AferyPrawa.com

opublikowano: 17-07-2013

15.07.2013 - Z.Kękuś - Wniosek do Ministra Sprawiedliwości Marka Biernackiego

Kraków, dnia 15 lipca 2013 r.

Zbigniew Kękuś

30-019 Kraków

Pan

Marek Biernacki

Minister Sprawiedliwości,

Al. Ujazdowskie 11

00-950 Warszawa

Dotyczy:

1. Wniosek o dopełnienie przez Ministra Sprawiedliwości określonego w art. 304 § 2 ustawy Kodeks postępowania karnego obowiązku denuncjacji przez złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przez Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska przestępstwa przekroczenia uprawnień i działania na szkodę interesu publicznego - art. 231 § 1 K.k. - przez naruszenie ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2008 r.).

2. Wniosek o udzielenie odpowiedzi na wniosek, jak w p. I bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie miesiąca od daty złożenia niniejszego pisma.

3. Zawiadomienie, że kopie odpowiedzi na wniosek, jak w p. I doręczę Adresatom kopii niniejszego pisma.

Część I. Przepisy prawa

1. Artykuł 304 § 2 Kodeksu postępowania karnego:
   „Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.”

2. Artykuł 231 § 1 Kodeksu karnego:
   „Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego , podlega karze pozbawienia wolności do lat 3 .”

Część II. Uzasadnienie

Premier Donald Tusk przekroczył uprawnienia naruszając ustawę z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2008 r.). Naruszenie przez premiera Donalda Tuska ustawy, jak wyżej skutkowało niepowodzeniem przetargu na sprzedaż stoczni w Gdyni i Szczecinie i upadkiem stoczni. Pracę utraciło łącznie – pracownicy stoczni i firm powiązanych z nimi – około 100 tys. osób. Upadł przemysł stoczniowy w Polsce.

xxx

W wydaniu tygodnika „Polityka” z dnia 8 sierpnia 2009 r. zamieszczono artykuł Wawrzyńca Smoczyńskiego pt. „Emirat na gazie”. Autor podał w nim między innymi – Załącznik 3:

„ Po południu 16 maja w Kancelarii Premiera panowała nerwowa atmosfera. Od czterech dni trwała licytacja polskich stoczni. Uczestnicy składali oferty za pośrednictwem Internetu, pozostając dla siebie anonimowi, ale rząd wiedział, kto bierze udział w przetargu . Godzinę przed zamknięciem wciąż brakowało najbardziej wyczekiwanej oferty. W końcu Donald Tusk kazał połączyć się z premierem Kataru szejkiem Hamadem Bin Dżasimem Al-Sanim. Kilkanaście minut później w systemie pojawiła się oferta Stiching Particulier Fonds Greenrights, spółki z Antyli Holenderskich, która ostatecznie wygrała przetarg na stocznie w Gdyni i Szczecinie.”

Źródło : Wawrzyniec Smoczyński, „Emirat na gazie”; „POLITYKA” nr 32, 8 sierpnia 2009r., s. 34 – Załącznik 3

Pismem z dnia 10 maja 2012 r. skierowanym do ministra Skarbu Państwa Mikołaja Budzanowskiego złożyłem: „Wniosek – na podstawie art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – o doręczenie mi Procedury, według której Ministerstwo Skarbu Państwa prowadziło w 2009 r. zakończoną niepowodzeniem sprzedaż stoczni w Gdyni i w Szczecinie. ”

W odpowiedzi otrzymałem sporządzone w dniu 24 maja 2012 r. przez Dyrektora Biura Kontroli Ministerstwa Skarbu Państwa Irminę Jabłońską pismo o treści – Załącznik 1:

„Ministerstwo Skarbu Państwa Biuro Kontroli Warszawa, dnia 24 maja 2012 r. Sprawa: BK-WG-051-46/12 Pismo: MSP/BK/1316/12 Zbigniew Kękuś

W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 10 maja 2012 r., w którym zwraca się Pan z wnioskiem o udostępnienie procedury, według której Ministerstwo Skarbu Państwa prowadziło w 2009 r. sprzedaż stoczni w Gdyni i Szczecinie informuję co następuje: Sprzedaż stoczni była i jest prowadzona zgodnie z ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. 2008 r. Nr 233, poz. 1569).

