opublikowano: 26-10-2010
Wniosek o nakłonienie – przez wzgląd na nadrzędny interes Rzeczypospolitej Polskiej - Donalda Tuska do złożenia dymisji z urzędu Prezesa Rady Ministrów
Zarząd Krajowy
Platformy Obywatelskiej
/Państwo:
Waldy Dzikowski – Wiceprzewodniczący,
Hanna Gronkiewicz-Waltz –
Wiceprzewodnicząca, Jacek Saryusz-Wolski – Wiceprzewodniczący, Tomasz Tomczykiewicz – Wiceprzewodniczący, Grzegorz Schetyna – Sekretarz Generalny, Andrzej Wyrobiec – Skarbnik, Urszula
Augustyn – Członek Zarządu, Zbigniew
Chlebowski – Członek Zarządu, Jarosław
Gowin – Członek Zarządu, Cezary
Grabarczyk – Członek Zarządu, Sławomir
Nitras – Członek Zarządu, Sławomir
Nowak – Członek Zarządu, Radosław
Sikorski – Członek Zarządu/
Biuro Krajowe Platformy
Obywatelskiej
ul. Andersa 21
00-159 Warszawa
Dotyczy:
- Wniosek
o rezygnację – przez wzgląd na nadrzędny interes Rzeczypospolitej
Polskiej - przez Platformę Obywatelską ze zgłoszenia kandydata na
Prezydenta Polski w wyborach 2010 roku.
- Wniosek
o nakłonienie – przez wzgląd na nadrzędny interes Rzeczypospolitej
Polskiej - Donalda Tuska do złożenia dymisji z urzędu Prezesa Rady
Ministrów.
- Wniosek
o odwołanie – przez wzgląd na troskę o wizerunek Platformy
Obywatelskiej - Donalda Tuska ze stanowiska Przewodniczącego Platformy
Obywatelskiej.
- Wniosek
o nakłonienie Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława
Komorowskiego do pozytywnego rozpoznania mego wniosku do niego z dnia 4
lutego 2010 roku o złożenie interpelacji do Ministra Sprawiedliwości w
sprawie ustalenia rzeczywistych sprawców czynów za których popełnienie
mnie skazał przez pomyłkę, wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007r., z art. 226
§ 1 i inne, sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma /sygn. akt II
K 451/06/.
Szanowni
Państwo,
W celu
przekonania Państwa do zasadności mych wniosków przedstawię kilka zachowań
Donalda Tuska, potwierdzających sprzeniewierzenie się przez niego ślubowaniu,
które złożył przed Sejmem Rzeczypospolitej Polskiej jako Poseł /art. 104.2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/ oraz przysiędze złożonej przez niego
jako Prezesa Rady Ministrów wobec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej /art.
151 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/.
W mej
ocenie dowodzą, że Donald Tusk nie posiada kwalifikacji moralnych do
sprawowania jakiegokolwiek urzędu w służbie publicznej oraz przewodzenia
jakiejkolwiek grupie ludzi, w tym partii współrządzącej Polską.
Dowodów
na brak u niego kwalifikacji merytorycznych do sprawowania urzędów Posła na
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej i Prezesa Rady Ministrów dostarczył Donald Tusk
osobiście.
xxx
Art.
104.2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowi:
„Przed rozpoczęciem sprawowania mandatu posłowie składają przed Sejmem
następujące ślubowanie” „Uroczyście ślubuję rzetelnie i
sumiennie wykonywać obowiązki wobec Narodu, strzec suwerenności i interesów
Państwa, czynić wszystko dla pomyślności Ojczyzny i dobra obywateli,
przestrzegać Konstytucji i innych
praw Rzeczypospolitej Polskiej” Ślubowanie może być złożone z dodaniem
zdania „Tak mi dopomóż Bóg.”
Art. 104.3 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej stanowi:
„Odmowa
złożenia ślubowania oznacza zrzeczenie się mandatu”.
Skoro posiada Donald Tusk dwa Biura Poselskie,
w Warszawie i Gdańsku, to znaczy, że nie zrzekł się mandatu i złożył ślubowanie,
jak stanowi zacytowany wyżej art. 104. 2 Konstytucji.
W trosce o jego prywatny interes, tj. o jego
karierę polityczną oraz o nadrzędny interes jego środowisk sprzeniewierzył
się jednak Donald Tusk złożonemu przed Sejmem ślubowaniu, wyrzekł się jego
poselskich uprawnień, odżegnał od realizacji jego wobec mnie obowiązków Posła
na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.
Pismem wysłanym przesyłką listową poleconą w dniu 25 maja
2009r., skierowanym do Posła D. Tuska, członka
Klubu Poselskiego Platformy Obywatelskiej w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej
oraz złożonym osobiście w dniu 8 czerwca 2009r. w jego Biurze Poselskim w Gdańsku,
złożyłem wnioski o – Załącznik
1:
„Wniosek o spowodowanie przez Posła na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej, Pana Donalda Tuska powołania Sejmowej Komisji Śledczej - Art.
111 Konstytucji RP, Ustawa z dnia 21 stycznia 1999 r. o
Sejmowej Komisji Śledczej; Dziennik Ustaw z dnia 22 kwietnia 1999 r. - w
sprawie:
- Wyjaśnienia
przyczyn nierozpoznania do dnia złożenia niniejszego pisma przez Rzecznika
Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej /Andrzej Zoll, Janusz
Kochanowski/ zgłoszonej przeze mnie Rzecznikowi pismem z dnia 20 kwietnia
2002 roku sprawy obrazy konstytucyjnych i ustawowych praw mojego małoletniego,
chorego na skoliozę i lordozę dziecka do ochrony zdrowia przez
funkcjonariuszy publicznych, którzy prawomocnym wyrokiem sędziego Sądu
Rejonowego w Dębicy, SSR Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r. /sygn. akt
II K 451/06/ uczynili mnie przestępcą, skazanym za ich znieważenie i
zniesławienie, tj. sędziny Wydziału XI Cywilnego-Rodzinnego Sądu Okręgowego
w Krakowie: SSO Ewę Hańderek i SSR (del.) Agatę Wasilewską-Kawałek oraz
sędziów Sądu Apelacyjnego w Krakowie: SSA Jana Kremer, SSA Annę
Kowacz-Braun, SSA Marię Kuś-Trybek.
- Wyjaśnienia
przyczyn nierozpoznania do dnia złożenia niniejszego pisma przez Rzecznika
Praw Dziecka zgłoszonej przeze mnie Rzecznikowi pismem z dnia 23 kwietnia
2004 roku sprawy obrazy konstytucyjnych i ustawowych praw mojego małoletniego,
chorego na skoliozę i lordozę dziecka do ochrony zdrowia przez
funkcjonariuszy publicznych, którzy prawomocnym wyrokiem sędziego Sądu
Rejonowego w Dębicy, SSR Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r. /sygn. akt
II K 451/06/ uczynili mnie przestępcą, skazanym za ich znieważenie i
zniesławienie, tj. sędziny Wydziału XI Cywilnego-Rodzinnego Sądu Okręgowego
w Krakowie: SSO Ewę Hańderek i SSR (del.) Agatę Wasilewską-Kawałek, sędziów
Sądu Apelacyjnego w Krakowie: SSA Jana Kremer, SSA Annę Kowacz-Braun, SSA
Marię Kuś-Trybek oraz konstytucyjny organ PR, Rzecznika Praw
Obywatelskich, Andrzeja Zolla.
- Wydania
dyspozycji wypłacenia mi przez Skarb Państwa kwoty 1.734.000 /słownie:
jeden milion siedemset trzydzieści cztery tysiące/ tytułem rekompensaty
za utracone przeze mnie dochody z powodu pozbawienia mnie pracy przez ING
Bank Śląski S.A. z przyczyn wydania przeciwko mnie w dniu 13 czerwca
2006r. przez prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód,
Radosławę Ridan aktu oskarżenia o popełnienie przeze mnie przestępstw
znieważenia i zniesławienia funkcjonariuszy publicznych, w tym
wymienionych w p. I.2 niniejszego pisma oraz konstytucyjnego organu RP,
Rzecznika Praw Obywatelskich, Andrzeja Zolla.
II. Wniosek o
spowodowanie, by wymieniona w p. I. Sejmowa Komisja Śledcza przedstawiła jej
stanowisko, czy nie rozpoznawanie przez sędziny Wydziału XI
Cywilnego-Rodzinnego Sądu Okręgowego w Krakowie, SSO Ewę Hańderek i SSR del.
Agatę Wasilewską-Kawałek, podczas 7-u prowadzonych przez nie w okresie od
dnia 27 marca 2001r. do dnia 17 grudnia 2001r. posiedzeń w sprawie z mojego powództwa
o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/ mego wniosku z dnia 21.02.2001r., bym mógł
rehabilitować – z polecenia lekarza specjalisty rehabilitacji-pediatry,
Dyrektora Szpitala Rehabilitacyjnego dla Dzieci w Krakowie-Radziszowie –
mojego chorego na skoliozę i lordozę, wtedy 13-o letniego syna było w zgodzie
z konstytucyjnymi /art. 68.3 Konstytucji RP/ i ustawowymi /art. 3 Konwencji o
Prawach Dziecka/ prawami dziecka.
III. Wniosek
o spowodowanie, by wymieniona w p. I Sejmowa Komisja Śledcza przedstawiła jej
stanowisko, czy wydanie postanowienia w dniu 19 grudnia 2001r. przez sędzię
Wydziału XI Cywilnego-Sądu Okręgowego w Krakowie SSR del. Agatę Wasilewską-Kawałek,
że dla małoletniego, chorego na skoliozę i lordozę dziecka uczestnictwo
jeden raz w tygodniu w półtoragodzinnych zajęciach na basenie będzie
znacznie korzystniejsze niż - jak nakazał lekarz specjalista
rehabilitacji-pediatra, Dyrektor Szpitala Rehabilitacyjnego dla Dzieci w
Krakowie-Radziszowie – kilka razy w tygodniu w zajęciach rehabilitacyjnych
trwających 45 minut, było w zgodzie z konstytucyjnymi /art. 68.3 Konstytucji
RP/ i ustawowymi /art. 3 Konwencji o Prawach Dziecka/ prawami dziecka.
IV. Wniosek o
spowodowanie, by wymieniona w p. I Sejmowa Komisja Śledcza przedstawiła jej
stanowisko, czy utrzymanie w mocy postanowieniem z dnia 4 marca 2002r. przez sędziów
Sądu Apelacyjnego w Krakowie, SSA Jana Kremer, SSA Annę Kowacz-Braun, SSA Marię
Kuś-Trybek postanowienia z dnia 19 grudnia 2001r. sędzi Wydziału XI
Cywilnego-Sądu Okręgowego w Krakowie SSR del. Agaty Wasilewskiej-Kawałek, że
dla małoletniego, chorego na skoliozę i lordozę dziecka uczestnictwo jeden
raz w tygodniu w półtoragodzinnych zajęciach na basenie będzie znacznie
korzystniejsze niż - jak nakazał lekarz specjalista rehabilitacji-pediatra,
Dyrektor Szpitala Rehabilitacyjnego dla Dzieci w Krakowie-Radziszowie – kilka
razy w tygodniu w zajęciach rehabilitacyjnych trwających 45 minut, było w
zgodzie z konstytucyjnymi /art. 68.3 Konstytucji RP/ i ustawowymi /art. 3
Konwencji o Prawach Dziecka/ prawami dziecka.
V. Wniosek o
spowodowanie, by wymieniona w p. I Sejmowa Komisja Śledcza zakończyła jej
prace i przedstawiła sprawozdanie z jej działalności do dnia 30 września
2009r.
Dowód:
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej, pismo Z. Kękusia z dnia 25.05.2009r. do Posła Donalda Tuska –
Załącznik 1
Zawiadomiłem
także w.w. pismem z dnia 25.05.2009r. Posła D. Tuska, że – Załącznik
1:
„VII.
Zawiadomienie, że jeśli Pan Poseł Donald Tusk oddali niniejszym pismem złożony
wniosek o powołanie Sejmowej
Komisji Śledczej do wyjaśnienia sprawy przedstawionej w p. I, II, III, IV
niniejszego pisma lub powołana z inicjatywy Pana Posła Sejmowa Komisja Śledcza
nie przedstawi sprawozdania z jej działalności do dnia 30 września 2009r., po
upływie tego terminu, a przed 31 października 2009r., uczyniony przez
wymienionych w p. I. 2 funkcjonariuszy
publicznych - wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007r. sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy,
SSR Tomasza Kuczma /sygn. akt II K 451/06/ - przestępcą, skazanym za ich
znieważenie i zniesławienie i ponosząc nałożonego na mnie statusu przestępcy
razem z moją rodziną od lat mnóstwo, negatywnych, w tym przedstawionych w
niniejszym piśmie konsekwencji, odbiorę sobie życie.”
Elektroniczna
wersja pisma do Posła D. Tuska umieszczona została w Internecie na stronach www.zkekus.pl
oraz www.zgsopo.pl i
www.aferyprawa.com.
W dniu 25
maja 2009r. umieszczona została także w Internecie – www.zkekus.pl
- moja wideo-prośba do Posła D.
Tuska, jak w w.w. piśmie z dnia 25.05.2009r.
