AferyPrawa.com

Oszukańcze gwiazdki
Z czym kojarzone są gwiazdy? Z romantycznymi spacerami pod firmamentem złożonym z owych ciał niebieskich, przeplecionymi niektórymi planetami i naszym poczciwym Księżycem.
W astronomii gwiazda to ciało niebieskie będące skupiskiem materii, w której zachodzą reakcje syntezy jądrowej, zaś wyzwolona w nich energia jest emitowana w postaci promieniowania elektromagnetycznego, w szczególności jako światło widzialne.
Gwiazdą nam najbliższą jest oczywiście Słońce, które w ostatnich latach ogrzewa nas jakby intensywniej, co pozwala nam oszczędzić sporo energii na ogrzewaniu, a nawet mówi się o zakładaniu winnic na polskich stokach...
Gwiazda jest słowem pochodzenia litewsko-słowiańskiego, które kiedyś oznaczało światło.
Gwiazda Betlejemska to nazwa jasnego obiektu (najprawdopodobniej komety), który według Biblii doprowadził mędrców do króla Heroda, a potem do miejsca narodzin Jezusa Chrystusa w Betlejem.
Gwiazda betlejemska (poinsecja, wilczomlecz nadobny) - kwiat (a właściwie roślina ozdobna) pochodzący z Ameryki Środkowej.
Gwiazda Dawida - sześcioramienna gwiazda (heksagram) złożona z dwóch zachodzących na siebie pionowo trójkątów równobocznych odwróconych od siebie wierzchołkami (od 1948 widnieje na fladze Izraela).
Gwiazda Morza (łac. Stella Maris) - popularny tytuł maryjny. Traktuje Maryję (Matkę Boską) jako nosicielkę światła, przewodniczkę marynarzy po morzu, a nawet wszystkich ludzi po świecie.
Gwiazda to również nazwa wielu elementów maszyn o znamiennym kształcie; także układ silników - nawiązuje do umownego wizerunku gwiazdy.
Gwiazda poranna (zaranna) to typ broni obuchowej (głowica nabita kolcami w kształcie gwiazdy - stąd nazwa); poranna, bo (co najmniej) do zadawania ran służąca...
Bywa, że pieszczotliwie zwracamy się do kogoś - ty moja gwiazdo (albo gwiazdeczko), przy czym po wielu latach związki zawarte pod wpływem gwiazd (tu spora rola horoskopów i wróżek) kończy się rozwodem, a bywa, że wspomniana broń obuchowa (gdyby była w supermarketach) w postaci gwiazdy (tej zarannej) znalazłaby znacznie mniej romantyczne zastosowanie... w rękach nazbyt zaradnych małżonków. Pewnie byłoby mniej rozwodów, ale więcej wdów i wdowców.
Także z gwiazdami filmów (w szczególności z gwiazdorami) kojarzone są migające obiekty astronomiczne, zaś Gwiazdor ponadto podkłada pod choinki (ale nie w całej Polsce) wigilijne prezenty.
Gwiazdy (a raczej Joanna i Andrzej Gwiazdowie, bo w taką formę przechodzą nazwiska) to również legendarni działacze ruchu robotniczego z Gdańska.
Nazwisko o tyle ciekawe, że wyjątkowo w celowniku i w miejscowniku powinno być Gwiaździe, a nie Gwieździe. Również gwiaździe powinno być w znaczeniu ludzkim (człowiek jako gwiazda ekranu, teatru), czyli O naszej gwiaździe estrady jeszcze długo będzie głośno. Zdaje się, że poloniści nie zgadzają się na to odstępstwo, choć w przypadku koni trojańskich (szkodliwe programy komputerowe; inaczej trojany), koni mechanicznych oraz ludzkich starych koni (kumple) pogodzili się z odstępstwem, wszak z koniami trojańskimi trudno sobie poradzić i bryczka z karymi (końmi) jest bardziej romantycznym pojazdem niż auto z dwustoma koniami mechanicznymi oraz ze starymi koniami można nawet konie kraść.
Jeśli zatem mamy na myśli prawdziwe konie albo ich wizerunki (obrazy, pomniki) lub aktorów przebranych za te nieparzystokopytne ssaki, to z końmi, inaczej - z koniami. Jeśli chodzi nam o prawdziwą gwiazdę albo o jej wizerunki lub o przedmiot wykonany na jej wzór albo o aktora grającego taki obiekt, to o gwieździe, inaczej - o gwiaździe.
Jeśli ludzie noszą nazwiska (albo zwierzęta takie imiona) Koń lub Gwiazda, to z Koniami, o Gwiaździe; państwo Koniowie i Gwiazdowie.
Gwiazdki to także znaki graficzne, które stawiane są w tekście przy wybranych wyrazach, zaś w innych miejscach zamieszczane są objaśnienia tych znaków. Oszukańcze gwiazdki * (i tu zmierzamy do wyjaśnienia tytułu) stawiane są przy cenach biletów lotniczych. W wielu reklamach, także internetowych, widujemy wspomniane symbole. Chyba każdy wie, co oznaczają... Niejako służą do nabijania klienta w butelkę, bowiem zwykle drobnym druczkiem wyjaśnia się ich znaczenie - do podanej ceny (np. 1, 11 czy 111 zł) należy doliczyć opłaty lotniskowe.
Normalne (czyli astronomiczne) gwiazdy żyją zwykle miliardy lat, ale kłamliwe gwiazdeczki gasną znacznie szybciej - już za parę miesięcy lotniczy przewoźnicy nie będą mogli wprowadzać w błąd swych klientów (będzie to ustawowo zabronione), którzy zapewne przyzwyczaili się do tych kłamstw i do życia pośród nich, jak również do wszystkich innych plag blag, które pewni politycy, biznesmeni i duchowni zwykli nam serwować bez opamiętania...

"Kropka nad i" - taśma bez końca
9 lipca 2007 wieczorem w polskich telestacjach nastąpił niekontrolowany wybuch po odwołaniu wicepremiera Andrzeja Leppera.
Weekendowy nastrój został wstępnie podgrzany przez taśmy ojca Rydzyka i w poniedziałek, kiedy wydawało się, że polityczna wrzawa przycicha - buchnęło na całego...
Do wspomnianych taśm dyrektora Radia Maryja oraz do nieco zapomnianych taśm posłanki Renaty Beger, można dorzucić taśmę TVN z programu "Kropka nad i".
Otóż o północy (z poniedziałku na wtorek) powtórzono program Moniki Olejnik z udziałem (a kogóż by innego) byłego już wicepremiera A. Leppera. Rewelacje z ekranu płynące walczyły z sennością właściwą wspomnianej porze.
Podczas powtórki programu doszło do zaskakującego błędu (montażysty materiałów?) polegającego na repecie jedno-dwuminutowych fragmentów. Przy pierwszej takiej awarii rzecz całą zrzuciłem na karb mar sennych, niejako na tzw. déja vu, które zresztą przez kilka ostatnich poniedziałkowych godzin było również podnoszone przez komentatorów sceny politycznej w aspekcie oscylacyjnego wychodzenia/wchodzenia Leppera z/do rządu (i prognozy co do kolejnego... powrotu).
Ale przy drugim uchybieniu technicznym nie było wątpliwości. Po raz pierwszy obserwuję tego typu zjawisko - obraz przeskakuje, bowiem taśma jest pewną metodą (jaką?) połączona i przez niemal dwie minuty widzimy powtórkę wygłoszonego chwilę wcześniej wywiadu!
Jak wspomniałem - kwestia przymykania oka w aspekcie późnej pory została wykluczona przez kolejne takie hece. Zresztą sama Monika Olejnik się nieco pomyliła sugerując w wywiadzie przymknięcie okna zamiast oka, niejako w (okiennych?) ramach przejęzyczenia...
Sprawa Leppera (cokolwiek byśmy nie myśleli o tym polityku) pokazuje, że wystarczą mniej lub bardziej niesprawdzone pomówienia i można stracić bardzo wysokie stanowisko. Nie bez kozery powtarzany jest serial o naszym bohaterskim Klossie. Pamiętam z poprzednich lat, że w jednym z odcinków polski hrabia (grany przez niezapomnianego Władysława Hańczę) kolejno wymienia nazwiska hitlerowskich bonzów (podpowiadane mu przez naszych), których to losy (jako, że to wojna) rysują się znacznie dramatyczniej, niż pana Leppera.
Nie brakowało humorystycznych wątków - mówiono o jakiejś rybie, o łapaniu ryby, o szukaniu haka na nią i na innych, ale nie w Czarnej Hańczy, choć niemal 40 hektarów leży w niedalekiej okolicy. Nie powiedziano, czy ryba została złapana na muchę, na błystkę, czy na większe świecidła...
Przy okazji można byłoby skrytykować tytułową frazę "kropka nad i", co oczywiście nie jest krytyką ani p. Olejnik, ani żadnej z telestacji... Po prostu - nielogiczne jest stawianie kropki nad i. Mała litera i składa się z dwóch elementów - pionowej kreski oraz z osadzonym nad nią punktu (kropka). Ten zestaw nazywamy małą literą i. Chyba wszystkie powiedzenia ze stawianiem kropki nad i są ilustrowane właśnie ową małą literą i. Proszę Panstwa, jeśli nad i postawimy kropkę, to otrzymamy duże I z dwukropkiem u góry... Jeśli powiemy, że po dostawieniu kreski do litery L otrzymamy Ł, to jest to prawda, jednak program (i określenie) "kreska na Ł" jest nieporozumieniem, ponieważ jest to "kreska na L". Gdyby jednak dostawić kropkę do dużej (wielkiej) litery I, to mielibyśmy niejako powiększoną małą literę i. Może o to chodzi?
Żarty żartami, ale patrząc szerzej - w końcu każdy polityk może być pomówiony o różne niegodziwości, zaś wyjaśnianie będzie trwać latami. Powinien być zapis w prawie mówiący o poważnym odszkodowaniu dla wyeliminowanego polityka, jeśli okaże się, że był niewinny. Fundusz powinien pochodzić nie tylko z państwowej kasy, ale także powinien być finansowo dolegliwy dla osób (może i partii), które miały udział w nieczystej grze i bez solidnych podstaw.
W otoczeniu prezydenta działał ktoś o nazwisku nawiązującym a to do futbolówki (piłka w grze) albo do brzeszczotu (piłka do okiennego a więziennego gryla*) i głowy państwa nie zdymisjonowano, zaś w otoczeniu wicepremiera działał ktoś o nazwisku nawiązującym do rekinów finansjery (gruba ryba) albo do rozkładu elit (ryba psuje się od głowy) i wicepremiera zdymisjonowano. Zapomnijmy o konkretnych osobach (animozjach i sympatiach), pomyślmy o systemie - gdzie przebiega konstytucyjna granica równości?

* - z branży niemal rybnej - skoro kryl (nie krill), to i gryl (nie grill); uczciwość również w języku obowiązuje...

Sensacje dla prostego ludu
11 lipca 2007 www.trojmiasto.pl podało, że pewien poseł siedzący już w samolocie (Warszawa-Gdańsk), został poproszony przez oficera ABW o wyjście z powietrznego pojazdu na powietrze. Z powodu owej rozmowy lot został opóźniony o kilkadziesiąt minut. Mamy zatem dwa podmioty wydarzenia - posła i oficera, zaś cała reszta (załoga, pasażerowie) są jedynie przedmiotami, takim polskim tłem, figurantami. Z jakiej racji została zakłócona podróż wielu osób? Bo ktoś sobie politykę uprawia na płycie lotniska? Komunikacyjny skandal?
Korzystając z owego komunikacyjnego zamieszania, redakcja portalu nie odmówiła sobie przyjemności zamieszczenia profilu posła. Pominę tu dane osobowe i partię, ale reszta to
- do Sejmu wszedł otrzymując niemal 6 tys. głosów. Jest zamożnym człowiekiem: w swoim oświadczeniu majątkowym za rok 2006 wylicza zebrane oszczędności: 440 tys. zł, 65 tys. dolarów i 15 tys. euro. Poseł posiada - jako współwłasność z żoną - dom (140 m kw.) i dwa mieszkania. Jak większość parlamentarzystów znacznie zaniża ich wartość wyceniając odpowiednio na 170, 110 i 190 tys. zł.
Nie wiem, po co komu podawanie substancji mieszkaniowej. Owszem, jeśli przed wyborem miał stan S1, zaś w momencie sporządzania oświadczenia majątkowego - S2, to możemy się domyślić, że różnica (jeśli dodatnia) to wzbogacenie się podczas kadencji. Ale mieszkania i domy (choć to zwykle najdroższe towary, o których przeciętny Polak sobie marzy) bywają jednocześnie najbardziej przypadkowymi dobrami. Każdy z nas może sobie przeanalizować problem na własnym przykładzie. Najczęściej lokum zawdzięczamy przodkom, pracy za granicą, szwindlom, znajomościom (sprzed 1989), książeczkom mieszkaniowym (jeśli zdążyliśmy się na nie załapać). Posiadane mieszkanie najczęściej nijak się ma do wykształcenia i pracowitości. Już wyraźniejszy jest związek z liczbą rodzeństwa niż z pracą. Jeśli oczywiście nie jesteśmy nauczycielem czy pielęgniarką, to zależność od rodziny zanika...
Jeśli poseł mieszka od wielu lat w centrum wielkiego miasta, mieszkanie ma po rodzicach, a do tego już ma swoje 50-100 lat (dom, nie poseł), to co komu daje wycena tego mieszkania? Że kiedyś kosztowało kilka razy mniej? Przecież to jest ciągle to samo lokum, tyle że starsze, zatem jego cena powinna spadać, a jeśli wzrasta to wyłącznie z powodów niezależnych od właściciela. A jeśli ktoś mieszkał z rodzicami, został posłem i nagle wykazuje (no bo rodzice mu zapisali po wyborach) dom z ogrodem, co obecnie warte są np. 1,5 mln zł - facet w ciągu roku z biedaka jest milionerem i ma odpowiednią etykietę przez ludek przyczepioną? A jeśli jeszcze ożeni się z kobitką* jedynaczką, co to również dostała od rodziny podobny dom, to nasz biedny poseł staje się krezusem, jak na nasze przaśne warunki. Gdyby wybuchły zamieszki społeczne typu rewolucja, to gościa pewnikiem by powieszono na drzewie w jego ogrodzie jako burżuja... A przecież w Polsce mamy sporo starszych ludzi, co to za komuny wybudowali za kredyty (spłacane przez pół życia) domki w ogrodzie - te posiadłości warte są teraz 1-2 mln zł, a sami nestorzy ledwo przędą na biedaemeryturach. Zatem - to biedacy, czy bogacze?
W oświadczeniach majątkowych powinny być wpisywane posiadane kwoty oraz dobra typu fabryki, nieruchomości, auta, jednak mieszkanie czy dom nie powinno być wyceniane (tylko zapisane i wyjaśnione źródło posiadania), chyba że zostało nabyte za gotówkę, także na wynajem. A czasami dom jest teraz wart sporo, jednak kupiono go parę lat temu na raty.
I co po naszych emocjach domem, mieszkaniami posła i autem, skoro może mieć kolekcję obrazów lub znaczków o znacznej wartości, czego nie ujawni z paru powodów - nie musi tego czynić, nie musi znać wartości (no bo jak ma wyceniać owe znaczki - co roku stracić masę czasu na zliczanie wg aktualnego katalogu?). A jeśli ktoś ma cenną kolekcję i napisze (mniejsza czy zgodnie z prawdą), że wygrał w karty albo zajmował się sponsoringiem?
Zwykle wartości domów są zaniżane. To w momencie składania oświadczenia najlepiej skorzystać z wyceny biura od nieruchomości i rachunek przedstawić budżetowi? Byłaby wówczas gwarancja obiektywizmu, ale nadal niczego to nie zmienia, bowiem najmniej zaradny poseł w historii Polski może otrzymać pokaźny spadek podczas swej kadencji. Inna sprawa, że mógłby ktoś wreszcie się pomylić "w górę" i zamiast 100 000 zł wpisać 10 mln zł. I argumentować, że rodzinny dom dla niego jest tyle wart, że taniej by nie sprzedał... I po zliczeniu wszystkich dóbr (a dom wówczas stanowiłby aż 95% stanu posiadania) na nikim by nie robiły wrażenia jakieś drobne oszczędności liczone w tysiącach euro(pów).
Ludziska emocjonują się cenami mieszkań, a prawdziwe bogactwo (jeśli ktoś je rzeczywiście posiada) jest ukryte przed ludem - sejfy, banki zagraniczne, udziały, wspomniane obrazy czy filatelia.
Jeśli ktoś okradł Naród na wielką kasę to powinien być po prostu wyeliminowany ze społeczeństwa, a nie bawimy się w jakieś śmiesznawe oświadczenia. Ci najwięksi cwaniacy śmieją się z prostawego ludu! Bo nikt nie szanuje owiec, które dają się strzyc, mało - one (w tym barany - nazwa chyba nieprzypadkowa) ustalają uroczyste prawa broniące swych fryzjerów...
* - niebawem płeć nie bedzie miała znaczenia...

Niezbyt dziewiczy Paul Potts
Wpadka polskich mediów, które nie sprawdziły w internecie, że geniusz amator jest już wstępnie podszlifowanym operowym brylantem...
Któż nie widział i nie podziwiał pana Pottsa podczas konkursu, którego kilka migawek pokazano w naszej telewizji? 17 czerwca 2007 roku został zwycięzcą programu "Britain's Got Talent", za co dostał 100 tys. funtów i będzie występował przed królową Elżbietą. Właśnie mija miesiąc, kiedy wystąpił i wygrał. Można na spokojnie ocenić ów fenomen (jako zjawisko) i owego fenomena (jako człowieka).
Znakomita większość Polaków wzruszyła się zdumiewającą skalą głosu performera (polskie słowo wykonawca podobno nie oddaje w pełni głębi znaczenia...), który był zapowiedziany jako sprzedawca telefonów komórkowych, co dodatkowo podniosło poziom adrenaliny wśród słuchaczy - oto właśnie jesteśmy świadkami narodzin gwiazdy w skali światowej. Z takim przekonaniem udawaliśmy się na spoczynek, w takiej atmosferze analizowaliśmy jego talent ze znajomymi.
A cóż okazało się po paru dniach? Że Potts niezupełnie był śpiewaczym prawiczkiem? Że niezupełnie był diamentem (nieobrobiony kamień szlachetny), a był (choćby częściowo) brylantem (diament dotknięty ręka jubilera)? Jurorzy sprawiali wrażenie, że nie znają dokładnie życiorysu Pottsa, bowiem wzmiankowali o człowieku, który nie jest profesjonalistą, nie jest świadomy swego talentu i wszystkich mile zaskakuje swym występem.
Pewien znachor (z przedwojennego polskiego filmu) był w istocie profesorem i specjalistą medycyny, jednak cierpiał na amnezję, zatem nie można jego i osób uczestniczących w "cudownym uzdrawianiu" oskarżyć o manipulację. Gdyby jednak działalność taka była wyreżyserowana w celu zdobycia sławy, to okrzyknęlibyśmy to manipulacją. Podobno na zagranicznych witrynach wspominano wcześniejsze osiągnięcia nowego geniusza śpiewu. Owszem, na angielskojęzyczną witrynę mógł wejść każdy Polak, ale po odliczeniu rodaków, którzy nie mają dostępu do internetu, którzy nie znają dobrze języka oraz po odliczeniu ufnych rodaków (którzy nie sprawdzają każdej agencyjnej informacji w internecie, ponieważ wówczas powinni zrezygnować z urlopów, życia towarzyskiego lub z nadgodzin) pozostaje nieliczna grupka Polaków, co to wszystko wiedziała o Pottsie. A miliony Polaków nie wiedziało. I pewnie nie tylko Polaków, ale również Indonezów, Chinów, Albanów, Italów, Malezów, Filipinów, Kamerunów, Ukrainów, czy Czeczenów. Mało tego, polscy dziennikarze (i pewnie z innych krajów) w dobrej wierze przekazywali rewelacyjne a wzruszające informacje o rodzącej się gwiaździe (nie gwieździe), bo nim sprawdzili internetowe witryny o Pottsie, to musieli być pierwsi z podaniem wieści na antenie. Zresztą im społeczeństwo płaci (poprzez reklamy tudzież abonament) za profesjonalne zachowanie. Jeśli dali się wpuścić w maliny, to tym gorzej dla nich...
Jeśli ktoś ogłasza w mediach, że Słońce jest mniejsze od Jowisza, to czy miliony słuchaczy mają sprawdzać prawdziwość takich danych? Część widzów wie, że to bzdura, ale wielu nie zna dość oczywistych naukowych faktów, część takimi rzeczami się nie interesuje, a część po prostu nieuważnie słucha i może przeoczyć najbardziej idiotyczne dane przekazane jako fakty.
Polskie teleturnieje są bardziej uczciwe - do nieistniejącej już "Wielkiej Gry" mógł się zgłosić każdy, ale nie zawodowiec. W "Szansie na sukces" przed występem przeprowadzany jest krótki wywiad i nie sądzę, aby prowadzący mógł sobie pozwolić na przeoczenie istotnej dla sprawy informacji (gdyby o niej wiedział). Wielu Polaków uważa, że padło ofiarą manipulacji lub (co najmniej) niedopowiedzenia. Telestacje bodaj po dwóch dniach zaczęły powątpiewać w całkowite amatorstwo Pottsa, co świadczy z jednej strony o ich uczciwości, z drugiej strony dowodzi, że zaniedbali zweryfikowania danych o geniuszu oraz że czują się zmanipulowane przez zewnętrznego dostawcę sensacji, któremu w ciemno i przesadnie zaufali...
Kiedyś pewien barman powiedział gazecie, że pewien rosyjski agent spotkał się z (byłym już) prezydentem RP. I wydrukowano. Podobno nieprawdę. I co? Zawodowy dziennikarz nie sprawdził, że głowa państwa była w tym czasie za granicą? Otóż on powołał się na barmana. A że barman np. był podpłacony przez gazetę albo przez kogoś innego lub po prostu zełgał w delirium? Sąd (o ile się nie mylę) uznał, że redakcja miała podstawy napisać co napisała, czym dał do zrozumienia, że można drukować, co się chce, choćby udając, że się wierzy komukolwiek. Dziennikarz może wybrać spośród stu oferujących sensację jednego wg własnego (a raczej politycznego redakcyjnego) klucza i opisać jego wyznania, choćby najmniej prawdopodobne. Z czasem możemy sobie wyobrazić, że redakcja da ogłoszenie do gazety (najlepiej i najtaniej... do swojej) z propozycją wyznań i z podaną kwotą... gratyfikacji. W końcu sąd uzna, że to nie redakcja jest winna, ale ów zaradny konfabulant.
Parokrotnie słyszałem owe fragmenty sprzedawcy i słysząc to - oraz widząc reakcję widzów na ekranie - bardzo się wzruszyłem. Niemal do łez. Ale gdybym wiedział, że Potts ćwiczył z Pavarottim, to pewnie bym mniej się wzruszył. Nie wiem, bo tego już nie sprawdzę. Ale może bym nonszalancko i zawistnie (jak to ocenią fani Pottsa) powiedział - "tak pięknie śpiewa, bo ćwiczył z mistrzem?". Ale już to wystarczy, abym uznał, że padłem ofiarą (niechcącego, niezmierzonego?) zmanipulowania. Manipulacje bywają różne - od łagodnych po bezczelne. To była dość łagodna forma, jednak jestem rozczarowany. Nie geniuszem Pottsa, ale hałasem wokół jego świeżości. Okazuje się bowiem, że ów (Wal) Walijczyk wygrał kiedyś podobny konkurs, a dość pokaźną nagrodę uzupełnił do poziomu 20 tysięcy funtów, które wydał na dalsze kształcenie głosu, także u mistrza Pavarottiego.
Równie dobrze mógłby ktoś być przedstawiony jako zielony skoczek na białej a puszystej odmianie wody, który poleciałby najdalej na krokwi i zostałby okrzyknięty nowym Małyszem, ale po paru dniach by się okazało, że ów ktoś wydał 20 tys. koron na kursy w skokach w Norwegii. Oczywiście, mistrzem byłby, jednak czułbym się nieco zmanipulowany.
Czy istnieje jeszcze prawdziwe amatorstwo? Czy ktoś dając za naukę 20 tysięcy funtów traci etykietkę amatora? Czy znacie kogoś, kto jest górnikiem z płacą 3 tys. zł (praca w nadgodzinach i w wolne dni), i który daje 30 tys. zł za lekcje u światowej sławy zjeżdżając przez wiele lat do przodka? Jeśli ktoś już wygrał konkurs i spore pieniądze kilka lat temu, a ponadto ćwiczył w konkursowej dyscyplinie, to znaczy, że nie jest nieoszlifowanym amatorem.
Można nie być zawodowcem (profesjonalistą) i nie być amatorem. Jeśli znajdziemy w dżungli nowego Tarzana, wytrenujemy go na wspaniałego pływaka angażując spore środki, to oczywiście będzie on dumą na olimpiadzie, ale nie nazywajmy go amatorem tylko dlatego, że sprzedaje wędki. Jeśli dźwignę więcej niż Pudzianowski, to albo jestem na haju, albo jestem najlepszy a jeszcze nieodkryty, albo jednak ćwiczyłem u mistrza wydając roczną pensję. Jeśli ćwiczyłem, to muszę to powiedzieć przed konkursem gwoli elementarnej uczciwości, chyba że zasady turnieju oraz medialna otoczka nie wymagają ode mnie zbytniej szczerości. Jeśli jakiś dziennikarz poleci w kosmos po uprzednim miesięcznym kosztownym kursie, to wprawdzie nie jest zawodowym astronautą, ale także nie jest amatorem w tej dziedzinie.
Gdyby Chopin wygrał konkurs muzyczny w wieku 10 lat i wziąłby nagrodę, to nawet jeśli by handlował całe życie komórkami (w jego czasach zwanych drewutniami), to przecież nie byłby amatorem, gdyby ponownie po latach startował w konkursie jako młodzieniec. Może następnym razem pokażą genialną pannę, co to amatorsko zgrabnie pisze cyrylicą i jest przedstawiana jako objawienie, a okaże się potem, że kilka miesięcy spędziła (przy rodzicach) w moskiewskiej ambasadzie.
A przy okazji - proszę o adres sklepu, w którym sprzedaje komórki pan Potts, wielki Wal (Walijczyk), kto wie, czy nie największy pośród Walów (Walijczyków). Pewnie kolejki są tam za telefonami. I dodaje autograf; zresztą każdą umowę podpisuje, zatem taka umowa podpisana przez nowego Pavarottiego, zwłaszcza datowana sprzed występów, ma swoją cenę...
Jednak, ile byśmy tu narzekali nie tyle na Paula Pottsa, co na media go lansujące, nie zmienia to faktu, że jest to kolejny śpiewaczy geniusz na operowym firmamencie. A że do krytyki przyłączają się również zwykli zazdrośnicy, to całkiem inny temat...

Językowa patologia
Coraz więcej ludzi zdobywa wykształcenie, ale internetowe teksty w bezlitosny sposób wystawiają ocenę nie tylko uczniom, ale również ich nauczycielom...
Pewien handlowiec oferował w internecie (aukcje) wybrakowane figi, i to nie z branży spożywczej, choć chyba z konsumpcyjnej - twierdził, że są rozcięte i zapewniał nabywców, że myszka będzie prezentować się w nich wybornie. I nie wiadomo, czy to branża roślinna (figi), czy to po prostu zoologiczna myszka, no bo raczej nie komputerowa? Z pewnością nikt nie chce przehandlować znamienia (bo i takie jest znaczenie tego słowa). Niektóre ogłoszenia pisane są w sposób niejasny i mogą wprowadzić potencjalnego nabywcę w błąd...
Ale zdarza się, że ogłoszenie jest zrozumiałe w sensie handlowym, choć językowo jest koszmarne - jedyna nadzieja, że to cudzoziemiec pisał, bo jeśli rodowity Polak, to kompromitacja! Tekst jest oryginalny, jednak z pominięciem danych mogących spowodować identyfikację oferenta.
I tu przechodzimy od potencjalnie zabawnego nieporozumienia do patologicznego języka zrozumienia...
ZNACZKI POLSKIE NIE STENPLOWANE OD połowy1975-1993 za 160,00 zł
SPRZEDAM ZBIÓR ZNACZKÓW POLSKICH NIE ZTEMPLOWANYCH Z LAT 75 DO 93 połowy. JEST TO CAŁA KOLEKCJA ORGINALNYCH ZNACZKÓW,KTÓRA BYŁA
WYKUPOWANA WEDŁUG ABONAMENTU FILATELISTYKI W TYCH LATACH. ZNACZKI TE SĄ KONPLETNE PONIEWAŻ BYŁY SPRAWDZANE WEDŁUG KATALOGÓW. ZPRZEDAJE TE ZNACZKI PONIEWASZ NIE INTERASUJE SIĘ TYM A TO BYŁA KOLEKCJA MOJEGO DZIADKA KTÓRY JE ZBIERAŁ.I JA JE DOSTAŁEM OD NIEGO LERZOM U MNIE OKOŁO 5 LAT ZAPAKOWANE W 2 KLASERY I ZABESPIECZONE SĄ PRZED BRUDEM CZYLI SĄ W SZCZELNEJ TORBIE.
Zwykle filatelistyką zajmują się ludzie o znacznie wyższej kulturze (w tym języka) niż średnia krajowa. Jeśli sprzedawca jest istotnie wnukiem kolekcjonera, to ów przypadek dowodzi upadku kultury w narodzie. Teoria ewolucji głosi postęp z pokolenia na pokolenie, a tu mamy ostry regres. Aby całkowicie nie popaść w rozpacz, to wypada nam wierzyć, że wnuczek urodził się poza Polską, zna dobrze język obcy, zaś naszym językiem posługuje się wyłącznie fonetycznie.
Dawniej ogłoszenia prasowe były przedmiotem badań socjologicznych, jednak z powodu ich lapidarności (koszty zamieszczenia) nie pozwalały na ujawnienie pełnej weny twórczej autorów. Ponadto była instancja doradcy ortograficznego, bowiem teksty były przyjmowane przez (jednak!) piśmiennego pracownika gazety. Dzisiaj, w dobie ogłoszeń internetowych, nie ma żadnych hamulców w odkrywaniu swoich "talentów", ponieważ praktycznie nie ma ograniczeń w obszerności tekstu i nikt ich nie sprawdza. A im więcej piszemy, tym większe prawdopodobieństwo popełnienia gafy. A w opisanym przykładzie to już trudno nawet pisać o prawdopodobieństwie, bo to już raczej piśmiennicza patologia ...

Encyklopedia Onet podaje - muszla (niem. Muschel z łac. musculus 'myszka'); także muskuł (łac. musculus) - mięsień, muskulatura. Może jest jakiś wzrokowy wspólny mianownik muszelki, myszki i mięska (nie licząc jednakowych pierwszych liter)...

Czy to jest służba Narodowi?
Na początku lipca media donosiły, że posłanka Renata Beger przygotowuje się do obrony pracy licencjackiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Spędziła trzy lata na zgłębianiu tajników nauk politycznych. Studia wymagały ode mnie wielu wyrzeczeń. Starałam się bywać na wykładach, bo były bardzo dobre. Zresztą, jak wiadomo, w grupie zawsze jest raźniej się uczyć. Zajęcia pochłaniały jednak bardzo dużą ilość mojego czasu, bywało, że niedzielę spędzałam w domu raz na kilka miesięcy - wspomina posłanka. Nic dziwnego, że czasu brakowało - wyliczyła, że była obecna na ponad 80 proc. zjazdów, które odbywały się co 2 tygodnie. Poza tym trzeba było uczyć się samodzielnie, co z pewnością pochłonęło sporo czasu posłanki Samoobrony. - ujawniają media.
Społeczeństwa zawsze były zainteresowane podnoszeniem kwalifikacji przez swych obywateli. Jednak można mieć poważne wątpliwości, kiedy poseł (i inne osoby pełniące ważne społeczne funkcje) podczas służenia Narodowi sobie studiują. W końcu za dziesięciotysięczne wynagrodzenie mają zajmować się tym, do czego ich wybory zobligowały. Poseł powinien pracować jak wół roboczy bez przerw wakacyjnych i bez uczestniczenia w kursach czy studiach, bo nie za to mu płacimy. Podczas służby Narodowi powinien być obecny w miejscu pracy, czyli w budynku na Wiejskiej, w stolicy. No, może czasami być w podróży służbowej (dokładnie wytłumaczonej społeczeństwu). Z powodu nieusprawiedliwionej obecności w pracy (na służbie) powinien tracić część apanaży. A już na pewno nie powinien studiować! Bycie posłem to ma być ciężka i odpowiedzialna harówka, aby pozostali rodacy wiedzieli za co płacą i dlaczego wybrali tego czy innego posła. Na naukę był czas przed wyborami i będzie po zakończonej kadencji.
Każda godzina poświęcona nauce (wkuwaniu) jest stracona dla służby Narodowi. Prawdopodobnie większość posłów i zwykłych obywateli nic nie widzi w tym niestosownego, bo pamiętają jeszcze czasy komuny, która popierała studia i kursy nawet kosztem pracodawcy. Pewnie tak to zapamiętano, że nawet po obaleniu tamtych rządów, niektóre zwyczaje i obyczaje pozostały "we krwi" nie budząc żadnych wątpliwości.
Posłowie powinni mieć kodeks etyczny, który obligowałby ich do wytężonej pracy na rzecz Narodu i do godnego i etycznego reprezentowania. Z tego powodu nie mogliby sobie nie tylko studiować podczas kadencji, ale również nie mogliby opalać się w niekompletnych strojach plażowych oraz powinni unikać obyczajowych skandali. Jeśli wybrańcy Narodu polegują sobie nago na plażach i oświadczają, że niczego nagannego w tym nie widzą, bo to zamiłowanie przechodzi z matki na córkę (a potem zapewne na wnuczkę), to nie nadają się do godnego piastowania stanowiska im ofiarowanego przez Naród. W stosunku do posłów należy stosować nie tylko formalne przepisy, ale honorowy kodeks etyczny. To, co może wyczyniać przeciętny Kowalski, o tym poseł nie może nawet pomarzyć. Doświadczenia ostatnich kilkunastu lat dowodzą, że jest akurat odwrotnie! Chyba nie ma tygodnia, aby media nie informowały o cwaniactwie posła lub o obyczajowych uchybieniach.
Teraz rozpoczynają się wakacje sejmowe. Wiele zagadnień prawnych (w tym budowa autostrad na Euro 2012) leży odłogiem (jako te niedoszłe betonowo-asfaltowe pasma). Kilkanaście dni wcześniej minister spraw zagranicznych nie mogła omówić negocjacji w Brukseli, ponieważ przebywała na... urlopie. To chyba jakieś żarty?! Służba Narodowi to specyficzna praca. Żadnych urlopów, chyba że okolicznościowe albo bardzo krótkie. Czyżby ludzie ze świecznika nie znali umiaru? To pierwszy lepszy Polak o symbolicznych zarobkach i niewielkim znaczeniu nie otrzymałby urlopu albo zostałby z niego odwołany, gdyby miał podzielić się z paroma osobami wynikami pomiarów dokonanymi za granicą, a tu cała Polska czeka na raport, a minister na wakacjach? I zastępuje ją osoba niezorientowana w sprawie?! To jakaś groteska?!
Czy ktoś opracuje w końcu przepisy, które nakażą tzw. przedstawicielom naszego Narodu, aby solidnie pracowali, a nie wypoczywali i studiowali? Nie było się na Wiejskiej, bo urlop, w tym wakacje lub wkuwanie do egzaminów albo nawet choroba zmogła, to urlop bezpłatny. Proste, uczciwe i jasne zasady. Jeśli komuś nie odpowiadają proponowane warunki pracy i płacy, to zapewne znajdą się reprezentanci, którzy uznają je za właściwe dla tego rodzaju posłannictwa.
Populizm? To rodacy obiecujący gruszki na wierzbie są populistami. I to wychodzi z nich zaraz po wygranych wyborach. Jeśli ktoś ma szlachetną wizję (tak ją ocenia i wierzy w nią) posłannictwa wobec Narodu, to pewnie okrzykną go również populistą. Taki jest wysoki stopień nieufności do konkretnych rozwiązań. A przecież jest różnica pomiędzy zachęcającymi obietnicami z sufitu dla wyborców a zniechęcającymi konkretami dla wybranych.
Ludziska pracują, a niektórzy to nawet urabiają się po łokcie, aby przybliżyć Polskę nieco do Zachodu, a tacy sobie idą na wakacje i urlopy? I studiują zamiast służyć? Do roboty! W kamasze, ale obiboków a przedstawicieli Narodu Polskiego!