AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Kim jest Rzecznik Praw Obywatelskich?
Prof. dr hab. Andrzej Zoll, Rzecznik Praw Obywatelskich IV kadencji, 30 czerwca 2000r złożył ślubowanie.

urodzony w Sieniawie w 1942r, w 1964 - stopień magistra prawa - Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, 1968 - stopień doktora prawa, 1973 - habilitacja, 1988 - profesor nadzwyczajny, 1991 - profesor zwyczajny, od 1964 r. do dziś zatrudniony na UJ w Krakowie, obecnie na stanowisku profesora prawa karnego, 1989 - uczestnik rozmów przy Okrągłym Stole jako członek ,,Solidarności" (,,podstoliczek prawniczy"),1989 - 1993 sędzia, a w latach 1993 - 1997 prezes Trybunału Konstytucyjnego, 1998 do czerwca 2000 - przewodniczący Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów
Autor ok. 150 prac z zakresu prawa karnego, prawa konstytucyjnego i filozofii prawa. Współautor polskiego kodeksu karnego z 1997 r. Członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności oraz Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu. Członek Polskiego PEN - Clubu. Doktor honoris causa Uniwersytetu w Mogucji. Odznaczony: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą RFN, Orderem Zasługi z Gwiazdą na Wstędze Republiki Austrii, Orderem Wielkiego Księcia Gedymina Republiki Litewskiej 

Rzecznik Praw Obywatelskich jest organem ochrony prawnej, który działa na podstawie ustawy z 15 lipca 1987 r. (Dz.U. Nr 109 z 1991 r., poz. 471 z późn. zm.). Powoływany jest przez Sejm, za zgodą Senatu, na okres: do tej pory - 4 lat, a od kadencji, która rozpocznie się w 2000 roku - 5 lat.

TROCHĘ TEORII
Podstawowym zadaniem Rzecznika jest stanie na straży wolności i praw człowieka i obywatela określonych w Konstytucji i innych przepisach prawa. Zadanie to Rzecznik realizuje przez badanie, czy na skutek działania lub zaniechania organów, organizacji albo instytucji zobowiązanych do przestrzegania i realizacji wolności człowieka i obywatela nie nastąpiło naruszenie prawa oraz zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej i - w razie stwierdzenia takiego naruszenia - podejmowanie stosownych działań Rzecznikowi w realizacji jego zadań pomaga Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich 

Kto może zwracać się do rzecznika o pomoc? 
W myśl art. 80 Konstytucji każdy ma prawo wystąpienia - na zasadach określonych w ustawie - do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej. Oznacza to, że o pomoc do Rzecznika może zwrócić się obywatel, cudzoziemiec, który znajduje się pod władzą Rzeczypospolitej Polskiej, a także osoba prawna, organizacja obywateli i organ samorządu.
Rzecznik może podjąć czynności także z własnej inicjatywy, m.in. na skutek informacji zamieszczonej w środkach masowego przekazu albo wyników kontroli przeprowadzonej przez Biuro Rzecznika. 

Rzecznik i jego biuro sprawdza fakty, powołane przez skarżącego, przy czym czyni to sam lub może zwrócić się z wnioskiem o zbadanie sprawy do innego organu kontrolnego, może zbadać sprawę na miejscu oraz zażądać akt sprawy lub informacji o stanie sprawy od każdej instytucji, po zbadaniu sprawy i stwierdzeniu, że prawa i wolności obywatela zostały naruszone, kieruje wystąpienie do właściwego organu, organizacji lub instytucji, w których działalności takie naruszenie nastąpiło lub do organu nadrzędnego o usunięcie naruszenia, 
ma prawo wniesienia rewizji nadzwyczajnej od orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego i kasacji w sprawie karnej. Podstawą wniesienia rewizji nadzwyczajnej lub kasacji może być jedynie stwierdzenie, że nastąpiło rażące naruszenie prawa przez sądy. Kasacja w sprawie karnej nie może być wniesiona wyłącznie z powodu niewspółmierności kary, może zażądać wszczęcia postępowania w sprawie cywilnej lub postępowania administracyjnego, a także wziąć udział w każdym toczącym się już postępowaniu cywilnym i administracyjnym na prawach przysługujących prokuratorowi oraz wnieść skargę do NSA na akty i czynności organu administracji publicznej, może zażądać wszczęcia przez uprawnionego oskarżyciela postępowania przygotowawczego w sprawie karnej o przestępstwo ścigane z urzędu, 
może wystąpić z wnioskiem o ukaranie za wykroczenie, a także o uchylenie przez sąd prawomocnego orzeczenia w sprawie o wykroczenie, choć Rzecznik sam inicjatywy ustawodawczej nie ma, może wystąpić do właściwych organów z wnioskiem o podjęcie inicjatywy ustawodawczej lub o wydanie albo zmianę aktu prawnego niższego rzędu, może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności ustawy z Konstytucją i ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi albo o zbadanie zgodności przepisów aktów niższego rzędu z aktami wyższego rzędu; z analogicznym wnioskiem co do zgodności aktu prawa miejscowego z aktami wyższego rzędu Rzecznik może wystąpić do Naczelnego Sądu Administracyjnego,
ma prawo wystąpienia do sądu o stwierdzenie nieważności orzeczenia wydanego przez organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organów pozasądowych w sprawach osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. 
Rzecznik przy załatwianiu spraw nie jest związany terminami wynikającymi z kodeksu postępowania administracyjnego. Na odmowę podjęcia przez niego czynności nie przysługuje żaden środek odwoławczy. 

Czego Rzecznik nie może? 
Możliwości Rzecznika są ograniczone zakresem jego kompetencji.
Wszystkie interwencje Rzecznika są uzależnione od wyników analizy okoliczności sprawy i ustalenia, że okoliczności te istotnie wymagają ingerencji Rzecznika.
Rzecznik: 
nie zastępuje organów administracji lub wymiaru sprawiedliwości w załatwieniu sprawy należącej do ich kompetencji,
nie podejmuje sprawy, w której nie wypowiedziały się jeszcze właściwe instytucje,
nie zajmuje się problemem, gdy np. sprawę rozpatrzono odmownie, a osoba, której sprawa dotyczy nie odwołała się do organu wyższej instancji i od razu zwróciła się z pismem do Rzecznika,
nie stosuje prawa łaski,
nie przydziela mieszkań, leków, pieniędzy, 
nie rozpatruje sporów między obywatelami,
nie bierze udziału w sporach zbiorowych o interesy, np. w sprawie podwyżki wynagrodzenia dla określonej grupy pracowników,
nie podejmuje spraw, gdy brak dowodów, że zaistniało naruszenie wolności lub prawa,
nie interweniuje, gdy sprawa toczy się bez opóźnień w sądzie lub organie administracji, ani nie ingeruje w niezawisłość sędziowską, np. w ocenę dowodów przez sąd,
nie może wszcząć postępowania prawnego, jeżeli przewidziany w ustawie termin do takiego wszczęcia upłynął,
nie rozpatruje anonimów 
Należy wiedzieć, że wszystkie listy kierowane do Rzecznika są uważnie czytane. Rozpatrywane są też wszystkie skargi zgłoszone ustnie w czasie dyżurów w Biurze Rzecznika. Dla ułatwienia pracy, a także przyspieszenia rozpatrzenia sprawy, w wystąpieniu do Rzecznika należy: 
podać imię, nazwisko i adres, pod który należy kierować korespondencję,
dokładnie wskazać, czego dotyczy sprawa oraz podać w sposób zwięzły i jasny argumenty wykazujące naruszenie wolności lub prawa. 
Do każdego pisma należy dołączyć niezbędne dokumenty (kopie lub odpisy), które skarżący posiada. List powinien być podpisany. 
Uwaga ! 
Zanim list zostanie wysłany do Rzecznika, dobrze jest jeszcze raz przeanalizować, czy na pewno wyczerpane zostały wszystkie możliwości załatwienia sprawy we właściwym trybie i czy chodzi o rzeczywiste naruszenie wolności lub praw obywatelskich. W razie wątpliwości warto poradzić się adwokata lub radcy prawnego.
Jeśli Rzecznik otrzymuje sprawy, w których nie ma podstaw do podjęcia działań, opóźnia to zajęcie się sprawami, w których działanie Rzecznika jest konieczne. Ktoś potrzebujący naprawdę pomocy może więc na tym ucierpieć.
Rzecznik nie może zapewnić, że każdą sprawę podejmie. Zapewnia jednak, że każda sprawa zostanie wnikliwie rozpatrzona, zaś osoba zainteresowana otrzyma odpowiedź na swoje wystąpienie. 
Adres:
BIURO RZECZNIKA PRAW OBYWATELSKICH
Aleja Solidarności 77, 
00-090 Warszawa 
tel. (0-22) 827-62-61
fax. (0-22) 827-64-53
Przyjęcia interesantów: 
poniedziałek: 9:00-17:00
od wtorku do piątku: 9:00-15:00 
Telefony:
Centrala (0-22) 827-62-61 w.260
Dyrektor Biura 827-08-51 

Dochodzenie roszczeń cywilnych przed sądem 
Sądy właściwe do rozpoznawania spraw cywilnych 
Sprawy cywilne, to znaczy sprawy ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego, prawa pracy, jak również z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne sprawy, do których stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego z mocy ustaw szczególnych, rozpoznawane są przez sądy powszechne, chyba że przepis ustawy stanowi inaczej.
Zasadą jest, że wszystkie sprawy rozpoznają w pierwszej instancji sądy rejonowe. Sprawy o większym ciężarze gatunkowym oraz sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozpoznają jednak sądy okręgowe. Z reguły pozew należy wnieść do sądu pierwszej instancji, w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania. W niektórych sprawach można (lub trzeba) wnieść sprawy do sądu o innej właściwości miejscowej. 

Co powinien zawierać pozew 
W pozwie (piśmie wszczynającym postępowanie) należy:
oznaczyć sąd, do którego pozew jest kierowany (np. Sąd Rejonowy w ...), 
wskazać z imienia i nazwiska (lub nazwy) strony postępowania - kto wnosi pozew i przeciwko komu, - ewentualnych przedstawicieli ustawowych lub pełnomocników stron oraz adresy, pod którymi należy doręczać pisma procesowe, 
dokładnie określić żądanie (np. żądanie zasądzenia od pozwanego pieniędzy lub innych świadczeń, ustalenie prawa lub stosunku prawnego, zobowiązanie pozwanego do złożenia oświadczenia woli określonej treści itp.), 
przytoczyć okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie, 
w sprawach o prawa majątkowe - oznaczyć wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sporu jest oznaczona kwota pieniężna, którą należy wskazać.

Pozew powinien być podpisany przez powoda albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika i zawierać załączniki, w tym pełnomocnictwo, jeżeli było udzielone.
Strona zwolniona od kosztów sądowych, a działająca bez adwokata lub radcy prawnego, może ustnie zgłosić powództwo w sądzie właściwym lub w sądzie rejonowym swego miejsca zamieszkania, chociażby sąd ten nie był właściwy do rozpoznania sprawy. Wówczas sąd ten prześle niezwłocznie akta sprawy sądowi właściwemu.
Wraz z pozwem składa się tyle odpisów pozwu i załączników, ilu jest pozwanych w sprawie.
Od pozwu pobierana jest opłata sądowa (wpis). W razie wniesienia pozwu bezpośrednio przez obywatela bez pomocy adwokata sąd wzywa do uiszczenia wpisu, wskazując jego wysokość. Wpis należy uiścić w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, pod rygorem zwrotu pozwu. Od powoda sąd może też zażądać zaliczki na ew. wydatki (np. koszty biegłego). W niektórych sprawach powód jest zwolniony od kosztów sądowych, np. z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych oraz o alimenty. 

Jakie wnioski może jeszcze zawierać pozew ?
W pozwie może ponadto zamieścić wnioski o:
zwolnienie od kosztów sądowych i ewentualnie o ustanowienie pełnomocnika z urzędu, 
zabezpieczenie powództwa na czas postępowania sądowego (np. poprzez zajęcie ruchomości albo zakaz zbywania nieruchomości, ustanowienie hipoteki przymusowej, wypłacanie tymczasowych świadczeń alimentacyjnych itp.),
nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, 
przeprowadzenie rozprawy w nieobecności powoda,
a) wezwanie na rozprawę wskazanych świadków, 
b) dokonanie ekspertyzy przez biegłego lub oględzin, 
c) polecenie pozwanemu dostarczenia na rozprawę dokumentów będących w jego posiadaniu, 
d) zażądanie na rozprawę dowodów znajdujących się w sądach, urzędach lub u osób trzecich oraz inne wnioski służące do przygotowania rozprawy

Wniosek w postępowaniu nieprocesowym 
W niektórych sprawach (np. o stwierdzenie nabycia spadku, o dział spadku, stwierdzenie zasiedzenia, zniesienie współwłasności, ustanowienie drogi koniecznej itp.) postępowanie prowadzone jest w tzw. trybie nieprocesowym. Wszczęcie postępowania następuje wówczas na podstawie pisma osoby zainteresowanej, które nazywa się wnioskiem.
Wniosek powinien spełniać te same wymagania, które odnoszą się do pozwu, z tą tylko zmianą, że zamiast powoda należy wymienić wnioskodawcę, a zamiast pozwanego - wszystkich pozostałych zainteresowanych w sprawie, którzy będą występowali w sprawie jako uczestnicy postępowania. 

Co ma zrobić osoba, którą nie stać na koszty sądowe? 
Obywatel, który nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny i złoży sądowi oświadczenie takiej treści, może domagać się zwolnienia go od kosztów sądowych przez sąd. Oświadczenie powinno obejmować dokładne dane o stanie rodzinnym, majątku i dochodach. Od sądu zależy uznanie, czy oświadczenie to jest wystarczające dla zwolnienia od kosztów sądowych. Osobie prawnej może być przyznane zwolnienie od kosztów sądowych, jeżeli wykaże, że nie ma dostatecznych środków na te koszty.
Na postanowienie o odmowie zwolnienia od kosztów sądowych lub cofnięcie takiego zwolnienia służy zażalenie do sądu wyższej instancji.
Wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych należy zgłosić na piśmie (najlepiej wraz z pozwem) lub ustnie do protokołu w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy. Strona, która nie ma miejsca zamieszkania w siedzibie sądu właściwego do rozpoznania sprawy, może złożyć wniosek o zwolnienie od kosztów w sądzie rejonowym swojego miejsca zamieszkania. Sąd ten prześle wówczas wniosek sądowi właściwemu. 

Adwokat z urzędu 
Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub w części może zgłosić wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego z urzędu. Sąd uwzględni wniosek, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny. Przywilej ten stosuje się również do osoby korzystającej z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych, która złoży oświadczenie wykazujące, że nie może bez uszczerbku dla utrzymania swojego i rodziny ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego. Na postanowienie o odmowie ustanowienia adwokata lub radcy prawnego lub ich odwołanie służy zażalenie do sądu wyższej instancji. 

Odwołanie się od wyroku 
Od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie wyroku z uzasadnieniem, a jeżeli strona nie zażądała uzasadnienia w terminie tygodniowym od ogłoszenia wyroku - w terminie dwutygodniowym od dnia, w którym upłynął termin do żądania uzasadnienia. Od wyroku sądu drugiej instancji przysługuje - choć nie we wszystkich sprawach - kasacja do Sądu Najwyższego w terminie miesiąca od doręczenia wyroku. Kasację może wnieść jedynie pełnomocnik będący adwokatem lub radcą prawnym. Rzecznik Praw Obywatelskich kasacji wnieść nie może, chyba że brał udział w postępowaniu sądowym przed sądem apelacyjnym. Termin do wniesienia kasacji dla Rzecznika jest taki sam jak dla strony. 

Skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego 
Co to jest NSA? 
Naczelny Sąd Administracyjny jest sądem, który rozpatruje skargi na działania i bezczynność organów administracji publicznej. Prawną podstawę funkcjonowania NSA stanowi ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.). Naczelny Sąd Administracyjny działa w Warszawie oraz w ośrodkach zamiejscowych. 

Jakie akty można zaskarżyć do NSA? 
Do NSA można zaskarżyć: 
akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, w tym zwłaszcza decyzje administracyjne lub postanowienia administracyjne, 
przepisy prawa miejscowego, 
uchwały organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków w sprawach z zakresu administracji publicznej, choćby nie zawierały przepisów prawa miejscowego, 
inne akty, jeżeli ustawa tak stanowi. 
NSA nie jest właściwy m.in. w sprawach należących do właściwości innych sądów, dyscyplinarnych oraz dotyczących cudzoziemców, którzy przebywają nielegalnie na terytorium Polski.
Jeżeli organ nie załatwia sprawy w przewidzianym w ustawie terminie, obywatel może wnieść zażalenie do organu wyższej instancji, a gdy i ten organ wykazuje bezczynność - skargę do NSA. 

Co trzeba zrobić przed wniesieniem skargi do NSA? 
Skargę na decyzję administracyjną lub postanowienia administracyjne można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków odwoławczych, które służyły skarżącemu w postępowaniu przed właściwym organem. Natomiast skarga w pozostałych przypadkach może być wniesiona dopiero po uprzednim zwróceniu się do właściwego organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. 

Terminy do wnoszenia skarg 
Skargę wnosi się bezpośrednio do NSA w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a w innych przypadkach - w terminie 30 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o podjęciu aktu lub innej czynności organu uzasadniającej wniesienie skargi.
W razie wniesienia skargi na przepis prawa miejscowego, termin do wniesienia skargi biegnie od dnia doręczenia skarżącemu odpowiedzi na jego wezwanie do usunięcia naruszenia. Jeśli odpowiedź nie została doręczona obywatelowi przed upływem dwumiesięcznego terminu, 30-dniowy termin do wniesienia skargi biegnie od dnia upływu dwumiesięcznego terminu.
Z ważnych powodów NSA może przywrócić termin do wniesienia skargi. 

Co powinna zawierać skarga? 
W skardze do NSA należy podać: 
imię i nazwisko skarżącego oraz jego miejsce zamieszkania, określenie decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, którego dotyczy skarga, organ, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy,
na czym polega naruszenie prawa lub interesu prawnego, Osoba wnosząca skargę powinna ją podpisać. W przypadku wniesienia skargi przez pełnomocnika powinien ją podpisać pełnomocnik załączając dokument pełnomocnictwa.
Od skargi pobiera się opłatę (wpis), której wysokość w zależności od rodzaju sprawy określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 1995 r. w sprawie wysokości wpisu od skarg na decyzje administracyjne oraz inne akty i czynności z zakresu administracji publicznej (Dz.U. Nr 117, poz. 563 ze zm.). NSA wzywa obywatela, który wniósł sam skargę do uiszczenia wpisu w terminie 7 dni. 

Co ma zrobić osoba, którą nie stać na koszty sądowe? 
Obywatel, który nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny i złoży oświadczenie takiej treści, może domagać się zwolnienia go od kosztów sądowych przez NSA. Oświadczenie powinno obejmować dokładne dane o stanie rodzinnym, majątku i dochodach. Od NSA zależy uznanie, czy oświadczenie to jest wystarczające dla zwolnienia od kosztów sądowych. Osobie prawnej może być przyznane zwolnienie od kosztów sądowych, jeżeli wykaże, że nie ma dostatecznych środków na te koszty. 

Adwokat z urzędu 
Strona zwolniona przez NSA od kosztów sądowych w całości lub w części może zgłosić wniosek o ustanowienie dla niej adwokata lub radcy prawnego z urzędu. NSA uwzględni wniosek, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny. 

Rewizje nadzwyczajne od orzeczeń NSA 

Od orzeczenia NSA nie ma odwołania.
W wyjątkowych wypadkach, gdy orzeczenie NSA rażąco narusza prawo lub interes Rzeczypospolitej Polskiej, obywatel może wnieść podanie do Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego lub zwrócić się do Rzecznika Praw Obywatelskich o wniesienie rewizji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego.
Termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej wynosi 6 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia stronie.


NSA w Warszawie i ośrodkach zamiejscowych 
NSA w Warszawie jest właściwy w sprawach z zakresu działania centralnych i naczelnych organów administracji publicznej. Jest również właściwy w sprawach z zakresu działania terenowych organów administracji publicznej z obszarów województw mazowieckiego i warmińsko-mazurskiego.
Ośrodki zamiejscowe NSA są właściwe w sprawach z zakresu działania organów administracji publicznej mających siedzibę na terenie województwa objętego właściwością danego ośrodka zamiejscowego, a ponadto: 
a) w sprawach z zakresu działania Prezesa Głównego Urzędu Ceł w postępowaniu odwoławczym w sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy celne mające siedzibę na terenie województwa objętego właściwością danego ośrodka zamiejscowego i 
b) Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w sprawach osób zamieszkałych na terenie województwa objętego właściwością danego ośrodka zamiejscowego. 
NSA w Warszawie: 00-013 Warszawa, ul. Jasna 6
Ośrodek Zamiejscowy NSA w Białymstoku - dla obszaru województwa podlaskiego - 15-950 Białystok, ul. Sienkiewicza 69
Ośrodek Zamiejscowy NSA w Gdańsku - dla obszaru województw: kujawsko-pomorskiego i pomorskiego - 80-219 Gdańsk-Wrzeszcz, Al. Zwycięstwa 21 
Ośrodek Zamiejscowy NSA w Katowicach z siedzibą w Gliwicach - dla obszaru województwa śląskiego - 44-100 Gliwice, ul. Konstytucji 2 
Ośrodek Zamiejscowy NSA w Krakowie - dla obszaru województw: małopolskiego i świętokrzyskiego - 30-965 Kraków, ul. Przy Rondzie 7
Ośrodek Zamiejscowy NSA w Lublinie - dla obszaru województwa lubelskiego - 20-027 Lublin, ul. Karłowicza 4 
Ośrodek Zamiejscowy NSA w Łodzi - dla obszaru województwa łódzkiego - 90-434 Łódź, ul. Piotrkowska 135

Moje wnioski złożone do Rzecznika Praw Obywatelskich leżą już ponad dwa lata. Przypuszczam, że nie tylko moje... Dlatego mam pytanie: Jeżeli urząd Rzecznika służy tylko jednostkom, to po cholerę mają tą instytucję utrzymywać wszyscy podatnicy? Oczekuje na informacje od czytelników. 
I tym samym przechodzimy do meritum - "siedem grzechów głównych organów sprawiedliwości"

Zapraszamy sędziów i adwokatów zamieszanych w przekręty do "czarnej listy" Raczkowskiego... miłego towarzystwa wzajemnej  adoracji ... 

www.aferyprawa.com - Niezależne Wydawnictwo Internetowe "AFERY KORUPCJA BEZPRAWIE" Ogólnopolskiego Ruchu Praw Obywatelskich i Walki z Korupcją. prowadzi: (-)  ZDZISŁAW RACZKOWSKI. Dziękuję za przysłane opinie i informacje.

uwagi i wnioski proszę wysyłać na adres: Z.Raczkowski@aferyprawa.com

WSZYSTKICH SĘDZIÓW INFORMUJĘ ŻE PROWADZENIE STRON PUBLICYSTYCZNYCH
JEST W ZGODZIE z  Art. 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
1 - Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. 
2 - Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane.
ponadto Art. 31.3
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

zdzichu