AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Izrael - historia powstania ojczyzny Żydów i destabilizacji świata.

Arthur Balfour, brytyjski minister spraw zagranicznych napisał 2-go listopada, 1917, list zawierający oświadczenie zaadresowane do lorda Waltera Rothschilda, szefa syjonistów brytyjskich, stwierdzające że rząd brytyjski czynnie poprze stworzenie "ojczyzny Żydów" w Palestynie ("Jewish Homeland"), w zamian za pomoc syjonistów w wciągnięciu USA do wojny. 
Wówczas polityka USA była zdominowana przez pacyfistów, włącznie z pierwszą żoną prezydenta Wilsona. Natomiast druga żona, z którą Wilson ożenił się w 1915 roku, była nastawiona pro-syjonistycznie i pro-wojennie (John Cornelius,"The The Hidden History of the Balfour Declaration"). Pierwsza, nie udana zresztą, oferta brytyjska z 1903 roku proponowała ojczyznę Żydów w Ugandzie. Już w 1915 roku Balfour powiedział Chaimowi Wiesmanowi: "Kiedy skończy się strzelanina pewnie dostaniesz Jerozolimę."

Kiedy w sierpniu 1914 Niemcy zaatakowały Rosje, według planu generała Schlisffen'a, Francja miała być pokonana w szybkim tempie, a Rosja, po kilkuletnim podboju przez armie niemiecka, miała być zmieniona w kolonie niemieckiego imperium kolonialnego. Nierozegrana wojna pozycyjna w okopach, od Szwajcarii do wybrzeża morskiego, ustaliła się już z końcem 1914 roku. W połowie 1916go roku brytyjska ofensywa 60,000 wojsk nie wiele dala, a straty w zabitych po obu stronach frontu sięgały miliona żołnierzy.
Po storpedowaniu przez Niemcy statku Lusitania 7-go maja 1915 roku i zatonięciu 1200 pasażerów, jak i statku "Arabic" 19-go sierpnia, 1915, oraz po ataku na statek Sussex, stosunki Niemiec z USA pogorszyły się, mimo silnych nastrojów pacyfistycznych w Ameryce. Tymczasem, tajne porozumienie brytyjsko-syjonistyczne zapoczątkowane w paĽdzierniku 1916 roku, spowodowało ważne zmiany w rządach w Londynie i w Berlinie. W Niemczech syjoniści niemieccy już w 1912 roku otrzymali rządową pomoc niemiecką w budowie politechniki w Haifie i w sierpniu 1914 roku zaproponowali Niemcom żydowskie państwo ze stolica w Lublinie, jako protektorat niemiecki na wschodzie Niemiec i Austrii z chwila zwycięstwa tych państw. Przywódca syjonistów, Openmheimer, wówczas mówił, że jest Niemcem "do ostatniej kropli krwi."
Lloyd George zostal premierem brytyjskim "rządu wojennego" a Balfour ministrem spraw zagranicznych, 6-go grudnia 1916 roku. Oferta pokoju Berlina z 18go grudnia w została odrzucona przez Lioyd George'a, który obiecał walczyć do zwycięstwa, co spowodowało (od 9-go stycznia, 1917) zaostrzenie akcji niemieckich łodzi podwodnych i zerwanie stosunków dyplomatycznych USA z Niemcami. Jednocześnie rząd brytyjski zbliżał się do stanu upadłości finansowej. Rząd w Londynie mógł być uratowany tylko przez pomoc finansowa z USA.
Agent syjonistow, Herr von Kemnitz, na stanowisku przy niemieckim ministrze spraw zagranicznych Zimmermann'ie, zdradził kluczowe szyfry niemieckie Brytyjczykom, 16 stycznia, 1917go roku. Car Mikołaj abdykował 15-go marca 1917 roku i socjaldemokratyczny rząd Aleksandra Kerenskiego wkrótce doszedł do władzy z aprobatą rządu USA i syjonistów.

USA wypowiedziało wojnę Niemcom 6go kwietnia, 1917go roku i Anglicy zaliczyli wypowiedz wojny Niemcom przez Amerykę jako zapłatę syjonistów za obiecana im przez Balfour'a "ojczyznę Żydów" w Palestynie. Z początkiem listopada 1917 roku pucz bolszewików dał bolszewikom władzę w Rosji. Wkrótce potem, na rozkaz Lenina, cala rodzina cara została wymordowana przez Żydów z Swierdłowem na czele żydowskiego oddziału egzekucyjnego. 
Jak wyżej wspomniałem 2-go listopada Żydzi uzyskali Deklaracje Balfour'a o "OjczyĽnie Żydów" w Palestynie, mimo antagonizmu niektórych Żydów brytyjskich przeciwko syjonistom, jak i przy pogwałceniu wcześniejszych układów brytyjsko-francusko-arabskich.
Wojna skończyła się 11-go listopada, po wcześniejszym zablokowaniu kredytów banków żydowskich dla Niemiec i strajkach prowadzonych przez związki zawodowe w przemyśle zbrojeniowym niemieckim, wśród których to związków Żydzi odgrywali czołową role. Deklaracja Balfour'a byla zaplata za pomoc Żydów w pokonaniu Niemiec w Pierwszej Wojnie Światowej. Rola Żydów w przystąpieniu USA do wojny jak i w przejęciu władzy w Rosji, za pomocą puczu bolszewickiego, była ważna w historii utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. 

Pomimo tego, że wszystkie międzynarodowe organizacje żydowskie prowadziły aktywną politykę przeciwną niepodległości Polski, Polacy ofiarna walka i przy dużych stratach w ludziach, odzyskali niepodległość państwa polskiego, która to niepodległość, ogłosili światu 11go listopada 1918 roku.

Trzeba pamiętać, że wcześniej Żydzi przekonali Niemców do zwerbowania Lenina, w celu likwidacji frontu wschodniego z Rosją. Niemcy wydali na ten cel ze skarbu państwa niemieckiego rownowartość 10 ton złota. Ponad 20 lat póĽniej, w 1940 roku, Hitler pertraktował z Mussolinim w sprawie transportu Żydów na Madagaskar. W czasie tych pertraktacji Hitler wstrzymał budowę getta w Warszawie. Starania Hitlera o deportacje Żydów na Madagaskar nie udały się. Po klęsce Niemców pod Moskwa, z końcem stycznia 1942 roku, Niemcy przenieśli pierwszeństwo w masowych mordach niemieckiego aparatu terroru, z inteligencji i patriotów polskich, na Żydów, których to Żydów, dopiero wtedy zaczęli wtedy masowo zabijać w obozach zbudowanych w celu mordowania Polaków, takich obozach jak, na przykład Oświęcim.

Sowieci odegrali kluczowa role w powstaniu państwa Izrael po Drugiej Wojnie Światowej, z początkiem Zimnej Wojny. Już wówczas Sowieci popierali stworzenie państwa Izrael w Palestynie w celu wywołania konfliktu na Bliskim Wschodzie bogatym w ropę naftową. Sowieci uruchomili konflikt amerykańsko-islamski za pomocą niekończących się walk żydowsko-arabskich w Palestynie. Na dłuższą metę potrzebowali oni strategicznego zarzewia konfliktu miedzy USA i światem islamu. Do dziś i w następnych latach Izrael był, jest i będzie kością niezgody nawet po upadku Związku Sowieckiego.

Sowieci pierwsi wnieśli wniosek w ONZ o uznanie państwa Izrael. Jednocześnie, żeby zaludnić tworzące się państwo Izrael, Sowieci wypędzili przez Żelazną Kurtynę 711,000 Żydów z państw satelickich w latach 1945-7. Sowieci dokonali tego za pomocą kilkunastu pogromów Żydów - w samym Budapeszcie były cztery pogromy. Sowieci dopuścili do prasy światowej jedynie pogrom kielecki, z 4-go lipca 1946. Pogrom ten był zainscenizowany i kontrolowany przez NKWD z pomocą syjonistow. Wkrótce po pogromie, sąd NDWD w Kielcach skażał na śmierć i nakazał natychmiastowa egzekucje dziewięciu niewinnych Polaków, z których żaden w ogóle nie był na miejscu zbrodni.
Wśród Żydów wypędzonych z krajów satelickich, było dużo specjalnie zorganizowanych weteranów armii komunistycznych z czasów Drugiej Wojny Światowej. Ludzie w izraelskich siłach zbrojny byli wyposażeni przez Sowietów, za darmo w bron czechosłowacką. Z chwila uznania Izraela przez ONZ, Sowieci zaczęli uzależniać od siebie Arabów. Sowieci byli głównym Ľródłem broni i pomocy politycznej dla Arabów przeciwko chronionemu przez USA Izraelowi.

Druga fala osadników żydowskich w Palestynie przybyła również pod terrorem, ale tym razem pod terrorem prowokacji syjonistycznych w krajach arabskich, już bez bezpośredniej kontroli sowieckiej. 
Według takich autorów jak Robert Fisk stworzenie państwa Izrael jest tragedia tak dla Arabów jak i dla Żydów, a równocześnie tragedia ta, której ważnym etapem była Deklaracja Balfour'a, destabilizuje dziś cały świat.

Ojczyzna Żydów, Deklaracja Balfour'a, Destabilizacja Świata
Iwo Cyprian Pogonowski
www.pogonowski.com 

Podobne tematy znajdziesz w dziale:  ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia
i wiele innych w kolejnych działach wydawnictwa:  SˇDY   PROKURATURA  ADWOKATURA
 POLITYKA  PRAWO  INTERWENCJE - sprawy czytelników

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE PROWADZENIE STRON PUBLICYSTYCZNYCH
JEST W ZGODZIE z  Art. 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
1 - Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. 
2 - Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane.
ponadto Art. 31.3
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądĽ dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw. 

zdzichu