opublikowano: 26-10-2010
"Każdy
naród żyje dziełami swej kultury" - Karol Wojtyła
ZYGMUNT JAN PRUSIŃSKI
WIERSZEM DO JANA PAWŁA II
Wielki Tydzień Żałoby: (2. 04. 2005 - 8. 04. 2005).
Pierwsza
Rocznica Śmierci: (2. 04. 2006 r).
 |
To "Amen" z
Twoich ust
wiersz I
Nie słyszałem -
byłem daleko,
na północy
ścieliłem ciszę...
Ta cisza była
w moim życiu
najcichsza - i
taka niewinna.
- Czekałem tego
wieczora
na płomień Twoich
oczu,
że podejdziesz szczęśliwy
i się przybliżysz
do okna.
Taka krótka staranność,
bym uwierzył że żyjesz.
-
A Ty co zrobiłeś?
Ostatnie słowo: "AMEN"!
3 kwietnia 2005
Ustka
|
|
Wiersz pisany w
kościele...
Motto:
Nie ma innej Prawdy od Twojej prawdy -
ZJP.
Tak, dzisiaj -
a co będzie jutro,
za miesiąc,
za rok albo jeszcze
dalej.
Tobie już lata
wyliczone,
nawet nie będziesz
liczył i
prezentów urodzinowych
przyjmował.
Moje królestwo
jest ciasną klatką;
w nim chowam zaklęcia
i wiersze.
Czyżby koniec mój
po Tobie
miałoby sens porzucić
walkę białej szaty?
Era zamknęła się
samoczynnie,
jak w trumnie...
- Może mądrości
zatrzymały się niezauważalne,
by spoić te ważniejsze
które zapisałeś
nie piórem wiecznym,
a głosem serca.
3 kwietnia 2005
Ustka
|
|
Godzina
21:37
wiersz III
"Cierpienie
i śmierć, bez tego
nie można niczego wyjaśnić"
Jan
Paweł II
Twoja
sobota i moja sobota,
Twój
wieczór i mój wieczór,
i ta
całkowita niewiedza
wedle
znajomej pieśni nędzarza.
Ja zasłużyłem
na śmierć,
ale
dlaczego Ty na cierpienie?
Wokół światła
jaskółki skrzydeł
porosła
modlitwa na ziemi. -
Byłeś
Synem Emilii i Karola,
którzy
zasłużyli na Niebo.
Może
teraz dotarłeś do Nich,
może osiągniesz
to jutro...
A mnie
przyszło pokochać Cię
ponownie -
jakbyś Zmartwychwstał!
4 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Dekalog w poezji
wiersz
IV
Wybierałem te drogi,
które nie są bezpieczne.
Modlitwy moje są
ukryte w trawach,
wydobywam te szlachetne,
fragment po fragmencie,
tak by straczyło
dla innych grzeszników.
Nie podejrzewaj mnie
Mistrzu, jestem
Twoim uczniem nad
brzegiem rzeki.
Wytapiam w zielonej
wodzie niedostatki,
bo to nie tylko
jest post - pokuta także.
- Czy wiesz ile
żurawi wróciło z południa?
Ich radość rysuje
Emil na prędce,
by wiernie odcienie
podciągnąć ku górze,
tak jak grywa w
Klubach murzyn na trąbce.
W tej podróży
odpocznij mój Mistrzu,
nie prześpij jedynie
dekalogu w poezji.
Może i ja do
Ciebie dojdę na tej nowej drodze,
Ty będziesz gospodarzem,
ja - gościem.
4 kwietnia 2004
Ustka
|
|
Krople
deszczu pod naszymi oczami
wiersz V
Chcę być
serdeczny wedle Twoich modlitw,
ale dławi
mnie strach, jaka będzie Polska?
Moje burze
w sercu i w strumieniu cichną,
po deszczu
zawsze po deszczu jest pogoda. *
*Od
autora:
I tu
są trudy, jakbym szedł pod górę
wielkiej otoki światła.
A jednak
nie mogę, nie mogę związać delikatnie
słów w całość.
Zostało
tylko tyle.
5 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Głosu
Twego zabrakło
wiersz VI
Wędrowcze,
gdzie Twój
skalny głos?
Tatry
odziane żałobą -
jedynie
gdzieniegdzie
prowokuje
echo.
Błądzę
w obrazach ukrytych,
spowity ze
struną strumienia
nad częścią
i Twego spojrzenia
i miłości
do kamienia...
Wędrowcze,
z liści
klonu i dębu!
Wszak
jesteś nagrodzony
modlitwą z
polskiego korzenia.
Gdy usłyszę
ponownie
głos Twój
narodzony -
umrę
tylko w tych dłoniach.
5 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Tę pustkę
zamienię w poezję
wiersz VII
"Módlcie się, za życia
mojego i po śmierci"
Jan Paweł II
Czy wiesz
mój
kochany Papieżu,
czy wiesz
że jesteśmy
razem
ze swoimi
wierszami
w jednej
Antologii:
"Dojrzewanie
w miłości".
W tej
książce nie ma,
nie ma
pustki intelektualnej.
Teraz w
kwietniu rosną
krzewy i
drzewa,
budzi się
światło nieba
by dłużej
zostało
na
polskiej ziemi.
A Ty
w gościnie
gdzieś
daleko od nas,
szykujesz
nowe posłanie słów:
"POJEDNANIE"! -
Obudż tę
ziemię lepiej;
Ojczyzna
pod Twoim okiem
nigdy nie
zginie!!!
Póki co,
w cieniu
złoconym
pustkę
wypełniam
wierszami.
5 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Poznawanie
uczuć
wiersz VIII
Nie znałem
Jezusa Chrystusa,
znam go
tylko z Biblii,
z treści
słów kronikarza.
Jana Pawła
II znam z życia;
żył w
mojej epoce XX wieku,
w
zbrodniczym komunizmie,
do tej
pory nie osądzonym,
bo taki
jest sprawiedliwy świat...
Dopisek:
Papież w
drewnianych butach,
poznał
faszyzm pod kolbami faryzeuszy.
6 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Byłeś
taki boski
wiersz IX
Byłeś
taki boski
-
wielowarstwowy -
mój
przyjacielu poeto.
To miałeś
w sobie
-
dziedziczne -
kochać słowo
polskie,
i układałeś
swoją drogę
liryzmem
w pieśniach
dzwonu.
Obrońco
wolności!
Obrońco
ubogich stóp
na ziemi,
wesprzyj
niepewność
jutra w
szponach
drapieżnego
ptaka
kapitalizmu!
Ty umiesz
wyciszyć
krzyk człowieka
na zakręcie
złego czasu.
Nie odchodż,
tylko nie
odchodż
za daleko.
Tyle
jeszcze trzeba napisać...
Tyle
trzeba jeszcze zrobić.
6 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Wczoraj...
bez jutra
wiersz X
Wczoraj,
bo zawsze
trzeba tak pisać
pewnie -
czyli odważnie.
Ustawiłem
symbole:
flagę biało-czerwoną
z kirem,
świeczkę
płonącą i fotografię,
jak klęczysz
nad grobem
ks.
Jerzego Popiełuszki.
Dla mnie,
dwa czasy
są pierścieniem
życia w
otoczce pamięci,
dwie tak
bliskie godziny:
"21:37"
i "21:58" w dniu
(2
kwietnia 2005 roku).
- I
to tyle,
(z
wczoraj)...
7 kwietnia
2005
Ustka
|
 |
Płacz
jest ukojeniem
wiersz XI
Płacz
Polsko,
twój syn
opuszcza cię
z ziemi
polskiej przez ziemię
włoską
idzie do Raju,
tam czeka
na niego Ojciec Bóg.
Płacz
Polsko,
teraz ze
szczęścia
wedle słów
Papieża:
"Budujcie
Miłość i Pojednanie!"
- I
z tym przesłaniem
budujmy
naszą i jego Ojczyznę,
jesteśmy
Mu to winni...
8 kwietnia
2005
Ustka
|
|
Rzymskie
pożegnanie
wiersz XII
"Budujcie dom na skale,
na skale jest Chrystus"
Jan Paweł II
Spoglądam
na zegar:
godzina
8:55 - tak ważna jest
każda
minuta, każda sekunda...
Czym bliżej tego
biegu
do mety,
nie chce się nawet
myśleć:
co będzie póżniej?
To jak
w gęstości piękna
jedno
serce pęka w milczeniu -
bo to
był "zegar" dla Polski.
Żegnamy
Papieża z Rzymu...
Żegnamy
Karola Wojtyłę z Wadowic...
Żegnamy
Jego Śmierć i Narodzenie.
8 kwietnia
2005
Ustka
|
Od autora:
Dwanaście tych
wierszy napisałem w trakcie Wielkiego Tygodnia Żałoby, od 3 Kwietnia do 8
Kwietnia 2005 roku. Dwanaście tych akurat wierszy, to niczym Dwunastu Apostołów
na tle księżyca i gwiazd, w świadectwie Ojca który przyjmuje do Nieba
swojego Syna. Dwanaście moich wierszy w oddaniu i osobistego hołdu
Wielkiemu Polakowi, Wielkiemu Romantykowi, Wielkiemu Poecie. Czy można dopisać,
iż taki, właśnie taki jak ON, rodzi się na Ziemi Polskiej raz na 300 lat?
Zygmunt Jan Prusiński
Ustka. 13 Marca 2006
r.
Zygmunt Jan Prusiński... tak trochę z jego twórczości żyjącej niespokojną codziennością...
Zygmunt Jan Prusiński... jest taki patriotyczny, nieustraszony, walczący poeta...
...i odszedł do lepszego świata Karol Wojtyła - Jan Paweł II WIELKI
|
Niezależne Czasopismo Internetowe SOPO www.aferyprawa.com Redaktor Naczelny (-) ZDZISŁAW RACZKOWSKI |
Dziękuję za przysłane teksty opinie i informacje.
|
zdzichu
Komentowanie nie jest już możliwe.