AferyPrawa.com

opublikowano: 12-02-2013

2013.02.13 Wniosek Zbigniewa Kękusia o złożenie interpelacji poselskiej do Ministra Sprawiedliwości w sprawie ustalenia, czy było zgodne z prawem wydane Policji przez sędzię Sądu Rejonowego w Dębicy Beatę Stój polecenie poszukiwania Z. Kękusia w niedzielę, 6 stycznia 2013 r. w mieszkaniu jego matki celem zatrzymania i doprowadzenia na badania do Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego.

Kraków, dnia 12 lutego 2013 r.

Zbigniew Kękuś

Pan

Jarosław Gowin,
Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Biuro Poselskie

ul. Karmelicka 1/3

31-133 Kraków

Dotyczy:

1. Interwencja Posła na Sejm Rzeczypospolitej Anny Grodzkiej w sprawie poszukiwania mnie dwukrotnie w dniu 6 stycznia 2013 r. – niedziela, święto Trzech Króli - przez Policję w mieszkaniu mojej 77-letniej matki .

2. Wniosek o złożenie interpelacji poselskiej do Ministra Sprawiedliwości w sprawie ustalenia, czy było zgodne z prawem wydane Policji przez sędzię Sądu Rejonowego w Dębicy Beatę Stój polecenie poszukiwania mnie w niedzielę, 6 stycznia 2013 r. w mieszkaniu mojej matki celem zatrzymania mnie i doprowadzenia na badania do Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego.

3. Wniosek o skierowanie wniosku do Dyrektora Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego w Krakowie Pana Stanisława Kracika o sporządzenie i doręczenie Adresatowi niniejszego pisma wyjaśnienia/do wiadomości – Z. Kękuś/, czy niedzielę 6 stycznia 2013 r. pracowały lek. med. Krystyna Sosińska-Stępniewska i lek. med. Ewa Burzyńska-Rzucidło.

4. Wniosek – w przypadku ustalenia, że sędzia Beata Stój naruszyła prawo wydając Policji polecenie, jak w p. 2 – dopełnienia przez Adresata niniejszego pisma, Posła-Ministra Sprawiedliwości ustawowego obowiązku denuncjacji określonego w art. 304 § 2 k.p.k. i złożenia zawiadomienia o popełnieniu przez sędzię Beatę Stój przestępstwa przekroczenia uprawnień i działania na szkodę mojej matki i mojego interesu prywatnego – art. 231 § 1 k.k.

5. Prośba o uczestnictwo Adresata niniejszego pisma - lub o oddelegowanie pracownika Biura Poselskiego – w mającym się odbyć w dniu 13 lutego 2013 r. w Sądzie Okręgowym w Krakowie /godz. 13:40, sala K-614 (pawilon K, VI piętro) posiedzeniu w sprawie z mojego powództwa przeciwko Andrzejowi Zollowi /były Rzecznik Praw Obywatelskich/ o odszkodowanie – Załącznik 12.

„Bądź z nami i miej odwagę zmieniać rzeczywistość!
Jarosław Gowin , w: „Super Lider”, Materiał Informacyjny Biura Poselskiego Jarosława Gowina, Maj 2012

Szanowny Panie,

W załączeniu przesyłam pismo z dnia 28 stycznia 2013 r. Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji, insp. Mariusza Dąbka do Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Anny Grodzkiej, o treści – Załącznik 1 :
„Małopolski Komendant Wojewódzki Policji Kraków, dnia 28 stycznia 2013 roku 1.dz. AZ-L-15/13 Pani Anna Grodzka Poseł na Sejm RP /adres – ZKE/

Szanowna Pani Poseł, W odpowiedzi na pismo z dnia 14 stycznia 2013 roku, uprzejmie informuję, że w przedstawionej przez Panią sprawie dokonano stosownych ustaleń. Jak wynika ze zgromadzonej dokumentacji, Komisariat Policji IV w Krakowie dwukrotnie realizował polecenia Sądu Rejonowego w Dębicy Wydział II Karny, do sprawy sygn. akt II K 854/10. Dotyczyły one zatrzymania i doprowadzenia na badania p. Zbigniewa Kękusia do Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego w Krakowie.

Jednocześnie informuję, że opisane nakazy nie zostały zrealizowane, z uwagi na nieobecność wymienionego pod adresem wskazanym przez Sąd.

Dodaję, że powyższe działania, prowadzone były zgodne z dyspozycją art. 14 ust. 2 Ustawy o Policji z dnia 6 kwietnia 1990 roku cyt. „Policja wykonuje również czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach”. Wyrażam nadzieję, że powyższa informacja będzie dla Pani zadowalająca. Z poważaniem, Małopolski Komendant Wojewódzki Policji insp. Mariusz Dąbek”
Dowód: Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, sygn. akt I.dz.AZ-L-15/13, pismo z dnia 28 stycznia 2013 roku

Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji insp. Mariusza Dąbka do Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Anny Grodzkiej – Załącznik 1

Poseł Anna Grodzka skierowała pismo z dnia 14 stycznia 2013 roku do Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Krakowie na prośbę sympatyzującej ze mną osoby, w związku z dwukrotnym poszukiwaniem mnie przez Policję w niedzielę 6 stycznia 2013 r. w mieszkaniu mojej 77-letniej matki.

Jak wyjaśnił insp. Mariusz Dąbek, Policja realizowała polecenie Sądu Rejonowego w Dębicy Wydział II Karny, do sprawy sygn. akt II K 854/10, zatrzymania mnie i doprowadzenia na badania do Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego w Krakowie.

Sprawę sygn. akt II K 854/10 rozpoznaje sędzia Beata Stój, zarazem prezes Sądu Rejonowego Dębicy.

Jak potwierdziła pismem do mnie z dnia 21 kwietnia 2011 r. sędzia Beata Stój – Załącznik 2 :
„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny /adres – ZKE/ Data wysłania 21/04/2011 Sygnatura akt II K 854/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/

Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny informuje Pana, że:
- sprawa II K 451/06 po wznowieniu toczy się pod sygnaturą II K 854/10, (…).”

Sędzia Sądu Rejonowego Beata Stój
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/1/ (uprzednio II K 451/06), pismo sędzi Beaty Stój

z dnia 21 kwietnia 2011 r. – Załącznik 2

W sprawie sygn. II K 451/06 w dniu 18 grudnia 2007 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma wydał prawomocny wyrok /sygn. akt II K 451/06/, którymuznał mnie za winnego tego, że w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowiedziałając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, także wspólnie i w porozumieniu z inną osobą popełniłem osiemnaście przestępstw z art. 226 § 1 kk i inne, tj. niżej wymienione czyny I-XVIII:

1. Czyn I, III-XVII – Znieważenie w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 k.k./ i zniesławienie / art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, piętnaściorga sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie - SSO Maja Rymar /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek,SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik, SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski.

2. Czyn II – Zniesławienie /art. 212 § 2 kk/ za pośrednictwem Internetu, tj. portaluwww.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, adwokata Wiesławy Zoll, pełnomocnika mojej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.

3. Czyn XVII – Znieważenie konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej Rzecznika Praw Obywatelskich w osobie piastującego ten urząd Andrzeja Zolla /art. 226 § 3 k.k./ i jego zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl,

4. Czyn XVIII - Rozpowszechnianie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. za pośrednictwem Internetu, tj. portaluwww.zgsopo.webpark.pl i strony internetowejwww.zkekus.w.interia.pl, wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności - art. 241 § 2 k.k.

Zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie w.w. przestępstw złożył w czerwcu 2004 r. ówczesny Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie SSA Włodzimierz Baran, a akt oskarżenia wydała w dniu 12 czerwca 2006 r. prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosława Ridan.

W dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał wyrok, którym uchylił wyrok sędziego T. Kuczmy z dnia 18.12.2007 r., wznowił postępowanie sygn. II K 451/06 i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania w zakresie 16 czynów, tj. I, III – XVII.

Oto treść wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 15.09.2010 r. – Załącznik 3:

„ Sygn. akt II Ko 283/10 Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 15 września 2010r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Piotr Moskwa, Sędziowie SSO Andrzej Borek (spraw.) SSR del. do SO Marcin Świerk Protokolant /imię i nazwisko Protokolanta – ZKE/ po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 września 2010r. wniosku obrońcy skazanego Zbigniewa Kękusia o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 na podstawie art. 540 § 2 i art. 547 § 2 kpk wznawia postępowanie w sprawie II K 451/06 w punktach I, III – XVII wyroku i uchyla w tej części wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania. Pieczęć Okrągła Sądu Okręgowego w Rzeszowie”

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 Zbigniew Kękuś został skazany za czyny z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk (pkt I, III-XVII), polegające na tym, że w okresie od stycznia 2003r. do września 2005r. – w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu – za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – www.zgsopo.webpark.pl i założonej przez siebie strony pod domeną zkekus.w.interia.pl znieważył funkcjonariuszy publicznych (łącznie szesnastu) w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych i pomówił ich o takie postępowanie i właściwości, które mogą poniżyć ich w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla pełnionego przez nich stanowiska.

Ponadto w/w wyrokiem Sąd skazał Zbigniewa Kękusia za czyny z art. 212 § 2 kk w zw. z art.12 kk (pkt II0 i art. 241 § 2 kk w zw. z art. 12 kk (pkt XVIII).

Obecnie obrońca skazanego na podstawie art. 540 § 2 w zw. z artr. 542 § 1 i art. 544 § 1 kpk złożył wniosek o:

- wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. o sygn. akt II K 451/06 w sprawie Zbigniewa Kękusia skazanego z art. 226 § 1 kk i in.,

- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu wskazał na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 roku – sygn. akt P 3/06, którym to wyrokiem Trybunał uznał, iż: „art. 226 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. – Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) w zakresie, w jakim penalizuje znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej dokonane niepublicznie lub dokonane publicznie, lecz nie podczas pełnienia czynności służbowych jest niezgodny z art. 54 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”.

Nadto, autor wniosku powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2009r. sygn. akt II KO 45/09 z uzasadnienia którego wynika, iż postępowanie ulega wznowieniu w takim zakresie, w jakim zmiana stanu prawnego ma znaczenie dla przyszłego orzeczenia. Powyższe przekonuje, że wnioskodawca domaga się wznowienia postępowania jedynie w części dotyczącej skazania za czyny z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk. Rzecz bowiem w tym, że Sąd przypisując sprawcy popełnienie danego przestępstwa każdorazowo ma obowiązek w sposób prawidłowy dokonać jego opisu w wyroku, tak aby odpowiadało ono znamionom konkretnego przestępstwa. Brak taki zawsze będzie powodował naruszenie procesowania, a przez to i prawa materialnego i nie może być w żadnym razie zaakceptowany.

W przedmiotowej sprawie Sąd był więc zobowiązany, jeśli znalazł już podstawy do przypisania oskarżonemu zachowania opisanego w art. 226 § 1 kk, w sposób dokładny i zgodny z tymże przepisem opisać zachowanie oskarżonego tak, by wynikało z niego, iż w/w przestępstwa dokonał podczas i w związku z pełnieniem przez pokrzywdzonych obowiązków służbowych. Takim standardom sąd nie sprostał wskazując jedynie, że działania oskarżonego miały miejsce w związku z pełnieniem przez funkcjonariuszy publicznych obowiązków służbowych nie dokonując badania, czy miało ono również miejsce podczas ich pełnienia. Nie uczynił tak sąd mimo tego, że już w czai orzekania treść art. 226 § 1 kk uległa zmianie na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006r. wydanego w sprawie P 3/06, OTK-A 2006, nr 9, poz. 121, na treść którego słusznie powołuje się wnioskodawczyni.

Tym samym niewątpliwie w przedmiotowej sprawie zachodzi potrzeba uchylenia wyroku i wznowienia postępowania w żądanym zakresie.”

Źródło: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15 września 2010r. – Załącznik 3

Sąd Okręgowy w Rzeszowie zarzucił sędziemu T. Kuczmie, że rażące, mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa materialnego określonego w art. 226 § 1 k.k.

Sędzia Beata Stój, której powierzono rozpoznanie sprawy sygn. II K 451/06 po wznowieniu i która ją rozpoznaje do sygn. akt II K 854/10, wydała w dniu 15 marca 2011 r. postanowienie w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym – Załącznik 5 :

„ Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 15 marca 2011 r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st. sekr. sądowy /imię i nazwisko sekretarza – ZKE/ rozpoznał sprawę Zbigniewa Kękusia oskarżonego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i inne na podstawie art. 202 § 1 i 2 kpk postanawia

zwrócić się do biegłych sądowych lek. med. Ewy Burzyńskiej-Rzucidło i lek. med. Krystyny Sosińskiej-Stępniewskiej oraz mgr Magdaleny Palkij o przebadanie oskarżonego Zbigniewa Kękusia i wydanie na podstawie akt sprawy i wyników badań opinii w jego sprawie, w szczególności o udzielenie w terminie 21 dni odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy w chwili popełniania czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia (pkt I, III-XVII) miał zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem, czy zdolnośc ta była w znacznym stopniu ograniczona lub zniesiona całkowicie?

2. Jaki jest aktualny stan zdrowia oskarżonego, czy może on brać udział w toczącym się postępowaniu i stawać przed Sądem?”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 15 marca 2011 r. –

Załącznik 5

Sędzia Beata Stój odmówiła mi sporządzenia uzasadnienia dla zacytowanego wyżej postanowienia, informując mnie pismem z dnia 18 marca 2011 r. – Załącznik 6 :

„Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny /adres – ZKE/ Dnia 18/03/2011 Sygn. akt II K 854/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny w załączeniu doręcza Panu odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 15.03.2011 r., informując, iż postanowienie o dopuszczeniu dowodu nie wymaga uzasadnienia i jest niezaskarżalne . SSR Beata Stój”
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 (uprzednio II K 451/06), pismo sędzi

Beaty Stój z dnia 18 marca 2011 r. – Załącznik 6

W dniu 23 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny Andrzej Seremet skierował do Sądu Najwyższego kasację na moją korzyść w zakresie pozostałych dwóch czynów wyroku z dnia 18.12.2007 r., tj. czynów II i XVIII.

W uzasadnieniu podał między innymi – Załącznik 4 :

„„ Warszawa, dnia 22 sierpnia 2011 r. Rzeczpospolita Polska Prokurator Generalny PG IV KSK 699/11 Sąd Najwyższy Izba Karna Kasacja Prokuratora Genralnego od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygnatura akt II K 451/6 Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pjt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.

Na podstawie art. 523 § 1 kpk, art. 526 §1 kpk i art. 537 § 1 i 2 kpk zaskarżam

I. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa procesowego a mianowicie art. 366 § 1 kpk, (…).

II. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku, naruszenie przepisu prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk, polegające na dokonaniu, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, dowolnej oceny dowodów,

(…) Odnosząc się do treści wyroku, należy podnieść, że ustalenia sądu rejonowego w zakresie współdziałania z inną osobą nie znajdują żadnego odniesienia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Poza sporem pozostaje, że oskarżony Zbigniew Kękuś nie złożył w sprawie żadnych wyjaśnień, a najistotniejszy dla sprawy świadek Krzysztof Łapaj nigdy nie został przesłuchany. Ponadto pozostali przesłuchani w sprawie świadkowie, nie podali żadnych okoliczności dotyczących umieszczenia na stronach internetowych pism, w których zostali oni znieważeni. Godzi się ponadto zauważyć, że w zakresie czynu opisanego w pkt II i XVIII części dyspozytywnej wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. Sądu Rejonowego w Dębicy, Zbigniewowi Kękusiowi przypisano działanie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., podczas gdy strona internetowa pod domeną www.zkekus.w.interia.pl została założona, dopiero w dniu 26 października 2004 r.

W tej sytuacji przyjęcie przez sąd, że oskarżony Zbigniew Kękuś we wskazanym okresie znieważał osoby pokrzywdzone za pośrednictwem wymienionej strony internetowej, pod domeną www.zkekus.pl , nie tylko nie znajduje uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym, a wręcz jest sprzeczne między innymi z pisemną informacją z portalu Interia PL z dnia 01 października 2007 r.

Tak więc ustalenia Sądu Rejonowego w Dębicy, że Zbigniew Kękuś znieważał w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. pod domeną www.zkekus.w.interia.pl Wiesławę Zoll jak też rozpowszechnił tamże materiały ze sprawy rozwodowej, prowadzonej z wyłączeniem jawności, nie mogą być uznane za ustalenia swobodne, a tylko dowolne, nie znajdujące oparcia w żadnym materiale dowodowym Innymi słowy nie było możliwie, aby oskarżony od stycznia 2003 r. do dnia 26.10.2004 r., to jest dnia założenia strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl , zamieszczał na niej jakiekolwiek dokumenty, czy też pisma o treści znieważającej, skoro strona ta po prostu jeszcze nie istniała.

Odnosząc się do ustaleń sądu, w zakresie współdziałania Zbigniewa Kękusia z inna nieustaloną osobą w toku dokonywania czynów zabronionych opisanych w pkt II i XVIII części dyspozytywnej wyroku sądu rejonowego, należy zauważyć, że w aktach nie istnieje taki dowód, który mógłby być skutecznie wykorzystany do poczynienia tego typu ustaleń.

W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.

W powyższej sprawie, jak wskazano w zarzutach kasacji doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 366 § 1 kk, jak też art. 7 kpk, wskutek przekroczenia przez sąd orzekający zasady swobodnej oceny dowodów i dokonania dowolnej ich oceny, oderwanej od realiów sprawy.

W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione.

z upoważnienia Prokuratora Generalnego Robert Hernand Zastępca Prokuratora Generalnego
Dowód : Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od

prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., /sygn. akt II K 451/06/ – Załącznik 4

Sąd Najwyższy uznał kasację Prokuratora Generalnego z dnia 23.08.2011 r. za zasadną.

Podał w sentencji oraz w uzasadnieniu wyroku – Załącznik 7:

„ Sygn. akt IV KK 272/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Barbara Skoczkowska SSA del. do SN Henryk Komisarski (sprawozdawca) Protokolant /imię i nazwisko protokolanta – ZKE/ przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora w sprawie Zbigniewa Kękusia skazanego z art. 212 § 2 k.k. i innych po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 26 stycznia 2012 r. kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego od wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 451/06 uchyla zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.”

UZASADNIENIE (…) Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów.

Dowód : Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r. – Załącznik 7

Prokurator Generalny i Sąd Najwyższy zarzucili sędziemu Tomaszowi Kuczmie rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa określonego w art. 7 k.p.k. oraz w art. 366 § 1 k.p.k.

Po uchyleniu przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie i przez Sąd Najwyższy wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r., znowu jestem oskarżony o czyny wymienione na stronie 2 niniejszego pisma.

Po zwróceniu przez Sąd Najwyższy Sądowi Rejonowemu w Dębicy sprawy sygn. II K 451/06 /obecnie II K 854/10/ do ponownego rozpoznania, sędzia Beata Stój wydała w dniu 16 kwietnia 2012 r. Zarządzenie o wyznaczeniu mi obrońcy z urzędu – Załącznik :

„Sygn. akt II.K.854/10 ZARZĄDZENIE Dnia 16 kwietnia 2012 r. Sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Beata Stój w sprawie z urzędu w przedmiocie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 79 § 1 pkt 3 k.p.k. i art. 81 § 1 k.p.k. zarządza wyznaczyć oskarżonemu Zbigniewowi Kękusiowi obrońcę z urzędu w osobie adw. Roberta Bryka z Kancelarii Adwokackiej przy ulicy Kraszewskiego 5 w Dębicy.”

Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie sędzi Beaty Stój z dnia 16 kwietnia 2012 r. – Załącznik 8

Wskazać należy, że art. 79 § 1 pkt 3 kpk stanowi:
„§ 1. W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę jeżeli : (…) 3 . zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.”

Gdy złożyłem wniosek, by mi sędzia B. Stój wyjaśniła, na czym polegają jej uzasadnione wątpliwości, co do mojej poczytalności, wyjaśniła mi, że ona mi tego nie musi wyjaśniać, a gdy nalegałem … wydała w dniu 29 czerwca 2012 r. kolejne postanowienie w przedmiocie poddania mnie badaniom psychiatrycznym przez biegłe lek. med. Ewę Burzyńską-Rzucidło i lek. med. Krystynę Sosińską-Stępniewską – Załącznik 9 :

Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 29 czerwca 2012 r. – Załącznik 9

Później wzywała mnie sędzia Beata Stój dwukrotnie do stawiennictwa – w dniu 20 lipca 2012 r. oraz w dniu 11 grudnia 2012 r. na badania w Szpitalu Specjalistycznym im. dr Józefa Babińskiego.

Poinformowałem sędzię Beatę Stój, że nie stawię się na badania ponieważ:

1. przyczynami uchylenia wyroku sędziego Tomasza Kuczmy z dnia 18 grudnia 2007 r. przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie i przez Sąd Najwyższy nie był stan mojego zdrowia spychicznego, lecz wskazane przez Sądy odwoławcze, rażące i mające wpływ na treść wyroku naruszenie przez sędziego T. Kuczmę prawa materialnego określonego w art. 226 § 1 k.k. i prawa procesowego określonego w art. 7 k.p.k. i w art. 366 § 1 k.p.k.

2. Prokurator Generalny i Sąd Najwyższy poświadczyli, że w aktach sprawy przeciwko mnie sygn. II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ znajdują się dowody dostarczone Sądowi Rejonowemu w Dębicy przez operatorów internetowych, Wirtualną Polskę S.A. i Interię.PL S.A., przed wydaniem skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. i poświadczające, że nie ja, lecz inne osoby – mieszkańcy Warszawy – są sprawcami czynów przypisanych mi przez prokurator R. Ridan w akcie oskarżenia.
   Prokurator sporządziła akt oskarżenia na podstawie wydruków z portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowejwww.zkekus.w.interia.pl oraz zeznań osób uważających się za pokrzywdzone, nie ustaliwszy numerów IP komputerów i serwerów, z których umieszczano materiały, których umieszczanie mnie przypisała.

3. czyny, które przypisała mi prokurator Radosława Ridan aktem oskarżenia z dnia 12.06.2006 r. były popełniane w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., tj. 10, 9 i 8 lat temu,

4. ja nie muszę uczestniczyć w prowadzonym przez nią postępowaniu. Sędzia T. Kuczma nie tylko wydał wyrok pod moją nieobecność, ale mnie ani raz przed jego wydaniem nie przesłuchał. Za zgodne z prawem uznali takie postępowanie sędziego T. Kuczmy sędziowie sądu II instancji, tj. Sądu Okręgowego w Rzeszowie, z jego obecnym prezesem SSO Tomaszem Wojciechowskim, wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy SSR Anna Zięć, Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz oraz dwóch byłych Prokuratorów Generalnych, tj. Andrzej Czuma, Krzysztof Kwiatkowski i obecny Andrzej Seremet.
   W sprawie sygn. II K 854/10 sędzia Beata Stój przesłuchiwała mnie w dniu 15 marca 2011 r. Nie mam nic do dodania do złożonych wtedy zeznań.

Podkreślić należy, że sędzia Beata Stój osobiście poświadczyła ustalenia Prokuratora Generalnego z kasacji z dnia 23.08.2011 r. oraz Sądu Najwyższego z wyroku z dnia 26.01.2012 r., tj. że w aktach sprawy przeciwko mnie nie ma żadnych dowodów poświadczających, że ja jestem sprawcą czynów przypisanych mi aktem oskarżenia.

Wydała w dniu 11 grudnia 2012 r. postanowienie o treści – Załącznik 10 :

„Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 11 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st. sekr. sąd. /imię i nazwisko Sekretarza – ZKE/ po rozpoznaniu w sprawie Zbigniewa Kękusia oskarżonego o przestępstwa z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i inne wniosku oskarżonego o stwierdzenie niewłaściwości i przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi na podstawie art. 35 k.p.k. postanawia nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE

Oskarżony Zbigniew Kękuś złożył wniosek o skierowanie sprawy na posiedzenie i wydanie postanowienia o niewłaściwości sądu. Oskarżony podnosił, że sądem właściwym miejscowo jest sąd w Warszawie, gdyż to tam popełniono przestępstwo, jak wynika z pism operatorów internetowych Wirtualnej Polski S.A. i Interim.PL S.A.

Przestępstwa, których popełnienie zarzuca się Zbigniewowi Kękusiowi, są w zasadzie przestępstwami formalnymi, a miejscem ich popełnienia, jako że miały zostać popełnione za pośrednictwem Internetu, może być także miejsce, gdzie znajduje się serwer, na którym zostały zapisane treści rozpowszechniane w sieci (tak m.in. Patrycja Kozłowska-Kalisz w Komentarzu do art. 6 Kodeksu karnego, SIP Lex. Lex Omega, 45/2012). Istotnie z informacji uzyskanych od Wirtualnej Polski wynika, że strona www.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie, niemniej nie ustalono, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl/, na której także umieszczano obraźliwe treści. W tej sytuacji właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze, czyli w tym przypadku Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia. Z uwagi na to, iż Sąd ten został wyłączony od rozpoznania tej sprawy i przekazano ją do Sądu Rejonowego w Dębicy, tutejszy Sąd pozostaje właściwy do jej rozpoznania. Na marginesie należy zauważyć, że przekazanie sprawy według właściwości do innego sądu może nastąpić jedynie wtedy, gdy właściwość ta nie budzi wątpliwości, tymczasem w niniejszej sprawie są uzasadnione wątpliwości co do miejsca popełnienia czynów. Z uwagi na powyższe Sąd nie uwzględnił wniosku oskarżonego i orzekł, jak w sentencji postanowienia. Na oryginale właściwe podpisy Starszy Sekretarz /imię i nazwisko Sekretarza – ZKE/”
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu

Beaty Stój – Załącznik 10

Sędzia Beata Stój, która twierdzi, że ma uzasadnione – ale ukrywane przez nią przede mną - wątpliwości co do mojej poczytalności i uważa mnie za chorego psychicznie obecnie i przed 10 laty, sama przyznała, że:

1. są uzasadnione wątpliwości co do miejsca popełnienia czynów, które mnie przypisała prokurator R. Ridan,

2. strona www.zgsopo.webpark.pl, za pośrednictwem której ja według aktu oskarżenia miałem popełniać czyny w Krakowie została założona przez osobę mieszkającą w Warszawie /operator internetowy Wirtualna Polska podał Sądowi Rejonowemu w Dębicy dane personalne tej osoby/,

3. nie ustalono – tj. prokurator Ridan nie ustaliła – kto i gdzie założył stronę www.zkekus.w.interia.pl.

A zatem, już dawno, tj. w dniu 15 marca 201 r., gdy po raz pierwszy prowadziła rozprawę w sprawie sygn. akt II K 854/10, powinna była wydać sędzia B. Stój uniewinniający mnie wyrok z mocy prawa określonego w art. w art. 5 § 2 k.p.k. – „Nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.”

Jeśli tego sędzia B. Stój jeszcze nie uczyniła, to z tej najpewniej przyczyny, że utrzymuje stosunki koleżeńskie z sędzią Tomaszem Kuczma, który wydał poprzedni w sprawie przeciwko mnie, pełen wad prawnych wyrok.

Potwierdzone przez sędzię Beatę Stój utrzymywanie przez nią stosunków koleżeńskich z sędzią Tomaszem Kuczma został poświadczony w dokumencie wydanym przez sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy SSR Artura Mieleckiego, tj. postanowieniu z dnia 25 października 2012 r. w przedmiocie oddalenia mojego wniosku o wyłączenie sędzi Beaty Stój.

Podał w nim SSR Artur Mielecki – Załącznik 11 :
„(…) W pisemnym oświadczeniu, SSR Beata Stój wskazała, iż zarzuty Zbigniewa Kękusia są całkowicie bezzasadne, gdyż co prawda zna i utrzymuje koleżeńskie stosunki z Tomaszem Kuczma, lecz nie ma żadnego interesu w tym by sprawa ta była rozpoznana w określony sposób, jak też trudno wyobrazić sobie, by Tomasz Kuczma był zainteresowany konkretnym rozstrzygnięciem sprawy.”
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie SSR Artura Mieleckiego z dnia 25

października 2012 r. – Załącznik 11

Nietrudno wyobrazić sobie, że nie ma w Polsce sędziego bardziej niż Tomasz Kuczma zainteresowanego tym, żeby jego koleżanka, sędzia Beata Stój nie wydała uniewinniającego mnie wyroku z podanych wyżej przyczyn.

Oznaczać to bowiem będzie, że mnie uznał wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. za winnego popełnienia czynów, co do których był w posiadaniu dowodów, że inne niż ja osoby były ich sprawcami.

Zapewne z tej przyczyny – tj. ze względu na jej stosunki koleżeńskie z sędzią Tomaszem Kuczma - sędzia Beata Stój przewleka postępowanie i zamiast wydać uniewinniający mnie wyrok, kieruje mnie na badania psychiatryczne.

Wielce niepokojące jest, że sędzia Beata Stój wydała Policji polecenie zatrzymania mnie i doprowadzenia na badania w niedzielę, 6 stycznia 2013 r.

Wydaje się niemożliwe, by w niedzielę pracowały obydwie wskazane przez nią do przeprowadzenia moich badań biegłe sądowe, tj. lek. med. Ewa Burzyńska-Rzucidło i lek. med. Krystyna Sosińska-Stępniewska.

Jeśli nie pracowały w ten dzień, to znaczy, że było zamiarem sędzi Beaty Stój, żebym spędził w Szpitalu im dr J. Babińskiego noc, w oczekiwaniu na badania następnego dnia.

A w nocy w szpitalu psychiatrycznym … wszystko się może zdarzyć.

Nie bez przyczyny o tym piszę.

W załączeniu przesyłam moje pismo z dnia 11 lutego 2013 r. do Sądu Okręgowego w Krakowie, I Wydział Cywilny /sygn. akt IC 2213/12 w sprawie z mojego powództwa przeciwko byłemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich o odszkodowanie – Załącznik 13:

Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny, sygn. akt IC 2213/12, pismo Z. Kękusia z dnia 11.02.2013

r. – Załącznik 13

Jeśli zapozna się Pan – o co uprzejmie proszę – z jego treścią, będzie Pan musiał zgodzić się ze mną, że jest w interesie Andrzeja Zolla, jego małżonki adw. Wiesławy Zoll i piętnaściorga wymienionych na stronie 2 niniejszego pisma sędziów, prokurator Radosławy Ridan i sędziego Tomasza Kuczma, którzy uczynili mnie przestępcą oraz licznego grona ich sprzymierzeńców, w tym m.in. sędziów Sądu Okręgowego w Rzeszowie, SSO Tomasza Wojciechowskiego /obecny prezes Sądu/, SSO Zdzisława Kulpy, SSR del. do SO Marcina Świeeka, RPO Ireny Lipowicz, byłych ministrów sprawiedliwości –prokuratorów generalnych, Zbigniewa Ćwiąkalskiego, Andrzeja Czumy, Krzysztofa Kwiatkowskiego, którzy przez łącznie ponad cztery lata czynili, co w ich mocy, żeby nie dopuścić do wzruszenia skazującego mnie wyroku, żebym ja nie dożył uniewinnienia mnie.

Jeśli zapozna się Pan z treścią mojego pisma z dnia 11 lutego 2013 r. /Załącznik 13/, przekona się Pan, że funkcjonariusze publiczni i adw. Wiesława Zoll, którzy uczynili mnie przestępcą, pozbawieni są jakichkolwiek skrupułów.

I tak nie trafiłem na najgorszych.

Jak Pan wie, na przełomie 2007 i 2008 roku sędziowie – współpracując z prokuratorami – zamordowali, tj. zagłodzili na śmierć w areszcie w Krakowie ofiarę ich pomyłki, 33-letniego Rumuna Claudiu Crulica.

Będąc w posiadaniu dowodów jego niewinności, trzymali go w areszcie - po tym, gdy w sprzeciwie dla wyrządzonej mu krzywdy po umieszczeniu go w nim rozpoczął protest głodowy - aż skonał z głodu.

Ważył 26 /słownie: dwadzieścia sześć/ kilogramów.

Mam nadzieję, że Pan nie wierzy w bzdurę, że wszyscy sędziowie są autorytetami moralnymi, bo tak orzekł Sąd Najwyższy w … 1971 r.

Kiedyś, tj. w 2004 r. przekonywał mnie do tego sędzia Sądu Apelacyjnego w Krakowie SSA Andrzej Struzik w sprawie sędzi Sądu Okręgowego w Krakowie XI Wydział Cywilny-Rodzinny SSO Teresy Dyrga.

Potem SSO Teresa Dyrga okradła mnie z kwoty ponad 20.000,00 zł, następnie uczyniła mnie przestępcą, a potem postanowiła mnie okraść z mieszkania.

Ostatnio o tym, że wszyscy sędziowie sąd autorytetami moralnymi pouczyła mnie wiceprezes Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia SSR Ewa Ługowska razem z jej dwoma podwładnymi, SSR Katarzyną Rozwoda i SSR SR Edytą Żyła.

W postanowieniu z dnia 19 grudnia 2012 r. w przedmiocie oddalenia mojego wniosku o wyłączenie sędzi SSR Ewy Krakowiak podały:

„Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żąda wyłączenia zaprzecza jego prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1971 r., I CZ 121/71, OSNCP 1972/3 poz. 55).”
Dowód : Sąd Rejonowy dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie VI Wydział Cywilny, sygn. akt VI C 1353/12/S,

postanowienie z dnia 19 grudnia 2012 r.

Na tym, całkowicie oderwanym od rzeczywistości założeniu opiera się funkcjonowanie władzy sądowniczej w Polsce.

Podobnie jest zresztą z prokuratorami.

Nie jestem „sędziofobem” i nie twierdzę, że w Polsce nie ma sędziów autorytetów moralnych.

Jest ich z całą pewnością większość.

Natomiast selekcja na stanowiska kierownicze jest dokonywana według kryteriów negatywnych /patrz: np. prezes Sądu Okręgowego w Krakowie sędzia Barbara Baran, prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie sędzia Krzysztof Sobierajski, prezes Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia sędzia Aneta Mansfeld, prezes Sądu Rejonowego w Dębicy sędzia Beata Stój/

W każdym wydziale jest też jeden, dwóch kiepskich sędziów.

I to im właśnie ich przełożeni – tak samo jest w prokuraturach – przydzielają do rozpoznania sprawy „przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości”, tj. te w których z góry jest wyznaczony zwycięzca.

Żeby przegranemu przynajmniej spokój dali …

Niech Pan przeczyta, proszę, moje pismo z dnia 11.02.2013 r. do Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny – Załącznik 13 .

Ciekaw jestem, czy był choćby jeden przypadek w historii wymiaru sprawiedliwości III RP, żeby kiepski sędzia sporządził negatywną, tj. obiektywną samoocenę.

Albo, żeby jego bardzo dobre o sobie zdanie w postaci pozytywnej samooceny przegrało w konfrontacji z zarzutami przedstawionymi mu przez stronę postępowania, które prowadzi.

Żeby poniósł konsekwencje hucpy.

Myśli Pan, że – na przykład - sędziowie, którzy zamordowali C. Crulica zostali uznani za winnych jego śmierci … ?
Ależ skąd!

Prokurator Prokuratury Okręgowej w Krakowie Piotr Kosmaty, uznał, że jedynymi winnymi spowodowania jego … nieumyślnej śmierci, jest troje lekarzy szpitala więziennego.

Jakby to lekarze kazali go – niewinnego – trzymać do śmierci w areszcie i do niemal jego zgonu wstrzymywali się z decyzją o przymusowym go karmieniu.

Piotr Kosmaty w 2006 roku, jako Prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód nadzorował postępowanie przeciwko mnie prowadzone przez prokurator Radosławę Ridan.

Tak je nadzorował, że dopuścił do wydania aktu oskarżenia przeciwko mnie, ściganemu za czyny popełnione za pośrednictwem Internetu, na podstawie … wydruków z Internetu.

Piotr Kosmaty to jedna z najbardziej błyskotliwych karier w krakowskim wymiarze sprawiedliwości.

Dzisiaj już rzecznik prasowy Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie.

Uprzejmie proszę o Pana obecność – lub o oddelegowanie przez Pana, któregoś z młodych pracowników Pana Biura Poselskiego w Krakowie – na posiedzenie w sprawie z mojego powództwa przeciwko Andrzejowi Zollowi.

Odbędzie się w dniu 13 lutego 2013 r., o godz. 13:40 w sali K-614 (pawilon K, VI piętro) Sądu Okręgowego w Krakowie – Załącznik 12 .

Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny, sygn. akt IC 2213/12, Zawiadomienie z dnia 14 grudnia

2012 r. – Załącznik 12

Nie udało się sędziom – na razie, bo jakich poznałem, nie ustąpią – umieścić mnie w szpitalu psychiatrycznym, mogą zechcieć umieścić mnie w areszcie.

Niemożliwe?
Dla sędziów wszystko jest możliwe, czyli wykonalne.

W dniu 6 lutego br. jedna z osób, które wspierały protest prowadzony latem przeze mnie i przez inne osoby przed Sądem Okręgowym w Krakowie, miała posiedzenie w jej sprawie przed Sądem Rejonowym dla Krakowa Śródmieścia Wydział XIV Karny.

Złożyła wniosek o wyłączenie sędzi, a ta wezwała Policję i w obecności policjantów nakazała jej opuścić Sąd.

Ta pani nie opuściła jednak Sądu lecz udała się do prezesa Sądu, by tam złożyć skargę na sędzię, a potem do czytelni akt.

Stamtąd na polecenie sędzi, skutą w kajdanki odwieziono ją do aresztu.

Została wypuszczona … po czterech dniach, 9 lutego 2013 r.

Może Pan sprawdzić – jako Poseł i jako Minister Sprawiedliwości – czy takie zdarzenie miało miejsce w dniu 6 lutego 2013r. w Sądzie Rejonowym dla Krakowa Śródmieścia Wydział XIV Karny.

Terror.

Jeśli zapozna się Pan z treścią mojego pisma z dnia 11 lutego 2013 r. do Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny oraz jeśli przypomni Pan sobie, że prowadziłem latem 2012 r. słuszny, tj. zakończony przyznaniem mi racji przez Sąd, tzn. umorzeniem przedawnionego w kwietniu 2009 r. roszczenia Sądu wobec mnie, protest głodowy przed Sądem Okręgowym w Krakowie, nie będzie się Pan dziwił, że obawiam się, iż mogę podzielić los pani, o której wyżej.

To znaczy, że prosto z Sądu mogę zostać odwieziony do aresztu lub do szpitala psychiatrycznego.

Sędzia może na przykład powiedzieć, że zachowałem się obscenicznie, albo że on nie ma ze mną kontaktu.

A przecież … „Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia.”

Jeśli zapozna się Pan z treścią mojego pisma z dnia 11.02.2013 r. do Sądu Okręgowego w Krakowie I Wydział Cywilny / Załącznik 13 / i dowie się Pan, z jaką zajadłością niszczą mnie państwo Wiesława i Andrzej Zoll oraz sędziowie, nie będzie się Pan dziwił, że mam prawo obawiać się, że ewentualnie umieszczony w areszcie lub w szpitalu psychiatrycznym, mogę z niego nie wyjść.

Tam przecież wszystko się może zdarzyć.

Potem, tj. gdybym nie wyszedł, tylko … wyjechał, jak śp. C. Crulic …

Standardowa procedura, tj. przez – na przykład – 5 lat rzecznik prasowy którejś z prokuratur będzie tłumaczył, że dla dobra śledztwa nie można ujawniać żadnych informacji.

A po 5 latach, gdy już wszyscy o mnie zapomną, rzecznik wyda komunikat, że Kękuś był chory psychicznie – prof. Andrzej Zoll powie wtedy „a nie mówiłem, że Kękuś był niezrównoważony” /patrz: Załącznik 13 /.

A ja to całe towarzystwo „autorytetów moralnych” i „nieskazitelnych charakterów” w tak ładnym stylu pokonałem.

Szkoda by było …

Jeśli skorzysta Pan z mojego zaproszenia, będzie musiał w obecności Ministra Sprawiedliwości odpowiedzieć przewodniczący Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości, prof. dr hab. Andrzej Zoll na moje pytania, jak te między innymi:

1. dlaczego jako Rzecznik Praw Obywatelskich nie rozpoznał przez cztery lata zgłoszonej przeze mnie Rzecznikowi sprawy naruszenia przez sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie konstytucyjnych i ustawowych praw mojego małoletniego chorego na skoliozę i lordozę syna do ochrony zdrowia?

2. dlaczego obciążył mnie zeznaniami w sprawie, w której ścigano mnie za znieważenie konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej Rzecznika Praw Obywatelskich w jego osobie, skoro w publikacjach z zakresu teorii prawa wydawanych pod jego redakcją, za słuszną uznawana jest doktryna prawna, według której RPO jest organem konstytucyjnym, ale nie konstytucyjnym organem RP?

3. dlaczego zgłaszaną przeze mnie Rzecznikowi Praw Obywatelskich sprawę naruszenia moich praw konstytucyjnych i ustawowych przez adw. Wiesławę Zoll przekazywał do rozpoznania Okręgowej Radzie Adwokackiej w Krakowie, która jest organem samorządu adwokackiego?

4. dlaczego jako dowody w sprawie z mojego pozwu przeciwko niemu załączył fotografie Redaktora Naczelnego portalu „Afery Prawa”, Pana Zdzisława Raczkowskiego oraz kilkadziesiąt stron wydrukowanych z Internetu materiałów na temat zachowań Żydów w Polsce i na świecie i komentarzy do nich, tj. co ja mam z tym wspólnego?

5. itp.

Na zakończenie pragnę wyjaśnić, że nie zgłaszam żadnych pretensji pod adresem Policji w związku z poszukiwaniem mnie w niedzielę 6 stycznia 2013 r. w mieszkaniu mojej matki.

Pan insp. Mariusz Dąbek wyjaśnił w piśmie z dnia 28 stycznia 2013 r. do Pani Poseł Anny Grodzkiej, jakie były przyczyny poszukiwań.

O Policji w Krakowie muszę mieć, po moich doświadczeniach z okresu, gdy latem 2012 r. prowadziłem protest głodowy przed Sądem Okręgowym w Krakowie, tylko bardzo dobre zdanie.

Ubolewać należy, że władze Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Rejonowego w Dębicy z ich prezesami, SSO Barbarą Baran i SSR Beatą Stój, nie prezentują takiego, jak Policja krakowska profesjonalizmu.

Co się tyczy mojego wniosku o dopełnienie ustawowego obowiązku denuncjacji, wskazać należy, że w ostatnich tygodniach mnóstwo pochlebnych opinii od wielu członków jego środowiska, a także prezydenta Bronisława Komorowskiego i „Gazety Wyborczej” sędzia Igor Tuleya, za dopełnienie tego obowiązku niezawisłego sędziego oraz za krytykę pod adresem stalinowskich metod stosowanych przez niektórych funkcjonariuszy publicznych w rozpoznawanej przez niego sprawie dr M.G.

Wydanie Policji polecenia zatrzymania obywatela – w dodatku niewinnego, o czym doskonale wie sędzia Beata Stój, referent w sprawie sygn. II K 854/10, a zarazem prezes Sądu Rejonowego w Dębicy - w niedzielę, w dodatku jedno z największych świąt i doprowadzenia go do szpitala psychiatrycznego, to stalinizm w ortodoksyjnej postaci.

W związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.

Z poważaniem,

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, sygn. akt I.dz.AZ-L-15/13, pismo z dnia 28 stycznia 2013 roku Małopolskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji insp. Mariusza Dąbka do Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Anny Grodzkiej

2. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/1/ (uprzednio II K 451/06), pismo sędzi Beaty Stój z dnia 21 kwietnia 2011 r.

3. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15 września 2010r.

4. Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., /sygn. akt II K 451/06/

5. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 15 marca 2011 r.

6. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 (uprzednio II K 451/06), pismo sędzi Beaty Stój z dnia 18 marca 2011 r.

7. Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r.

8. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, zarządzenie sędzi Beaty Stój z dnia 16 kwietnia 2012 r.

9. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie sędzi Beaty Stój z dnia 29 czerwca 2012 r.

10. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu Beaty Stó

11. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie SSR Artura Mieleckiego z dnia 25 października 2012 r.

12. Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny, sygn. akt IC 2213/12, Zawiadomienie z dnia 14 grudnia 2012 r.

13. Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny, sygn. akt IC 2213/12, pismo Z. Kękusia z dnia 11.02.2013 r.

1. Pani Anna Grodzka, Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Biuro Poselskie, ul. Bracka 15, 31-005 Kraków

2. Sąd Okręgowy w Krakowie, I Wydział Cywilny, ul. Przy Rondzie 7, 31-547 Kraków, sygn. akt IC 2213/12

3. Funkcjonariusze Policji Sądowej Sądu Okręgowego w Krakowie i sądów rejonowych.

4. Sędzia Krzysztof Sobierajski, Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie, ul. Przy Rondzie 3, 31-547 Kraków

5. Sędzia Barbara Baran, Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie, ul. Przy Rondzie 7, 31-547 Kraków

6. Sędzia Beata Stój, Prezes Sądu Rejonowego w Dębicy, ul. Słoneczna 3, 39-200 Dębica

7. Pan insp. Mariusz Dąbek, Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, ul. Mogilska 109, 31-571 Kraków

8. Pan mł. insp. mgr Wadim Dyba Komendant Miejski Policji w Krakowie ul. Siemiradzkiego 24, 31-137 Kraków

9. Ks. kard. Stanisław Dziwisz, Metropolita Krakowski, Kuria Metropolitalna, ul. Franciszkańska 3, 31-004 Kraków

10. Państwo: Bogusław Kośmider, Małgorzata Jantos, Sławomir Pietrzyk, Józef Pilch - Przewodniczący i Wiceprzewodniczący Rady Miasta Krakowa, Plac Wszystkich Świętych 3-4, 31-004 Kraków

11. Pan Stanisław Kracik, Dyrektor Szpitala Specjalistycznego im. dr J. Babińskiego, SOZOZ w Krakowie, ul. Józefa Babińskiego 29, 30-393 Kraków

12. Panie: Krystyna Sosińska-Stępniewska, lek. med. Ewa Burzyńska-Rzucidło, Szpital im. dr J. Babińskiego, SOZOZ w Krakowie, ul. Józefa Babińskiego 29, 30-393 Kraków

13. Pan Jacek Majchrowski, Prezydent Krakowa, Plac Wszystkich Świętych 3-4, 31-004 Kraków

14. Pan Marian Mikołajski, Konsul Honorowy Królestwa Norwegii w Krakowie, ul. Mazowiecka 25, 30- 019 Kraków

15. Pan Jerzy Miller, Wojewoda Małopolski, ul. Basztowa 22, 31-156 Kraków

16. Pan Marek Sowa, Marszałek Województwa Małopolskiego, ul. Racławicka 56, 30-017 Kraków.

17. Pan Bronisław Komorowski, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 10, 00-952 Warszawa

18. Państwo: Bogdan Borusewicz, Jan Wyrowiński, Stanisław Karczewski, Maria Pańczyk - Pozdziej - Marszałek i Wicemarszałkowie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 6, 00-902 Warszawa

19. Państwo: Ewa Kopacz, Cezary Grabarczyk, Eugeniusz Tomczak – Grzeszczak, Marek Kuchcińskii, Wanda Nowicka, Jerzy Wenderlich – Marszałek i Wicemarszałkowie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 4/6/8, 00-902 Warszawa

20. Pani Małgorzata Kidawa-Błońska, przewodnicząca Komisji Etyki Poselskiej, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 4/6/8, 00-902 Warszawa

21. Pan Ryszard Kalisz, przewodniczący Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, ul. Wiejska 4/6/8, 00-902 Warszawa

22. Pan Donald Tusk, Prezes Rady Ministrów, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Al. Ujazdowskie 1/3, 00-583 Warszawa

23. Pani Irena Lipowicz, Rzecznik Praw Obywatelskich, Al. Solidarności 77, 00-090 Warszawa

24. Pan Andrzej Duda, Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Biuro Poselskie, ul. Bracka 15, 31-005 Kraków

25. Pan Jarosław Kaczyński - Prezes Prawo i Sprawiedliwość, ul. Nowogrodzka 84/86, 02-018 Warszawa

26. Pan Leszek Miller - Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej, ul. Rozbrat 44a, 00-419 Warszawa

27. Pan Janusz Palikot, Przewodniczący Ruchu Palikota, ul. Fabryczna 16/22 lok. 24, 00-446 Warszawa

28. Pan Janusz Piechociński - Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego, ul. Kopernika 36/40, 00-924 Warszawa

29. Pan Wojciech Biedroń, Redaktor Naczelny „Fakt Kraków”, ul. Grzegórzecka 10, 31-530 Kraków

30. Pan Wojciech Harpula, Redaktor Naczelny, „Gazeta Krakowska”, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

31. Pan Marek Kęskrawiec, Redaktor Naczelny „Dziennik Polski’, Al. Pokoju 3, 31-548 Kraków

32. Pan Piotr Mucharski, Redaktor Naczelny, Tygodnik Powszechny, ul. Wiślna 12, 31-007 Kraków

33. Pan Józef Stachów, Redaktor Naczelny „Gazeta Wyborcza – Gazeta Kraków”, ul. Szewska 5, 31-009 Kraków

34. Mirosław Błaszczyk - Prezes Zarządu Telewizji Polsat S.A., ul. Ostrobramska 77, 04-175 Warszawa

35. Juliusz Braun - Prezes Zarządu Telewizja Polska S.A., ul. Jana Pawła Woronicza 17, 00-999 Warszawa

36. Grzegorz Jankowski - Redaktor Naczelny, „Fakt”, ul. Domaniewska 52, 02-222 Warszawa

37. Pan Jacek Karnowski – Redaktor Naczelny, „wSieci”, ul. Saska 9a, 03-968 Warszawa

38. Pan Tomasz Lis, Redaktor Naczelny „Newsweek", ul. Domaniewska 52 02-222 Warszawa

39. Pan Paweł Lisicki, Redaktor Naczelny „DO RZECZY”, ul. Racławicka 146, 02-117 Warszawa

40. Adam Michnik - Redaktor Naczelny, „Gazeta Wyborcza”, ul. Czerska 8/10, 00-732 Warszawa

41. Jadwiga Sztabińska - Redaktor Naczelny, Dziennik Gazeta Prawna, ul. Okopowa 58/72, 01-042 Warszawa

42. Markus Tellenbach - Prezes Zarządu Dyrektor Generalny Grupy TVN, ul. Wiertnicza 166 02-952 Warszawa

43. Strony internetowe: www.zkekus.pl, www.aferyprawa.eu, www.monitor-polski.pl, www.NowyEkran.pl

44. i inni