opublikowano: 26-10-2010

Media manipulują, osądzają i są sądzone - wpadki sądowe, wyroki skazujące na dziennikarzy za nierzetelność, pomówienie, wprowadzenie w błąd społeczeństwa.

25.04.2008 W trzecim procesie wytyczonym Faktowi przez Joannę Brodzik Sąd Okręgowy orzekł, że wydawca Axel Springer musi zapłacić aktorce 150 tys. zł kary za artykuły, w których dziennik naruszył jej prywatność. Tabloid ma także przeprosić Brodzik na swoich łamach - donosi Presserwis.
Proces, jaki Brodzik wytoczyła Faktowi, dotyczy publikowanych przez dziennik tekstów, w których opisywano nałóg palenia papierosów, na który rzekomo cierpi aktorka. Naruszono w ten sposób jej prywatność.
Nie wiadomo czy Axel Springer zapłaci karę, gdyż wyrok jest nieprawomocny. Wydawca może skorzystać z prawa odwołania do wyższej instancji.
Poprzednie procesy, które Joanna Brodzik wytoczyła Faktowi, dotyczyły sugerowania przez tabloid, że aktorka przebywała pod wpływem alkoholu, a także sugerowania, że jest w ciąży.

23.04. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji zdecydowała, że ukarze TVN za program Kuby Wojewódzkiego z udziałem rysownika Marka Raczkowskiego, w którym polską flagę wtykano w psie odchody.
Przewodniczący KRRiT nie ustalił jeszcze wysokości kary, która zostanie nałożona na TVN. W przyjętej uchwale KRRiT stwierdziła jednak, że TVN poprzez emisję spornego odcinka "Kuby Wojewódzkiego" (odcinek z 25 marca 2008 roku) naruszył art. 18 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji. Ustęp ten zakazuje m.in. propagowania "działań sprzecznych z prawem, z polską racją stanu oraz postaw i poglądów sprzecznych z moralnością i dobrem społecznym".
Jak poinformowała KRRiT we wtorek w komunikacie, postępowanie w tej sprawie zostało wszczęte w związku ze skargami, które napłynęły do Rady, a w których formułowano zarzut publicznego znieważenia symboli narodowych.

2008-03-26, Dziennikarz siedzi, choć go zwolnili
Poszukiwany listem gończym za pomówienie dziennikarz spędził święta w areszcie. Chociaż wpłacił kaucję, musi siedzieć, bo oryginał postanowienia o zwolnieniu nie dotarł jeszcze do aresztu. Sąd wysłał je pocztą

- Robert wyszedł w czwartek z redakcji ok. godz. 16. Dwie godziny później zadzwonił policjant z komisariatu Warszawa-Wawer, że mąż został aresztowany. Ściągnęli go z ulicy jak przestępcę - opowiada Anna, żona Roberta Rewińskiego, b. dziennikarza "Gazety".
Noc spędził w policyjnej izbie zatrzymań. Potem osadzono go w areszcie na Grochowie.
Okazało się, że Sąd Rejonowy w Zielonej Górze rozesłał za nim list gończy. Oskarżył go o pomówienie (ze słynnego art. 212 kk) zielonogórski biznesmen za artykuł w lokalnym dodatku "Gazety".
- Wysłanie listu gończego to standardowa procedura. Dziennikarz trzykrotnie nie stawił się na rozprawie. Sprawa przeciąga się od roku - mówi nam sędzia Jarosław Kasperowicz, przewodniczący VII wydziału Rejonowego Sądu Grodzkiego w Zielonej Górze.
List gończy można wystawić tylko za osobą tymczasowo aresztowaną. Więc sąd postanowił o aresztowaniu Rewińskiego. W uzasadnieniu listu gończego - wystawionego 6 lutego - sąd napisał: "oskarżony wyprowadził się spod wskazanego adresu, ale nie podał aktualnego miejsca pobytu. Z informacji policji wynika, że aktualne miejsce pobytu nie jest znane, przebywa on prawdopodobnie na terenie Niemiec (...) Jedynie stosowanie środka izolacyjnego środka zapobiegawczego jest w stanie zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania". - Mój klient nie uchylał się przed sądem, po prostu w związku z charakterem pracy często znajduje się poza miejscem zamieszkania - tłumaczy Przemysław Maciak, adwokat dziennikarza. - Nie rozumiem, dlaczego sąd nie zastosował innego środka zapobiegawczego, np. nakazu doprowadzenia na rozprawę, tylko od razy zdecydował o aresztowaniu.
Sędzia Ryszard Rólka, rzecznik Sądu Okręgowego w Zielonej Górze, tłumaczy, że wydanie nakazu doprowadzenia nie miało sensu, skoro nie znane było miejsce pobytu oskarżonego. A policja nie była w stanie go ustalić. Nic nie dały też pisma sądu do Biura Adresowego i do redakcji, w których Rewiński był zatrudniony. - Nie mamy wpływu na jakość i rodzaj czynności wykonywanych przez policję - dodaje.
Jednak wydanie listu gończego poskutkowało: policja znalazła dziennikarza - w Warszawie.
Następnego dnia po aresztowaniu dziennikarza - w piątek - jego adwokat wniósł do sądu prośbę o uchylenie aresztu i zamianę go na poręczenie majątkowe. Sąd zareagował natychmiast: w piątek wydał postanowienie, że areszt ma być uchylony po wpłaceniu przez Rewińskiego na sądowe konto 20 tys. zł. Pieniądze zostały wpłacone natychmiast. Dziennikarz nie wyszedł jednak na wolność. Dlaczego? Bo areszt nie może wypuścić aresztanta, jeśli nie dostanie oryginału postanowienia sądu. Tak stanowi rozporządzenie ministra sprawiedliwości. A oryginał sąd wysłał pocztą.

13.03.08 Redaktor naczelny "Gazety Polskiej" Tomasz Sakiewicz na konferencji prasowej w Parlamencie Europejskim (PE) w Strasburgu, przekonując, że w Polsce występują poważne zagrożenia dla wolności słowa.
"Chcę zwrócić uwagę na problemy w Polsce. O ile istnieją wolne media, to występują poważne ograniczenia wolności debaty. Przykładają do tego rękę politycy, dziennikarze i sądy" - powiedział Sakiewicz. Mimo zapewnionego tłumaczenia na wszystkie języki UE, w konferencji prasowej nie wzięli udziału zagraniczni dziennikarze. Zdaniem Sakiewicza istnieją "trzy pola zagrożeń" dla wolności słowa w Polsce.
Po pierwsze "złe prawo, które umożliwia skazywanie na więzienia za publikacje dziennikarskie".
Po drugie nieprzygotowanie elit do wolnego i demokratycznego społeczeństwa, "co przejawia się łamaniem powszechnego w świecie zachodnim zwyczaju, że dziennikarze nie podają się do sądów". W tym kontekście Sakiewicz powiedział, że obecną falę procesów zapoczątkował w Polsce redaktor naczelny "Gazety Wyborczej" Adam Michnik, "który ściga dziennikarzy, którzy mają odwagę go krytykować".
Innym zagrożeniem zdaniem naczelnego "Gazety Polskiej" jest monopolizacja rynku. Według Sakiewicza "kapitał zagraniczny ma wprawdzie różne źródła, jednak jego polscy przedstawiciele często wywodzą się z podobnych obozów ideowych. Spora część społeczeństwa jest pozbawiona przez to swej reprezentacji medialnej".

11.03.08 Przed warszawskim sądem zaczął się proces o ochronę dobrego imienia, jaki Agora, wydawca "Gazety Wyborczej", wytoczyła b. premierowi Jarosławowi Kaczyńskiemu.
Chodzi o wywiad Kaczyńskiego dla „Rzeczpospolitej” z 13 września 2007 r., kilka dni po rozpoczęciu kampanii wyborczej. Jedną dziesiątą tekstu b. premier poświęca mediom. Stawia diagnozę: • „zdecydowana większość mediów jest w istocie pod kontrolą oligarchii”; • „związki finansowe Agory z układem oligarchicznym w Polsce też istnieją”; • „To, co się tam wyprawia [w „Gazecie Wyborczej”], to »Trybuna Ludu « z 1953 r.”.
Agora odpowiedziała pozwem. Domaga się od Kaczyńskiego opublikowania na pierwszej stronie "Rz" przeprosin i oświadczenia o jego "nieprawdziwych, zniesławiających zarzutach i podejrzeniach" wobec Agory oraz wpłaty 50 tys. zł na Zakład dla Niewidomych w Laskach.
W procesie cywilnym to Kaczyński udowodnić musi prawdziwość podanych faktów i działanie w interesie społecznym.

2008-03-11 Monika Olejnik niewinna, sąd umorzył postępowanie

W postępowaniu Moniki Olejnik, która rozmawiała w radio i TV z politykami o sprawie wiceprezesa Polskiego Radia Jerzego Targalskiego, nie ma znamion przestępstwa - uznał warszawski sąd rejonowy. W sprawie chodzi o wywiad radiowy z politykami i rozmowę w TVN z posłem Tadeuszem Cymańskim (PiS). Dziennikarka pytała rozmówców o słowa, jakie Targalski miał wypowiadać do zwalnianych z radia dziennikarzy. Prasa podawała wtedy, że do Marii Szabłowskiej miał powiedzieć, że trzeba pozbyć się z radia "gomułkowsko - gierkowskich złogów", i że w radiu wokół siebie "widzi same stare kobiety". Targalski, który twierdzi, że nie wypowiedział tych słów, wytoczył Olejnik proces cywilny, w którym domaga się od niej przeprosin oraz 20 tys. zł, bo przypisywanie mu podobnych twierdzeń uważa za obraźliwe. Proces jest już w toku. Prawnicy Olejnik i pozwanego wraz z nią Radia ZET mówią zaś, że dziennikarka w swych programach miała wręcz obowiązek pytać o tę wówczas głośną sprawę.
Niezależnie od tego wiceprezes radia skierował do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia prywatny akt oskarżenia o zniesławienie go przez media, za co grozi do 2 lat więzienia. W poniedziałek sąd zebrał się w tej sprawie na posiedzeniu pojednawczym, na którym sprawdza się, czy strony są skłonne zawrzeć ugodę.
Radio ZET podało, że sąd umorzył to postępowanie. Maciej Gieros z zespołu prasowego Sądu Okręgowego w Warszawie powiedział w poniedziałek PAP, że na posiedzeniu sąd uznał, iż w sprawie "nie występują znamiona czynu zabronionego", czyli że brak jest podstaw, by uznać, że zachowanie Olejnik było przestępstwem.
Przed sądami toczy się około 10 spraw wytoczonych Polskiemu Radiu lub Targalskiemu osobiście, w których byli dziennikarze radia powołują się właśnie na jego wypowiedzi, które - jak mówią - naruszają ich godność. Po ukazaniu się w mediach jego wypowiedzi (wygłaszanych przy okazji przeprowadzanych przez radio zwolnień grupowych) 21 kwietnia Targalski został zawieszony w pełnieniu obowiązków wiceprezesa zarządu PR. Ostatecznie 9 czerwca Rada Nadzorcza radia przywróciła Targalskiego w prawach członka zarządu, "uwzględniając dotychczasowy wkład jego pracy i mając na uwadze sprawność działań zarządu spółki".

2008-02-21, Dziennikarze SN skazani za korupcję
Jacek S., były zastępca redaktora naczelnego "Super Nowości", został uznany za winnego żądania 25 tys. zł od rzeszowskiego Resbudu. Dzięki łapówce firma miała uniknąć niepochlebnych artykułów na swój temat. Jacek S. został skazany na półtora roku więzienia w zawieszeniu na trzy lata. Według prokuratury domagał się od prezesa rzeszowskiej firmy budowlanej Resbud 25 tys. zł za wstrzymanie publikacji na temat firmy. Miał grozić, że jeżeli nie zostaną spełnione jego żądania, w gazecie ukażą się krytyczne teksty o spółce. Według ustaleń prokuratury w imieniu Jacka S. działał rzeszowski dziennikarz Krzysztof Z., który poszedł do prezesa Resbudu odebrać pierwszą ratę - 10 tys. zł. Policja zgarnęła go z ulicy w Rzeszowie 5 stycznia 2006 r. Kolejne 15 tys. zł za zaniechanie krytyki prasowej miały trafić do zastępcy naczelnego "Super Nowości" w dwóch ratach do końca lutego.
Sąd skazał Krzysztofa Z. na rok więzienia w zawieszeniu na trzy lata. On i były zastępca redaktora naczelnego "Super Nowości" mają także zapłacić po 15 tys. zł grzywny. Obaj nie przyznali się do winy, a wyrok jest nieprawomocny. Obrońcy oskarżonych zapowiedzieli złożenie apelacji. Przypomnijmy, że Jacka S. policja zatrzymała w jego gabinecie. Zabrała komputer, na którego dysku miała znaleźć przygotowane krytyczne teksty na temat Resbudu. Miała też nagrania z podsłuchów rozmów między oskarżonymi a szefem firmy. Pod koniec 2005 r. do zarządu Resbudu dotarły informacje, że "Super Nowości" przygotowują publikacje, które mają zachwiać pozycją firmy na rynku. Zarząd firmy twierdził, że akcję ktoś zlecił i opłacił kwotą 20 tys. zł, a jej wykonania miał się podjąć Jacek S. Firmie zasugerowano, że może tego uniknąć, płacąc dziennikarzowi więcej. Dwóch przedstawicieli spółki miało się skontaktować z Jackiem S. i uzyskać potwierdzenie informacji o zaplanowanej akcji.

15.02.Tytuł artykułu również może być obraźliwy dla Buzka i naruszać dobra osobiste.
Były premier wraz z żoną założył Fundację na rzecz Rodziny. W kwietniu 2000 r. na jej konto dokonał wpłat Józef Jędruch, prezes spółki Coloseum, z którą wiązała się później afera gospodarcza. Premier nie zajmował się sprawami Fundacji, bo prowadziła je dyrektor zarządu. W październiku 2000 r. zostało wszczęte przeciwko Jędruchowi i Coloseum postępowanie karne, a w 2004 roku dziennikarze Super Expressu dowiedzieli się o wpłatach. Wkrótce ukazały się trzy artykuły: Wziął kasę od oszusta, Buzek leje wodę, Podziękujmy politykom bez klasy. Przy zapowiedzi pierwszego zamieszczono na pierwszej stronie zdjęcie Jędrucha z informacją, że dał kasę Buzkowi.
Na konferencji prasowej premier powiedział, że dysponuje wszystkimi materiałami, ale dziennikarze Super Expressu nie byli nimi zainteresowani. Skierował więc sprawę do sądu przeciwko redaktorowi naczelnemu i wydawcy SE. Domagał się zamieszczenia w SE i Rzeczpospolitej oświadczenia o określonej treści i wpłaty na cel społeczny 100 tys. zł. Uważał, że publikacje naruszały jego dobra osobiste, art. 10 Europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 54 i 61 konstytucji.
Sąd I instancji uwzględnił powództwo w całości. Sąd II instancji zmienił ten wyrok i obniżył kwotę zasądzonego zadośćuczynienia o połowę. Sądy uznały, że tytuły bezprawnie naruszyły dobre imię powoda.
W czasie, kiedy wpłynęła wpłata, nie toczyło się przeciwko Jędruchowi i Coloseum żadne postępowanie, więc powód nie mógł o tym wtedy wiedzieć, poza tym sam żadnych pieniędzy nie brał. Od wyroku sądu apelacyjnego pozwani wnieśli skargę kasacyjną. Zarzucali przede wszystkim, że sąd oparł się tylko na tytułach publikacji, a nie brał pod uwagę treści artykułów. Sąd Najwyższy oddalił skargę. W uzasadnieniu wyroku sędzia Józef Frąckowiak stwierdził, że konstytucja gwarantuje wolność prasie, informowanie o działalności osób publicznych, zapewnia to także art. 10 konwencji. Jednak przepisy chronią również inne wartości, jak dobra osobiste i prywatność osób publicznych. Osoby te nie muszą znosić wszystkiego. Nie udowodniono, by powód wiedział, że do fundacji wpłynęły pieniądze od oszusta. Tytuły miały przyciągnąć czytelników, zwiększyć nakład, a to niedopuszczalne. Sygn. akt I CSK 345/05
Z art. 10 konwencji wynika, że każdy ma prawo do wolności wyrażania opinii. Korzystanie z tych wolności może podlegać takim ograniczeniom i sankcjom, jakie są przewidziane przez ustawę i niezbędne w społeczeństwie demokratycznym z uwagi na ochronę dobrego imienia.
Wiadomo jednak że sędziowie dowolnie interpretują prawo gdy chodzi o Żydów a powództwo robi sławny żydowski adwokat J. Neuman.
Dlatego nie ma się co dziwić, że sędzia Frąckowiak odrzucił twierdzenia pozwanych, by działali "w interesie publicznym".
Pełnomocnik "SE" mec. Grzegorz Rybicki wnosił o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, argumentując, że pozwani działali w granicach wolności słowa oraz że materiałów "SE" na temat Buzka nie można "wyrywać z szerszego kontekstu". "Słowa były ostre, ale nie gołosłowne' - twierdził przed SN. Reprezentujący b. premiera Jerzy Naumann wniósł o utrzymania wyroku a wiadomo że w sądach układy i znajomości decydują i wygrywają.

2008-02-05 "Wprost" przeprosi Piskorskiego
"Wprost" przeprosi europosła Pawła Piskorskiego za "nieprawdziwe informacje" o związkach tego byłego prezydenta stolicy ze światem przestępczym. Przewiduje to ugoda zawarta przed Sądem Okręgowym w Warszawie. Jak powiedział mec. Maciej Łuczak reprezentujący pozwany przez Piskorskiego "Wprost", w tygodniku ukaże się wkrótce oświadczenie, w którym redakcja przeprosi Piskorskiego za podanie nieprawdziwych informacji, z zaznaczeniem, że nie było jej intencją naruszenie dóbr osobistych europosła. Piskorski na mocy ugody zrezygnuje z innych roszczeń swego pozwu przeciw wydawcy "Wprost". Domagał się on przeprosin oraz wpłaty 20 tys. zł na cel dobroczynny. W 2006 r. "Wprost" w artykule pt. "Polityka, narkotyki i szlachetne kamienie" doniósł o obciążających Piskorskiego zeznaniach dwóch świadków współpracujących z amerykańskim wymiarem sprawiedliwości w sprawie przemytu narkotyków. Ma z nich wynikać, że Piskorski miał powiązania z przestępcami; przy ich udziale rzekomo próbował m.in. jako prezydent stolicy (lata 1999-2002) wyłudzić, przy okazji budowy metra, kredyt z zagranicznego banku. Zabezpieczeniem miały być kamienie szlachetne o sztucznie zawyżonej wartości. Tygodnik napisał też, że jako prezydent stolicy Piskorski miał wpływać na przetargi gruntów tak, by wygrywała je spółdzielnia "Dembud". Według "Wprost", w lokalach spółdzielni, której założycielem miał być Piskorski, obok elity finansowej i politycznej, zamieszkali m.in. znani gangsterzy: "Masa", "Słowik", "Pershing", "Wańka". Piskorski określił zarzuty pisma jako całkowicie nieprawdziwe i pozwał tygodnik.
Po publikacji "Wprost" Prokuratura Apelacyjna w Krakowie informowała, że Piskorski nie jest ani świadkiem, ani podejrzanym w śledztwie dotyczącym przemytu narkotyków. "W zeznaniach świadków w tym śledztwie pojawiają się nazwiska kilku różnych osób" - mówił rzecznik prokuratury Jarzy Balicki. "Faktów dotyczących jakichkolwiek podejrzeń co do działalności przestępczej nie ma" - dodał.

2008-01-28 Tygodnik "Wprost" musi zamieścić sprostowania rektora Uniwersytetu Gdańskiego prof. Andrzeja Ceynowy do artykułu, według którego dokumenty IPN świadczą, że naukowiec współpracował z SB - zdecydował warszawski sąd okręgowy.
W kwietniu zeszłego roku "Wprost" w artykule pt. "Agenci w gronostajach" napisał, że "przywódcy antylustracyjnego buntu na uniwersytetach" - m.in. prof. Ceynowa - mieli współpracować z SB. Tygodnik powoływał się na dokumenty IPN. Po publikacji Ceynowa zapewniał, że nie był agentem, choć przyznawał, że w latach 70. był zmuszany przez SB do współpracy. Dodał, że w związku z pełnioną przez niego przed laty funkcją pełnomocnika rektora UG ds. amerykańskiego stypendium Fullbrighta był wzywany na milicję. W trybie prawa prasowego zwrócił się do redakcji tygodnika o zamieszczenie sprostowania i odpowiedzi na krytykę prasową. Swe stwierdzenia sformułował w 17 osobnych punktach - każde z nich zaczynało się od tytułu "Oświadczenie prof. Andrzeja Ceynowy w sprawie nieprawdziwych publikacji tygodnika Wprost...", precyzując potem, co jest prostowane jako nieprawdziwe lub godzące w dobra osobiste rektora. "Wprost" nie zamieścił żądanego tekstu, więc sprawa trafiła na wokandę warszawskiego sądu okręgowego.

2008-01-28 "Nasz Dziennik" ma wyrazić ubolewanie wobec TVN za "nieprawdziwe i nieusprawiedliwione" zwroty pod jej adresem typu: "medialne ZOMO", "goebbelsowska propaganda", "medialni terroryści" - orzekł Sąd Okręgowy Warszawa-Praga.
Uwzględniając pozew TVN, sąd nakazał opublikowanie żądanego przez TVN oświadczenia nie tylko na pierwszej stronie gazety związanej z mediami o. Tadeusza Rydzyka - ma się ono też ukazać na minutę w TVN zaraz po godz. 20. Ponadto gazeta ma wpłacić 50 tys. zł na cel społeczny i zwrócić TVN 5,2 tys. zł kosztów procesu. Wyrok jest nieprawomocny; adwokat pozwanych zapowiada apelację.
Według sądu, krytyka TVN przez "ND" "nie była oparta na prawdzie"; nie przestrzegała też "form dyskursu publicznego". Sąd uznał za "rażące naruszenie dóbr osobistych" powoda artykuły "ND" z czerwca 2005 r. Pisano tam, że TVN przygotowywał materiał mający szkalować Radio Maryja, TV Trwam i samego ojca dyrektora. Chodziło o sfilmowaną przez TV Trwam w aucie TVN kartkę z roboczym planem działań dziennikarza stacji. W tych zapiskach mowa jest m.in. o zamiarach filmowania ukrytą kamerą; sposobach dostania się na mszę celebrowaną przez o. Rydzyka (w tym celu planowano podszyć się pod "polonusa z Kanady"); sprawdzeniu, czy Radio Maryja miało "problemy z prawem".
Opisując sprawę, "ND" użył wobec dziennikarzy TVN określeń: "medialne ZOMO", "medialni terroryści". Pisano o "metodach rodem z epoki stalinizmu", o "goebbelsowskiej propagandzie", o "walce z Narodem Polskim" i że "TVN łamie prawo" i "walczy z narodem polskim". TVN, który w reakcji pozwał naczelną i wydawcę gazety, odpowiadał, że "nie ma niczego zdrożnego w przygotowywaniu materiału o fenomenie o. Tadeusza Rydzyka i przedsięwzięć, którym patronuje".
- Przy atakowaniu dziennikarzy należy zachować ostrożność, co nie znaczy, że nie wolno ich krytykować, ale trzeba to robić używając prawdy i przestrzegając form dyskursu publicznego - mówił w ustnym uzasadnieniu wyrok sędzia Krzysztof Kluj. Według niego, tych zasad "ND" nie dochował, bo porównał TVN z "osobami mającymi jak najgorsze konotacje". - Trudno sobie wyobrazić, aby można było się posunąć jeszcze dalej - dodał sędzia. Według niego, język "ND" był "wyjątkowo agresywny", a z jego publikacji "przebija brak chęci debaty", bo gazeta nie udzieliła TVN głosu na swych łamach. Sędzia dodał, że skoro "ND" uznał, że TVN działał bezprawnie, to mógł skorzystać z drogi sądowej, a nie "pisać artykuły naruszające dobra spółki". - Tak być nie powinno i być nie może - oświadczył sędzia. - Wolność słowa nie jest absolutna - przypomniał sędzia. Uznał, że "ND" nie wykazał, by jego działania nie były bezprawne.
Odnosząc się do twierdzeń pozwanych o "wtargnięciu" dziennikarzy TVN do Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej o. Rydzyka, sędzia oświadczył, że "to co nieznane i niedostępne budzi ciekawość mediów". Uzasadniając przyznanie TVN żądanej kwoty zadośćuczynienia, sędzia podkreślił, że skoro naruszenie dóbr było rażące, to "żądana kwota nie wydaje się wygórowana".
Adwokat pozwanych mec. Krystyna Kosińska zapowiedziała apelację. Przyznała, że "ND" dokonał "mocnych ocen", ale tylko co do "bezprawnych działań powoda". Podkreśliła, że sąd nie ustosunkował się do twierdzeń pozwanych o prowokacji TVN wobec o. Rydzyka i Radia Maryja; nie wziął też pod uwagę zapisów z notatki TVN co do "muzeum Rydzyka z krwią Popiełuszki". W mowie końcowej wniosła ona o oddalenie pozwu. Mówiła, że działanie gazety "nie było bezprawne", gdyż była to z jej strony jedynie "dopuszczalna krytyka, podjęta w interesie społecznym". Zarzuciła TVN działanie w celu "podważenia wiarygodności konkurencyjnych mediów". Uznała, że media w Polsce nie mają prawa do prowokacji, bo "mogą ją stosować tylko organa ścigania i to za zgodą sądu".
Podczas mów końcowych nieobecny na ogłoszeniu wyroku pełnomocnik TVN mecenas Jacek Kondracki zarzucał "ND" "nastawienie na prymitywnych odbiorców", bo "wielu czytelników tej szacownej gazety nie zrozumiałoby języka ludzi normalnych".
hee, - cóż każdy sądzi po sobie...

2008-01-22 Piotr Najsztub nie będzie ukarany za znieważenie prokuratora
B. redaktor naczelny "Przekroju" Piotr Najsztub i b. reporter tygodnika Cezary Łazarewicz nie będą ukarani za znieważenie prokuratora słowem "poDUPAdły" (cztery środkowe litery w tekście wyróżniono) - orzekł sąd. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia uznał wprawdzie, że Najsztub jest winny nieumyślnego dopuszczenia jako redaktor naczelny do opublikowania materiału prasowego zawierającego znamiona przestępstwa, ale jego sprawę umorzył wobec "znikomego stopnia szkodliwości społecznej" czynu. Łazarewicz został zaś uniewinniony. Uzasadnienie tego nieprawomocnego wyroku sąd utajnił, bo cały proces - na wniosek prokuratora, który poczuł się znieważony - toczył się niejawnie.
W 2005 r. Łazarewicz opisał śledztwa prowadzone przez prokuratora z Grójca Grzegorza Talarka. Oskarżał on m.in. o napad z bronią w ręku historyka sztuki. Został on potem uniewinniony przez sąd, który wypłacił mu odszkodowanie za bezzasadne aresztowanie. Tytuł artykułu brzmiał: "Prokurator poDUPAdły". Talarek złożył doniesienie o przestępstwie znieważenia funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem przezeń obowiązków służbowych. Prokuratura uznała to za taką zniewagę i wysłała akt oskarżenia wobec dziennikarzy do stołecznego sądu rejonowego. Sąd umorzył sprawę po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który w 2006 r. uznał, że ściganie przez prokuraturę za znieważenie funkcjonariusza nie podczas "pełnienia obowiązków" godzi w konstytucyjną zasadę swobody wypowiedzi. Wtedy z oskarżenia usunięto słowa "w związku z pełnieniem obowiązków służbowych", a akt oskarżenia zmieniono z publicznego na prywatny, do którego przyłączyła się prokuratura. Za znieważenie innej osoby w środkach przekazu art. 216 Kodeksu karnego przewiduje karę do roku więzienia, wykonywanie prac społecznych albo grzywnę. Proces ruszył za zamkniętymi drzwiami w czerwcu 2007 r. Oskarżeni nie przyznawali się do winy, podkreślając, że wyróżnienie czterech liter miało służyć krytyce nieudolności prokuratora, który wnosi o areszty dla niewinnych ludzi na podstawie wątpliwych dowodów, podważanych potem przez sąd. Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście wnosiła o skazanie dziennikarzy i wymierzenie im grzywien: 5 tys. zł - Najsztubowi i 3 tys. zł - Łazarewiczowi. Zdaniem prokuratury, pierwszy był odpowiedzialny, według prawa prasowego, za dopuszczenie tytułu do publikacji, a drugi "musiał mieć na niego wpływ" (czemu dziennikarz zaprzeczał).
Obrońca oskarżonych mec. Grzegorz Krawczyk wnosił o ich uniewinnienie wobec brak cech przestępstwa materiału prasowego, który - według niego - nie przekraczał ram dopuszczalnej krytyki. Podkreślał, że nikt nie kwestionuje treści samego artykułu i jego rzetelności. Także sami dziennikarze wnosili o uniewinnienie.
Winę Najsztuba uznano na podstawie przepisu prawa prasowego z 1984 r., które "nie jest z tej epoki" (stanowi ono, że redaktor, który nieumyślnie dopuścił do opublikowania materiału prasowego zawierającego znamiona przestępstwa, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności). Adwokat podkreślił, że żaden dowód nie obciążał Łazarewicza i "wydaje się, że sąd się z tym zgodził". Mec. Krawczyk dodał, że cała sprawa "niepotrzebnie angażowała pieniądze podatników".
"Wystąpię o pisemne uzasadnienie wyroku" - powiedział sam Talarek, który na razie nie chce przesądzać, czy będzie się odwoływał. "Mam trochę dość tego wszystkiego i współczuję tym, którzy muszą tyle czekać na sprawiedliwość" - dodał. Podtrzymał, że w jego sprawie doszło do przestępstwa. "Błoto zostało rzucone; miałem z tego powodu wiele nieprzyjemności" - dodał Talarek, który dziś pracuje w Prokuraturze Okręgowej w Radomiu.
Rzeczniczka Prokuratury Okręgowej w Warszawie Katarzyna Szeska powiedziała, że nie komentuje wyroku, a "dalsze decyzje procesowe zapadną po zapoznaniu się z pisemnym uzasadnieniem wyroku".
Środowiska dziennikarskie wiele razy krytykowały wytaczanie dziennikarzom procesów karnych za słowa; podkreślano, że w takich sprawach powinna być uruchamiana droga cywilna. Ostatnio PiS zapowiedział projekt zmian w Prawie prasowym, a także likwidacji art. 212 Kodeksu karnego, który m.in. umożliwia skazywanie dziennikarzy za pomówienie innej osoby na karę do dwóch lat więzienia.

14.01.08 Jan Gabrukiewicz, były reporter "Kroniki" TVP Kraków, uważa, że stracił pracę, bo nie chciał ulegać naciskom politycznym. - Jedną z przyczyn zwolnienia był obraźliwy e-mail, wysłany przez Gabrukiewicza przełożonym - twierdzi Witold Gadowski, dyrektor TVP Kraków. Sprawę rozstrzygnie sąd pracy.
Latem zeszłego roku do dziennikarzy "Kroniki" zwrócono się, by przygotowali krótkie notki na swój temat na stronę internetową. - Po 20 latach pracy w telewizji proszenie mnie, żebym pisał, że lubię dobre książki i zbieranie grzybów, jest śmieszne. Dlatego pozwoliłem sobie zakpić z tego pomysłu - wspomina Gabrukiewicz. Wysłał do ówczesnego szefa "Kroniki" Grzegorza Nowosielskiego e-maila: "Jako syn Sybiraka z nieustającym rozbawieniem obserwuję kolejne ekipy, które traktują mnie jak dyżurnego komucha, bo tak im wygodnie. I ch... im w d...".
Ten e-mail wymieniony jest jako jedna z przyczyn rozwiązania umowy o pracę w wypowiedzeniu, które Gabrukiewicz otrzymał 26 października. Oprócz tego Witold Gadowski zarzucił mu brak zaangażowania i lekceważący stosunek do pracy.
Gabrukiewicz: - Od początku nie pasowałem nowej ekipie. Zwracałem uwagę na niedociągnięcia i błędy merytoryczne w "Kronice". Nie chciałem robić materiałów na zamówienie, nie ulegałem naciskom.
W jaki sposób na niego naciskano? - Przed kwietniowym Marszem Tolerancji Gadowski z Nowosielskim stwierdzili, że trzeba "przyp... pedałom". Do zrobienia materiału wyznaczono mnie. Przygotowałem go, ale w sposób wyważony, bez manipulacji. Nagranie nie zostało wyemitowane. Od przełożonych usłyszałem, że "nie takie było zamówienie" - opowiada Gabrukiewicz.
Gabrukiewicz nie przyjmuje tych argumentów. Pozwał Telewizję Polską SA do sądu, domaga się przywrócenia do pracy. Twierdzi, że decyzji o jego zwolnieniu nie skonsultowano ze związkami zawodowymi. Gadowski zaprzecza, ale Marian Curzydło, pełniący obowiązki przewodniczącego związku zawodowego dziennikarzy TVP SA w Krakowie, twierdzi, że nie dotarło do nich żadne pismo w sprawie Gabrukiewicza. Sprawą zajmie się sąd pracy.

2008-01-07 Ryszard Krauze pozwał Anitę Gargas z TVP
Do 4 lutego Sąd Rejonowy dla Warszawy- Mokotowa odroczył w piątek posiedzenie pojednawcze, które poprzedza proces karny, jaki biznesmen Ryszard Krauze wytoczył Anicie Gargas z TVP, redagującej program "Misja Specjalna". Krauze uznał, że został pomówiony w tym programie (chodziło o sugestie, że ma związki ze środowiskiem zorganizowanej przestępczości) i skierował do sądu prywatny akt oskarżenia przeciw Gargas. W piątek miało odbyć się posiedzenie pojednawcze, które sąd organizuje z urzędu. Stawiła się na nim Gargas z obrońcą, nie było natomiast nikogo ze strony Ryszarda Krauzego - sąd oświadczył, że brak jest potwierdzenia odbioru wezwania. Wobec tego wyznaczono nowy termin posiedzenia - 4 lutego. Według pełnomocnika Krauzego mec. Jacka Duboisa, musiało zajść nieporozumienie, bo jego kancelaria odebrała wezwanie do sądu na piątek i prawnik miał się stawić - ale nie na godz. 11.40, lecz na 14.40. "Być może wezwanie było błędnie lub niewyraźnie wypełnione" - powiedział PAP. Mec. Dubois, pytany o możliwość zawarcia przez jego mocodawcę ugody z Anitą Gargas, odparł, że dotąd nie było żadnych rozmów w tej materii, ale taka możliwość istnieje, jeśli redaktorka "Misji Specjalnej" "wycofa się z sugestii związków pana Krauzego ze zorganizowaną przestępczością i za nie przeprosi". Spytany o to samo obrońca Gargas mec. Grzegorz Rybicki powiedział PAP, że o ugodzie będzie można mówić, "jeśli Ryszard Krauze wycofa akt oskarżenia".
Podstawą aktu oskarżenia jest art. 212 Kodeksu karnego, przewidujący karę do 2 lat więzienia za zniesławienie przy użyciu mediów.
Ostatnio ten przepis jest poddawany krytyce przez polityków. PiS domaga się jego uchylenia i zmian w prawie prasowym. Ogłoszono to po tym, jak warszawski sąd prowadzący proces naczelnego "Gazety Polskiej" Tomasza Sakiewicza, oskarżonego przez TVN o zniesławienie w tekście o Milanie Suboticiu, zdecydował o zatrzymaniu na 2 dni Sakiewicza, gdy ten bez usprawiedliwienia nie stawił się w sądzie. Przeciw karaniu za słowa protestują też organizacje dziennikarskie.

2007-12-21 "Nasz Dziennik" nie musi przepraszać fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy za sugestie m.in., iż "Przystanek Woodstock" demoralizuje młodzież; że są tam narkotyki i alkohol, a Jurek Owsiak "szczuje" na o. Tadeusza Rydzyka - orzekł Sąd Okręgowy w Warszawie. Oddalił on powództwo fundacji wobec "NDz", uznając, że gazeta wyrażała jedynie oceny "dopuszczalne w ramach krytyki i wolności słowa". Wyrok jest nieprawomocny.
Krytykując organizowane przez WOŚP "Przystanki Woodstock", gazeta pisała w 2004 r. m.in., że podczas koncertów Owsiak szczuje młodzież na o. Rydzyka i Telewizję Trwam, dzięki czemu zyskuje "bonusy u swoich wpływowych lewicowych mecenasów". Była też mowa o alkoholu i narkotykach na imprezie. Owsiaka "NDz" nazwał organizatorem "kryminalnych, wielkich spędów demoralizujących młodzież, upokarzających, obrażających". Ponadto pisano, że na przystanku "duchowi spadkobiercy Marksa i Lenina upadlają polską młodzież". Fundacja i jej szef wytoczyli wydawcy oraz naczelnej "NDz" proces o naruszenie dóbr osobistych, żądając przeprosin oraz złotówki zadośćuczynienia za "nieprawdziwe informacje", które miały na celu narażenie WOŚP "na utratę zaufania społecznego". Pełnomocnik pozwanych mec. Krystyna Kosińska wnosiła o oddalenie pozwu, twierdząc, że gazeta dokonała jedynie "uzasadnionej krytyki ze społecznie uzasadnionego powodu", a domaganie się przeprosin to forma cenzury wypowiedzi. Sąd przychylił się do jej wniosku i oddalił powództwo w całości. - Wypowiedzi strony pozwanej nie dotyczyły faktów, lecz były jedynie ich dopuszczalnymi ocenami - mówił w uzasadnieniu wyroku sędzia Paweł Pyzio. Dodał, że te oceny odnosiły się głównie do uczestników imprezy, a nie organizatorów. Według sądu, zwrot o alkoholu i narkotykach nie oznacza, że rozdawali je organizatorzy - była to "ogólna ocena uczestników". - Nie było wątpliwości, że ich część była pod ich wpływem - dodał sędzia. Jego zdaniem, sugestia, że organizator nie zapewnił walki z tymi patologiami, nie może mu uwłaczać, bo to "dopuszczalna krytyka". Decyzję o apelacji podejmę po kontakcie z Owsiakiem - powiedział jego pełnomocnik mec. Stefan Jaworski. Na ogłoszeniu wyroku nie stawił się nikt od pozwanych. Na jednej z rozpraw sąd oglądał film z imprezy, dostarczony przez pozwanych. Widać w nim, jak Owsiak z estrady mówi, że "NDz" to głoszące nienawiść pismo faszystowskie, po czym słychać obraźliwe wobec o. Rydzyka okrzyki publiczności. Kamera rejestrowała też picie piwa przy estradzie; widać także było ludzi leżących bez przytomności. W 2006 r. zapadł prawomocny wyrok nakazujący Fundacji Lux Veritatis, właścicielowi TV Trwam, przeprosiny WOŚP za film "Przystanek Woodstock - przemilczana prawda". Na mocy wyroku, TV Trwam ma przeprosić fundację WOŚP za nieprawdziwe informacje, że organizatorzy "zezwalają na rozpijanie młodzieży, na polu namiotowym istnieją oflagowane punkty dystrybucji marihuany i jest ona rozpowszechniana wśród uczestników imprezy, a na ziemi pełno leżących ludzi odurzonych narkotykami oraz że impreza ma satanistyczny charakter". - Ten wyrok jest już ostateczny, ale przeprosin wciąż nie było - powiedział mec. Jaworski.

10.12. Patrycja Kotecka, wiceszefowa Agencji Informacji TVP, pozwie Super Express za "nieetyczną manipulację" i naruszenie dóbr osobistych.
Na pierwszej stronie Super Expressu opublikowane zostało zdjęcie Patrycji Koteckiej - nagiej od pasa w górę. Jak wyjaśnia Kotecka, fotografia była ilustracją do publikacji na temat raka piersi zamieszczonej w tygodniku Naj.
- Zgodziłam się wystąpić w tym materiale, gdyż jego celem było zwrócenia uwagi na profilaktykę tej choroby. Ocenienie mnie jako dziennikarza przez pryzmat tego zdjęcia, oderwanie go od artykułu o tematyce medycznej i umieszczanie tytułu "Naga prawda o Patrycji Koteckiej" jest nieetyczną manipulacją i ewidentnym naruszeniem moich dóbr osobistych - pisze Patrycja Kotecka w oświadczeniu.
Zdaniem Koteckiej, Super Expressowi chodziło nie tylko o upokorzenie jej jako dziennikarki, ale także jako kobiety. - Dlatego jestem zmuszona pozwać redakcję Super Expressu do sądu - czytamy w nim.
- O braku skrupułów redaktorów Super Expressu świadczy fakt, że to zdjęcie zaczerpnięte z publikacji poświęconej profilaktyce zdrowotnej, zostało opatrzone podpisem, że "Kotecka nie zawsze występowała w garsonkach". Ta cyniczna manipulacja nie tylko narusza dobra osobiste Patrycji Koteckiej, lecz ma na celu upokorzenia jej jako kobiety - stwierdza TVP.
Zarzuty TVP i Patrycji Koteckiej odpiera Sławomir Jastrzębowski, redaktor naczelny Super Expressu, który uważa, że publikacja nie narusza dóbr osobistych Koteckiej. Jastrzębowski w rozmowie z PAP podkreśla, że zdjęcie, które znalazło się na okładce, zostało pozyskane oficjalną drogą - kupione w agencji fotograficznej - i dostęp do niego miał każdy.

28.11. Polsat przegrał sprawę o kpiny z Radia Maryja
Polsat ma zapłacić 500 tys. zł nałożonej przez KRRiT kary za program, w którym Kazimiera Szczuka naśladowała sposób mówienia jednej z prowadzących audycje Radia Maryja, niepełnosprawnej Magdaleny Buczek. W czwartek sąd gospodarczy oddalił odwołanie Polsatu od decyzji KRRiT. Poinformował o tym dziennikarzy przewodniczący Krajowej Rady Witold Kołodziejski.Rzeczniczka Polsatu Katarzyna Wyszomirska powiedziała PAP, że Polsat będzie się odwoływał od tego orzeczenia.
Decyzje o nałożeniu kary na Polsat podjęła w marcu 2006 r. poprzednia szefowa KRRiT Elżbieta Kruk. Kara dotyczy nadanego 26 lutego programu "Kuba Wojewódzki". Występująca w nim krytyk literatury, znana z feministycznych poglądów Kazimiera Szczuka naśladowała sposób mówienia Buczek.
"Módlmy się, żeby łaski Boże spłynęły na wszystkie dzieci, które należą do Dziecięcych Podwórkowych Kółek Różańcowych" - mówiła m.in. Szczuka.
KRRiT nie przekonały wyjaśnienia Polsatu, że fakt, iż Magda Buczek jest osobą niepełnosprawną nie był znany twórcom programu, a "formuła programu >>Kuba Wojewódzki<< polega na swobodnej, nieskrępowanej rozmowie, która przybiera czasem formę żartów, pastiszu i parodii" - tłumaczył ówczesny rzecznik KRRiT Tomasz Różański.
Sprawą zajmowała się też Rada Etyki Mediów (REM). Rada nie dopatrzyła się w wypowiedzi Szczuki "kpiny z niepełnosprawnych", uznała jednak, że mogła ona obrazić uczucia religijne osób wierzących. Mimo to, według REM, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji (KRRiT) postąpiła niewłaściwie, nakładając karę finansową na Polsat, gdzie wypowiedź Szczuki miała miejsce.

ARCHIWUM
Media manipulują, osądzają i są sądzone - wpadki sądowe, wyroki skazujące na dziennikarzy za nierzetelność, pomówienie, wprowadzenie w błąd społeczeństwa.

Kolejne strony dokumentują stale uzupełniane cykle nieodpowiedzialnego zachowania się funkcjonariuszy władzy i urzędników państwowych.
Sędziowie - oszuści. W tym dziale przedstawiamy medialne dowody łamania prawa przez sędziów - czyli oszustwa "boskich sędziów". Udowodnione naruszania procedury sądowej, zastraszania świadków, stosowania pozaproceduralnych nacisków na poszkodowanych i inne ich nieetyczne zachowania. Czas spuścić ich "z nieba na ziemię" :-)
Prokuratorzy - czyli tzw. "odpady prawnicze", śmiecie, najczęściej nieetyczni i nie dokształceni funkcjonariusze władzy. Aktualizacja na rok 2008.
Adwokaci - czyli mecenasi chałtury prawniczej, a tak naprawdę to jedyni usługodawcy którzy nie ponoszą odpowiedzialności za odstawiane fuszerki typowi pasożyci społeczeństwa
Oszustwa polityków - przekręty i wpadki znanych "mniej lub więcej" polityków, czyli urzędników państwowych oszukujących i pasożytujących na narodzie - stale uzupełniany cykl: POLITYKA WŁADZA PIENIĄDZ
Policyjne afery 2008 - handel tajnymi informacjami ze śledztw, narkotykami, wymuszenia policyjne, pijani policjanci, policjanci terroryzujący własną rodzinę i świadków... - słowem "psie przękręty".
oszustwa komornicze - pasożytów społeczeństwa, często typowych chamów i nieuków, którzy oszukują właścicieli firm, poszkodowanych i wierzycieli oraz w dupie mają obowiązujące PRAWO
Urzędnicy państwowi i ich matactwa 2007 - dokumentujemy tu oszustwa urzędników państwowych takich jak: polityk, wójt, starosta, burmistrz, prezydent, rzecznik - wszelkich kombinatorów na których utrzymanie pracujące całe społeczeństwo, a którzy swoje publiczne stanowisko wykorzystują dla swojej prywaty i zysku.
UDOKUMENTOWANE FAKTY POMYŁEK LEKARSKICH
Psychiatryczne przekręty pseudo-biegłych udających lekarzy - aktualny stale uzupełniany cykl przedstawiający typowych schizofreników, decydujących o zdrowiu i majątkach ludzi, którzy bez wiedzy za to za kasę wydają opinie niezgodne z prawdą i nie mające nic z fachowością...
Aferzyści - czyli wszelkiej maści kombinatorzy grający rolę biznesmenów, politycy mający dojście do tajnych informacji i wiedzy
Poseł to ma klawe życie :-)
Dziennikarz - to zawód podwyższonego ryzyka.
Krytyka wyroków sądowych nie jest godzeniem w niezawisłość sędziowską. Nadmiar prawa prowadzi do patologii w zarządzaniu państwem - Profesor Bronisław Ziemianin
Strasburg - wyroki Trybunału - ukarana Polska i polskie sądy za wydane wyroki naruszające prawo - efekty skorumpowania polskich sędziów.

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu