AferyPrawa.com

opublikowano: 02-06-2014

WOLNY CZYN: Towarzysz generał Jaruzelski idzie do piekła - relacja filmowa 

CZERWONY QUISLING Władysław Gauza

Nareszcie kopnął w kalendarz czołowy kolaborant okupanta sowieckiego w Polsce, człowiek o nazwisku Wojciech Jaruzelski, PRLowski generał z sowieckiego nadania.

Na tę okoliczność głos zabrał Leszek Miller, szef SLD, bezpośredniej spadkobierczyni PZPR (Polskich Zdrajców Pachołków Rosji). Powiedział z całą powagą, że gen. Jaruzelski był tym, który „uratował nas od tragedii”.

Co na to odpowiedzieć? Tak, to prawda, że uratował was.

Ale on nie dokonał tego sam. Byli przy tym jeszcze inni czerwoni kolaboranci, n.p. Cz.Kiszczak, J Urban. Ale faktem bezspornym jest, że główną rolę w ratowaniu was przed tragedią odegrali agenci Jaruzelskiego i Kiszczaka, występujący pod sztandarem „Solidarności” i KORowskiej „opozycji demokratycznej”, wspieranych przez watachy czerwonych propagandzistów w telewizji, radiu i prasy, będących na żołdzie reżimu PZPRowskiego.

L. Miller wystąpił do Bronisława Komorowskiego, jako prezydenta III PRL, z postulatem zarządzenia w Polsce ogólnonarodowej żałoby i uczczenia śmierci kolaboranta minutą ciszy.
Cóż na to powiedzieć? – „Zuchwałe są te q...! I cyniczne. I nad wyraz bezczelne!

Ale, co miał w głowie L.Miller, kiedy mówił, że Jaruzelski „uratował ich od tragedii”? No na pewno nie miał na myśli tragedię grecką. W głowie kłębiły mu się zapewne losy kolaborantów we Francji, w Norwegii i innych cywilizowanych krajach zachodniej Europy.

Szef spadkobierczyni PZPR (Polskich Zdrajców Pachołków Rosji), wie doskonale, że Wojciech Jaruzelski pełnił w Polsce funkcję dokładnie taką samą, jak Vidkun Quisling w Norwegii i Philipe Petain we Francji. Jaruzelski to taki czerwony Qusling, ani mniej ani więcej.

Ale, o co tu chodzi? O jaką tragedię? A przede wszystkim – czyją ? Odpowiedź na te pytania znajdziemy, gdy przypomnimy sobie trochę faktów z historii kolaboracji.

Rządzące od ponad 20-stu paru lat Polską postkomunistyczne kliki,sitwy i koterie tak bardzo naganiają nas do Europy i namawiają na przyjęcie europejskich rozwiązań (jak kiedyś, nie tak zresztą dawno, do rozwiązań sowieckich, naganiając nas do Azji). Podpowiadają nam przy tym, że jak tylko na to przystaniemy – oczywiście, pod ich przewodem – będziemy mieli coraz lepiej i będziemy coraz szczęśliwsi. Nawet wtedy, kiedy rozmaici „malkonęci” będą wykazywali, że mamy coraz gorzej, wskazując na ucieczkę ponad 2,4 miliona młodych Polaków, którzy porzucili ten tak uszczęśliwiany kraj, a trzy miliony żyje w skrajnym ubóstwie. Ale wróćmy do głównego tematu, t.j. rozwiązań europejskich w przypadku współpracy z okupantem.

Prezydent Francji, Francois Hollande, na wtorkowym (27.maja 2014) spotkaniu szefów rządów krajów Unii Europejskiej, powiedział - „Europa, to Francja. A Francja, to Europa”. 
I wiedział, co mówił, niestety.

Przyjrzyjmy się w takim razie, na przykładzie Francji i Norwegii, europejskim rozwiązaniom problemu kolaboracji z okupantem.

Po kapitulacji Niemców i opuszczeniu przez brunatnego okupanta terytorium francuskiego, Francuzi zrobili porządek z tymi, którzy współpracowali z okupantem i reżimem w Vichy. Według oficjalnych danych około 8 tysięcy zdrajców i kolaborantów zastrzelono, powieszono i zapałowano kijami i drągami na śmierć bez oglądania się na obowiązujące prawo. Do tej liczby doszło ponad 2 tysiące wyroków śmierci wydanych przez sądy. Wśród nich wyrok śmierci otrzymał marszałek, Philippe Petain, który nie był sobie byle jakimś tam generałem, ale marszałkiem zasłużonym w I wojnie św., co wcale mu nie pomogło. Co prawda wyroku na nim nie wykonano, ale swoje odbębnił w więzieniu. W sumie przeprowadzono 130 tysięcy rozpraw sądowych a kilkadziesiąt tysięcy posiedziało sobie wiele lat w więzieniach. Czy Francja i Francuzi na tym ucierpieli? Czy ucierpiała na tym demokracja francuska, kościół katolicki i cywilizacja europejska?!
Norwegia też jest krajem europejskim. Samosądów było niewiele. Sprawy sądowe za zdradę spraw narodowych i za kolaborację z okupantem wytoczono prawie 90 tysiącom obywateli.
Na liczbę ówczesnych mieszkańców tego państwa (3 mil. 600 tysięcy) liczba 90 000 osób sądzonych była duża. 53 000. osobom udowodniono winę zdrady spraw narodowych i przykładnie ukarano więzieniem i wysokimi grzywnami. 30 osób, głównie członków rządu, z Vidkunem Quislingiem dostało karę śmierci. 25 powieszono lub rozstrzelano, z Quislingiem włącznie, 4 osoby ułaskawiono, jedną uznano za wariata i zamknięto w szpitalu psychiatrycznym. Po ogłoszeniu wyroków przez sądy, w wielu miastach, głównie w stolicy (Oslo) odbyły się demonstracje przeciw władzy za to, że wydano za mało wyroków śmierci i że w ogóle zbyt łagodnie potraktowano zdrajców i kolaborantów.
Czy Norwedzy i Norwegia na tym stracili? Czy państwo norweskie doznało jakiegoś uszczerbku? Czy demokracja norweska i cywilizacja europejska coś na tym straciła? Nie.
Wręcz przeciwnie: ogromnie zyskała. I co do tego Norwedzy są zgodni do dzisiaj.

W uzasadnieniu rozliczenia zdrajców spraw narodowych i kolaborantów, i przykładnego ich ukarania podkreślono, że było to konieczne ze względów profilaktycznych, ze względu na szeroko pojęty interes państwa a przede wszystkim dla przywrócenia w społeczeństwie poczucia sprawiedliwości i bezpieczeństwa prawnego. Czyli tego, czego do dzisiaj nie ma w Polsce.

Unikanie rozwiązań europejskich na tym obszarze ludzkich zachowań wcześniej, czy później, zemści na spadkobiercach zdrajców i kolaborantów, którym wydaje się, że wystarczy zmienić kolor opakowania politycznego, nie naruszając zawartości. Zemści się na państwie polskim i przy tym równie na Polakach, którzy zachowują obojętność w sprawie rozliczenia komunistów ze zbrodni i rabunku dokonanego na narodzie polskim.Wtedy dopiero będzie TRAGEDIA.

Władysław Gauza

Więcej informacji:

WOLNY CZYN: Towarzysz generał Jaruzelski idzie do piekła - relacja filmowa

30 maja 2014 r. w Warszawie odbył się rzekomo pogrzeb namiestnika sowieckiego W. Jaruzelskiego, a w rzeczywistości demonstracja nienawiści Targowicy do Polski. Polacy odpowiedzieli Targowicy pogardą i deklaracją gotowości do oporu. Demonstracje antypolska i polska odbyły się w dwu częściach: w zbezczeszczonej byłej katedrze wojskowej przy ul. Długiej i na Powązkach. Przy tego rodzaju wydarzeniach nie może zabraknąć kamery Wolnego Czynu.

* * *

Jako nałogowy paranoik zauważę, że bynajmniej nie jesteśmy pewni końca Jaruzelskiego. Koniec ów okazał się zaskakująco zbieżny – zsynchronizowany? – z wyborami europejskimi, zgon stwierdził łapiduch z MSW nadal podlegającego Kiszczakowi, a truchło spopielono. Jaruzelskiemu być może zmieniono tylko baterie i wyekspediowano z powrotem do jego prawdziwej ojczyzny. A może w rzeczy samej wycofano go z eksploatacji – w końcu ileż można? – tyle, że jego ostatnimi słowami było „towarzysze, nie strzelajcie” lub „towarzysze, tylko nie fenol”. Na pewno wiedzieć tego już nie będziemy gdyż truchło spopielono. Jakoby. Oni tak mówią.

Jeden z komentatorów trzeźwo i dowcipnie zauważył, że początek Jaruzelskiego znamy równie mało, co i jego koniec ;)

Spopielenie truchła komplikuje realizację zamiaru jego powieszenia po śmierci. Nie da się powiesić trumny, skoro popioły polskiego Hitlera pochowano w jakiejś walizce. Za to wieszanie walizki będzie jeszcze bardziej egzotyczne niż wieszanie trumny.

Co dalej ze zbezczeszczoną katedrą, gdzie „czarną mszę” wyprawili sukienkowi wspólnicy morderców ks. Popiełuszki? Wątpię by zamierzali stosować się do zaleceń poety:

I kościół wykadzić
I drzwi zamurować
I rzec: o Boże, racz się nad grzesznym zmiłować

Walizki z popiołami truchła Jaruzelskiego podobno z uwagi na strach przed rozruchami nie przywieziono do bezczeszczonej katedry i czarna msza odbyła się, by tak rzec, zaocznie. 

W tłumie opuszczających budynek hien i łajdaków dostrzegłem pana Lemańskiego, czarnego papieża Gazety Wyborczej. Jak to się wszystko wyjaśnia… kto jest who. Z nasłuchu radiowego wynika też, że panowie Wałęsa, Kwaśniewski i Komorowski ukryli się w byłej zakrystii i tam odczekali na rozejście się ludzi. 

Czy ktoś zna tego agresywnie zachowującego się pana?

Druga część imprezy, moim zdaniem ciekawsza, odbyła się na Powązkach. Tam Targowica nie mogła ukryć się w bezczeszczonych murach a przeto nie uniknęła kontaktu z Polakami i musiała przedefilować przez korytarz hańby.

Wydarzeń z 30 maja moim zdaniem nie sposób uznać za „pogrzeb” zbrodniarza Jaruzelskiego. Była to demonstracja arogancji i pychy, nienawiści renegatów do Polski. Polacy odpowiedzieli renegatom demonstracją pogardy i gotowości do oporu. 

W dniach poprzedzających wyjazd mojej grupy do Warszawy policja zarekwirowała jedną kamerę i poszukiwała drugiej. W następstwie „wydarzeń i wypadków” zatrzymany został jak zwykle Zygmunt Miernik. Przewieziono go na komisariat na Wilczej. W jego obronie interweniowali posłowie PIS (pani poseł M. Gosiewska i pan poseł Pięta). Obrońcę błyskawicznie zorganizował Leszek Bubel. Ok. 23-tej Zygmunt Miernik został zwolniony i następnego dnia stanął przed sądem w trybie przyspieszonym. Sąd odrzucił wniosek o ukaranie Z. Miernika w trybie przyspieszonym i zwrócił sprawę prokuraturze. Z tych ostatnich wydarzeń również będą (nieco później) relacje filmowe.  

Mariusz Cysewski 

https://www.youtube.com/watch?v=TsMPDp_a1ys

https://www.youtube.com/watch?v=24rtTM2Pjtg

https://www.youtube.com/watch?v=hP4dlExRVho

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

"AFERY PRAWA" Niezależne Czasopismo Internetowe redagowane przez dziennikarzy AP i sympatyków z całego świata których celem jest PRAWO, PRAWDA SPRAWIEDLIWOŚĆ DOSTĘP DO INFORMACJI ORAZ DOBRO CZŁOWIEKA

uwagi i wnioski proszę wysyłać na adres: afery@poczta.fm - Polska aferyprawa@gmail.com Dziękujemy za przysłane teksty opinie i informacje.

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.