Sąd Apelacyjny

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim

Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

Sygn. akt VU 805/10

SKARGA

NA PRZEWLEKŁOŚĆ POSTĘPOWANIA

Przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim

w sprawie o prawo do renty rodzinnej z tytułu choroby zawodowej

Wnoszę o:

1. Stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie sygn. akt VU 805/10
2. Przyznanie od Skarbu Państwa na rzecz skarżącego kwoty 18.000,00 zł
3. Zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów tego postępowania.

UZASADNIENIE

Mój mąż Józef  ciężko pracował w warunkach szkodliwych dla zdrowia ponad 30 lat (w latach 1973-2003) w Tomaszowskich Kopalniach Surowców Mineralnych „Biała Góra” w Smardzewicach. Decyzją z dnia 29.03.2002r Inspektorat Sanitarny w Tomaszowie Mazowieckim stwierdził u niego chorobę zawodową – alergiczne kontaktowe zapalenie skóry i w związku z chorobą zawodową został uprawniony do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ta sytuacja trwała do 26.05.2008r kiedy to tytułem oszczędności lekarz orzecznik ZUS bezzasadnie stwierdził, że mąż pomimo tak ciężkiej choroby jest zdolny do pracy i zabrano nam wypracowane przecież ciężką pracą środki do życia. Mąż zaskarżył to orzeczenie ZUS, jednak niekompetentni urzędnicy ZUS, pomimo wielu pozytywnych dla męża opinii biegłych sądowych, choćby z łódzkiego Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera z 2009r wyraźnie precyzującej o całkowitej niezdolności męża do pracy nawet na stanowisku szatniarza, przy współudziale urzędników sądowych, lekceważąc nasze życie i potrzeby dalej kombinowali i utrudniali nam przeżycie, doprowadzając naszą rodzinę do ciągłego zadłużenia się i egzystencji w ciągłym stresie przez ponad dwa lata.

Dopiero wyrokiem z dnia 08.03.2010r Sąd przyznał mężowi z powrotem prawo do renty. Jednak kolejna zapowiedz urzędników ZUS, którzy „z urzędu” i bez odpowiedzialności zaskarżają wszystkie orzeczenia sądowe, nie analizując stanu faktycznego i nie mając na to żadnych podstaw prawnych – doprowadziła mojego męża do samobójczej śmierci dnia 24.03.2010r.

Aktualnie moja sprawa o prawo do renty po mężu z tytułu jego choroby zawodowej dalej zaczyna przedłużać sie w nieskończoność. Opinie biegłych dla Sądu były znane już w 2009r, uzupełniono je kolejnymi w 2010r. potwierdzane w 2011r. Tymczasem urzędnicy ZUS, pomimo że Przewodniczący Komisji Lekarskich ZUS i biegła dermatolog A. Woźniacka - której opinia nie wytrzymała konfrontacji z opinią Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi - NIE SĄ LEGITYMOWANI DO WYSTĘPOWANIA W POSTĘPOWANIACH SĄDOWYCH W JAKIMKOLWIEK CHARAKTERZE w dalszym ciągu wszystko robią żeby nie zapadł korzystny dla mnie wyrok. 

A już ostatnie posunięcie – zlecenie wydania opinii psychiatrycznej dla męża zmarłego ponad dwa lata temu – ewidentnie jest dowodem złośliwości i „gry na czas” kosztem mojego zdrowia i nerwów. OPINIA PSYCHIATRYCZNA W ŻADEN SPOSÓB NIE MOŻE MIEĆ COKOLWIEK WSPÓLNEGO Z ALERGICZNĄ CHOROBĄ ZAWODOWĄ MĘŻA, a powód jego śmierci nie był w żaden sposób powiązany z chorobą psychiczną. Mąż nigdy nie był i nie leczył chory psychicznie – powodem powzięcia tak drastycznej decyzji był brak pieniędzy na leki i na przysłowiowy chleb, a do tego doprowadziły go działania urzędników ZUS. Wpływ na podjętą decyzję o samobójstwie męża miała informacja o wniesieniu apelacji . Odebranie tej ostatniej nadziei na kolejne miesiące, że będziemy wreszcie mieć środki do życia ( ja w tym czasie też byłam pozbawiona prawa do swojej renty) było mocnym zburzeniem emocjonalnym.

Wyznaczony biegły psychiatra Jacek Cieśla pomimo ściśle wyznaczonego terminu sądowego - do dnia 2 lipca 2011 r. - nie napisał opinii i nie został ukarany za ten fakt przez sędziego przewodniczącego. 

W tej sytuacji w związku z przedstawionymi faktami, pomimo oczywistych opinii biegłych sądowych w sprawie, uważam brak orzeczenia sądowego w rozsądnym czasie za ewidentny dowód przewlekłości postępowania sądowego.

Swoje roszczenia materialne uzasadniam faktem, że moje straty materialne i udręki moralne ciągną się od maja 2008r, a w styczniu 2010r Sąd miał już wszelkie niezbędne opinie do wydania orzeczenia w sprawie. Licząc tylko moje straty wynikłe z nieotrzymywania dodatku z tytułu choroby zawodowej przez 18 miesięcy w kwocie 500zł , to już wychodzi kwota 9.000,00zł. Ponieważ rodzinne udręki z urzędnikami ZUS trwają bezustannie od 2008r – uważam, że kwota 18.000zł za stres i utratę zdrowia to minimalna kwota odszkodowawcza. 

Dlatego wnoszę jak na wstępie.

uwagi i wnioski proszę wysyłać na adres: afery@poczta.fm
Dziękujemy za przysłane teksty opinie i informacje.