AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

U S T A W A

z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy
   w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki

                                     Art. 1.

1.  Ustawa reguluje zasady i tryb wnoszenia oraz rozpoznawania skargi strony,
  której prawo do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki zostało
  naruszone na skutek działania lub bezczynności sądu.

2.  Przepisy ustawy stosuje się odpowiednio, gdy na skutek działania lub
  bezczynności sądu albo komornika sądowego doszło do naruszenia prawa strony
  do przeprowadzenia i zakończenia bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy
  egzekucyjnej lub innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego.

                                  Art. 2.

1. Strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga
  dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez
  nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to
  konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są
  istotne dla rozstrzygnięcia sprawy albo dłużej niż to konieczne do
  załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia
  sądowego (przewlekłość postępowania).

2. Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania należy
  w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez
  sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty lub czynności
  podjętych przez sąd lub komornika sądowego w celu przeprowadzenia i
  zakończenia sprawy egzekucyjnej albo innej sprawy dotyczącej wykonania
  orzeczenia sądowego, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i
  prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę,
  rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w
  szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

                                     Art. 3.

Uprawnionym do wniesienia skargi jest:
   1) w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe - strona;
   2) w postępowaniu w sprawach o wykroczenia - strona;
   3) w postępowaniu w przedmiocie odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za
     czyny zabronione pod groĽbą kary - strona lub wnioskodawca;
   4)  w postępowaniu karnym - strona oraz pokrzywdzony, nawet jeśli nie jest stroną;
   5)  w postępowaniu cywilnym - strona, interwenient uboczny i uczestnik postępowania;
   6)  w postępowaniu sądowo-administracyjnym - skarżący oraz uczestnik  postępowania na prawach strony;
   7)  w postępowaniu egzekucyjnym oraz w innym postępowaniu dotyczącym wykonania orzeczenia sądowego - strona oraz inna osoba realizująca swoje uprawnienia w tym postępowaniu.

                                     Art. 4.

1.  Sądem właściwym do rozpoznania skargi jest sąd przełożony nad sądem, przed
  którym toczy się postępowanie.

2. Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed sądem apelacyjnym lub
  Sądem Najwyższym - właściwy do jej rozpoznania jest Sąd Najwyższy.

3. Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania przed wojewódzkim sądem
  administracyjnym lub Naczelnym Sądem Administracyjnym - właściwy do jej
  rozpoznania jest Naczelny Sąd Administracyjny.

4. Sądem właściwym do rozpoznania skargi dotyczącej przewlekłości postępowania
  egzekucyjnego lub innego postępowania dotyczącego wykonania orzeczenia
  sądowego jest sąd okręgowy, w którego okręgu prowadzona jest egzekucja lub
  wykonywane są inne czynności, a gdy egzekucja lub inne postępowanie dotyczące
  wykonania orzeczenia sądowego prowadzone jest w dwu lub więcej okręgach -
  sąd, w okręgu którego dokonano pierwszej czynności.

                                     Art. 5.

1.  Skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła  przewlekłość postępowania, wnosi się w toku postępowania w sprawie.

2.  Skargę składa się do sądu, przed którym toczy się postępowanie.

3.  Skargę dotyczącą przewlekłości postępowania egzekucyjnego lub innego postępowania dotyczącego wykonania orzeczenia sądowego wnosi się do sądu, o którym mowa w art. 4 ust. 4.

                                     Art. 6.

1.  Skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego.

2.  Skarga powinna ponadto zawierać:
   1) żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania w sprawie, której skarga dotyczy;
   2) przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie.
3. Skarga może zawierać żądanie wydania sądowi rozpoznającemu sprawę zalecenia
  podjęcia w wyznaczonym terminie odpowiednich czynności oraz zasądzenia
  odpowiedniej sumy pieniężnej, o której mowa w art. 12 ust. 4.

                                     Art. 7.

Sąd, do którego wniesiono skargę, przedstawia ją niezwłocznie sądowi właściwemu
wraz z aktami sprawy, w której toczy się postępowanie.

                                     Art. 8.

1. Sąd rozpoznaje skargę w składzie trzech sędziów.

2. W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania toczącego się na
  skutek skargi sąd stosuje odpowiednio przepisy o postępowaniu zażaleniowym
  obowiązujące w postępowaniu, którego skarga dotyczy.

                                     Art. 9.

1. Skargę niespełniającą wymagań przewidzianych w art. 6 ust. 2 sąd właściwy do
  jej rozpoznania odrzuca bez wzywania do uzupełnienia braków.

2. Sąd odrzuca skargę wniesioną przez nieuprawnionego albo niedopuszczalną na podstawie art. 14.

                                    Art. 10.

1. Sąd właściwy do rozpoznania skargi zawiadamia o toczącym się postępowaniu 
  Skarb Państwa - prezesa tego sądu, którego działanie lub bezczynność według
  twierdzeń skarżącego spowodowało przewlekłość postępowania, doręczając mu odpis skargi.

2. Jeżeli skarga dotyczy przewlekłości postępowania prowadzonego przez  komornika sądowego, sąd zawiadamia komornika oraz Skarb Państwa - prezesa  tego sądu rejonowego, przy którym działa komornik, doręczając im odpis skargi.

3. Skarbowi Państwa oraz komornikowi, w razie zgłoszenia udziału w sprawie,
  przysługują prawa strony w zakresie rozpoznania skargi.

                                    Art. 11.

Sąd wydaje orzeczenie w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty złożenia skargi.

                                    Art. 12.

1. Skargę niezasadną sąd oddala.

2. Uwzględniając skargę sąd stwierdza, że w postępowaniu, którego skarga
  dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania.

3. Na żądanie skarżącego sąd może zalecić podjęcie przez sąd rozpoznający
  sprawę co do istoty, odpowiednich czynności w wyznaczonym terminie. Zalecenia
  nie mogą wkraczać w zakres oceny faktycznej i prawnej sprawy.

4. Uwzględniając skargę sąd może, na żądanie skarżącego, przyznać od Skarbu
  Państwa, a w przypadku skargi na przewlekłość postępowania prowadzonego przez
  komornika - od komornika, odpowiednią sumę pieniężną w wysokości
  nieprzekraczającej 10 000 złotych. W wypadku przyznania odpowiedniej sumy
  pieniężnej od Skarbu Państwa, wypłaty dokonuje sąd prowadzący postępowanie, w
  którym nastąpiła przewlekłość postępowania, ze środków własnych tego sądu.

                                    Art. 13.

1. Odpis orzeczenia uwzględniającego skargę sąd doręcza prezesowi właściwego sądu.

2. Odpis orzeczenia uwzględniającego skargę dotyczącą przewlekłości postępowania prowadzonego przez komornika sąd doręcza Ministrowi  Sprawiedliwości.

                                    Art. 14.

Skarżący może wystąpić z nową skargą w tej samej sprawie po upływie 12 miesięcy,
a w sprawie egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego po
upływie 6 miesięcy, od daty wydania przez sąd orzeczenia, o którym mowa w art.12.

                                    Art. 15.

1. Strona, której skargę uwzględniono, może w odrębnym postępowaniu dochodzić
  naprawienia szkody wynikłej ze stwierdzonej przewlekłości od Skarbu Państwa
  albo solidarnie od Skarbu Państwa i komornika.

2. Postanowienie uwzględniające skargę wiąże sąd w postępowaniu cywilnym o
  odszkodowanie lub zadośćuczynienie, co do stwierdzenia przewlekłości postępowania.

                                    Art. 16.

Strona, która nie wniosła skargi na przewlekłość postępowania zgodnie z art. 5
ust. 1, może dochodzić - na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.
- Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93, z póĽn. zm.)[1] - naprawienia szkody
wynikłej z przewlekłości, po prawomocnym zakończeniu postępowania co do istoty sprawy.

                                    Art. 17.

1. Skarga podlega stałej opłacie w wysokości 100 złotych.

2.  Jeśli skargę wniosło kilka osób, każda z nich uiszcza opłatę oddzielnie;
  jeżeli została uiszczona jedna opłata bez odpowiedniego wskazania, uznaje
  się, że wniosła ją osoba wymieniona jako pierwsza w skardze.

3. Uwzględniając skargę sąd z urzędu zwraca uiszczoną od niej opłatę.

                                    Art. 18.

1. W okresie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, osoby, które
  przed tym dniem złożyły skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
  (zwanego dalej "Trybunałem"), zarzucając naruszenie prawa do rozpoznania
  sprawy w rozsądnym terminie, o którym mowa w art. 6 ust. 1 Konwencji o
  ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz.
  284, z 1995 r. Nr 36, poz. 175, 176 i 177, z 1998 r. Nr 147, poz. 962 oraz z
  2003 r. Nr 42, poz. 364), mogą wnieść skargę o stwierdzenie przewlekłości
  postępowania na podstawie przepisów niniejszej ustawy, jeżeli skarga do
  Trybunału została wniesiona w toku postępowania, którego ona dotyczy i o ile
  Trybunał nie  wydał postanowienia w przedmiocie dopuszczalności skargi.

2. Skarga wniesiona w trybie ust. 1 powinna wskazywać datę wniesienia skargi do Trybunału.

3. Właściwy sąd niezwłocznie zawiadamia ministra właściwego do spraw
  zagranicznych o skargach wniesionych w trybie, o którym mowa w ust. 1.

                                    Art. 19.

Ustawa wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.

_______________________________

[1]  Zmiany ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r.Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210,  z1984  r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz.  11,  z1990  r.  Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr  107,poz.  464  i Nr 115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr  27,  poz.96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r.  Nr114,  poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz.  272,Nr  115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106,  poz.668  i  Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz.  271,Nr  74,  poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.  Nr  11,poz.  91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638, z 2002  r.  Nr113,  poz. 984 i Nr 141, poz. 1176 oraz z 2003 r. Nr 49, poz. 408, Nr  60,  poz.535, Nr 64, poz. 592 i Nr 124, poz. 1151.

Patologie systemu sądownictwa - czas osądzić sędziów... cykl artykułów rozpoczynamy od listu czytelnika...
Zapraszamy wszystkich sędziów, prokuratorów, adwokatów, polityków i resztę urzędniczego "badziewia" zamieszanego we wszelkie oszustwa do ogólnopolskiej "czarnej listy Raczkowskiego"... 
miłego towarzystwa wzajemnej  adoracji ...
tym samym dochodzimy do setna sprawy, czyli "Raportu o stanie sądownictwa polskiego"

WSZYSTKICH SĘDZIÓW INFORMUJĘ ŻE PROWADZENIE STRON PUBLICYSTYCZNYCH
JEST W ZGODZIE z  Art. 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
1 - Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. 
2 - Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane.
ponadto Art. 31.3
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądĽ dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. 

zdzichu