AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Grudziądz - Granda w Prokuraturze Rejonowej w Wąbrzeźnie - z cyklu chorobliwe patologie organów (nie)sprawiedliwości.

Fakty fabrykowanie dokumentów i dowolnej interpretacji zeznań światków w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu został już raz poruszony przez Redakcję w artykule pt. Grudziądz - mataczenie asesora Sądu Rejonowego - Marek Biczyk - kolejny niewyświęcony a już kupiony? Biczowanie Biczyka dla jego dobra i nauki...

W odwecie za tą publikację Prezesa Sądu Rejonowego w Grudziądzu Bogdan Tężycki wniósł do prokuratury w Sanoku zawiadomienie o przestępstwie z art.226kk o popełnianiu przez redaktorów czasopisma AFERY PRAWA przestępstwa. Minęło już parę miesięcy, a jakoś żaden prokurator sanocki nie odważył się przedstawić zarzutów Redakcji. Przypuszczalnie nie chce się ośmieszyć podobnie jak prezes Tęzycki.

Publikacja jednak przyniosła pozytywne efekty - wszyscy sędziowie Sądu Rejonowego w Grudziądzu sami wyłączyli się z prowadzenia spraw P. Napiórkowskiej i dodatkowo nawet zrezygnował z fuchy przyznany "z urzędu" dla niej adwokat i prokuratorzy grudziąccy.
Logiczne - woleli nie być osądzeni przez Redakcje.

Przedstawiony dowód manipulacji dokumentami sądowymi nie jest jedyny. P. Urszula dnia 08.11.2006r złożyła zawiadomienie do prokuratury o:
1. przerobienia wniosku dowodowego Urszuli Napiórkowskiej z dnia 21 lipca 2005 roku w Grudziądzu, złożonego do sprawy 1 Ds. 1188/06 Prokuratury Rejonowej w Grudziądzu poprzez dopisanie przez n/n osobę informacji o treści „zał.” 12, tj. o przestępstwo z art. 270 par. 1 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego – art. 17 par. 1 pkt 2 kpk,
2. w październiku 2004 roku w Grudziądzu wytworzenia dokumentu będącego pouczeniem świadków o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i włączenie go do akt VI K 282/04 SR w Grudziądzu i nadaniu temu dokumentowi nr strony „32”, tj. o przestępstwo z art. 270 par. 1 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego – art. 17 par. 1 pkt 2 kpk,
3. w październiku 2004 roku w Grudziądzu zmiany numeracji stron w aktach 1 Ds. 1188/05, tj. o przestępstwo z art. 270 par. 1 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego - art. 17 par. 1 pkt 2 kpk,
4. usunięcia w dniu 20 października 2005 roku w Grudziądzu z akt postępowania II K 545/05 w Grudziądzu, załączonych przez Urszulę Napiórkowską kopii protokołów z rozprawy z dnia 4 października 2004 roku w sprawie VI K 282/04, tj. o przestępstwo z art. 276 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego – art. 17 par. 1 pkt 2 kpk,
5. w dniach 19 stycznia i 28 czerwca 2006 roku w Grudziądzu i w Gdańsku w sprawie składania fałszywych zeznań przez Marylę S. w sprawie II K 545/05, tj. o przestępstwo z art. 233 par. 1 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego – art. 17 par. 1 pkt 2 kpk,
6. w dniu 06 czerwca 2005 roku w Grudziądzu poświadczenia nieprawdy przez biegłych psychiatrów w opinii o stanie zdrowia psychicznego Urszuli Napiórkowskiej, j. o przestępstwo z art. 271 par. 1 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego – art. 17 par. 1 pkt 2 kpk.

Postanowieniem Ds.45/07 z dnia 26.04.2007 prokurator Prokuratury Rejonowej w Wąbrzeźnie W. Granda tradycyjnie "hurtowo" umarza śledztwo - cyt. "wobec braku znamion czynu zabronionego".

Cóż, chybione uzasadnienia niekompetencji prokurator W. Grandy nie można inaczej potraktować jak subiektywną ocenę zgromadzonych dowodów w aspekcie nieznajomości prawa, lub korporacyjnej solidarności - a to już granda.

Logiczne, że P. Urszula zaskarżyła postanowienie prokurator W. Grandy do Prokuratury Okręgowej w Toruniu.
Oto jej wyjaśnia:
Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie pominęła najistotniejsze fakty, a mianowicie sfałszowania dowodu w sprawie przeciwko świadkom o sygn. akt II K 545/05 o których szczegółowo opisałam w złożonym zażaleniu z dnia 16.12.06 r. oraz uzupełnieniu do zażalenia z dnia 30.01.07 r. oraz załączyłam na te fakty dowody. Dodatkowo załączam wniosek z dnia 31.01.07 r. odnośnie wyłączenia z prowadzenia sprawy II K 545/05 Sędziego Marka Biczyka oraz wydruk z Internetu z dnia 03.02.07 r. odnośnie tych samych dowodów, które załączyłam do zażalenia z dnia 16.12.06 r. oraz uzupełnienia do zażalenia z dnia 30.01.07 r. i tak istotne fakty i dowody w sprawie nie zostały rozpatrzone przez Prokuraturę Rejonową w Wąbrzeźnie. Załączone dowody świadczą, że został sfałszowany dowód w sprawie przeciwko świadkom po to, aby była podstawa do wydania Wyroku skazującego przeciwko świadkom pomimo, że dowód ten jako autentyczny świadczy o naszej niewinności, a poprzez sfałszowanie tego dokumentu ukryto fakt naszej niewinności. Gdyby sprawa była prowadzona od samego początku w sposób rzetelny i zgodny z Prawem na podstawie autentycznych dowodów, a nie sfałszowanych to sprawa nie miałaby miejsca zarówno wobec świadków oraz nie doszłoby do skazania Kazimierza K. za czyn, który nie popełnił. W związku z powyższym ponownie złożyłam do Sądu Rejonowego Wydziału Karnego w dniu 31.01.07 r. wniosek wraz z dowodami, a które to dowody znajdują się również w Prokuraturze Rejonowej w Wąbrzeźnie jako załączniki do zażalenia z dnia 16.12.06 r. oraz uzupełnienia zażalenia z dnia 30.01.07 r. odnośnie wyłączenia Sędziego Marka Biczyka z prowadzenia sprawy o sygn. akt II K 545/05. W związku z tym wnioskiem w/w Sędzia złożył wniosek o wyłączenie z prowadzenia sprawy, a także takie wnioski składają pozostali Sędziowie. Natomiast termin rozprawy na dzień 13.02.07 r. został zniesiony do chwili rozpatrzenia w/w wniosku przez Sąd Okręgowy w Toruniu, który do dnia dzisiejszego nie został rozpatrzony. Istotną sprawą jest, że ten sam Sędzia wcześniej w składanych przeze mnie wnioskach tj. 22.08.06 r. oraz z dnia 08.09.06 r./zał. 6 i 7 do zażalenia z dnia 16.12.06 r./ nie podjął takiej decyzji i widocznie wnioski te były zbyt słabym argumentem do podjęcia takiej decyzji przez w/w Sędziego. Nawet w sytuacji kiedy zatrudni się innych Sędziów w tut. Sądzie nie zmieni to sytuacji, gdyż nowi Sędziowie nie będą działać przeciwko sobie tj. w Sądzie w którym podjęliby pracę, gdyż istnieje solidarność sędziowska o czym świadczy prowadzona sprawa przeciwko świadkom o sygn. akt II K 545/05.

Z uwagi na brak rozpatrzenia przez Prokuraturę Rejonową dowodu, który został sfałszowany, a który jest najistotniejszym dokumentem w sprawie o sygn. akt II K 545/05 świadczącym o naszej niewinności, bo w przeciwnym razie nie zostałby sfałszowany, a zrobiono to po to, aby ukryć dowód naszej niewinności i dlatego składam zażalenie na umorzenie śledztwa, ponieważ Prokuratura pominęła sfałszowany dowód w sprawie i umorzyła bezpodstawnie śledztwo.

Kolejnym bezpodstawnym uzasadnieniem przez Prokuraturę Rejonową w Wąbrzeźnie jest stwierdzenie, że wskazywane przerobienie dokumentu poprzez dopisanie „zał. 12” nie nosi znamion czynu zabronionego jest niezgodne z procedurą prawną, ponieważ nikt nie ma prawa czegokolwiek dopisywać na dokumentach, które są składane do akt sprawy. Dlatego stanowi to przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów w zw. z art. 270 par. 1 kk.

Uzasadnienie Prokuratury odnośnie nie wskazania przez Kazimierza K. w swoim wniosku z dnia 05.10.04 r. konkretnych stron protokołu z rozprawy z dnia 04.10.04 r. jest bezzasadne, gdyż składając takie wnioski Sąd ma obowiązek wydać autentyczny dokument bez pomijania jakichkolwiek stron z żądanego dokumentu, a tym bardziej na podstawie, którego była sporządzona apelacja w tej sprawie. Jest to pierwszy przypadek w okresie 10-letnim w którym wydano niekompletny dokument i to jest to wina Sądu, który wydał uwierzytelniony dokument jako autentyczny w celu sporządzenia apelacji. Przez okres 10 lat składałam wnioski jak zarówno Kazimierz K. o wydanie różnych dokumentów i nigdy nie było przypadku nawet w dokumentach nie uwierzytelnionych, aby pominięto strony z pouczeniem o odpowiedzialności karnej przy wydawaniu takich dokumentów. Dlatego takie uzasadnienie przez Prokuraturę jest nie do przyjęcia. Posiadam prawie wszystkie protokoły z rozpraw o sygn. akt II K 266/04 i II K 545/05 i mogę to udowodnić, że uzasadnienie Prokuratury jest niezgodne z prawdą. Prokuratura analizując akta mylnie ustaliła nr stron, a mianowicie podała, że strona z przesłuchania świadków jest k. 33, natomiast w aktach k. 33 jest przedostatnią stroną protokołu z rozprawy z dnia 04.10.04 r. o sygn. VI K 282/04. Z powyższego wynika, że Prokuratura nie dokonała wnikliwej analizy akt o sygn. akt VI K 282/04 i II K 545/05, ponieważ są różnice w numeracji poszczególnych dokumentów, a w tym co załączyłam podczas przesłuchania w dniu 08.11.06 r. oraz 20.11.06 r. i jest to ujęte w wykazie pod poz. 2, 3 i 27. Protokoły te niby z tej samej rozprawy z dnia 04.10.04 r. różnią się ilością stron i ujętymi numerami na tych stronach. Ten fakt szczegółowo opisałam we wnioskach dowodowych złożonych do KMP i Prokuratury Rejonowej w Grudziądzu w dniu 21.07.05 r. i stanowi to załącznik do wykazu dokumentów na KMP w dniu 08.11.06 r. jako 5 zał. Nadmieniam, że po raz kolejny zmieniono w aktach sprawy o sygn. akt 545/05 nr 30 na 33, czyli w protokole z rozprawy z dnia 04.10.04 r. dot. sygn. akt VI K 282/04, a który to uwierzytelniony protokół przez KMP w Grudziądzu otrzymałam w dniu 14.07.05 r. w trakcie składania w tym dniu zeznań i stanowi to 3 załącznik do wykazu dokumentów z dnia 8.11.06 r. Na dowód powyższego załączam kserokopię dokumentu z dnia 14.07.05 r. z KMP w Grudziądzu odnośnie otrzymania uwierzytelnionych kserokopii z akt postępowania m.in. w/w protokołu tj. od 13 do 19 strony. W dniu dzisiejszym otrzymałam z Sądu Rejonowego Wydziału Karnego w Grudziądzu na podstawie złożonego wniosku z dnia 04.05.07 r. protokół z rozprawy znajdujący się w aktach II K 545/05 i ten sam, ale uwierzytelniony przez KMP protokół otrzymałam w dniu 14.05.05 r. Otrzymany przeze mnie uwierzytelniony protokół z KMP był ponumerowany od 13 do 19 strony z uwidocznionymi numerami 13 /3.., a faktycznie jest to 30 strona protokołu/, 16 /32/ i 18 /30/, a pozostałe nr tj. 14, 15, 17 i 19 bez numeracji. Natomiast uzyskany w dniu dzisiejszym protokół zawiera następujące numeracje: 13 /3.., a faktycznie jest to 30 strona protokołu/, 16 /32/ i 18 /33/, a pozostałe nr tj. 14, 15, 17 i 19 bez numeracji.
Z powyższego wynika, że po raz kolejny przerobiono nr strony jako 18 z numeru 30 uprzednio uzyskanego jako uwierzytelnionego z KMP na nr 33. Jest to dowód, że w ten sposób chce się ukryć fakty, że dokumenty były przerabiane w zależności od potrzeb danej chwili. Natomiast Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie mając załączone przeze mnie uwierzytelnione dokumenty przez Sąd i KMP nie analizowała te dokumenty, pomimo, że są one uwierzytelnione i te dokumenty muszą być uwzględnione przez Sąd i Prokuraturę, którzy sami je uwierzytelnili, bo w przeciwnym razie takie instytucje nie mogą prowadzić spraw skoro nie dają wiary uwierzytelnianych przez siebie dokumentów.

Przekserowanie moich dowodów załączonych do wniosków dowodowych nie może być uzasadniane przez Prokuraturę Rejonową w Wąbrzeźnie jako brak staranności pracownika sekretariatu dokonującego kompletowanie akt. Załączyłam na sprawie w dniu 20.10.05 r. o sygn. akt II K 545/05 uwierzytelnione przez Prokuraturę Rejonową w Grudziądzu kserokopie przekserowanych moich dowodów jako załączniki do wniosków dowodowych, a także załączyłam niniejsze uwierzytelnione dokumenty do wykazu podczas przesłuchania na KMP w dniu 08.11.06 r., które są pod pozycjami od 18 do 26. Nikt nie miał prawa przekserowywać załączonych przeze mnie jako dowodów uwierzytelnionych protokołów uzyskanych z Sądu Grodzkiego i KMP w Grudziądzu. Dokonano to dlatego, aby ukryć różnice stron tj. 33 z Sądu Grodzkiego i 32 i 30 z KMP w Grudziądzu. Stanowi to przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów w zw. z art. 270 par. 1 kk. Również tych dokumentów nie analizowała Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie o czym świadczy umorzenie śledztwa. Kto i komu dał prawo przerabiania składanych przeze mnie uwierzytelnionych dokumentów w sprawie i widocznie zrobiono to po to, aby za wszelką cenę doprowadzić do skazania, a nie dochodzenia prawdy i sprawiedliwego procesu.

Sam fakt wskazywanych przeze mnie fałszywych zeznań przez świadka Marylę S., a także różniące się zeznania Olgi S. dwukrotnie na KMP, Sądzie Grodzkim oraz w Sądzie Rejonowym Wydziale Karnym w Grudziądzu są dowodem na to, że bezpodstawnie Kazimierz K. został przez w/w oskarżony co doprowadziło do niesłusznego skazania. Świadek Maryla S. została powołana dopiero w sprawie przeciwko świadkom na rozprawie w dniu 20.10.05 r. o którym wcześniej Olga S. nawet nie wspomniała, ani w I ani w II Instancji. Obie te panie są w bliskich stosunkach sąsiedzkich i z tego wynika, że została Maryla S. namówiona do składania takich zeznań i czy ta osoba składając różne zeznania ma przesądzić o sprawie, skoro nawet zeznała, że mieszka poza Grudziądzem i czy taki świadek może być wiarygodny skoro myli się co do miejsca zamieszkania, a także faktu kiedy rzekomo dowiedziała się od Olgi S. o rzekomym zdarzeniu, którego nawet nie była naocznym świadkiem, a zeznając po przeszło dwóch latach dostaje olśnienia co do faktu przekazania jej tej informacji. Najpierw zeznała, że tego samego dnia, albo dnia następnego, a w Sądzie Apelacyjnym w Gdańsku, że tego samego dnia tylko godziny nie pamięta. Skoro Olga S. następnego dnia wyjechała do swojej matki, to wskazany przez nią świadek zmieniając zeznania nie mogła powtórzyć pierwszej wersji, bo Olgi S. w następnym dniu nie było w miejscu zamieszkania i dla uwiarygodnienia zeznań je zmieniła. Z powyższego wynika, że Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie również nie analizowała zeznania w/w osób, a są to fałszywe zeznania w sprawie świadków, których za wszelką cenę chce się skazać i dlatego przerabiane są uwierzytelnione dowody składane przeze mnie w sprawie, aby w ten sposób uwiarygodnić bezpodstawny akt oskarżenia i doprowadzić do skazania oraz podtrzymać bezpodstawne skazanie Kazimierza Koniecznego, który został skazany bez jakichkolwiek dowodów i świadków, a obecnie w sprawie przeciwko świadkom dowód załączony do apelacji złożonej przez w/w sfałszowano, aby ukryć dowód na niewinność Kazimierza Koniecznego i nas jako świadków. Dowód ten powinien być przedmiotem analizowania w sprawie apelacyjnej przez Sąd II Instancji, ale tego nie zrobiono, a Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie również tego dowodu nie analizowała o czym świadczy umorzenie śledztwa. Pomimo składania zeznań i to pod przysięgą świadków w sprawie przeciwko świadkom, których zeznania za każdym razem są inne i z tego wynika, że osoby, które faktycznie składają fałszywe zeznania nie ponoszą za to żadnych sankcji karnych i mogą kłamać, a my jako świadkowie, pomimo, że zeznawaliśmy prawdę to usiłuje się za wszelką cenę skazać za czyn, który nie został popełniony i dlatego przerobione zostały uwierzytelnione dokumenty złożone przeze mnie oraz sfałszowano dowód w sprawie. Tych faktów wskazywanych przeze mnie również Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie nie analizowała o czym świadczy umorzenie śledztwa, a uzasadnienie tego Postanowienia jest dla mnie niezrozumiałe gdyż rozbieżności w zeznaniach i to pod przysięgą uznane są przez w/w Prokuraturę jako zbieżne, które nie mają znaczenie w aspekcie ich oceny, czyli świadkowie mogą zeznawać fałszywie i to jest przez Sąd i Prokuraturę uznane jako wiarygodne.

Uzasadnienie Postanowienia odnośnie sporządzonej opinii przez biegłych sądowych w dniu 06.06.05 r. jest również bezpodstawne. Wynika to z tego, że biegli sądowi w opinii tej ujęli tylko zgodne z prawdą moje imię i nazwisko, poza tym pozostałe dane nie dotyczą mojej osoby tj. data urodzenia, imiona rodziców oraz adres zamieszkania, a także dane odnośnie choroby, którą wymyślili sami biegli jak również inne dane m.in. dotyczące rodziców. Fakt ten dowodzi, że opinia ta nie jest wiarygodnym dokumentem w sprawie i pomimo złożenia wniosku o jej sprostowanie do dnia dzisiejszego tego nikt nie uczynił.
Jak to możliwe, że trzech lekarzy sądowych podpisując się pod opinią nie sprawdzają ani nie analizują tego co podpisują i nadal podtrzymują swoją opinię orzeczeniem z dnia 03.04.06 r. Jest to wprost nieprawdopodobne, że osoby, które powinny napisać wiarygodną opinię nawet nie starają się ją sprostować nawet co do danych osobowych i dalej podtrzymują ją jako wiarygodny dokument w sprawie. Ponadto biegli Andrzej Warczak i Ryszard Kujawski na rozprawie w dniu 29.11.05 r. oraz Beata Łazarz na rozprawie w dniu 19.01.06 r. zeznali, że informacje, które ujęli w sporządzonej przez siebie opinii uzyskali ode mnie, a ja takich informacji w/w nie podawałam. Wynika to z tego, że w/w biegli sporządzając tą opinię nie posiadali żadnej dokumentacji, aby mieć podstawę do wystawienia takiej opinii, a ponadto od co najmniej paru lat nie korzystałam z żadnych porad i konsultacji lekarskich, a tym bardziej psychiatry, bo nie było i nie ma takiej potrzeby. Obecnie od czerwca 2006 r. choruję tylko na nadciśnienie i jest to spowodowane bezpodstawnym oskarżeniem mnie i tokiem prowadzonej sprawy. To na jakiej podstawie została sporządzona taka opinii, a dodatkowo jeszcze złożyli zeznania, że te informacje uzyskali ode mnie co jest poświadczeniem nieprawdy. Czy takie zeznania biegłych i to sądowych bez ich potwierdzenia mają również stanowić wiarygodny dowód w sprawie. Z tego wynika, że Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie umarzając śledztwo nie analizowała zeznań biegłych, ani nie badała dowodów w tej kwestii.
Składałam również wnioski o powołanie nowych biegłych i unieważnienie obecnej opinii, ale Sędzia tego nie uczynił, a wręcz zobowiązał obecnych biegłych do określenia się czy podtrzymują swoją opinię i też ją podtrzymali jako wiarygodny dokument. Powyższe dowodzi, że opinia ta nie ma nic wspólnego z opinia jaka faktycznie powinna być wydana i to przez biegłych sądowych.

Dlaczego Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie nie chce przesłuchać kasety tak jak to zostało ujęte w Postanowieniu Prokuratury Okręgowej w Toruniu z dnia 11.01.07 r. z przebiegu rozprawy z dnia 04.10.04. r., która jest tylko częściowo nieczytelna, gdyż najważniejsza część została zachowana m.in., że jako świadkowie nie byliśmy pouczeni o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i jest to dowodem na to, że taki akt oskarżenia nie miał podstawy prawnej do skierowania na drogę sądową. Nie jest prawdą, że kaseta ta jest nieprzydatna, ale najwidoczniej Prokuratura Rejonowa w Wąbrzeźnie nie chce badać tego dowodu i usprawiedliwia to tym, że była ona przedmiotem badania kryminalistycznego, bo takie wyjście z sytuacji jest najwygodniejsze, a z całości przedstawionych faktów wynika, że nie chodzi w tej sprawie o ujawnienie prawdy, a jedynie skazanie nas za czyn, który nie został popełniony i dlatego sfałszowany został dowód w sprawie. Ponadto nie podjęto wyjaśnienia sprawy odnośnie usunięcia z akt sprawy o sygn. akt II K 545/05 załączonych na rozprawie w dniu 20.10.05 r. dwóch różniących się protokołów z rozprawy z dnia 04.10.04 r., a które były uwierzytelnione przez Sąd Grodzki i KMP w Grudziądzu.

A że jednak P. Urszula miała rację dowodzi Postanowienie prokurator Marzeny Mikołajczak z Prokuratury Okręgowej w Toruniu.

Teraz, żeby nie było kolejnej grandy, radzimy aby rozpatrzeniem tego zawiadomienia o przestępstwach zajęła się osoba kompetentna, najlepiej po studiach i aplikacji prokuratorskiej a nie po komercjach rodzinnych.
cdn.

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

I PODOBNE TEMATY w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu