AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

MALBORK - Jak SSR Andrzej Iwanowski zmieniał obowiązujące prawo, aby zatuszować zbrodnię zabójstwa i ochronić przestępców - z cyklu patologie w polskim sądownictwie.

Prawniczy „duet”- Sędzia Sądu Rejonowego w Malborku Andrzej Iwanowski wraz z małżonką Barbarą, która jest Prokuratorem Prokuratury Rejonowej także w Malborku wprawdzie na krótko, ale gościli już na internetowych stronach AFERY PRAWA.

Zważywszy, że Państwo Iwanowscy pełnią ważne funkcje publiczne, bo Pani Barbara Iwanowska z mocy Ustawy o prokuraturze powinna zajmować się ściganiem przestępstw, a Pan Andrzej Iwanowski z mocy najwyższego prawa Rzeczypospolitej Polskiej – Konstytucji powinien sprawować wymiar sprawiedliwości, to warto tym funkcjonariuszom władzy publicznej poświęcić nieco więcej uwagi. Szczególnie, że zarówno pani prokurator, jak i pan sędzia zajmują się nie tym - czym powinni. Poważny zarzut…. Mam tego świadomość, ale fakty to potwierdzają, a z nimi trudno polemizować.

Interes publiczny zaś wymaga, aby opinia publiczna została poinformowana o tym, jacy ludzie decydują o ich losie.

Nie ukrywam, że celem niniejszej publikacji jest nie tylko informowanie opinii publicznej o bezprawiu panoszącym się malborskim sądzie, ale również zależy mi na tym, by Minister Sprawiedliwości – Prokurator Generalny – zechciał zauważyć problem zwykłego człowieka i jego rodziny, która od ponad czterech lat żyje z poczuciem ogromnej krzywdy wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie organów władzy publicznej. A trzeba pamiętać, że sprawa ma miejsce w Polsce w demokratycznym państwie prawnym, którego władza publiczna ma obowiązek ochrony praw człowieka i obywatela.

Przypomnę, że sprawa dotyczy zabójstwa w dniu 31.01.2003 r. mojego syna Piotra oraz zatuszowanie tej zbrodni przez malborskich sędziów i prokuratorów.
Niniejsza publikacja jest kontynuacją poprzednich i ma ścisły związek.

Przejdźmy zatem do faktów.

W dniu 29.11.2003 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w Malborku Piotr Wojciechowski niczym hurtownik, wydaje kolejne postanowienie o umorzeniu śledztwa. Tym razem Ds. 2692/03 w sprawie śmierci w dniu 31.01.2003 r. w Malborku Piotra Łosicz.

Postanowienie dotyczy czynów z Art. 155, Art. 207. § 3. i Art. 162. § 1. k.k. (postępowanie w sprawie -nikogo nie przesłuchano w charakterze podejrzanego o popełnienie przestępstwa pomimo, że było to postępowanie podjęte na nowo - Art. 327. § 1. k.p.k. i powinno zakończyć się wniesieniem do sądu aktu oskarżenia - Art. 327. § 4. k.p.k. bo postanowienie prokuratora zostało wydane pomimo to, że postępowanie co do tego samego czynu zostało już prawomocnie zakończone-Art. 439. § 1. pkt. 8 k.p.k. -post. S.R. w Malborku z dnia 23.05.2003 r. str.1 i druga. Sąd Rejonowy w Malborku będzie „niżej” orzekał po raz drugi w tej samej sprawie.)

Z uwagi na obowiązujące prawo ujawniam tylko sentencje postanowienia.

Powyższe postanowienie zaskarżyłem zażaleniem z dnia 12.12.2003 r. do Prokuratora Okręgowego w Gdańsku za pośrednictwem Prokuratora Rejonowego w Malborku.

W zaskarżonym zażaleniu wykazałem, że w dniu 31.01.2003 r. mój syn Piotr Łosicz, po wcześniejszym znęcaniu się nad nim – został zamordowany.

Z uwagi na obowiązujące prawo- ujawniam tylko fragment zażalenia z dnia 12.12.2003 r. celem wykazania, że informowałem Prokuratura Okręgowego w Gdańsku, iż postanowienie prokuratora Ds. 2692/03 z dnia 29.11. 2003 r. dotyczy postępowania podjętego na nowo. Chcę również wykazać, że Sąd Rejonowy w Malborku, który jak wynika z protokołu posiedzenia sądu w dniu 21.01.2004 r. czytał moje zażalenie. Sąd miał więc świadomość, że orzeka po raz drugi w tej samej sprawie i na podstawie Art. 439. § 1. pkt 8. k.p.k. miał obowiązek uchylić postanowienie prokuratora –niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. (bezwzględna przyczyna odwoławcza)

Warto przypomnieć, że funkcję Prokuratora Rejonowego w Malborku pełnił wówczas jak i obecnie Pan Waldemar Zduniak, który osobiście dokonywał oględzin zwłok na miejscu śmierci mojego syna Piotra.

Przypomnieć też warto, że zgodnie z powszechnie obowiązującym prawem, (ustawa o prokuraturze) prokurator rejonowy jest prokuratorem przełożonym - prokuratorów prokuratury rejonowej.

Prokurator Rejonowy uznał, że nie ma podstaw do uwzględnienia mojego zażalenia na postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa w sprawie o czyny z Art.155, 207.§ 3. i 162. § 1. k.k. nie skorzystał więc z prawa, jakie daje Art. 463. § 1.k.p.k. i mając ogromne zaufanie do „swojego” prokuratora Piotra Wojciechowskiego przekazał zażalenie wraz z aktami sprawy Prokuratorowi Okręgowemu w Gdańsku – celem zajęcia stanowiska.

Prokurator nadrzędny (Art. 306. § 2. k.p.k.- zdanie drugie) nie przychylił się oczywiście do zażalenia i tak jak oczekiwała Prokuratura Rejonowa w Malborku, skierował je do Sądu Rejonowego w Malborku.

Czytając uzasadnienie stanowiska prokuratora Prokuratury Okręgowej w Gdańsku wyraźnie widać, że kontrola instancyjna w prokuraturze to fikcja. Bo co my tu widzimy. Pismo podpisał znany nam Prokurator Prokuratury Okręgowej w Gdańsku Pan mgr Zbigniew Owsiany, który wstydzi się firmować swoją pieczęcią służbową - własnych decyzji procesowych.

Można przypuszczać, że pan prokurator wstydzi się również „firmy”, w której pełni służbę.

Tego wykluczyć nie można. Patrz tu i tu. Ale pieniędzy brać się nie wstydzi.

Jak pamiętamy prokurator Piotr Wojciechowski umorzył śledztwo między innymi w sprawie o czyn z Art.207. § 3 k.k.

Zasadnym będzie, jeżeli w tym miejscu odwołam się do Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 1992 r.-Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury.

W § 193. ust. 3. rozporządzenia Minister Sprawiedliwości zarządził, że: Prokurator nadrzędny, uznając, że nie ma podstaw do uwzględnienia zażalenia pokrzywdzonego na postanowienie, o którym mowa w art. 306 § 1 kpk, niezwłocznie przedstawia je właściwemu sądowi wraz z aktami sprawy i pisemnym uzasadnieniem swego stanowiska.

Prokuratur Okręgowy w Gdańsku (nadrzędny) zgodnie z życzeniem prokuratury rejonowej uznał, że sądem właściwym do „załatwienia” sprawy jest Sąd Rejonowy w Malborku. Posiedzenie sądu zostało wyznaczone na 21.01.2004 r. godz. 10.45 o czym zostałem zawiadomiony.

W tej sytuacji 20.01.2004 r. złożyłem w Sądzie Rejonowym w Malborku wniosek, aby sąd rejonowy stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Gdańsku, który na podstawie Art. 25. § 1. pkt 3. w związku z Art. 325b. § 1. i 2. k.p.k. oraz Art.207. § 3. k.k. jest sądem właściwym, do orzekania w pierwszej instancji w sprawie o czyny z Art. 155, 162. § 1. i 207. § 3. k.k.

Złożenie wniosku miało istotne znaczenie procesowe z kilku powodów.

Po pierwsze- wiedziałem już, że w sprawie będzie orzekał sędzia Andrzej Iwanowski, mąż prokuratora Prokuratury Rejonowej w Malborku Pani Barbary Iwanowskiej, która po śmierci naszego syna fałszowała dokumenty procesowe, aby pognębić rodziców i wykazać, że ich syn to drań, który zasłużył na śmierć. Natomiast po jego śmierci utrudniała postępowanie karne.

Po drugie - sędzia Andrzej Iwanowski to ten sam sędzia, który orzekając w dniu 12 listopada 2003 r. w sprawie Sygn. Akt II Ko1 223/03 naruszył Art. 96. § 1.i 2. k.p.k. i wyrzucił z posiedzenia sądu – matkę zamordowanego syna, a z pokrzywdzonego kpił w obecności prokuratora do tego stopnia, że pokrzywdzony poprosił Wysoki Sąd, aby pozwolił mu opuścić salę posiedzeń sądu.

Po trzecie-bo takie jest Konstytucyjne prawo pokrzywdzonego. Mam prawo, aby moją sprawę rozpatrzył właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.

Po czwarte i najważniejsze - znalezienie trzech sędziów sądu okręgowego, którzy są idiotami nie jest łatwe – Art. 30. § 1. k.p.k.

W sądzie stawiłem się zgodnie z zawiadomieniem. O tym, co się wydarzyło w Sądzie Rejonowym w Malborku niech zaświadczy ten oto dokument – protokół posiedzenia Sądu Rejonowego w Malborku w sprawie Sygn. akt II Ko1 273/03 z dnia 21.01.2004 r.

Dokument ten wyjaśnia i potwierdza, że tytuł publikacji jest uzasadniony. Szok, takiego wniosku sąd się nie spodziewał. Zaczęli załatwiać od zmiany obowiązującego prawa. Sędzia i prokurator nie wiedzą, że o właściwości sądu decydują nie oni, lecz ustawa. Sędzia nie wie, że sąd rejonowy jest uprawniony do orzekania w sprawach, których górna granica zagrożenia karą nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności z kilkoma wyjątkami, wśród których nie ma czynu z Art.207. § 3. k.k. a który to czyn zagrożony jest karą do 12 lat pozbawienia wolności. Ale skoro oni mieli załatwić, a nie orzekać to i dziwić się nie trzeba, że pajaców z siebie robią. Bo oto prokurator stał się nagle oskarżycielem, ale.. - kogo on oskarża, jeżeli prokurator umorzył postępowanie przygotowawcze? Zapomnieli z tego wszystkiego, o Art.299. § 3. k.p.k. – który stanowi, że W czynnościach sądowych w postępowaniu przygotowawczym prokuratorowi przysługują prawa strony. Oznacza to, że zarówno pokrzywdzony, jak i prokurator mają równe prawa przed sądem.

Ale, to nie wszystko. Zobaczmy postanowienie Sądu Rejonowego w Malborku, które dotyczy w/w sprawy.

Boski sędzia Andrzej Iwanowski z kogoś robi idiotę.

W uzasadnieniu postanowienia słusznie pisze, że sąd rejonowy jest sądem właściwym do orzekania w sprawie o czyn z Art.207. § 1. k.k. a to, że orzekał w sprawie o czyn z Art.207. § 3. k.k. jakoś mu umknęło.

W postanowieniu sąd stwierdza, cyt.: „Zarzucił on (pokrzywdzony L.Ł.) również prokuratorowi wybiórcze i tendencyjne gromadzenie i ocenianie materiału dowodowego.”

Bardzo słuszne spostrzeżenie. Sąd wie, że prokurator nie dokonał oceny wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd wie, że pokrzywdzony zarzucił prokuratorowi na podstawie Art.438. p.2 k.p.k. obrazę przepisów postępowania, polegającą na naruszeniu Art. 7. k.p.k. Powinien też wiedzieć, że jest to wystarczającą przesłanką dla sądu, aby powołując się na ten zarzut - na podstawie Art.330.§ 1. k.p.k. uchylił postanowienie prokuratora o umorzeniu śledztwa. Sąd powinien też wiedzieć, jakie konsekwencje prawne wynikają w sytuacji, kiedy sąd niższego rzędu orzekł w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu – Art.439.§ 1. k.p.k. Ale, czegoż to mąż nie zrobi dla żony.

Oczywista omyłka pisarska dotycząca daty posiedzenia sądu została sprytnie wykorzystana do zastraszenia pokrzywdzonego.

Sąd, który sprawuje wymiar sprawiedliwości w imieniu Rzeczpospolitej Polskiej ostrzega pokrzywdzonego – uważaj.., bo jak będziesz dochodził prawdy, to może ci się przydarzyć nieszczęśliwy wypadek. Tak, a nie inaczej zrozumiałem umieszczony w doręczonym mi postanowieniu Sądu Rejonowego w Malborku z dnia 2 lutego 2004 r. - zapis – skazanemu z art. 155 k.k.

Panie Ministrze Sprawiedliwości

Panie Prokuratorze Generalny - takie są fakty.

Ja - ze swej strony zrobiłem wszystko, co do mnie należało i Pan o tym WIE.

Zabójcy mojego syna wciąż mają się dobrze.

Moja rodzina i ja-NIE

Cdn.

"Bądźmy niewolnikami prawa, abyśmy mogli być wolni."
Cyceron (Cicero Marcus Tullius, 106-43 p.n.e.)

Skrzywdzony, upokorzony i zastraszany, ale nie pokorny - bo wciąż walczący o swoje prawa,

Lech Łosicz.

Krytyka wyroków sądowych nie jest godzeniem w niezawisłość sędziowską. Nadmiar prawa prowadzi do patologii w zarządzaniu państwem - Profesor Bronisław Ziemianin

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu