AferyPrawa.com

opublikowano: 15-01-2013

I. Wniosek dr Zbigniewa Kękusia do Posła Prawo i Sprawiedliwość Andrzeja Dudy o udzielenie pomocy mieszczącej się w ramach uprawnień posła.
II. Raport dr Zbigniewa Kękusia w sprawie przestrzegania prawa przez funkcjonariuszy publicznych Rzeczypospolitej Polskiej, demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej /art. 2 Konstytucji RP/ - na przykładzie najwyższych rangą funkcjonariuszy publicznych

Kraków, dnia 14 stycznia 2013 r.

Zbigniew Kękuś

„Nie wolno sędziemu ubliżać, nie wolno sędziego atakować bez uzasadnienia.”

Sędzia Waldemar Żurek, Krajowa Rada Sądownictwa, w: Wiadomości TVP, 11 stycznia 2013 r., godz. 19:30

„Sitwa” - «Grupa osób wzajemnie się popierających,

dążących do wyciągania korzyści dla siebie ze spraw publicznych; klika»

Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, s. 434

\

„Polak Polakowi świnią”

„Fakt”, 11 stycznia 2013 r., s. 1

Szanowni Państwo,

Pismem z dnia 7 stycznia 2013 r. skierowanym do Ambasadora Królestwa Norwegii w Polsce J. E. Enoka Nygaarda złożyłem prośbę o udzielenie mi azylu politycznego w Norwegii – Załącznik 22:

Źródło: Ambasada Królestwa Norwegii w Polsce, pismo z dnia 7 stycznia 2013 r. do Ambasadora E. Enoka

Nygaarda – Załącznik 22

Poniżej przedstawiam przyczyny skierowania przeze mnie prośby, jak wyżej.

W dniu 12 czerwca 2006 r. prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosława Ridan złożyła w Sądzie Rejonowym dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie akt oskarżenia, którym oskarżyła mnie o popełnienie osiemnastu przestępstw z art. 226 § 1 kk i inne, tj. o to, że – Załącznik 1:

1. Czyn I, III-XVI – w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu znieważyłem w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 k.k./ (w zbiegu ze zniesławieniem art. 212 § 2 k.k.) za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl piętnaścioro sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie - SSO Maja Rymar /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek, SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik, SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski.

2. Czyn II – w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu zniesławiłem /art. 212 § 2 kk/ za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, adwokata Wiesławę Zoll, pełnomocnika mojej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.

3. Czyn XVII- w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu znieważyłem /art. 226 § 3 k.k./ i zniesławiłem /art. 212 § 2 k.k./ w za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznika Praw Obywatelskich w osobie piastującego ten urząd Andrzeja Zolla

4. Czyn XVIII - w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu rozpowszechniałem za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności - art. 241 § 2 k.k.

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ akt oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r. – Załącznik 1

Zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie w.w. przestępstw złożył w dniu 2 czerwca 2004 r. w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód ówczesny prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie, sędzia Włodzimierz Baran.

Prokurator R. Ridan złożyła akt oskarżenia w Sądzie niewłaściwym miejscowo.

Nawet jeśli przyjąć, że ja byłem sprawcą przypisanych mi czynów – w rzeczywistości były nimi inne niż ja osoby – mieszkam w dzielnicy Krowodrza i akt oskarżenia powinien zostać złożony w Sądzie Rejonowym dla Krakowa – Krowodrzy.

Adresat aktu oskarżenia prokurator R. Ridan, Sąd Rejonowy dla Krakowa - Śródmieścia powinien z mocy prawa określonego w art. 35 Kodeksu postępowania karnego - „§ 1. Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi.” - przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Krakowa Krowodrzy.

Zamiast tego władze niewłaściwego miejscowo Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia złożyły wniosek do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu.

W dniu 27 października 2006 r. Sąd Najwyższy wydał postanowienie, którym pozytywnie rozpoznał wniosek, jak wyżej , przekazując sprawę – przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości - do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy.

Władze Sądu Rejonowego w Dębicy przekazały sprawę do rozpoznania sędziemu Tomaszowi Kuczma, który wydał w dniu 30 listopada 2006 r. postanowienie w przedmiocie zwrócenia sprawy prokurator Radosławie Ridan celem uzupełnienia istotnych braków postępowania przygotowawczego – Załącznik 2:

„Sygn. akt II K 451/06 Dnia 30 listopada 2006r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny w składzie Przewodniczący: SSR Tomasz Kuczma Protokolant (…) Przy udziale Prokuratora – po rozpoznaniu w sprawie Zbigniewa Kękusia oskarżonego o przestępstwa z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, z art. 226 § 3 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk oraz z art. 241 § 2 kk w zw. z art. 12 kk z urzędu w przedmiocie zwrotu sprawy prokuratorowi celem uzupełnienia postępowania przygotowawczego na podstawie art. 345 § 1 kpk. postanawia zwrócić sprawę przeciwko oskarżonemu Zbigniewowi Kękuś Prokuratorowi Rejonowemu dla Krakowa Śródmieścia-Wschód /Radosławie Ridan – ZKE/ w celu usunięcia istotnych braków postępowania przygotowawczego polegających na
– braku ustaleń dotyczących danych osoby, która zamieszczała na stronach internetowych wskazane w akcie oskarżenia pisma i czasu trwania publikacji tych pism

- braku zawiadomienia wszystkich pokrzywdzonych w sprawie

- nieczytelności dokumentów dołączonych do akt sprawy”
Uzasadnienie

Prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód /Radosława Ridan – ZKE/ wniósł do Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia akt oskarżenia przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi.

Postanowieniem z dnia 27 października 2006r. Sąd Najwyższy – Izba Karna w Warszawie, na podstawie art. 37 § 1 kpk przekazała sprawę oskarżonego Zbigniewa Kękusia do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy.

Prokurator /Radosława Ridan – ZKE/ oskarżył Zbigniewa Kękusia o popełnienie szeregu przestępstw wyczerpujących znamiona przestępstw z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk przeciwko różnym osobom pokrzywdzonym: Prezesowi Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Sędziom Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Prezesowi Sądu Okręgowego w Krakowie, Sędziom Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Prezesowi Sądu Okręgowego w Krakowie, Sędziom Sądu Okręgowego w Krakowie; z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk przeciwko adwokat - pełnomocnikowi strony pozwanej w sprawie rozwodowej wszczętej na skutek powództwa oskarżonego; z art. 226 § 3 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk związanego ze znieważeniem Rzecznika Praw Obywatelskich oraz przestępstwa z art. 241 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

Zgodnie ze stawianymi zarzutami Zbigniew Kękuś miał dopuścić się tych przestępstw w ten sposób, że w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – na stronie internetowej www.zgsopo.webpark.pl i założonej przez siebie strony internetowej pod domeną www.zkekus.w.interia.pl znieważył wyżej wymienione osoby w związku z pełnieniem przez nie obowiązków służbowych pomawiając o takie postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć je w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu sędziego, znieważył i pomówił Rzecznika Praw Obywatelskich oraz rozpowszechniał wiadomości z rozpraw sądowych prowadzonych z wyłączeniem jawności, przed Sądem Okręgowym w Krakowie Wydział IX Rodzinny w sprawie o sygn. I CR 603/04 o rozwód.

Sąd zważył co następuje:
Mimo zgromadzenia w czasie prowadzonego postępowania przygotowawczego dużej ilości materiału dowodowego, akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania.

Zgodnie z art. 297 § 1kpk celem postępowania przygotowawczego jest między innymi wykrycie sprawcy, wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych oraz zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie spełnia warunków określonych w tym przepisie, nie zostały bowiem wykonane podstawowe czynności mogące prowadzić do uzyskania dowodów świadczących o popełnieniu wyżej opisanych czynów przez określoną osobę.

Należy przede wszystkim podkreślić, że zarzuty stawiane oskarżonemu dotyczą znieważenia, pomówienia i rozpowszechniania wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności dokonanego za pomocą środków masowego komunikowania, poprzez zamieszczanie informacji na stronach internetowych. Jak wynika z notatek sporządzonych przez prowadzącego postępowanie Prokuratora na k. 41, 267 pisma, które zawierają wyżej opisane treści i znajdują się w aktach sprawy, zostały wydrukowane ze stron internetowych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca (k. 42-70) czy też ze strony www.zkekus.w.interia.pl (k. 268-616). Treść aktu oskarżenia (wykaz dowodów do odczytania na rozprawie) wskazuje także, iż na stronach internetowych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojców publikowane były także pisma na kartach 105-125, 16-128, 139-141,142-147, jednak brak jest informacji kiedy i w jaki sposób zostało to stwierdzone oraz w jaki sposób zostały utrwalone. Dodatkowo pismo z kart 126-128 w ogóle nie wydaje się być wydrukiem zamieszczonym na stronie internetowej treści, bowiem zawiera podpis przy nazwisku Z. Kękuś, natomiast pisma na kartach 105-125 czy 142-147 stanowią kopie pism przesłanych do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie. Brak jest stanowczego potwierdzenia, iż pisma takie na podanych stronach internetowych rzeczywiście zostały udostępnione. Jedynym zaś takim potwierdzeniem wydaje się być zamieszczenie w ich treści, przez autora informacji, że zostaną one udostępnione w internecie.

Wypełnienie znamion zarzucanych przez Prokuratora występków stanowi nie sam fakt sporządzania przedmiotowych pism, ale publiczne ich rozpowszechnienie. Do przypisania więc sprawcy przestępnego zachowania potrzebne jest wykazanie, że to on takie informacje oraz treści wyczerpujące znamiona przestępstw z art. 226 § 1kk, 212 § 2 kk lub 226 § 3 kk oraz 241 § 2 kk na stronach internetowych zamieszczał. W zgromadzonym materiale dowodowym brak jest natomiast dowodów dotyczących ustalenia danych osoby, która zamieszczała informacje na stronach internetowych www.zgsopo.webpark.pl i www.zkekus.w.interia.pl. Wprawdzie nie ulega wątpliwości, że pisma te znajdujące się w aktach sprawy, wydrukowane ze stron internetowych, związane są bezpośrednio z prowadzoną w Sądzie Okręgowym w Krakowie sprawą I CR 603/04 i częściowo, treścią pokrywają się z pismami kierowanymi przez Z. Kękusia do tej sprawy oraz do organów państwa i innych osób. Jednakże nie może to jeszcze stanowić bezpośredniego dowodu, nawet w przypadku sporządzenia ich przez Z. Kękusia, iż pisma te na stronach internetowych zamieszczał oskarżony. Takim bezpośrednim dowodem nie jest nawet, znajdująca się w nim informacja o zamieszczeniu takiego pisma w Internecie, w części, w której autor wskazuje, jakim osobom pismo jest przekazywane. Do wyobrażenia jest bowiem sytuacja, że na stronach internetowych pismo takie zamieszcza inna niż oskarżony osoba, bądź działała ona wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym. Trzeba zaś zwrócić uwagę, iż Zbigniew Kękuś przesłuchiwany w charakterze podejrzanego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych czynów i odmówił składania wyjaśnień.

Prokurator /Radosława Ridan – ZKE/ w czasie prowadzonego postępowania przygotowawczego nie podjął żadnych czynności mających na celu ustalenie, do jakich organizacji czy też osób fizycznych należą domeny internetowe i jakie osoby na tych stronach mogły zamieścić informacje i jaka osoba przedmiotowe pisma zamieściła. Dopiero takie czynności pozwolą jednoznacznie ustalić sprawcę zarzucanych w akcie oskarżenia czynów, a także w prawidłowy sposób ustalić formę sprawstwa. Uzupełnienie postępowania w tym zakresie może wiązać się z wieloma czynnościami, także poszukiwaniem dowodów, których dokonanie przez Sąd napotkałoby na znaczne trudności i prowadziłoby do znacznego przedłużenia postępowania.

Konieczne może być bowiem nie tylko uzyskanie informacji od instytucji zajmującej się przyznawaniem domen internetowych, przesłuchanie osób związanych z prowadzeniem strony internetowej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, ustalenie na jakich serwerach strony te są prowadzone, jakie osoby na stronach tych zamieszczać mogą informacje, wreszcie kto zamieszczał pisma opisane w zarzutach na tych stronach, ale może się również wyłonić potrzeba ustalenia u operatorów internetowych właścicieli numerów IP komputerów, z których dokonywano zmian na stronach internetowych. Wiązać się może również z potrzebą dokonania czynności przeszukania, ewentualnie zatrzymania twardych dysków komputerów, czy też serwerów, a także koniecznością powołania biegłego informatyka i sporządzenia opinii. Pozwoli to również na ustalenie czasu trwania publikacji przedmiotowych treści na stronach internetowych, co ma podstawowe znaczenie dla rozmiaru ewentualnej odpowiedzialności karnej sprawcy. Wykonywanie tych wszystkich działań przez Sąd, byłoby znacznie utrudnione i wiązałoby się z czynnościami, które powinny zostać wykonane w trakcie postępowania przygotowawczego.

Wskazać również trzeba, że na potrzebę podjęcia czynności związanych z ustaleniem przyczyny administracyjnego zablokowania oficjalnej strony internetowej Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, była zwrócona uwaga w postanowieniu o przedłużenia śledztwa (k.2059) – jednak czynność taka nie została wykonana.

Zastrzeżenia też budzą przekazane do Sądu akta postępowania przygotowawczego i zawarte w nich odpisy, z których wiele, całkowicie lub częściowo jest nieczytelne m.in. karty 658, 858, 875-877, 880, 883-894, 896, 901-903, 905-910, 912, 914, 915-917, 930, 932, 934, 940, 946, 948, 1066, 1085, 1095, 1454, 1466-1467, 1470, 1476, 1478, 1486-1487, 1498-1496, 1507, 1576-1577, 1581 – 1587, 1589-1603, 1618, 1625-1626, 1662, 1686, 1698-1720, 1723-1725, 1726-1731, 1732-1746, 156-1758, 1764, 1766-1770, 1773-1775, 1781, 1785, 1787-1790, 1798, 1816-1817, 2000 - co uniemożliwia ich ocenę. Nieczytelność takich materiałów również stanowi podstawę zwrotu sprawy prokuratorowi do postępowania przygotowawczego (SN Z 37/79 OSNKW 1980 nr 3 poz. 30).

Jeżeli chodzi o zarzut popełnienia przestępstwa opisanego w pkt XVII aktu oskarżenia to pokrzywdzonym jest również instytucja państwowa – Rzecznik Praw Obywatelskich (art. 49 § 2 kpk), a nie tylko osoba fizyczna, natomiast Prokurator z niewiadomych przyczyn zaniechał zawiadamiania tej instytucji o toczącym się postępowaniu i dokonywanych czynnościach, w tym także o skierowaniu do Sądu aktu oskarżenia.

Na marginesie zaznaczyć także należy, iż w treści zarzutów zawartych w akcie oskarżenia błędnie podawane są adresy jednej ze stron internetowych (www.zgsopo.webpark.pl – natomiast powinien być adres strony www.zgsopo.webpark.pl).

Wszystkie wskazane braki postępowania uzasadniają zwrot sprawy Prokuratorowi do postępowania przygotowawczego celem jego uzupełnienia, w kierunku wskazanym przez Sąd w sentencji i w uzasadnieniu postępowania. Pieczęć okrągła Sąd Rejonowy w Dębicy, Za zgodność Sekretarz, podpis nieczytelny.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, Postanowienie z 30 listopada 2006r. - Załącznik 2

Słuszne były zarzuty sędziego T. Kuczmy.

Prokurator R. Ridan przedstawiła zgromadzony przez nią materiał dowodowy na stronach 19, 20, 21, 22 aktu oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r, tj. kartach 2435, 2436, 2437, 2438 akt sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy.

Są to: – Załącznik 3:

1. numery kart z zeznaniami świadków przesłuchiwanych przez prokurator R. Ridan podczas postępowania przygotowawczego

2. wykaz pokrzywdzonych,

3. wydruki pism opublikowanych na portalu www.zgsopo.webpark.pl i stronie internetowej http://zkekus.w.interia.pl

4. zapis elektroniczny pism ze strony z.kekus.interia.pl (płytka CD)

5. uwierzytelnione kopie dokumentów sprawy Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział XI Cywilny-Rodzinny, sygn. XI CR 603/04 i Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy Wydział III Rodzinny i Nieletnich, sygn. III RC 480/04/K

6. protokół oględzin akt sprawy Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział XI Cywilny-Rodzinny, sygn. XI CR 603/04

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, akt oskarżenia przeciwko Z. Kękuś z dnia 12.06.2006r., karty 2435-2438 - Załącznik 3

Przed wydaniem aktu oskarżenia przeciwko mnie, którym oskarżyła mnie o popełnienie 18-u wymienionych na stronie 2 niniejszego pisma czynów za pośrednictwem Internetu prokurator R. Ridan:

1. nie zebrała dowodów w postaci opinii biegłego z zakresu informatyki,

2. nie ustaliła skąd materiały, o których umieszczanie na w.w. stronach internetowych mnie oskarżyła były umieszczane na serwerze/serwerach,

3. nie ustaliła na jakich serwerach strony te były prowadzone,

4. nie uzyskała informacji od instytucji zajmującej się przyznawaniem domen internetowych,

5. nie ustaliła jakie osoby mogły umieszczać materiały na w.w.stronach

6. nie ustaliła kto zamieszczał na w.w. stronach materiały, o których zamieszczanie mnie oskarżyła.

7. nie ustaliła właścicieli numerów IP komputerów, z których dokonywano zmian na w.w. stronach internetowych.

Prokurator R. Ridan zaskarżyła postanowienie sędziego T. Kuczma z dnia 30.11.2006 r. i „zaklinając rzeczywistość” podała w zażaleniu z dnia 8.12.2006 r. między innymi:

„(…) Nie można zgodzić się z takim rozumowaniem Sądu.

Z informacji Zbigniewa Kękusia (…) należy wysnuć oczywisty wniosek, że tylko Zbigniew Kękuś może być sprawcą zarzuconych mu przestępstw bez żadnej ku temu wątpliwości. Okoliczność, że wymieniony nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu przestępstw nie ma nic do rzeczy, albowiem realizował on w ten sposób swoje prawo do obrony,

(…) Prokurator Radosława Ridan”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, zażalenie prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 grudnia 2006 r. na postanowienie z dnia 30.11.2006 r.

Z prokurator Radosławą Ridan zgodzili się sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie Wydział II Karny SSO Jarosław Szaro /ówczesny przewodniczący Wydziału II Karnego/ SSO Mariusz Sztorc, SSR del. do SO Andrzej Borek oraz prokurator Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie – Renata Stopińska-Witkowska, którzy w dniu 5 stycznia 2007 r. wydali postanowienie w przedmiocie uchylenia postanowienia sędziego T. Kuczmy z dnia 30.11.2006 r.

Dowód: Sąd Okręgowy w Rzeszowie, Wydział II Karny, sygn. akt II Kz.675/06, Postanowienie z dnia 5 stycznia 2007r.

Ponieważ prokurator R. Ridan nie wykryła przed wydaniem w dniu 12 czerwca 2006 r. aktu oskarżenia przeciwko mnie sprawców czynów, o popełnienie których mnie oskarżyła, ani nie zebrała dowodów w sprawie, sędzia Tomasz Kuczma sam zmuszony był zebrać te dowody i wykryć sprawcę/sprawców.
Zwrócił się do Zarządu Wirtualna Polska S.A. i Interia.PL S.A.o podanie danych osoby lub instytucji, które założyły portal www.zgsopo.webpark.pl, które nim administrowały i które mogły zamieszczać na nim informacje w okresie od stycznia 2003r. do września 2005r.
Wirtualne Polska S.A. odpowiedziała pismem z dnia 6 sierpnia 2007r. o treści – Załącznik 4:
„Wirtualna Polska /adres – ZKE/ Gdańsk, 6 sierpnia 2007 sędzia Tomasz Kuczma Sąd Rejonowy /adres – ZKE/ dotyczy: II K 451/06
W odpowiedzi na pismo z dnia 2007-07-02 w sprawie II K 451/06 informuję, że:
1. właścicielem strony internetowej www.webpark.pl jest użytkownik portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo posługujący się kontem email zgsopo@wp.pl
2. w zbiorze danych osobowych „Wirtualna Polska” zostały zapisane dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo
3. w systemie portalu „Wirtualna Polska” zostały zapisane informacje dotyczące logowania użytkownika o identyfikatorze zgsopo do usługi poczta.wp.pl, nie zostały jednak wymienione w nadesłanym postanowieniu.
Informacje o których mowa w pkt. 2 przesyłam w załączeniu.
Jednocześnie informuję, że dane osobowe wpisane przez użytkownika nie są przez nas w żaden sposób weryfikowane.
Załączniki: 1. dane osobowe użytkownika zgospo ze zbioru danych osobowych „Wirtualna Polska” z poważaniem” /nazwa stanowiska, imię i nazwisko – ZKE/.
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., karta 3098 – Załącznik 4

W załączeniu do zacytowanego wyżej pisma podano dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska”, właściciela strony internetowej www.webpark.pl o identyfikatorze zgsopo.
Nie są to moje dane.
Są to dane Krzysztofa Łapaja Prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca.
Wirtualna Polska S.A. podała - Załącznik 5:
„PDF zgsopo DO 2007-07-06 15-53 pdf A- informacje w zakresie przetwarzania danych
Nazwa danej
Login zgsopo
Imię Krzysztof
Nazwisko Łapaj
Płeć mężczyzna
Data urodzenia /data – ZKE/
Adres Na Uboczu 3
Miasto Warszawa
(…)”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/, Wirtualna Polska,

dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo, karta 3099 - Załącznik 5

Podkreśli należy, że Pan Krzysztof Łapaj, Prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, informował Sąd Rejonowy w Dębicy pismem z dnia 15 marca 2007 r., że nie ja jestem sprawcą czynów przypisanych mi przez prokurator Radosławę Ridan.

Poświadczył to prokurator generalny podając w kasacji z dnia 23 sierpnia 2011 r. między innymi – Załącznik 12:
„Sąd Rejonowy w Dębicy w toku dalszego procedowania, na podstawie art. 394 § 2 kpk ujawnił dowody wskazane w akcie oskarżenia oraz pisma oskarżonego i pisma Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca w Warszawie, w tym pismo z dnia 15 marca 2007 r. znajdujące się w aktach (k. 2660-2664) podpisane przez Krzysztofa Łapaja, w którym jak wspomniano powyżej, była zawarta informacja, że Zbigniew Kękuś nie posiadał dostępu do stron internetowych www.zgsopo.webpark.pl i zkekus.w.interia.pl, nie on je zakładał, ani też nimi nigdy nie administrował.”
Dowód: Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od wyroku Sądu

Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. II K 451/06 – Załącznik 12

Pismem z dnia 1 października 2007r. Dział Bezpieczeństwa INTERIA.PL S.A. poinformował Sąd Rejonowy w Dębicy - Załącznik 6:
„INTERIA.PL S.A. /adres – ZKE/ Kraków, dnia 01.10.2007r. Sąd Rejonowy w Dębicy /adres – ZKE/ Dot. Sygn. akt II K 451/06 W nawiązaniu do Państwa postanowienia INTERIA.PL S.A. uprzejmie odpowiada, co następuje:
Dane związane z kontem: zkekus@interia.pl
i stroną WWW: http://zkekus.w.interia.pl/
Data założenia: 2004-10-26 21:17:23
Numer IP założenia: 62.179.56.131
Data ostatniego połączenia WWW: 2006-07-25 18:53:23
Numer IP ostatniego połączenia WWW: 84.10.15.191
Data ostatniego połączenia FTP: 2006-07-26 07:53:15
Numer IP ostatniego połączenia FTP: 84.10.15.191
Użytkownik nie podał danych osobowych.
Uprzejmie informujemy, że obszerne poszukiwania w logach archiwalnych systemu miasto.interia.pl nie wykazały aktywności użytkownika strony http://zkekus.w.interia.pl/ w okresie od 13 września 2005 roku do dnia 30 września 2005 roku. Logami z okresu wcześniejszego nie dysponujemy, natomiast logi z okresu późniejszego, aż do ostatniego dnia użytkowania konta zawierają zapisy połączeń użytkownika. Z poważaniem, Dział Bezpieczeństwa INTERIA PL S.A.
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/, pismo z dnia 1 października 2007r. INTERIA.PL.S.A., karta 3183 - Załącznik 6

Wskazać należy, że nigdy już nie będzie można ustalić, kto był sprawcą 18-u czynów przypisanych mi przez prokurator R. Ridan aktem oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r. jako popełnione za pośrednictwem strony www.zkekus.w.interia.pl w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.

Pomijając, że nikt ich nie mógł popełniać w okresie od stycznia 2003 r. do 25 października 2004 r., bo nie istniała wtedy jeszcze strona www.zkekus.w.interia.pl / została założona w dniu 26.10.2004 r/. to Interia.PL podała w piśmie z dnia 1 października 2007 r., że:

1. użytkownik nie podał danych osobowych,

2. strona www.zkekus.w.interia.pl nie wykazywała aktywności w ostatnich dwóch tygodniach okresu wskazanego w akcie oskarżenia przeciwko mnie z dnia 12.06.2006 r., tj. od dnia 13 września 2005 r. do dnia 30 września 2005 r.

3. Interia.PL S.A. nie dysponuje logami okresu wcześniejszego objętego aktem oskarżenia, tj. do dnia 13 września 2005 r.

Interia.PL S.A. nie podała zatem żadnych informacji ani danych za okres objęty aktem oskarżenia.

Bo ich już w październiku 2007 r. nie posiadała

Jeśli ich nie posiadała – ponieważ nie dysponowała już logami za okres do 13 września 2005 r., a w okresie od 15 do 30 września 2005 r. nie było logowań - w październiku 2007 r., tym bardziej nie będzie nimi dysponowała w … 2013 r. albo później.

Skutków niedopełnienia obowiązków przez prokurator Radosławę Ridan z okresu od czerwca, gdy sędzia W. Baran złożył zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie przestępstw, do 12 czerwca 2006 r., gdy ona sporządziła akt oskarżenia, już nikt, nigdy nie nadrobi.

Ponadto wskazać należy, że Interia.PL S.A. podała w piśmie z 1 października 2007 r. numery IP i gdyby sędzia Tomasz Kuczma wtedy, tj. w 2007 r. wypełnił jego obowiązki ustalił by, że były to numery IP komputerów zlokalizowanych w Warszawie.

A prokurator Radosława Ridan ustaliła – tj. podała w akcie oskarżenia - jako miejsce popełnienia przypisanych mi przez nią czynów nie Warszawę lecz Kraków /patrz: Załącznik 1/.

Mimo dostarczonych sędziemu T. Kuczmie dowodów braku mojej winy, ten wydał w dniu 18 grudnia 2007 r. wyrok, którym uznał mnie za winnego popełnienia wszystkich osiemnastu czynów wymienionych na stronie 2 niniejszego pisma.

Dla każdego z 18 czynów /czyny I – XVIII/ sędzia Tomasz Kuczma sporządził wstęp: „w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. – w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, także wspólnie i w porozumieniu z inną osobą – za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – www.zgsopo.webpark.pl oraz strony internetowej pod domeną www.zkekus.w.interia.pl (…)”

Podkreślić należy, że wszyscy wymienieni na stronie 2 niniejszego pisma funkcjonariusze publiczni oraz adw. Wiesława Zoll obciążyli mnie dwukrotnie, tj. w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym przez prokurator R. Ridan oraz podczas rozprawy głównej prowadzonej przez sędziego T. Kuczmę zeznaniami.

Gdyby ich nie złożyli w postępowaniu przygotowawczym, prokurator R. Ridan musiałaby wydać postanowienia o umorzeniu śledztw.
Tak było w przypadku sędzi Sądu Rejonowego dla Krakowa-Krowodrzy Marii Włodarczyk.

Najwyraźniej nie mniej niż ja zaskoczona „nominacją” jej przełożonego na rzekomo przeze mnie pokrzywdzoną, SSR Maria Włodarczyk odmówiła złożenia zeznań, co skutkowało wydaniem przez prokurator Radosławę Ridan w dniu 14 czerwca 2006r. postanowienia o umorzeniu śledztwa przeciwko mnie.

Oto treść postanowienia prokurator R. Ridan z dnia 14.06.2006 r.
„Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Wschód, 1 ds. 80/06/s Kraków, 14.06.2006r. POSTANOWIENIE o umorzeniu śledztwa

Radosława Ridan – prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków – Śródmieście Wschód, po zapoznaniu się z aktami sprawy sygn. 1 ds. 80/06/S przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi podejrzanemu o przest. z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk na zasadzie art. 322 § 1 kk postanowił umorzyć śledztwo w sprawie przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi podejrzanemu o to, że: w okresie od czerwca 2005r. do sierpnia 2005r - w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu - za pośrednictwem portalu internetowego   Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca - WWW. zgospo.webpark.pl i założonej przez siebie strony pod domeną zkekus.winteria.pl znieważył Sędzię Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy Wydział III Rodzinny i Nieletnich – Marię Włodarczyk w związku z pełnieniem przez nią obowiązków służbowych używając wobec niej słów obraźliwych i pomówił ją o takie postępowanie i właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu sędziego, tj. o przest. z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

wobec braku podstaw do wniesienia aktu oskarżenia.

UZASADNIENIE (…) W toku postępowania przygotowawczego w sprawie z zawiadomienia Prezesa Sądu Apelacyjnego podjęto czynności w kierunku przesłuchania w charakterze świadka SSR Marii Włodarczyk. Jednakże wymieniona oświadczyła, iż nie stawi się na wezwanie albowiem nie jest zainteresowana prowadzeniem postępowania odnośnie jej osoby i nie czując się pokrzywdzoną działaniem Zbigniewa Kękusia nie chce aby były prowadzone z jej udziałem jakiekolwiek czynności procesowe.

Mając powyższe na uwadze – w zakresie czynu opisanego w sentencji niniejszego postanowienia – śledztwo przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi należało umorzyć wobec stwierdzenia, że postępowanie w tym zakresie nie dostarczyło podstaw do wniesienia aktu oskarżenia. Prokurator Radosława Ridan”

Dowód: Prokuratura Rejonowa Kraków Śródmieście Wschód, sygn. akt 1Ds. 39/06/S, postanowienie prokurator Radosławy Ridan z dnia 14 czerwca 2006r. o umorzeniu śledztwa

Andrzej Zoll, adw. Wiesława Zoll i sędziowie także mogli zachować się, jak SSR Maria Włodarczyk.

Ale oni chcieli mnie uczynić przestępcą.

W tym miejscu wskazać także należy, że oskarżenie mnie przez prokurator R. Ridan , a następnie skazanie przez sędziego T. Kuczmę za czyny, których ja nie popełniłem, nie jest jedyną wadą prawną aktu oskarżenia przeciwko mnie oraz prawomocnego, skazującego mnie wyroku.

Sędzia Tomasz Kuczma wydał wyrok oczywiście i rażąco naruszający prawo materialne, określone w artykułach:

1. 226 § 1 Kodeksu Karnego,

2. 226 § 3 Kodeksu karnego,

3. 212 § 2 Kodeksu karnego.

Ad. 1.

W dniu 11 października 2006 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, którym orzekł:

„1. Art. 226 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie, w jakim penalizuje znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej dokonane niepublicznie lub dokonane publicznie, lecz nie podczas pełnienia czynności służbowych, jest niezgodny z art. 54 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

W uzasadnieniu do wyroku z dnia 11.10.2006r. TK podał między innymi:
„Rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Trybunału Konstytucyjnego oznacza, że od momentu wejścia w życie wyroku niedopuszczalne staje się ściganie z tytułu zniewagi funkcjonariusza publicznego dokonanej, czy to publicznie, czy niepublicznie, wyłącznie w związku z jego czynnościami służbowymi, a nie podczas wykonywania tych czynności. Utrzymany w mocy zakres kwestionowanego przepisu umożliwia więc ściganie z oskarżenia publicznego zniewagi funkcjonariusza dokonanej podczas wykonywania czynności służbowych. Poza hipotezą tego przepisu pozostają natomiast znieważające wypowiedzi publiczne i niepubliczne formułowane poza czasem pełnienia funkcji służbowych, bez względu na to, czy pozostają one w związku czy też nie z pełnieniem tych funkcji.”

Źródło: Uzasadnienie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006r., P 3/06; OTK Z.U. z 2006r., Nr 9A, poz. 121.

Artykuł 190.1 Konstytucji stanowi – „Orzeczenia Trybunału konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne”

Wyrok TK z dnia 11.10.2006 r. został ogłoszony w Dzienniku Ustaw z dnia 19.10.2006 r. /Dz. U. Nr 190, poz. 1409/.

A zatem od dnia 19.10.2006 r. niedopuszczalne było ściganie mnie za znieważenie sędziów – funkcjonariuszy publicznych – w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 kk/.

Ad. 2

Według opinii wielu ekspertów w dziedzinie prawa karnego Rzecznik Praw Obywatelskich będąc organem konstytucyjnym, nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej.

Takie stanowisko prezentuje jako słuszne sam Andrzej Zoll w publikacjach naukowych z zakresu teorii prawa wydawanych pod jego redakcją.

W Komentarzu do kodeksu karnego podał:

„Art. 226 § 3. (…) Przedmiot czynności wykonawczej (…) Przedmiotem czynności wykonawczej typu czynu zabronionego opisanego w art. 226 § 3 są konstytucyjne organy Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres znaczeniowy tego terminu jest sporny w doktrynie (por. A. Zoll (w: ) Kodeks Karny …, red. A. Zoll, s. 736. (…) W doktrynie słusznie jednak wskazano, iż nie każdy organ konstytucyjny jest jednocześnie organem Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. takim, który jest powiązany z wykonywaniem jednego z trzech rodzajów władzy w odniesieniu do państwa. Według tego poglądu organami RP są zatem tylko: Sejm, Senat, Prezydent RP, Rada Ministrów, ministrowie, Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny.” /Źródło: Kodeks karny część szczególna, Komentarz do art. 117 – 277 k.k. pod redakcją Andrzeja Zolla, 3 wydanie, 2008r., LEX Wolters Kluwer business, s. 942/.

Prof. Andrzej Zoll obciążył mnie zatem zeznaniami wbrew teorii prawa, podawanej w publikacjach wydawanych pod jego redakcją.

Ad. 3

Artykuł 212 § 4 kk stanowi „Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.”
Dopuszczalność ścigania z art. 212 § 2 kk wyłącznie z oskarżenia prywatnego poświadczył Trybunał Konstytucyjny, podając w uzasadnieniu do wyroku wydanego w dniu 11.10.2006 r. między innymi:
„Na marginesie należy dodać, że ewentualna odpowiedzialność za przekroczenie granic dozwolonej prawem krytyki osób publicznych oceniana jest na płaszczyźnie zniesławienia (art. 212 k.k.), ściganego w trybie prywatnoskargowym. Oznacza to - przy odrzuceniu zniewagi jako formy wyrażania krytyki - że wszyscy funkcjonariusze publiczni, jak i osoby prywatne są traktowani równo w zakresie ochrony czci i dobrego imienia.” - Źródło: Uzasadnienie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006r., P 3/06; OTK Z.U. z 2006r., Nr 9A, poz. 121.

Andrzej Zoll podaje: „Art. 212 Tryb ścigania. Przestępstwo zniesławienia zarówno w trybie podstawowym jak i kwalifikowanym jest ścigane z oskarżenia prywatnego (art. 212 § 4). Oznacza to, że ustawodawca możliwość pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej uzależnił od woli pokrzywdzonego. (…) W sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego akt oskarżenia może też wnieść prokurator. Warunkowane jest to jednak stwierdzeniem z jego strony, iż wymaga tego interes społeczny (art. 60 § 1 k.p.k.)” /źródło: „Kodeks Karny Część szczególna Komentarz do art. 117 – 277 k.k.” pod redakcją Andrzeja Zolla 3 wydanie, LEX a Wolters Kluwer business, s. 799/.

To z tej przyczyny prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Piotr Grądzki, który jako pierwszy rozpoznawał zawiadomienie prezesa Sądu Apelacyjnego sędziego Włodzimierza Barana w sprawie przeciwko mnie wydał w dniu 23.06.2004 r. postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia, podając w uzasadnieniu:

„Analizując całość zgromadzonych materiałów należy stwierdzić, iż brak jest w niniejszej sprawie jakichkolwiek podstaw do objęcia ściganiem z urzędu wskazanego wyżej występku prywatnoskargowego, bowiem wszystkie osoby pokrzywdzone są z wykształcenia prawnikami, czynnie pracującymi w zawodzie sędziego i posiadającymi rozległą wiedzę, a także doświadczenie życiowe pozwalające na samodzielnie wystąpienie z oskarżeniem prywatnym. Zatem ewentualna decyzja o objęciu ściganiem z urzędu wskazanego występku nie leży w interesie społecznym. Wobec powyższego zasadnym było odmówić wszczęcia dochodzenia w niniejszej sprawie. Należy dodać, iż w razie złożenia przez pokrzywdzonych prywatnego aktu oskarżenia do Sądu, akta główne niniejszej sprawy zostaną przekazane do Sądu niezwłocznie na jego żądanie.

Prokurator Piotr Grądzki.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/, postanowienie prokuratora Piotra Grądzkiego z dnia 23 czerwca 2004 r.

To z tej właśnie przyczyny dołożono do artykułu 212 § 2 kk artykuł 226 § 1 kk i – po interwencji prokurator Bożeny Juszczyk z Prokuratury Okręgowej w Krakowie - w dniu 2 lipca 2004r. zarejestrowano w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód postępowanie w sprawie przeciwko mnie jako ściganemu z art. 226 § 1 kk i inne.

Postanowieniem z dnia 1 lipca 2004r. /sygn. akt I DSW.243/04/Śr-W/ prokurator Prokuratury Okręgowej w Krakowie Bożena Juszczyk nakazała podjęcie na nowo postępowania, w którym prokurator Piotr Grądzki odmówił wszczęcia dochodzenia.

Jeśli zapoznacie się Państwo z aktem oskarżenia przeciwko mnie /Załącznik 1/ zauważycie, że prokurator R. Ridan podała w nim, że mnie oskarża o znieważenie /art. 226 § 1 kk i 226 § 3 kk/ uznanych przez nią za pokrzywdzonych funkcjonariuszy publicznych.

Skazujący mnie z art. 226 § 1 kk i inne wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r. sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma już choćby tylko z podanych wyżej przyczyn oczywiście i rażąco narusza prawo:

Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma już choćby tylko z podanych wyżej przyczyn oczywiście i rażąco narusza prawo:

1. materialne

2. procesowe

W związku z powyższym:

1. Pismem z dnia 3 listopada 2008 r. skierowanym do prokuratora generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego złożyłem wniosek o wniesienie kasacji na moją korzyść od prawomocnego wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r.

2. Pismem z dnia 3 września 2009 r. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, śp. Zbigniew Wassermann złożył interpelację do ministra sprawiedliwości prokuratora generalnego Andrzeja Czumy w sprawie prawomocnego wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r., wnosząc o jego wzruszenie,

3. Pismem z dnia 23 lutego 2010 r. Poseł Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski zwrócił się z wnioskiem do ministra sprawiedliwości prokuratora generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego o przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie prawomocnego wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r. i zaprezentowanie stanowiska ministra sprawiedliwości prokuratora generalnego w sprawie tego wyroku.

Ad. 1

Pismem z dnia 3 listopada 2008 r. skierowanym do prokuratora generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego złożyłem:

„Wniosek o wniesienie – na podstawie art. art. 521, 524 § 1, 523 § 1, 439 § 1 Kodeksu Postępowania Karnego oraz przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej - przez Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej, kasacji na moją korzyść od prawomocnego, kończącego postępowanie, czyniącego mnie przestępcą z art. 226 § 1 i inne, sprzecznego z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006r. /Dziennik Ustaw nr 190 z dnia 19 października 2006r. poz. 1409/, niekonstytucyjnego wyroku sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy, Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r. /sygn. akt II K 451/06/.”

Prokurator Generalny Zbigniew Ćwiąkalski oczywiście i rażąco naruszając prawo określone art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego nie rozpoznał wniosku jak wyżej przez prawie trzy miesiące, tj. do dnia jego zdymisjonowania przez premiera Donalda Tuska w dniu 23.01.2009 r.

Mój wniosek z pisma z dnia 3 listopada 2008 r. do Prokuratora Generalnego rozpoznał zatem prokurator generalny Andrzej Czuma informując mnie pismem z dnia 12 lutego 2009 r. – Załącznik 7:
„Warszawa, 12-02-2009r. Rzeczpospolita Polska Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sadowego /adres - ZKE/ PR V 861 – 1995/08

Pan Zbigniew Kękuś /adres - ZKE/ Odpowiadając na Pana pisma z dnia 3 i 5 listopada 2008r. z dnia 2 grudnia 2008r. oraz z dnia 9 lutego 2009r. kierowane bezpośrednio do Ministerstwa Sprawiedliwości oraz przekazywane według właściwości do innych adresatów tych pism, w części zawierającej wniosek o sporządzenie kasacji informuję, że Prokurator Generalny nie wniesie kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. sygn. Akt II K 451/06, którym został Pan skazany za popełnienie piętnastu przestępstw z art. 226 § 1 k.k. i art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz przestępstw z art. 226 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.; z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz art. 241 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę łączna 150 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda.

(…) Po dokonaniu analizy sprawy, która do Biura Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej wpłynęła w dniu 5 stycznia 2009r. przy piśmie Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 29 grudnia 2008r. sygn. akt II K 451/06 , nie znaleziono podstaw do skierowania kasacji.

(…) Informuję, iż w myśl art. 523 § 1 k.p.k. kasację wnieść można tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. – tzw. bezwzględne przyczyny odwoławcze – lub z powodu innego naruszenia prawa, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.

(…) W badanej sprawie żadnego tego rodzaju uchybienia nie stwierdzono, dlatego Pana wniosek o wzruszenie przez Prokuratora Generalnego w drodze kasacji prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy nie mógł być uwzględniony. Elżbieta Szarek prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie delegowana do Ministerstwa Sprawiedliwości”

Dowód: Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego, sygn. akt: PR V 861 – 1995/08, pismo z dnia 12 lutego 2009 r. – Załącznik 7

Pismem z dnia 3 września 2009 r. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Zbigniew Wassermann złożył interpelację do ministra sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Andrzeja Czumy w sprawie skazującego mnie wyroku SSR T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r. Podał w niej między innymi – Załącznik 8:
„Interpelacja nr 11505 do ministra sprawiedliwości w sprawie postępowania sądowego w kontekście stosowania przez sądy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego

Szanowny Panie Ministrze! Zagadnienie, które pozwoliłem sobie przedstawić w niniejszej interpelacji, oparte jest bezpośrednio na sprawie sądowej jednej tylko osoby, jednakże wątpliwości, które pojawiają się na tle tegoż postępowania, mają doniosłe znaczenie dla każdego obywatela, ponieważ dotykają zasady praworządności, na której opiera się cały system prawny Rzeczypospolitej Polskiej. Stąd też uznałem, że doniosłość zagadnienia wymaga formy interpelacji poselskiej.

Zwrócił się do mnie pan dr Z.K. z prośbą o pomoc w wyjaśnieniu jego sprawy, z którą zwraca się do różnych organów władzy publicznej już od dłuższego czasu, bezskutecznie oczekując pomocy. Po wnikliwym zapoznaniu się z dostarczonymi przez zainteresowanego materiałami zdecydowałem zwrócić się do Pana Ministra.

(…) Najważniejszą dla sprawy jest bowiem kwestia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 r., którym to wyrokiem Trybunał przesądził, iż art. 226 § 1 K.k. jest niezgodny z konstytucją w zakresie, w jakim penalizuje znieważenie funkcjonariusza publicznego dokonane wyłącznie w związku, a nie podczas pełnienia czynności służbowych. W uzasadnieniu trybunał wskazał ponadto, że od momentu wejścia w życie jego wyroku niedopuszczalne jest ściganie za znieważenie funkcjonariusza publicznego, które nie jest dokonane w związku i podczas pełnienia przez niego czynności służbowych. Efektem tego wyroku art. 226 § 1 K.k. była nowelizacja ww. przepisu przez parlament, właśnie przez zastąpienie spójnika ˝lub˝ spójnikiem ˝i˝.

Tymczasem zainteresowany został oskarżony i skazany właśnie za znieważenie funkcjonariuszy publicznych, jednakże w znamionach jego czynu zabrakło tego drugiego elementu, tj. znieważenia podczas wykonywania czynności służbowych.

(…) Mam pełne przekonanie, iż ściganie Pana Zbigniewa Kękusia z oskarżenia publicznego w zakresie art. 226 § 1 kk, było w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego niedopuszczalne. Sama Konstytucja każe traktować orzeczenia Trybunału, jako wiążące i zmusza wszelkie organy władzy, w tym władzy. (…) Wobec powyższego zwracam się do Pana Ministra z prośbą o wyjaśnienie następujących kwestii:
1) czy w opinii Pana Ministra Prokurator nie powinien był odstąpić od oskarżenia w zakresie zarzutów z art. 226 § 1 kk, a Sąd skazać zainteresowanego wyłącznie z art. 212 kk, jeżeli czyn uznał w tym zakresie za udowodniony, czy też w opinii Pana Ministra wydanie wyroku skazującego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z artr. 11 § 2 kk, było uzasadnione?
2) czy jeżeli zastosowanie unormowań o zbiegu przepisów było w tej sytuacji nieuzasadnione, dostrzega Pan Minister możliwość wzruszenia prawomocnego wyroku w opisanej wyżej sprawie i podejmie w tej sprawie stosowną inicjatywę?
(…) Z uwagi na wagę zagadnienia zwracam się do Pana z prośbą o dokładne jej wyjaśnienie. Raz jeszcze podkreślam, iż niniejsza interpelacja nie ma służyć pozwoleniu dla zachowań niezgodnych z prawem. Jednakże z perspektywy przeciętnego obywatela, bezwzględnego poszanowania wymaga zasada praworządności. Prawo nie może być stosowane dowolnie, szczególnie w tak wrażliwej sferze, jak prawo karne. Jakkolwiek negatywnie nie ocenialibyśmy samego zachowania sprawcy, działania organów wymiaru sprawiedliwości nie mogą wykraczać poza określone ramy. Aby postępowanie karne mogło realizować jedną ze swoich kluczowych zasad umacniania poszanowania prawa, środki przewidziane w prawie karnym musza być stosowane w sposób niebudzący żadnych wątpliwości. Zbigniew Wassermann Poseł na Sejm Kraków, dnia 3 września 2009 r."
Dowód: Interpelacja /nr 11505/ Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Wassermanna z dnia w

sprawie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18.12.2007r. /sygn. akt II K 451/06/ - Załącznik 8

Odpowiedzi na interpelację Posła Zbigniewa Wassermanna udzielił Marszałkowi Sejmu oraz Interpelantowi pismem z dnia 9 października 2009 r. prokurator generalny Andrzej Czuma, podając:
„Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na przekazaną przy piśmie z dnia 18 września 2009 r. nr SPS-023-11505/09 interpelację pana posła Zbigniewa Wassermanna z dnia 3 września 2009 r. dotyczącą postępowania sądowego w sprawie pana Z. K. w kontekście stosowania przez sądy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, uprzejmie przedstawiam, co następuje.

Akta sprawy sygn. II K 461/06 Sądu Rejonowego w Dębicy były już badane w Biurze Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej w związku z wnioskiem pana Z. K. o wniesienie do Sądu Najwyższego, w oparciu o przepis art. 521 K.p.k., kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. II K 461/06, skazującego go za popełnienie przestępstw z art. 226 § 1 K.k. i art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. oraz przestępstw z art. 226 § 3 K.k. i art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k.; z art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. oraz z art. 241 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. Po wnikliwym zbadaniu akt nie dopatrzono się jednak istnienia podstaw prawnych z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia w tej sprawie kasacji na korzyść skazanego.

(…) Przeprowadzone w Biurze Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej badanie akt przedmiotowej sprawy pod kątem istnienia podstaw z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia do Sądu Najwyższego nadzwyczajnego środka zaskarżenia - kasacji, na korzyść pana Z. K. od wymienionego orzeczenia wykazało, iż brak jest ku temu podstaw.

W myśl art. 523 § 1 K.k. kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 K.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. W niniejszej sprawie bezsporne jest, że doszło do innego rażącego naruszenia prawa materialnego, niespełniony jednak został drugi z wymienionych w art. 523 § 1 K.p.k. warunków wniesienia kasacji, a mianowicie istotny wpływ owego innego naruszenia prawa na treść orzeczenia.

(…) Z poważaniem Zastępca prokuratora generalnego Andrzej Pogorzelski Warszawa, dnia 9 października 2009 r.

Dowód: Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, odpowiedź zastępcy prokuratora generalnego Andrzeja Pogorzelskiego z dnia 9 października 2009r. /sygn. akt: PR V 861-1995/08/ na interpelację Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Wassermanna z dnia 3 września 2009 roku w sprawie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18.12.2007r. /sygn. akt II K 451/06/

Pismem z dnia 23 lutego 2010 r. Poseł Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski skierował do ministra sprawiedliwości prokuratora generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego wniosek o treści – Załącznik 9:

„Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski MARSZAŁEK SEJMU Biuro Poselskie, ul. Krakowskie Przedmieście 6, 00-325 Warszawa, Warszawa, dnia 23 lutego 2010r. Pan Krzysztof KWIATKOWSKI Minister Sprawiedliwości /adres - ZKE/ Szanowny Panie Ministrze do mojego biura poselskiego wpłynęło pismo Pana Zbigniewa Kękusia z Krakowa (pismo w załączeniu). Wyżej wymieniony, skazany wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007r. przez sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma utrzymuje, że został skazany za sprawstwo czynów których nie popełnił i domaga się wzruszenia skazującego go wyroku. Proszę Pana Ministra o zajęcie stanowiska w tej sprawie. Z wyrazami szacunku. Bronisław Komorowski W załączeniu 1. pismo Zbigniewa Kękuś z dnia 4 lutego 2010r. Do wiadomości: Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/.
Dowód: Biuro Poselskie Posła Bronisława Komorowskiego, pismo Posła B. Komorowskiego z dnia 23 lutego

2010r. do Ministra Sprawiedliwości Krzysztofa Kwiatkowskiego – Załącznik 9

Oto treść odpowiedzi, którą na wniosek z dnia 23 lutego 2010 r. Posła Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego udzielił pismem z dnia 24 marca 2010r. prokurator generalny Krzysztof Kwiatkowski – Załącznik 10:

„Warszawa, dnia 24.03.2010r. Rzeczpospolita Polska Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego /adres – ZKE/ PR V 861-1995/08

(…) Wspomnieć wypada, iż sprawa niesłusznego skazania Pana była przedmiotem interpelacji Pana Posła Zbigniewa Wassermanna, na którą udzielono odpowiedzi w dniu 9 października 2009r., podtrzymując stanowisko o braku podstaw prawnych do wniesienia na Pana korzyść kasacji.

Argumentacja zawarta w obecnym Pana piśmie nie uzasadnia zmiany tego stanowiska, albowiem nie wskazuje żadnych nowych okoliczności.

W piśmie tym podnosi Pan zarzuty tożsame z zarzutami sformułowanymi w poprzednich wnioskach, a ponieważ do zarzutów tych odniesiono się już w udzielonej Panu odpowiedzi, to uznać należy, iż nie zachodzi potrzeba ponownego ustosunkowania się do prezentowanych przez Pana argumentów.

Podkreślić jedynie trzeba, iż wprawdzie uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. nie zostało sporządzone, gdyż nie złożył Pan w tym zakresie stosownego wniosku, to jednak wnikliwa analiza akt sprawy wykazała, że zebrany w postępowaniu przygotowawczym i ujawniony na rozprawie materiał dowodowy pozwalał sądowi orzekającemu na przypisanie Pan odpowiedzialności karnej za popełnienie występków z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i innych, tak w zakresie sprawstwa poszczególnych czynów, jak i winy.

W tym stanie rzeczy, wobec braku podstaw z art. 523 § 1 kpk, ponowny wniosek Pana o wniesienie na jego rzecz kasacji, nie został uwzględniony. Zastępca Dyrektora Biura Postępowania Sądowego Danuta Bator prokurator Prokuratury Krajowej Zał. – plik.

Dowód: Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego PR V 861-1995/08, pismo z dnia 24.03.2010 r. – Załącznik 10

Po śmierci Posła Zbigniewa Wassermanna w dniu 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem zwróciłem się z prośbą o udzielenie mi pomocy prawnej do Jego córki, adw. Małgorzaty Wassermann.

W czerwcu 2010 r. adw. M. Wassermann złożyła wniosek w Sądzie Okręgowym w Rzeszowie o uchylenie prawomocnego wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r.

W uzasadnieniu podała – jak Poseł Z. Wassermann w w.w. interpelacji z dnia 3 września 2009 r. - że ten wyrok jest sprzeczny z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006 r. /Dz. U. Nr 190, poz. 1409/.

W dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał wyrok, którym uchylił prawomocny wyrok sędziego T. Kuczmy, wznowił postępowanie sygn. II K 451/06 i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpatrzenia w zakresie szesnastu czynów, tj. I, III – XVII.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy w Rzeszowie podał między innymi – Załącznik 11:

„Sygn. akt II Ko 283/10 Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 15 września 2010r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Piotr Moskwa, Sędziowie SSO Andrzej Borek (spraw.) SSR del. do SO Marcin Świerk Protokolant /imię i nazwisko Protokolanta – ZKE/ po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 września 2010r. wniosku obrońcy skazanego Zbigniewa Kękusia o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 na podstawie art. 540 § 2 i art. 547 § 2 kpk wznawia postępowanie w sprawie II K 451/06 w punktach I, III – XVII wyroku i uchyla w tej części wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE: (…) Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk. (…) W przedmiotowej sprawie Sąd był więc zobowiązany, jeśli znalazł już podstawy do przypisania oskarżonemu zachowania opisanego w art. 226 § 1 kk, w sposób dokładny i zgodny z tymże przepisem opisać zachowanie oskarżonego tak, by wynikało z niego, iż w/w przestępstwa dokonał podczas i w związku z pełnieniem przez pokrzywdzonych obowiązków służbowych. Takim standardom sąd nie sprostał wskazując jedynie, że działania oskarżonego miały miejsce w związku z pełnieniem przez funkcjonariuszy publicznych obowiązków służbowych nie dokonując badania, czy miało ono również miejsce podczas ich pełnienia. Nie uczynił tak sąd mimo tego, że już w czai orzekania treść art. 226 § 1 kk uległa zmianie na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006r. wydanego w sprawie P 3/06, OTK-A 2006, nr 9, poz. 121, na treść którego słusznie powołuje się wnioskodawczyni.

Tym samym niewątpliwie w przedmiotowej sprawie zachodzi potrzeba uchylenia wyroku i wznowienia

postępowania w żądanym zakresie.”

Dowód: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.09.2010 r. – Załącznik 11

Podkreślić należy, że Sąd Okręgowy w Rzeszowie podał, że: „(…) Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk.

Artykuł 523 § 1. Kodeksu Postępowania Karnego stanowi:
„Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznie z powodu niewspółmierności kary.

A zatem prokuratorzy generalni Andrzej Czuma i Krzysztof Kwiatkowski, którzy … wnikliwie badali akta sprawy przeciwko mnie - patrz: s. 7 do 10 niniejszego pisma oraz Załącznik 7, Załącznik 10 - mogli wnieść kasację od skazującego mnie wyroku.

Ponieważ ja nie jestem sprawcą żadnego z czynów przypisanych mi przez sędziego Tomasza Kuczmę bo nigdy nie umieszczałem żadnych materiałów na portalu www.zgsopo.webpark.pl ani na stronie www.zkekus.w.interia.pl, a Sąd Okręgowy w Rzeszowie uchylił wyrok przeciwko mnie w zakresie 16-u zarzutów, tzn. dwa z przypisanych mi nie zostały uchylone, pismem z dnia 28 października 2010 r. skierowanym do Rzecznika Praw Obywatelskich Ireny Lipowicz złożyłem wniosek, by z mocy prawa określonego w między innymi w zacytowanych wyżej art. 521 kpk i art. 523 § 1 kpk wniosła kasację na moją korzyść od wyroku z dnia 18.12.2007 r.

Pismem z dnia 4 stycznia 2011 r. Rzecznik Praw Obywatelskich odmówił mi wniesienia kasacji, informując mnie:

(…) Otóż, z dołączonych do pisma kserokopii dokumentów wynika, iż Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 15 września 2010 r., sygn. II Ko 283/10 wznowił postępowania w sprawie ozn. sygn. II K 451/06 w pkt. I, III-XVII, wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy w tej części uchylił i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. Tak więc, we wskazanym wyżej zakresie, postępowanie będzie toczyło się od początku.

Natomiast, odnośnie pozostałych zarzutów (pkt. II, XVIII) postępowanie nie zostało wznowione, a zatem postępowanie jest prawomocnie zakończone.

Uprzejmie nadmieniam, iż Rzecznik Praw Obywatelskich nie wniesie kasacji na Pana korzyść od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy, sygn. II K 451/06, (w części, w jakiej wyrok tej nie został uchylony w toku postępowania o wznowienie – art. 540 § 2 kpk).

Nadmieniam, iż powyższe akta były przedmiotem analizy w tut. Biurze, został Pan poinformowany o stanowisku zajętym przez Rzecznika, a zatem kolejne pisma pozostaną bez odpowiedzi. Główny Specjalista mgr Krystyna Kupczyńska”

Źródło: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich RPO-422333-II/03/K.Ku, pismo z dnia 4 stycznia 2011 r.

Po wydaniu przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyroku z dnia 15.09.2010 r., w dniu 15 marca 2011 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój, która do sygnatury akt II K 854/10 rozpoznaje sprawę przeciwko mnie zorganizowała rozprawę.

Ja przedstawiłem wszystkie wady prawne aktu oskarżenia z dnia 12.06.2006 r., a sędzia Beata Stój wydała postanowienie... w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym:

„Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 15 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st. sekr. sądowy /imię i nazwisko sekretarza – ZKE/ rozpoznał sprawę Zbigniewa Kękusia oskarżonego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i inne na podstawie art. 202 § 1 i 2 kpk postanawia

zwrócić się do biegłych sądowych lek. med. Ewy Burzyńskiej-Rzucidło i lek. med. Krystyny Sosińskiej-Stępniewskiej oraz mgr Magdaleny Palkij o przebadanie oskarżonego Zbigniewa Kękusia i wydanie na podstawie akt sprawy i wyników badań opinii w jego sprawie, w szczególności o udzielenie w terminie 21 dni odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy w chwili popełniania czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia (pkt I, III-XVII) miał zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, czy zdolnośc ta była w znacznym stopniu ograniczona lub zniesiona całkowicie?

2. Jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonego, czy może on brać udział w toczącym się postępowaniu i stawać przed Sądem?”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 15 marca 2011 r.

Sędzia Beata Stój odmówiła mi sporządzenia uzasadnienia dla postanowienia, jak wyżej.

Ponieważ w aktach sprawy przeciwko mnie znajdują się dostarczone przez operatorów internetowych Wirtualną Polskę S.A. i Interię.PL S.A. dowody poświadczające, że nie ja lecz inne osoby są sprawcami czynów, o które mnie oskarżyła prokurator R. Ridan i za które mnie skazał sędzia T. Kuczma, a prokurator generalny Andrzej Seremet także – jak trzech jego wyżej wymienionych poprzedników – odmawiał mi wniesienia kasacji od skazującego mnie wyroku, w dniu 30 maja 2011 r. rozpocząłem przed Prokuraturą Generalną w Warszawie protest głodowy.

W jego następstwie prokurator generalny Andrzej Seremet zlecił przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w sprawie skazującego mnie wyroku, a następnie w dniu 23 sierpnia 2011 r. wniósł do Sądu Najwyższego kasację na moją korzyść od wyroku z dnia 18.12.2007 r.

W uzasadnieniu do kasacji podał między innymi – Załącznik 12:

„Warszawa, dnia 22 sierpnia 2011 r. Rzeczpospolita Polska Prokurator Generalny PG IV KSK 699/11 Sąd Najwyższy Izba Karna Kasacja Prokuratora Generalnego od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygnatura akt II K 451/6 Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pjt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.

(…) Uzasadnienie

(…) W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.

W powyższej sprawie, jak wskazano w zarzutach kasacji doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 366 § 1 kk, jak też art. 7 kpk, wskutek przekroczenia przez sąd orzekający zasady swobodnej oceny dowodów i dokonania dowolnej ich oceny, oderwanej od realiów sprawy.

W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione.

z upoważnienia Prokuratora Generalnego Robert Hernand Zastępca Prokuratora Generalnego
Dowód: Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od

prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ - Załącznik 12

Zarzut prokuratora generalnego dotyczy wszystkich przypisanych mi czynów.

Wszystkie zostały popełnione za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony www.zkekus.w.interia.pl.

Prokurator generalny nie mógł wnieść kasacji w zakresie wszystkich 18-u przypisanych mi czynów ponieważ wcześniej, w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał w.w. Wyrok /Załącznik 11/, którym uchylił wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r., wznowił sprawę przeciwko mnie i przekazał ją do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie pozostałych szesnastu wymienionych wyżej czynów, tj. I, III – XVII.

Artykuł 519 k.p.k stanowi: „Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może być wniesiona kasacja.”

Z tej przyczyny Prokurator Generalny wniósł w dniu 23.08.2011 r. kasację na moją korzyść w zakresie dwóch pozostałych czynów – czyny II i XVIII – zaskarżonego przez niego wyroku.

W dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy wydał wyrok, którym uznał kasację prokuratora generalnego za zasadną – Załącznik 13.

W uzasadnieniu do wyroku z dnia 26.01.2012 r. Sąd Najwyższy podał między innymi:

„Sygn. akt IV KK 272/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Barbara Skoczkowska SSA del. do SN Henryk Komisarski (sprawozdawca) Protokolant /imię i nazwisko protokolanta – ZKE/ przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora w sprawie Zbigniewa Kękusia skazanego z art. 212 § 2 k.k. i innych po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 26 stycznia 2012 r. kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego od wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 451/06 uchyla zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.

(…) Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k.

Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów.”

Dowód: Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r.

Sądy odwoławcze, tj. Sąd Okręgowy w Rzeszowie i Sąd Najwyższy jako przyczyny uchylenia wyroku sędziego Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r. wskazały oczywiste i mające wpływ na treść wyroku naruszenie przez sędziego:
1. prawa materialnego określonego w art. 226 § 1 Kodeksu karnego – Sąd Okręgowy w Rzeszowie /Załącznik 11/,

2. prawa procesowego określonego w art. 7 i w art. 366 § 1 Kodeksu postępowania karnego – Sąd Najwyższy /Załącznik 13

A sędzia Beata Stój mnie uznała za niepoczytalnego i z tego powodu wyznaczyła mi obrońcę z urzędu, adw. Roberta Bryka.

W dniu 16 kwietnia 2012 r. wydała Zarządzenie o wyznaczeniu mi obrońcy z urzędu – Załącznik 14:

„Sygn. akt II.K.854/10 ZARZĄDZENIE Dnia 16 kwietnia 2012 r. Sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój w sprawie z urzędu w przedmiocie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. i art. 81 § 1 k.p.k. zarządza wyznaczyć oskarżonemu Zbigniewowi Kękusiowi obrońcę z urzędu w osobie adw. Roberta Bryka z Kancelarii Adwokackiej przy ulicy Kraszewskiego 5 w Dębicy.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie z dnia 16 kwietnia 2012 r. – Załącznik 14

Pierwsza z podanych przez sędzię Beatę Stój podstaw prawnych Zarządzenia z dnia 16 kwietnia 2012 r., art. 79 § 1 pkt 3 kpk stanowi:
„§ 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę jeżeli: (…) 3. zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.”

Pismem z dnia 4 maja 2012 r. złożyłem zatem: „Wniosek o sporządzenie i doręczenie mi uzasadnienia do zarządzenia z dnia 16 kwietnia 2012 r. o wyznaczeniu mi obrońcy z urzędu.”

W odpowiedzi otrzymałem pismo z dnia 9 maja 2012 r. Starszego Sekretarza Sądowego Marcina Foryńskiego-Kastorisa o treści:

„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny Dnia 09/05/2012 Pan Zbigniew Kękuś – Sąd Rejonowy w Dębiocy Wydział II Karny, informuje Pana, że zarządzenie o wyznaczeniu obrońcy z urzędu nie wymaga uzasadnienia, w związku z czym nie zostało ono sporządzone. Na zarządzenie sędziego Starszy Sekretarz Sądowy Marcin Foryński-Kastoris”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, pismo z dnia 9 maja 2012 r. Starszego Sekretarza

Sądowego Marcina Foryńskiego-Kastorisa

Pismem z dnia 30 maja 2012 r. zwróciłem się zatem do prezesa Sądu Rejonowego w Dębicy Dariusza Różańskiego o zobowiązanie sędzi B. Stój do sporządzenie i doręczenia mi wyjaśnienia, dlaczego uważa mnie za niepoczytalnego.

Wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy Anna Zięć w odpowiedzi na mój wniosek wyjaśniła mi pismem z dnia 28 czerwca 2012 r. – Załącznik 15:

„Sąd Rejonowy w Dębicy A 411-46/10 Dębica, dnia 28 czerwca 2012 r. Pan Zbigniew Kękuś

W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu do Sądu Rejonowego w Dębicy 27 czerwca 2012 r.) wyjaśniam, iż zgodnie z art. 93 § 2 kpk sędzia referent jest osoba upoważnioną do wydania w sprawie zarządzenia w przedmiocie ustanowienia oskarżonemu obrońcy z urzędu.

Zarządzenie o wyznaczeniu oskarżonemu obrońcy z urzędu na podstawie art. 79 § 1 kt. 3 kk nie wymaga sporządzenia uzasadnienia. Wskazana w zarządzeniu podstawa prawna tj. art. 79 § 1 pkt. 3 kpk mówi jedynie o uzasadnionej wątpliwości, co do poczytalności oskarżonego. Konkretna ocena poczytalności danej osoby leży w kompetencjach biegłych psychiatrów. Wiceprezes Sądu Rejonowego Anna Zięć.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt A 411-46/10, pismo Wiceprezes Anny Zięć z dnia 28 czerwca 2012 r. - Załącznik 15

Sędzia Beata Stój nie jest biegłym psychiatrą.

Wcześniej uznawszy mnie za niepoczytalnego i z tego powodu wyznaczywszy mi obrońcę z urzędu, sędzia Beata Stój wydała w dniu 29 czerwca 2012 r. drugie postanowienie – pierwsze wydała w dniu 15 marca 20111 r.; patrz: s. 12 niniejszego pisma – w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym.
Podała – Załącznik 17:

„(...) Na podstawie art. 202 § 1 k.p.k. postanowił zwrócić się do biegłych sądowych lek. med. Ewy Burzyńskiej Rzucidło i lek. med. Krystyny Sosińskiej-Stępniewskiej o przebadanie oskarżonego Zbigniewa Kękusia i wydanie na podstawie akt sprawy i wyników badania opinii w jego sprawie, w szczególności o udzielenie w terminie 21 dni odpowiedzi na następujące pytania:

1.Czy w chwili popełniania czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia (pkt I, III-XVII) miał zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, czy zdolnośc ta była w znacznym stopniu ograniczona lub zniesiona całkowicie?

2.Jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonego, czy może on brać udział w toczącym się postępowaniu i stawać przed Sądem?”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 29 czerwca 2012 r.

- Załącznik 17

Ponieważ czyny, które mnie przypisała z powodu niedopełnienia obowiązków prokurator Radosława Ridan były popełnianie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., uważająca mnie za niepoczytalnego sędzia Beata Stój oczekuje, że na podstawie wyników moich badań psychiatrycznych przeprowadzonych w grudniu 2012 r. /w 2013 r./ wskazane przez nią biegła sądowe wydadzą wiarygodną opinię o stanie mojego – niewinnego przypisanych mi czynów – zdrowia psychicznego przed … 10, 9 i 8 laty.

Doręcza mi sędzia B. Stój kolejne wezwania do stawiennictwa na badania psychiatryczne, jak to z dnia 21 listopada 2012 r. do stawiennictwa w dniu 11 grudnia 2012 r. – Załącznik 16:

„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny Dnia 21/11/2012 Stawiennictwo osobiste obowiązkowe Pan Zbigniew Kękuś WEZWANIE Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny wzywa Pana do stawienia się na badanie, które odbędzie się w dniu 11 grudnia 2012 r. o godz. 12:00 Szpitalu im. Babińskiego Oddział Psychiatrii Sądowej 2 A. ul. Babińskiego 29 w Krakowie, zgodnie z postanowieniem tut. Sądu z dnia 29 czerwca 2012 r. Starszy Sekretarz Sądowy M. Jedynak

POUCZENIE

1. Na badanie należy zgłosić się z dowodem osobistym i posiadaną dokumentacją lekarską.

2. W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa osoby wezwanej do osobistego stawienia się na badanie może być zarządzone przymusowe doprowadzenie przez policję.”

Źródło: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, Wezwanie z dnia 21 listopada 2012 r. – Załącznik 16

A przecież wyniki moich badań psychiatrycznych nie mogą być dowodem w sprawie przeciwko mnie.

Ponieważ operatorzy internetowi, Wirtualna Polska S.A. I Interia.PL S.A. dostarczyli Sądowi Rejonowemu w Dębicy jeszcze przed wydaniem wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. przez sędziego Tomasza Kuczmę dowody poświadczające, że nie ja byłem sprawcą czynów przypisanych mi przez prokurator Radosławę Ridan oraz że czyny te były popełniane w Warszawie, skierowanym do sędzi Beaty Stój, jako prezesa Sądu Rejonowego w Dębicy pismem z dnia 29 listopada 2012 r. złożyłem:

"Dotyczy: I. Zawiadomienie, że:

1. Sąd Rejonowy w Dębicy jest niewłaściwy miejscowo do rozpoznania sprawy sygn. II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/,

II. Wniosek – na podstawie art. 339 § 3 pkt 3 - o skierowanie sprawy sygn. II K 854/10 na posiedzenie, celem wydania postanowienia o niewłaściwości sądu.”

W odpowiedzi na zawiadomienie i wniosek, jak wyżej sędzia Beata Stój wydała w dniu 11 grudnia 2012 r. postanowienie o treści – Załącznik 18:
„Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 11 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st. sekr. sąd. /imię i nazwisko Sekretarza – ZKE/ po rozpoznaniu w sprawie Zbigniewa Kękusia oskarżonego o przestępstwa z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i inne wniosku oskarżonego o stwierdzenie niewłaściwości i przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi na podstawie art. 35 k.p.k. postanawia nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE Oskarżony Zbigniew Kękuś złożył wniosek o skierowanie sprawy na posiedzenie i wydanie postanowienia o niewłaściwości sądu. Oskarżony podnosił, że sądem właściwym miejscowo jest sąd w Warszawie, gdyż to tam popełniono przestępstwo, jak wynika z pism operatorów internetowych Wirtualnej Polski S.A. i Interim.PL S.A.

Przestępstwa, których popełnienie zarzuca się Zbigniewowi Kękusiowi, są w zasadzie przestępstwami formalnymi, a miejscem ich popełnienia, jako że miały zostać popełnione za pośrednictwem Internetu, może być także miejsce, gdzie znajduje się serwer, na którym zostały zapisane treści rozpowszechniane w sieci (tak m.in. Patrycja Kozłowska-Kalisz w Komentarzu do art. 6 Kodeksu karnego, SIP Lex. Lex Omega, 45/2012). Istotnie z informacji uzyskanych od Wirtualnej Polski wynika, że strona www.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie, niemniej nie ustalono, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl/, na której także umieszczano obraźliwe treści. W tej sytuacji właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze, czyli w tym przypadku Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia. Z uwagi na to, iż Sąd ten został wyłączony od rozpoznania tej sprawy i przekazano ją do Sądu Rejonowego w Dębicy, tutejszy Sąd pozostaje właściwy do jej rozpoznania. Na marginesie należy zauważyć, że przekazanie sprawy według właściwości do innego sądu może nastąpić jedynie wtedy, gdy właściwość ta nie budzi wątpliwości, tymczasem w niniejszej sprawie są uzasadnione wątpliwości co do miejsca popełnienia czynów. Z uwagi na powyższe Sąd nie uwzględnił wniosku oskarżonego i orzekł, jak w sentencji postanowienia. Na oryginale właściwe podpisy Starszy Sekretarz /imię i nazwisko Sekretarza – ZKE/”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu

Beaty Stój – Załącznik 18

Po wydaniu postanowienia z dnia 11 grudnia 2012 r., którym poświadczyła jej wiedzę o tym, że portal www.zgsopo.webpark.pl został założony przez osobę mieszkającą w Warszawie oraz że nie zostało ustalone – tzn. prokurator Radosława Ridan nie ustaliła w ramach prowadzonego przez nią postępowania przygotowawczego zakończonego wydaniem w dniu 12 czerwca 2006 r. aktu oskarżenia przeciwko mnie /Załącznik 1/ - kto i gdzie założył stronę sędzi Beacie Stój nie pozostaje już nic innego, jak z mocy prawa określonego w:

1. artykule 45.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.”

2. artykule 5 § 2 ustawy Kodeks postępowania karnego:
   „Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.”

wydać bez zbędnej zwłoki wyrok uniewinniający mnie od wszystkich czynów, których popełnienie za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl aktem oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r. przypisała mi prokurator Radosława Ridan – Załącznik 1.

Prokurator R. Ridan podała przecież w przypadku wszystkich osiemnastu przypisanych mi czynów , że ja je popełniłem oraz że popełniłem je w Krakowie, w tym „za pośrednictwem założonej przez siebie strony pod domeną zkekus.w.interia.pl” Załącznik 1:

A sędzia Beata Stój podała w postanowieniu z dnia 11 grudnia 2012 r. - Załącznik 18:

1. „Istotnie z informacji uzyskanych od Wirtualnej Polski wynika, że strona www.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie (…)”.

2. „(…) niemniej nie ustalono, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl/, na której także umieszczano obraźliwe treści.”

„Nie ustalono” znaczy, że … prokurator Radosława Ridan nie ustaliła podczas prowadzonego przez nią postępowania przygotowawczego.

Teraz, w 2013 r. nie ustali tego już nikt.
Interia.PL S.A. nie dysponowała przecież danymi już w październiku 2007 r., tj. ponad pięć lat temu – parz: s. 6 niniejszego pisma.

W związku z powyższym pismem z dnia 8 stycznia 2013 r. skierowanym do sędzi Beaty Stój złożyłem wniosek o wydanie – bez zbędnej zwłoki – wyroku uniewinniającego mnie od wszystkich czynów, przypisanych mi aktem oskarżenia sporządzonym w dniu 12 czerwca 2006 r. przez prokurator Radosławę Ridan.

Na zakończenie tego wątku niniejszego Raportu podkreślić należy, że gdy w listopadzie 2006 r. doręczono akt oskarżenia przeciwko mnie Sądowi Rejonowemu w Dębicy, wyznaczony do rozpoznania sprawy sędzia Tomasz Kuczma nie miał żadnych wątpliwości co do stanu mojego zdrowia psychicznego, nie wydał postanowienia w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym.

Wydał natomiast w dniu 30.11.2006 r. postanowienie w przedmiocie zwrócenia sprawy przeciwko mnie prokurator Radosławie Ridan celem usunięcia istotnych braków prowadzonego przez nią postępowania przygotowawczego – patrz: s. 3 niniejszego pisma oraz Załącznik 2.

Sześć lat później sprawę przeciwko mnie rozpoznaje na podstawie tego samego aktu oskarżenia sędzia Beata Stój.

Posiada dowody mojej niewinności dostarczone Sądowi Rejonowemu w Dębicy przez operatorów internetowych, ale także wyroki wznowieniowe Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 15.09.2010 r. /s. 11 niniejszego pisma oraz Załącznik 11/ i Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r. /s. 12 niniejszego pisma oraz Załącznik 12/ oraz kasację prokuratora generalnego z dnia 23 sierpnia 2011 r. /s. 12 niniejszego pisma oraz Załącznik 12/.

W osobiście przez nią sporządzony postanowieniu z dnia 11 grudnia 2012 r. poświadczyła, że posiada wiedzę o obecności w aktach sprawy dowodów mojej niewinności podając, że – Załącznik 18:

1. „Istotnie z informacji uzyskanych od Wirtualnej Polski wynika, że strona www.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie (…)”.

2. „(…) niemniej nie ustalono, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl/, na której także umieszczano obraźliwe treści.”

Wie sędzia Beata Stój, że przypisane mi pomyłkowo czyny były popełniane w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.

A jednak sama, osobiście uznawszy mnie za niepoczytalnego i wyznaczywszy mi z tego powodu – nie posiadając wyników moich badań - obrońcę z urzędu, adw. Roberta Bryka, uporczywie kieruje mnie na badania psychiatryczne.

Jakby ich wyniki miały być dowodem w sprawie, w której jestem od sześciu lat ściagny za czyny, których sprawcami są inne niż ja osoby.

xxx

Powyżej przeprowadziłem dowód na to, że od czerwca 2006 r. jestem ścigany – w tym byłem skazany wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. – za czyny, których nie popełniłem oraz z których ogromna większość od października 2006 r. nie są przestępstwami.

Przedstawiłem wady prawne aktu oskarżenia przeciwko mnie.

Z powodu tego aktu oskarżenia, a potem skazującego mnie wyroku dwukrotnie straciłem pracę.

Nie pracuję od prawie czterech lat.

Jako przestępcy nie chciał mnie, po utracie pracy w lutym 2009 r., zatrudnić żaden pracodawca.

Obecnie znowu posiadam status oskarżonego.

Sędzia Beata Stój kreuje mi wizerunek niepoczytalnego, chorego psychicznie.

Prokuratorzy i sędziowie oraz RPO Andrzej Zoll i adw. Wiesława Zoll doskonale zrujnowali mi opinię na rynku pracy.

Obecnie przedstawię zatem:

1. z jakich przyczyn uczynili mnie przestępcą sędziowie wymienieni na stronie 2 niniejszego pisma oraz RPO Andrzej Zoll i adw. Wiesława Zoll, tj. czy rzeczywiście obraźliwych używałem określeń w pismach, które inne niż ja osoby publikowały w Internecie,

2. jaki wpływ czyny przypisane mi przez prokurator Radosławę Ridan miały na przebieg karier zawodowych funkcjonariuszy publicznych uznanych przez nią – oraz przez sędziego Tomasza Kuczmę – za pokrzywdzonych przeze mnie,

3. zasady polityki kadrowej prowadzonej przez ministrów sprawiedliwości w rządzie Donalda Tuska.

Ad. 1

W uzasadnieniu do zarzuconych mi czynów prokurator Radosława Ridan podała w sporządzonym przez nią akcie oskarżenia określenia, których używałem w pismach, kierowanych przeze mnie do różnych instytucji wymiaru sprawiedliwości i przez inne niż ja osoby umieszczane w Internecie.

Wybierała je z kontekstu.

Nie wyjaśniała, dlaczego sędziów, czy RPO A. Zolla nazywałem okrutnymi, zdemoralizowanymi posiadaną władzą, nie posiadającymi kwalifikacji moralnych i merytorycznych.

Oto jeden z przykładów.

W akcie oskarżenia z dnia 12.06.2006 r. prokurator R. Ridan podała – Załącznik 1:

„Postanowieniem z dnia 21.05.2003 r. – po przeprowadzeniu rozprawy Sąd w skladzie SSR del. Izabela Strózik i ławnicy oddalił wniosek Zbgniewa Kękusia o zmianę postanowienia Sądu z dnia 8.07.2002 r. oraz tegoż też dnia wydał wyrok rozwiązujący małżeństwo Zbigniewa Kękusia i Marii Kękuś (…). Od powyższego wyroku Zbigniew Kękuś złożył w ustawowym terminie apelację. (…) Rozprawa apelacyjna odbyła się w dniu 29.01.2004 r., w następującym składzie orzekającym: SSA Wojciech Kościołek, SSA Marta Romańska i SSA Andrzej Struzik. Wyrokiem z dnia 29.01.2004 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie w zakresie objętym rozprawą z dnia 21.05.2003 r. i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/, akt oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r., k. 2424 – Załącznik 1

To prokurator Radosława Ridan.

A oto, co w uzasadnieniu do podanego przez prokurator R. Ridan wyroku z dnia 29 stycznia 2004 r. podał Sąd Apelacyjny w Krakowie – Załącznik 19:

„Sygn. akt I ACa 1186/03 Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 29 stycznia 2004r. Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny w składzie Przewodniczący: (…) na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 21 maja 2003r. sygn. akt I 1 C 1115/97/R /po przywróceniu sprawy do Sądu I instancji zmieniona na XI CR 603/04 – ZKE/ Sąd Apelacyjny w Krakowie - Wydział I Cywilny w składzie SSA Wojciech Kościołek, Sędziowie: SSA Marta Romańska, SSA Andrzej Struzik (…) po rozpoznaniu apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 21 maja 2003 r. (…) uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie objętym rozprawą w dniu 21 maja 2003 r. i sprawę przekazuje do ponownego rozpatrzenia i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.” UZASADNIENIE

(...) Na rozprawie w dniu 21 maja 2003 r. powód nie stawił się, stawił się natomiast pełnomocnik powoda, któremu, jak wynika z protokołu, doręczono „odpis postanowienia Sądu Okręgowego wydanego w dniu 19 maja 2003 r., w którym sprostowano oczywistą omyłkę pisarską w odpisach postanowienia wydanego w sprawie w dniu 25.04.2003 r.”.

Rozprawie tej przewodniczył sędzia /Izabela Strózik – ZKE/, którego wyłączenia domagał się powód we wniosku złożonym 22 kwietnia 2003 r.

Na rozprawie tej prowadzono postępowanie dowodowe, Przeprowadzono dowody z szeregu dokumentów, opinii RODK, a także z przesłuchania pozwanej, natomiast postanowiono pominąć dowód z przesłuchania powoda uznając jego niestawiennictwo za nieusprawiedliwione. Wówczas też zamknięto rozprawę i bezpośrednio po tym ogłoszono wyrok.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że wniosek powoda o wyłączenie sędziego nie został dotychczas rozpoznany, albowiem opisany wyżej dokument datowany 25 kwietnia 2003 r. i znajdujący się na karcie 1524 akt nie stanowi postanowienia. Jak wskazuje Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 21 stycznia 2003 r. sygn. III CZP 84/02 (publikowane OSNC 2003/10/140) „postanowienie o charakterze formalnym, podlegające zaskarżeniu wydane na posiedzeniu niejawnym – skonstruowane w ten sposób, że jego sentencja wraz z uzasadnieniem stanowi jeden dokument – nie istnieje w znaczeniu procesowym w sytuacji, w której skład sądu podpisał tylko uzasadnienie, natomiast nie podpisał sentencji.”

Sąd Apelacyjny pogląd ten w pełni akceptuje i wielokrotnie prezentował go w swoich orzeczeniach.

Jakkolwiek w „postanowieniu” z dnia 25 kwietnia 2003 r. nie została graficznie oddzielona sentencja od uzasadnienia, to nie budzi wątpliwości, że jego część zaczynająca się od słowa „albowiem” stanowi uzasadnienie, a zatem podpisane zostało jedynie uzasadnienie. W konsekwencji uznać ja należy za postanowienie nie istniejące.

Skoro wniosek o wyłączenie sędziego nie został rozpoznany, stosownie do art. 50 § 3 k.p.c. sędzia ten mógł spełniać tylko czynności nie cierpiące zwłoki, a zatem nie mogła przewodniczyć rozprawie w dniu 21 maja 2003 r. i wydać wówczas wyroku.

(...) W konsekwencji przyjąć należy, iż postępowanie przed Sądem I instancji, w zakresie objętym ostatnią rozprawą, dotknięte jest nieważnością (art. 379 pkt 4 i 5 k.p.c.). a zatem na podstawie art. 386 § 2 i art. 108 § 2 k.p.c. należało orzec jak w sentencji.”

Dowód: Sąd Apelacyjny w Krakowie, sygn. akt I ACa 1186/03 wyrok z dnia 29 stycznia 2004 r., s. 5 – Załącznik 19

Stan faktyczny jest więc taki, że trzy sędziny Sądu Okręgowego w Krakowie, SSO Agnieszka Oklejak /przewodnicząca Wydziału XI Cywilnego-Rodzinnego/, SSO Teresa Dyrga i SSO Małgorzata Ferek wydały w dniu 25 kwietnia 2003 r. nieistniejące w sensie prawnoprocesowym postanowienie w przedmiocie oddalenia mojego wniosku o wyłączenie sędzi Izabeli Strózik, a ta – niezauważywszy błędu swoich koleżanek - wydała w dniu 21 maja 2003 r. dotknięty nieważnością wyrok.

Wydanie dotkniętego nieważnością wyroku skutkowało prawie roczną przewłoką w postępowaniu.

Poniosłem także z tego powodu sporą stratę materialną.

Jako opłatę od apelacji od dotkniętego nieważnością wyroku sędzi I. Strózik, sędzia I. Strózik ustaliła kwotę 7.700,00 /słownie: siedem tysięcy siedemset/ zł.

Uiściłem ją w dniu 6 października 2003 r.

Prokurator R. Ridan poświadczyła w akcie oskarżenia z dnia 12.06.2006 r., że – Załącznik 1:

Wyrokiem z dnia 29.01.2004 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie w zakresie objętym rozprawą z dnia 21.05.2003 r. i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/, akt oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r., k. 2424 – Załącznik 1

Tymczasem sędzia Teresa Dyrga, która rozpoznawała sprawę po jej przywróceniu Sądowi Okręgowemu w Krakowie oczywiście i rażąco naruszając prawo określone w art. 108 § 1 - k.p.c. - „Sąd rozstrzyga o kosztach postępowania w każdym orzeczeniu kończącym sprawę w instancji.” - nie orzekła w wyroku z dnia 22.11.2004 r. o zwróceniu mi kwoty 7.700,00 zł.

O jej zwróceniu mi nie orzekł także Sąd Apelacyjny w Krakowie, który w składzie SSA Paweł Rygiel, SSA Andrzej Struzik i SSO del. Piotr Rusin wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2006 r., sygn. akt I ACa 1633/05, oddalił apelację, którą złożyłem od wyroku sędzi Teresy Dyrga z dnia 22.11.2004 r.

Zagrabionych mi z powodu potwierdzonego przez Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 29.01.2004 r. braku kwalifikacji fachowych SSO Agnieszki Oklejak, SSO Teresy Dyrga, SSO Małgorzaty Ferek i SSR del. Izabeli Strózik 7.700,00 zł Sąd Okręgowy w Krakowie zwrócił mi dopiero w dniu … 1 grudnia 2009 r.

Po tym, gdy pismem z dnia 23 listopada 2009 r. złożyłem w Prokuraturze Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód zawiadomienie o popełnieniu przez prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, sędzię Barbarę Baran przestępstwa niedopełnienia obowiązku i działania na szkodę mojego interesu prywatnego /art. 231 § 1 k.k./ przez niezwrócenie mi należnej mi kwoty 7.700,00 zł.

Spróbujcie Państwo, Adresaci niniejszego pisma, okraść sędziego z kwoty 7.700,00 zł … .

Uznani za złodziei ponieślibyście surowe kary.

A mnie okradli przecież … złodzieje, przestępcy w sędziowskich togach oczywiście i rażąco naruszający prawo.

Okradli mnie w majestacie prawa i trwają w statusie autorytetów moralnych i nieskazitelnych charakterów.

Podkreślić przy tym należy, że wydać nieistniejące w sensie prawnoprocesowym postanowienie niewielu chyba sędziów potrafi.

A trzy sędziny Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział XI Cywilny-Rodzinny, w tym przewodnicząca Wydziału SSO Agnieszka Oklejak potrafiły … .

Podobnie rzecz się ma z innymi zarzutami przedstawionymi mi przez prokurator R. Ridan.

Sędziowie nie zezwolili mi na rehabilitowanie małoletniego, chorego na skoliozę i lordozę syna.

Gdy o sprawie zawiadomiłem Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla, prosząc go o interwencję i zapewnienie dziecku możności korzystania z konstytucyjnych i ustawowych praw do ochrony zdrowia, ten rekomendował mi utrzymywanie z synem kontaktów pośrednich, czyli telefonicznych i poddanie się badaniom psychiatrycznym.

Adw. Wiesława Zoll celem zdyskredytowania mnie jako ojca poświadczała nieprawdę w składanych przez nią pismach procesowych, powoływała się w nich na nigdy przez nią nie okazane dokumenty.

Gdy składałem wnioski, by je okazała, adw. Wiesława Zoll skarżyła się Sądowi, że ją szkaluję, znieważam, zniesławiam.

Ostatecznie, chroniona przez kilka lat przez sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie, uciekła z postępowania, nigdy nie okazując dokumentów, na które się powoływała ani nie prostując i usuwając nieprawdziwych informacji z akt sprawy.

Wszystkie wyżej wymienione osoby oraz inni sędziowie obciążyli mnie potem zeznaniami i uczynili przestępcą

Ad. 2

W przypadku wszystkich siedemnaściorga uznanych za pokrzywdzone osób – w tym także adw. Wiesławy Zoll /czyn II akt oskarżenia/ prokurator Radosława Ridan zarzuciła mi, że użyłem wobec nich słów obraźliwych i pomówiłem je o takie postępowanie i właściwości, które mogą je poniżyć w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu /w przypadku RPO A. Zolla dla piastowanego urzędu – czyn XVII/.

Tymczasem … sędziowie, którzy oczywiście i rażąco naruszali prawo wciąż są sędziami.

Sędzia złodziej, która nie tylko wydała nieistniejące w sensie prawnoprocesowym postanowienie, ale naruszając prawo określone w art. 108 § 1 k.p.c. SSO Teresa Dyrga nie orzekła wyrokiem z dnia 22.11.2004 r. o zwróceniu mi kwoty 7.700,00 zł została awansowana na zastępcę przewodniczącego Wydziału XI Sądu Okręgowego w Krakowie, a od września 2012 r. jest członkiem kolegium sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie.

Sędzia Izabela Strózik, która wydała dotknięty nieważnością wyrok, została awansowana z SSR del. na sędzię Sądu Okręgowego w Krakowie.

Andrzej Zoll obciążał mnie zeznaniami przed sędzią Tomaszem Kuczma w lipcu 2007 r., tj. … 17 miesięcy po tym, gdy w lutym 2007 r. zakończył przedłużoną o kilka miesięcy kadencję Rzecznika Praw Obywatelskich.

Zeznał – Załącznik 20:

„Świadek Andrzej Zoll zeznaje:

Ja wiem czego dotyczy sprawa. Zetknąłem się z pismami p. Kękusia. Te pisma były kierowane do mnie jako do Rzecznika Praw Obywatelskich w późniejszym okresie. Początkowo na p. Kękusia skarżyła się żona. Później jak do Rzecznika p. Kękuś pisał do mnie skargi na żonę. Ponieważ byłem tutaj w trudnej sytuacji poleciłem, aby wszystkie te pisma były przekazywane do Rady Adwokackiej w Krakowie. Ja zapoznawałem się z pismami, które były do mnie adresowane. Dyrektor mojego biura przesłał do p. Kękusia pismo w którym sugerował, że źle się stało, że pan Kękuś nie poddał się badaniom psychiatrycznym. To był powód, że p. Kękuś zaczął mnie atakować, kierowane były pisma do prezydenta i do innych organów państwa w których p. Kękuś mnie atakował. Była też taka sytuacja, że pan Kękuś przed Biurem Rzecznika rozprowadzał ulotki w których były treści znieważające mnie. Nic więcej w tej sprawie nie mogę powiedzieć.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, protokół z rozprawy głównej w dniu 17 lipca 2007r., zeznania Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla, karta 3060 – Załącznik 20

Pan profesor mnie rekomendował poddanie się badaniom psychiatrycznym, a sam taki niespójny … .

W dodatku oszust, celem uczynienia mnie przestępcą skłamał, że ja rozprowadzałem ulotki przed Biurem Rzecznika.

W dodatku skarżył się, że ja go atakuję, zeznając w sprawie, w której ścigano mnie za czyn, który według doktryny prawnej uznawanej za słuszną w publikacjach wydawanych pod jego redakcją, nigdy nie był przestępstwem.

Od lipca 2008 r. informowałem Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska o tym, w jakich okolicznościach prof. Andrzej Zoll uczynił mnie przestępcą.

Od dnia 25 maja 2009 r. kierowałem do Donalda Tuska jako posła pisma, w których prosiłem go o udzielenie mi pomocy mieszczącej się w ramach jego poselskich uprawnień.

Także w tych pismach podawałem okoliczności uczynienia mnie przestępcą przez A. Zolla.

Poseł Donald Tusk odsyłał te pisma … sobie samemu jako Prezesowi Rady Ministrów i jego podwładni z KPRM informowali mnie, że Prezes Rady Ministrów Donald Tusk nie posiada uprawnień do rozpoznania zgłaszanej przeze mnie sprawy.

Dziecinada.

W taki sposób zachowuje się lider rządzącej w Polsce partii, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Prezes Rady Ministrów.

W dniu 13 listopada 2009 r. Donald Tusk w roli Prezesa Rady Ministrów powołał A. Zolla na przewodniczącego … Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości.

Oto treść aktu powołania – Załącznik 21:

„Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej Warszawa, dnia 13 listopada 2009 r. Pan Andrzej ZOLL Na podstawie § 3 ust. 1 w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r., w sprawie utworzenia, organizacji i trybu działania Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego (Dz. U. Nr 232, poz. 2319 z póź. zm.), powołuję Pana z dniem 16 listopada 2009 r. na Przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego na okres 4 lat Donald Tusk otrzymałem Andrzej Zoll 20.11.09”
Dowód: Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, akt powołania z dnia 13 listopada 2009 r. Andrzeja

Zolla na Przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości – Załącznik 21

Przewodniczącym Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości jest zatem A. Zoll, który jako były Rzecznik Praw Obywatelskich nie wiedział – aż ja go o tym poinformowałem – że Rzecznik będąc organem konstytucyjnym, nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej.

Co tym skutkuje, że obciążywszy mnie zeznaniami uczynił mnie przestępcą za czyn, który nigdy nie był przestępstwem.

Gdy o ignorancji mowa podkreślić należy, że wszyscy wymienieni na stronie 2 sędziowie obciążali mnie zeznaniami przed sędzią Tomaszem Kuczmą w okresie od dnia 7 maja 2007 r. do dnia 27 września 2007 r.

Fatygowali się do Dębicy, by zeznawać przeciwko mnie w sprawie, w której byłem ścigany za ich znieważenie w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 k.k./, tj. za czyn, którego ściganie jest niedopuszczalne od dnia 19 października 2006 r. z mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 r. – patrz: s. 7 niniejszego pisma.

Ad. 3

Ministrowie sprawiedliwości w rządzie Donalda Tuska prowadzą osobliwą politykę kadrową.

Dokonują selekcji według kryteriów negatywnych.

Minister Zbigniew Ćwiąkalski odrzucił w grudniu 2007 r. mój wniosek o objęcie nadzorem sprawy prowadzonej przeciwko mnie przez sędziego T. Kuczmę.

Zaraz po tym, gdy sędzia T. Kuczma wydał w dniu 18 grudnia 2007 r. niesłuszny skazujący mnie wyrok – czyli … jedną wielką wadę prawną - w dniu 15 marca 2008 r. minister Z. Ćwiąkalski powołał go na prezesa Sądu Rejonowego w Leżajsku.

A potem przez niespełna trzy miesiące – 3 listopada 2008 r. do 21 stycznia 2009 r. - nie rozpoznał mojego wniosku o wniesienie kasacji na moją korzyść od pełnego wad prawnych wyroku jego protegowanego z dnia 18.12.2007 r.

Od stycznia 2012 r. informuję ministra sprawiedliwości Jarosława Gowina o tym, w jaki sposób sędzia Beata Stój prowadzi sprawę przeciwko mnie po uchyleniu wyroku sędziego T. Kuczmy.

Informuję go o tym – składając także pisma w jego Biurze Poselskim w Krakowie – że posiadając dostarczone przez operatorów internetowych dowody mojej niewinności oraz kasację prokuratora generalnego i wyroki wznowieniowe Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego, sędzia BeataStój uznała mnie za niepoczytalnego oraz że mnie kieruje na badania psychiatryczne celem ustalenia, czy ja – niewinny przypisanych mi czynów – byłem zdrowy psychicznie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.

Wskazać należy, że artykuł 7 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności stanowi: „1. Nikt nie może być uznany za winnego popełnienia czynu polegającego na działaniu lub zaniechaniu działania, którego według prawawewnętrznego lub międzynarodowego nie stanowił czynu zagrożonego karą w czasie jego popełnienia.”

Sędzia Beata Stój ściga mnie za … 17 czynów, z których jeden nigdy nie był przestępstwem, a 16 nie są przestępstwami lecz z mocy wyroku TK z dnia 11 października 2006 r. polegają na korzystaniu z konstytucyjnego prawa do wolności słowa.

Jeszcze w maju 2012 r. sędzia Beata Stój była sędzią Sądu Rejonowego w Dębicy.

Obecnie jest prezesem tego Sądu.

To znaczy, że minister Jarosława Gowin powołał ją, oczywiście i rażąco naruszającą prawo polskie i europejskie na stanowisko prezesa Sądu.

W listopadzie 2012 r. kończyła się kadencja SSA Andrzeja Struzika na stanowisku prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie.

Ponieważ jednym z wiceprezesów Sądu był SSA Krzysztof Sobierajski, pismem z dnia 31 października 2012 r. skierowanym do ministra J. Gowina złożyłem: „Zawiadomienie, że powołanie SSA Krzysztofa Sobierajskiego na funkcję Prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie będzie ze szkodą dla dobra wymiaru sprawiedliwości.”

W uzasadnieniu podałem, że sędzia Krzysztof Sobierajski:

1. chronił sędziny Wydziału XI Cywilnego-Rodzinnego Sądu Okręgowego w Krakowie przed odpowiedzialnością za oczywiste i rażące naruszanie prawa argumentem, że sędzia … nie musi znać prawa,

2. uczynił mnie przestępcą w sprzeczności z prawem.

W dniu 17 listopada 2004 r. sędzia K. Sobierajski przewodniczył składowi sędziowskiemu Sądu Apelacyjnego w Krakowie, który wydał postanowienie w przedmiocie oddalenia mojego zażalenia na postanowienie z dnia 2 września 2004 r. Sądu Okręgowego w Krakowie w przedmiocie oddalenia mojego wniosku o wyłącznie sędzi Teresy Dyrga od rozpoznawania sprawy sygn. XI CR 603/04.

W uzasadnieniu do postanowienia, jak wyżej podał miedzy innymi:

„Sygn. akt A Cz 1707/04 POSTANOWIENIE Dnia 17 listopada 2004 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia SA Krzysztof Sobierajski Sędzia SA Ewa Uznańska Sedzia SO Józef Wąsik po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2004 r na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Zbigniewa Kękusia przeciwko Marii Kękuś o rozwód na skutek zażalenia powoda od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 2 września 2004 r., sygn. akt XI CR 603/04 postanawia oddalić zażalenie.

(…) W zażaleniu powód (…) Podtrzymał wcześniej postawione zarzuty między innymi, że:
- sędzia SSO Teresa Dyrga nie zna prawdopodobnie obowiązującego w Polsce prawa konstytucyjnego,

- sędzia SSO Teresa Dyrga albo „nie zna obowiązującego w Polsce prawa, albo – co jeszcze gorsze – świadomie nie chce go przestrzegać”.

(…) Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym nieznajomość prawa, przejawiająca się w niewłaściwym prowadzeniu procesu nie uzasadnia wniosku o wyłączenie sędziego (postanowienie Sądu Najwyższego z 21.08.1970 r., IPZ 41/70, Lex nr 6779). Dzieje się tak dlatego, że wszelkie uchybienia procesowe i merytoryczne strona może zwalczać wnosząc odpowiedni środek zaskarżenia.

Uchybienia, a nawet poważne błędy – zdarzające się w każdej ludzkiej działalności – nie dowodzą zamiaru celowego (świadomego) ich popełnienia, a w procesie sądowym same w sobie nie świadczą o braku bezstronności sędziego.”

Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt XI CR 603/04, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z

dnia 17 listopada 2004 r. sygn. akt A Cz 1706/04

Spróbujcie Państwo przekonać Waszych zwierzchników, że nie posiadacie kwalifikacji do wykonywania powierzonych Państwu zadań, ale Państwa błędy skorygują – na przykład – firmowi prawnicy … .

Nie można się dziwić, że sędziowie, jak np. SSO Teresa Dyrga nie znają prawa, że wydają, jak SSO Teresa Dyrga, orzeczenia nieistniejące w sensie prawnoprocesowym oraz że okradają, jak SSO Teresa Dyrga, obywateli z ogromnych kwot, aby potem jak … także SSO Teresa Dyrga czynić ich przestępcami.

Sędzia Krzysztof Sobierajski nie tylko chronił przestępców odzianych w sędziowskie togi.

Sam mnie uczynił przestępcą.

W jego przypadku prokurator Radosława Ridan podała w akcie oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r. – Załącznik 1:

„Natomiast SSA Krzysztof Sobierajski „gardzi zdrowiem małoletniego dziecka”, „dopuścił się manipulacji”, „skłamał”, „reprezentuje tę sama co mecenas W. Zoll krakowską szkołę nieświadomości”, „jest kłamcą”, „poświadczył nieprawdę”, „reprezentuje najzwyklejsze cwaniactwo”, „manipuluje faktami”.

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/, akt oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r., karta 2429 – Załącznik 1

Z tej tylko przyczyny sędzia Sądu Apelacyjnego w Krakowie Krzysztof Sobierajski pofatygował się w dniu 7 maja 2007 r. do Sądu Rejonowego w Dębicy, by mnie tam obciążyć zeznaniami i uczynić przestępcą.

Za czyn, który od dnia 19.10.2006 r. nie jest przestępstwem.

Od dnia 1 grudnia 2012 r. SSA Krzysztof Sobierajski jest powołanym przez ministra Jarosława Gowina prezesem Sądu Apelacyjnego w Krakowie.

A przecież minister Jarosław Gowin przy każdej po temu okazji powtarza, że on rozbija sędziowską sitwę.

On ją tylko werbalnie, celem przysporzenia sobie popularności „rozbija”

.

W rzeczywistości minister sprawiedliwości Jarosław Gowin petryfikuje i umacnia sędziowską sitwę powoływaniem na stanowiska prezesów sądów sędziów, jak Beata Stój i Krzysztof Sobierajski.

Szanowni Państwo,

W dniu 6 stycznia 2013 r. – niedziela, święto Trzech Króli - w mieszkaniu mojej matki stawili się dwukrotnie, o godz. 08:00 i 14:15 – poszukujący mnie policjanci.

Poszukiwali mnie zapewne, by mnie pod przymusem dostarczyć do Szpitala Psychiatrycznego.

Z podanych w niniejszym piśmie przyczyn nie stawiłem się na Wezwanie z dnia 21.11.2012 r. do stawiennictwa w dniu 11 grudnia 2012 r. /Załącznik 17/.

W związku z naruszaniem moich praw, pozbawieniem mnie możności korzystania z nich i nękaniem mnie, w dniu, tj. 7 stycznia 2013 r. złożyłem w Ambasadzie Królestwa Norwegii w Polsce skierowaną do Ambasadora J. E. Enoka Nygaarda prośbę o udzielenie mi azylu politycznego z przyczyn humanitarnych – Załącznik 22:

Dowód: Ambasada Królestwa Norwegii w Polsce, pismo Z. Kękusia z dnia 7 stycznia 2013 r. do Ambasadora J. E. Enoka Nygaarda – Załącznik 22

Pismem z dnia 7 stycznia 2013 r. zwróciłem się z wnioskiem do insp. Mariusza Dąbka, Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji o sporządzenie wyjaśnienia dla mnie, w jakim celu w dniu 6 stycznia 2013 r. w mieszkaniu mojej matki stawili się poszukujący mnie policjanci i zawiadomiłem go, że w dniu 15 stycznia 2013 r. stawię się osobiście w jego Sekretariacie celem odbioru tego wyjaśnienia – Załącznik 23:
Dowód: Pismo Z. Kękusia z dnia 7 stycznia 2013 r. do przedstawicieli władz Rzeczypospolitej Polskiej –

Załącznik 23

Może okazać się, że zostanę wtedy zatrzymany i pod przymusem dostarczony do Szpitala im dr J. Babińskiego.

Po moich dotychczasowych kontaktach z Policją w Krakowie jest wręcz moim obowiązkiem mieć o niej wyłącznie bardzo dobre zdanie, ale jeśli sędzia Beata Stój wydała Policji polecenie dostarczenia mnie do szpitala, Policja może być zmuszona je wykonać.

Z podanych w niniejszym piśmie przyczyn, nie poddam się badaniom.

Są całkowicie zbędne.

W związku z faktami przedstawionymi w niniejszym piśmie, mającymi potwierdzenie w załączonych doń kopiach dokumentów, uprzejmie proszę Pana Andrzeja Dudę, Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej o udzielenie mi pomocy mieszczącej się w ramach Pana Posła uprawnień.

Po złożeniu niniejszego pisma w Biurze Poselskim Pana Posła w dniu 14 stycznia 2013 r., zgłoszę się po raz kolejny w dniu 21 stycznia 2013 r. celem zapoznania się ze stanowiskiem Pana Posła w sprawie mojej prośby.

Proszę o udzielenie mi pomocy przez Pana Posła Andrzeja Dudę ponieważ jest prawnikiem z wykształcenia i będzie mógł dokonać prawidłowej, merytorycznej oceny mojej sytuacji prawnej zaprezentowanej w niniejszym piśmie oraz procedowania sędzi Beaty Stój.

Ewentualne udzielenie mi pomocy przez Pana Posła Andrzeja Dudę będzie kontynuacją prawej i etycznej postawy Posła Prawo i Sprawiedliwość śp. Zbigniewa Wassernanna, który udzielił mi pomocy już we wrześniu 2009 r. lecz został oszukany przez ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego Andrzeja Czumę /patrz: s. 9 niniejszego pisma/.

Podobnie, jak potem Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego oszukał kolejny minister sprawiedliwości – prokurator generalny Krzysztof Kwiatkowski.

Oszukiwanie przez najwyższych rangą funkcjonariuszy publicznych w rządzie Donalda Tuska obywateli pokrzywdzonych przez funkcjonariuszy publicznych, w tym pupilów samego Donalda Tuska, jak prof. dr hab. Andrzej Zoll zdaje się być regułą.

W związku z powyższym informuję i wnoszę, jak na wstępie.

Jeśli po stawieniu się w dniu 15 stycznia 2013 r. w Sekretariacie Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji insp. Maiusza Dąbka zostanę odwieziony do szpitala psychiatrycznego i zmuszony do pozostania tam celem poddania mnie obserwacji, natychmiast rozpocznę protest głodowy – nie będę jadł ani pił – i będę go kontynuował do dnia wypisania mnie ze szpitala.

Do Pana Posła Andrzeja Dudy zgłoszą się wtedy w niniejszym zgłoszonej sprawie moi przyjaciele, w tym członkowie organizacji działających na rzecz obrony coraz powszechniej w Polsce naruszanych przez funkcjonariuszy publicznych praw człowieka.

Wniosek z niniejszego Raportu … ?
Niedouczony, nierzetelny, pozbawiony kwalifikacji moralnych do wykonywania niefortunnie dla reszty społeczeństwa wybranego przez siebie zawodu prokurator i/lub sędzia może zrobić z obywatelem, co mu się rzewnie podoba.

Tego, kto się ośmieli przeciwstawić odzianemu w sędziowską lub prokuratorską togę ignorantowi, degeneratowi, sitwa ograbi z majątku i godności oraz udając pokrzywdzonych uczyni przestępcą.

A jak się to nie uda, to okrzyknie chorym psychicznie.

Werbalnie, tj. w wywiadach udzielanych mediom, „rozbijający” sędziowską sitwę minister sprawiedliwości Jarosław Gowin takowych nagradza awansami na prezesów sądów.

Przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości.

Rzeczpospolita Polska – demokratyczne państwo prawne urzeczywistniające zasady sprawiedliwości społecznej.

Z poważaniem,

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ akt oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r.

2. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, Postanowienie z 30 listopada 2006r

3. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, akt oskarżenia przeciwko Z. Kękuś z dnia 12.06.2006r., karty 2435-2438

4. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., karta 3098

5. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/, Wirtualna Polska, dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo, karta 3099

6. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/, pismo z dnia 1 października 2007r. INTERIA.PL.S.A., karta 3183

7. Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego, sygn. akt: PR V 861 – 1995/08, pismo z dnia 12 lutego 2009 r.

8. Interpelacja /nr 11505/ Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Wassermanna z dnia w sprawie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18.12.2007r.

9. Biuro Poselskie Posła Bronisława Komorowskiego, pismo Posła B. Komorowskiego z dnia 23 lutego 2010r. do Ministra Sprawiedliwości Krzysztofa Kwiatkowskiego

10. Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego PR V 861-1995/08, pismo z dnia 24.03.2010 r.

11. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.09.2010 r.

12. Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/

13. Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r.

14. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie z dnia 16 kwietnia 2012 r.

15. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt A 411-46/10, pismo Wiceprezes Anny Zięć z dnia 28 czerwca 2012 r.

16. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, Wezwanie z dnia 21 listopada 2012 r.

17. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 29 czerwca 2012 r.

18. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu Beaty Stój

19. Sąd Apelacyjny w Krakowie, sygn. akt I ACa 1186/03 wyrok z dnia 29 stycznia 2004 r., s. 5

20. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, protokół z rozprawy głównej w dniu 17 lipca 2007r., zeznania Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla, karta 3060

21. Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, akt powołania z dnia 13 listopada 2009 r. Andrzeja Zolla na Przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości

22. Ambasada Królestwa Norwegii w Polsce, pismo z dnia 7 stycznia 2013 r. do Ambasadora E. Enoka Nygaarda

23. Pismo Z. Kękusia z dnia 7 stycznia 2013 r. do przedstawicieli władz Rzeczypospolitej Polskiej

1. Pan Andrzej Duda, Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Biuro Poselskie, ul. Bracka 15, 31-005 Kraków

2. Pan Marian Mikołajski, Konsul Honorowy Królestwa Norwegii w Krakowie, Konsulat Królestwa Norwegii w Krakowie, ul. Mazowiecka 25, 30- 019 Kraków

3. Sędzia Tomasz Kuczma, Prezes Sądu Rejonowego w Leżajsku, ul. Mickiewicza 47, 37-300 Leżajsk

4. Sędzia Beata Stój, Prezes Sądu Rejonowego w Dębicy, ul. Słoneczna 3, 39-200 Dębica

5. Sędzia Zbigniew Śnigórski, Prezes Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie, Al. Piłsudskiego 28, 35-001 Rzeszów

6. Sędzia Tomasz Wojciechowski, Prezes Sądu Okręgowego w Rzeszowie, Plac Śreniawitów 3, 35-959 Rzeszów

7. Sędzia Krzysztof Sobierajski, Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Sąd Apelacyjny w Krakowie, ul. Przy Rondzie 3, 31-547 Kraków

8. Sędzia Barbara Baran, Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie, ul. Przy Rondzie 7, 31-547 Kraków

9. Pan Bronisław Komorowski, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 10, 00-952 Warszawa

10. Państwo: Bogdan Borusewicz, Jan Wyrowiński, Stanisław Karczewski, Maria Pańczyk - Pozdziej - Marszałek i Wicemarszałkowie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 6, 00-902 Warszawa

11. Państwo: Ewa Kopacz, Cezary Grabarczyk, Eugeniusz Tomczak – Grzeszczak, Marek Kuchcińskii, Wanda Nowicka, Jerzy Wenderlich – Marszałek i Wicemarszałkowie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 4/6/8, 00-902 Warszawa

12. Pan insp. Mariusz Dąbek, Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, Komenda Wojewódzka Policji w Krakowie, ul. Mogilska 109, 31-571 Kraków

13. Pan Jacek Majchrowski, Prezydent Krakowa, Plac Wszystkich Świętych 3-4, 31-004 Kraków

14. Pan Jerzy Miller, Wojewoda Małopolski, ul. Basztowa 22, 31-156 Kraków

15. Pan mł. insp. Piotr Morajko Komendant Komisariatu IV Policji w Krakowie, ul. Królewska 4, 30-045 Kraków

16. Pan Marek Sowa, Marszałek Województwa Małopolskiego, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, ul. Racławicka 56, 30-017 Kraków

17. Państwo: Bogusław Kośmider, Małgorzata Jantos, Sławomir Pietrzyk, Józef Pilch - Przewodniczący i Wiceprzewodniczący Rady Miasta Krakowa, Plac Wszystkich Świętych 3-4, 31-004 Kraków

18. Pan Stanisław Dąbrowski, Prezes Sądu Najwyższego, Pl. Krasińskich 2/4/6, 00-951 Warszawa

19. Pan Andrzej Seremet, Prokurator Generalny, ul. Barska 28, 02-315 Warszawa

20. Pan Jarosław Kaczyński - Prezes Prawo i Sprawiedliwość, ul. Nowogrodzka 84/86, 02-018 Warszawa

21. Pan Leszek Miller - Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej, ul. Rozbrat 44a, 00-419 Warszawa

22. Pan Janusz Palikot, Przewodniczący Ruchu Palikota, ul. Fabryczna 16/22  lok. 24, 00-446 Warszawa

23. Pan Janusz Piechociński - Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego, ul. Kopernika 36/40, 00-924 Warszawa

24. Pan Stanisław Kracik, Dyrektor Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego SOZOZ w Krakowie, ul. Józefa Babińskiego 29, 30-393 Kraków

25. Pani lek. med. Krystyna Sosińska-Stępniewska, Ordynator Oddziału Psychiatrii Sądowej, Szpital Specjalistyczny im. dr J. Babińskiego, SOZOZ w Krakowie, ul. Józefa Babińskiego 29, 30-393 Kraków

26. Pani lek. med. Ewa Burzyńska-Rzucidło, Szpital Specjalistyczny im. dr J. Babińskiego, SOZOZ w Krakowie, ul. Józefa Babińskiego 29, 30-393 Kraków

27. Pracownicy i studenci Wyższej Szkoły Europejskiej im. ks. J. Tischnera, ul. Westerplatte 11, 31-033 Kraków

28. Pan Wojciech Biedroń, Redaktor Naczelny „Fakt Kraków”, ul. Grzegórzecka 10, 31-530 Kraków

29. Pan Wojciech Harpula, Redaktor Naczelny, „Gazeta Krakowska”, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

30. Pan Marek Kęskrawiec, Redaktor Naczelny „Dziennik Polski’, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

31. Pan Piotr Mucharski, Redaktor Naczelny, Tygodnik Powszechny, ul. Wiślna 12, 31-007 Kraków

32. Pan Józef Stachów, Redaktor Naczelny „Gazeta Wyborcza – Gazeta Kraków”, ul. Szewska 5, 31-009 Kraków

33. Pan Juliusz Braun - Prezes Zarządu Telewizja Polska S.A., ul. Jana Pawła Woronicza 17, 00-999 Warszawa

34. Pan Grzegorz Jankowski - Redaktor Naczelny, „Fakt”, ul. Domaniewska 52, 02-222 Warszawa

35. Pan Jacek Karnowski, Redaktor Naczelny „wSieci”, ul. Saska 9a, 03-968 Warszawa

36. Pan Tomasz Lis, Redaktor Naczelny „Newsweek", ul. Domaniewska 52 02-222 Warszawa

37. Pan Adam Michnik - Redaktor Naczelny, „Gazeta Wyborcza”, ul. Czerska 8/10, 00-732 Warszawa

38. Pani Jadwiga Sztabińska - Redaktor Naczelny, Dziennik Gazeta Prawna, ul. Okopowa 58/72, 01-042 Warszawa

39. Pan Markus Tellenbach - Prezes Zarządu Dyrektor Generalny Grupy TVN, ul. Wiertnicza 166 02-952 Warszawa

Do wiadomości:

1. Pan Donald Tusk, Prezes Rady Ministrów, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Al. Ujazdowskie 1/3, 00-583 Warszawa

2. Pan Jarosław Gowin, Minister Sprawiedliwości, Al. Ujazdowskie 11, 00-950 Warszawa
   Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Biuro Poselskie, ul. Karmelicka 1/3, 31-133 Kraków

3. Pan Krzysztof Kwiatkowski, Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Biuro Poselskie, ul. Więckowskiego 13, 90-721

4. Pani Irena Lipowicz, Rzecznik Praw Obywatelskich, Al. Solidarności 77, 00-090 Warszawa

5. Strony internetowe: www.zkekus.pl, www.aferyprawa.eu, www.NowyEkran.pl, www.monitor–polski.pl i inne

Dotyczy:

1. Raport w sprawie przestrzegania prawa przez funkcjonariuszy publicznych Rzeczypospolitej Polskiej, demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej /art. 2 Konstytucji RP/ – na przykładzie:

   1. Rzecznika Praw Obywatelskich, gdy był nim prof. dr hab. Andrzej Zoll,

   2. piętnaściorga wymienionych na stronie 2 niniejszego pisma sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie, w tym obecnego prezesa Sądu Apelacyjnego Krzysztofa Sobierajskiego,

   3. prokuratora prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście-Wschód Radosławy Ridan,

   4. sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczmy /od dnia 15 marca 2008 r. prezes Sądu Rejonowego w Leżajsku/,

   5. ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego,

   6. ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego Andrzeja Czumy,

   7. ministra sprawiedliwości – prokuratora generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego,

   8. prezesa Sądu Rejonowego w Dębicy sędzi Beaty Stój.

2. Metody wspierania i umacniania sędziowskiej sitwy przez ministra sprawiedliwości Jarosława Gowina.

3. Wniosek do Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy o udzielenie mi pomocy mieszczącej się w ramach uprawnień posła.

4. Zawiadomienie o mym stawiennictwie w dniu 21 stycznia 2013 r. w Biurze Poselskim Posła Andrzeja Dudy celem zapoznania się ze stanowiskiem Posła w sprawie wniosku, jak w p. II.

5. Zawiadomienie o skierowaniu przeze mnie pismem z dnia 7 stycznia 2013 r. wniosku do Ambasadora Królestwa Norwegii w Polsce J. E. Enoka Nygaarda prośby o udzielenie mi azylu politycznego w Norwegii z przyczyn przedstawionych w niniejszym piśmie.