W piśmie z dnia 25 maja 2009r. poinformowałem
Posła Donalda Tuska, że były Rzecznik Praw Obywatelskich Andrzej Zoll
oraz pięcioro sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w
Krakowie /SSR del. do SO Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Ewa Hańderek, SSA Jan
Kremer, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Maria Kuś-Trybek/, którzy przez kilka lat
oczywiście i rażąco obrażali konstytucyjne u ustawowe prawa mojego małoletniego
chorego na skoliozę i lordozę dziecka do ochrony zdrowia, odmawiali mu
realizacji ich wobec niego konstytucyjnych i ustawowych obowiązków, ryzykowali
jego kalectwem, uczynili mnie – razem z adw. Wiesławą Zoll oraz dziesięcioma
innymi sędziami w.w. Sądów – wyrokiem sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy
Tomasza Kuczma z dnia 18.12.2007r. /sygn. akt II K 451/06/ przestępcą winnym
popełnienia przestępstw ich znieważenia w związku z pełnieniem przez nich
obowiązków służbowych /art.226 § 1 kk/ i zniesławienia za pomocą środków
masowego komunikowania /art.212 § 2 kk/.
Prosiłem Posła D. Tuska o podjęcie,
mieszczących się w ramach jego poselskich uprawnień działań, na rzecz wyjaśnienia
okoliczności, w jakich uczyniono mnie przestępcą, z dramatycznymi tego następstwami
dla mnie i mojej rodziny.
Na moje pismo z dnia 25.05.2009r. do Posła
Donalda Tuska odpowiedział, ku memu zdumieniu, pismem z dnia 25 czerwca 2009r.
pracownik administracji rządowej, Radca Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Jerzy Izdebski, informując mnie – Załącznik 2:
„Kancelaria
Prezesa Rady Ministrów Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady Do Spraw
Uchodźców Nr DSWRU-571-1415-(06)/09/II Warszawa, dnia 25 czerwca 2009r. Pan
Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/
Potwierdzając otrzymanie pisma z 25 maja 2009 r. skierowanego do Prezesa
Rady Ministrów – Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady do Spraw
Uchodźców wyjaśnia, co następuje.
Prezes Rady
Ministrów nie posiada – zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa –
uprawnień do rozpatrzenia opisanej sprawy zgodnie z Pana oczekiwaniem w
sytuacji gdy jej stan prawny uregulowany jest powszechnie obowiązującymi
przepisami prawa.
Zgodnie z
art. 77 Konstytucji RP każdy obywatel ma prawo do wynagrodzenia za szkodę,
jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy
publicznej. Orzekanie w sprawach odszkodowawczych należy do wyłącznej właściwości
sądów powszechnych i jest wszczynane na podstawie powództwa cywilnego przez
stronę, której ta szkoda została wyrządzona.
Tak więc
sowich roszczeń odszkodowawczych z tytułu opisanych krzywd może Pan dochodzić
wyłącznie na drodze sądowej. Radca Szefa KPRM Jerzy Izdebski
Dowód:
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Departament Skarg, Wniosków i Obsługi
Rady Do Spraw Uchodźców Nr DSWRU-571-1415-(06)/09/II, pismo Radcy Szefa KPRM
Jerzego Izdebskiego do Z. Kękusia z dnia 25 czerwca 2009r. – Załącznik 2
Radca
Szefa KPRM Jerzy Izdebski pisząc w zacytowanym wyżej piśmie do mnie z dnia 25
czerwca 2009r.: „Potwierdzając
otrzymanie pisma z 25 maja 2009 r. skierowanego do Prezesa Rady Ministrów
(…)” poświadczył nieprawdę.
Moje pismo
z dnia 25 maja 2009r. skierowałem do Donalda Tuska jako Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej – Załącznik 1 - a nie jako – jak podał J. Izdebski – „Prezesa
Rady Ministrów”.
Uczyniłem
tak z tej samej przyczyny, którą J. Izdebski przedstawił w jego piśmie do
mnie z dnia 25 czerwca 2009r.: Prezes
Rady Ministrów nie posiada – zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa –
uprawnień do rozpatrzenia opisanej sprawy zgodnie z Pana oczekiwaniem (…).”
/Załącznik 2/, tj.
świadom, że Donald Tusk jako Prezes Rady Ministrów nie może udzielić mi
pomocy w zgłoszonej mu przeze mnie pismem z dnia 25.05.2009r. sprawie.
Donald
Tusk posiada natomiast uprawnienia do realizacji działań, o których podjęcie
go prosiłem w piśmie z dnia 25.05.2009r. jako Poseł
na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.
Z tej
przyczyny jako adresata mego pisma z dnia 25 maja 2009r. do D. Tuska podałem
– Załącznik 1:
„Szanowny
Pan Donald Tusk Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Klub Parlamentarny
Platformy Obywatelskiej Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ul. Wiejska 4/6/8 00-902
Warszawa; Biuro Poselskie Posła Donalda Tuska, ul. Szeroka 121/122, 80-835 Gdańsk”
Dowód:
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej, pismo Z. Kękusia z
dnia 25 maja 2009r. do Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Donalda Tuska
– Załącznik 1
W piśmie
z dnia 25.05.2009r. podałem także podstawę prawną mego wniosku do Posła
Donalda Tuska – Załącznik 1:
„Wniosek o spowodowanie przez Posła na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej, Pana Donalda Tuska powołania Sejmowej Komisji Śledczej - Art.
111 Konstytucji RP, Ustawa z dnia 21 stycznia 1999 r. o
Sejmowej Komisji Śledczej; Dziennik Ustaw z dnia 22 kwietnia 1999 r. - w
sprawie:
Dowód:
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej, pismo Z. Kękusia z dnia 25 maja 2009r. do Posła na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej Donalda Tuska – Załącznik
1
W
piśmie z dnia 25.05.2009r. ośmiokrotnie /na stronach: 4, 22, 24, 29, 32, 32,
33, 34/ użyłem zwrotu „Szanowny
Panie Pośle”, zwracając się w ten sposób do adresata pisma ,
czyli … Posła Donalda Tuska.
Na zakończenie
tego wątku mego pisma wskazać należy, że Radca J. Izdebski ograniczył się
w jego piśmie do mnie z dnia 25.06.2009r. do prezentacji jednego tylko z wątków
mego pisma z dnia 25.05.2009r., tj. wyjaśnił mi, że – Załącznik
2:
„Zgodnie z
art. 77 Konstytucji RP każdy obywatel ma prawo do wynagrodzenia za szkodę,
jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy
publicznej. Orzekanie w sprawach odszkodowawczych należy do wyłącznej właściwości
sądów powszechnych i jest wszczynane na podstawie powództwa cywilnego przez
stronę, której ta szkoda została wyrządzona.
Odsyłając
mnie do sądu, całkowitym milczeniem pominął Radca J. Izdebski zgłoszoną
przeze mnie Posłowi D. Tuskowi pismem z dnia 25.05.2009r. – patrz: s. 2
niniejszego pisma; Załącznik 1 – sprawę obrazy przez RPO A. Zolla oraz
niektórych sędziów konstytucyjnych i ustawowych praw mojego małoletniego
chorego dziecka do ochrony zdrowia.
Najwidoczniej
D. Tusk nie zezwolił na to Radcy J. Izdebskiemu.
Po kilku
miesiącach nie rozpoznawania przez Donalda Tuska mego pisma do niego z dnia
25.05.2009r. jako Posła na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej z prośbą o udzielenie odpowiedzi na nie zwrócili się
do Posła D. Tuska pismem z dnia 7 września 2009r. moja matka oraz moi synowie,
prosząc go – Załącznik 3:
„My, niżej
podpisani, matka i synowie Zbigniewa Kękusia, uprzejmie prosimy o udzielenie
przez Pana Posła odpowiedzi na wnioski z pisma naszego syna i ojca do Pana
Posła z dnia 25 maja 2009r. /data wysłania do Klubu Parlamentarnego Platformy
Obywatelskiej: 25 maja 2009r., data złożenia w Biurze Poselskim w Gdańsku: 8
czerwca 2009r. –
Załącznik 1. (…)
Wanda Kękuś, Michał Kękuś, Tomasz Kękuś”
Dowód:
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Klub Parlamentarny Platformy
Obywatelskiej, pismo Wandy, Michała i Tomasza Kękuś do Posła na Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej Donalda Tuska z dnia 7 września 2009r. – Załącznik
3
Na pismo
mej matki oraz moich synów z dnia 7 września 2009r. do Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Donalda Tuska odpowiedzi
udzielił pismem z dnia 24 września 2009r. … kolejny funkcjonariusz publiczny
administracji rządowej zatrudniony w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, tj.
Naczelnik Wydziału Skarg, Wniosków i Petycji w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Michał Holeksa.
Oto treść pisma z dnia 24.09.2009r. M. Holeksa do mej matki i synów – Załącznik
4:
„Kancelaria
Prezesa Rady Ministrów Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady Do Spraw
Uchodźców Warszawa, dnia 24 września 2009r. Nr DSWRU-571-1514-(13)/09/MH Państwo
Wanda, Michał, Tomasz Kękuś Szanowni Państwo, w odpowiedzi na Państwa skargę
z dnia 7 września 2009r. Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady do Spraw
Uchodźców informuje, że pismo Pana Zbigniewa Kękusia z dnia 25 maja
2009r. zostało przekazane przez Biuro Poselskie Donalda Tuska do Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów do stosownego rozpatrzenia. W związku z tym
Departament w dniu 25 czerwca 2009 roku udzielił Panu Zbigniewowi Kękusiowi
odpowiedzi (kopia w załączeniu).
Ponadto
Departament zawiadamia, że na mocy § 28 Regulaminu Organizacyjnego Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów stanowiącym załącznik do Zarządzenia nr 2 Szefa KPRM
z dnia 21 lutego 2008 roku w sprawie nadania regulaminu organizacyjnego KPRM,
Departament Skarg Wniosków i Obsługi Rady do Spraw Uchodźców został upoważniony
na stałe do udzielania odpowiedzi na skargi, wnioski, listy i petycje obywateli
kierowane do Prezesa Rady Ministrów oraz Kancelarii. Z poważaniem Naczelnik
Wydziału Skarg, Wniosków i Petycji Michał Holeksa Załącznik: 1 karta
Dowód:
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Departament Skarg, Wniosków i Obsługi
Rady Do Spraw Uchodźców, Nr DSWRU-571-1514-(13)/09/MH, pismo Naczelnika Wydziału
Skarg, Wniosków i Petycji Michała Holeksa z dnia 24 września 2009r. do Wandy,
Michała i Tomasza Kękuś – Załącznik
4
Kolejny zatem raz na pismo kierowane do
przedstawiciela władzy ustawodawczej Posła na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej Donalda Tuska odpowiedzi udzielił funkcjonariusz publiczny reprezentujący
władzę wykonawczą.
Wskazać należy, że w związku z przedstawioną
przeze mnie w piśmie z dnia 25.05.2009r. groźbą odebrania sobie życia, po upływie
podanego przeze mnie w w.w. piśmie terminu, jaki dałem Posłowi D.
Tuskowi na rozpoznanie mych wniosków, w październiku 2009r. szeroko zakrojoną
akcję poszukiwania mnie podjęła Policja, w tym funkcjonariusze Komisariatów
Policji I, III i IV Policji w Krakowie, którzy poszukiwali mnie w mieszkaniu
zamieszkiwanym przez moich synów razem z moją byłą żoną oraz w mieszkaniu
mej matki.
Policja poszukiwała mnie, jak wyjaśnili
Policjanci mnie oraz mej matce, w celu zapobieżenia przeze mnie realizacji mej
groźby odebrania sobie życia.
Tylko Poseł Donald Tusk nic nie robił
przez 4 miesiące.
Mając już odpowiedzi na moje oraz mojej matki
i moich synów pisma do Posła Donalda Tuska, udzielone nam przez urzędników
Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, pismem z dnia 23.10.2009r. złożyłem w
Prokuraturze Rejonowej Warszawa Śródmieście zawiadomienie o popełnieniu
przez funkcjonariusza publicznego, Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
Donalda Tuska przestępstwa z art. 231 § 1 kk.
Podałem w nim, że Poseł D. Tusk niedopełniając
jego obowiązku stanowionego art. 104 § 2 Konstytucji, tj. nie podejmując
przez cztery miesiące żadnych działań na rzecz zapobieżenia przeze mnie
realizacji mej groźby odebrania sobie życia przedstawionej w piśmie do niego
z dnia 25.05.2009r. popełnił przestępstwo niedopełnienia obowiązków i działania
na szkodę mojego, moich
synów, mej matki oraz mej partnerki, matki mej dwuletniej córeczki interesu
prywatnego.
Podałem,
że Policja podjęła działania mające na celu zapobieżenia przeze mnie
realizacji mej groźby natychmiast po odebraniu informacji o niej.
A Donald
Tusk jako Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej przez cztery miesiące nie
zrobił zupełnie nic.
Odpowiedziami
na moje pismo z dnia 25.05.2009r. oraz mej matki i mych synów z dnia
7.09.2009r. do przedstawiciela władzy ustawodawczej Posła D. Tuska, których
udzielili nie posiadający uprawnień do rozpoznania zgłoszonych w tych pismach
spraw przedstawiciele władzy wykonawczej, Radca Szefa KPRM Jerzy Izdebski
pismem z dnia 25.06.2009r. /Załącznik
2/ oraz Naczelnik Wydziału Skarg, Wniosków i Petycji w Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów Michał Holeksa z dnia 24.09.2009r. /Załącznik 4/, Poseł Donald Tusk przekazał nam jakby jego
dyspozycje … wieszaj się Kękuś, a wy, jego matko i synowie szykujcie kasę
na pogrzeb.
Ciekaw byłem
wielce stanowiska prokuratora, tj. co wymyśli w celu obrony Posła D. Tuska
przed moim zarzutem.
Prokuratura Rejonowa Warszawa Śródmieście przekazała moje zawiadomienie z
dnia 23.20.2009r. do rozpoznania przez Prokuraturę Rejonową Gdańsk-Śródmieście,
a tam rozpoznała je prokurator Elżbieta Szczygieł, która postanowieniem z
dnia 16 listopada 2009r. odmówiła wszczęcia śledztwa.
Jej stanowisko
tym uzasadniła prokurator E. Szczygieł, że … brak jest przepisów,
które wskazują, na czym polegać ma wykonywanie mandatu posła wobec Narodu i
działanie na rzecz dobra obywateli – Załącznik 5:
„Prokuratura
Rejonowa Gdańsk – Śródmieście /adres – ZKE/
Gdańsk, dnia 16 listopada 2009r.
Sygn. akt 3
Ds. 219/09 POSTANOWIENIE O ODMOWIE WSZCZĘCIA ŚLEDZTWA
Elżbieta
Szczygieł prokurator Prokuratury Rejonowej Gdańsk-Śródmieście w Gdańsku w
sprawie niedopełnienia obowiązków przez Posła na Sejm tj. o czym z art. 231
§ 1 kk na podstawie art. 305 § 1 i 3 kk postanowił: odmówić wszczęcia śledztwa
w sprawie niedopełnienia nie wcześniej niż 25 maja 2009r. do dnia 23 października
2009r. w nieustalonym miejscu obowiązku wynikającego z art. 104 ust. 2
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez Posła na Sejm RP poprzez brak
reakcji na pismo Zbigniewa Kękusia datowane na dzień 25 maja 2009r. i działanie
tym na szkodę interesu prywatnego w/wym. tj. o czyn z art. 231 § 1 kk wobec
stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego /art. 17 § 1 pkt 2 kpk/.
Uzasadnienie
(…) Aby
przypisać sprawcy odpowiedzialność za to przestępstwo, trzeba ustalić
podstawę oraz zakres jego uprawnień i obowiązków. Do poglądu tego przychylił
się Sąd Najwyższy w wyroku z 23 kwietnia 1977 r. (VI KRN 70/77, OSKNW 1977,
nr 6, poz. 63), w którym stwierdził, że „do przypisania przestępstwa określonego
w art. 246 k.k. [z 1969., obecnie art. 231 k.k.] niezbędne jest przede
wszystkim ustalenie podstawy i zakresu uprawnień oraz obowiązków
funkcjonariusza publicznego, gdyż dopiero to ustalenie pozwala na prawidłową
ocenę, czy działanie lub zaniechanie sprawcy – zagrażające dobru społecznemu
lub dobru jednostki – wyczerpuje wszystkie znamiona przewidziane w powołanym
wyżej przepisie”.
W niniejszej
sprawie nie można wskazać na art. 104 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
jako źródła obowiązków Posła na Sejm. Rota ślubowania ma charakter
uroczysty i ogólny, użyte w niej zwroty odnoszą się do występującego w społeczeństwie
systemu wartości, nie ma również wyrażonej expressis verbis sankcji za
naruszenie ślubowania. Również w Ustawie z dnia 09 maja 1966r. /Dz. U. nr 73,
poz. 350,tekst jednolity z dnia 10 grudnia 2003r. Dz. U. nr 221, poz. 2199/ o
wykonywaniu mandatu posła i senatora brak jest wskazania na czym polegać ma
wykonywanie obowiązków posła wobec Narodu i działanie posła na rzecz dobra
obywateli.
Zdaniem
konstytucjonalistów sprawowanie władzy przez przedstawicieli jest ograniczone
czasowo i oparte na zasadzie ich odpowiedzialności i wzajemnego zaufania między
nimi a wyborcami. Nie mogą być oni odwołani a ich decyzje nie mogą być
kwestionowane przez wyborców w trakcie kadencji. Przedstawiciel reprezentuje cały
zbiorowy podmiot suwerenności, wyborcy nie mogą też udzielać
przedstawicielom wiążących instrukcji a jedynie podczas kolejnych wyborów
mogą wyłonić reprezentantów lepiej realizujących ich wolę.
Mając powyższe na uwadze należało odmówić wszczęcia śledztwa wobec
stwierdzenia braku znamion czynu zabronionego /art. 17 § 1 pkt 2 kpk/
Prokurator Prokuratury Rejonowej Elżbieta Szczygieł.”
Dowód:
Prokuratura Rejonowa Gdańsk – Śródmieście, sygn. akt 3 Ds. 219/09,
postanowienie prokurator Elżbiety Szczygieł z dnia 16 listopada 2009r. – Załącznik 5
Prokurator E. Szczygieł wybroniła zatem Posła D.
Tuska przed moim zarzutem tym, że … Poseł Donald Tusk nie wie, jakie są
jego wobec mnie, obywatela, obowiązki.
Tymczasem okazuje się, że Poseł
Donald Tusk sam, osobiście zrealizowanymi przez niego działaniami zaprzeczył
stanowisku przedstawionemu przez broniącą go przed moim zarzutem w kuriozalny
sposób prokurator E. Szczygieł.
Poseł
Donald Tusk doskonale zna jego poselskie oraz stanowione przepisami Kodeksu Postępowania
Administracyjnego obowiązki.
Znając
przepis art. 35 § 3 KPA dopilnował,
bym otrzymał odpowiedź na moje pismo z dnia 25.05.2009r. /Załącznik 1/ w ciągu miesiąca.
Nie posiadający po temu uprawnień, Radca Szefa KPRM Jerzy Izdebski udzielił
mi na nie odpowiedzi pismem z dnia 25.06.2009r. – Załącznik 2.
Świadom
jego poselskich obowiązków oraz tego, że ich wobec mnie wypełnienie byłoby
sprzeczne z interesem chronionych przez niego RPO A. Zolla oraz sędziów
Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie, którzy
uczynili mnie przestępcą, delegował Poseł D. Tusk rozpoznanie wniosków z
mego pisma z dnia 25.05.2009r. na siebie samego jako Prezesa Rady Ministrów,
uzgodniwszy najpewniej z Radcą Szefa KPRM J. Izdebskim, że ten mnie
poinformuje, że Prezes Rady Ministrów nie posiada uprawnień do rozpoznania
sprawy zgłoszonej przeze mnie pismem z dnia 25.05.2009r. Posłowi D. Tuskowi
– Załącznik 1.
Co też
Radca J. Izdebski uczynił.
Zaskarżyłem
w.w. postanowienie prokurator E. Szczygieł z dnia 16.11.2009r., a po jego
utrzymaniu w mocy przez postanowienie SSR Anny Jachniewicz z Sądu Rejonowego
Gdańsk-Południe z dnia 22 stycznia 2010r., zaskarżyłem postanowienie SSR A.
Jachniewicz.
Ciekaw
jestem, co teraz wymyśli Sąd, żeby wybronić Posła Donalda Tuska przed moim
zarzutem.
Pragnę
poinformować, że w związku z rozpoznaniem – tj. oddaleniem - wniosków złożonych
przeze mnie pismem z dnia 25.05.2009r. /Załącznik
1/, skierowanym do funkcjonariusza publicznego reprezentującego władzę
ustawodawczą, Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Donalda Tuska przez
funkcjonariusza publicznego reprezentującego władzę wykonawczą Radcę Szefa
KPRM Jerzego Izdebskiego /Załącznik
2/, złożyłem pismem z dnia 12 stycznia 2010 roku w Prokuraturze
Rejonowej w Warszawie zawiadomienie o popełnieniu przez J. Izebskiego przestępstwa
z art. 231 § 1 [Przekroczenie uprawnień] Kodeksu Karnego oraz przez Posła na
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Donalda Tuska przestępstwa z art. 18 § 1, 18 §
2, 18 § 3 [Sprawstwo, podżeganie i pomocnictwo] Kodeksu Karnego.
W uzasadnieniu do zawiadomienia z dnia 12.01.2010r. podałem, że:
- rozpoznając
– tj. oddalając moje wnioski - sprawę zgłoszoną przeze mnie pismem z
dnia 25.05.2009r. Posłowi Donaldowi Tuskowi /Załącznik
1/ mimo, że nie posiadał uprawnień do jej rozpoznania, Radca
Szefa KPRM Jerzy Izdebski działał na szkodę mojego interesu prywatnego,
- Radca
Szefa KPRM Jerzy Izdebski nie popełniłby przestępstwa z art. 231 § 1 kk,
tj. nie rozpoznał by – tj. oddalił, jak uczynił J. Izdebski - spraw zgłoszonych
przeze mnie pismem z dnia 25.05.2009r. Posłowi Donaldowi Tuskowi, gdyby ten
nie przekazał mu mego pisma i nie zobowiązał go do rozpoznania zgłoszonych
nim spraw.
Wyżej
wymienione zawiadomienie z dnia 12.01.2010r. rozpoznał prokurator Prokuratury
Rejonowej Warszawa-Śródmieście Bartosz Tomczak, który w dniu 25 stycznia
2010r. wydał postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa.
W
uzasadnieniu dla jego postanowienia podał prokurator B. Tomczak, że przecież
ja otrzymałem odpowiedź na moje pismo do D. Tuska.
Podał
prokurator B. Tomczak – Załącznik
6:
„Prokuratura
Rejonowa Warszawa Śródmieście
/adres
– ZKE/ 1 Ds.
54/10/BT POSTANOWIENIE o odmowie wszczęcia śledztwa.
Bartosz
Tomczak, prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście po rozpoznaniu
zawiadomienia w sprawie: 1. niedopełnienia obowiązków i przekroczenia
uprawnień przez posła na SEJM RP – Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska,
oraz Radcę Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Jerzego Izdebskiego poprzez
nie nadanie biegu wnioskom Zbigniewa Kękusia o powołanie Sejmowej Komisji Śledczej
i inne tj. o czyn z art. 231 § 1 i inne na podstawie art. 11 § 1, 17 § 2,
art. 322 § 1 oraz art. 253 § 1 i 2, 323 § 1 kpk*) postanowił 1. odmówić
wszczęcia śledztwa w sprawie: niedopełnienia obowiązków niedopełnienia
obowiązków i przekroczenia uprawnień przez posła na SEJM RP – Prezesa Rady
Ministrów Donalda Tuska, oraz Radcę Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
Jerzego Izdebskiego poprzez nie nadanie biegu wnioskom Zbigniewa Kękusia o powołanie
Sejmowej Komisji Śledczej i inne tj. o czyn z art. 231 § 1 i inne wobec braku
znamion czynu zabronionego tj. na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k.
UZASADNIENIE
Do
Prokuratury Rejonowej Warszawa Śródmieście wpłynęło zawiadomienie
Zbigniewa Kękusia dotyczące niedopełnienia a obowiązków służbowych i
przekroczenia uprawnień przez funkcjonariuszy publicznych.
Zawiadamiający
podał, iż w dniu 25 maja 2009 roku skierował do Biura Poselskiego Donalda
Tuska wniosek o powołanie w opisanej przez niego sprawie Sejmowej Komisji Śledczej
i podjęcie określonych działań przez w/w Komisję.
Zawiadamiający
podał, że w dniu 25 czerwca 2009 roku odpowiedź an skierowane do Biura
poselskiego Donalda Tuska pismo otzr6mał od Radcy Szefa KPRM Jerzego
Izdebskiego, który poinformował go, że Donald Tusk – Prezes Rady Ministrów
nie posiada uprawnień do powołania Sejmowej Komisji Śledczej. Nadto w treści
pisma J. Izdebski pouczył Z. Kęusia, że może on dochodzić w opisanych przez
niego sprawach odszkodowania na drodze cywilnej.
Zawiadamiający
podniósł, że J. Izdebski potwierdzając otrzymanie pisma Z. Kękusia z 25
maja 2009 roku przekroczył swe uprawnienia i poświadczył nieprawdę, albowiem
to Donald Tusk jako poseł był adresatem pisma.
Zawiadamiający
podał, że w dniu 7 września 2009 roku Wanda Kękuś, Michał Kękuś i Tomasz
Kękuś skierowali do posła na Sejm Donalda Tuska pismo z zapytaniem w jaki
sposób zostało rozpoznane pismo Z. Kękusia z 25 maja 2009 roku. Zawiadamiający
podał, ze w odpowiedzi uzyskano pismo od Naczelnika Wydziału Skarg, Wniosków
i Petycji z KPRM Michała Holeksa, który poinformował w/w, że pismo Z. Kękusia
z 25 maja 2009 roku zostało przekazane przez Biuro Poselskie Kancelarii Prezesa
Rady Ministrów, która udzieliła skarżącemu odpowiedzi w dniu 25 czerwca
2009 roku. W treści odpowiedzi jak wskazał to zawiadamiający podano także
przepisy na jakich oparł swe działania KPRM.
Należy
zauważyć, nie niedopełnienie obowiązków obejmuje zarówno zaniechanie podjęcia
nałożonego na funkcjonariusza publicznego obowiązku, jak i niewłaściwe jego
wykonanie. Przekroczenie uprawnień wymaga natomiast wykazania, że podjęte
przez sprawcę zachowanie nie wchodziło w zakres jego kompetencji, ale równocześnie
także wskazania na powiązania formalne lub merytoryczne z tymi kompetencjami.
Przekroczenie uprawnień może także polegać na podjęciu działania wprawdzie
w ramach kompetencji, lecz niezgodnie z prawnymi warunkami podjętej przez
funkcjonariusza publicznego czynności. Pamiętać trzeba, że samo
przekroczenie uprawnień albo niedopełnienie obowiązków nie realizuje jeszcze
znamion typu czynu zabronionego (wyrok SN z 25 listopada 1974 r., II KR 177/74;
postanowienie SN z 25 lutego 2003r., WK 3/03, OSNKW 2003, nr 5-6, poz. 53).
Konieczne jest jeszcze działanie na szkodę interesu publicznego lub
prywatnego. Interes publiczny to m.in. korzyść, pożytek ogółu obywateli,
pewnych grup społecznych, interes zrzeszeń prawa publicznego, władz i urzędów
państwowych i samorządowych klub.
Typu
czynu zabronionego zawartego w art. 231 § 1 k.k. można dokonać działając
tylko umyślnie. Funkcjonariusz publiczny musi obejmować swoim zamiarem zarówno
przekroczenie uprawnień lub niewypełnienie obowiązków, jak i „działanie”
na szkodę interesu publicznego lub prywatnego (postanowienie SN. Z 25 lutego
2003r. WK 3/03, OSNKW 2003, nr 5-6, poz. 53).
Analizując
treść zawiadomienia należy uznać, że w opisanym zachowaniu osób wskazanych
przez zawiadamiającego brak jest znamion przestępstw z art. 231 § 1 k.k.
Z
treści zawiadomienia jednoznacznie wynika, że żaden z funkcjonariusz
publicznych zarówno poseł na Sejm Donald Tusk jak i Radca Szefa Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów Jerzy Izdebski dopełnili ciążących na nich obowiązków
i nie przekroczyli uprawnień. Skarżący na każde ze zgłoszonych pism uzyskał
odpowiedź, był informowany o swych uprawnieniach i sposobie nadania biegu jego
pismom.
Dlatego
też na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. należało odmówić wszczęcia śledztwa
wobec braku znamion czynu zabronionego.
Prokurator
Bartosz Tomczak
Dowód:
Prokuratura Rejonowa Warszawa Śródmieście, sygn. akt: 1 Ds. 54/10/,
postanowienie prokuratora Bartosza Tomczaka z dnia 25 stycznia 2010 roku – Załącznik
6
Wobec
przedstawionych wyżej faktów oraz poświadczających je dokumentów, tj. mego
pisma z dnia 25.05.2009r. do reprezentującego władzę ustawodawczą Posła
D.Tuska /Załącznik 1/ oraz odpowiedzi na nie reprezentującego władzę
wykonawczą, tj. nie posiadającego uprawnień do rozpoznania mego pisma Radcy
Szefa KPRM Jerzego Izdebskiego z dnia 25.06.2009r. /Załącznik
2/, uzasadnienie prokuratora B. Tomczaka – Załącznik
6: „Skarżący
na każde ze zgłoszonych pism uzyskał odpowiedź, był informowany o swych
uprawnieniach i sposobie nadania biegu jego pismom”, dowodzi jak żałosnymi musi się posługiwać prokurator B. Tomczak –
obok przedstawienia w jego postanowieniu z dnia 25.05.2009r. zarzutów innych niż
ja w rzeczywistości przedstawiłem Radcy Szefa KPRM J. Izdebskiemu i Posłowi
D. Tuskowi – metodami, by chronić J. Izdebskiego i D. Tuska.
Prokurator B. Tomczak udawać musi, że nie posiada wiedzy z zakresu „abc”
prawa konstytucyjnego, tj., że nie jest mu znany art. 10.1 Konstytucji: „Ustrój
Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy
ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej”.
I tak miałem
szczęście, że prokurator Bartosz Tomczak nie delegował rozpoznania mego
zawiadomienia o popełnieniu przez Radcę
Szefa KPRM J. Izdebskiego przestępstwa z art. 231 § 1 kk oraz Posła D. Tuska
z art. 18 § 1, 18 § 2, 18 § 3 na … Radcę J. Izdebskiego.
Radca J. Izdebski rozpoznaje przecież wszystko, co mu podrzucą do rozpoznania,
bez względu na to, czy posiada po temu uprawnienia.
Niezły
przy tym kłamca z tego J. Izdebskiego skoro śmiał w piśmie do mnie z dnia
25.06.2009r. podać – Załącznik 2:
„Potwierdzając otrzymanie pisma z 25 maja 2009 r. skierowanego
do Prezesa Rady Ministrów (…).” mimo, że
adresatem mego pisma z dnia 25 maja 2009r. był
Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Donald Tusk – Załącznik
1.
xxx
W
podsumowaniu przestawionych wyżej faktów poświadczonych kserokopiami załączonych
przeze mnie do niniejszego pisma dokumentów stwierdzić należy, że Donald
Tusk jako Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej chroni byłego RPO A. Zolla
oraz sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie
sprzeniewierzając się złożonej przed Sejmem przysiędze. Mimo, że
obiecywał, iż w rządzonej przez niego Polsce wszyscy będą równi wobec
prawa.
Wskazać
należy, że celem uniemożliwienia sobie rozpoznania spraw zgłoszonych mu
przeze mnie pismem z dnia 25 maja 2009r. /Załącznik
1/ Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Donald Tusk nie tylko
delegował ich rozpoznanie na nie posiadającego uprawnień do ich rozpoznania
… Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska, ale także oszukał swą podwładną,
jego Asystentkę z Biura Poselskiego w Warszawie Karolina
Deryńską.
W dniu 22
października 2009r. odbyłem rozmowę telefoniczną z K. Deryńską pytając o
możliwość spotkania z Posłem D. Tuskiem. K. Deryńska
rozmawiając ze mną wyjaśniła mi, że ze względu na liczne obowiązki D.
Tuska jako Premiera, Poseł nie ma z góry ustalonych dni i godzin, w których
przyjmuje strony.
Wyjaśniła, że osoba zgłaszająca Posłowi D. Tuskowi
sprawę powinna zostawić numer telefonu kontaktowego w Biurze Poselskim
i jeśli sprawa spotka się z jego zainteresowaniem pracownicy Biura poinformują
telefonicznie proszącego o spotkanie o jego terminie.
W piśmie
złożonym osobiście w Biurze Poselskim D. Tuska w Warszawie w dniu 23.10.
2009r. i adresowanym do Posła D. Tuska podałem
zatem numer mojego telefonu.
Podczas mej kolejnej, po miesiącu, wizyty w dniu 27.11.2009r. w
Biurze Poselskim D. Tuska w Warszawie spytałem K. Deryńską, czy Poseł
zaplanował moje z nim spotkanie, a jeśli tak, na kiedy.
K. Deryńska poinformowała mnie, że takie spotkanie jest umieszczone w planach
Posła D. Tuska.
Poprosiłem,
by sprawdziła, czy Poseł D. Tusk na pewno zaplanował spotkanie ze mną.
K. Deryńska
opuściła na chwilę recepcję Biura Poselskiego, a po powrocie zapewniła
mnie, że Poseł D. Tusk zaplanował spotkanie ze mną i dwukrotnie prosiła,
bym się uzbroił w cierpliwość.
A
to przecież … kłamstwo.
Poseł
Donald Tusk nie zaplanował spotkania
ze mną, bo moje wszystkie do niego jako Posła na Sejm Rzeczypospolitej
Polskiej deleguje na samego siebie, jako Prezesa Rady Ministrów, by nie musieć
rozpoznać zgłoszonej mu przeze mnie sprawy.
Poseł
Donald Tusk oszukuje zatem nawet jego Asystentkę, Karolinę Deryńską, która
jej zapewnienie o jego planowanym spotkaniu ze mną przedstawiła mi w dniu
27.11.2009r. w obecności towarzyszącego mi Prezesa Zarządu Głównego
Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca Krzysztofa Łapaja i kilkorga młodych ludzi
przebywających w czasie naszej rozmowy w recepcji Biura Poselskiego D. Tuska.
Pragnę
nadmienić, że w tym czasie, gdy ja bezskutecznie czekałem na informację od
Asystentki Posła Donalda Tuska Karoliny Deryńskiej o terminie jego spotkania
ze mną – wciąż czekam na takową, skoro mi spotkanie z Posłem D. Tuskiem
obiecała podczas naszej rozmowy w dniu 27.11.2009r. K. Deryńska, jakkolwiek
poznawszy D. Tuska obawiam się, że ta młoda kobieta wcześniej „wyleci” z
pracy w jego Biurze Poselskim celem „zatarcia śladów” niż Poseł D. Tusk
spotka się ze mną - D. Tusk
kilkukrotnie zapraszał, jak podawały media, na spotkanie do niego jako Prezesa
Rady Ministrów Andrzeja Zolla, bo ten, crème de la crème
polskiego prawa, pragnął uczynić D. Tuska wszechwładnym kanclerzem.
Przypomnę,
że wnioski z mego pisma z dnia 25.05.2009r. do Posła Donalda Tuska, które ten
delegował na siebie samego jako Prezesa Rady Ministrów, świadom, że jako
taki nie posiada uprawnień do ich rozpoznania dotyczyły przede wszystkim
mojego dziecka wroga, a mojego prześladowcę Andrzeja Zolla.
Donald
Tusk zachowując się wobec mnie w opisany wyżej oraz potwierdzony załączonymi
do niniejszego pisma kserokopiami dokumentów sposób, z całą pewnością
sprzeniewierzył się ślubowaniu złożonemu przed Sejmem Rzeczypospolitej
Polskiej, dowiódł, że w zamiarze osiągnięcia jego osobistych celów,
budowania jego własnej kariery stosuje najbardziej nawet prymitywne – nie mówiąc,
że żałosne, groteskowe i obnażające nikczemność jego charakteru –
metody.
Na zakończenie
tego, tj. dotyczącego skandalicznego traktowania mnie – a także mej matki i
moich synów - przez Donalda Tuska, pragnę poinformować, że opisany wyżej
przypadek delegowania przez Posła Donalda Tuska zgłoszonej mu przeze mnie
sprawy na Donalda Tuska Prezesa Rady Ministrów,
by jej Poseł D. Tusk nie musiał rozpoznać, nie jest jedynym dowodem
cwaniactwa Donalda Tuska i pokazywania mi, że w konflikcie „krakowskiego układu
prawników amatorów” z moim dzieckiem, a potem ze mną, sympatyzuje z „układem”,
chroni go i broni.
W kilku złożonych
do D. Tuska jako Prezesa Rady Ministrów pismach w 2008r. prosiłem o jego
interwencję jako przełożonego Ministra Sprawiedliwości prof. nadzw. UJ dr
hab. adw. Zbigniewa Ćwiąkalskiego w sprawie skazania mnie przez sędziego
Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma wyrokiem z dnia 18.12.2007r. z
art. 226 § 1 i inne /sygn. akt II K 451/06/, tj. wydanym z rażącym
naruszeniem prawa materialnego, za czyny, których rzeczywistymi sprawcami były
inne niż ja osoby oraz wydanego zaocznie, tj. bez przesłuchania mnie, z
pozbawieniem mnie możności obrony moich praw.
Na moje pisma do Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska odpowiadała …
Prokurator Rejonowy Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód
Krystyna Kowalczyk, która w 2006 roku dopomogła swej podwładnej,
prokurator Radosławie Ridan w wydaniu przeciwko mnie w dniu 12.06.2006r. aktu
oskarżenia o popełnienie w.w. przestępstw, co w konsekwencji skutkowało
uczynieniem mnie przestępcą.
Donald
Tusk pokazuje, jak realizuje jego konstytucyjny – jako Posła /art. 104.2
Konstytucji/ oraz Prezesa Rady Ministrów /art. 151 Konstytucji/ obowiązek
dbania o moje i mojej rodziny i pomyślność … .
Ma je za nic Donald Tusk, żyjąc w symbiozie z sędziami, prokuratorami i A.
Zollem, według zasady:
„dzisiaj ja wam /Załączniki
1, 2/, jutro
wy mnie /Załączniki 5,6/”.
I
to jest druga i ostatnia zasada, według której żyje Donald Tusk.
Pierwszą
jest z całą pewnością, że … „brak
zasad to podstawowa zasada”.
Tematy w dziale dla
inteligentnych:
ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA
Polecam
sprawy poruszane w działach:
SĄDY
PROKURATURA
ADWOKATURA
POLITYKA
PRAWO
INTERWENCJE
- sprawy czytelników
"AFERY
PRAWA" Niezależne Czasopismo Internetowe www.aferyprawa.com redagowane przez dziennikarzy AP i sympatyków z całego świata których celem jest PRAWO, PRAWDA SPRAWIEDLIWOŚĆ DOSTĘP DO INFORMACJI ORAZ DOBRO CZŁOWIEKA |
|
WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
zdzichu
Komentowanie nie jest już możliwe.