AferyPrawa.com

opublikowano: 24-09-2012

Kraków, dnia 20 września 2012 r.

Zbigniew Kękuś

2012.09.20 Prośba Zbigniewa Kękusia do redaktora "Dziennika Polskiego" Zbigniewa Bartusia o uczestnictwo w posiedzeniu Sądu Okręgowego w Rzeszowie w dniu 25 września 2012 r. w sprawie odszkodowania za przewlekłość postępowania sądowego prowadzonego przez sędzię Sądu Rejonowego w Dębicy Beatę Stój

Pan

Zbigniew Bartuś
„Dziennik Polski”
Al. Pokoju 3
31-548 Kraków

Dotyczy:

1. Zawiadomienie o mającym się odbyć w dniu 25 września 2012 r. w Sądzie Okręgowym w Rzeszowie Wydział II Karny /Plac Śreniawitów 3, godz. 08:40, sala 123/ posiedzeniu w przedmiocie skargi na przewlekłość postępowania sądowego prowadzonego przez sędzię Sądu Rejonowego w Dębicy Beatę Stój w sparwie do sygnatury akt II K 854/10.

2. Prośba o Pana uczestnictwo w posiedzeniu, jak w p. I z przyczyn podanych w niniejszym piśmie.

„Nie pytam, jakie są prawa, ale jacy są sędziowie”
Charles Louis Montesquieu

„Sędziowie są nieusuwalni”

Artykuł 180.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie,

Na pierwszej stronie wydania „Dziennika Polskiego” z dnia 19 września 2012 r. opublikowano artykuł Pana autorstwa pt. „Czy sędzia i prokurator mogą zamiatać pod dywan?”

Opisał Pan w nim sprawę pokrzywdzonego przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie Krzysztofa Klimka.

Ja także jestem ofiarą niekompetencji niektórych sędziów tego Sądu.

W dniu 13 czerwca 2012 r. prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosława Ridan przekazała do Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia akt oskarżenia, którym oskarżyła mnie o to, że w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. popełniłem osiemnaście przestępstw z art. 226 § 1 kk i inne, tj. niżej wymienione czyny I-XVIII:

1. Czyn I, III-XVI - Znieważenie /art. 226 § 1 k.k./ i zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, w związku z pełnieniem obowiązków służbowych piętnaściorga sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie - SSO Maja Rymar /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek, SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik, SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski.

2. Czyn II - Znieważenie /art. 212 § 2 kk/ za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, adwokata Wiesławy Zoll, pełnomocnika mej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.

3. Czyn XVII - Znieważenie /art. 226 § 3 k.k./ i zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ w za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla jako konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Czyn XVIII - Rozpowszechnianie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności - art. 241 § 2 k.k.

Postanowieniem z dnia 27 października 2006 r. Sąd Najwyższy przekazał – jak mnie poinformowano, przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości - sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy.

Tam rozpoznawał ją sędzia Tomaszowi Kuczma, który wydał w dniu 18 grudnia 2007 r. wyrok /sygn. akt II K 451/06/, którym uznał mnie za winnego popełnienia wszystkich wyżej wymienionych czynów.

Wcześniej, w dniu 30 listopada 2006 r. wydał postanowienie w przedmiocie zwrócenia sprawy przeciwko mnie prokurator R. Ridan celem uzupełnienia przez nią istotnych braków prowadzonego przez nią przeciwko mnie postępowania przygotowawczego.

W uzasadnieniu podał – w zgodzie ze stanem faktycznym - że prokurator przed sporządzeniem i przekazaniem Sądowi Rejonowemu dla Krakowa Śródmieścia aktu oskarżenia przeciwko mnie:

1. nie podjęła żadnych czynności mających na celu ustalenie, kto był sprawcą czynów, o których popełnienie mnie oskarżyła,

2. nie wykonała podstawowych czynności mogących prowadzić do uzyskania dowodów świadczących o tym, kto był sprawcą czynów, o których popełnienie mnie oskarżyła.

Prokurator R. Ridan zaskarżyła w.w. postanowienie sędziego Tomasza Kuczma z dnia 30.11.2006 r.

Na jej żądanie, postanowieniem z dnia 5 stycznia 2007 r. /sygn. akt II Kz.675/06/ uchylili je sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie II Wydział Karny SSO Jarosław Szaro, SSO Mariusz Sztorc, SSR del. do SO Andrzej Borek (spraw.), przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie – Renaty Stopińskiej-Witkowskiej.

W uzasadnieniu poinstruowali sędziego Tomasza Kuczmę, że ten ma … prawidłowo rozumować.

Sędzia T. Kuczma zrozumiał przekazaną mu instrukcję i wydał skazujący mnie wyrok.

Tymczasem:

1. ja nie byłem sprawcą żadnego z w.w. czynów, tj. nie ja umieszczałem na w.w. stronach internetowych materiały, za których umieszczanie skazał mnie sędzia T. Kuczma,

2. spośród 18 przypisanych mi czynów 15 /znieważenie sędziów w związku z pełnieniem obowiązków służbowych – art. 226 § 1 kk/ nie było przestępstwami już w dniu orzekania, lecz polegało na potwierdzonym przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 października 2006 r. /sygn. P 3/06/ korzystaniu przez ich rzeczywistych sprawców z konstytucyjnego prawa do wolności słowa.
   Piętnaścioro wyżej wymienionych sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie, którzy uczynili mnie przestępcą, fatygowali się w okresie od maja do września 2007 r. do Sądu Rejonowego w Dębicy, by mnie tam obciążać zeznaniami w sprawie, w której ścigano mnie za ich znieważenie w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, co Trybunał Konstytucyjny uznał wyrokiem z dnia 11 października 2006 r. za zgodne z prawem korzystanie z konstytucyjnego prawa do wolności słowa i stało się takowym w dniu 19 października 2006 r.,

3. znieważenie Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla jako konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej nigdy nie było przestępstwem, ponieważ Rzecznik Praw Obywatelskich będąc organem konstytucyjnym, nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej, czego naucza nawet sam prof. Andrzej Zoll w publikacjach z zakresu teorii prawa karnego wydawanych pod jego redakcją.

4. zniesławienie – art. 212 § 2 kk – jest z mocy prawa określonego w art. 212 § 4 kk czynem ściganym z oskarżenia prywatnego. Ściganie mnie i skazanie z oskarżenia publicznego za zniesławienie adw. Wiesławy Zoll oczywiście i rażąco narusza prawo procesowe określone w art. 212 § 4 kk.

Wymienione w p. 1 i 2 wady prawne skazującego wyroku sędziego Tomasza Kuczma spowodowały jego wzruszenie.

W dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał wyrok, którym uchylił w.w. wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie 16-u z 18-u skazujących mnie czynów podając w uzasadnieniu, że – Załącznik 1:

„ (…) Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk.”

Dowód: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.09.2010 r. – Załącznik 1

Sąd Okręgowy w Rzeszowie jako przyczynę uchylenia wyroku z dnia 18.12.2007 r. podał, że w zakresie czynów I, III – XVI jest sprzeczny z w.w. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 r., który wszedł w życie w dniu 19 października 2006 r., tj. że sędzia Tomasz Kuczma uznał mnie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. przestępcą winnym popełnienia 16-u czynów, które od dnia 19 października 2006 r. były potwierdzonym przez Trybunał Konstytucyjny korzystaniem z konstytucyjnego prawa do wolności słowa.

W następstwie wyroku wydanego przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie, w tym przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania z powodu rażącego naruszenia prawa materialnego przez sędziego Tomasza Kuczmę, jego koleżanka z pracy, sędzia Beata Stój wydała w dniu 15 marca 2011 r. postanowienie w przedmiocie poddania mmnie badaniom psychiatrycznym.