Kompensacja następuje w drodze postępowania wszczętego pod nadzorem ministra właściwego od spraw Skarbu Państwa przez Prezesa Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., realizowanego przez niezależnego zarządcę kompensacji (art. 2 uust. 1 w.w. ustawy). Przebieg postępowania kompensacyjnego jest monitorowany przez obserwatorów powołanych przez Ministra Skarbu Państwa w uzgodnieniu z Komisją Europejską (art. 10 w.w. ustawy).

Prezes Agencji Rozwoju Przemysłu wydał postanowienia o wszczęciu postępowań kompensacyjnych w obu stoczniach. Wstępne zgromadzenie wierzycieli podjęło uchwały w sprawie ustanowienia zarządcy kompensacyjnego (art. 24 ust. 3 ustawy).

Wykonując postanowienie w.w. ustawy Zarządca Kompensacji przekazał do zatwierdzenia Prezesowi Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. plany sprzedaży. Prezes Zarządu Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., wydał postanowienia o zatwierdzeniu planów sprzedaży składników majątkowych obejmujące określenie trybu i oznaczenie terminów ich sprzedaży (art. 79 ustawy).

Sprzedaż składników majątku stoczni uregulowana jest w rozdziale 9 ustawy. Zgodnie z postanowieniami tego rozdziału zarządca kompensacji dokonuje sprzedaży składników majątku stoczni wyodrębnionych w planie sprzedaży, na rzecz kupującego wyłonionego w otwartym, przejrzystym, bezwarunkowym, niedyskryminacyjnym przeprowadzonym z zachowaniem warunków uczciwej konkurencji, przetargu nieograniczonym (art. 82 ustawy).

Prezes Agencji Rozwoju Przemysłu wydaje decyzję o zakończeniu postępowania kompensacyjnego, jeżeli został wykonany zatwierdzony plan podziału (art. 130 ustawy). Prawomocna decyzja o zakończeniu postępowania kompensacyjnego wywołuje takie skutki jak wniosek dłużnika o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku (art. 138 ustawy).

Wraz z odpowiedzią przesyłam tekst opisywanej ustawy.

Jednocześnie informuję, iż szczegółowe informacje o przeprowadzonych postępowaniach kompensacyjnych publikowane są na stronie internetowej zarządcy kompensacyjnego – Bud-Bank Leasing sp. z o.o. http://www.bbl.com.pl/ . Dyrektor Biura Kontroli Irmina Jabłońska”

Źródło: Ministerstwo Skarbu Państwa Biuro Kontroli Warszawa, Sprawa: BK-WG-051-46/12 Pismo: MSP/BK/1316/12, pismo z dnia 24 maja 2012 r. Dyrektora Biura Kontroli Irminy Jabłońskiej – Załącznik 1

Do odpowiedzi, jak wyżej Dyrektor Irmina Jabłońska załączyła kopię ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2008 r.) – Załącznik 2: Przepisy tej. ustawy z dnia 19.12.2008 r. stanowią między innymi – Załącznik 2:

1. Artykuł 2.1:
   „Kompensacja następuje w drodze postępowania wszczętego pod nadzorem ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa przez Prezesa Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., realizowanego przez niezależnego zarządcę kompensacji, zwanego dalej „zarządcą kompensacji”.

2. Artykuł 7:
   „ Organami właściwymi w sprawach kompensacji są: minister właściwy do spraw Skarbu Państwa oraz Prezes Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., zwany dalej „Prezesem Agencji”.

3. Artykuł 64:
   „1. Zarządcą kompensacji może być osoba fizyczna posiadająca licencję syndyka lub osoby, o których mowa w art. 25 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji syndyka lub osoba, która prowadziła likwidację.
   2. Zarządcą kompensacji może być również spółka handlowa, która prowadziła likwidację, lub której wspólnicy ponoszący odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem albo przynajmniej jeden z członków zarządu reprezentujący spółkę posiada uprawnienia, o których mowa w ust. 1.”

4. Artykuł 69.1:
   „Zarządca kompensacji składa radzie wierzycieli, obserwatorowi oraz ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa, nie rzadziej niż raz na miesiąc, sprawozdanie ze swoich czynności oraz sprawozdanie rachunkowe z uzasadnieniem.”

5. Artykuł 82.1:
   „Zarządca kompensacji dokonuje sprzedaży składników majątku stoczni wyodrębnionych w planie sprzedaży, na rzecz kupującego wyłonionego w otwartym, przejrzystym, niedyskryminacyjnym, bezwarunkowym przetargu, przeprowadzonym z zachowaniem warunków uczciwej konkurencji, przetargu nieograniczonym. Do przetargu stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, z tym że:
   1) szczegółową procedurę przetargu oraz wysokość wadium określa Prezes Agencji w postanowieniu, o którym mowa w art. 79:
   2) o przetargu należy zawiadomić przez ogłoszenie o zasięgu ogólnokrajowym i w prasie o zasięgu lokalnym, co najmniej na dwa tygodnie, a jeżeli przetarg dotyczy składników majątkowych stanowiących nieruchomości – co najmniej na osiem tygodni przed jego terminem,
   3) przetarg prowadzi zarządca kompensacji,
   4) otwarcia ofert dokonuje zarządca kompensacji,
   5) wyboru oferty dokonuje zarządca kompensacji,
   6) postanowienie o zakończeniu procedury przetargowej wydaje Prezes Agencji, w terminie nie dłuższym niż tydzień od dnia wyboru ofert.”

Red. Wawrzyniec Smoczyński poświadczył naruszenie przez premiera Donalda Tuska zacytowanych wyżej przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego, w tym przede wszystkim określonych w art. 82.1 ustawy.

Sprzedaż stoczni miał dokonać niezależny zarządca kompensacji w: „otwartym, przejrzystym, niedyskryminacyjnym, bezwarunkowym przetargu, przeprowadzonym z zachowaniem warunków uczciwej konkurencji , przetargu nieograniczonym.”

Premier Donald Tusk połączywszy się na godzinę przed zakończeniem przetargu – po którym to połączeniu firma związana z rozmówcą złożyła ofertę, która zwyciężyła - premierem Kataru naruszył niemal wszystkie określone przez ustawodawcę warunki przetargu.

Z winy premiera Donalda Tuska przetarg:

a. nie był przejrzysty,

b. nie był niedyskryminacyjny,

c. nie został przeprowadzony z zachowaniem uczciwej konkurencji.

Wręcz przeciwnie, został przeprowadzony w sposób niejasny, nieuczciwy, dyskryminował wszystkich pozostałych jego uczestników poza firmą preferowaną przez premiera.

Przetarg wygrała firma powiązana z rozmówcą premiera Donalda Tuska, premierem Kataru Hamadem Bin Dżasimem Al-Sanim. Wawrzyniec Smoczyński podał – Załącznik 3: „ Ktokolwiek złożył zlecenie, sprawa pozostała w rodzinie rządzącej. Gwarancje na zakup wystawił Qatar Islamic Bank, którego prezesem jest syn premiera Dżasim Al.-Sani, zarazem dyrektor katarskiego banku inwestycyjnego QInvest, który doradzał przy całym przedsięwzięciu. Komu doradzał? Sądząc po tym, że przy przetargu skorzystano ze spółki w raju podatkowym, nabywcą nie było państwo Katar, tylko osoba prywatna, działająca na polecenie premiera. – Fundusze państwowe nie mają w zwyczaju korzystać z optymalizacji podatkowej, kupują z otwartą przyłbicą – mówi Christoph Schalast, profesor Frankfurt School of Finance and Management, specjalista od praktyk inwestycyjnych bliskowschodnich rządów.”

Źródło : Wawrzyniec Smoczyński, „Emirat na gazie”; „POLITYKA” nr 32, 8 sierpnia 2009r., s. 34 – Załącznik 3

Przetarg zakończył się fiaskiem.

Jak wiadomo zwycięzca przetargu dwukrotnie - 21 lipca 2009 r. i 17 sierpnia 2009 r. - nie uiścił opłaty.

Po fiasku rozmów z Stiching Particulier Fonds Greenrights,przetarg powtórzono, ale nie było zainteresowanych zakupem stoczni. Trudno się dziwić, że nawet wcześniej zainteresowani zrezygnowali.

Bez potrzeby angażowania wywiadowni gospodarczych, po wydaniu … kilku złotych na zakup tygodnika „Polityka” z dnia 8 sierpnia 2009 r. dowiedzieli się, że premier Rzeczypospolitej Polskiej Donald Tusk osobiście wybrał zwycięzcę pierwszego przetargu. Dowiedzieli się, że premier Polski naruszył ustanowione przez Sejm w drodze ustawy warunki przetargu, którego byli uczestnikami, i na godzinę przed zakończeniem trwającego cztery dni przetargu, połączył się z osobą bardzo blisko związaną z firmą, która dopiero po tym połączeniu, tuż przed zakończeniem przetargu, jako ostatnia złożyła ofertę.

Żeby ostatecznie zwyciężyć.

Premier Donald Tusk wykazał wszystkim, poza preferowaną przez niego firmą, uczestnikom przetargu, że lekceważy ich wysiłek oraz zasoby włożone w przygotowanie oferty.

Premier Donald Tusk naruszył ustawę z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znazeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego.

Z całą pewnością przekroczył uprawnienia i działał na szkodę interesu publicznego oraz na szkodę interesu prywatnego pracowników stoczni w Gdyni i Szczecinie i firm z nimi powiązanych /art. 231 § 1 k.k./.

Nawet, gdyby był członkiem niezależnego zarządcy nie posiadał uprawnień do kontaktowania się w sprawie przetargu z którymkolwiek z jego uczestników.

Z powodu upadku stoczni w Gdyni i w Szczecinie pracę straciło około 100 tys. osób, pracowników stoczni oraz firm połączonych z nimi łańcuchami kooperacyjnymi. To łącznie setki tysięcy dramatów nie tylko tych, którzy utracili pracę, ale także członków ich rodzin. Upadł ostatecznie przemysł stoczniowy w Polsce.

Polska poniosła ponadto ogromne straty wizerunkowe. Premier zaprezentował się światu jako oszust, który z jemu tylko znanych powodów, w warunkach nieuczciwej konkurencji wyróżnił jednego z uczestników przetargu nadzorowanego przez Komisję Europejską.

Podkreślić ponadto należy, że Donald Tusk jest tchórzem, schowanym za podwładnego z Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Radcę Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministra Jerzym Izdebskim, z którym razem mataczą starając się ukryć przed opinią publiczną, że opisaną przez red. W. Smoczyńskiego naruszającą ustawę z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2008 r.) ingerencją w przetarg na sprzedaż stoczni spowodował jego fiasko.

Wprawdzie red. W. Smoczyński to jeden z najzdolniejszych dziennikarzy młodego pokolenia ¹ i trudno go posądzać o konfabulowanie, ale zachowanie premiera D. Tuska było tak nieodpowiedzialne, tak szkodzące przetargowi na sprzedaż stoczni, a przy tym naruszające ustawę z dnia 19 grudnia 2008 r., że pismem z dnia 2 kwietnia 2013 r. skierowanym do niego złożyłem: „Wniosek – na podstawie art. 7 i art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – o sporządzenie i doręczenie mi sporządzonego osobiście przez Prezesa Rady Ministrów, Adresata niniejszego pisma oświadczenia o treści: „Ja, niżej podpisany, Prezes Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej Donald Tusk przeczę informacji zamieszczonej w opublikowanym wydaniu z dnia 8 sierpnia 2009r., s. 34 tygodnika „Polityka” artykule Wawrzyńca Smoczyńskiego pt. „Emirat na gazie” /„Polityka” nr 32, 8 sierpnia 2009 r., s. 34/ i oświadczam, że nie zażądałem w ostatnim dniu zorganizowanego w maju 2009 r. przetargu na sprzedaż stoczni w Gdyni i Szczecinie, godzinę przed jego zakończeniem, połączenia z premierem Kataru szejkiem Hamadem Bin Dżasimem Al-Sanim. Donald Tusk Prezes Rady Ministrów.”

(…) Jeśli informacja podana przez W. Smoczyńskiego polega na prawdzie, Adresat niniejszego pisma, Prezes Rady Ministrów mógł: (…) popełnić czyn typizowany jako przestępstwo w art. 231 § 1 ustawy Kodeks karny.”

Dowód: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, pismo Z. Kękusia z dnia 2 kwietnia 2013 r. do Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska

W odpowiedzi otrzymałem pismo z dnia 6 maja 2013 r. Radcy Szefa KPRM Jerzego Izdebskiego o treści – Załącznik 4: „Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady do Spraw Uchodźców Warszawa, dnia 06 maja 2013 r. Nr DSWRU-571-1415/09-(151)13/JI Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Odpowiadając na pismo z dnia 02 kwietnia 2013 r. (data wpływu dnia 08 kwietnia 2013 r.) skierowane do Prezesa Rady Ministrów dotyczącego artykułu z tygodnika „Polityka” z dnia 08 sierpnia 2009 r. – Departament uprzejmie informuje, co następuje.

Żądanie Pana stanowi w istocie wniosek o udzielenie komentarza – o określonej treści – w stosunku do jednego z artykułów opublikowanych kilka lat temu na łamach tygodnika „Polityka”. Departament stwierdza, że nie jest to wniosek o udostępnienie informacji publicznej, ponieważ organy administracji publicznej nie mają obowiązku wytwarzania informacji w związku z żądaniem uprawnionego.

Odnosząc się zatem do ww. wniosku Departament informuje, że organy administracji publicznej, w tym Prezes Rady Ministrów, nie maja obowiązku komentowania treści publikacji prasowych na wniosek osób trzecich. Mając powyższe na względzie Departament informuje, że wniosek nie może był załatwiony zgodnie z Pana życzeniem.

Informujemy, że na mocy § 28 Regulaminu Organizacyjnego Kancelarii Prezesa Rady Ministrów stanowiącym załącznik do Zarządzenia nr 2 szefa KPRM z dnia 21 lutego 2008 roku w sprawie nadania regulaminu organizacyjnego KPRM, do zadań Departamentu Skarg, Wniosków i Obsługi Rady do Spraw Uchodźców należy udzielanie odpowiedzi na skargi, wnioski, listy i petycje kierowane do Prezesa Rady Ministrów oraz Kancelarii PRM. Radca Szefa KPRM Jerzy Izdebski”
Dowód: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady do Spraw Uchodźców

Warszawa, Nr DSWRU-571-1415/09-(151)13/JI, pismo z dnia 06 maja 2013 r. Radcy Szefa KPRM Jerzego Izdebskiego – Załącznik 4

Radca Szefa KPRM Jerzy Izdebski nie wyjaśnił, czy polega na prawdzie informacja podana przez red. W. Smoczyńskiego, że:„Godzinę przed zamknięciem wciąż brakowało najbardziej wyczekiwanej oferty. W końcu Donald Tusk kazał połączyć się z premierem Kataru szejkiem Hamadem Bin Dżasimem Al-Sanim.”

Wyjaśnił mi, że mój wniosek nie może być załatwiony zgodnie z moim życzeniem.

W tym miejscu wskazać należy, że gdy pismem złożonym w tej samej sprawie rok wcześniej, tj. 11 maja 2012 r. złożyłem: „Wniosek – na podstawie art. 63 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – o sporządzenie i doręczenie mi wyjaśnienia: 1.jakie informacje przekazał Pan w dniu 16 maja 2009 r. premierowi Kataru podczas rozmowy z nim telefonicznej na godzinę przez zamknięciem przetargu na sprzedaż stoczni w Gdyni i w Szczecinie.(…)” , otrzymałem odpowiedź bezpośrednio dotyczącą mojego wniosku.

Zastępca Dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu Grzegorz Szymański poinformował mnie Załącznik 5:

„ Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Centrum Informacyjne Rządu Grzegorz Szymański Zastępca Dyrektora CIR-5506-75(2)12MJ Warszawa, 30 maja 2012 r. Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Szanowny Panie, w odpowiedzi na wniosek z 11 maja 2012 r., skierowany do Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, zgodnie z informacjami Departamentu Spraw Zagranicznych KPRM, uprzejmie wyjaśniam, że 16 maja 2009 r. Prezes Rady Ministrów nie odbył rozmowy telefonicznej z premierem państwa Katar. Założenie z pytania nr 3 nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistości”
Źródło: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Centrum Informacyjne Rządu, CIR-5506-75(2)12MJ, pismo z dnia

30 maja 2012 r. Zastępcy Dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu G. Szymańskiego – Załącznik 5

Gdy informację red. W. Smoczyńskiego „W końcu Donald Tusk kazał połączyć się z premierem Kataru szejkiem Hamadem Bin Dżasimem Al-Sanim.” zinterpretowałem jako opisującą połączenie telefoniczne premiera D. Tuska z premierem Kataru i skierowałem wniosek do premiera D. Tuska, by sporządził i doręczył mi wyjaśnienie, jakie telefonicznie przekazał informacje premierowi Kataru, Zastępca Dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu G. Szymański poinformował mnie, „16 maja 2009 r. Prezes Rady Ministrów nie odbył rozmowy telefonicznej z premierem państwa Katar.”

Gdy natomiast pismem z dnia 2 kwietnia 2013 r. złożyłem wniosek, w którym posłużyłem się określeniem podanym przez red. W. Smoczyńskiego, tj . „połączenie”, Radca Szefa KPRM J. Izdebski wyjaśnił mi, że Departament nie ma obowiązku wytwarzania informacji.

A przecież adresatem mojego wniosku nie był „Departament”, ale premier D. Tusk. Red. W. Smoczyński nie podał, że w dniu 16 maja 2009 r. na godzinę przed zakończeniem przetargu „Departament” kazał się połączyć z premierem Kataru, lecz że premier Donald Tusk kazał się z nim połączyć. Departament nie wie, czy premier D. Tusk kazał się połączyć. Wie o tym premier D. Tusk.

Komentarz Radcy Jerzego Izdebskiego, że moje żądanie dotyczy artykułu kilka lat temu umieszczonego na łamach tygodnika „Polityka” nie ma znaczenia dla niniejszym zgłoszonej sprawy. Karalność przestępstwa popełnionego przez premiera D. Tuska ustaje pięć lat od czasu jego popełnienia, a jeśli śledztwo wykaże, że przekraczając uprawnienia i naruszając ustawę z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego premier nawiązał kontakt z libijskim handlarzem broni w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, po 15 latach /art. 101 K.k./.

Jeśli śledztwo wykaże, że informacja, iż w dniu 16 maja 2009 r., godzinę przed zamknięciem przetargu na sprzedaż stoczni w Gdyni i Szczecinie: „Donald Tusk kazał połączyć się z premierem Kataru szejkiem Hamadem Bin Dżasimem Al-Sanim. Kilkanaście minut później w systemie pojawiła się oferta Stiching Particulier Fonds Greenrights, spółki z Antyli Holenderskich, która ostatecznie wygrała przetarg na stocznie w Gdyni i Szczecinie.” , polega na prawdzie, tj. że D. Tusk rzeczywiście ingerował w przetarg prowadzony z mocy ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. z dnia 29 grudnia 2008 r.) przez niezależnego Zarządcę kompensacji, to działanie Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska wyczerpuje znamiona czynu typizowanego jako przestępstwo w art. 231 § 1 Kodeksu karnego.

Wnoszę, jak na wstępie.

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Ministerstwo Skarbu Państwa Biuro Kontroli Warszawa, Sprawa: BK-WG-051-46/12 Pismo: MSP/BK/1316/12, pismo z dnia 24 maja 2012 r. Dyrektora Biura Kontroli Irminy Jabłońskiej

2. Ustawa z dnia 19 grudnia 2008 r. o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla polskiego przemysłu stoczniowego (Dz. U. 2008 r. Nr 233, poz. 1569).

3. Wawrzyniec Smoczyński, „Emirat na gazie”; „POLITYKA” nr 32, 8 sierpnia 2009r., s. 34

4. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Departament Skarg, Wniosków i Obsługi Rady do Spraw Uchodźców Warszawa, Nr DSWRU-571-1415/09-(151)13/JI, pismo z dnia 06 maja 2013 r. Radcy Szefa KPRM Jerzego Izdebskiego

5. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Centrum Informacyjne Rządu, CIR-5506-75(2)12MJ, pismo z dnia 30 maja 2012 r. Zastępcy Dyrektora Centrum Informacyjnego Rządu G. Szymańskiego