opublikowano: 18-04-2011

BIAŁYSTOK  - JAK PREZES SĄDU OKRĘGOWEGO KRZYSZTOF CHOJNOWSKI KRYJE SWOICH KOLESIÓW Z BRANŻY - z pomówienia redaktora Z. Raczkowskiego przez omylnego lekarza białostockiego W. Kuczyńskiego.

     Nie ma nieomylnych ludzi, a tym bardziej nieomylnych prawników czy lekarzy. Istotna różnica miedzy tymi profesjami, to fakt, że aby zostać dobrym lekarzem należy najpierw uśmiercić kilkunastu pacjentów (wg. badań angielskich - u nas jest to ukrywane) , a żeby być "togowcem" należy wkupić się do tej mafijnej organizacji, czyli popełnić parę przestępstw sądowych (tajne zalecenia z czasów komuny).  Z tego wstępu widać, że lekarze i prawnicy mają wiele wspólnego - łączą ich organy. Organy, nie tylko władzy ulęgają zrakowaceniu i muszą być leczone...  Problem w tym, że lekarze - chyba z racji lepszego wykształcenia potrafią leczyć się wzajemnie, tymczasem organy władzy sądowniczej nijak nie potrafią wyleczyć swych wpadek i niekompetencji - żaden sędzia nie jest w stanie osądzić błędów drugiego dlatego muszą za nich zajmować się takimi przypadkami dziennikarze - w końcu oni są IV najwyższa władzą i muszą osądzać nie tylko niekompetentnych sędziów czy lekarzy, ale i niekompetentne władze państwowe z premierem i prezydentem włącznie.

    Dziennikarz śledczy ma obowiązek przedstawiać społeczeństwu fakty np. to że lekarz Waldemar Kuczyński popełnił błąd w sztuce. Lekarz nie chce się przyznać do popełnionych błędów, chce uciec od odpowiedzialności - taka jest ludzka natura - aferzysta tak kombinuje, tak mataczy, używa układów żeby tylko nie zostać skazanym.
Gdy sprawa trafia do sądu to dopiero mamy pole do popisu - wszak w obowiązującym talmudycznym kodeksie jeden paragraf karze a kolejny uniewinnia. 
I robi się przekręt - nie zostaje ukarany lekarz za popełniony błąd w sztuce, ale dziennikarz za to że śmiał nagłośnić ten fakt.
Najprzykrzejszy jest  jednak nieetyczny sposób w jaki sędziowie ukrywają oczywisty fakt błędu lekarskiego i w jaki nieproceduralny sposób z naruszeniem  procedury sądowej  -  łamiąc jakieś połowy przepisów kodeksu karnego (z przesadą :-) karzą dziennikarza uniemożliwiając mu jakąkolwiek obronę.
Najistotniejsze przewinienia:
- nie wyrażenia zgody na przesłuchanie świadków w sprawie 
- nie wyrażenie zgody na wydanie opinii przez biegłego
- nie dopuszczenie adwokata strony
- nie dopuszczenie do zweryfikowanie fałszywego protokółu z posiedzenia gdzie lekarz znieważał stronę
- niedopuszczenie do wniesienia uzasadnienia o wyłączenia stronniczego sędziego
- wydanie wyroku bez zawiadomienia strony
- nie przysłanie wyroku stronie w sporze
- złamanie konstytucyjnych praw obywatela do obrony

O tym nieetycznym postępowaniu sędziów został poinformowany (z racji nadzoru)  Prezes Sądu Okręgowego w  Białymstoku Krzysztof Chojnowski.    

Sanok 18.02.2011r

PREZES
SĄDU OKRĘGOWY W BIAŁYMSTOKU
ul. M. Skłodowskiej Curie 1
15 - 950 BIAŁYSTOK

Sygnatura akt : IV Kzw 719/10

Strona :

Redaktor Naczelny czasopisma internetowego AFERY PRAWA

mgr inż. ZDZISŁAW RACZKOWSKI

PISMO SĄDOWE

W związku z otrzymaniem zawiadomienia z dnia 09.02.2011r przesłanym przez Sekretariatu Sądu Okręgowego w Białymstoku IV Wydział Penitencjarny i Nadzoru nad Wykonywaniem Orzeczeń Karnych o posiedzeniu w dniu 24.02.2011r godz.10 s. XII celem rozpoznania mojego zażalenia –

Z RACJI NADZORU

ZAWIADAMIAM PANA PREZESA

o stronniczym, nieetycznym i nieproceduralnym zachowaniu się sędziów: 
SSR Anny Kamińskiej oraz SSR Andrzeja Kochanowskiego

w związku z naruszeniem procedury sądowej i praw obywatelskich a zwłaszcza:

1/ odmowy prawa do adwokata w procesie karnym

2/ prawa do obrony - przez brak zgody na powołanie przez stronę świadków oraz opinii biegłego, uznanie opublikowanie opinii klientki za wypłowieć redakcyjną itd.

3/ prawa do sprostowania protokołu sądowego

4/ nieproceduralne rozpatrzenie wniosku o wyłączenie sędziego

Wyszczególnione naruszenie przepisów PRAWA przez sędziów zostały przedstawione w uzasadnieniu pisma sądowego.

W tej sytuacji zgodnie z art. 304§2 kodeksu postępowania karnego, wg którego instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa. Obowiązki te ciążą na kierownikach tych instytucji lub ich samodzielnych jednostek organizacyjnych

WNOSZĘ O PROCEDURALNĄ INTERWENCJĘ

CELEM DOPROWADZENIA DO WZNOWIENIA I PROCEDURALNEGO PROWADZENIA w sprawie z art. 212kk (pomówienie) w publikacji czasopisma internetowego AFERY PRAWA dotyczące relacji pacjentki oraz jej traktowania podczas leczenia - przez niedopuszczenie do zbadania czy publikowane fakty i oświadczenia pacjentki mogą być potraktowane jako pomówienie lekarza i w jakim stopniu doszło do błędu w sztuce lekarskiej przez Waldemara Kuczyńskiego w jego prywatnej Klinice Leczenia Niepłodności Małżeńskiej "Kriobank" w Białymstoku.

ponieważ WYROKOWI I POSTĘPOWANIU SĄDOWEMU ZARZUCAM
obrazę przepisów postępowania sądowego oraz obrazę przepisów prawa materialnego

UZASADNIENIE

Zdzisław Raczkowski - Redaktor Naczelny czasopisma internetowego AFERY PRAWA, tylko z racji prowadzenia czasopisma, trybem niejawnym bez zawiadomienia strony został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Białymstoku z art. 212 kk za nagłośnienie faktu błędu lekarskiego, jak też nieetycznego postępowania lekarza W. Kuczyńskiego z pacjentkami.

Istotne jest, że przeciwko osobie, która w piśmie do Redakcji wypowiedziała się negatywnie o lekarzu i była oskarżona przez niego o pomówienie - sąd umorzył postępowanie. Tymczasem, bez żadnych dowodów, uniemożliwiając jednocześnie jakąkolwiek obronę, bezpodstawnie za nagłośnienie nieetycznego postępowania lekarza sąd oskarżył i obciążył winą za pomówienia redaktora czasopisma Zdzisława Raczkowskiego.

Redaktor Naczelny AFER PRAWA, jak każdy dziennikarz i redaktor z uwagi na poruszanie kontrowersyjnych spraw niekompetencji urzędników państwowych był wielokrotnie pomawiany z art. 212 kk, jednak z tak stronniczym i niekompetentnym postępowaniem sądowym jeszcze się nie spotkał. Wszelkie działanie sędziów w tej sprawie noszą charakter obrazy przepisów postępowania oraz obrazę przepisów prawa materialnego. Z uwagi na fakt, że redaktor nie ma wykształcenia prawniczego, a sąd pomimo wielokrotnych wniosków strony o przyznanie mu adwokata, albo unikał odpowiedzi albo odmawiał – czym pozbawiono stronę praw do obrony – strona została zmuszona do samodzielnego zebrania przepisów z Kodeksu Postępowania Karnego, które zostały przez sędziów SR w Białymstoku naruszone, zlekceważone i nieuwzględnione.

Z uwagi na fakt, że sędziowie nie przestrzegają przepisów prawa zostanie przedstawione ich brzmienie oraz zarzuty strony jakich faktów dotyczą.

I tak zaczynając od początku:

Art. 2. kpk [Cele postępowania karnego] § 1. Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby: 1) sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności – ewidentnie sąd wszystko zrobił aby sprawca uniknął odpowiedzialności, a skazał niewinnego dziennikarza który wykonywał swoją pracę społeczną – w sprawie nie przeprowadzono żadnych dowodów, nie przesłuchano świadków strony, nie wydano opinii biegłego, nie uwzględniono żadnego wniosku strony a zwłaszcza o adwokata, sprostowania protokołu, wyłączenia sądu itd.

Art. 4. [Bezstronność organów prowadzących postępowanie] Organy prowadzące postępowanie karne są obowiązane badać oraz uwzględniać okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. – nie przeprowadzono żadnych wniosków dowodowych – ewidentna stronniczość sędziego.

Art. 5. [Domniemanie niewinności oskarżonego] § 1. Oskarżonego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem. § 2. Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego. – zrobiono wszystko aby żadnych wniosków dowodowych bezpodstawnie oskarżonego nie rozpatrzeć, uniemożliwiono i pozbawiono go praw do obrony.

Art. 6. [Prawo do obrony] Oskarżonemu przysługuje prawo do obrony, w tym prawo do korzystania z pomocy obrońcy, o czym należy go pouczyć. – nawet nie poniżono się do rozpatrzenia wniosku strony o adwokata z urzędu który mu przysługuje w karnej sprawie.

Art. 7. [Swobodna ocena dowodów] Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. – przeprowadzono jednostronną całkiem swobodną ocenę bez zasad logicznego rozumowania i bez wiedzy – nie powołano biegłego którego opinia była niezbędna w sprawie.

Art. 31. [Właściwość miejscowa sądu] § 1. Miejscowo właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu popełniono przestępstwo. – OSKARŻONY NIE BYŁ WCZEŚNIEJ W BIAŁYMSTOKU, WIĘC NIE MÓGŁ POPEŁNIĆ TAM ŻADNEGO PRZESTĘPSTWA, TAK WIĘC SĄD BIAŁOSTOCKI NIE MOŻE BYĆ WŁAŚCIWY MIEJSCOWO – chyba że do osądzenia błędu lekarza W. Kuczyńskiego. AFERY PRAWA są czasopismem unijnym zarejestrowanym w sądzie w Dublinie.

Art. 40. [Wyłączenie sędziego z mocy prawa] § 1. Sędzia jest z mocy prawa wyłączony od udziału w sprawie, jeżeli: 1) sprawa dotyczy tego sędziego bezpośrednio, - sędzia A. Kamińska z racji, że była pacjentką lekarza powinna być wyłączona z mocy prawa.

Art. 41 . [Wyłączenie sędziego na wniosek] § 1. Sędzia ulega wyłączeniu, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. – wniosek ustny w związku, że sędzia Kamińska odrzucała wszelkie wnioski obrony jak też fałszowała protokół podczas posiedzenia został złożony, ale miał być uzupełniony przez adwokata którego stronie ostatecznie nie przyznano, niby został rozpatrzony, jednak niezgodnie z procedurą ponieważ Anna Jamiołkowska nie jest sędzią tak więc nie mogła orzekać. Zgodnie z wyrokiem TK takie postanowienie jest zaskarżalne, jednak strona dostała protokół i to postanowienie już po ogłoszeniu wyroku. Czy to tylko niekompetencja sędziego A. Kamińskiej?

Art. 74. [Obowiązki ciążące na oskarżonym] § 1. Oskarżony nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść. – czyli to sąd musi zebrać dowody w sprawie, a tego nie zrobiono – oparto się na jednostronnych subiektywnych odczuciach lekarza który, wszystko robił aby ukryć swe nadużycia .

Art. 78. [Wyznaczenie obrońcy z urzędu] § 1. Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru, może żądać, aby mu wyznaczono obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny. – złożono wniosek ustnie i pisemnie, ale sędziowie wolą ukryć swą stronniczość i nieproceduralność w sprawie.

Art. 92. [Podstawa orzeczenia] Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia. – nic nie sprawdzono, nic nie ujawniano, wprost przeciwnie, odrzucając wnioski o przesłuchanie świadków, wyznaczenie biegłego, adwokata, sprostowania protokołu wszystko zrobiono aby ukryć prawdę opublikowana w czasopiśmie.

Art. 100. [Ogłoszenie i doręczenie orzeczenia] § 6. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć uczestników postępowania o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu. –STRONĘ NIE TYLKO NIE ZAWIADAMIONO O TYM ŻE WYDANO ORZECZENIE, ALE TEZ NIE PRZYSŁANO WYROKU Z POUCZENIEM - czym udowodniono nieproceduralność postępowania sądowego i korupcyjny charakter sprawy.

Art. 128. [Odpisy] § 1. Orzeczenia i zarządzenia doręcza się w uwierzytelnionych odpisach, jeżeli ustawa nakazuje ich doręczenie. – całkiem zlekceważono ten przepis i PRAWA strony – nie przysłano obligatoryjnie orzeczenia wraz z pouczeniem.

Art. 152. [Wniosek o sprostowanie protokołu] Strony oraz osoby mające w tym interes prawny mogą złożyć wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy i posiedzenia, wskazując na nieścisłości i opuszczenia. – stronie nie dano szans sprostowania protokołu – np. sędzia A. Kamińska ukryła fakt znieważania Z. Raczkowskiego podczas rozprawy przez oskarżyciela W. Kuczyńskiego – ponieważ wcześniej trybem tajnym już wydano wyrok skazujący. Tak się sędzi A. Kamińskiej spieszyło, że w wyroku zapomniała o najistotniejszym wniosku oskarżyciela – nakazać redaktorowi wykasowania spornego artykułu… Jeżeli w artykule napisano całą prawdę i tylko prawdę to za co więc skazano Z. Raczkowskiego?

Art. 149. [Podpisanie protokołu rozprawy] § 1. Protokół rozprawy oraz posiedzenia podpisują niezwłocznie przewodniczący i protokolant. – stronie przesłano niekompletny dokument bez podpisów, - stronie przysłano protokół niekompletny bez dwóch ostatnich stron) i bez podpisu sędziego i to dopiero po wydaniu wyroku.

Art. 147. [Utrwalenie czynności za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk] § 1. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, o czym należy przed uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności. – sędzia nie wyraziła zgody na nagrywania co jest dowodem skorumpowania sędziego i faktem, że zamierzała od początku mataczyć.

Art. 170. [Oddalenie wniosku] § 2. Nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić.§ 3. Oddalenie wniosku dowodowego następuje w formie postanowienia. – NIC TAKIEGO NIE BYŁO, WNIOSKI ODDALANO BEZ POSTANOWIENIA I BEZ INFORMACJI STRONY - UDANO ŻE NIE BYŁO WNIOSKÓW OBRONY.

Art. 174 kpk, [Zasada bezpośredniości dowodów] Dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych. – A JEDNAK TAK NIEPROCEDURALNIE POSTĄPIONO, nie przesłuchano żadnego świadka strony tj. niezadowolonych z metod leczenia pacjentek W. Kuczyńskiego.

Art. 178 . [Ograniczenia dowodowe] Nie wolno przesłuchiwać jako świadków: 1) obrońcy lub adwokata działającego na podstawie art. 245 § 1, co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę, - A JEDNAK RADCA M. WYSZYŃSKA KTÓRA NAPISAŁA WNIOSEK OSKARŻENIA BYŁA PRZESŁUCHIWANA W SPRAWIE JAKO ŚWIADEK OSKARŻENIA – tylko dowód niekompetencji?

Art. 193. [Opinia biegłego] § 1. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego albo biegłych. – orzeka młoda sędzia która nie ma zielonego pojęcia w temacie leczenia i błędów lekarskich (jak też prowadzenia sprawy o pomówienie) jednak nie godzi się na wydanie opinii przez biegłego – tylko nieproceduralność?

Art. 356. [Zasada publiczności] § 1. Na rozprawie oprócz osób biorących udział w postępowaniu mogą być obecne tylko osoby pełnoletnie, nie uzbrojone. – nie zgodzono się

Art. 357. [Obecność mediów na rozprawie] § 1. Sąd może zezwolić przedstawicielom radia, telewizji, filmu i prasy na dokonywanie za pomocą aparatury utrwaleń obrazu i dźwięku z przebiegu rozprawy, gdy uzasadniony interes społeczny za tym przemawia, dokonywanie tych czynności nie będzie utrudniać prowadzenia rozprawy, a ważny interes uczestnika postępowania temu się nie sprzeciwia. – nie zgodzono się, pomimo że poruszano temat publiczny, dotyczący wielu byłych i przyszłych pacjentek lekarza.

Art. 358. [Nagranie przebiegu rozprawy] Jeżeli nie przemawia przeciw temu wzgląd na prawidłowość postępowania, sąd na wniosek strony wyraża zgodę na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego dźwięk. – sędzia nie zgadza się, co jest dowodem, że wcześniej została skorumpowana i wie że naruszy procedurę sądową.

Art. 360. [Wyłączenie jawności rozprawy przez sąd] § 1. Sąd wyłącza jawność rozprawy w całości albo w części, jeżeli jawność mogłaby: 1) wywołać zakłócenie spokoju publicznego, 2) obrażać dobre obyczaje, 3) ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy, 4) naruszyć ważny interes prywatny. – nic z tych rzeczy nie wchodziło, jednak sędzia i tak stronniczo utajnia rozprawę.

Art. 374. [Obowiązkowa obecność oskarżonego na rozprawie] § 1. Obecność oskarżonego na rozprawie głównej jest obowiązkowa, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. – nie zawiadomiono oskarżonego nawet o terminie wydawania wyroku… pomimo że jego obecność na rozprawie jest i była obowiązkowa.

Art. 382. [Niestawiennictwo oskarżonego] W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego, którego obecność jest obowiązkowa, przewodniczący zarządza jego natychmiastowe zatrzymanie i doprowadzenie lub przerywa w tym celu rozprawę albo też sąd ją odracza. – a tu sąd ukrył nawet termin wydania wyroku…

Art. 405. [Zamknięcie przewodu sądowego] Po przeprowadzeniu dowodów dopuszczonych w sprawie przewodniczący zapytuje strony, czy wnoszą o uzupełnienie postępowania dowodowego i w razie odpowiedzi przeczącej – zamyka przewód sądowy. – KOLEJNY RAZ NARUSZONO PROCEDURĘ I PRAWO - NIC TAKIEGO NIE BYŁO !!!

Art. 406. [Udzielenie głosu stronom] § 1. Po zamknięciu przewodu sądowego przewodniczący udziela głosu stronom, ich przedstawicielom oraz w miarę potrzeby przedstawicielowi społecznemu, który przemawia przed obrońcą i oskarżonym. Głos zabierają w następującej kolejności: oskarżyciel publiczny, oskarżyciel posiłkowy, oskarżyciel prywatny, powód cywilny, podmiot, o którym mowa w art. 416, obrońca oskarżonego i oskarżony. Przedstawiciele procesowi stron zabierają głos przed stronami. § 2. Jeżeli oskarżyciel lub powód cywilny ponownie zabiera głos, należy również udzielić głosu obrońcy i oskarżonemu. – jw. NIC TAKIEGO NIE BYŁO !!!

Art. 410. [Podstawa wyroku] Podstawę wyroku może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. – NIC NIE UJAWNIONO, NIE PRZEPROWADZONO DOWODOW CHOĆBY Z ZEZNAŃ ŚWIADKÓW, PRZECIWNIE WSZYSTKO UKRYTO, OGRANICZONO SIĘ DO TYLKO DO JEDNEGO POSIEDZENIA !!!

Art. 419. [Nieobecność stron na ogłoszeniu wyroku] § 1. Niestawiennictwo stron, ich obrońców i pełnomocników nie stoi na przeszkodzie ogłoszeniu wyroku.

§ 2. Jeżeli oskarżony nie był obecny przy ogłoszeniu na rozprawie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, a nie miał obrońcy, orzeczenie to doręcza się oskarżonemu. - NIC TAKIEGO NIE BYŁO !!!

Art. 424. [Treść uzasadnienia] § 1. Uzasadnienie powinno zawierać: 1) wskazanie, jakie fakty sąd uznał za udowodnione lub nie udowodnione, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, 2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku.

§ 2. W uzasadnieniu wyroku należy ponadto przytoczyć okoliczności, które sąd miał na względzie przy wymiarze kary, a zwłaszcza przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary, środków zabezpieczających, uwzględnieniu powództwa cywilnego oraz przy innych rozstrzygnięciach zawartych w wyroku. – W WYDANYM WYROKU NIE OPARTO SIĘ NA FAKTACH ANI DOWODACH NIE DOPUSZCZONO DO ZEZNAŃ, NIE OPARTO SIĘ NA WIEDZY BIEGŁYCH I LOGICZNYM ROZUMOWANIU – OPARTO SIĘ NA SUBIEKTYWNYCH ODCZUCIACH JEDNEJ STRONY…

Art. 439. [Bezwzględne przyczyny uchylenia orzeczenia] § 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli:

11) sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność była obowiązkowa.

10) oskarżony w postępowaniu sądowym nie miał obrońcy w wypadkach określonych w art. 79 § 1 i 2 oraz art. 80 lub obrońca nie brał udziału w czynnościach, w których jego udział był obowiązkowy, - TO OZNACZA, ŻE WYDANY WYROK Z MOCY PRAWA JEST NIEWAŻNY – TAK WIĘC W INTERESIE I INTENCJI SĄDU LEŻY NAPRAWIENIE SĄDOWYCH BŁĘDÓW… tylko czy znajdzie się niezawisły sędzia który będzie w stanie postąpić zgodnie z PRAWEM i naprawić błędy innego sędziego?

Jak widać, w tej sprawie naruszono tak wiele praw obywatelskich i przepisów prawa, że wskazane jest aby z urzędu sprawą interwencyjnie zajął się i nadzorował Prezes Sądu.

Podsumowując pismo, należy zwrócić uwagę na rolę dziennikarzy w dostępie do informacji publicznej. Dziennikarstwo śledcze jest elementem komunikowania społecznego, które informuje opinię publiczną o niezwykle istotnych dla całego kraju wydarzeniach, uczy oraz ostrzega społeczeństwo przed patologiami. Podejmując trudne tematy, dziennikarz za pomocą mediów realizuje misję społeczną – otwiera wiele zamkniętych drzwi i ust. Dziennikarz śledczy pojawia się wtedy kiedy w danym przypadku zaistnieje uzasadniony zarzut odnośnie działania władzy bądź innych organów państwowych w danym kraju demokratycznym.

Należy też zwrócić uwagę, że o niekompetencji, stronniczości oraz nieetycznych postępowaniach białostockich urzędników sądowych ostatnio jest sporo medialnych publikacji. Tak więc w intencji białostockich organów władzy jest poprawa wizerunku białostockiego sądownictwa jak też proceduralne rozwiązanie tego sporu, ponieważ problem ten na pewno nie tylko przez nas zostanie kolejny raz podany do publicznej wiadomości. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

a co na to PREZES SĄDU OKRĘGOWEGO KRZYSZTOF CHOJNOWSKI ?

wiadomo - kruk krukowi oka nie wykole - i sędzia Chojnowski całym swym miernym autorytetem stwierdza że wszystko było ok.
To że narusza się prawo do obrony, aferzyści są uniewinniani a plebs karany "za wsio"  to przecież norma w naszych postkomunistycznych sądach...

Dla udokumentowania publikujemy usprawiedliwienia sędzi Kamińskiej przez prezesa K. Chojnowskiego i nawet nie dziwimy sie jego niekompetencji.

Zapraszamy na kolejny spektakl sądowy w sprawie zaskarżonej kary do Sądu Okręgowego przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 1 w Białymstoku 20. kwietnia 2011r na godz. 10 sala XII 
MY TAM BĘDZIEMY.

I tak przy okazji niedouczonego sędziego białostockiego A. Kochanowskiego i innych niekumanych łamiących prawo  informujemy:

Posiedzenia sądu w procesie karnym są jawne

W polskich sądach nie ma jednolitej praktyki co do udziału publiczności w posiedzeniach w sprawach karnych. Niejednolitość stosowania art. 96 kodeksu postępowania karnego stanowi zagrożenie dla takich konstytucyjnych wartości, jak prawo do rzetelnego procesu oraz do jawnego rozpatrzenia sprawy. tymczasowego aresztowania. W procesie karnym publiczność co do zasady powinna mieć prawo przebywać na sali podczas posiedzenia sądu.

Artykuł 96 k.p.k. wprowadza zasadę, że strony oraz osoby niebędące stronami, jeżeli to ma znaczenie dla ochrony ich praw i interesów, mają prawo wziąć udział w posiedzeniu wówczas, gdy ustawa tak stanowi, chyba że ich udział jest obowiązkowy. W pozostałych wypadkach osoby te mają prawo wziąć udział w posiedzeniu, jeżeli się stawią, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Dlaczego zakazują

Z praktyki Fundacji Helsińskiej, która wielokrotnie wysyłała w charakterze publiczności swoich obserwatorów na posiedzenia aresztowe, wynika, że sądy bardzo często interpretują wskazany przepis w oderwaniu od jego wykładni literalnej i systemowej.

Najczęściej podawanym przez sąd powodem niedopuszczania na posiedzenie przedstawiciela organizacji społecznej jest art. 96 k.p.k. (tak np. Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ oraz Sąd Okręgowy w Krakowie). Sąd poucza wtedy – odczytuje art. 96 k.p.k., stwierdzając, że w posiedzeniu mogą brać udział tylko podmioty tam wymienione. Zdarza się również, że sąd w ogóle nie wyjaśnia swojej decyzji i nakazuje opuszczenie sali (tak np. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy).

Często sąd, nie dopuszczając przedstawiciela organizacji społecznej, argumentuje a contrario z art. 90 k.p.k. Uznaje, że skoro organizacji wolno uczestniczyć w postępowaniu sądowym w charakterze przedstawiciela społecznego, to nie ma takiej możliwości na etapie postępowania przygotowawczego (tak np. Sąd Okręgowy w Warszawie).

Prawidłowa interpretacja

Rozstrzygające znaczenie ma art. 96 § 2 k.p.k. Wynika z niego, iż każdy (strona albo inna osoba), kto się stawi na posiedzenie, ma prawo wziąć w nim udział, chyba że ustawa stanowi inaczej. Sformułowanie „w pozostałych wypadkach” oznacza, że nie zachodzi sytuacja opisana w art. 96 § 1 k.p.k. (tzn. ustawa nie wprowadza ani prawa, ani obowiązku uczestnictwa w posiedzeniu).

Co wynika z konstytucji

Za wskazaną wykładnią art. 96 k.p.k. przemawia również art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Wprowadza on zasadę, że każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy. Podjęcie decyzji o pozbawieniu kogoś wolności przez zastosowanie lub przedłużenie aresztu jest również rozpatrzeniem jego sprawy. Konstytucja nie rozróżnia w tym przepisie posiedzenia od rozprawy i w każdym wypadku wymaga jawności. Na podstawie tego przepisu należy też przyjąć, że w razie wątpliwości trzeba je rozstrzygać na korzyść jawności.

O możliwości wykładni art. 96 k.p.k. zgodnie z Konstytucją RP świadczy uchwała Sądu Najwyższego z 25 marca 2004 r. (sygn. I KZP 46/03). Zdaniem SN przepisy art. 96 określają jedynie podmioty (strony, inne osoby), które mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Z tych unormowań wynika jednak, że każde posiedzenie sądu jest dostępne nie tylko dla stron i osób niebędących stronami, określonych w art. 96 § 1 k.p.k., ale także dla postronnych – publiczności. Na takim stanowisku stoi też prezes Sądu Apelacyjnego w Warszawie (por. pismo z 3 grudnia 2007 r. do prezesa zarządu FH) oraz doktryna (por. L.K. Paprzycki „Komentarz do kodeksu postępowania karnego”).

W związku z tym wyłączenie jawności posiedzenia, na zasadzie analogii do rozprawy, może nastąpić tylko wtedy, gdy zachodzą ściśle określone, wyjątkowe przesłanki, takie jak moralność, bezpieczeństwo państwa, porządek publiczny oraz ochrona życia prywatnego stron lub inny ważny interes prywatny.

Wnioski

Nie powinno zatem budzić wątpliwości, że publiczność – obserwatorzy organizacji społecznych, ale i dziennikarze – ma wstęp na posiedzenia w sprawach karnych. Praktyka stosowania tymczasowego aresztowania w Polsce stanowi poważne zagrożenie dla ochrony praw człowieka – Polska została uznana kilkadziesiąt razy za winną naruszenia europejskiej konwencji praw człowieka. Jednym z powodów takiej sytuacji jest brak kontroli społecznej – jawności w wypadku posiedzeń sądowych dotyczących stosowania tymczasowego aresztowania.

Maciej Bernatt - koordynator programu spraw precedensowych

 Więcej: