AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Dziwny jest ten świat
Janusz B. Kępka

I. Who is Who?

Od wieków wpajane jest chrześcijanom przekonanie, że ich Bóg osobiście oddał Żydom ten świat we władanie, jako „narodowi błogosławionemu” („wybranemu”).

Jako źródło wszelakiej i ostatecznej wiedzy wskazywany jest Stary Testament.

Stary Testament (1200 –150 p.n.e.). Przyjęta też nazwa Biblia (z gr. biblion-księga).
Po ucieczce z Egiptu, wśród Izraelitów ustne przekazy z pokolenia na pokolenie jako plemienna tradycja. Późniejsze Księgi nakazów i zakazów.
Nie zachował się oryginalny tekst. Biblia składa się z trzech części:

1. Tora, zwana też Prawem lub Pięcioksięgiem Mojżeszowym; 2. Pisma proroków, składające się z 21 ksiąg; 3. Pisma.

Talmud (III w. p.n.e – VI w. n.e) – początkowo ustne przekazy i następnie pisemne
streszczenia prawa ustnego, komentarze, objaśnienia i dyskusje rabinów,
dostosowujące Torę do aktualnej, konkretnej sytuacji.
Talmud (babiloński) jest wykładnią zasad wiary dla wszystkich ortodoksyjnych Żydów,
i zwane jest to

JUDAIZMEM (rabinowym-faryzejskim).

Talmud składa się z dwóch części:
1. Miszna – zbiór komentarzy do Tory, opartych na wywodach rabinów (ok. 220 r. po Chr.);
2. Gmer (hebr, gāmār – uzupełniać) zawiera nauki zewnętrzne i uzupełniające Misznę,
nakazy i zakazy obowiązujące w sposób bezwzględny każdego religijnego Żyda.

Nikt inny poza Żydem nie ma prawa do zbawienia, choćby nawet żył bardzo zgodnie z etyką judaizmu.
O zbawieniu decyduje pochodzenie (z matki), a nie wiara.

Stąd też, należy rozróżniać określenia: Żyd (z matki) – Żydziak (z ojca).
Osoba nie będąca Żydem określana jest mianem goja[1].

„…założenie judaizmu stanowi przekonanie o boskim posłannictwie narodu żydowskiego, z racji przymierza, które Bóg zawarł z nim jako narodem przez siebie umiłowanym – wybranym. Judaizm wskazuje na wyjątkową rolę tego narodu w dziejach ludzkości. … Przymierze Boga z narodem wybranym ma znaczenie dla całej ludzkości, gdyż z chwilą nadejścia Mesjasza, wszyscy ludzie poznają Boga prawdziwego”.
(Paweł Znyk, Judaizm-Religia jednego narodu, Forum Psychologiczne, Kwartalnik nr 1 (14) 2004)

Powyższe wprost poddaje w wątpliwość, czy nasz Bóg jest tak całkiem… prawdziwy.
A ponadto, Jezus też nie jest prawdziwym Chrystusem (Mesjaszem)?
W tej sytuacji, należy bliżej przyjrzeć się „narodowi wybranemu”. Z prawdziwymi…

1.1. Stworzenie świata, Pana Boga i…

Sześć dni stworzenia (Biblia Włoska Giunty, Wenecja 1490).

„I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór, i nastał poranek – dzień szósty” (Genesis, I Ks. Mojż., 1,31).

Prawdę mówiąc, to jednym z głównych problemów „uczonych w piśmie”, jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: kto i w jakim celu stworzył ten świat?
Ale są też i tacy, którzy twierdzą, że ten świat nie został stworzony, ponieważ zawsze istniał. I w ten oto „prosty sposób” wyeliminowane jest pojęcie Stworzyciela.
Stworzenie tego świata jest dosyć obszernie opisane w Starym Testamencie.
Jednak jest wiele… Starych Testamentów.
Ściśle mówiąc, to nie ma Starego Testamentu (oryginału), lecz wiele różnych odpisów z oryginału, którego właśnie nie ma; oraz z kolei wiele różnych tłumaczeń (bardzo) różnych autorów‑tłumaczy, którzy tłumaczą innych tłumaczy…, itd., itp.
Z tych właśnie względów, teksty te (istotnym sensem!) różnią się między sobą.
W pierwotnych odpisach Starego Testamentu równoważnie używane są nazwy Jahweh, Elohim oraz Adonai.
Ale, Jahweh to jeden z bogów ugaryckich.

Wobec tego, niektórzy przyjęli, że Elohim (bogowie) oraz Adonai (panowie moi) to w zasadzie jest to samo. „Uczeni w piśmie” tłumaczą więc Elohim jako (jeden) z bogów oraz Adonai jako (jeden) z panów.
Z kolei, „uproszczono” powyższe jako… Bóg (Elohim) oraz Pan (Adonai).
Stąd, w obecnych „tłumaczeniach” jest: Elohim + Adonai = Jahweh = Pan Bóg[2].
I w ten „oto prosty sposób” „uczeni w piśmie” stworzyli…Pana Boga!
Ale według Starego Testamentu (Genesis, I Księga Mojżeszowa czyli Księga Rodzaju) jest odwrotnie: Pan Bóg stworzył… „uczonych w piśmie”.

2, 7. „Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu i ziemi i tchnął w nozdrza jego
dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą”.

Więc… Kto kogo stworzył? Pan Bóg „uczonych w piśmie”, czy odwrotnie?

Odpowiedź: Pana Boga stworzył Albert Einstein – wybraniec „narodu wybranego”. Dowód.
Na pytanie co by było, gdyby eksperyment nie potwierdził jego teorii, Albert Einstein odpowiedział (Berlin,1919 r. po Chr.): „Byłoby mi żal dobrego Boga, bo teoria jest w porządku” („Da könnt mir halt der liebe Gott leid tun, die Theorie stimmt doch.”).

Powyższe wprost oznacza, że gdyby eksperyment nie potwierdził teorii Alberta Einsteina, to „dobry Bóg” źle stworzyłby ten świat, „bo teoria jest w porządku”.
Ale „teoria jest w porządku”, więc „dobry Bóg” stworzył ten świat według teorii A. Einsteina.
Tym samym, Albert Einstein oraz jego teoria byli przed… „dobrym Bogiem”. Proste?
Otóż, Jego Ekscelencja Pan Albert Einstein, ma rację: „dobry Bóg” źle stworzył ten świat.
I poprawiał według teorii Pana Einsteina.

A oto dowody z Pierwszej Księgi Mojżeszowej (Rodzaju).
I. „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”.
I.20. „Potem rzekł Bóg: Niech zaroją się wody mrowiem istot żywych, a ptactwo niech lata
nad ziemią pod sklepieniem niebios”.
I.22. „I błogosławił im Bóg mówiąc: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie wody
w morzach, a ptactwo niech się rozmnaża na ziemi”.
I.26. „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas…”.
I.27. „I stworzył Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę
i niewiastę stworzył ich”.

Powyższe wprost oznacza, że najpierw stworzony był ten świat z roślinami, zwierzętami, a dopiero na samym końcu stworzeni zostali mężczyzna i niewiasta.
Jednak „dobry Bóg” doszedł do wniosku, że źle stworzył ten świat, i
6.6. „Żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim”.
6.7. „Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka
aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem”.

A potem nastał potop, i nieliczni tylko ocaleli.
Ergo: rację miał Jego Ekscelencja Pan Albert Einstein: „dobry Bóg źle stworzył ten świat”.
I dlatego poprawiał (i poprawia!) według teorii Alberta Einsteina, która „jest w porządku”.

Wygnanie z raju

Większość (nie)czytających „święte księgi” twierdzi, że Adam i Ewa wygnani zostali z raju za zerwanie owocu z „drzewa poznania dobra i zła”.
Nieprawda. Zostali wygnani nie za czyn dokonany, lecz za czyn… niedokonany!
Pierwsza Księga Mojżeszowa:
3.22. „I rzekł Pan Bóg: oto człowiek stał się taki jak my: zna dobro i zło. Byleby tylko
nie wyciągnął teraz ręki swej i nie zerwał owocu także z drzewa życia, i nie zjadł,
a potem żył na wieki”.
3.24. „I tak wygnał człowieka, a na wschód od ogrodu Eden umieścił cheruby i płomienisty
miecz wirujący, aby strzegły drogi do drzewa życia”.

Rozmnażanie (się) i… potop

1.26. „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas”.
Ale człowiek, podobnie jak zwierzęta, mógł rozmnażać się. I rozmnażał się.
Bogowie też. I czytamy:
6.2. „Ujrzeli synowie boży, że córki ludzkie były piękne. Wzięli więc sobie za żony te
wszystkie, które sobie upatrzyli”.
6..4. „A w owych czasach, również i potem, gdy synowie boży obcowali z córkami ludzkimi,
byli na ziemi olbrzymi, których im one rodziły. To są mocarze, którzy z dawien dawna
byli sławni”.
6.6. „Żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim”.
6.7. „Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka
aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem”.

Ergo: wielu bogów oraz synów bożych.
A potop za to, że „synowie boży obcowali z córkami ludzkimi”.
Ale nie „córki ludzkie” podrywały „synów bożych”, lecz odwrotnie.
To dlaczego „dobry Bóg” potopił tylko ludzi i zwierzęta? A co z „synami bożymi”?
A dlaczego pokarane zwierzęta? To z nimi też „synowie boży obcowali”?

Lucas van Leyden
Wygnanie z raju

I.2. Krótka (pra)historia „narodu wybranego”
(należy zwracać uwagę na miejsce i daty!)

1. Abraham – syn Tarego, protoplasta i patriarcha plemienia Hebrajczyków.
Hebrajczycy – półkoczownicze plemię, uważane za przodków Izraelitów.
Hebrajczycy zostali wygnani w XIII w. p.n.e. z Egiptu przez faraona Ramzesa II.
a) hebrajski język – z kanaanejskiej, aramejskiej grupy języków semickich.
Współczesny język hebrajski jest językiem urzędowym państwa Izrael.
b) hebrajskie pismo – odmiana pisma aramejskiego; spółgłoskowe pismo
alfabetyczne (22 znaki), którym Żydzi posługują się od ok. IV w. p.n.e.

Jest to też miejsce urodzenia Abrahama. Jednak, ponieważ Abraham nie był Sumerem, lecz pochodził z półkoczowniczego plemienia semickiego, udał się (2000–1600? p.n.e.) wraz ze swymi ludźmi w kolejną wędrówkę z Ur do ziemi Kanaan w Palestynie.
2. Józef – syn Jakuba. Ponieważ donosił ojcu na braci swoich, ci sprzedali go jako
niewolnika Ismaelitom, którzy z kolei sprzedali go w Egipcie.
Od Józefa właśnie wywodzi się legenda „niewoli egipskiej”. Oczywiście, winien… faraon!
3. Mojżesz (hebr. Moszeh, lub może z egipskiego mesu – dziecko).
Faraon gnębił hebrajskich niewolników (innych – nie?), a nowonarodzone
dzieci (ponoć) kazał zabijać. To właściciele pozbywali się… niewolników?
Matka z pokolenia Lewi, po narodzeniu syna włożyła go do trzcinowego koszyka
i ukryła w sitowiu na brzegu Nilu.
Znalazła go córka faraona, gdy szła do kąpieli; spodobał się jej, dała mu imię Mojżesz
i otoczyła opieką (a nie zabiła z rozkazu ojca-faraona?).
Dorosły Mojżesz (w dowód wdzięczności!) zabił Egipcjanina, i następnie uciekł do kraju Midianitów. Tam, na górze Horeb ukryty w „gorejącym krzaku” przemówił, nie podając swego imienia! („… jakie jest imię jego…?” (II,3,13); „Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów Izraelskich: Jahwe[3] posłał mnie do was!” (II,3,14).

Exodus (II Księga Mojżesza, 3,

2. „Wtem ukazał mu się anioł Pański w płomieniu ognia ze środka krzewu;

4. „… zawołał nań Bóg spośród
krzewu…”.

I nakazał Mojżeszowi
wyprowadzić Hebrajczyków
z Egiptu.

Anioł Pański to… Bóg?

Krzak gorejący
(Biblia południowoniemiecka).

Jednak faraon nie chciał (?) wypuścić[4] Hebrajczyków (potomków Jakuba-Izraela) z Egiptu.
Wobec tego, (nie podając swego imienia!) za pośrednictwem Mojżesza spuszczał na Egipt:
Dziesięć 1. woda Nilu zamieniona w krew, 6. wrzody,
plag 2. żaby, 7. grad,
egipskich: 3. komary, 8. szarańcza,
4. muchy, 9. ciemności,
5. zaraza na bydło, 10. śmierć pierworodnych.

Dopiero po spełnieniu powyższego, faraon „załamał się”, i Mojżesz wyprowadził swój lud z Egiptu (po 430 latach niewoli).

Uwaga: nie ma żadnych śladów pobytu Hebrajczyków w Egipcie! Być może, było paru
hebrajskich niewolników. Podobnie jak z innych plemion koczowniczych.

Dlatego właśnie w zapisach egipskich nie ma nawet jednego hieroglifu o „narodzie wybranym”! A może faraon… „zaniemówił z wrażenia”? Kolejna, jedenasta „plaga egipska”?
Gdy przybyli na pustynię synajską, na górze Synaj (jakie imię?) przekazał Mojżeszowi dwie obustronnie zapisane kamienne tablice‑„Świadectwa”. „Dziesięcioro Przykazań” (Dekalog).
Tablice te przechowywane były w pozłacanej skrzyni z drzewa akacjowego, zwanej Arką Przymierza, którą Hebrajczycy (Izraelici) nosili w swych wędrówkach i w bitwach.
Później, złożona w świątyni jerozolimskiej Salomona.
Oryginalna Arka Przymierza zaginęła po upadku Jerozolimy w 586 r.

4. Saul (hebr. dosł. „uproszony”) pierwszy król Izraela (ok. 1025 r. p.n.e.), po zwycięstwie
nad Amonitami obrany królem i namaszczony na wodza przez proroka Samuela
(I Księga Samuela, 10). O „skomplikowanym” charakterze, usiłował zabić ukrywającego się w pieczarach Dawida. W bitwie z Filistynami zginął wraz z synami.
5. David (hebr. ukochany) – drugi król izraelski (ok. 1012 – ok. 972 p.n.e.).
Po zdobyciu Jerozolimy, otoczył ją murem obronnym[5].
Według tradycji izraelskiej, z rodu Dawida ma wywodzić się wybawiciel-Mesjasz.
6. Salomon (hebr. ©ìlōmō – pokój), król izraelski (ok. 970 – ok.930 p.n.e.), syn Dawida.
Umocnił państwo, unikał wojen, utrzymywał przyjazne stosunki z sąsiadami.
Przypisuje się mu niezwykłą mądrość i sprawiedliwość („wyrok salomonowy”).
Utrzymywał liczny harem (700 żon oraz 300 nałożnic).
Wznosił piękne i kosztowne pałace, w tym świątynię jerozolimską.
Na starość czcił Astartę Sydończyków, Molocha Ammonitów, i Chamosa Moabitów.
Biblia przedstawia panowanie Salomona jako złoty wiek Izraela.

Z rozpadu państwa Salomona, powstały:

7. Izrael – Isrāel – (hebr., ten, który walczył z Bogiem). Imię nadane Jakubowi po jego
walce z Bogiem (Genezis, 32, 25). Niektórzy „uczeni w piśmie” podają, że z… aniołem.
Z kolei, starożytne państwo ze stolicą w Samarii, utworzone ok. 929 r. p.n.e.
w północnej Palestynie. W 721 r. p.n.e. podbite przez Asyrię.

Także nazwa państwa żydowskiego utworzonego w 1948 r. Godłem państwa Izrael jest Gwiazda Dawida

8. Juda – najmłodszy z czterech synów Jakuba, mityczny protoplasta jednego
z dwunastu plemion Izraela.
W końcu eksodusu z Egiptu, plemię Judy zajęło tereny w południowej
Palestynie między Morzem Martwym a morzem Śródziemnym.
Tak powstało królestwo Judy ze stolicą w Jerozolimie.

Tej grupie Hebrajczyków przypisuje się początek nowej religii zwanej Judaizmem.
Stąd też (spolszczona, z fr. Juif, z ang. Jew) nazwa: Żyd.
Oczywiście, niezwykle interesującą (i pouczającą!) historię narodu żydowskiego można kontynuować do dnia dzisiejszego włącznie.
Należy jednak zwrócić uwagę na istotny element tej historii.
W zasadzie, nie można przypisać „narodowi wybranemu” tzw.. „ziemi ojczystej”.
Chyba z tego względu, że Żydzi byli (i są!) plemieniem półkoczowniczym, a które prawie zawsze żyło w diasporze[6]. Było to dosyć łatwe na słabo zaludnionych terenach.
Jednak, plemiona osiadłe tworzyły duże skupiska ludności o znaczącej kulturze materialnej (np. rolnictwo, budownictwo). Było więc czego bronić przed przybyszami. Wobec tego, Żydzi siłą dokonywali podbojów („ziemia obiecana”, zdobycie Jerycha, Jerozolimy, itp.).
Takie były początki „narodu wybranego”.
A jakie to były te inne plemiona i narody? I co sobą reprezentowały?

I.3. Sodoma i Gomora

„I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy” (Genesis, 20, III Mojżesz):
13. „Mężczyzna, który obcuje cieleśnie z mężczyzną tak jak z kobietą, popełnia
obrzydliwość; obaj poniosą śmierć; krew ich spadnie na nich”.
15. „Mężczyzna, który obcuje cieleśnie ze zwierzęciem, poniesie śmierć;
zwierzę także zabijcie”.
16. „Kobietę, która zbliży się do jakiegoś zwierzęcia, aby się z nim parzyć, zabijesz, zarówno
kobietę jak i zwierzę to także; oboje poniosą śmierć i krew ich spadnie na nich”.
Z Pierwszej Księgi Mojżesza (19):
1. „Pod wieczór przyszli dwaj aniołowie do Sodomy, a Lot siedział w bramie Sodomy…”.
4. „…mężowie Sodomy, od najmłodszego do najstarszego, otoczyli dom,
cała ludność z najdalszych stron”.
5. „Wywołali Lota i rzekli do niego: Gdzie są ci mężowie, którzy przyszli do ciebie tej
nocy? Wyprowadź ich do nas, abyśmy z nimi poigrali”.

24. „Wtedy Pan spuścił na Sodomę i
Gomorę deszcz siarki i ognia,
sam Pan z nieba”.

25. „I zniszczył owe miasta i cały
okrąg, i wszystkich mieszkańców owych miast oraz roślinność ziemi”
(Mat. 10, 15; 11, 23-24 Łuk. 10, 12; 17, 29 II Piotra 2, 6 Judy 7).

Zagłada Sodomy i Gomory (Schedel. Hartman. De aetatibus mundi.).

Według Biblii, Bóg spalił Sodomę i Gomorę ogniem i siarką za grzechy zwane później sodomskimi (zboczenie seksualne, głównie pederastia).
Jak ogólnie wiadomo, rozmnażanie się jest podstawą istnienia oraz rozwoju danego gatunku roślin i zwierząt, w tym homo sapiens.
Warto zwrócić uwagę, że różnica płci istnieje także w świecie roślinnym.
Degeneracja organizmów żywych polega głównie na zaniku zdolności do rozmnażania. Wynikać to może z różnego rodzaju chorób.

Zauważmy, że podobna choroba występuje też w świecie roślin krzyżowych, głównie warzyw (kiła kapuściana), wywołana przez pasożytniczy grzyb; objawy: więdnięcie, zdrobnienie roślin, narośla lub obrzmienia na korzeniach. A to oznacza… niszczenie gatunku!

Z natury rzeczy, rodzina składa się z dwóch osobników płci odmiennej oraz ich potomstwa. Potomstwo jest właśnie decydującym czynnikiem utrzymania gatunku, plemienia, narodu, itp.
Nie ma potomstwa – nie ma nas! A także ich. I to bez żadnych wojen!
Ale… Jak to zrealizować? Ale,… żebyśmy „my” tylko pozostali! Bardzo proste.
Należy wspierać „rodzimych” idiotów, dewiantów, itp., itd. oraz wprowadzać ich możliwie wszędzie. I niech udają… „swoich”.
Można tu używać różnych (dla głupich) haseł, w rodzaju: internacjonalizm, demokracja, wolność wszystkich do wszystkiego, równość płci (nie ma różnicy).
A także, bardzo skuteczną metodę „błędnego koła”[7].
Inny przykład.
Wśród „naszych” należy znaleźć odpowiedniego dewianta, odpowiednio przeszkolić, dać mu nadzieję na „wieczne zbawienie”, i nazwać, np. Szymonem[8].
Jako dewiant (homoseksualista), ma on wrodzone predyspozycje do uczestniczenia
i organizowania parad Techno, parad Równości i Wolności gejów[9] i lesbijek[10], itp., itd.
Głośno i nachalnie ma domagać się… prawa do dewiacji i degeneracji (także innych!).
W ramach „pluralizmu i demokracji”, oczywiście.
Należy też zapewnić mu wsparcie, także medialne, uwzględniając (niejawnie) znane przysłowia danego narodu, np.:
„Francuz zmyśli, Niemiec zrobi, Polak głupi wszystko kupi”. „Mądry Polak po szkodzie”.
Oczywiście, wśród innych narodów – odpowiednio inne przysłowia.
Efekty? Patrz: obecny stan… Także, przyjrzyj się sobie. Amen.

Uwaga: tak naprawdę, to:
„Miasto Gomora (po hebr. „Amorah”) w legendzie nie występuje; wspomina ona tylko o Sodomie. Być może Amorach to imię znaczące, które wywodzi się od czasownika amer (lub hit’amer), czyli gwałcić. Byłoby to „Miasto gwałcicieli”. (Artur Sandauer – Bóg, Szatan, Mesjasz i…, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1977, str. 241).
Ponadto, Biblia dosyć szczegółowo wymienia: 4. „… mężowie Sodomy, od najmłodszego do najstarszego…”.
Jest to wyraźne wskazanie ścisłego związku pederastii[11] oraz pedofilii[12].

Pochodzenie Moabitów i Ammonitów. (Pierwsza Księga Mojżeszowa, 19) [13].

30. Potem wyszedł Lot z Soaru i zamieszkał w górach, a z nim dwie jego córki.
Bał się bowiem mieszkać w Soarze. Zamieszkał więc w jaskini on i jego dwie córki.
31. Wtedy rzekła starsza do młodszej: Ojciec nasz jest stary, a nie ma w tym kraju
mężczyzny, który by obcował z nami według zwyczaju całej ziemi.
32. Pójdź, upójmy ojca naszego winem i śpijmy z nim, aby zachować potomstwo z ojca
naszego.

Lot i jego córki. Lucas van Leyden.

36. Tak więc poczęły obie córki Lota z ojca swego.
37. Starsza urodziła syna i nazwała go Moach. On jest praojcem dzisiejszych Moabitów.
38. Młodsza także urodziła syna i nazwała go Ben-Ammi. On jest praojcem dzisiejszych
Ammonitów.

A jakie jest pochodzenie…(obecnie)dzisiejszych…? Pardon! Pytać nie wolno?
Opis zagłady Sodomy i Gomory jest jednym z fundamentalnych wskazań Starego Testamentu. Degeneracja w postaci homoseksualizmu wprost prowadzi do zagłady rodziny, plemienia, narodu. Nie ma macierzyństwa, nie ma miłości matki i ojca.
W ogóle nie ma miłości!

Także, nie ma… ”bliźniego swego”.

Są jednak takie dzieci jak obok[14], pozbawione rodziców z różnych przyczyn.

Wydana w ręce homoseksualistów[15] będzie

bezpłodną homoseksualistką, bez uczuć macierzyńskich, których nigdy nie zaznała.

Czyli, bez uczuć, w ogóle.

Czyli,… niżej zwierzęcia!

Pytanie: kto skrzywdził to dziecko?
Odpowiedź „pluralistycznych demokratów”:
„Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej”.

Nie podaje się przy tym, dlaczego nazwa „Wioski Dziecięce SOS”?

Odpowiedź jest prosta:
na wsiach jest więcej miejsca na…
cmentarze!

A ponadto, protestujemy:
a niby dlaczego mają rozliczać
Bóg i Historia?

Przecież tenże właśnie Bóg
w Starym Testamencie wielokrotnie
i jednoznacznie wskazuje i naucza:
pokrzywdzeni teraz mają rozliczyć. A nie po…

W przypadku Polaków – niestety – „nauka poszła w las”.
„I nie będzie nas”.

A jak niektórzy twierdzą – niewielka strata. Amen.

Jest jednak pewna nadzieja:
„Głupich nie sieją, sami się rodzą”.
Też Amen.

I.4. Wykopaliskowe osiągnięcia „narodu wybranego”.

Ale w 13 wieku kolumnę zrabował z Esagili, głównej świątyni Marduka w Babilonie, elamicki najeźdźca Szutruk‑Nahhunte, który zawiózł ją jako łup wojenny do swej rezydencji w Suzie.
Dopiero w 20 wieku, ale po Chr., znaleziono ją w trzech kawałkach. Właśnie w Suzie.

W tymże samym 13 wieku, gdy zrabowano Kolumnę Hammurabiego, – (nie podając swego imienia) podarował Mojżeszowi na górze Synai, dwie tablice z przepisami prawa karnego, cywilnego i t.zw. „Dziesięć przykazań”. Trzeci „kawałek”… schował?
Dwa kawałki w skrzyni, zwanej Arką Przymierza, Izraelici nosili ze sobą w drodze do „ziemi obiecanej”, i po zdobyciu Jerozolimy, ponoć ulokowali w jednej ze świątyń.
Jednak, po odebraniu im Jerozolimy w 586 r. Arka Przymierza… zaginęła.
Dopiero w 20 wieku, ale po Chr. znaleziono trzy kawałki, ale w Suzie.
A jak było w rzeczywistości?
Po przybyciu do „ziemi obiecanej”, Izraelici słyszeli (ustne legendy i przekazy) od tuziemców o prawach Hammurabiego spisanych dwustronnie na kamiennej kolumnie.
Ze względu na „trudności językowe” (byli wśród obcojęzycznych plemion) Izraelici „przetłumaczyli” dwustronny zapis jako dwie tablice (tablica z przodu i tablica z tyłu).

Przez kilka wieków opowiadali sobie zasłyszane od innych przepisy prawa Hammurabiego, a także musieli stosować się do tych praw (często w zmienianej formie), ponieważ na tych ziemiach obowiązywało prawo tuziemców. Dlatego król Salomon w Jerozolimie czcił Astartę Sydończyków, Molocha Ammonitów oraz Chamosa Moabitów.

Gdy wreszcie Izraelici nauczyli się od innych „jako tako pisać i czytać”, spisywali zasłyszane legendy, także aktualnie stosowane prawa, obyczaje, itp. Ale… autorstwo przypisali swoim.
Z przyczyny bardzo prostej: chcieli wskazać, że oni także mieli swojego…(także w krzaku!).
Ponieważ diorytowa kolumna Hammurabiego zaginęła, to Arkę Przymierza spotkał taki sam los – też zaginęła.
A tak naprawdę, to co było w drewnianej skrzyni, do której nie wolno było zaglądać[16]?
A to znakomicie ułatwiało spisywanie legend zasłyszanych, także wydumanych, ale bez możliwości ich porównania z zapisem, na…

Zauważmy, że jedynym źródłem wiedzy o osiągnięciach plemion izraelskich jest właśnie Biblia, której oryginału właśnie… nie ma!
To może zachowały się jakiekolwiek wykopaliskowe (!) dowody w postaci miast, budowli, kolumn, tablic, itp., itd., jako materialny dowód wprost twórczej, a nie „pożyczanej” (zdobycie Jerycha, Jerozolimy, itp.), działalności Izraelitów oraz ich potomków ?
Właśnie prowadzone są… „intensywne prace wykopaliskowe”…
I właśnie… wykopano.

Ale, niestety.

Jest to część płaskorzeźby z fryzu świątyni w starosumeryjskim mieście Kesz (niedaleko miasta Ur, patrz: mapka) z okresu o tysiąc lat przed Hammurabim.

A więc półtora tysiąca lat przed Mojżeszem na pustyni, gdzie nie było… krów do dojenia i cieląt.

Ale w Egipcie był byczek Hapi, czyli „złoty cielec” porzucony na pustyni, ponieważ biedaczysko zmarł… z pragnienia.

A to co znowu?

W British Museum w Londynie stoi ten czarny

obelisk asyryjskiego władcy Salmanasara II.

Asyria, starożytne państwo semickie w płn.

Mezopotamii; utworzone w XIX/XVIII w. p.n.e.,
gdy jeszcze nie było tam „narodu wybranego”.

Assur, asyryjski bóg słońca, stwórca świata, władca

bogów i ludzi.

Assur, starożytne miasto w płn Mezopotamii,
okresowo stolica Asyrii
(obecnie Kalaat Szirkat w Iraku).

Wykopaliska w postaci obwarowań, pałaców, świątyń,
domów prywatnych.
fot. Marcus Bos, Zürich

Asyrologia, nauka filologiczna badająca piśmiennictwo klinowe oraz kultury Sumerów,
Asyryjczyków i Babilończyków; powstała w drugiej poł. XIX w.

Rys. z „The Wall Chart of World History”, Studio Editions Ltd, 1988, Princess House, 50 Eastcastle Street, London WIN 7AP, England.

Jest to wejście do Pałacu Sanheriba w mieście asyryjskim Niniwa (II tysiąclecie przed…). naprzeciw obecnego Mosulu w Iraku.

Assurbanipal, ostatni wielki król Asyrii (669-626 p.n.e.), w bibliotece swej zgromadził oryginały (!) i odpisy piśmiennictwa Sumerów, Akkadów, Babilończyków i Asyryjczyków.

Niestety, w zbiorze tym nie tylko że nie było oryginału, ale nie było też odpisu Dekalogu, ponieważ nie było… dwu kamiennych tablic w Arce Przymierza.
Ale za to, miasto Niniwa często wspominane w Biblii.

A to jest gliniana tabliczka Ugaritów, wynalazców pisma
klinowego, w którym każdy znak odpowiada jednej literze
– jak to jest w t.zw. nowoczesnych alfabetach.
To Ugarici (5 – 1 tys. lat przed Chr.)… nowocześni?
W odróżnieniu od „nowoczesnych”, Ugarici swobodnie
posługiwali się ośmioma językami, a pisali w pięciu.

W 1928 r. w okolicach Minet el Beida (Syria) rolnik
zahaczył lemieszem o kamienne płyty zakrywające grób.

W rok później francuski rząd Raymonda Poincaré
wysłał pierwszą misję naukową pod kierownictwem
Claude’a Schaeffera.

Znaleziono kilka tysięcy takich tabliczek jak obok,
w tym trzy czwarte w języku akkadyjskim.

Natomiast, w tym czasie rząd II Rzeczypospolitej Polskiej
zamierzał skolonizować…wyspę Madagaskar (sic!).
Niestety, nie udało się, ponieważ Polacy (nie)porozumiewają się nawet w jednym języku.

A to z kolei

fot. Erich von Däniken

faraon Amenhotep IV wraz z małżonką Nefretete oraz trójką dzieci (przemiłych, oczywiście).

Przyjął imię Echnaton („światłość Atona”) po wprowadzeniu kultu jedynego boga Atona przedstawianego w postaci tarczy słonecznej.

A było to w XIV w. p.n.e., czyli w czasach „niewoli egipskiej” narodu jeszcze (nie)wybranego.

Niestety, nie znaleziono płaskorzeźby…, np. Mojżesza w towarzystwie…

No to… Cofnijmy się do… potopu!

A oto z kolei, babilońska płaskorzeźba przedstawiająca życie na wodach Mezopotamii.

A w Mezopotamii są dwie rzeki Tygrys i Eufrat, których okresowe wylewy miały takie samo znaczenie dla utrzymania życia(!) plemion tubylczych jak wylewy Nilu w Egipcie.

Ale nie ma takich płaskorzeźb izraelskich, ponieważ na pustyni Synaj nie było…

Ale była arka… Noego?! Która z powyższych?

A tam w głębi(nie) to…(nie) Noe?

A oto tylko fragment glinianej tabliczki
z eposem Gilgamesza[17]

Opis historii o Utnapisztim, którego bóg Ea

ostrzega o nadchodzącym potopie i radzi zbudować statek.

„… i wszystko, co miałem tu pomieściłem. Co miałem ze srebra, tu pomieściłem. Wszelkie nasienie życia wprowadziłem do wnętrza statku. Całą swoją rodzinę i bydło sielskie, rzemieślników – wszystko to wprowadziłem…”.

Ale mamy też współczesnych „topielców”.

I tak np., w 1876 r. u ujścia rzeki Bramaputry

w Indiach cyklon zalał miasto wodą morską na wysokość 13 m. Zginęło wówczas ponad 100 tysięcy ludzi.
Dla porównania: trzy tysiące sześćset lat wstecz, stolicę Ugaritu Ras Szamra zamieszkiwało od 8 do 10 tys.mieszkańców na obszarze ok. 27 ha.

A był ten „biblijny” potop?

W czasie prac wykopaliskowych w latach 1927-1928, prowadzonych przez angielskiego archeologa Woolleya (Sir Charles Leonard, 1880-1980) na terenie prastarego miasta Ur w pobliżu ujścia Eufratu do Zatoki Perskiej, natrafiono na starożytne śmietnisko.
Była to czternastometrowa warstwa gruzu, szczątków naczyń glinianych, przeróżnych odpadków wyrzucanych przez mieszkańców w okresie kilkuset lat.
Z kolei, pod warstwą tą znajdowało się cmentarzysko z czasów przedsumeryjskich.
Poniżej, znów śmietnisko… z czasów ok. 5 tys. lat przed Chr.
A pod tym śmietniskiem znajdował się… muł rzeczny.

Jednak, pod dwu i półmetrową warstwą mułu ponownie znaleziono warstwę gruzów, skorup, ślady ognisk. Odpadki te wyraźnie różniły się od podobnych ponad warstwą mułu.

Z powyższego wprost wynika (patrz też: mapka), że obszary w nizinach były wielokrotnie zalewane wodą, a ludzie i zwierzęta zostali zatopieni.
Po opadnięciu wód, tereny te ponownie zostały zasiedlane.

A teraz?
W czasie Świąt Bożego Narodzenia 2004 r. po Chr., trzęsienie dna morskiego spowodowało potężne fale tsunami. Zginęło ponad 300 tysięcy ludzi.
Uwaga: nie znaleziono utopionych dzikich zwierząt! Nie utopiły się! Co, proszę?

A co było przed… potopem?

Właśnie trwają intensywne prace poszukiwawcze… nurków głębinowych.

„I rzekł Pan do Noego: Wejdź do arki ty i cały dom twój,…” (I Księga Mojż. 7).

Na obrazku obok wprost widać, że wchodzą
ze stałego lądu… Z Atlantydy?
Do arki Noego, oczywiście.
I w ten właśnie sposób został „naród wybrany”!

Biblia czeska, Lichstenstein, Wenecja, 1506.

Reszta… utonęła! Razem z Atlantydą, oczywiście.
My to już dawno wskazywaliśmy. I to na długo przed… potopem!

Archeologia izraelska.

T.zw. „ojciec izraelskiej archeologii Yigal Yadin” (zmarł w 1984 r., naszej ery, oczywiście) miał za zadanie udowodnić, że historia „narodu wybranego” oraz prawa do „ziemi obiecanej” sięgają czasów Jozuego, czyli ok. 3200 lat wstecz, licząc od dzisiaj.
Niestety, badania wielu innych wprost wskazują, że Jozue… w ogóle nie istniał!
Identycznie, Abraham i Mojżesz są wytworem… bujnej wyobraźni „z bożej łaski uczonych w piśmie”.
Mało tego, ślady „narodu wybranego” można dopiero (jak się koniecznie chce!) zauważyć z czasów po powrocie z t.zw. „wygnania babilońskiego”, czyli w VI/V wieku przed Chrystusem.
A to oznacza, że ostatnimi przybyłymi na te ziemie (obiecane!) byli… Izraelici.
W ramach „naukowej” argumentacji contra powyższemu, w Izraelu stawia się zarzut podważania moralnych zasad syjonizmu[18]. „Słusznie i naukowo”!

Drugim celem „izraelskiej archeologii” jest zdyskredytowanie Jezusa Chrystusa, a tym samym religii chrześcijańskiej.

Tutaj rolę wiodącą ma Szymon Gibson[19], który odkrył w 1999 r. grotę na terenie kibucu Tzuba, między Jerozolimą a Tel Awiwem. Jest tam wiele takich grot!
Według Gibsona w grocie tej ochrzczony został Jezus,
i z kolei sam osobiście chrzcił innych[20].

Dowodem „teorii” Gibsona ma być ryt naskalny (obok) na jednej ze ścian groty.

Według Gibsona jest to wizerunek Jana Chrzciciela
z (pod)sugestią, że nawet może to być wizerunek…

Uwaga: najnowsze „badania i analizy” wskazują, że jest to wizerunek tego w „krzaku gorejącym”, który przemówił do Mojżesza. Następnie przeniósł się z pustyni Synaj do jaskini, aby się… ochłodzić.
I po wiekach…objawił się… Gibsonowi!
Ale „nie przemówł”, ponieważ zaniemówił… z wrażenia.

A dlaczego?

Spodziewał się ujrzeć starego przyjaciela Mojżesza, a zobaczył… Gibsona!
Proste?

Innym „odkryciem”, tym razem izraelskiego handlarza ulicznych staroci, jest np. „kamienna urna z inskrypcją sugerującą, jakoby zawierała szczątki brata Jezusa, Jakuba”.
Należy zwrócić uwagę, że powyższe jest podstawą do rozwijania „teorii”, iż Jezus miał wielu braci i wiele sióstr, z „lewego i prawego łoża”, a Matka…

Może powstać zasadnicze pytanie: a chrześcijaństwo?

„… chrześcijaństwo natomiast w oczach znacznych odłamów europejskiej inteligencji straciło wiarygodność, a nawet zasiadło na ławie oskarżonych. Zarzucano mu przerost litery nad duchem, instytucji nad wiarą, sojusz ołtarza z tronem, prześladowanie i mordowanie innowierców, umysłową ciasnotę i hipokryzję, ciemnotę i zabobony oraz uporczywe przedkładanie interesów Kościoła nad miłość bliźniego. Wytykano mu, że tłumi wolność i twórczość człowieka, że wychowuje ludzi słabych, bezwolnych, ale nawet palcem nie kiwnie, by poprawić ich los. Wreszcie, że oddaje cześć Kościołowi i dogmatom, nie zaś żywemu Bogu. Zarzuty te można mnożyć” [21].

W czasie… przeszłym? A teraźniejszość?
A ponadto, powyższe dotyczy (części) katolicyzmu, który jest tylko częścią…

Dalszy ciąg tekstu Dziwny jest ten świat I. Who is Who?

Spis treści książki wydania papierowego I. Who is Who ? 3 1. Stworzenie świata, Pana Boga i….. 4 2. Krótka (pra)historia „narodu wybranego”................... 8 3. Sodoma i Gomora. 11 4. Wykopaliskowe osiągnięcia „narodu wybranego”................ 15 5. „Żyd wieczny tułacz”... 22 6. „Uczeni w piśmie”.. 24 7. Kamień z Rosetta (Raszid). 26 8. Krótka (pra)historia „narodów niewybranych”............ 28 9. Gwiazda Betlejemska................ 34 10. „Franek, co je grane”? 35 11. Antysemityzm............. 38 12. Przyszedł… Ale skąd? 39 13. „Całun Turyński” 43 14. Normy moralne wielkich religii.... 47 15. Monoteizm................ 48 16. Arystotelesowski dowód św. Tomasza z Akwinu na istnienie Boga....... 49 17. Janusza B. Kępki dowód na istnienie Szatana... 50 18. Kto to jest… Pan Bóg? 52 II. Czyje prawo? 55 1. Rodowód przepisów prawodawczych.......... 55 2. Więc, w czym problem? 60 3. Polski Olimp.... 62 Psychuszka w demokracji................ 64 4. Ubezwłasnowolnieni ograniczenie................ 67 III. „Cogito ergo sum”.. 70 IV. Kraina ubogich ignorantów......... 73 V. „Lenin wiecznie żywy”.. 77 Rozmowy z „Duchem Świętym”................ 78 Appendix A. Transformacje…................ 79 B. Alberta Einsteina przekręty................ 89 C. Parada oszustów.............. 112 Od autora Obecne wydanie „Dziwny jest ten świat…” jest znacznie zmienione i uzupełnione. Poruszana jest tu tematyka z trzech istotnych dziedzin t.zw. „twórczości ludzkiej”: religii, prawodawstwa oraz nauki (przez duże n). I niejako przy okazji – stan fizyczny i intelektualny niektórych…, ponieważ ich samopoczucie jest zawsze doskonałe. Już nawet pobieżna lektura tej książeczki wprost wskazuje, że „Jest dobrze, a będzie jeszcze lepiej!” Tym optymistycznym akcentem kończąc (na razie)… autor Anno Domini 2006

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

"AFERY PRAWA" Niezależne Czasopismo Internetowe www.aferyprawa.com redagowane przez dziennikarzy AP i sympatyków z całego świata których celem jest PRAWO, PRAWDA SPRAWIEDLIWOŚĆ DOSTĘP DO INFORMACJI ORAZ DOBRO CZŁOWIEKA

uwagi i wnioski proszę wysyłać na adres: afery@poczta.fm - Polska redakcja@aferyprawa.com Dziękujemy za przysłane teksty opinie i informacje.

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu