Cieszyn, 10.XI.2010

Sąd Okręgowy
w Krakowie

Pozew w trybie wyborczym

Powód: Adam Słomka
Pełnomocnik Wyborczy KWW POLSKI KIERUNEK
oraz kandydat w wyborach
Katowice, ul. 3 Maja 35 p. 2

Pozwany: Gazeta Wyborcza - Kraków
Gazeta Wyborcza 31-009 Kraków ul. Szewska 5

Na podstawie art. 72 ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw (ustawa z dnia 16 lipca 1998 r.) w związku z rozpowszechnianiem informacji nieprawdziwych przez Sąd Rejonowy w Myślenicach oraz małopolską „Gazetę Wyborczą” z dnia 05.XI.2010 r. w artykule pt. ” Przymusowe badania dla byłego działacza KPN” wnoszę o wydanie następujących orzeczeń:

1/ nakazania krakowskiej redakcji „Gazety Wyborczej” sprostowania nieprawdziwych informacji w miejscu i wielkością analogiczną (w rozumieniu prawa prasowego) lub nakazania publikacji odpowiedzi na stwierdzenia naruszające dobra osobiste;

2/ nakazanie zamieszczenia przeprosin wobec Adama Słomki

3/ nakazania uczestnikowi postępowania Sądowi Rejonowemu w Myślenicach wpłacenia kwoty 10.000 złotych na rzecz instytucji charytatywnej Caritas Polska

UZASADNIENIE

W tekście „Gazety Wyborczej” zamieszczono 05.XI.2010 r. artykuł pt. ” Przymusowe badania dla byłego działacza KPN” znajduje się szereg nieprawdziwych informacji dotyczących kandydata na radnego Adama Słomki. Jest to klasyczny przykład specyficznej agitacji wyborczej tzw. „czarnej propagandy”. Nawet z nazwy gazety wynika, że jest to materiał wyborczy redakcji nastawionej głównie na wpływanie na wybory.
Cała wymowa tekstu ma charakter kłamliwy i szkalujący Adama Słomkę.

Publikacja tekstu „Gazety Wyborczej” w okresie kampanii jest wynikiem rozpowszechnienia przez Sąd Rejonowy w Myślenicach informacji o zarządzeniu przymusowego doprowadzenia Adama Słomki na badania psychiatryczne (które jest w sposób oczywisty bezzasadne).

Jak doszło do tej sytuacji?

Jako poseł na Sejm RP w I, II i III kadencji nie interesowałem się szczegółowo sytuacją w sądownictwie (poza organizowaniem protestów i okupacji Kolegiów ds. wykroczeń co ułatwiło ich likwidację). Spowodowane to było dramatycznymi przeżyciami w sądach i więzieniach PRL.

Przez 10 lat zajmowałem się implementacją prawa III RP do standardów Rady Europy pracując w Strasburgu. Zdziwiło mnie tylko, że przez 12 lat procesu Sąd Okręgowy w Katowicach systematycznie uniewinnia zbrodniarzy komunistycznych winnych masakry na kopalni „Wujek”. Jako obserwator tego procesu (i zarazem wysłannik Rady Europy na Białoruś) zacząłem stopniowo dostrzegać jawne łamanie europejskich norm. Szczęśliwie konsekwentna postawa Sadu Apelacyjnego w Katowicach, który uchylał skandaliczne wyroki Sądu I instancji zamknęły wreszcie skazaniem sprawę morderców z KWK „Wujek”.

W trakcie kampanii wyborczej na urząd Prezydenta RP w 1995 r. stałem się obiektem represji ze strony policji i prokuratury. Konkretnie, funkcjonariusze wydziału ds. walki z korupcją Komendy Wojewódzkiej Policji w Katowicach (zarazem byli oficerowie SB PRL) dokonali rewizji w moim mieszkaniu i w biurze KPN pod zmistyfikowanym zarzutem „korupcji wyborczej”. Zostałem zatrzymany (zgodnym zdaniem Sądu Rejonowego, Sadu Okręgowego w Gliwicach oraz Apelacyjnego w Katowicach – „całkowicie bezprawnie i merytorycznie bezzasadnie”, sygn. IV Ko 33/09). Niemniej stałem się ponownie obiektem systematycznych jawnie bezprawnych praktyk ze strony znanych funkcjonariuszy śląskiego wymiaru sprawiedliwości (raczej stalinogordzkiego wymiaru niesprawiedliwości).

Kompletując dokumentację postępowania wszczętego przez pion śledczy Instytutu Pamięci Narodowej w przedmiocie uczynienia bezkarnym płk. SB Z.Zygadłę, który zabił moją mamę Krystynę (w 1986 r), natrafiłem na ukrywane dowody przestępczej działalności kierownictwa MSW oraz Sadu Rejonowego i Wojewódzkiego w Katowicach. Równolegle wobec niektórych sędziów i prokuratorów złożyłem zawiadomienie o popełnieniu przestępstw na moją szkodę oraz wymiaru sprawiedliwości. Prokuratura odmówiła wszczęcia śledztwa. Decyzją Sadu Najwyższego zażalenie rozpatrywał Sąd Rejonowy w Krakowie, który uchylając postanowienie prokuratury umożliwił w konsekwencji złożenie subsydiarnego aktu oskarżenia (m.in. przeciwko prezesowi Sądu Rejonowego Katowice-Zachód K.Hejoszowi).

Równolegle niejako w odpowiedzi Adam Słomka został aresztowany przez Wydział Cywilny Sądu Rejonowego Katowice-Zachód 17 lipca 2008 (kilka minut po uniewinnieniu w procesie karnym przed Sądem Rejonowym Katowice-Wschód w procesie o akcie oskarżenia identycznie spreparowanym jak wszystkie inne).

Postanowienie Wydział Cywilnego Sądu Rejonowego Katowice-Zachód o „ukaraniu aresztem za niestawiennictwo na posiedzeniu” nie było opatrzone klauzulą wykonalności, nie przywoływało JAKIEJKOLWIEK PODSTAWY PRAWNEJ, nie posiadało elementarnych cech dokumentu np. brakowało pieczęci oraz przy okazji... odnosiło się do osoby o innych danych personalnych (sic!)

Na podstawie tego jawnie nielegalnego postanowienia zostałem następnie osadzony w Areszcie Śledczym (kodeks karny wykonawczy nakazuje ukaranych karą porządkową umieszczać w najlżejszym rygorze - półotwartych ośrodków penitencjarnych). Byłem więc bezprawnie osadzony w najsurowszym rygorze izolacyjnym aresztu (cięższego niż więzienie) tj. w izolatce, rewizje osobiste dokonywano przy każdorazowym opuszczaniu celi, przez tydzień odmawiano mi prawa do telefonowania, bez prawa do korzystania z biblioteki, bez prawa do adwokata, nawet bez dostępu do kodeksu cywilnego i bez dostępu do akt nieznanej mi sprawy cywilnej, itp.

Zostałem umieszczony w chronionej części aresztu śledczego wydzielonej dla współpracowników policji (konfidentów). Stąd miałem „przyjemność zapoznać” w areszcie skruszonych gangsterów „Krakowiaka”.

Bandytom tym funkcjonariusze publiczni zlecili w lipcu 2008 roku pobicie A.Słomki w więziennej łaźni celem zastraszenia. Analogiczny napad zorganizowało MSW wobec mnie w 1985 r. w areszcie śledczym na ul. Rakowieckiej (jest to przedmiotem śledztwa prokuratorów IPN). Złożyłem w tej sprawie do Naczelnika Aresztu w Katowicach zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Prokuratura odmówiła jego wszczęcia, lecz sąd uchylił to postanowienie nakazując wykonanie niezbędnych czynności. Wbrew stanowisku sądu katowicka prokuratura nawet nie przesłuchała mocodawców ani nawet sprawców zdarzenia. Za to 19 lutego 2009 r. Prokuratura Okręgowa w Katowicach w postępowaniu o sygn. V Ds 85/08/S na podstawie donosu gangsterów przedstawiła zarzut wobec Adama Słomki o wynajęcie bandytów „Krakowiaka” (jawnych współpracowników CBS i prokuratury, przebywających w areszcie śledczym) celem ciężkiego pobicia oraz zabójstwa (cyt. za aktem oskarżenia.:„wysłania do piachu”) SSO Prezesa Sądu Rejonowego Katowice Zachód K.Hejosza. Prokuratura zleciła także funkcjonariuszom Wydziału Zabójstw Komendy Wojewódzkiej Policji przeszukanie mieszkania A.Słomki

Pomijając całkowitą absurdalność tego prowokacyjnego oskarżenia zmistyfikowanego przez zorganizowaną grupę przestępczą kierująca ważnymi elementami wymiaru niesprawiedliwości w Katowicach, należy zauważyć, iż prokurator zamiast chronić prominentnego sędziego przed „poważnym” zagrożeniem utraty zdrowia i życia, adekwatnym środkiem zapobiegawczym, tj. aresztem tymczasowym – zdecydował się jedynie na dozór policji oraz przeszukanie mieszkania „podejrzanego” (bez rewidowania osoby) nie informując nawet policjantów czego mają szukać!

To skandal i jawne lekceważenie bezpieczeństwa sędziów (jeżeli oskarżenie traktować merytorycznie). W każdej sytuacji jest to poważna sprawa – jeżeli jeden z przywódców opozycyjnej Konfederacji Polski Niepodległej, działającej od 30 lat jawnie w formule „bez użycia przemocy” wynajmuje gangsterów by zabić sędziego to jest to bardzo poważny, precedensowy w Unii Europejskiej przypadek. A jeżeli jest to prowokacja wpływowych śląskich funkcjonariuszy publicznych (prokuratorów, policjantów, sędziów, itp.) przeciwko liderowi demokratycznej opozycji, kandydatowi w wyborach, pełnomocnikowi wyborczemu - to ta sprawa jest jeszcze bardziej poważna, choć jej mechanizm jest dobrze znany (patrz np. akta SB i sądów PRL z IPN dot. K.Świtonia, A.Słomki, „inwigilacji prawicy”) oraz książka Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego III RP prof. Adama Strzembosza pt. „Sędziowie warszawscy w czasie próby 1981–1988”, Warszawa 2005.

Nie uprzedzając faktów, poprzestaniemy obecnie na przypomnieniu, iż w Sądzie Rejonowym w Pszczynie znaleźli się sędziowie, którzy poznali się na tej żałosnej prowokacji „aktu oskarżenia” i postanowieniem z dnia 2 marca 2010 o sygn. II Kp 256/09 uznali przeszukanie za bezzasadne oraz odmówili zastosowania jakiegokolwiek środka zapobiegawczego, nawet „dozoru policyjnego” (sygn.II Kp 257/09). O tych faktach Sąd w Myślenicach nic nie wie.

Zarządzeniem Sądu Najwyższego sprawa została przeniesiona poza teren Sądu Okręgowego w Katowicach, konkretnie do Myślenic (sygn. II K 702/09).

Sąd Rejonowy wyznaczył rozprawę już w trakcie obecnej kampanii wyborczej, tj. 28 września 2010. Sędzia Katarzyna Proksa-Kosek zapytała ustalając dane personalne A.Słomki o to czy był kiedykolwiek pobity. Gdy usłyszała w odpowiedzi: że „wielokrotnie byłem pobity , ostatni raz w 1986 r. co jest przedmiotem śledztwa IPN” – podjęła decyzję o skierowaniu bezprawnie oskarżonego na badanie psychiatryczne.

Postanowienie Sądu Rejonowego Myśleniach o wykorzystaniu zbrodniczych represji komunistycznych do dalszego prześladowania opozycji w wolnej Polsce po upływie ćwierćwiecza jest delikatnie mówiąc zastanawiające...

Na to postanowienie o skierowaniu na badanie psychiatryczne A.Słomka złożył 05.X.2010 zażalenie (tekst w załączeniu). Sąd Rejonowy zamiast je rozpoznać, odwołał termin rozprawy i zlecił policji doprowadzenie A.Słomki na badanie.

O tej decyzji sąd w Myślenicach powiadomił tylko dziennikarzy. Stąd informacje w mediach.

Na takie wielowarstwowe kłamstwo i bezprawie trzeba stanowczo reagować. Stąd niniejszy pozew.

Są też inni sędziowie, zacytujmy uzasadnienie prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30 września 2010 o zadośćuczynieniu za bezprawne działania policji i prokuratury (w kampanii prezydenckiej) : „Adam Słomka jest osobą publicznie rozpoznawalną, jako były poseł na Sejm i działacz opozycji w okresie PRL, nadal aktywny w życiu politycznym i społecznym. Jest oczywistym, że zatrzymanie takiej osoby w ustalonych okolicznościach wiązało się z dodatkowym pokrzywdzeniem, rzutując negatywnie na niezbędne w życiu publicznym zaufanie społeczne.”

W tym kontekście warto też przypomnieć depeszę Informacyjnej Agencji Radiowej i PAP z 26.09.2003 cyt.: Według prokuratury wojskowej, która wniosła kasację w sprawie A.Słomki - wydany w 1982 roku przez Wojskowy Sąd PRL we Wrocławiu wyrok skazujący był jawnie niesłuszny. "Działalność Adama Słomki nie była naganna moralnie, ona była aprobowana przez społeczeństwo, a więc nie można mówić, że celem aktywności Słomki było działanie na szkodę obywateli” powiedział prokurator pułkownik Jarosław Ciepłowski. Sąd Najwyższy całkowicie zgodził się z argumentacją prokuratora wojskowego oraz stwierdził: „ Adam Słomka był, można powiedzieć, przedstawicielem społeczeństwa i występował w obronie suwerenności państwa, poszanowania praw politycznych i obywatelskich, które były wtedy naruszane przez ówczesny system polityczny" - powiedział sędzia sprawozdawca Sądu Najwyższego - Marek Pietruszyński. Podkreślił, że: działalność Słomki była fragmentem podjętej przez niego walki o podstawowe prawa.”

Także w 1996 roku w wyniku rewizji nadzwyczajnej prokuratora i ministra sprawiedliwości Wiesława Chrzanowskiego Sąd Najwyższy oczyścił z zarzutów kierowania nielegalną organizacją (zorganizowaną grupą przestępczą, itp, itd.) całe kierownictwo Konfederacji Polski Niepodległej w tym Adama Słomkę.

Prawda zwycięży a przestępcy zostaną ukarani – to tylko kwestia determinacji, świadomości i organizacji narodu.

Czas najwyższy skutecznie napiętnować te represyjne praktyki rodem z PRL, wymaga tego ważny interes społeczny, elementarne standardy wolnych wyborów i elementarne zasady praworządności Rzeczpospolitej Polskiej i Unii Europejskiej.

Adam Słomka