Zygmunt Jan Prusiński

PIONIERSKI MARSZ MISTRZA

Gdybym miał podobny charakter lub dorównujący Dawida Junga to pewnie (fruwałbym jak drapieżny ptak sokół) na mapie poetyckich środowisk i gniótłbym swoją mądrością nad wyraz poważny zabieg, że wszyscy są do niczego tylko ja jestem liczącym się poetą. Tak jakoś bywa, że dziś o nią nikt nie dba, z małymi wyjątkami. I takim środowiskiem literackim jest grupa zagorzałych zwolenników podtrzymania polskiej tradycji nazywająca się roboczo, „Wtorkowe Spotkania Literackie” przy Starostwie Powiatowym w Słupsku. Gdyby o tej grupie nikt nic nie napisał to byłoby gorzej – nawet jeśli odnosi się troszeczkę niegrzecznie ów pionier D. Jung. Co ciekawe, w samym tytule poczyna sobie fajerwerkować, bo tytuł zapachniał mnie gnojówką mieszczucha. Oto fragment jego „dzieła” pod tytułem: „Liryka postpeegerowska”. Mógłbym się założyć, iż wielu z naszej grupy takimi dogmatami nie przejmuje się., ja widzę nawet w tym nie tyle manierę co pewną złośliwość, ale z wyrachowania nie tylko charakteru co przedstawienie nas jako twórców – poetów po miejscach ludowej kultury gdzie stały i Kółka Rolnicze i PGR-y. Niech tak będzie.

Zaglądam do treści – sam ciekaw na ile tych bzdur miał autor – mistrz pozwolenie. No dobrze, podobno „krytyk” więc ma zawodową legitymację „dokopać” i temu i następnemu, i tak pod sznurek i z batem w ręku. Autor szkicu pisze tak: „Miałem nadzieję na odpowiedzi, które znajdę po lekturze tych wierszy – jak wygląda nasz kraj oglądany z perspektywy ludzi samotnych, zapomnianych, pozostawionych samym sobie po zmianie systemu; miałem nadzieję, że ktoś mi odpowie jak wygląda teraz ten kraj ugorów i zdewastowanych folwarków, pustych domostw i rozkradzionych przestrzeni”. I w tym miejscu przerywam, bo mam pytanie do krytyka Junga, dlaczego tego nie wnosi do resortu ministerstwa kultury i do ministerstwa rolnictwa ? To oni odpowiadają za namaszczenia zła, by wszystko znikło w tej transformacji, co było jednak pozytywne, bo ludzie do siebie byli bliżsi, kreowali kulturę ludową, tę wiejską. Dzisiaj sołtys mówi że nie ma pieniędzy, dzisiaj wójt mówi że nie ma pieniędzy, no to kto ma ? A ci poetami się zwą i jeszcze mają taki tupet że to wszystko robią za darmo !

Panie mistrzu Jung, czy lepiej żeby ich nie było,. niech cała wieś się wałęsa od cienia do cienia, co tam jakieś wierszydła połamane, powyginane językiem, którego i nie rozumie wróbel na dachu i sam mistrz, ba, strach na wróble także. Krytyk pisze: „Bo o ile cierpienie tych autorów jest prawdziwe, o tyle ich propozycje poetyckie już nie, rozmywają się w schematycznym utyskiwaniu nad rzeczywistością, w której nasi autorzy nie są czynnymi uczestnikami tylko obserwatorami...” Mistrzu Jung, a może w ogóle zlikwidować i tę poezję ludową i ten taniec ludowy i te orkiestry ludowe i malowidła ludowe i rzeźby ludowe – wszystko co się tyczy wsi, zlikwidować ! Rad byłbyś się odnaleźć w takiej wsi, gdzie wszystko zamarło i umarło ? – Czy to grzech że piszą ci amatorzy epigońskie wiersze ? A na kim mają się wzorować ? Po grecku „epigonos” to „później urodzony”, więc ten później urodzony pisze wiersze ludowe czy wiejskie po tym wcześniejszym urodzonym. A że najczęściej wylewają swe uczucia do ziemi, do uprawianej ziemi, to oblewasz ich zimną wodą ? Powiem ci więcej mistrzu Jung, że po nich przyjdą następni, (potomkowie poezji) więc nowy szereg poetów ich zastąpi. – Czy poczekasz na nich ?... Zostaniesz na następne 100 lat ?!

Ja wiem, że oni są właśnie i „czynnymi uczestnikami” i „obserwatorami” życia w pobliżu swojego życia, przecież na księżycu nie żyją... Mistrz Jung pisze: „Wiersze czasem nawet nie pozbawione uroku, liryzmu czy erotyzmu, jednak nazywanie tego poezją jest niezdrowe, mało satysfakcjonujące jako rozwiązanie stricte literackie”. Mój mistrzu, obojętnie jak to nazwiesz, to i tak kontrowersja zostaje, bo nie wiem dokładnie co było pierwsze, czy wiersz czy poezja, czy poezja czy wiersz. To podobnie jest z kurą i z jajem; czy wiesz co było pierwsze ? – Czy wszystko w literaturze jest: (ściśle, dokładnie, w ścisłym znaczeniu) ? Powiem tak, trochę dystansu do tych ludzi, bo po pierwsze nie znasz ich jacy oni są bezpieczni i ustosunkowani do drugich ludzi. Potrafią za ostatnie pieniądze przyjechać na warsztaty literackie, bo wciąż pragną uczyć się, dokształcać – zawsze pisać coraz lepsze wiersze, tak jak i ty chcesz to samo czynić, być doskonalszy w tej trudnej przecie sztuce, żywej sztuce. Oni na pewno nie popadają w megalomanię, snobizm czy w narcyzowate kolory, to są tak prości ludzie jak ich w większości autorskie wiersze.

31 marca 2007 – Ustka

* * *

Dawid Jung: „Liryka postpeegerowska. O najnowszych produkcjach Wydawnictwa Starostwa Powiatowego w Słupsku”. Opracowanie z książki „Może otulę jesień. Antologia poezji”. Słupsk 2006.

Copyright poezja.eu 2006. Kontakt: poezja@poezja.eu

_______________________________________________________________