Oto treść wydanego przez nią w dniu 15.03.2011 r. postanowienia – Załącznik 2:

„Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 15 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st. sekr. sądowy /imię i nazwisko sekretarza – ZKE/ rozpoznał sprawę Zbigniewa Kękusia oskarżonego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i inne na podstawie art. 202 § 1 i 2 kpk postanawia

zwrócić się do biegłych sądowych lek. med. Ewy Burzyńskiej-Rzucidło i lek. med. Krystyny Sosińskiej-Stępniewskiej oraz mgr Magdaleny Palkij o przebadanie oskarżonego Zbigniewa Kękusia i wydanie na podstawie akt sprawy i wyników badań opinii w jego sprawie, w szczególności o udzielenie w terminie 21 dni odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy w chwili popełniania czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia (pkt I, III-XVII) miał zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, czy zdolnośc ta była w znacznym stopniu ograniczona lub zniesiona całkowicie?

2. Jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonego, czy może on brać udział w toczącym się postępowaniu i stawać przed Sądem?”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 15 marca 2011 r. – Załącznik 2

Odmówiła mi sędzia Beata Stój sporządzenia wyjaśnienia, dlaczego uważa, że na podstawie wyników moich badań psychiatrycznych przeprowadzonych w 2011 roku biegli sądowi wdadzą opinię o stanie mojego zdrowia psychicznego w okresie, gdy popełniano czyny, które przypisał mi jej kolega z pracy, tj. od stycznia 2003 r. do września 2005 r.

Po wydaniu przez sędzię B. Stój postanowienia z dnia 15.03. 2011 r. o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym, złożyłem w Sądzie Okręgowym w Rzeszowie skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez sędzię B. Stój do sygnatury II K 854/10 (uprzednio II K 451/06).

W dniu 27 kwietnia 2011 r. odbyło się posiedzenie w sprawie w.w. skargi, sygn. II S 8/11.

Rozpoznać ja miał Sąd w składzie SSO Zdzisław Kulpa /przewodniczący/, SSO Piotr Moskwa, SSO Mariusz Sztorc.

Sąd jej jednak nie rozpoznał ponieważ uznał mnie za niepoczytalnego i wyznaczył mi obrońcę z urzędu, adw. Wojciecha Szeląga, a ten się nie stawił.

Jak mi późnej wyjaśnił pismem z dnia 4 maja 2011 r. nie stawił się na posiedzenie ponieważ … Sąd go o nim nie zawiadomił.

To jedna z „taktyk” stosowanych przez niektórych sędziów, gdy ich koledzy w opałach.

Odroczenia posiedzenia z powodu niestawiennictwa wyznaczonego mi, jako uznanemu za niepoczytalnego, z urzędu obrońcy była wymówką Sądu.

Obecność strony na posiedzeniu w sprawie skargi na przewlekłość postępowania nie jest obowiązkowa.

Dowód słuszności tego stanowiska dostarczył mi … sam Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny wydanym przezeń zawiadomieniem z dnia 24 sierpnia 2012 r. o posiedzeniu w dniu 25 września 2012 r., w którym podał „POUCZENIE 1. Niestawiennictwo wnioskodawcy na posiedzenie nie tamuje rozpoznania sprawy.” – patrz: s. 6 niniejszego pisma, Załącznik 7.

Jeśli stawiennictwo wnioskodawcy na posiedzenie nie tamuje rozpoznania sprawy, to przewodniczący składu sędziowskiego, który rozpoznawał w dniu 27 kwietnia 2012 r. moją skargę na przewlekłość postępowania skoro już mnie uznał za niepoczytalnego i moja, bez wyznaczonego mi z urzędu obrońcy z urzędu obecność była mu niemiła, mógł mnie wyprosić z sali i … rozpoznać skargę pod moją nieobecność.

Wybrał jednak wariant odroczenia posiedzenia z winy nieobecności nie wezwanego przez niego, wyznaczonego mi z urzędu obrońcy.

Po tym zdarzeniu wycofałem skargę.

W dniu 23 sierpnia 2012 r. Prokurator Generalny Andrzej Seremet wniósł do Sądu Najwyższego kasację na moją korzyść w zakresie dwóch pozostałych czynów skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r., tj. czynów II i XVIII.

Podał – Załącznik 3:

„Warszawa, dnia 22 sierpnia 2011 r. Rzeczpospolita Polska Prokurator Generalny PG IV KSK 699/11 Sąd Najwyższy Izba Karna Kasacja Prokuratora Generalnego od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygnatura akt II K 451/6 Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pjt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.

Na podstawie art. 523 § 1 kpk, art. 526 §1 kpk i art. 537 § 1 i 2 kpk zaskarżam

I. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa procesowego a mianowicie art. 366 § 1 kpk, (…).”

II. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku, naruszenie przepisu prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk (…).”

Uzasadnienie (…) W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.

W powyższej sprawie, jak wskazano w zarzutach kasacji doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 366 § 1 kk, jak też art. 7 kpk, wskutek przekroczenia przez sąd orzekający zasady swobodnej oceny dowodów i dokonania dowolnej ich oceny, oderwanej od realiów sprawy.

W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione.

z upoważnienia Prokuratora Generalnego Robert Hernand Zastępca Prokuratora Generalnego
Dowód: Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od

prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. – Załącznik 4

Jakkolwiek kasację wniósł Prokurator Generalny w zakresie dwóch czynów, tj. II i XVIII skazującego mnie wyroku, to jego zacytowany wyżej zarzut dotyczy wszystkich 18-u czynów /czyny I – XVIII/, o których popełnienie oskarżyła mnie prokurator R. Ridan i za których popełnienie skazał mnie sędzia T. Kuczma.

Pozostałych szesnaście czynów, za które zostałem skazany - tj. czyny I, III-XVII – popełnionych zostało tak samo jak czyny II i XVIII przez zamieszczanie materiałów na wskazanych przez prokurator R. Ridan w akcie oskarżenia z dnia 12.06.2006 r. oraz przez sędziego T. Kuczmę w wyroku z dnia 18.12.2007 r. portalu www.zgsopo.webpark.pl i stronie www.zkekus.w.interia.pl.

Jak wspomniałem, wcześniej, w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał w.w. wyrok /Załącznik 1/, którym uchylił wyrok z dnia 18.12.2007 r. wznowił sprawę sygn. II K 451/06 w zakresie czynów I, III – XVII i w tym zakresie przekazał ją do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy.

Ponieważ art. 519 kpk stanowi „Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może być wniesiona kasacja”, Prokurator Generalny mógł wnieść kasację w zakresie tylko czynów II i XVIII prawomocnie zakończonego i tylko w zakresie tych dwóch czynów nie wznowionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Rzeszowie postępowania Sądu Rejonowego w Dębicy do sygn. akt II K 451/06.

W dniu 26 stycznia 2012 r. odbyła się przed Sądem Najwyższym rozprawa kasacyjna w sprawie w.w. kasacji Prokuratora Generalnego.

Sąd Najwyższy uznał kasację Prokuratora Generalnego z dnia 23.08.2011 r. za zasadną.

Podał w sentencji oraz w uzasadnieniu wyroku – Załącznik 4:

„Sygn. akt IV KK 272/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Barbara Skoczkowska SSA del. do SN Henryk Komisarski (sprawozdawca) Protokolant /imię i nazwisko protokolanta – ZKE/ przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora w sprawie Zbigniewa Kękusia skazanego z art. 212 § 2 k.k. i innych po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 26 stycznia 2012 r. kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego od wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 451/06 uchyla zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.”

UZASADNIENIE (…) Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów.

Dowód: Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r. – Załącznik 4

Po zwróceniu przez Sąd Najwyższy Sądowi Rejonowemu w Dębicy sprawy sygn. II K 451/06 /obecnie II K 854/10/ do ponownego rozpoznania, sędzia Beata Stój wydała w dniu 16 kwietnia 2012 r. Zarządzenie o wyznaczeniu mi obrońcy z urzędu – Załącznik 5:

„Sygn. akt II.K.854/10 ZARZĄDZENIE Dnia 16 kwietnia 2012 r. Sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój w sprawie z urzędu w przedmiocie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. i art. 81 § 1 k.p.k. zarządza wyznaczyć oskarżonemu Zbigniewowi Kękusiowi obrońcę z urzędu w osobie adw. Roberta Bryka z Kancelarii Adwokackiej przy ulicy Kraszewskiego 5 w Dębicy.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie z dnia 16 kwietnia 2012 r. – Załącznik 5

Wskazać należy, że art. 79 § 1 pkt 3 kpk stanowi:
„§ 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę jeżeli: (…) 3. zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.”

Sędzia Beata Stój uznała mnie zatem za niepoczytalnego.

Sędzia B. Stój nie miała prawa uznać mnie za takowego.

Jak to klarownie wyjaśniła pismem z dnia 28 czerwca 2012 r. Wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy Anna Zięć w odpowiedzi na mój wniosek z pisma z dnia 30 maja 2012 r. o zobowiązanie sędzi Beaty Stój do sporządzenia i doręczenia mi uzasadnienia dla będącego podstawą do wyznaczenia mi obrońcy z urzędu stanowiska sędzi:

„Sąd Rejonowy w Dębicy A 411-46/10 Dębica, dnia 28 czerwca 2012 r. Pan Zbigniew Kękuś

W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 30 maja 2012 r. (data wpływu do Sądu Rejonowego w Dębicy 27 czerwca 2012 r.) wyjaśniam, iż zgodnie z art. 93 § 2 kpk sędzia referent jest osoba upoważnioną do wydania w sprawie zarządzenia w przedmiocie ustanowienia oskarżonemu obrońcy z urzędu.

Zarządzenie o wyznaczeniu oskarżonemu obrońcy z urzędu na podstawie art. 79 § 1 kt. 3 kk nie wymaga sporządzenia uzasadnienia. Wskazana w zarządzeniu podstawa prawna tj. art. 79 § 1 pkt. 3 kpk mówi jedynie o uzasadnionej wątpliwości, co do poczytalności oskarżonego. Konkretna ocena poczytalności danej osoby leży w kompetencjach biegłych psychiatrów. Wiceprezes Sądu Rejonowego Anna Zięć.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt A 411-46/10, pismo Wiceprezes Anny Zięć z dnia 28 czerwca 2012 r.

Sędzia Beata Stój w poszukiwaniu usprawiedliwienia dla zarządzenia w przedmiocie wyznaczenia mi obrońcy z urzędu wydała postanowienie o poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym.

Wysłała mi Wezwanie z dnia 3 lipca 2012 r. o treści - Załącznik 6:

„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny Dnia 03/07/2012 Stawiennictwo osobiste obowiązkowe Pan Zbigniew Kękuś WEZWANIE Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny wzywa Pana do stawienia się na badanie, które odbędzie się w dniu 20 lipca 2012 r. o godz. 13:00 Szpitalu im. Babińskiego Oddział Psychiatrii Sądowej 2 A. ul. Babińskiego 29 w Krakowie, zgodnie z postanowieniem tut. Sądu z dnia 29 czerwca 2012 r. Starszy Sekretarz Sądowy Marcin Foryński-Kastoris

POUCZENIE

1. Na badanie należy zgłosić się z dowodem osobistym i posiadaną dokumentacją lekarską.

2. W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa osoby wezwanej do osobistego stawienia się na badanie może być zarządzone przymusowe doprowadzenie przez policję.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, pismo z dnia 3 lipca 2012 r. – Załącznik 6

Sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma skazał mnie zatem oczywiście i rażąco naruszającym prawo materialne określone w art. 226 § 1 kk i prawo procesowe określone w art. 366 § 1 kpk i w art. 7 kpk wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. za popełnienie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. za pośrednictwem Internetu18-u czynów, z których ja nie popełniłem ani jednego, co poświadczyli operatorzy internetowi, Wirtualna Polska S.A. i Interia.PL S.A. oraz Prokurator Generalny kasacją z dnia 23.08.2011 r. /Załącznik 3/ i Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 26.01.2012 r. /Załącznik 3/ oraz z których 16-e już w dniu orzekania nie były od czternastu miesięcy /tj. od dnia 19.10.2006 r./ przestępstwami, co poświadczył Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 15 września 2010 r. /Załącznik 1/, a jego koleżanka z pracy, sędzia Beata Stój uznała, że to mnie trzeba poddać badaniom psychiatrycznym.

Nawet jeśli pominąć, że sędzia Beata Stój wie, że nie ja jestem sprawcą czynów, które przypisał mi wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. sędzia Tomasz Kuczma oraz że 16-e z 18-u nie są od dnia 19.10.2006 r. przestępstwami, a jednak uważa, że należy mnie, jakbym był ich sprawcą, poddać badaniom psychiatrcznym, podkreślić raz jeszcze należy, że niesłusznie, z powodu oczywistego i rażącego naruszenia prawa przypisane mi czyny były popełniane w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.

Jak wiadomo ustawowym obowiązkiem każdego sędziego jest prawidłowo rozumować – art. 7 kpk.

Prawidłowo rozumująca sędzia Beata Stój uznała zatem, że na podstawie wyników moich badań psychiatrycznych przeprowadzonych w lipcu 2012 r. biegli sądowi psychiatrzy wydadzą opinię o stanie mojego zdrowia psychicznego przed … 9, 8 i laty.

W tym miejscu wskazać należy, że moja, jako drugi raz oskarżonego, o wyżej wymienione czyny obecność na rozprawie jest zbędna, zatem mój obecnie stan zdrowia psychicznego nie ma żadnego wpływu na wyrok, jaki ma wydać sędzia B. Stój.

Sędzia Tomasz Kuczma wydał bowiem wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r. nie tylko pod moją nieobecność, ale nawet mnie ani raz uprzednio nie przesłuchując.

Wydanie przez niego skazującego mnie wyroku w takich okolicznościach uznali za zgodne z prawem:

1. sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie SSO Tomasz Wojciechowski /obecny Prezes Sądu Okręgowego w Rzeszowie/, SSO Zdzisław Kulpa, SSR del do SO Marcin Świerk, którzy z mocy prawa określonego w art. 437 § 1 kpk wydali w dniu 17 kwietnia 2008 r. postanowienie /sygn. II Kz 124/08/ w przedmiocie oddalenia mojego zażalenia na postanowienie z dnia 19 lutego 2008 r. sędziego Tomasza Kuczmy w przedmiocie oddalenia mojego wniosku z dnia 11 lutego 2008 r. o przywrócenie mi terminu do zaskarżenia wyroku z dnia 18.12.2007 r.

2. Prokurator Generalny Andrzej Czuma, który:

   1. pismem z dnia 12 lutego 2009 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/, powiadomił mnie,

   2. a odpowiedzią z dnia 10 października 2009 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/ na interpelację poselską Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej śp. Zbigniewa Wassermanna w sprawie skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. /sygn. akt II K 451/06/, powiadomił Autora interpelacji, Adresata odpowiedzi na nią, tj. Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i mnie jako skazanego,

że nie zachodzą warunki określone w art. 523 § 1 kpk do wniesienia kasacji na moją korzyść od wyroku z dnia 18.12.2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ sędziego Tomasza Kuczma,

3. Prokurator Generalny Krzysztof Kwiatkowski, który odpowiedzią z dnia 24 marca 2010 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/ na zapytanie z dnia 23 lutego 2010 r. poselskie Posła – Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego zawiadomił Autora zapytania i mnie jako skazanego, że nie zachodzą warunki określone w art. 523 § 1 kpk do wniesienia kasacji na moją korzyść od wyroku z dnia 18.12.2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ sędziego Tomasza Kuczma,

4. Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz, która pismem z dnia 4 stycznia 2011 r. /sygn. akt: RPO-422333-II/03/K.Ku/ odmówiła mi – po uprzednim zapoznaniu się z aktami sprawy sygn. II K 451/06 – wniesienia kasacji na moją korzyść od wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r.,

5. Sąd Najwyższy, który w składzie SSN Jerzy Grubba, SSA del. do SN Henryk Komisarski, SSN Barbara Skoczkowska wydał w dniu 26 stycznia 2012 r. /sygn. akt IV KK 272/11/ wyrok wznowieniowy w zakresie dwóch czynów /czyny II i XVIII/ wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ sędziego Tomasza Kuczma na podstawie kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego /sygn. akt PG IV KSK 699/11/ w dniu 23 sierpnia 2011 r. z powodu naruszenia przez sędziego T. Kuczmę prawa procesowego określonego w art. 366 § 1i art. 7 kpk, powinien był z mocy prawa określonego w art. 536 kpk rozpoznać kasację Prokuratora Generalnego w zakresie szerszym niż granice zaskarżenia podane przez Prokuratora Generalnego, w tym z uwzględnieniem prawa określonego w art. 439 § 1 ust. 11 kpk

6. Wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy, Przewodnicząca Wydziału II Karnego sędzia Anna Zięć, która pismem do mnie z dnia 15 marca 2012 r. /sygn. akt A-411-46/10/ poinformowała mnie, że sędzia Tomasz Kuczma prowadził postępowanie sygn. II K 451/06 i wydał prawomocny wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r., pod moją nieobecność i nie przesłuchawszy mnie uprzednio, zgodnie z prawem, tj. na podstawie prawa określonego w art. 377 § 3 kpk i 376 § 2 kpk.

Skoro zatem:

1. Sąd Rejonowy w Dębicy jest w posiadaniu dowodów poświadczających, że ja nie jestem sprawcą żadnego z czynów przypisanych mi przez sędziego T. Kuczmę i popełnionych za pośrednictwem Internetu przez inne niż ja osoby w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.

2. moja obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa,

postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 29 czerwca 2012 r. w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym powoduje przewłokę w postępowaniu /nie wspominając, że zwiększa koszty sprawy, którymi sędzia Beata Stój obciąży Skarb Państwa/.

Z tego powodu złożyłem skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez sędzię Beatę Stój do sygnatury II K 854/10 /uprzednio, tj. przed wznowieniem wyżej wymienionymi wyrokami wznowieniowymi, II K 451/06/.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie zorganizował posiedzenie w sprawie mojej skargi w dniu 25 września 2012 r.

Zawiadomił mnie o nim wezwaniem z dnia 24 sierpnia 2012 r. o treści – Załącznik 7:
„Sąd Okręgowy w Rzeszowie II Wydział Karny, Data wysłania: 24 sierpnia 2012 r. Sygnatura akt: II S 8/12 Termin: 25 września 2012 r. o godz. 08:40 sala 123 Pan Zbigniew Kękuś ZAWIADOMIENIE Sąd Okręgowy w Rzeszowie II Wydział Karny zawiadamia Paan jako wnioskodawcę, że posiedzenie w przedmiocie skargi na przewlekłość postępowania sądowego w sprawie sygn. akt II K 854/10 Sądu Rejonowego w Dębicy odbędzie się w dniu 25 września 2012 r. o godz. 08:40 sala 123 w tut. Sądzie – Pl. Śreniawitów 3. St Sekretarz Sądowy Ewa Gronko.

POUCZENIE

1. Niestawiennictwo wnioskodawcy nie tamuje rozpoznania sprawy.

2. Wnioskodawca obowiązany jest jednak stawić się na posiedzenie jeżeli będzie to wyraźnie zaznaczone na zawiadomieniu.”

Dowód: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II S 8/12, Zawiadomienie z dnia 24 sierpnia 2012 r. – Załącznik 7

Uprzejmie proszę o Pana – jeśli możliwe – uczestnictwo w w.w. posiedzeniu.

Nie można wykluczyć, że będzie Pan świadkiem odwiezienia mnie prosto z sali sądowej do szpitala psychiatrycznego.

Skoro przez kilka lat nie poradziło sobie ze mną łącznie kilka tuzinów sędziów i prokuratorów – oraz dwoje Rzeczników Praw Obywatelskich, Andrzej Zoll i Irena Lipowicz – którzy uczynili mnie przestępcą, a potem czynili, co w ich mocy, żebym w tym, niszczącym mi życie statusie dotrwał do zatarcia niesłusznie skazującego mnie wyroku, ich koleżanka sędzia Beata Stój i koledzy sędziowie z Sądu Okręgowego w Rzeszowie nie ustają w wysiłkach na rzecz wykreowania mi wizerunku chorego psychicznie.

Żeby, jak to niektórzy sędziowie … zamieść pod dywan.

Z poważaniem,

Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.09.2010 r.

2. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 15 marca 2011 r.

3. Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r.

4. Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r.

5. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie z dnia 16 kwietnia 2012 r.

6. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, pismo z dnia 3 lipca 2012 r.

7. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II S 8/12, Zawiadomienie z dnia 24 sierpnia 2012 r.

Do wiadomości:

1. Sędzia Zbigniew Śnigórski, Prezes Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie, Al. Piłsudskiego 28, 35-001 Rzeszów

2. Sędzia Tomasz Wojciechowski, Prezes Sądu Okręgowego w Rzeszowie, Plac Śreniawitów 3, 35-959 Rzeszów

3. Sędzia Barbara Baran, Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie, ul. Przy Rondzie 7, 31-547 Kraków

4. Sędzia Andrzej Struzik, Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie, ul. Przy Rondzie 3, 31-547 Kraków

5. Insp. Mariusz Dąbek, Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, Komenda Wojewódzka Policji w Krakowie, ul. Mogilska 109, 31-571 Kraków

6. Pan Jacek Majchrowski, Prezydent Krakowa, Plac Wszystkich Świętych 3-4, 31-004 Kraków

7. Pan Jerzy Miller, Wojewoda Małopolski, ul. Basztowa 22, 31-156 Kraków

8. Pan Marek Sowa, Marszałek Województwa Małopolskiego, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, ul. Racławicka 56, 30-017 Kraków

9. Pan Leszek Dziura, Dyrektor Oddziału Telewizji Polskiej S.A. w Krakowie, ul. Krzemionki 30, 30-955 Kraków

10. Pan Wojciech Harpula, Redaktor Naczelny, „Gazeta Krakowska”, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

11. Pan Marek Kęskrawiec, Redaktor Naczelny „Dziennik Polski’, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

12. Pan Adam Młot, Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego, Urząd Miasta Krakowa, Os. Zgody 2, 31-949 Kraków

13. Pan Piotr Mucharski, Redaktor Naczelny, Tygodnik Powszechny, ul. Wiślna 12, 31-007 Kraków

14. Pan Marcin Pulit, Dyrektor Radio Kraków S.A., Al. Słowackiego 22, 30-007 Kraków

15. Pan Józef Stachów, Redaktor Naczelny „Gazeta Wyborcza – Gazeta Kraków”, ul. Szewska 5, 31-009 Kraków

16. Pani Dorota Stec, „Dziennik Polski”, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

17. Pan Bronisław Komorowski, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 10, 00-952 Warszawa

18. Państwo: Bogdan Borusewicz, Jan Wyrowiński, Stanisław Karczewski, Maria Pańczyk - Pozdziej - Marszałek i Wicemarszałkowie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 6, 00-902 Warszawa

19. Państwo: Ewa Kopacz, Cezary Grabarczyk, Eugeniusz Tomczak – Grzeszczak, Marek Kuchciński, Wanda Nowicka, Jerzy Wenderlich – Marszałek i Wicemarszałkowie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 4/6/8, 00-902 Warszawa

20. Pan Donald Tusk, Prezes Rady Ministrów, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Al. Ujazdowskie 1/3, 00-583 Warszawa

21. Pan Stanisław Dąbrowski, Prezes Sądu Najwyższego, Pl. Krasińskich 2/4/6, 00-951 Warszawa

22. Pani Irena Lipowicz, Rzecznik Praw Obywatelskich, Al. Solidarności 77, 00-090 Warszawa

23. Pan Jarosław Gowin, Minister Sprawiedliwości, Al. Ujazdowskie 11, 00-950 Warszawa

24. Pan Andrzej Seremet, Prokurator Generalny, ul. Barska 28, 02-315 Warszawa

25. Pan Jarosław Kaczyński - Prezes Prawo i Sprawiedliwość, ul. Nowogrodzka 84/86, 02-018 Warszawa

26. Pan Leszek Miller- Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej, ul. Rozbrat 44a, 00-419 Warszawa

27. Pan Janusz Palikot, Przewodniczący Ruchu Palikota, ul. Fabryczna 16/22  lok. 24, 00-446 Warszawa

28. Pan Waldemar Pawlak - Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego, ul. Kopernika 36/40, 00-924 Warszawa

29. Strony internetowe: www.zkekus.pl, www.aferyprawa.eu, www.monitor-polski.com, www.NowyEkran.pl

30. i inni