Oczywiście, adwokaci oskarżonej zaskarżyli niekorzystne orzeczenie, ale gorzowski Sąd Okręgowy tylko częściowo podzielił ich argumentację. Wprawdzie uniewinnił Lucynę Słupianek-Zborowską od części zarzutów, ale równocześnie ustalił, że od marca 1996 roku do marca 1998 roku jako sędzia Sądu Rejonowego w Poznaniu działając w podobny sposób w krótkich odstępach czasu „trzykrotnie nieumyślnie nie dopełniła obowiązku sędziego”. Za to skazał Słupianek-Zborowską na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata. Wyrok jest już ostateczny i prawomocny.

- Lucyna Słupianek-Zborowska działała na szkodę interesu publicznego i prywatnego wyrządzając istotną szkodę – czytamy w notatce z Ministerstwa Sprawiedliwości.

Przedawnienie „dyscyplinarki”

Z udziałem Lucyny Słupianek-Zborowskiej toczyło się również postępowanie dyscyplinarne, które miało zdecydować o jej dalszej karierze zawodowej. Dzisiaj już wiemy, że trwało tak niedorzecznie długo, iż zakończyło się przedawnieniem. Pierwsze orzeczenie zapadło w lutym 2002 roku. Wtedy Sąd Dyscyplinarny w Warszawie uznał poznańską sędzię winną i swoim orzeczeniem wydalił ją ze służby sędziowskiej. Oczywiście, Słupianek-Zborowska odwołała się od niekorzystnego wyroku, a Wyższy Sąd Dyscyplinarny ze względu na toczący się proces karny zawiesił całe postępowanie. Jak się okazało: na wiele lat.

- Sąd powszechny, skazując sędzię z Poznania, mógł również zastosować dodatkową karę, choćby zakaz zajmowania stanowisk publicznych. Nie skorzystał z tego. Zresztą warto zwrócić uwagę, że sądy bardzo rzadko korzystają z tego prawa – mówi poseł Ryszard Kalisz, przewodniczący sejmowej komisji sprawiedliwości.

Po wyroku skazującym, jaki zapadł przed gorzowskim sądem, we wrześniu 2007 roku wobec sędzi Lucyny Słupianek-Zborowskiej wszczęto kolejne postępowanie dyscyplinarne w związku z popełnionym przewinieniem. Polegającym – jak nas poinformowano w Ministerstwie Sprawiedliwości - „na nieumyślnym niedopełnieniu obowiązków sędziego poprzez zaniechanie badania autentyczności testamentu”. Tym samym sędzia miała wyrządzić wysoką szkodę majątkową dla spadkobierców, a także szkodę niemajątkową „dla działalności sądu poprzez stworzenie przeświadczenia, że przy podejmowaniu decyzji kierowała się obowiązującymi przepisami prawa”. W ten sposób miała naruszyć przepisy artykułu 231 paragraf 3 kodeksu karnego.

W lutym 2008 roku Sąd Dyscyplinarny działający przy Sądzie Apelacyjnym w Poznaniu uznał ją za winną zarzucanego czynu i wymierzył karę „złożenia sędziego z urzędu”. Obrońcy znowu odwołali się. 10 czerwca ubiegłego roku Sąd Najwyższy uchylił ten wyrok, a całe postępowania umorzył ze względu na przedawnienie karalności.

- Zabrakło kilku miesięcy, aby doprowadzić całą procedurę do końca. Ponieważ minęło 10 lat od popełnienia zarzucanych czynów, odpowiedzialność dyscyplinarna przedawniła się – wyjaśnia sędzia Jarema Sawiński, rzecznik prasowy Sądu Okręgowego w Poznaniu.

Po umorzeniu postępowania dyscyplinarnego Lucyna Słupianek-Zborowska postanowiła wrócić do orzekania. Bez wątpienia skorzystała na tym, że trwało ono tak długo. Czy jednak musiało?

- Ponieważ postępowanie dyscyplinarne ma charakter wewnątrzkorporacyjny, a sądy dyscyplinarne w toku procedowania korzystają z atrybutu niezawisłości, Minister Sprawiedliwości nie dysponuje instrumentami pozwalającymi na ingerowanie ani w szybkość tego postępowania, ani w treść zapadających rozstrzygnięć – przekazano nam w Ministerstwie Sprawiedliwości.

Obecnie Lucyna Słupianek-Zborowska pracuje w wydziale IV rodzinnym i nieletnich Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto. To dość szczególna sytuacja. W tym wydziale zajmują się między innymi sprawami młodych ludzi, którzy pod wpływem czyjegoś autorytetu mogą wyjść na dobrą drogę. Czy takim autorytetem może być sędzia, która sama jest osobą karaną? To pytanie i wiele innych chcieliśmy zadać Lucynie Słupianek-Zborowskiej. Udało nam się skontaktować z nią telefonicznie. Kategorycznie odmówiła spotkania się z naszym reporterem. Podczas krótkiej wymiany zdań tryskała humorem, ale na każde pytanie odpowiadała tak samo.

- Bez komentarza – powtarzała.

Wiemy jednak, że wkrótce może stracić dobre samopoczucie. Wprawdzie nie można już pozbawić skazanej sędzi prawa do wykonywania zawodu, ale - jak się dowiedzieliśmy - znaleziono inny sposób, aby zniechęcić ją do pracy. Kolegium Sądu Okręgowego w Poznaniu skierowało wniosek do Sądu Dyscyplinarnego o przeniesienie jej na inne miejsce służbowe. Nawet poza okręg poznański. Autorzy wniosku prawdopodobnie liczą, że konieczność codziennego dojeżdżania przykładowo do Kalisza skutecznie zniechęci Lucynę Słupianek–Zborowską do zakładania sędziowskiej togi.

- To gorsząca sytuacja dla środowiska sędziowskiego i opinii publicznej. Sprawa z Poznania podważa autorytet trzeciej władzy. Nie da się jednak uniknąć podobnych sytuacji bez reformy sądownictwa – podsumowuje były minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro.

Grzegorz Broński, Niezalezna.pl, 03-04-2009