opublikowano: 27-07-2012
Kraków, dnia 24 lipca 2012 r. Zbigniew Kękuś
Szanowna Pani Danuta Woźniak
Dyrektor Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego SOZOZ w
Krakowie
ul. Józefa Babińskiego 29 30-393 Kraków
Sygnatura Sądu Rejonowego w Dębicy: II K 854/10
Dotyczy:
1/ Usprawiedliwienie niestawiennictwa na wezwanie na badanie zarządzone przez sędzię Sądu Rejonowego w Dębicy Beatę Stój Postanowieniem z dnia 29 czerwca 2012 r. w sprawie sygn. II K 854/10.
2/ Wniosek – w związku z wezwaniem mnie przez Sąd Rejonowy w Dębicy do stawiennictwa na badanie psychiatryczne - o zobowiązanie Dyrektora Oddziału Psychiatrii Sądowej Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego do sporządzenia i doręczenia mi w terminie tygodnia od daty złożenia niniejszego pisma wyjaśnienia: czy biegli sądowi psychiatrzy sporządzą wiarygodną opinię o stanie mojego zdrowia psychicznego przed 9, 8 i 7 laty, tj. w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., na podstawie wyników moich badań psychiatrycznych przeprowadzonych w lipcu 2012 r. lub później.
3/ Zawiadomienie, że ewentualne wydanie Policji nakazu
przymusowego doprowadzenia mnie na badanie, jak w p. II będzie wobec okoliczności
przedstawionych w niniejszym piśmie:
- nakłonieniem Policji do naruszenia mojego prawa określonego w art. 41.1
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,
- nakłonieniem Policji do popełnienia czynu z art. 217 § 1 kk.
- działaniem naruszającym wymogi ekonomiki procesowej, sprzecznym z interesem
Skarbu Państwa,
Szanowna Pani,
W minionym tygodniu doręczono mi Wezwanie Sądu Rejonowego w Dębicy o treści – Załącznik 1:
„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny Dnia 03/07/2012 Stawiennictwo osobiste obowiązkowe Pan Zbigniew Kękuś WEZWANIE Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny wzywa Pana do stawienia się na badanie, które odbędzie się w dniu 20 lipca 2012 r. o godz. 13: w Szpitalu im. Babińskiego Oddział Psychiatrii Sądowej 2 A. ul. Babińskiego 29 w Krakowie, zgodnie z postanowieniem tut. Sądu z dnia 29 czerwca 2012 r. Starszy Sekretarz Sądowy Marcin Foryński-Kastoris
POUCZENIE
Na badanie należy zgłosić się z dowodem osobistym i
posiadaną dokumentacją lekarską.
W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa osoby wezwanej do osobistego
stawienia się na badanie może być zarządzone przymusowe doprowadzenie przez
policję.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, pismo z dnia 3 lipca 2012
r. – Załącznik 1
Niestety sędzia Beata Stój, która rozpoznaje sprawę
sygn. II K 8541/10 nie doręczyła mi Postanowienia, które wydała w w.w.
sprawie i na które w Wezwaniu z dnia 3 lipca 2012 r. powołał się Sekretarz Sądowy.
26 stycznia 2012 r. Sądu Najwyższego, sygn. IV KK 2721/11 – Załącznik 3.
Dowodem poświadczającym, że sprawa sygn. II K 451/06
zakończona prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia
2007 r. toczy się po jej wznowieniu wyrokiem Sądu Okręgowego w Rzeszowie z
dnia 15 września 2010 r., w zakresie czynów I, III – XVII, /a następnie
wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r. w zakresie czynów II i
XVII/ pod sygnaturą II K 854/10 jest sporządzone przez sędzię Beatę Stój
zawiadomienie z dnia 21 kwietnia
2011 r. o treści – Załącznik 4:
„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny /adres – ZKE/ Data wysłania
21/04/2011 Sygnatura akt II K 854/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Sąd
Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny informuje Pana, że:
- sprawa II K 451/06 po wznowieniu toczy się pod sygnaturą II K 854/10, zaś
wniosek o egzekucję należności został cofnięty przez sąd wskutek Wyroku Sądu
Okręgowego w Rzeszowie wznawiającego postępowanie; (…) Sędzia Sądu
Rejonowego Beata Stój”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/1/ (uprzednio II K 451/06),
pismo sędzi Beaty Stój z dnia 21 kwietnia 2011 r. – Załącznik 4
W dniu 18 grudnia 2007 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma wydał prawomocny wyrok /sygn. akt II K 451/06/, którym uznał mnie za winnego tego, że w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, także wspólnie i w porozumieniu z inną osobą popełniłem osiemnaście przestępstw z art. 226 § 1 kk i inne, tj. niżej wymienione czyny I-XVIII:
Czyn I, III-XVI - Znieważenie /art. 226 § 1 k.k./ i zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, w związku z pełnieniem obowiązków służbowych piętnaściorga sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie - SSO Maja Rymar /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek, SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik, SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski.
Czyn II - Znieważenie /art. 212 § 2 kk/ za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, adwokata Wiesławy Zoll, pełnomocnika mej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.
Czyn XVII - Znieważenie /art. 226 § 3 k.k./ i zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ w za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Zolla jako konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej.
Czyn XVIII - Rozpowszechnianie w okresie od stycznia 2003
r. do września 2005 r. za pośrednictwem
Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl
i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl,
wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności - art. 241
§ 2 k.k.
Popełnienie wyżej wymienionych czynów polegało na
zamieszczaniu na portalu www.zgsopo.webpark.pl
oraz na stronie www.zkekus.w.interia.pl
materiałów z prowadzonego w okresie od czerwca 1997 r. do kwietnia 2006 r.
przez Sąd Okręgowy w Krakowie postępowania z mojego powództwa o rozwód –
sygn. akt XI CR 603/04.
W dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał wyrok, którym orzekł – Załącznik 2:
„Sygn. akt II Ko 283/10 Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 15 września 2010r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Piotr Moskwa, Sędziowie SSO Andrzej Borek (spraw.) SSR del. do SO Marcin Świerk Protokolant /imię i nazwisko Protokolanta – ZKE/ po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 września 2010r. wniosku obrońcy skazanego Zbigniewa Kękusia o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 na podstawie art. 540 § 2 i art. 547 § 2 kpk wznawia postępowanie w sprawie II K 451/06 w punktach I, III – XVII wyroku i uchyla w tej części wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE:
(…) Sąd Okręgowy zważył, co następuje.
Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk. Rzecz bowiem w tym, że Sąd przypisując sprawcy popełnienie danego przestępstwa każdorazowo ma obowiązek w sposób prawidłowy dokonać jego opisu w wyroku, tak aby odpowiadało ono znamionom konkretnego przestępstwa. Brak taki zawsze będzie powodował naruszenie procesowania, a przez to i prawa materialnego i nie może być w żadnym razie zaakceptowany.
W przedmiotowej sprawie Sąd był więc zobowiązany, jeśli znalazł już podstawy do przypisania oskarżonemu zachowania opisanego w art. 226 § 1 kk, w sposób dokładny i zgodny z tymże przepisem opisać zachowanie oskarżonego tak, by wynikało z niego, iż w/w przestępstwa dokonał podczas i w związku z pełnieniem przez pokrzywdzonych obowiązków służbowych. Takim standardom sąd nie sprostał wskazując jedynie, że działania oskarżonego miały miejsce w związku z pełnieniem przez funkcjonariuszy publicznych obowiązków służbowych nie dokonując badania, czy miało ono również miejsce podczas ich pełnienia. Nie uczynił tak sąd mimo tego, że już w czai orzekania treść art. 226 § 1 kk uległa zmianie na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006r. wydanego w sprawie P 3/06, OTK-A 2006, nr 9, poz. 121, na treść którego słusznie powołuje się wnioskodawczyni.
Tym samym niewątpliwie w przedmiotowej sprawie zachodzi potrzeba uchylenia wyroku i wznowienia postępowania w żądanym zakresie.”
Dowód:
Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10,
wyrok z dnia 15 września 2010 r. – Załącznik 2
Sąd Okręgowy w Rzeszowie
potwierdził, że sędzia Tomasz Kuczma skazał mnie wyrokiem z dnia 18 grudnia
2007 r. za popełnienie osiemnastu czynów, z których szesnaście już od dnia
19 października 2006 r. nie były przestępstwami, lecz polegały na
korzystaniu przez ich sprawców z poświadczonego przez Trybunał Konstytucyjny
wyrokiem z dnia 11 października 2006 r. konstytucyjnego prawa do wolności słowa.
W dniu 23 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny wniósł
kasację do Sądu Najwyższego od w.w. wyroku.
Podał w niej między innymi – Załącznik 5:
„Warszawa, dnia 22 sierpnia 2011 r. Rzeczpospolita Polska Prokurator Generalny PG IV KSK 699/11 Sąd Najwyższy Izba Karna Kasacja Prokuratora Generalnego od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygnatura akt II K 451/6 Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pjt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.
(…) Uzasadnienie
(…) W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.
W powyższej sprawie, jak wskazano w zarzutach kasacji doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 366 § 1 kk, jak też art. 7 kpk, wskutek przekroczenia przez sąd orzekający zasady swobodnej oceny dowodów i dokonania dowolnej ich oceny, oderwanej od realiów sprawy.
W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione.
z upoważnienia Prokuratora Generalnego Robert Hernand Zastępca
Prokuratora Generalnego
Dowód:
Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22
sierpnia 2011 r. od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18
grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ – Załącznik 5
Uznane potem przez Sąd Najwyższy za zasadne, zacytowane wyżej zarzuty Prokuratora Generalnego dotyczą wszystkich wyżej wymienionych 18-u czynów przypisanych mi przez sędziego Tomasza Kuczmę wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. Wszystkie zostały popełnione za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony www.zkekus.w.interia.pl
Prokurator Generalny nie mógł wnieść kasacji w zakresie wszystkich przypisanych mi czynów ponieważ wcześniej, w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał w.w. wyrok, którym uchylił wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r., wznowił sprawę przeciwko mnie i przekazał ją do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie pozostałych szesnastu wymienionych wyżej czynów, tj. I, III – XVII.
Artykuł 519
k.p.k stanowi: „Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie
może być wniesiona kasacja.” - Z tej przyczyny Prokurator Generalny wniósł
w dniu 23.08.2011 r. kasację na moją korzyść w zakresie dwóch pozostałych
czynów – czyny II i XVIII – zaskarżonego przez niego wyroku.
W dniu 26 stycznia 2012 r. odbyła się przed Sądem Najwyższym rozprawa kasacyjna w sprawie w.w. kasacji Prokuratora Generalnego z dnia 22 sierpnia 2011 r.
Sąd Najwyższy wydał wyrok, którym uznał kasację Prokuratora Generalnego za zasadną. W uzasadnieniu podał między innymi – Załącznik 3:
„Sygn. akt IV KK 272/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Barbara Skoczkowska SSA del. do SN Henryk Komisarski (sprawozdawca) Protokolant /imię i nazwisko protokolanta – ZKE/ przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora w sprawie Zbigniewa Kękusia skazanego z art. 212 § 2 k.k. i innych po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 26 stycznia 2012 r. kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego od wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 451/06 uchyla zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.
(…) Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k.
Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów.”
Dowód:
Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r.
– Załącznik 3
Prokurator Generalny i Sąd Najwyższy poświadczyli zatem,
że sędzia Tomasz Kuczma uznał mnie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. za
winnego popełnienia 18-u czynów, których ja nie byłem sprawcą – tj. nie
ja byłem osobą, która umieszczała w Internecie materiały, których
umieszczanie mnie przypisał wbrew dostarczonym mu przez operatorów
internetowych, Wirtualną Polskę S.A. i Interię.PL S.A. sędzia Tomasz Kuczma
– a Sąd Okręgowy w Rzeszowie poświadczył, że 16-e z tych czynów już w
dniu orzekania nie były przestępstwami, lecz od dnia 19 października 2006 r.
korzystaniem z poświadczonego przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11
października 2006 r. konstytucyjnego prawa do wolności słowa.
Wyrok sędziego Tomasza Kuczma z dnia 18.12.2007 r. został uchylony przez w.w. Sądy w zakresie wszystkich czynów, za które zostałem skazany i przestał istnieć, co poświadczyła sędzia Beata Stój w Postanowieniu z dnia 23 marca 2012 r.:
„Sygn. akt II K 4516 Ko 504/12 POSTANOWIENIE Dnia 23
marca 2012 r.
Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR
Beata Stój Protokolant: /imię i nazwisko Protokolanta – ZKE/ po rozpoznaniu
sprawy Zbigniewa Kękusia skazanego za przestępstwa z art. 226 § 1 k.k. i art.
212 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i inne z urzędu w
przedmiocie umorzenia postępowania wykonawczego na podstawie art. 15 § 1 k.k.w.
postanawia umorzyć postępowanie wykonawcze w niniejszej sprawie albowiem
wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 2012 r., sygn. IV K.K. 272/11, wyrok z dnia
18 grudnia 2007 r. wydany przez Sąd Rejonowy w Dębicy w sprawie Zbigniewa Kękusia
o sygn. akt II K 451/06, został uchylony w zakresie rozstrzygnięć w punktach
II i XVIII, a tym samym, w związku z wcześniejszym wznowieniem postępowania w
pozostałym zakresie, powyższe orzeczenie przestało istnieć.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, Ko 504/12, postanowienie
z dnia 23 marca 2012 r. sędzi Beaty Stój
W związku ze skierowaniem mnie na badania psychiatryczne przez sędzię Beatę Stój podkreślić należy, że jako przyczyny uchylenia wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r.: Sąd Okręgowy w Rzeszowie podał w wyroku z dnia 15.09.2010 r. oczywiste i rażące naruszenie przez sędziego T. Kuczmę prawa materialnego określonego w art. 226 § 1 kk – Załącznik 2.
Sąd Najwyższy podał w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r.
oczywiste i rażące naruszenie przez sędziego T. Kuczmę prawa procesowego
określonego w art. 366 § 1 k.p.k. i w art. 7 k.p.k. – Załącznik 3.
Żaden z w.w. Sądów nie wskazał stanu mojego zdrowia psychicznego w okresie od stycznia 2003 r., do września 2005 r. jako przyczyny uchylenia wyroku sędziego T. Kuczma.
Art. 442 Kodeksu postępowania karnego stanowi: „§ 3. Zapatrywania prawne i wskazania sądu odwoławczego co do dalszego postępowania są wiążące dla sądu, któremu sprawę przekazano do ponownego rozpoznania.”
Jest zatem ustawowym obowiązkiem Sądu Rejonowego w Dębicy
rozpoznać sprawę sygn. II K 854/10 (uprzednio II K 451/06) zgodnie z
orzeczeniem sądów odwoławczych, tj. Sądu Okręgowego w Rzeszowie Wydział II
Karny z dnia 15 września 2010 r. /sygn. II Ko 283/10/
i Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r. /sygn. akt IV KK 272/11/:
w granicach, w jakich nastąpiło przekazanie zgodnie z zapatrywaniami prawnymi
Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego oraz ich
wskazaniami, co do dalszego postępowania.
Żaden z w.w. Sądów nie wskazał Sądowi Rejonowemu w Dębicy,
że ma mnie poddać badaniom psychiatrycznym. Co więcej, w dniu 26 stycznia
2012 r. uczestniczyłem w rozprawie kasacyjnej prowadzonej przez Sąd Najwyższy
i ten nie miał wątpliwości do stanu mojego zdrowia psychicznego. Sam sędzia
T. Kuczma także nie miał, co do stanu mojego zdrowia wątpliwości przed
wydaniem wyroku w dniu 18.12.2007 r. ponieważ nie skierował mnie przed jego
wydaniem na badania psychiatryczne.
Szanowna Pani,
Prokurator Generalny kasacją z dnia 22 sierpnia 2011 r. /Załącznik 5/ i Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r. /Załącznik 3/, poświadczyli, że w aktach sprawy przeciwko mnie sygn. II K 451/06 /obecnie II K 854/10/ nie ma dowodów poświadczających, że ja jestem sprawcą czynów, za które wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. skazał mnie sędzia Tomasz Kuczma, wcześniej, w sierpniu i październiku 2007 r., tj. zanim sędzia T. Kuczma wydał wyrok, a operatorzy internetowi, Wirtualna Polska S.A. i Interia.PL S.A. dostarczyli Sądowi Rejonowemu w Dębicy w 2007 r. dowody, którym poświadczyli, że nie ja jestem sprawcą przypisanych mi przez sędziego T. Kuczmę czynów.
Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 15 września 2010 r. /Załącznik 2/ poświadczył, że 16-e z 18-u czynów, które przypisał mi sędzia T. Kuczma wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. już od dnia 19 października 2006 r. nie są przestępstwami. Tymczasem sędzia Beata Stój po wznowieniu sprawy sygn. II K 451/06 wyżej wymienionymi wyrokami wznowieniownymi Sądu Najwyższego i Sądu Okręgowego w Rzeszowie zamiast wydać wyrok uniewinniający mnie, ściga mnie od nowa za to, że … ktoś inny niż ja popełnił w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. 18-e czynów, z których 16-e od dnia 19.10.2006 r. nie są przestępstwami lecz polegały na korzystaniu z konstytucyjnego prawa do wolności słowa. Ścigając mnie za te czyny wydała postanowienie w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym przez lekarzy kierowanego przez Panią Szpitala. Dla sędzi Beaty Stój nie istnieją w.w. wyroki Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego.
Co więcej, sędzia Beata Stój negując kasację Prokuratora Generalnego i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26.01.2012 r., tj. uważając, że to jednak ja jestem sprawcą czynów, za które mnie skazał sędzia Tomasz Kuczma uważa, że ja mogłem być chory psychicznie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. i wydała w dniu 29 czerwca 2012 r. postanowienie w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym. Sędzia Beata Stój uważa zatem, że biegli sądowi, lekarze kierowanego przez Panią Szpitala orzekną na podstawie badań przeprowadzonych w 2012 r. o stanie mojego zdrowia psychicznego … 9, 8 i 7 lat temu.
W tym miejscu wskazać należy, że obecny stan mojego zdrowia psychicznego nie ma żadnego znaczenia dla sprawy rozpoznawanej przez sędzię Beatę Stój. Ja nie muszę uczestniczyć w rozpoznawanej przez nią sprawie sygn. II K 451/06 po jej wznowieniu /obecnie II K 854/10/.
W sprawie sygn. II K 451/06 sędzia Tomasz Kuczma wydał
wyrok w dniu 18 grudnia 2007 r. pod moją nieobecność, ani raz mnie wcześniej
nie przesłuchawszy.
Wydanie przez sędziego T. Kuczmę wyroku w dniu 18 grudnia 2007 r. bez
uprzedniego przesłuchania mnie, za zgodne z prawem uznali potem między innymi:
- sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie SSO Tomasz Wojciechowski, SSO Zdzisław
Kulpa, SSR del do SO Marcin Świerk postanowieniem z dnia
17 kwietnia 2008 r. /sygn. II Kz 124/08/
- Prokurator Generalny Andrzej Czuma: pismem
z dnia 12 lutego 2009 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/, odpowiedzią
z dnia 10 października 2009 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/ na interpelację
poselską Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej śp. Zbigniewa Wassermanna w
sprawie skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. /sygn. akt II K
451/06/,
- Prokurator Generalny Krzysztof Kwiatkowski
odpowiedzią z dnia 24 marca 2010 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/ na
zapytanie poselskie z dnia 23 lutego 2010 r. Posła – Marszałka Sejmu Bronisława
Komorowskiego w sprawie skazującego mnie wyroku,
- Rzecznik Praw Obywatelskich śp. Janusz Kochanowski pismem z dnia 7 stycznia
2010 r. /sygn. akt: RPO-422333-II/03/K.Ku/
- Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz pismem z dnia 4 stycznia 2011
r.,
- Prokurator Generalny Andrzej Seremet pismem z dnia 12 maja 2010 r. /sygn. akt
PR V 861 -1995/08/, pismem z dnia 21 września 2010 r. /sygn. akt PR V 861
-1995/08/, kasacją z dnia 22 sierpnia 2011 r.
/sygn. akt PG IV KSK 699/11/
- Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba, SSA del. do SN Henryk
Komisarski, SSN Barbara Skoczkowska wyrokiem z dnia 26
stycznia 2012 r. /sygn. akt IV KK 272/11
- Wiceprezes Sądu Rejonowego
w Dębicy sędzia Anna Zięć pismem z dnia 15 marca 2012 r. /sygn. akt
A-411-46/10/, którym pouczyła mnie, że sędzia Tomasz Kuczma prowadził postępowanie
sygn. II K 451/06 i wydał prawomocny wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r., pod moją
nieobecność i nie przesłuchawszy mnie uprzednio, na podstawie prawa określonego
w art. 377 § 3 kk i 376 § 2 kk.
W odpowiedzi na moją skargę, że sędzia T. Kuczma wydał wyrok zaoczny, tj. pod moją nieobecność i że mnie nie przesłuchał przed wydaniem wyroku Rzecznik Praw Obywatelskich śp. Janusz Kochanowski zawiadomił mnie pismem z dnia 7 stycznia 2010 r. - Załącznik 6:
(…) Nie zostało naruszone Pana prawo do obrony i był Pan prawidłowo powiadamiany o terminach kolejnych rozpraw. Wydany wyrok nie był wyrokiem zaocznym, sąd w trybie art. 377 § 3 kpk postanowił prowadzić rozprawę bez Pana udziału albowiem został Pan osobiście zawiadomiony o terminie rozprawy (k. 2701 t. XVIII), nie stawił się Pan na termin rozprawy i nie usprawiedliwił w sposób należyty niestawiennictwa. Nie stawiał się pan również na terminy kolejnych rozpraw, zawiadomiony prawidłowo, nie usprawiedliwiał Pan swojej nieobecności, a zatem wyrok wydany w dniu 28 grudnia 2007 r. /wyrok został wydały w dniu 18 grudnia 2007 r. – ZKE/ nie był wyrokiem zaocznym. (…)
W związku z powyższym informuję, iż nie zostaną podjęte
dalsze działania w powyższej sprawie.
Dowód:
Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, sygn. akt RPO-422333-II/02.K.Ku,
pismo z dnia 7 stycznia 2010 r. – Załącznik 6
Jako zgodne z prawem uznała wydanie przez sędziego Tomasza Kuczmę w dniu 18 grudnia 2007 r. wyroku bez uprzedniego przesłuchania mnie i pod moją nieobecność nawet przełożona sędzi Beaty Stój, Wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy Przewodnicząca Wydziału II Karnego sędzia Anna Zięć, która poinformowała mnie oraz pouczyła pismem z dnia 15 marca 2012 r. – Załącznik 7:
„Sąd Rejonowy w Dębicy /adres – ZKE/ Dębica, dnia 15
marca 2012 roku, A-411-46/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ w odpowiedzi
na Pana pismo z dnia 5 marca 2012 r. informuję, iż postępowanie w sprawie
sygn. II K 451/06 było prowadzone bez Pana udziału na podstawie art. 377 § 3
kpk (pierwsza rozprawa) i na podstawie art. 376 § 2 kpk (kolejne rozprawy). Sąd
nie ma obowiązku doręczenia z urzędu wyroku wydanego w sprawie prowadzonej
pod nieobecność oskarżonego na podstawie w/w przepisów (art. 377 § 6 kpk).
Wiceprezes Sądu Rejonowego Anna Zięć”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt A-411-46/10, pismo z dnia 15 marca
2012 roku Wiceprezesa Sądu sędzi Anny Zięć – Załącznik 7
Skoro sędzia Tomasz Kuczma wydał w dniu 18 grudnia 2007 r. prawomocny wyrok w sprawie sygn. II K 451/06 pod moja nieobecność i bez uprzedniego przesłuchania mnie, tj. prowadził rozprawę główną bez mojego udziału /a nawet nie musiał mi doręczyć wydanego przez niego wyroku/, to znaczy, że w tej samej sprawie sygn. II K 451/06 rozpoznawanej do przez sędzię Beatę Stój po jej wznowieniu w.w. wyrokami wznowieniowymi do sygnatury II K 854/10, sędzia także może – a nawet powinna jak najszybciej na podstawie art. 45.1 Konstytucji RP: „Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.” – zamknąć rozprawę i wydać sprawiedliwy, oparty na zapatrywaniach prawnych wyrok pod moją nieobecność.
Mój udział w postępowaniu prowadzonym przez sędzię
Beatę Stój jest tym bardziej zbędny,
że po tym, gdy Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyrokiem z dnia 15.09.2010 r. uchylił
wyrok sędziego T. Kuczma i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do
ponownego rozpoznania, sędzia B. Stój prowadziła rozprawę w dniu 15 marca
2012 r. i mnie przesłuchiwała. Od dnia 15 marca 2011 r. nie zaszły żadne
nowe okoliczności w sprawie, która dotyczy okresu styczeń 2003 do wrzesień
2005, a zatem sędzia Beata Stój ma wydać z mocy prawa podanego przez
Wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy Przewodniczącą Wydziału II Karnego sędzię
Anna Zięć w zacytowanym wyżej piśmie z dnia 15 marca 2012 r. wydać wyrok kończący
ją w pierwszej instancji.
Sędzia Beata Stój obrała inną taktykę.
Po tym, gdy jej byłemu koledze z pracy – od marca 2008 r. jest Prezesem Sądu
Rejonowego w Leżajsku - sędziemu Tomaszowi Kuczmie nie udało się mnie jednak
za sprawą wyroków wznowieniowych Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego
uczynić przestępcą, sędzia Beata Stój zdecydowała, że mnie uczyni osobą
chorą psychicznie.
Pierwsze działanie w tym celu zrealizowała już po tym, gdy Sąd Okręgowy w Rzeszowie wyrokiem wznowieniowym z dnia 15.09.2010 r. poświadczył, że mnie sędzia Tomasz Kuczma skazał wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. za szesnaście czynów, które już od dnia 19 października 2006 r. nie są przestępstwami.
Sędzia Beata Stój zorganizowała wtedy rozprawę w dniu 15 marca 2011 r., podczas której mnie przesłuchiwała, a po tym, gdy ja podałem wszystkie wady prawne skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. wydała postanowienie o … poddaniu mnie badaniom psychiatrycznym.
Oto jego treść – Załącznik 8:
„Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 15 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w Dębicy
Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st.
sekr. sądowy /imię i nazwisko sekretarza – ZKE/
rozpoznał sprawę Zbigniewa Kękusia oskarżonego z art. 226 § 1 kk i
art. 212 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i inne na podstawie
art. 202 § 1 i 2 kpk postanawia
zwrócić się do biegłych sądowych lek. med. Ewy Burzyńskiej-Rzucidło i lek. med. Krystyny Sosińskiej-Stępniewskiej oraz mgr Magdaleny Palkij o przebadanie oskarżonego Zbigniewa Kękusia i wydanie na podstawie akt sprawy i wyników badań opinii w jego sprawie, w szczególności o udzielenie w terminie 21 dni odpowiedzi na następujące pytania: Czy w chwili popełniania czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia (pkt I, III-XVII) miał zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, czy zdolność ta była w znacznym stopniu ograniczona lub zniesiona całkowicie?
Jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonego, czy może on brać udział w toczącym się postępowaniu i stawać przed Sądem?”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi
Beaty Stój z dnia 15 marca 2011 r. – Załącznik 8
Sąd Okręgowy w Rzeszowie uznał, że mnie sędzia Tomasz Kuczma skazał za czyny, które już czternaście miesięcy przed wydaniem przez niego wyroku nie były przestępstwami, a sędzia Beata Stój uznała, że to ja jestem chory psychicznie oraz, że byłem chory psychicznie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. Uznała także, że na podstawie wyników moich badań psychiatrycznych przeprowadzonych w 2011 r. biegli sądowi wydadzą opinię o stanie mojego zdrowia psychicznego w w.w. okresie. Sędzia Beata Stój nie chciała mi wyjaśnić, dlaczego uznała mnie za chorego psychicznie.
Gdy złożyłem wniosek, by sporządziła i doręczyła mi
uzasadnienie do w.w. postanowienia, tj. by mi wyjaśniła, dlaczego uważa, że
ja byłem chory psychicznie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.,
sędzia Beata Stój zawiadomiła mnie pismem z dnia 18 marca 2011 r.:
„Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny /adres – ZKE/ Dnia 18/03/2011 Sygn.
akt II K 854/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Sąd Rejonowy w Dębicy II
Wydział Karny w załączeniu doręcza Panu odpis postanowienia Sądu Rejonowego
w Dębicy z dnia 15.03.2011 r., informując, iż postanowienie o dopuszczeniu
dowodu nie wymaga uzasadnienia i jest niezaskarżalne. SSR Beata Stój”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10
(uprzednio II K 451/06), pismo sędzi Beaty Stój z dnia 18 marca 2011 r.
Po tym z kolei, gdy Prokurator Generalny w kasacji z dnia 22 sierpnia 2011 r. i Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. poświadczyli, że w aktach sprawy przeciwko mnie nie ma żadnych dowodów poświadczających, że ja jestem sprawcą czynów, za które skazał mnie sędzia Tomasz Kuczma wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. że wręcz przeciwnie, znajdują się w nich dowody poświadczające, że ja nie jestem ich sprawcą, sędzia Beata Stój uznała … mnie za niepoczytalnego.
Po zwróceniu przez Sąd Najwyższy Sądowi Rejonowemu w Dębicy akt sprawy sygn. II K 451/06 /obecnie II K 854/10/, sędzia Beata Stój uznała mnie za niepoczytalnego i wydała w dniu 16 kwietnia 2012 r. Zarządzenie o wyznaczeniu mi obrońcy z urzędu:
„Sygn. akt II.K.854/10 ZARZĄDZENIE Dnia 16 kwietnia 2012
r. Sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój w sprawie z urzędu w
przedmiocie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 79 § 1 pkt 3
k.p.k. i art. 81 § 1 k.p.k. zarządza wyznaczyć oskarżonemu Zbigniewowi Kękusiowi
obrońcę z urzędu w osobie adw. Roberta Bryka z Kancelarii Adwokackiej przy
ulicy Kraszewskiego 5 w Dębicy.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie z dnia 16
kwietnia 2012 r.
Wskazać należy, że art. 79 § 1 pkt 3 kpk stanowi:
„§ 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę jeżeli: (…)
3. zachodzi uzasadniona wątpliwość
co do jego poczytalności.”
Pismem z dnia 4 maja 2012 r. złożyłem zatem: „Wniosek
o sporządzenie i doręczenie mi uzasadnienia do zarządzenia z dnia 16 kwietnia
2012 r. o wyznaczeniu mi obrońcy z urzędu.”
W odpowiedzi otrzymałem pismo z dnia 9 maja 2012 r.
Starszego Sekretarza Sądowego Marcina Foryńskiego-Kastorisa o treści:
„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny Dnia 09/05/2012 Pan Zbigniew Kękuś
– Sąd Rejonowy w Dębiocy Wydział II Karny, informuje Pana, że zarządzenie
o wyznaczeniu obrońcy z urzędu nie wymaga uzasadnienia, w związku z czym nie
zostało ono sporządzone. Na zarządzenie sędziego Starszy Sekretarz Sądowy
Marcin Foryński-Kastoris”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, pismo z dnia 9 maja 2012
r. Starszego Sekretarza Sądowego Marcina Foryńskiego-Kastorisa
Po tym, gdy się nie udało sędziemu Tomaszowi Kuczmie uczynić mnie przestępcą, sędzia Beata Stój pragnie mi wykreować wizerunek chorego psychicznie. Wydaje się, że liczy w tym na pomoc biegłych psychiatrów sądowych. Jak wskazują moje osobiste doświadczenia z biegłymi sądowymi, jej oczekiwania nie muszą być bezpodstawne. Zdarzają się biegli, którzy doskonale współpracują z sędziami i sporządzają opinie zgodne z ich oczekiwaniami.
Gdy Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XI Cywilny-Rodzinny rozpoznawał sprawę z mojego powództwa o rozwód, kolejno rozpoznające ją sędziny zanim mnie uczyniły przestępcą, robiły co w ich mocy, by do minimum ograniczyć moje kontakty z moimi wtedy małoletnimi dwoma synami. Niedługo po rozpoczęciu sprawy synowie oraz ja i moja żona przechodziliśmy przez badania prowadzone przez biegłe Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno-Konsultacyjnego przy Sądzie Okręgowym w Krakowie. Ponieważ w sporządzonej przez nie potem Opinii zamieściły informacje przekazane im o mnie przez moją żonę, a pominęły te, które ja im przekazałem o niej, złożyłem wniosek, by Sąd przeprowadził dowód z ich zeznań. W obecności Sądu obu biegłym zadałem pytanie, czy za prawdziwe uznały informacje, które ja im przekazałem podczas wywiadów ze mną. Biegłe – sądowi eksperci – zawiadomiły Sąd, że … nie, że informacje, które ja im przekazałem potraktowały jako dyskredytowanie przeze mnie matki dzieci.
Jedna z biegłych poinformowała Sąd: „Jeżeli mówimy o
dyskredytacji to uważamy, że to co powiedział powód za nieprawdziwe. (…)
Natomiast zarzuty powoda były formułowane po to aby matkę zdewaluować i
zdyskredytować.”
Źródło:
Sąd Okręgowy w Krakowie, zeznania biegłej RODK w Krakowie, sygn.
akt XI CR 603/04, s. 319.
Gdy sędzia zadała biegłej pytanie:
„Dlaczego użyłyście słowa dyskredytacja, chociaż nie wiedziałyśmy czy
jest to prawda” , ta odpowiedziała:
”Wiedziałyśmy prawdę na swój użytek (…).”
Źródło:
Sąd
Okręgowy w Krakowie, zeznania biegłej RODK w Krakowie, sygn. akt XI CR 603/04,
s. 320
Gdy na podstawie art. 51.3 Konstytucji RP – „Każdy ma
prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych”
– zażądałem by mi biegłe udostępniły testy, które ze mną przeprowadziły
i ich wyniki oraz protokoły z wywiadów ze mną, biegła poinformowała Sąd:
”Testów nie udostępniamy, taki jest regulamin ośrodka.”
Dowód:
Sąd Okręgowy w Krakowie, zeznania biegłej RODK w Krakowie
sygn. akt XI CR 603/04, s. 320
To kieski bo sprzeczny z Konstytucją regulamin, ale …regulamin, znaczy „świętość”. Biegły sądowy, okazuje się, jak sędzia, może zrobić co mu się rzewnie podoba ze stroną postępowania, w którym uczestniczy na zlecenie sądu. A że to sędzia jest pracodawcą biegłego, a nie strona postępowania, są wśród biegłych tacy, którzy nad uczciwość zawodową stawiają … dobre relacje z ich pracodawcami-sędziami i ochoczo czynią zadość ich oczekiwaniom. Nie bez przyczyny podałem przykład sprzecznego z prawem oraz z wymogami etyki zachowania biegłych sądowych RODK przy Sądzie Okręgowym w Krakowie. Sędzia Beata Stój chce się podobnie, jak w opisanym wyżej przypadku wysłużyć biegłymi sądowymi psychiatrami, którym zleciła przeprowadzenie moich badań.
Skoro bezprawnie uznała mnie za niepoczytalnego i z tego powodu wyznaczyła mi sponsorowanego z budżetu państwa obrońcę z urzędu, adw. Roberta Bryka, najpewniej oczekuje, że biegli udzielą poparcia jej tezie, uznają mnie za niepoczytalnego, ja zostanę ubezwłasnowolniony i już tylko ona oraz obdarowany przez nią fuchą adw. Robert Bryk będą decydowali o moim losie. Tym bardziej słuszne jest moje domniemanie, że okoliczności, w jakich wydała Postanowienie w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym są co najmniej zdumiewające i z całą pewnością nie uprawniają jej do wydania postanowienia w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym. Ściga mnie sędzia Beata Stój przecież za czyny, które zostały popełnione bardzo dawno temu, tj. w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. i za które raz już byłem skazany niesłusznym wyrokiem sędziego Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r. Niesłusznym, bo jak wspomniałem, Prokurator Generalny w kasacji z dnia 22.08.2011 r. i Sąd Najwyższy w wyroku wznowieniowym z dnia 26.01.2012 r. poświadczyli, że w aktach sprawy przeciwko mnie nie ma dowodów poświadczających, że ja jestem sprawcą czynów, za które zostałem skazany, a wręcz przeciwnie, że są w nich wyłącznie dowody poświadczające, że ja nie jestem sprawca tych czynów. W dodatku Sąd Okręgowy w Rzeszowie w wyroku wznowieniowym z dnia 15 września 2010 r. wskazał, że 16-e z osiemnastu czynów, które przypisał mi sędzia Tomasz Kuczma wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. już od dnia 19 października 2006 r. nie są przestępstwami.
Sąd Najwyższy i Sąd Okręgowy w Rzeszowie uchyliły niesłuszny
wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r. sędziego Tomasza Kuczma w zakresie wszystkich
czynów, za które mnie skazał z powodu oczywistego i rażącego naruszenia
przez niego podanego wyżej prawa materialnego i procesowego, a sędzia Beata Stój
zamiast wydać uniewinniający mnie wyrok … skierowała mnie na badania
psychiatryczne, pouczając mnie, że jeśli się na nie stawię, ona może wydać
Policji polecenie przymusowego doprowadzenia mnie.
Wskazać należy, że wobec przedstawionych w niniejszym piśmie
okoliczności, potwierdzonych wyrokami wznowieniowymi Sądu Najwyższego i Sądu
Okręgowego w Rzeszowie, postanowienie z dnia 29 czerwca 2012 r. sędzi Beaty Stój
w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym jest: sprzeczne z prawem
określonym w art. 45.1 Konstytucji, sprzeczne z prawem określonym art. 442 §
1 i § 3 kpk, sprzeczne z wymogami ekonomiki procesowej, skutkuje zwiększeniem
kosztów rozpoznania sprawy, nieracjonalne.
W związku z powyższym, złożonymi przeze mnie osobiście
w dniu 23 lipca 2012 r. w Sądzie Rejonowym w Dębicy pismami złożyłem:
wniosek o wyłączenie sędzi Beaty Stój – Załącznik 9,
skargę na przewlekłość postępowania prowadzonego przez sędzię Beatę Stój
- Załącznik 10
Zawiadomienie o braku mojej zgody na poddanie mnie badaniom psychiatrycznym, jak
w Postanowieniu sędzi Beaty Stój z dnia 29 czerwca 2012 r. – Załącznik 11.
Uprzejmie informuję, że doprowadzony ewentualnie przez Policje pod przymusem na badania, nie poddam się im, jako całkowicie zbędnym, skutkującymi przewłoką w postępowaniu i mnożącym jego koszty.
Jak wspomniałem:
Sąd Okręgowy w Rzeszowie w składzie trzech sędziów, w tym obecny Prezes Sądu
sędzia Tomasz Wojciechowski,
trzech Prokuratorów Generalnych, Andrzej Czuma, Krzysztof Kwiatkowski i Andrzej
Seremet,
dwóch Rzeczników Praw Obywatelskich, śp. Janusz Kochanowski i Irena Lipowicz,
Wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy Przewodnicząca Wydziału II Karnego sędzia
Anna Zięć
wydali dokumenty, którymi poświadczyli, że sędzia Tomasz Kuczma miał prawo
prowadzić postępowanie sygn. II K 451/06 w tym wydać wyrok bez mojego udziału,
bez przesłuchania mnie.
Mój udział w sprawie sygn. II K 854/10, która jest sprawą sygn. II K 451/06 po jej wznowieniu wyżej wymienionymi wyrokami wznowieniowymi Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego jest zatem także zbędny i nie będę stawał przed Sądem. Tym bardziej, że mnie sędzia Beata Stój przesłuchiwała w sprawie sygn. II K 854/10 w dniu 15 marca 2011 r. Skoro ja już nie będę stawał przed Sądem w sprawie sygn. II K 854/10 jedynym uzasadnieniem dla poddania mnie badaniom psychiatrycznym byłoby, że ja mógłbym być sprawcą czynów, za które ściga mnie sędzia Beata Stój.
Wydając w dniu 29 czerwca 2012 r. postanowienie w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym sędzia Beata Stój dała niepodważalny dowód, że ona wyparła ze świadomości wyroki wznowieniowe Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego. One dla niej nie istnieją.
Przypomnieć zatem należy, że sędzia Beata Stój ściga mnie za czyny, które ktoś – nie ja - popełniał w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r.
Pasja, z jaką mnie sędzia B. Stój ściga za ich popełnienie tym może skutkować, że po odmowie przeze mnie poddania się badaniom psychiatrycznym oraz po rozpoznaniu przez Sąd mojego wniosku o jej wyłączenie, sędzia Beata Stój jeśli nie zostanie wyłączona wyda postanowienie w przedmiocie umieszczenia mnie w szpitalu psychiatrycznym celem poddania mnie tam obserwacji.
W związku z powyższym, w tym w związku ze ściganiem mnie przez sędzię Beatę Stój za czyny, których ja nie popełniłem i wyznaczeniem mi już przez Sąd Rejonowy w Dębicy w uzgodnieniu z kierownictwem Oddziału Psychiatrii Sądowej kierowanego przez Panią Szpitala pierwszego terminu moich badań /20 lipca 2012 r./ wnoszę o zobowiązanie Dyrektora Oddziału Psychiatrii Sądowej Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego do sporządzenia i doręczenia mi w terminie tygodnia od daty złożenia niniejszego pisma wyjaśnienia, czy biegli sądowi psychiatrzy sporządzą wiarygodną opinię o stanie mojego zdrowia psychicznego przed 9, 8 i 7 laty, tj. w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., na podstawie wyników moich badań psychiatrycznych przeprowadzonych w lipcu 2012 r. lub później.
Być może odpowiedź bezstronnego Dyrektora Oddziału,
psychiatry eksperta spowoduje, że sędzia Beata Stój podejmować będzie w
przyszłości – jeśli nie zostanie wyłączona od rozpoznawania sprawy sygn.
II K 854/10 - racjonalne decyzje i
takowe wydawać postanowienia.
Z poważaniem,
dr Zbigniew Kękuś
Więcej:
Komentowanie nie jest już możliwe.