AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Toruń - brak wezwania na rozprawę przyczyną nieważności wyroku - nieetyka sędzi SSR Elżbiety Stępniewicz

Sprawa dotyczy rozliczenia się zarządcy wspólnoty mieszkaniowej, którego jedyną rolą i zajęciem było i jest pobieranie czynszu. Kamienica stale popada w ruinę i wymaga remontu - zwłaszcza tynków zewnętrznych które spadają na głowy przechodniów. O konieczne naprawieniu tego stanu wnosi nawet Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego. Zarządca olewa - przybija tylko tablice z ostrzeżeniem. Wydaje też decyzję - harmonogram, co i kiedy ma być naprawione i wykonane. Zarządca improwizuje że coś robi, jednak nie chce kosztów udokumentować fakturami - czyli coś mataczy. Nie chce też rozliczyć się z pobieranych opłat. Za to dodatkowo kosztami remontów stara się obciążyć najemców i współwłaścicieli mniejszościowych kamienicy.

Powód (współwłaścicielka) wnosi pozew do sądu celem zmuszenia zarządcy do rozliczenia przed współwłaścicielami, ponieważ uprawnienie do podejmowania decyzji i czynności odnoszących się do rzeczy wspólnej przysługuje każdemu współwłaścicielowi. Jeżeli współwłaściciele nie mogą dojść do porozumienia, czy jakaś czynność jest potrzebna, wtedy mają prawo żądać rozstrzygnięcia od sądu.

I zaczynają się hece.
Czy zarządca kamienicy wszedł w układy z sędziami, czy zadziałały inne moce - przypuszczalnie nie dowiemy się...
Fakt jest taki, że powód nie dostał wezwania na posiedzenie sądu, a tymczasem sąd zrobił posiedzenie bez jego obecności. Tym samym został pozbawiony konstytucyjnych praw do rzetelnego osądzenia wniesionej sprawy. Powód o sprawie dowiedział się dopiero gdy zniecierpliwiony czekaniem na wyznaczenie terminu rozprawy zadzwonił do sądu.

Zawsze w takiej sytuacji szukamy winnego.
W aktach faktycznie mamy, że powód niby miał dwukrotnie awizowany list z sądu zawiadamiający go o pierwszym terminie, jednak nie ma podpisu że odebrał pocztę. Powód rzadko wychodzi, nie zdarzyło się żeby nie przyjął korespondencji, tak więc o co chodzi?
Czuje się oszukany przez sąd. Wnosi o wznowienie sprawy.
W międzyczasie pisze do poczty o wyjaśnienie, dlaczego nie otrzymał awiza.
I tu mamy ciekawy przekręt - okazuje się że listonosz po prostu zapomniał zabrać awizo z poczty, za co poczta przeprasza. Tym samym powód faktycznie nie dostała zawiadomienia że jest list do niej. Poniżej tłumaczenia Poczty Polskiej.

Pozostaje kwestia prawna - nieprawidłowego zawiadomienia powoda z winy poczty.

Jest winna poczta, ale i bez wątpliwości i sędziowie.

Po pierwsze - sąd nie miał żadnych podstaw domniemywać, że powód świadomie nie odbiera listów, tak więc powinien wziąć pod uwagę czy jego niestawiennictwo wynikło z powodu przeszkód żywiołowych lub innych wyjątkowych przyczyn.
Po drugie, sprawa nie zakończyła się na jednym posiedzeniu. Jeżeli powoda nie ma na posiedzeniu to sąd powinien:
- odroczyć rozpatrzenie sprawy i wysłać powtórne zawiadomienie do powoda którego nie reprezentuje adwokat - zwłaszcza gdy zastrzega obowiązek uczestniczenia w sprawie.
- zawiadomić powoda o kolejnym terminie, ponieważ nie było go na poprzednim. Jednak tak sędziowie toruńscy nie zrobili.
I po trzecie, jeżeli strony nie ma na ogłoszeniu wyroku, to sąd z urzędu ma obowiązek przysłać go jej - tego też nie zrobiono, czym pozbawiono powoda prawa rozpatrzenia sprawy przez sąd drugiej instancji.
Tak wiele błędów sędzi toruńskiej pozwala domniemywać, że zachodzi w sprawie układ korupcyjny - za dużo było tych wszystkich przypadków, które spowodowały, że powód nie mógł wziąć udziału w swojej sprawie na której bardzo mu zależało.

Informujemy sędziów:
Przeprowadzenie rozprawy w sytuacji, gdy brak dowodu zawiadomienia o jej terminie nieobecnego jest niedopuszczalne (wyrok SN z dnia 29 marca 1979 r. - V KRN 49/79, OSNKW 1979/6/79).
Niepowiadomienie strony o rozprawie narusza jej prawo do obrony, co może być podnoszone w apelacji, jeśli sąd nie powtórzy czynności w obecności strony.

Te wszystkie okoliczności i błędy proceduralne urzędnika SSR Elżbiety Stępniewicz biorącej udział w tej sprawie, oraz sprzeczny z prawem jej postanowienie uniemożliwiający rozliczenie zarządcy nieruchomości są podstawą do wznowienia tej sprawy - oczywiście przez innego sędziego.

I dla pouczenia niekumatych sędziów toruńskich.
Zgodnie z art. 205 Kodeksu cywilnego współwłaściciel sprawujący zarząd rzeczą wspólną może żądać od pozostałych współwłaścicieli wynagrodzenia odpowiadającego uzasadnionemu nakładowi jego pracy. Oznacza to, że nie ma on zupełnej swobody w ustalaniu sposobu zarządu rzeczą, nawet jeżeli jest współwłaścicielem większościowym.
Natomiast zgodnie z art. 208 kc każdy ze współwłaścicieli nie sprawujących zarządu rzeczą wspólną może żądać w odpowiednich terminach rachunku z zarządu. Przepis ten daje więc pozostałym współwłaścicielom uprawnienie do żądania złożenia rachunku z zarządu. Złożenie rachunku z zarządu oznacza przedstawienie sprawozdania rachunkowego wraz z odpowiednimi informacjami, dotyczącego rzeczy wspólnej. Przepis nie wspomina nic o formie tego sprawozdania, więc powinna to być forma odpowiednia ze względu na okoliczności. Przepis nie precyzuje terminu, w którym zarząd powinien sporządzić sprawozdanie. Termin "odpowiednie" należy interpretować z uwzględnieniem potrzeb wnioskodawcy. Rachunku z zarządu można żądać za cały okres sprawowania zarządu.
W przypadku odmowy złożenia rachunku współwłaściciel nie sprawujący zarządu rzeczą może wytoczyć przeciw zobowiązanemu powództwo o nakazanie złożenia rachunku. Pogląd taki wyraził Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 26 listopada 1992 r. sygn. akt III CZP 147/92. Ponieważ żaden przepis nie przewiduje, że w sprawie domagania się wydania rachunku z zarządu, właściwe będzie postępowanie nieprocesowe, należy przyjąć zgodnie z art. 13 § 1 kpc właściwość procesu.
Ponadto zgodnie z art. 202 kc jeżeli większość współwłaścicieli postanawia dokonać czynności rażąco sprzecznej z zasadami prawidłowego zarządu rzeczą wspólną, każdy z pozostałych współwłaścicieli może żądać rozstrzygnięcia przez sąd.
Ponadto ustawa nie przewiduje jakiegoś szczególnego terminu dla przedawnienia roszczeń wobec zarządu/zarządcy o zwrot bezprawnie pobranych kwot, to obowiązuje ogólny, 10-letni termin przedawnienia roszczeń przewidziany w Kodeksie cywilnym.

Tyle porad prawnych dla sędziów.

Oczywiście, gdyby sędziowie rozpatrzyli pozew zgodnie z obowiązującym prawem nawet bez obecności powoda nie byłoby afery. Niestety w naszych sądach PRAWO obowiązuje tylko tych "maluczkich". Za to komunistyczną pozostałością jest fakt, że może być dowolnie interpretowane przez sędziów którzy z urzędu są ponad prawem.
Bezwzględnie jest to wykorzystywane przez sędziów zwłaszcza gdy nie ma na sali drugiej strony - powodowej, lub oskarżonej. Ta która jest łatwo uzyskuje przewagę choćby z faktu że sędziowie rzadko zapoznają się z aktami sprawy, a z przepisami też często są na bakier.

Tak więc uwierz Polaku - sprawiedliwości nie znajdziesz w sądzie...

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu