AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Wywiad udzielony przez „prof. dr hab. UJ” Krzysztofa Józefa Gierowskiego, demaskujący „jasnowidza” i oszusta „na usługach prawa”. Andrzej Kursa

„A kiedy strzyżesz owieczki, opowiadaj im bajeczki.”

Jan Izydor Sztaudynger (1904 - 1970)

Tarnów, 05.05.2009

Niezwykle trafny tytuł i rysunek na okładce tych „Charakterów”. Dlaczego akurat 2 mężczyzn balansuje na wydłużonym nosie Pinokia ?

Dla osób niezorientowanych w polskich realiach „opiniowania” sądowo psychiatrycznego wyjaśniam, że najważniejsi „biegli” w polskich sądach to tandem J. K. Gierowski i jego przyjaciel doc. Janusz Heitzman.

Obok zdjęcia Gierowskiego[1] na początku artykułu czytamy:

Niestety praktycznie nigdzie nie ma żadnych „prac” Gierowskiego, chociaż już 5 lat od 2004 roku kolekcjonuję wszystkie dostępne w Polsce prace z zakresu psychiatrii i psychologii. A szczególnie dotyczące psychiatrii sądowej. Są tylko jego plagiaty i puste ogólniki p.t. „psychiatria sądowa” (np. w tomie 3 „Psychiatrii” Urban & Partner 2003) – a w praktyce cytaty z kodeksów + kompilacja przepisanych cudzych komentarzy i prac. Bez jakiejkolwiek wartości praktycznej. Nikt także nigdy nie cytuje Gierowskiego (poza Heitzmanem).

Tak oszust Gierowski podpiera się sławnymi nazwiskami ze światowej psychologii, np. prof. Hansa Eysencka. Ostatnia książka prof. Eysencka jest wydana w Polsce GWP 2003. Podsumowanie książki – s. 303: „Prowadząc szeroko zakrojone badania, odkryliśmy, że praktycznie każde przestępstwo może zostać popełnione przez osoby o różnych profilach osobowości.” Przypomnijmy tytuł artykułu Gierowskiego – „Psycholog na tropie zbrodni” – czyli chodzi tylko o zbrodnię - morderstwo (co „opiniuje” w sądach Gierowski i Heitzman).

I dalej na tej samej stronie 303 u prof. Eysencka czytamy: „Ale morderstwo … zwykle wiąże się z INTROWERSJĄ. Potencjalnymi zabójcami są ŁAGODNE INTROWERTYWNE OSOBY, w których pretensje i nienawiść narastają aż do ostatecznego wybuchu.”

Gierowski to nie jest jasnowidz, tylko zwykły oszust (z tytułem profesora UJ).

Gierowski nawet powtarza te herezje! Oszust posiada wiedzę „zdroworozsądkową”. Niestety jest ona równie aktualna, jak to, że ziemia jest płaska. „Co przecież nie powinno dziwić”.

Na takich „prognozach” wziętych z sufitu tandem oszustów Gierowski + Heitzman zbija fortunę poprzez dostarczanie „opinii” dla sądów. Usiłowałem na moim procesie otrzymać chociaż jedną konkretną odpowiedz od moich „biegłych” o te „narzędzia” i kryteria. Niestety bezskutecznie. Sam fakt usiłowania zadawania konkretnych pytań tym 2 oszustom jest zresztą jednym u „argumentów” uzasadnienia mojego ostatniego wyroku dożywocia[2].

W rzeczywistości nie istnieją dzisiaj żadne wiarygodne narzędzia. Drugi – stale cytowany przez Gierowskiego światowy autorytet - prof. Robert Hare (książka wydana przez Znak, Kraków 2006) na stronie 239 napisał: „ nawet w najbardziej sprzyjających warunkach, przy dostępie do najlepszych informacji i zastosowaniu najsurowszych kryteriów, psychiatryczne diagnozy i przewidywania nie są wolne od błędu. … Trzeba też pamiętać, że nawet gdybyśmy potrafili diagnozować z absolutną dokładnością (a nie potrafimy), skuteczność naszych prognoz co do recydywy i przemocy i tak byłaby ograniczona, ponieważ zmienne składające się na diagnozę są drobnym procentem indywidualnych, społecznych i środowiskowych czynników, które warunkują antyspołeczne zachowania.”

Światowy autorytet psychiatrii sądowej Hare nie potrafi przewidywać w przyszłości przemocy (z wyjątkiem jednego kryterium, ale o tym dalej, przy mojej osobie), lecz jasnowidz Gierowski „potrafi”.

Jest też książka Janusza Heitzmana (chyba jedyna, jaką on napisał – jego praca habilitacyjna), wydana przez UJ w 2002 roku „Stres w etiologii przestępstw agresywnych”, której motto jest następujące: „Zdaniem autora, sprawcą agresywnego przestępstwa może stać się każdy. … Nieuchronność agresji zależy nie tyle od samego sprawcy, co od znalezienia się przez niego w warunkach szczególnie jej sprzyjających.” Niestety w sądzie Heitzman mówi dokładnie co innego i wymyśla (wszystkim oskarżonym te same) osobowościowe powody popełnienia przestępstwa.

Reasumując: przestępstwo może popełnić KAŻDY, nie ma żadnych wiarygodnych narzędzi, ale jasnowidz Gierowski potrafi przewidywać (niestety zawsze już po czynie).

To byłby faktyczny sprawdzian umiejętności jasnowidza Gierowskiego i chwalący się przez cały artykuł Gierowski na pewno by tego nie pominął, gdyby kiedykolwiek wskazał nieznanego sprawcę. Przy okazji reklamuje też wykonywane za grube pieniądze usługi swojego instytutu.

Niestety oszustowi nigdy nie udało się kogokolwiek wskazać, a czytamy o tym w innym wywiadzie praktyka – nadkomisarza Bogdana Lacha z wydziału kryminalnego KWP w Katowicach (artykuł Katarzyny Bondy „Łowcy umysłów” à www.focus.pl czerwiec 2008): „…od prawie 20 lat portrety nieznanych sprawców wykonują właśnie specjaliści z Instytutu Ekspertyz Sądowych w Krakowie [czyli Gierowski – przyp. AK]. Policjanci nie wierzą jednak w ich skuteczność”. Ciekawe czemu „nie wierzą w ich skuteczność” ? Może ci policjanci to też są „psychopaci”, tak, jak i ja? Komisarz Lach nie jest jednak psychopatą, bo dalej uspokaja Gierowskiego: „praca krakowskiego instytutu na jednak niesamowitą wartość naukową. … Policji potrzebni są jednak profilerzy praktycy”. Po prostu przez 20 lat „pracy” nie zdołali ci jasnowidze znaleźć nawet 1 nieznanego wcześniej sprawcy !!! Tyle potrafią ci oszuści z tytułami naukowymi. Tylko później każdemu opiniowanemu „rozpoznają” w sądzie to samo: „osobowość nieprawidłowa” (psychopatyczna, dyssocjalna i inne synonimy diagnozy – bez zastosowania nawet jednego z obowiązujących dzisiaj naukowych kryteriów [ z ICD-10 ]). A „sądom” to wystarcza do skazywania na dożywocia, jak i mnie skazano.

„Widzimy to, co chcemy widzieć. Nie widzimy tego, co jest.” – to cytat bardzo trafny, często przytaczany w psychologii (np. cytowana książka prof. Eysencka, rozdział 16 „Wiarygodność zeznań naocznych świadków”).

Niestety Gierowski i Heitzman zawsze „widzą” to samo i dziwnym trafem „widzą” to, czego od nich oczekują polskie „sądy”. Ta wada wzroku to zasadnicza cecha znacznej liczby „biegłych” sądowych.

W przytoczonej powyżej książce Heitzmana z 2002 roku znajdujemy zadziwiającą statystykę ich „pracy”:

s.176 - „wszystkie [opinie] opracowane pod kier. J. K. Gierowskiego”

s.196 – „97,1 % sprawców miało znaczne ograniczenia poczytalności”

s. 184 jest tabela nr 7, a w niej wynik „85,7 % - zaburzenia osobowości”

Czyli 9 osób na 10 badanych ma praktycznie identyczną „diagnozę” !!! à znaczne ograniczenie poczytalności + zaburzenia osobowości.

przytoczę tą tabelę ze strony 184 á là Heitzman z jego pracy habilitacyjnej z 2002 (!) roku, bo warto:

Ciekawe, jak tych 2 oszustów rozróżniło np. charakteropatię, psychopatię i socjopatię, skoro to są synonimy !

Poza tym Heitzman opublikował tą swoją książkę w 2002 roku. Od 1992 roku obowiązuje w psychiatrii w Polsce i w Europie jedyna klasyfikacja i nazewnictwo z ICD – 10. Tam nie ma większości w tych „diagnoz” Heitzmana i Gierowskiego. Jest za to np. „osobowość dyssocjalna” (F 60.2), której przez 10 lat ani jeden raz oni nie rozpoznali?! Bo w tabeli Heitzmana jej jakoś nie ma. Lub przypadku „ostrej reakcji na stres” (F 43.0), czego „specjalista od stresu” Heitzman nie dostrzegł nawet u mnie, gdy protokóły zeznań policjantów, lekarzy i świadków z dnia tragedii opisują u mnie wzorcowy - podręcznikowy taki przypadek ???

Poza tym od wielu lat „psychopatia” to jest epitet, nie używany przez fachowców (→ www.charaktery.eu z IX 2006, s.53 prof. Ewa Trzebińska, także prof. Bogdan de Barbaro, www.charaktery.eu z wydania specjalnego zeszyt 1/207 s.61).

Co najśmieszniejsze, sam Heitzman w swojej książce cytował dr Moczulskiego na s. 138: „psychiatria z uporem tkwi w zaklętym kręgu przestarzałych pojęć…”. Heitzman opisuje (przepisuje ?) w swoich „pracach” w miarę aktualną wiedzę o neurobiologii stresu (ASD, PTSD), ale nie zna tej wiedzy w praktyce. Tych 2 oszustów „widzi to, co chcą widzieć, nie widzą tego, co jest”, czyli „nie widzą” od 18 lat obowiązującej klasyfikacji ICD – 10.

Jasnowidz Gierowski może wszystko. Za jedyne 30 srebrników czyli wypłacane jemu przez sądy kilkunastotysięczne honoraria za (bezwartościowe i identyczne) „opinie” z zawartością pustych ogólników i autorytarnych stwierdzeń typu „stwierdziliśmy”, tylko nigdy nie podaje, jak „stwierdziliśmy”. Te haracze są wypłacane na koszt Skarbu Państwa, albo na koszt oskarżonego.

A jak „diagnozuje” Gierowski, kto mówi prawdę? Po prostu czyta zeznania !!! Oszust z profesorskim tytułem też urzęduje „w Polsce”. Po prostu nieprawdopodobne, ale prawdziwe !!!

Jakie to proste. Tylko, że można to powiedzieć dokładnie odwrotnie ! Tak w Polsce się „sądzi” ludzi !

Wszystkie opinie tych 2 oszustów są „jednoznaczne”. I zawsze prowadzą tylko do jednego – do skazania oskarżonego. A badania, jak wiemy, to czytanie akt. Takie to wszystko proste. I jednoznaczne.

Ta wypowiedz, to jest po prostu kompromitacja „doktora prawa” Gierowskiego !!! Ja rozumiem, że starotestamentowe zasady obowiązują dzisiaj u Gierowskich, ale Gierowski opiniuje w polskim, a nie w izraelskim sądzie. Prawnie rozważając, to przy identycznym skutku – pozbawienia drugiego człowieka życia – motyw decyduje w sposób zasadniczy o kwalifikacji czynu !!!

Jeżeli ktoś umyślnie zabija drugiego człowieka, to kwalifikacją jest morderstwo – art. 148 k.k, czyn zagrożony karą od 8 lat do dożywocia. Jeżeli ktoś chce spowodować pożar i „skutkiem” jest śmierć człowieka, to kwalifikacja czynu z uwagi na motyw jest art. 163 § 3 k.k. zagrożony karą 2 – 12 lat #. Gdy ktoś nieprawidłowo wyprzedza drugie auto, doprowadza do wypadku i jego skutkiem jest śmierć drugiego kierowcy, to kwalifikacją jest art. 177 § 2 kk – do 8 lat #. Gdy ktoś zabija agresora na swoje mieszkanie ze strachu lub wzburzenia, to sąd musi odstąpić od ukarania z art. 25 § 3 k.k. ! Ten sam „skutek”, ale przy różnej motywacja. I całkowicie różna kwalifikacja prawna. Gierowski to kompletny laik – kompromitujący UJ.

Takie mamy dzisiaj sądy, jaki jest poziom nauki na wydziałach prawa polskich uniwersytetów.

U mnie Gierowski „wykluczył” silne wzburzenie, chociaż byłem „ogromnie wzburzony” (o czym za chwilę opowie sam).

Gierowski cytuje dosłownie kodeksy o niepoczytalności (np. art. 31 k.k.) – nie widząc, że to całkowicie zaprzecza tezie „kto zabija, ten podlega karze”.

W „Psychiatrii” tom 3 też większość jego „psychiatrii sądowej” stanowią dosłowne cytaty z kodeksów.

To prawda. Jemu zdarza się to „rozpoznać” u „97,1 % sprawców”. Czyli praktycznie u wszystkich.

To jest fragment o mnie. Przypomnijmy, w sądzie Gierowski i Heitzman „wykluczyli” u mnie silne wzburzenie, ale to, że byłem wtedy OGROMNIE WZBURZONY, to wszyscy jakoś wiedzą. Z prawdą jest tak niefajnie, że stale sama wypływa na wierzch pomiędzy wierszami.

Jestem synem skromnej mgr farmacji i mgr inż. budownictwa. Od wielu lat mieszkałem w Ulm, w Bawarii. „Elitą miasta Krakowa” jest raczej szanowana żydowsko - profesorska rodzina Gierowskich , ale na pewno ja nią nie byłem. Gierowski jest też finansową elitą miasta, przy honorariach za jego „opinie”.

Ja taką diagnozę przeczytałem dwa lata po tragedii, gdy dostałem pierwszy raz do ręki akta mojej sprawy. Był to wpis 2 lekarzy biegłych sądowych z aresztu w Krakowie (w tym ordynatora oddziału psychiatrii), którzy badali mnie zaraz po przewiezieniu mnie do aresztu. (I których sąd nie dopuścił do opiniowania mnie). Wtedy (w 2003 roku) pierwszy raz przeczytałem słowa „ostra reakcja na stres” i nic mi to wówczas nie mówiło. Od roku 2004 rozpocząłem intensywne studia psychiatrii z otrzymanych podręczników (po 14 godzin dziennie x 365 dni x 4 lata), mając za podstawę wyższe studia techniczne. I dzisiaj wiem, co to jest ta „ostra reakcja na stres”. Także niestety z autopsji. Doc. Heitzman, który mnie „badał” w 2006 roku stwierdził, że ordynator psychiatrii sądowej, badający mnie 3 dni po tragedii w 2001 roku „już nie mógł tego stwierdzić”. Ale on – Heitzman mógł to ocenić – po 5 latach.

Tak jest skonstruowany ludzki mózg, że każdy, nawet najlepszy człowiek, gdy się go wykończy psychicznie, w stanie szoku i ostrego stresu może zabić drugiego człowieka. Jak to „odkrył” Heitzman w motcie swojej habilitacji „sprawcą agresywnego przestępstwa może stać się każdy. … Nieuchronność agresji zależy nie tyle od samego sprawcy, co od znalezienia się przez niego w warunkach szczególnie jej sprzyjających.” Ale to jest teoria, czytana przez innych psychiatrów, a w realiach sądowych, to już nie pasuje. W sądzie psychiatria polskich biegłych tkwi w latach 50 tych ubiegłego wieku. Poza tym „widzimy to, co chcemy widzieć, nie widzimy tego, co jest”.

Czyli „rozpoznali” u mnie to, co u wszystkich. Ten sam oklepany pseudonaukowy frazes dla sądu. „Badanie” to była kilkugodzinna zwykła rozmowa. Opowiedziałem dokładnie to, co mówiłem w protokołach mojej sprawy. Część można przeczytać w uzasadnieniu ostatniego wyroku z 6.11.98. Powtórzę, że przez pierwsze półtora roku od tragedii miałem olbrzymie poczucie winy, chociaż zupełnie nie rozumiałem, co się stało. Wystarczy przeczytać protokoły. Gdy Gierowski i Heitzman mnie „badali” – czyli porozmawiali ze mną kilka godzin w styczniu 2006 – cztery i pół roku po tragedii, to ja już zapoznałem się z protokołami zeznań – w tym matki Rojszczaka – Jadwigi, która w dniu tragedii oczekiwała u mnie zawału serca. I już wiedziałem, jak perfidnie Rojszczaki wykańczały mnie przez całe lata przed tragedią. A pomagał im kolega ze studiów Gierowskiego – prof. z UJ Jan Woleński – patron filozofa Rojszczaka.

Jestem „psychopatą”, bo „nie mam poczucia winy”. Po 6 latach pobytu w więzieniu, bez uczciwego procesu (dzisiaj jestem już 8 rok „tymczasowo” aresztowany – do dzisiaj krakowski „sąd” nie dopuścił nawet jednego mojego świadka !!!). „To on czuł się ofiarą”. Czyli Gierowski apriorycznie, przed wyrokiem, uznał mnie za winnego (!!!) i zamiast diagnozować mój stan psychiczny w chwili czynu, on mnie sądzi i ocenia, co uważam 6 lat później po tragedii. Zresztą dalsze wywody Gierowskiego są też bardzo ciekawe. Jak to bywa u oszustów (a szczególnie u psychopatów), często wpadają w sprzeczności. Heitzman wypowiadając się w imieniu także Gierowskiego w Sądzie Apelacyjnym na mojej rozprawie w dniu 23.05.2006 (s. 6 protokołu) powiedział: „ustosunkowując się do opinii biegłych z Wrocławia odrzuciliśmy rozpoznanie u oskarżonego osobowości dyssocjalnej”.

W książce prof. Hare o psychopatach pierwsze zdanie (s. 7): „Psychopatia nosi w polskiej terminologii nazwę osobowości dyssocjalnej”. Czyli ci oszuści jednocześnie „rozpoznają” i „odrzucają” to samo.

A jakie są jego „kryteria” do takiej prognozy? Brak odpowiedzi. Gierowski powiedział tylko w moim „sądzie”, że kryteriami jest „jego 30 lat pracy i znajomość z … prof. Hare”, a ja go „obrażam” moimi pytaniami.

Więc zobaczmy, co prof. Hare napisał o prognozach (to jedyne wiarygodne kryterium) – jego książka (ibidem) s. 125: „Nie trzeba wyjątkowej inteligencji, aby zrozumieć, że ludzie mający na koncie liczne przestępstwa lub akty przemocy są bardziej niebezpieczni od innych. Prognoza ich przyszłych działań opiera się zazwyczaj na ich poczynaniach w przeszłości – ta zasada stanowi podłoże wielu decyzji podejmowanych w systemie sądownictwa karnego.”

Dzisiaj mam 49 lat i tylko ten jeden jedyny raz w całym życiu naruszyłem prawo w dniu 27.09.2001, w stanie głębokiego szoku i w „ostrej reakcji na stres”. Tragiczne 30 minut na 49 lat życia.

Prof. Hare tak opisuje przypadek tożsamy do mojej tragedii (s. 120): „Większość ludzi wie również, czym jest utrata panowania nad emocjami, która nieraz powoduje poważne konsekwencje i prowadzi do przerażenia własnym postępkiem. … oskarżony, wyczerpany nerwowo, przestał nad sobą panować, zaczął działać jak automat i nawet nie pamiętał tego, co zrobił. Mężczyznę wstrząśniętego swoim czynem, uniewinniono. … Jak podkreślają kryminolodzy, zabójstwa popełnione pod wpływem silnych emocji, podczas domowych kłótni lub sporów pomiędzy znajomymi, są zwykle „chwilowym porywem” porządnych, skłonnych do skruchy ludzi, i niemal na pewno się nie powtórzą.”

Niestety zamiast od razu mnie zdiagnozować i poprowadzić rzetelne śledztwo w ciągu 1 miesiąca, a następnie uczciwy proces w kolejnych 2 -3 miesiącach, mnie trzyma się bez uczciwego procesu już ósmy rok w więzieniu (à artykuł z „Przekroju” nr 3235 z 21.06.2007 „Gdy sędzia zbłądzi” o moim „procesie”)

A u mnie jest dokładnie odwrotnie. Gdy popełniałem czyn byłem idealnie żyjącym 41 letnim człowiekiem. Po tragedii przez półtora roku miałem straszne poczucie winy. Chociaż nic z tego nie rozumiałem. Dzisiaj wiem, kto i w jaki sposób doprowadził do tragedii. I na pewno nie byłem to ja. Cały chory konflikt powstał, gdy Rojszczaki uznały, że „mają prawo” do mojego mieszkania (à artykuł „Serce mocniejsze niż nerwy” z „Polityki” 30.10.2004 à www.polityka.pl ), a beznadziejny krakowski „sąd” umacniał roszczeniowca w jego chorych rojeniach, nie potrafiąc latami wydać tak prostego i oczywistego wyroku, że moje mieszkanie jest moje. Roszczeniowiec zrobił z domu piekło, w którym nie dało się już ani żyć, ani z którego uciec, bo piekielnik blokował sądowe rozstrzygnięcie.

Szczerość (głupota?) tego oszusta przeraża !!! Gierowski tutaj publicznie przyznaje, że CZĘSTO wydaje opinie niepełne i że w trakcie „badania” nie wie nawet jak „faceta porządnie zbadać i o co pytać” !!!

Bezczelność Gierowskiego nie zna granic. Dlatego zamiast rzetelnych opinii, pisze z Heitzmanem puste ogólniki – identyczne praktycznie dla wszystkich jego ofiar.

Wraz z Heitzmanem. Wyniki znamy: „97,1 % - znacznie ograniczona poczytalność” oraz „ 85,7 % - zaburzenia osobowości”. A w takie wyniki mogą uwierzyć tylko całkowicie bezmyślni i naiwni ludzie, np. krakowscy sędziowie, niezawiśli, ale od zasad prawidłowego rozumowania.

Wynik „badania” nie dziwi. Taki jest u wszystkich. „Znacznie ograniczona poczytalność i zaburzenia osobowości + psychopata” (a ICD-10 obowiązuje w roku 2001 już 9 lat). Tak się złożyło, że to „badanie” było pod koniec 2001 roku. Ten ciężko chory psychicznie Rosjanin był na tej samej 14 osobowej celi nr 169 (AŚ Kraków), co ja. Nazywał się Womaczka Władysław, syn Witalija, ur. 24.07.1973. Mieszkając z nim przez kilka miesięcy – nikt z nas 13 pozostałych więźniów nie miał wątpliwości, co do jego ciężkiej choroby psychicznej. Tak samo strażnicy. Kiedyś poszedł z mojej celi na badania do biegłych. Poza celą był może wszystkiego 30 minut. To było faktycznie „długo”, bo ten chłopak nigdy z nikim nie rozmawiał. Po powrocie od „biegłych” tylko nam powiedział jedno zdanie w tym dniu - „nie gadałem z biegłym”. Dlatego „trudno było nawiązać z nim kontakt”. Dzisiaj Gierowski już nie ma rozterek.

To oświadcza „doktor prawa”!!! Jest jedna z elementarnych zasad w prawie karnym – reguła in dubio pro reo – nakazująca wszystkie nierozstrzygnięte wątpliwości przyjmować na korzyść oskarżonego. „Trochę poszliśmy na kompromis”. To mówi niezależny biegły! Dzisiaj Gierowski idzie „na kompromis” całkowicie, a nie „trochę” i zawsze mówi to, czego oczekuje równie uczciwy sąd. Za co dostaje zawsze te swoje 30 srebrników.

Gierowski i Heitzman „psychiatria sądowa” w tom 3 „Psychiatrii” U & P, 2003, s.429, tak uczą: „psychiatria sądowa wymaga… znajomości przynajmniej podstawowych zasad prawa”. A teraz proszę sobie wyobrazić, skoro takie byki robi „elita” biegłych – profesor i docent, to jaki jest poziom reszty biegłych: Ferenców, Adamczyków, Bireckich i Juskowiaków. Po prostu dno. Merytoryczne, intelektualne i moralne dno.

Tak faktycznie robi. Jak zauważył Jan Sztaudynger → „A kiedy strzyżesz owieczki, opowiadaj im bajeczki.” [Gierowski i Heitzman zarabiają krocie na swoich bezwartościowych „opiniach”]. Zamiast mówić konkrety „robi wykład” w sądzie o wszystkim i niczym. Opowiada gotowe ogólniki i banały + narcystycznie chwali się swoimi kontaktami z prof. Hare i „wybitnymi” osiągnięciami, jakim to jest znanym biegłym, „posiadaczem legitymacji nr 1” (już nie PZPR-owskiej, tylko towarzystwa psychologów sądowych). Nie może powiedzieć, że czegoś nie wie. Bo jasnowidz – przecież wie zawsze wszystko. Jak każdy prawdziwy oszust.

Oczywiście, że trudno. Bo u każdego Gierowski i Heitzman „rozpoznają” to samo: znacznie ograniczoną poczytalność + zaburzenia osobowości (które „wszystko” polskim „sądom” tłumaczą).

Ale u mnie, osoby trzymanej bez uczciwego procesu wiele lat w wiezieniu, to „poczucie krzywdy” to jest podstawa do epitetu „psychopaty” !!!

„Każdy”. Ja także. Więc każdy to psychopata. Wg oszusta Gierowskiego. Tylko, że z prawnego punktu widzenia, to każdy oskarżony ma prawo podawać swoja wersję. Jak widać dla „doktora prawa” korzystanie z praw przysługujących oskarżonemu to dowód na psychopatię.

Światowy autorytet opiniowania sądowego – prof. Hare tak nas ostrzega w swojej świetnej książce:

s. 55- psychopatyczny nauczyciel – potrafi omamić wszystkich swoją rzekomą erudycją. Poza osobami zorientowanymi w dziedzinach. Miał zawsze „dobrą dwuzdaniową kwestię na otwarcie, ale nic ponadto”.

s. 61- dla psychopaty – typowe przeczenie sobie samemu w kolejnych zdaniach

s.143- najgorsi psychopaci to lekarze, psychiatrzy, psycholodzy. Różnica pomiędzy psychiatrą -

psychopatą i więźniem-psychopatą à psychiatra psychopata lepiej utrzymuje pozory normalności

s.144- gdy ofiara psychiatry psychopaty się skarży, to psychiatra psychopata pisze „diagnozy”

à niezrównoważony, skłonny do fantazji [Gierowski „diagnozuje” psychopatię].

s.177- psychopaci często nie odpowiadają wprost na pytania lub odpowiadają wymijająco. Np.

„Niektórzy mówią, że zawsze są zdenerwowani, ale czasem wydają się spokojni” (vide à opinia Gierowskiego i Heitzmana + ich „odpowiedzi” w sądzie !!!)

s.238- beznadziejni eksperci – są charyzmatyczni dla sądów

s.238- właściwa procedura diagnostyczna wymaga starannego przestrzegania powszechnie uznanych, solidnych kryteriów diagnostycznych [a takim jest od 1992 roku ICD – 10 – przyp. AK]

s.241- psychiatra sądowy cytował literaturę naukową + naginał do „diagnozy”. Problemy psychiatrów

sądowych à brak metod o solidnych podstawach, niepoprawna diagnoza à to prawdziwe nieszczęście. ¦¦ Antidotum: staranne procedury oparte na rzetelnych badaniach. Nie wolno tu się godzić na żadne ustępstwa.

Gierowski spełnia wzorcowo ww kryteria. Może dlatego on widzi samych psychopatów, bo widzi świat swoimi oczyma.

Ja też bardzo dziękuję Pani Dorocie Krzemionce, za ten wywiad, za otrzymanie odpowiedzi na wiele pytań, na które ten oszust – jasnowidz nie odpowiedział na moim „procesie”.

Najnowszy przypadek „diagnozy” oszusta Gierowskiego: miesięcznik Charaktery – maj 2009, str.12,
artykuł „Gwałcił bez zaburzeń” o najnowszym przypadku, procesie gwałciciela w Białymstoku ... dalszy ciąg tekstu

Tematy w dziale dla inteligentnych:

ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu