opublikowano: 26-10-2010
Wniosek o podjęcie przez Rzecznika Praw Obywatelskich Rzeczypospolitej Polskiej Janusza Kochanowskiego wzruszenia prawomocnego zaocznego wyroku wydanego z oczywistym i rażącym naruszeniem prawa materialnego cz.2 dr Zbigniew KękuśJak
wielkiego idiotę by sam z siebie nie zrobił Andrzej Pogorzelski niefortunnie
sprawujący urząd Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej,
mnie się jednak bardzo przydał.
Oto
wszystkie, wybrane przeze mnie z odpowiedzi, jaką na interpelację Posła Z.
Wassermanna udzielił Zastępca Prokuratora Generalnego Andrzej Pogorzelski
Marszałkowi Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Bronisławowi Komorowskiemu cytaty
potwierdzające, że skazujący mnie wyrok został wydany z naruszeniem prawa
materialnego – patrz: strony
internetowe Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, interpelacja Posła Zbigniewa
Wassermanna, nr 11505, Załącznik 1
:
- „Ustosunkowując
się do tej /Posła
Z. Wassermanna – ZKE/ argumentacji, a także do pytań zawartych w
interpelacji, zauważyć należy, że zarzut wydania wyroku Sądu Rejonowego
w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06, z rażącym
naruszeniem art. 226 § 1 K.k. jest jak najbardziej trafny”.
- „W
tej sytuacji po wejściu w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, ponieważ
w omawianej sprawie znieważenie funkcjonariuszy publicznych przez oskarżonego
nie było dokonane podczas
wykonywania przez nich czynności służbowych, prokurator popierający
przed sądem wniesiony w dniu 12 czerwca 2006r. akt oskarżenia powinien
był złożyć na rozprawie wniosek o modyfikację kwalifikacji prawnej czynów
zarzucanych oskarżonemu poprzez wyeliminowanie z niej art. 226 § 1 K.k.,
czego jednak nie uczynił.”
- „Także
Sąd Rejonowy w Dębicy, rozpoznając sprawę pana Z.k. już po wejściu w
życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, powinien był wyeliminować
przepis art. 226 § 1 K.k. z przyjętej kwalifikacji jego czynów.”
- „Nie
ulega zatem wątpliwości, że wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy przypisujący
oskarżonemu popełnienie przestępstw przy zastosowaniu kumulatywnej
kwalifikacji prawnej z art. 226 § 1 K.k. i art. 212 § 2 K.k. naruszał
rażąco prawo materialne.”
- „W
niniejszej sprawie bezsporne jest, że doszło do innego rażącego
naruszenia prawa materialnego (…).”
A potem
… ubzdurał sobie – bo tak mu było wygodnie - Zastępca Prokuratora
Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej, że Poseł Zbigniew Wassermann złożył
w jego interpelacji wniosek o wniesienie przez Prokuratora Generalnego kasacji
na moją korzyść od skazującego mnie wyroku i wyjaśniał, jak następuje -
patrz: strony internetowe Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, interpelacja Posła
Zbigniewa Wassermanna, nr 11505, Załącznik
1:
- „Po
wnikliwym zbadaniu akt nie dopatrzono się jednak istnienia podstaw prawnych
z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia kasacji na korzyść skazanego.”
- „Z
przedstawionych względów, pomimo wydania wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy
z rażącym naruszeniem przepisu prawa materialnego, brak jest podstaw
prawnych z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia od tego orzeczenia skargi
kasacyjnej na korzyść pana Z.K.”
Ubolewać
należy, że znajomość Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej
Andrzeja Pogorzelskiego Kodeksu Postępowania Karnego kończy się na jego
artykule 523 § 1.
Zastępca
Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Pogorzelski udzielił
Marszałkowi Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej odpowiedzi na niezłożony przez
Posła Zbigniewa Wassermanna w jego interpelacji w sprawie skazującego mnie
wyroku.
Co więcej nawet oddalił A. Pogorzelski ten, wymyślony przez niego samego
wniosek.
Obecnie
zaprezentuję, jakich użył Zastępca Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej
Polskiej Andrzej Pogorzelski argumentów, celem poinformowania Marszałka Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego, że postanowił oddalić
niezłożony przez Posła Z. Wassermanna wniosek o wniesienie kasacji na moją
korzyść od skazującego mnie wyroku sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy
Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r.
Oto te
argumenty - patrz: strony internetowe Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
interpelacja Posła Zbigniewa Wassermanna, nr 11505, Załącznik 1:
„Wyrok Sądu
Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. sygn. akt II K 451/06, nie został
zaskarżony przez strony w drodze wniesienia zwykłych środków odwoławczych
(apelacji) i wobec tego uprawomocnił się z tą wadą. Przeprowadzone w
Biurze Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej badanie akt przedmiotowej
sprawy pod kątem istnienia podstaw z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia do Sądu
Najwyższego nadzwyczajnego środka zaskarżenia – kasacji, na korzyść pana
Z.K. od wymienionego orzeczenia wykazało, iż brak jest ku temu podstaw.
W myśl art. 523 § 1 K.k. kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień
wymienionych w art. 439 K.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa
materialnego, niespełniony jednak został drugi z wymienionych w art. 523 § 1
K.p.k. warunków wniesienia kasacji, a mianowicie istotny wpływ owego innego
naruszenia prawa na treść orzeczenia.
Wprawdzie w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego Sąd Rejonowy w Dębicy
nie miał podstaw do uznania, że oskarżony dopuścił się zachowania
wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 226 § 1 K.k., ale jednocześnie
miał podstawy prawne do skazania pana Z.K. gdyż te same jego zachowania
wyczerpywały znamiona występków z art. 212 § 2 K.k.
Zaistniałe
naruszenie nie miało także wpływu na wymiar orzeczonych wobec pana Z.K. kar
jednostkowych oraz kary łącznej.
Podstawą
wymiaru kary za przypisane panu Z.K. przestępstwa z art. 212 § 2 K.k. w zbiegu
z art. 226 § 1 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. był przepis
art. 212 § 2 K.k. przewidujący surowsze zagrożenie karą. Przestępstwo z
art. 226 § 1 K.k. jest bowiem zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności
albo pozbawienia wolności do roku, natomiast przestępstwo z art. 212 § 2 K.k.
jest zagrożone karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności
do lat 2.
Mimo wielości
popełnionych przestępstw, bowiem oprócz piętnastu przestępstwa o wskazanej
wyżej kwalifikacji prawnej uznano pana Z.K. również za winnego popełnienia
przestępstwa z art. 226 § 3 K.k., w zw. z art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 11
§ 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k., a także przestępstwa z art. 241 § 2 K.k. w
zw. z art. 12 K.k., orzeczono za każde z nich kary rodzajowo najłagodniejsze,
bo kary grzywny.
Wymierzona
kara łączna grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych grzywny nie może być również
oceniana jako surowa, bowiem górną granicę kary łącznej grzywny ustawodawca
określił na 540 stawek łącznych.
Podkreślenia wymaga, że uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy nie
zostało sporządzone i wobec tego nie można stwierdzić, czy istotnie sąd
przy wymiarze tak kar jednostkowych, jak i kary łącznej uwzględnił fakt popełnienia
przez pana Z.K. przestępstw z art. 212 § 2 K.k. w zbiegu z art. 226 § 1 K.k.
przy ocenie szkodliwości społecznej jego czynów, względnie aby uznał to za
okoliczność obciążającą.
Sama natomiast wysokość wymierzonych kar, orzeczonych w dolnych granicach
ustawowego zagrożenia, nie pozwala na wnioskowanie, że sąd z uwagi na przyjęcie
kumulatywnej kwalifikacji prawnej czynów pana Z.K. stwierdził ich większą
szkodliwość społeczną czy też ich karygodność.
Brak jest więc
możliwości wykazania w skardze kasacyjnej, iż przy prawidłowym
zakwalifikowaniu czynów przypisanych panu Z.K., czyli bez zastosowania art. 226
§ 1 K.k., wymierzona kara byłaby niższa.
Niewyeliminowanie
z kwalifikacji prawnej czynów oskarżonego art. 226 § 1 K.k. nie ma też
znaczenia dla okresu zatarcia skazania czy przyjęcia w późniejszym czasie
recydywy, gdyż orzeczono wobec oskarżonego karę grzywny, a nie karę
pozbawienia wolności.
Nie można również
nie zauważyć, iż uchylenie kwestionowanego wyroku w trybie przepisów o
kasacji, wobec braku podstaw do kwestionowania słuszności samego skazania oraz
wymiaru orzeczonej kary, spowodowałoby zwrot sprawy do ponownego rozpoznania wyłącznie
w celu wyeliminowania art. 226 § 1 K.k. z przyjętej kwalifikacji prawnej czynów
i w konsekwencji wydanie nowego wyroku skazującego na taką samą karę, którego
zatarcie nastąpiłoby później, a tę okoliczność trudno uznać za działającą
na korzyść skazanego.
Z przedstawionych względów, pomimo wydania wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z
rażącym naruszeniem przepisu prawa materialnego, brak jest podstaw prawnych z
art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia od tego orzeczenia skargi kasacyjnej na korzyść
pana Z.K.”
Jakkolwiek
cała odpowiedź Zastępcy Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej
Andrzeja Pogorzelskiego na interpelację Posła Z. Wassermanna w sprawie wyroku
sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma z dnia 18.12.2007r. skazującego
mnie z art. 226 § 1 i inne nadaje się do kosza na śmieci ponieważ prokurator
Andrzej Pogorzelski rozpoznał nią i oddalił nie zgłoszony przez Posła Z.
Wassermanna wniosek o wniesienie kasacji na moją korzyść od tego wyroku
wskazać należy, że prokurator A. Pogorzelski z tej przyczyny odmówił
wniesienia kasacji od tego, uznanego nawet przez samego A. Pogorzelskiego za rażąco
naruszający prawo materialne wyroku, że sędzia Tomasz Kuczma zastosował zdaniem prokuratora A. Pogorzelskiego wobec mnie … łagodny wymiar
kary.
Paranoja.
Wskazać
należy, że Zastępca Prokuratora Generalnego Andrzej Pogorzelski rozpoznał
niezłożony przez Posła Z. Wassermanna wniosek o wniesienie kasacji na moją
korzyść od wyroku SSR T. Kuczma mimo, że od tego wyroku kasacja raczej nie
przysługuje.
Jak stanowi bowiem art. 523 § 4 KPK:
„Kasację
na korzyść można wnieść jedynie w razie skazania oskarżonego za przestępstwo
lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego
zawieszenia jej wykonania.”
A przecież
A. Pogorzelski sam uzasadnił oddalenie przez niego niezłożonego przez Posła
Z. Wassermanna wniosku o wniesienie kasacji na moją korzyść od wyroku SSR T.
Kuczma … łagodnym wymiarem kary, nałożonej na mnie przez SSR T. Kuczma.
Gdyby rzeczywiście nie można było
wnieść kasacji od skazującego mnie wyroku
SSR T. Kuczmy z tej przyczyny, że SSR T. Kuczma nie skazał mnie na karę
pozbawienia wolności lecz karę grzywny – w dodatku zdaniem Z. Pogorzelskiego
niską – to A. Pogorzelski, który w odpowiedzi dla Marszałka Sejmu Bronisława
Komorowskiego na interpelację Posła Z. Wassermanna rozpoznał niezłożony
przez Posła Z. Wassermanna w jego interpelacji wniosek o wniesienie kasacji na
moją korzyść od wyroku SSR T. Kuczma, okazał by się nie tylko obrońcą
niedouczonego idioty, SSR T. Kuczmy ale … jeszcze większym – z racji
sprawowanego urzędu - od SSR T. Kuczmy niedouczonym idiotą.
Jak
wspomniałem pożyteczny mimo wszystko okazał się dla mnie Zastępca
Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Pogorzelski.
Wielokrotnie, na 6-u stronach jego odpowiedzi z dnia 12.10.2009r. na interpelację
Posła Z. Wassermanna, potwierdził, że skazujący mnie wyrok sędziego Sądu
Rejonowego w Dębicy SSR Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r. rażąco
naruszył prawo materialne.
Potwierdził,
że sędzia, który uczynił mnie przestępcą, SSR Tomasz Kuczma jest
niedouczonym idiotą, który ścigał mnie od listopada 2006r. i skazał w
grudniu 2007r. – tj. przez 14 miesięcy - z rażącym naruszeniem prawa
materialnego.
Nie tylko
z tej przyczyny okazał mi się przydatny prokurator Andrzej Pogorzelski.
Otóż poświadczył w wydanej przez niego odpowiedzi na interpelację Posła Z.
Wassermanna, że:
- „Wyrok
Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. sygn. akt II K 451/06,
nie został zaskarżony przez strony w drodze wniesienia zwykłych środków
odwoławczych (apelacji) i wobec tego uprawomocnił się z tą wadą.”
- „Podkreślenia
wymaga, że uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy nie zostało
sporządzone (…).”
Nie
wiem, co chciał przez to powiedzieć Zastępca Prokuratora Generalnego Andrzej
Pogorzelski.
Chyba tylko to, że on broni niedouczonego idioty przed wzruszeniem wydanego
przez niego wyroku, bo skazujący mnie wyrok SSR T. Kuczma z dnia 18.12.2007r.
uprawomocnił się z wadą prawną, której jedynym sprawcą był … sam SSR
Tomasz Kuczma.
Gdyby
rzetelnie zapoznał się A. Pogorzelski z aktami sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy
do sygnatury II K 451/06 zanim udzielił Marszałkowi Sejmu B. Komorowskiemu
odpowiedzi na interpelację Posła Zbigniewa Wassermanna wiedział by o tym.
Wyrok
SSR T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r. … „uprawomocnił
się z tą wadą”, tj. „nie
został zaskarżony” przeze mnie i „uzasadnienie
wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy nie zostało sporządzone” ponieważ
SSR Tomasz Kuczma nie wezwał mnie na rozprawę, podczas której wydał skazujący
mnie wyrok, ani mnie o tej rozprawie nie zawiadomił.
Wydał
skazujący mnie wyrok zaocznie, ani raz mnie nie przesłuchując.
Długo
nie dowiedziałbym się najpewniej o skazującym mnie wyroku SSR T. Kuczma z
dnia 18.12.2007r., gdybym pismem z dnia 9 stycznia 2008r. nie złożył wniosku
o … wyłączenie SSR T. Kuczmy.
Pismem do
Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 9 stycznia 2008r. złożyłem wniosek :
„Wniosek o
wyłączenie - z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości Rzeczypospolitej
Polskiej - sędziego Tomasza Kuczma, w związku z ujawnioną przez niego chorobą
psychiczną i towarzyszącymi jej objawami/objawieniami.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06 wniosek Z. Kękusia z dnia
9
stycznia 2008r. o wyłączenie SSR T. Kuczma.
Podstawą dla złożonego przeze mnie wniosku było oszustwo, jakiego dopuścił
się SSR T. Kuczma polecając dokonanie w doręczonym mi w dniu 3 grudnia 2007r.
protokole z rozprawy prowadzonej przez niego w dniu 27 września 2007r. zapisu:
„(…)
Przewodniczący /SSR T. Kuczma – ZKE/ zarządził
postępowanie dowodowe oraz pouczył oskarżonego o przysługującym mu
prawie zadawania pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co
do każdego dowodu (art. 386 § 2 kpk)”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, protokół
z rozprawy w dniu 27 września 2007r.
SSR
T. Kuczma nie mógł mi udzielić podczas rozprawy prowadzonej przez niego w Sądzie
Rejonowym w Dębicy w dniu 27 września 2007r. pouczenia ponieważ przez cały
dzień 27.09.2007r. ja przebywałem w pracy w odległym od Dębicy o ponad 500
km Swarzędzu.
Stąd
moja informacja dla Sądu Rejonowego w Dębicy, że ja się „objawiłem”
temu niedouczonemu idiocie.
W
odpowiedzi na mój wniosek o wyłącznie SSR T. Kuczmy otrzymałem
zawiadomienie, że T. Kuczma wydał już w sprawie przeciwko mnie w dniu 18
grudnia 2007r. wyrok oraz, że ten wyrok zdążył się uprawomocnić:
”Dębica
dnia 15.01.2008r. Sygn. akt II K 451/06 Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II
Karny zawiadamia, że zarządzeniem z dnia 15.01.2008r. Przewodniczącego Wydziału
II Karnego Sądu Rejonowego w Dębicy, Pana wniosek z dnia 14.01.2008r. (data wpływu
do Sądu) o wyłączenie SSR – Tomasza Kuczmy od rozpoznania sprawy
pozostawiono w aktach sprawy bez dalszego biegu – jako bezprzedmiotowy. Postępowanie
w sprawie zostało bowiem zakończone wyrokiem z dnia 18.12.2007r. Wyrok w tej
sprawie jest prawomocny. Na zarządzenie Sędziego Sekretarz Jedynak”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt IIK 451/06 pismo do Z. Kękuś z dnia
15.01.2008r.
Natychmiast
po otrzymaniu pisma z dnia 15 stycznia 2008r., pismem z dnia 6 lutego 2008r. złożyłem:
„Wniosek
o doręczenie mi wyroku w sprawie do sygn. akt II 451/06 z dnia 18 grudnia
2007r. wraz z uzasadnieniem.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt IIK 451/06 pismo Z. Kękusia z dnia 6
lutego
2008r.
Wniosek
ten oddalił SSR T. Kuczma zarządzeniem z dnia 7 lutego 2008r., w którym podał:
”Sygn.
akt II K 451/06 Zarządzenie dnia 7 lutego 2008r. Sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy
Tomasz Kuczma:
w sprawie Zbigniewa Kękusia
oskarżonego
o przestępstwa z art. 226 § 1 kk i inne
w przedmiocie
wniosku Zbigniewa Kękusia z dnia 6 lutego 2008r. o sporządzenie i doręczenie
uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. na
podstawie art. 422 § 3 kpk zarządził odmówić przyjęcia wniosku
Uzasadnienie
Zbigniew Kękuś
w dniu 6 lutego 2008r. (data nadania pisma na poczcie) wniósł o doręczenie mu
wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. z uzasadnieniem.
Wniosek nie
może zostać uwzględniony.
Zgodnie z treścią
art. 422 § 1 kk wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku i jego
doręczenie, a który to wniosek otwiera drogę do wniesienia apelacji, może
zostać złożony przez stronę postępowania (w tym przez oskarżonego) w
terminie zawitym 7 dni od daty ogłoszenia wyroku.
Wyrok w
niniejszej sprawie został wydany i ogłoszony dnia 18 grudnia 2007r. po
przeprowadzeniu i zamknięciu sprawy w tym samym dniu. Na rozprawę oskarżony
został w prawidłowy sposób wezwany, jednak nie stawił się i nie
usprawiedliwił swojej nieobecności.
W związku z
tym Sąd wydał postanowienie o prowadzeniu rozprawy mimo nieobecności oskarżonego.
Mając powyższe
na uwadze, termin do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie
uzasadnienia wyroku upłynął w dniu 27 grudnia 2007r. (bowiem dni 25 i 26
grudnia 2007r. były dniami wolnymi od pracy – art. 123 § 3 kpk). Wniosek o
sporządzenie uzasadnienia wyroku w wyżej wskazanym terminie nie został złożony,
nie zostało więc przez Sąd sporządzone uzasadnienie wyroku.
Ponieważ
Zbigniew Kękuś wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku złożył
w dniu 6 lutego 2008r., a więc po upływie terminu wskazanego w art. 422 § 1
kpk, na podstawie art. 422 § 3 kpk należało odmówic przyjęcia takiego
wniosku. Za zgodność z Sekretarz Maria Smoczyńska.
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, Zarządzenie
sędziego Tomasza Kuczma z dnia 7 lutego 2008r.
Wskazać należy, że w protokole z rozprawy w dniu 18 grudnia 2007r. polecił
wpisać sędzia T. Kuczma –
”Nie
stawił się oskarżony Zbigniew Kękuś – prawidłowo wezwany.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, protokół
z rozprawy, prowadzonej przez sędziego T. Kuczma w dniu 18 grudnia 2007r.
W następnym
zdaniu tego samego protokołu polecił jednak sędzia T. Kuczma zaprotokołować:
”Na
podstawie art. 376 2 Sąd postanowił prowadzić rozprawę, mimo nieobecności
oskarżonego, albowiem prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy nie
stawił się i nie usprawiedliwił swojej nieobecności.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, protokół
z rozprawy, prowadzonej przez sędziego T. Kuczma w dniu 18 grudnia 2007r.
SSR T.
Kuczma potwierdził, że sam nie wiedział zatem, czy mnie wezwał na rozprawę,
którą miał prowadzić w dniu 18 grudnia 2007r., czy też mnie o niej
zawiadomił.
Gdyby
mnie SSR T. Kuczma wezwał na rozprawę, którą miał prowadzić w dniu
18.12.2007r. lub gdyby mnie o niej zawiadomił, to ja zażądałbym doręczenia
mi protokołu z tej rozprawy oraz ewentualnie wydanego wtedy wyroku.
Zachowałbym się dokładnie tak samo,
jak w przypadku rozprawy, którą SSR T. Kuczma prowadził w dniu 27.09.2007r.
Ponieważ
mnie na nią wezwał SSR T. Kuczma, zażądałem doręczenia mi protokołu z
niej i ewentualnie wydanego wtedy wyroku.
Otrzymałem
w.w. protokół, z zapisem w nim, że: „(…)
Przewodniczący /SSR T. Kuczma – ZKE/ zarządził
postępowanie dowodowe oraz pouczył oskarżonego o przysługującym mu
prawie zadawania pytań osobom przesłuchiwanym oraz składania wyjaśnień co
do każdego dowodu (art. 386 § 2 kpk)”
mimo, że
ja nie uczestniczyłem rozprawie w dniu 27.09.2007r.
Wskazać
należy, że w związku z w.w. pismem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 15
stycznia 2008r. złożyłem także pismem z dnia 11 lutego 2008r. wniosek:
„Wniosek
– na podstawie art. 126 § 1 Kodeksu Postępowania Karnego o przywrócenie
terminu na zaskarżenie wyroku z dnia 18 grudnia 2007r. w sprawie do sygn. akt
II K 451/06.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06,
Wniosek Z. Kękuś z dnia 11 lutego 2008r.
SSR T.
Kuczma oddalił go postanowieniem wydanym w dniu 19 lutego 2008r. o treści:
Sygn. akt II K 451/06 POSTANOWIENIE Dnia 19 lutego 2008r. Sąd
Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny w składzie Przewodniczący SSR Tomasz
Kuczma Protokolant Maria Smoczyńska Przy udziale Prokuratora – po rozpoznaniu
w sprawie przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi oskarżonemu o przestępstwa z art.
226 § 1 kk i inne z wniosku Zbigniewa Kękusia o przywrócenie terminu do złożenia
wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy
z dnia 18 grudnia 2007r. na podstawie art. 126 § 1 kpk postanawia nie uwzględnić
wniosku i odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie
i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia
2007r.
Uzasadnienie:
Zbigniew Kękuś w dniu 11.02.2007r. wniósł o przywrócenie terminu do zaskarżenia
wyroku. Ponieważ do zaskarżenia wyroku konieczne jest sporządzenie i doręczenie
stronie postępowania odpisu wyroku z uzasadnieniem, wniosek Zbigniewa Kękusia
należy traktować, jako wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o
wykonanie takiej czynności przez Sąd. Świadczy o tym także stwierdzenie
zawarte we wniosku, że wyrok zostanie zaskarżony po jego doręczeniu.
W uzasadnieniu Zbigniew Kękuś podniósł, że wyrok został
wydany w czasie rozprawy w dniu 18 grudnia 1007r. podczas gdy nie doręczono mu
wezwania na rozprawę, przy czym wniosek o sporządzenie i doręczenie wyroku z
uzasadnieniem Zbigniew Kękuś wniósł w dniu 6.02.2008r.
Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie
i doręczenie uzasadnienia wyroku nie jest uzasadniony i nie może zostać uwzględniony.
Zgodnie z art. 126 § 1 kpk termin zawity może zostać przez sąd
przywrócony, jeżeli niedotrzymanie terminu nastąpiło z przyczyn od strony
niezależnych, a wniosek należy złożyć w terminie 7 dnia od daty ustania
przeszkody. Obowiązek wykazania takich przeszkód ciąży na osobie, która
wnosi o przywrócenie terminu.
Zbigniew Kękuś w żaden sposób zaś istnienia tych przeszkód
nie wykazał.
Zgodnie z treścią art. 422 § 1 kpk oskarżony może w
terminie 7 dnia od daty ogłoszenia wyroku złożyć wniosek o sporządzenie i
doręczenie uzasadnienia wyroku.
Wbrew twierdzeniom Zbigniewa Kękusia podniesionym we wniosku o
przywrócenie terminu, wezwanie na rozprawę, podczas której został ogłoszony
wyrok, zostało w prawidłowy sposób doręczone. Jak wynika ze zwrotnego
potwierdzenia odbioru, wezwanie odebrała w dniu 10.12.2007r. osoba uprawniona
do odbioru przesyłki, Wanda Kękuś – matka Zbigniewa Kękusia. Był on więc
o terminie rozprawy w prawidłowy sposób powiadomiony. Na rozprawę nie stawił
się nie usprawiedliwiają swojej nieobecności. Nie wskazał też żadnych
okoliczności, które uniemożliwiłyby mu zapoznanie się z czynnościami
wykonanymi przez Sąd na rozprawie w terminie 7 dnia od jej zamknięcia, co
pozwoliłoby oskarżonemu złożyć wniosek w terminie.
Nie istniała więc jakakolwiek przeszkoda do złożenia przez
oskarżonego wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku w
terminie.
Należy zwrócić uwagę, że w tym samym dniu Wanda Kękuś
odebrała skierowaną do Zbigniewa Kękusia przesyłkę zawierającą odpis
protokołu rozprawy z dnia 27.09.2007r., a które Z. Kękuś otrzymał, co
wynika z treści jego pisma z dnia 8.01.2008r.
Dodatkowo nie można uznać – nawet przy hipotetycznym przyjęciu,
jako prawidłowego twierdzenia Zbigniewa Kękusia, że nie był zawiadomiony o
terminie rozprawy w dniu 18.12.2007r. – iż wniosek o przywrócenie terminu do
złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku został złożony
z zachowaniem terminu określonego w art. 126 § 1 kpk. Jak wynika z pisma
Zbigniewa Kękusia z dnia 11.01.2008r. przesłanego do Sądu dnia 14.01.2008r
(k.3393) wiedział on wówczas o przeprowadzeniu przez Sąd rozprawy w dniu
18.12.2007r. Dysponował możliwością stawienia się w Sądzie i uzyskania
wiadomości o czynnościach dokonanych na rozprawie w dniu 18.12.2007r. Nawet
przy uwzględnieniu jego twierdzeń wiadomość o rozprawie niewątpliwe posiadał
już 11.01.2008r. i w terminie 7 dni mógł złożyć wniosek o przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku,
jednocześnie zgodnie z wymogami art. 126 § 1 kpk dopełniając jednocześnie
czynności, która miała być w terminie dokonana. Jednak z taki wnioskiem zwrócił
się do Sądu dopiero w dniu 11.02.2008r. Brak jest więc podstaw by 7-o dniowy
termin liczyć od dnia 4.02.2008r. doręczenia mu informacji o zarządzeniu
Przewodniczącej Wydziału II Karnego, na co powołuje się wnioskodawca
– przy czym powyższe zawiadomienie również odebrała Wanda Kękuś.
Mając powyższe na uwadze nie można uznać, iż niezachowanie
terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od strony, a więc wniosek o przywrócenie
terminu do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku
nie mógł być uwzględniony Pieczęć okrągła Sądu, Za zgodność z oryginałem
Sekretarz M. Smoczyńska.”
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06,
Postanowienie SSR Tomasza Kuczma z dnia 19 lutego 2008r.
SSR
Tomasz Kuczma jest nie tylko niedouczonym idiotą – co potwierdził Zastępca
Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Pogorzelski, poświadczając,
że SSR T. Kuczma wydał w dniu 18 grudnia 2007r. wyrok, który rażąco naruszał
prawo materialne, tj. był sprzeczny w wyrokiem TK sprzed … 14 miesięcy, tj.
z dnia 11.10.2006r. – ale także oszustem, który pozbawił mnie możności
obrony moich praw oraz zaskarżenia wyroku, który wydał w dniu 18 grudnia
2007r.
SSR
T. Kuczma wmówił mi, że przesyłkę listową poleconą zawierającą wezwanie
dla mnie do stawiennictwa na rozprawę w dniu 18 grudnia 2007r. odebrała w dniu
10 grudnia 2007r. moja matka.
Moja matka rzeczywiście – jak napisał T.
Kuczma w zacytowanym wyżej Postanowieniu z dnia 19 lutego 2008r. – odebrała
dwie przesyłki listowe polecone z Sądu Rejonowego w Dębicy.
Posiadały one numery nadania:
a.
71383009 4
b.
11214862 9
Ad. a.
W przesyłce o numerze 71383009 był, jak napisał T. Kuczma „Odpis
protokołu z rozprawy w dniu 27.09.2007r.”
Było w niej także pismo przewodnie z dnia 3 grudnia 2007r.,
podpisane przez sędziego T. Kuczma oraz Postanowienie sędziego T.
Kuczma z dnia 27 września 2007r. o oddaleniu mego wniosku o przekazanie sprawy
karnej przeciwko mnie innemu sądowi równorzędnemu.
Ad.
b.
W przesyłce listowej o numerze 11214862 9, nadanej przez Sąd
Rejonowy w Dębicy w dniu 22 listopada 2007r. i odebranej przez moją matkę także
w dniu 10 grudnia 2007r. nie było,
jak polecił napisać sędzia T. Kuczma w protokole z rozprawy, którą prowadził
w dniu 18 grudnia 2007r. zawiadomienia dla mnie o rozprawie w dniu 18 grudnia
2007r. ani wezwania na nią.
Było w niej „Zarządzenie
sędziego T. Kuczma z dnia 20 listopada 2007r. o
uznaniu za bezskuteczny mojego wniosku o doręczenie mi wyroku
z uzasadnieniem, protokołu z rozprawy w dniu 27 września 2007r. oraz odpisów
wydanych w tym dniu postanowień.”
Oto treść w.w. Zarządzenia sędziego Tomasza Kuczma z dnia
20 listopada 2007r. –
”Sygn.
akt II K 451/06 ZARZĄDZENIE Dnia 20 listopada 2007r. Sędzia Sądu Rejonowego w
Dębicy Tomasz Kuczma w sprawie Zbigniewa Kękusia oskarżonego o przestępstwa
z art. 226 § 1 kk i inne w przedmiocie uznania wniosku za bezskuteczny na
podstawie art. 120 § 2 kpk zarządził wniosek oskarżonego Zbigniewa Kękusia
o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem, protokołu z rozprawy z dn.
27.09.2007r. oraz odpisów wydanych w tym dniu postanowień uznać za
bezskuteczny.
Uzasadnienie
Oskarżony Zbigniew Kękuś złożył do Sądu Rejonowego w Dębicy
wniosek o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem, jeżeli taki został wydany
podczas rozprawy w dniu 27 września 2007r., odpisów postanowień, które zostały
wydane w tym dniu oraz odpisu protokołu rozprawy. Przewodniczący wezwał oskarżonego
o uzupełnienie braków formalnych przez uiszczenie opłaty po 6 złotych za każdą
stronę protokołu w terminie 7 dni pod rygorem uznania wniosku za bezskuteczny.
Powyższe wezwanie zostało oskarżonemu doręczone w dniu 30.10.2007r. W
zakreślonym terminie oskarżony opłaty
nie uiścił, więc jego wniosek w zakresie dot. odpisu
protokołu i postanowień należało uznać za bezskuteczny.
Bezskuteczny jest również jego wniosek o wydanie odpisu wyroku z
uzasadnieniem, bowiem w dniu 27.09.2007r. postępowanie nie zakończyło się, a
wyrok w sprawie Z. Kękusia nie został przez Sąd wydany.
Pouczenie:
Na powyższe zarządzenie przysługuje zażalenie do Sądu Okręgowego w
Rzeszowie za pośrednictwem Sądu Rejonowego Dębicy w terminie 7 dni od doręczenia
odpisu zarządzenia.
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, Zarządzenie
SSR T. Kuczma z dnia 20 listopada 2007r.
W dniu 20 listopada 2007r. sędzia Tomasz Kuczma wydał
zacytowane wyżej Zarządzenie, w którym odmówił mi doręczenia odpisu
Protokołu z rozprawy w dniu 27.09.2007r. i wydanych podczas tej rozprawy
postanowień, informując mnie, że W zakreślonym terminie
oskarżony opłaty nie uiścił, więc jego wniosek w zakresie dot.
odpisu protokołu /z
rozprawy dnia 27 września 2007r. – ZKE/ i
postanowień /z rozprawy dnia 27 września 2007r. – ZKE/ należało uznać za bezskuteczny.
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, Zarządzenie
SSR T. Kuczma z dnia 20 listopada 2007r.
Ten sam Tomasz Kuczma, który zarzucił mi, że nie dokonałem
opłaty w terminie, co czyni mój wniosek o doręczenie mi protokołu z rozprawy
w dniu 27.09.2007r. bezskuteczny, wysłał
mi … sam osobiście pisząc do niego pismo przewodnie z dnia 3 grudnia 2007r.
… protokół z rozprawy, którą prowadził w dniu 27.09.2007r. oraz wydane
podczas tej rozprawy postanowienie, którym poinformował mnie, że on prowadzi
sprawę przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości.
Fakt wysłania do mnie odpisu protokołu z rozprawy w dniu
27.09.2007r. potwierdził zresztą także sam T. Kuczma w w.w. zarządzeniu z
dnia 19 lutego 2008r., pisząc:
Należy zwrócić uwagę, że w tym samym dniu Wanda Kękuś
odebrała skierowaną do Zbigniewa Kękusia przesyłkę zawierającą odpis
protokołu rozprawy z dnia 27.09.2007r.,
Dowód:
Sąd Rejonowy w Dębicy, Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06,
Postanowienie SSR Tomasza Kuczma z dnia 19 lutego 2008r.
Sędzia
Tomasz Kuczma najwyraźniej sam nie wiedział, co robi.
Jakkolwiek skutecznie wmówił mi, że skutecznie doręczono
mi wezwanie na rozprawę w dniu 18 grudnia 2007r., tj. że odebrała je w dniu
10 grudnia 2007r. moja matka.
Okazał się skuteczny SSR T. Kuczma ponieważ to jemu dał
wiarę Sąd II instancji, tj. Sąd Okręgowy II Wydział Karny w Rzeszowie, który
postanowieniem wydanym w dniu 17 kwietnia w składzie SSO Tomasz Wojciechowski,
SSO Zdzisław Kulpa oraz SSR del do SO Marcin Świerk oddalił moje zażalenie
na postanowienie sędziego Tomasza Kuczma z dnia 19 lutego 2008r.
Sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie zacytowali w
uzasadnieniu do wydanego przez nich postanowienia SSR Tomasza Kuczmę.
Uznali,
że rację ma SSR Tomasz Kuczma, tzn., że ja …poddałem się, bo wiedząc o
rozprawie w dniu 18 grudnia 2007r. nie zażądałem doręczenia mi ewentualnie
wydanego wtedy wyroku, żeby go ewentualnie zaskarżyć.
W tym miejscu wskazać należy jednak, że jakiego stanowiska
nie prezentowałyby sam najbardziej zainteresowany bezproblemowym dla niego zakończeniem
sprawy przeciwko mnie SSR T. Kuczma oraz życzliwi mu sędziowie Sądu Okręgowego
w Rzeszowie art. 439 KPK stanowi: „ § 1. Niezależnie od granic
zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść
orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli:
(…) 11/ Sprawę rozpoznano podczas nieobecności oskarżonego, którego obecność
była obowiązkowa.”
W
pierwszym dla mnie wezwaniu, z dnia
19 lutego 2007r. do stawiennictwa na rozprawę główną w dniu 27 marca 2007r.
Sąd Rejonowy w Dębicy napisał, że moje stawiennictwo na rozprawie głównej
jest obowiązkowe.
A
jednak SSR T. Kuczma nie przesłuchał mnie ani raz.
Wydał skazujący mnie wyrok zaocznie.
Rozpoznał
sprawę podczas mej nieobecności mimo, że moje stawiennictwo było obowiązkowe.
Pozbawił
mnie możności obrony moich praw.
xxx
Wskazać
należy, że art. 17 KPK stanowi:
„Nie
wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy: (…) 11/ zachodzi inna
okoliczność wyłączająca ściganie”.
Taką
okolicznością jest w przypadku skazującego mnie wyroku SSR T. Kuczma, że rażąco
narusza on prawo materialne, będąc sprzecznym z wyrokiem TK z dnia
11.10.2006r.
Poświadczył
to kilkukrotnie Zastępca Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej
Andrzej Pogorzelski w odpowiedzi z dnia 12.10.2009r. na interpelację Posła Z.
Wassermanna - patrz: strony internetowe Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
interpelacja Posła Zbigniewa Wassermanna, nr 11505, Załącznik 1:
Wyjaśnił
jednak, że … nic się nie stało, bo ja dostałem przecież łagodny wymiar
kary.
Z całą
pewnością okolicznością wyłączającą ściganie mnie przez:
- prokuratora
Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosławę Ridan, która
w dniu 13 czerwca 2006r. wydała akt oskarżenia, którym oskarżyła mnie
o popełnienie w.w. przestępstw,
- sędziego
Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma, który skazał mnie za ich popełnienie
było,
że … ja nie jestem sprawcą czynów, o których popełnienie oskarżyła mnie
prokurator R. Ridan i za których sprawstwo skazał mnie SSR T. Kuczma.
Prokurator
R. Ridan oskarżyła mnie bowiem, a SSR T. Kuczma skazał za znieważenie i
zniesławienie wszystkich w.w. funkcjonariuszy publicznych i zniesławienie adw.
Wiesławy Zoll za pośrednictwem środka masowego komunikowania, Internetu, tj.
wskazanych przez prokurator R. Ridan w wydanym przez nią akcie oskarżenia
stron internetowych.
Wskazać
należy, że nawet Zastępca Prokuratora Generalnego Andrzej Pogorzelski
potwierdził w jego odpowiedzi z dnia 12.10.2009r. na interpelację Posła Z.
Wassermanna, że podstawą nałożonej na mnie kary był art. 212 § 2 K.k.
Przypomnę,
że art. 212 § K.k. stanowi:
„Jeżeli sprawca
dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego
komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo
pozbawienia wolności do lat 2.”
Wskazać
także należy, że pierwszym wydanym przez SSR T. Kuczmę postanowieniem w
prowadzonej przez niego sprawie karnej przeciwko mnie było postanowienie z dnia
5 listopada 2006r. o zwróceniu
prokurator R. Ridan akt sprawy przeciwko mnie w celu usunięcia istotnych braków
prowadzonego przez nią postępowania przygotowawczego.
Podał
w nim SSR T. Kuczma na czym polegać miały przestępstwa, których sprawstwo
zarzuciła mi prokurator R. Ridan oraz, że prokurator R. Ridan … nie
dostarczyła mu dowodów popełnienia przeze mnie tych przestępstw.
Napisał SSR T. Kuczma w wydanym przez niego w dniu 5 listopada 2006r.
postanowieniu:
„Sygn.
akt II K 451/06 Dnia 30 listopada 2006r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II
Karny w składziePrzewodniczący: SSR Tomasz Kuczma Protokolant (…) Przy
udziale Prokuratora – po rozpoznaniu w sprawie Zbigniewa Kękusia oskarżonego
o przestępstwa z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w
zw. z art. 12 kk, z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk, z art. 226 § 3 kk i
art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk oraz z art. 241 § 2
kk w zw. z art. 12 kkz urzędu w przedmiocie zwrotu sprawy prokuratorowi celem
uzupełnienia postępowania przygotowawczego na podstawie art. 345 § 1 kpk.
postanawia zwrócić sprawę przeciwko oskarżonemu Zbigniewowi Kękuś
Prokuratorowi Rejonowemu dla Krakowa
Śródmieścia-Wschód w celu usunięcia istotnych braków postępowania
przygotowawczego polegających na
– braku ustaleń dotyczących
danych osoby, która zamieszczała na stronach internetowych wskazane w akcie
oskarżenia pisma i czasu trwania publikacji tych pism
(…)
Uzasadnienie
Prokurator
Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód /Radosława Ridan
– ZKE/
wniósł do Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia akt oskarżenia
przeciwko Zbigniewowi Kękusiowi.
Postanowieniem
z dnia 27 października 2006r. Sąd Najwyższy – Izba Karna w Warszawie, na
podstawie art. 37 § 1 kpk przekazała sprawę oskarżonego Zbigniewa Kękusia
do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy.Prokurator oskarżył Zbigniewa Kękusia
o popełnienie szeregu przestępstw wyczerpujących znamiona przestępstw z art.
226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 §
2 kk w zw. z art. 12 kk przeciwko różnym osobom pokrzywdzonym:
Prezesowi Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Sędziom Sądu Apelacyjnego w Krakowie,
Prezesowi Sądu Okręgowego w Krakowie, Sędziom Sądu Apelacyjnego w Krakowie,
Prezesowi Sądu Okręgowego w Krakowie, Sędziom Sądu Okręgowego w Krakowie; z
art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk przeciwko adwokat /Wiesława Zoll
– ZKE/
- pełnomocnikowi strony pozwanej w sprawie rozwodowej wszczętej na skutek powództwa
oskarżonego; z art. 226 § 3 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w
zw. z art. 12 kk związanego ze znieważeniem Rzecznika Praw Obywatelskich oraz
przestępstwa z art. 241 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.
Zgodnie
ze stawianymi zarzutami Zbigniew Kękuś miał dopuścić się tych przestępstw
w ten sposób, że w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach
czasu, za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego
Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – na stronie internetowej www.zgsopo.webpark.pl
i założonej przez siebie strony internetowej pod domeną www.zkekus.w.interia.pl
znieważył wyżej wymienione osoby
w związku z pełnieniem przez nie obowiązków służbowych pomawiając o takie
postępowanie i właściwości, które mogły poniżyć je w opinii publicznej i
narazić na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania zawodu sędziego, znieważył
i pomówił Rzecznika Praw Obywatelskich oraz rozpowszechniał wiadomości z
rozpraw sądowych prowadzonych z wyłączeniem jawności, przed Sądem Okręgowym
w Krakowie Wydział IX Rodzinny w sprawie o sygn. I CR 603/04 o rozwód.
Sąd
zważył co następuje:
Mimo zgromadzenia w czasie prowadzonego postępowania przygotowawczego dużej
ilości materiału dowodowego, akta sprawy wskazują na istotne braki tego postępowania.
Zgodnie z art. 297 § 1kpk celem postępowania przygotowawczego jest między
innymi wykrycie sprawcy, wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób
pokrzywdzonych oraz zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie
dowodów dla sądu.
Zebrany
w sprawie materiał dowodowy nie spełnia warunków określonych w tym
przepisie, nie zostały bowiem wykonane podstawowe czynności mogące prowadzić
do uzyskania dowodów świadczących o popełnieniu wyżej opisanych czynów
przez określoną osobę. Należy przede wszystkim podkreślić, że zarzuty
stawiane oskarżonemu dotyczą znieważenia, pomówienia i rozpowszechniania
wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności dokonanego
za pomocą środków masowego komunikowania, poprzez zamieszczanie informacji na
stronach internetowych. Jak wynika z notatek sporządzonych przez prowadzącego
postępowanie Prokuratora na k. 41, 267 pisma, które zawierają wyżej opisane
treści i znajdują się w aktach sprawy, zostały wydrukowane ze stron
internetowych Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca (k. 42-70) czy
też ze strony www.zkekus.w.interia.pl
(k. 268-616). Treść aktu oskarżenia (wykaz dowodów do odczytania na
rozprawie) wskazuje także, iż na stronach internetowych Zarządu Głównego
Stowarzyszenia Obrony Praw Ojców publikowane były także pisma na kartach
105-125, 16-128, 139-141,142-147, jednak brak jest informacji kiedy i w jaki
sposób zostało to stwierdzone oraz w jaki sposób zostały utrwalone.
Dodatkowo pismo z kart 126-128 w ogóle nie wydaje się być wydrukiem
zamieszczonym na stronie internetowej treści, bowiem zawiera podpis przy
nazwisku Z. Kękuś, natomiast pisma na kartach 105-125 czy 142-147 stanowią
kopie pism przesłanych do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Prezesa Sądu
Apelacyjnego w Krakowie. Brak jest stanowczego potwierdzenia, iż pisma takie na
podanych stronach internetowych rzeczywiście zostały udostępnione. Jedynym zaś
takim potwierdzeniem wydaje się być zamieszczenie w ich treści, przez autora
informacji, że zostaną one udostępnione w internecie.
Wypełnienie
znamion zarzucanych przez Prokuratora występków stanowi nie sam fakt sporządzania
przedmiotowych pism, ale publiczne ich rozpowszechnienie. Do przypisania więc
sprawcy przestępnego zachowania potrzebne jest wykazanie, że to on takie
informacje oraz treści wyczerpujące znamiona przestępstw z art. 226 § 1kk,
212 § 2 kk lub 226 § 3 kk oraz 241 § 2 kk na stronach internetowych
zamieszczał. W zgromadzonym materiale dowodowym brak jest natomiast dowodów
dotyczących ustalenia danych osoby, która zamieszczała informacje na stronach
internetowych www.zgsopo.webpark.pl
i www.zkekus.w.interia.pl.
Wprawdzie nie ulega wątpliwości, że pisma te znajdujące się w aktach
sprawy, wydrukowane ze stron internetowych, związane są bezpośrednio z
prowadzoną w Sądzie Okręgowym w Krakowie sprawą I CR 603/04 i częściowo,
treścią pokrywają się z pismami kierowanymi przez Z. Kękusia do tej sprawy
oraz do organów państwa i innych osób. Jednakże nie może to jeszcze
stanowić bezpośredniego dowodu, nawet w przypadku sporządzenia ich przez Z. Kękusia,
iż pisma te na stronach internetowych zamieszczał oskarżony. Takim bezpośrednim
dowodem nie jest nawet, znajdująca się w nim informacja o zamieszczeniu
takiego pisma w Internecie, w części, w której autor wskazuje, jakim osobom
pismo jest przekazywane. Do wyobrażenia jest bowiem sytuacja, że na stronach
internetowych pismo takie zamieszcza inna niż oskarżony osoba, bądź działała
ona wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym. Trzeba zaś zwrócić uwagę,
iż Zbigniew Kękuś przesłuchiwany w charakterze podejrzanego nie przyznał się
do popełnienia zarzucanych czynów i odmówił składania wyjaśnień.
Prokurator
w czasie prowadzonego postępowania przygotowawczego nie podjął żadnych
czynności mających na celu ustalenie, do jakich organizacji czy też osób
fizycznych należą domeny internetowe i jakie osoby na tych stronach mogły
zamieścić informacje i jaka osoba przedmiotowe pisma zamieściła. Dopiero
takie czynności pozwolą jednoznacznie ustalić sprawcę zarzucanych w akcie
oskarżenia czynów, a także w prawidłowy sposób ustalić formę sprawstwa.
Uzupełnienie postępowania w tym zakresie może wiązać się z wieloma czynnościami,
także poszukiwaniem dowodów, których dokonanie przez Sąd napotkałoby na
znaczne trudności i prowadziłoby do znacznego przedłużenia postępowania.
Konieczne może być bowiem nie tylko uzyskanie informacji od instytucji zajmującej
się przyznawaniem domen internetowych, przesłuchanie osób związanych z
prowadzeniem strony internetowej Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw
Ojca, ustalenie na jakich serwerach strony te są prowadzone, jakie osoby na
stronach tych zamieszczać mogą informacje, wreszcie kto zamieszczał pisma
opisane w zarzutach na tych stronach, ale może się również wyłonić
potrzeba ustalenia u operatorów internetowych właścicieli numerów IP
komputerów, z których dokonywano zmian na stronach internetowych. Wiązać się
może również z potrzebą dokonania czynności przeszukania, ewentualnie
zatrzymania twardych dysków komputerów, czy też serwerów, a także koniecznością
powołania biegłego informatyka i sporządzenia opinii. Pozwoli to również
na ustalenie czasu trwania publikacji przedmiotowych treści na stronach
internetowych, co ma podstawowe znaczenie dla rozmiaru ewentualnej
odpowiedzialności karnej sprawcy. Wykonywanie tych wszystkich działań
przez Sąd, byłoby znacznie utrudnione i wiązałoby się z czynnościami, które
powinny zostać wykonane w trakcie postępowania przygotowawczego.
Wskazać
również trzeba, że na potrzebę podjęcia czynności związanych z ustaleniem
przyczyny administracyjnego zablokowania oficjalnej strony internetowej
Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, była zwrócona uwaga w postanowieniu o przedłużenia
śledztwa (k.2059) – jednak czynność taka nie została wykonana.
(…)
Wszystkie wskazane braki postępowania uzasadniają zwrot sprawy
Prokuratorowi do postępowania przygotowawczego celem jego uzupełnienia, w
kierunku wskazanym przez Sąd w sentencji i w uzasadnieniu postępowania. Pieczęć
okrągła Sąd Rejonowy w Dębicy,
Za zgodność Sekretarz, podpis nieczytelny.”
Dowód: Sąd
Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, Postanowienie z 30
listopada
2006r.
– podkreślenia moje – ZKE
Niestety
dla niej samej, prokurator R. Ridan zaskarżyła w.w. postanowienie sędziego
Tomasza Kuczma z dnia 30 listopada 2006r. – czyniąc tak mimo obowiązywania
wtedy już od ponad miesiąca w.w. wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia
11.10.2006r. – i przychylni jej sędziowie
Sądu Okręgowego w Rzeszowie, SSO Jarosław Szaro, SSO Mariusz Sztorc, SSR del.
do SO Andrzej Borek (spraw.) uchylili postanowieniem, które wydali w dniu 5
stycznia 2007r. – mimo obowiązywania
od ponad 2 miesięcy w.w. wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006r.
– postanowienie sędziego Tomasza Kuczma z dnia 30 listopada 2006r.
Sędziowie SSO Jarosław Szaro, SSO Mariusz Sztorc, SSR del. do SO Andrzej Borek
(spraw.) wyjaśnili sędziemu Tomaszowi Kuczma w ich postanowieniu z dnia 5
stycznia 2007r., że:
Pamiętać
należy, iż przy orzekani u Sąd każdorazowo dokonuje swobodnej ceny dowodów,
która zobowiązuje go m.in. do uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania,
a więc wyciągania właściwych wniosków z ujawnionego materiału dowodowego.
Dowód:
Sąd Okręgowy w Rzeszowie, Wydział II Karny, sygn. akt II Kz.675/06,
Postanowienie z dnia 5
stycznia
2007r.
Następnie
SSR T. Kuczma uczynił zadość oczekiwaniom wobec niego kilkudziesięciu
funkcjonariuszy publicznych.
A
tymczasem … rację miał SSR T. Kuczma w w.w. postanowieniu z dnia 5 listopada
2006r.
To
nie ja byłem sprawcą czynów, o których popełnienie mnie oskarżyła
prokurator R. Ridan i za których popełnienie mnie skazały wyrokiem z dnia 18
grudnia 2007r. SSR T. Kuczma.
Nie je
znieważyłem i zniesławiłem wszystkie w.w. osoby za pomocą środków
masowego komunikowania /art. 212 § 2 kk/ tj. Internetu, nie ja rozpowszechniałem
za pośrednictwem Internetu wiadomości z prowadzonej przez Sąd Okręgowy w
Krakowie Wydział XI Cywilny-Rodzinny sprawy z mojego powództwa o rozwód –
sygn. akt XI CR 603/04.
Materiały,
o których umieszczanie w Internecie mnie oskarżyła prokurator R. Ridan i za
których umieszczanie w Internecie mnie uczynił przestępcą SSR T. Kuczma, w
rzeczywistości umieszczali w Internecie, tj. na wskazanych przez prokurator R.
Ridan stronach internetowych członkowie Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca.
O … pomyłce
prokurator R. Ridan i sędziego T. Kuczma poinformował pismem z dnia 1 grudnia
2008r.Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego,
Prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, Pan Krzysztof Łapaj.
Napisał w jego piśmie z dnia 1 grudnia 2008r. do ministra Z. Ćwiąkalskiego
Pan K. Łapaj między innymi – Załącznik
2:
„1.
Zawiadomienie o skazaniu Pana dr Zbigniewa Kękusia przez Sąd Rejonowy w Dębicy
wyrokiem z dnia 2007.12.08 /sygn. akt II K 451/06/ na karę grzywny w kwocie
15.000,00 /słownie: piętnaście tysięcy/PLZ za popełnienie czynów, których
rzeczywistymi sprawcami były inne, niż Pan dr Zbigniew Kękuś, osoby.
2. Wniosek o
sporządzenie i doręczenie Zarządowi Głównemu Stowarzyszenia Obrony Praw
Ojca wyjaśnienia przedstawiającego informację o działaniach, jakie zamierza
podjąć Minister Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, celem
zweryfikowania wiarygodności niniejszym przedstawionej informacji – p. 1
niniejszego pisma – oraz uwolnienia ojca trojga dzieci, Pana dr Zbigniewa Kękusia
od omyłkowo, z oczywistą i rażącą obrazą przepisów prawa nałożonego na
niego statusu przestępcy.
(…) Pan dr
Zbigniew Kękuś został oskarżony przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków
Śródmieście Wschód aktem oskarżenia z dnia 2006.06.13, a następnie skazany
wyrokiem Sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 2007.12.18 za popełnienie
czynów, których rzeczywistymi sprawcami były osoby upoważnione do
administrowania stronami internetowymi www.zgsopo.webpark.pl
i
www.zkekus.w.interia.pl
przez Zarząd Główny Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca.
Pan Zbigniew Kękuś nigdy nie miał dostępu do stron internetowych wskazanych
w akcie oskarżenia przeciwko niemu z dnia 2006.06.13, tj. www.zgsopo.webpark.pl
i www.zkekus.w.interia.pl.
Pan dr
Zbigniew Kękuś nie założył żadnej z tych stron, ani nigdy nie umieszczał
na nich jakichkolwiek informacji.
Dowód:
Załącznik 2 -
Ministerstwo Sprawiedliwości, pismo Prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia
Obrony Praw Ojca, Krzysztofa Łapaj do Ministra Sprawiedliwości Zbigniewa Ćwiąkalskiego
z dnia 1 grudnia 2008r.
Wskazać
należy, że Pan Krzysztof Łapaj poinformował Sąd Rejonowy w Dębicy już
pismem z dnia 27 marca 2007r., tj. złożonym przed rozpoczęciem rozprawy głównej
przeciwko mnie, prowadzonej przez SSR T. Kuczma, że to członkowie SOPO są
sprawcami czynów, o których popełnienie mnie oskarżyła prokuratirf R.
Ridan.
W piśmie z dnia 1 grudnia 2008r. do Ministra Z. Ćwiąkalskiego potwierdził
zatem – Załącznik 2:
„Obecnie w
całej rozciągłości podtrzymuję stanowisko, przedstawione przeze mnie w wyżej
wymienionym piśmie z dnia 2007.03.15.Pan dr Zbigniew Kękuś został oskarżony
przez Prokuratora Dowód:
Załącznik 2: Zarząd
Główny Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, pismo
Prezesa ZG SOPO, Krzysztofa Łapaj z dnia 1 grudnia 2008r. do Ministra Sprawiedliwości, Zbigniewa Ćwiąkalskiego
Minister
Sprawiedliwości Zbigniew Ćwiąkalski nie rozpoznał w.w. pisma Prezesa Zarządu
Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca, Krzysztofa Łapaj do niego z dnia 1
grudnia 2008r.
W
opublikowanym w numerze 12 tygodnika „Wprost” z 22 marca 2009r. artykule
Rafała Przedmojskiego „Komu służy wymiar sprawiedliwości?” zawarto wypowiedź
Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego, Zbigniewa Ćwiąkalskiego,
który już wcześniej, bo w grudniu 2007r. odmówił objęcia nadzorem sprawy
karnej prowadzonej przeciwko mnie przez Sąd Rejonowy w Dębicy z art. 226 § 1
kk, dopuszczając do wydania skazującego, niekonstytucyjnego wyroku.
Powiedział
Z. Ćwiąkalski: „Pomyłki sądowe i niesłuszne wyroki zdarzają
się w każdym systemie prawnym – przyznaje prof. Zbigniew Ćwiąkalski.”
Jakże łatwo jest się godzić Z. Ćwiąkalskiemu z … „pomyłkami”.
Nikt
lepiej niż ja nie wie, niewielu równie boleśnie, jak ja doświadczyło, jak
ja z moją rodziną co to jest „pomyłka” … .
„Pomyłka”,
to był z całą pewnością prof. nadzw. UJ dr hab. adw. Zbigniew Ćwiąkalski
na urzędzie Ministra Sprawiedliwości-Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej
Polskiej.
Pomyłki,
a raczej jedna ogromna „pomyłka”, to wszyscy wyżej wymienieni niedouczeni
funkcjonariusze publiczni, którzy uczynili mnie przestępcą wbrew przepisom
obowiązującego prawa i czynią co w ich mocy, bym w statusie przestępcy nałożonym
na mnie w przedstawionych w niniejszym piśmie okolicznościach … dopełnił
żywota.
Jednym z
dowodów „profesjonalizmu” byłego Ministra Sprawiedliwości prof. nadzw. UJ
dr hab. adw. Zbigniewa Ćwiąkalskiego jest uczyniony przez niego Zastępcą
Prokuratora Generalnego Andrzej Pogorzelski, który nawet pisma napisanego w
jego ojczystym języku ze zrozumieniem przeczytać nie potrafi, a niedouczonego
idioty, SSR Tomasza Kuczma broni w sposób zaprezentowany przez niego w
odpowiedzi udzielonej Marszałkowi Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Bronisławowi
Komorowskiemu na interpelację Posła Zbigniewa Wassermanna, rozpoznając ją wyłącznie
jako niezłożony przez Posła Z. Wassermanna wniosek o wniesienie kasacji na
moją korzyść od rażąco naruszającego prawo materialne, czyniącego mnie
przestępcą, skazującego mnie z art. 226 § 1 i inne wyroku SSR T. Kuczma z
dnia 18.12.2007r. i oddalając niezłożony przez Posła Z. Wassermanna wniosek
uzasadnieniem, że … sędzia T. Kuczma wydał łagodny wyrok.
Gdzie ten
prof. nadzw. UJ dr hab. adw. Zbigniew Ćwiąkalski znalazł tego Andrzeja
Pogorzelskiego … ?
Część
III. Wnioski
Sędzia Sądu
Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma skazał mnie wyrokiem wydanym przez niego w
dniu 18 grudnia 2007r.:
- z
oczywistym naruszeniem prawa materialnego, co potwierdził kilkukrotnie w
odpowiedzi z dnia 12 października 2009r. na interpelację Posła Zbigniewa
Wassermanna w sprawie wyroku skazującego mnie z art. 226 § 1 kk i inne
Zastępca Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej
Pogorzelski - art. 17 § 1, p. 11 KPK.
- za
popełnienie czynów, których rzeczywistymi sprawcami były inne niż ja
osoby - art. 17 § 1, p. 11 KPK
- zaocznie,
tj. z pozbawieniem mnie możności obrony moich praw, tj. sprawę przeciwko
mnie rozpoznał SSR T. Kuczma podczas
mej, oskarżonego nieobecności mimo, że moja obecność była obowiązkowa
- art. 439 § 1, p. 11 KPK.
W związku
z powyższym wnoszę, jak na wstępie.
dr
Zbigniew Kękuś
Ojciec
Przestępca
P.S. Na
marginesie nie sposób nie nadmienić, że prokurator R. Ridan oskarżyła mnie
z oskarżenia publicznego, a sędzia T. Kuczma skazał mnie z oskarżenia
publicznego za zniesławienie osoby prywatnej, wykonującej wolny zawód
adwokata, Wiesławy Zoll mimo, że art. 212 § 4 kk stanowi: „Ściganie
przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia
prywatnego.”
Art. 60 §
1 Kodeksu Karnego Wykonawczego stanowi:
„W
sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna
postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga
tego interes społeczny.”
Jaki interes społeczny mógł wymagać, żeby w sprawę oszustki, pozbawionej
serca dla chorego nawet dziecka, adw. Wiesławy Zoll przeciwko mnie angażował
się oskarżyciel publiczny … ?
Na czym
polegało zagrożenie interesu społecznego przez nazwanie przeze mnie adw. Wiesławy
Zoll – zgodnie ze stanem faktycznym - kłamcą, oszustką, moralnym dnem
zainteresowanym wyłącznie pieniędzmi i za nic mającym dobro, zdrowie małoletnich
dzieci w tym chorego dziecka?
Czyż
ściganie mnie i skazanie z oskarżenia publicznego – tj. z zaangażowaniem
zasobów publicznych - za zniesławienie wykonującej wolny zawód adwokata nie
jest dowodem degrengolady moralnej niektórych funkcjonariuszy publicznych i
przekraczania przez nich ich uprawnień, tj. … „zollizacji prawa”?
Tematy w dziale dla
inteligentnych:
ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA
Polecam
sprawy poruszane w działach:
SĄDY
PROKURATURA
ADWOKATURA
POLITYKA
PRAWO
INTERWENCJE
- sprawy czytelników
"AFERY PRAWA" Niezależne Czasopismo Internetowe www.aferyprawa.com redagowane przez dziennikarzy AP i sympatyków z całego świata których celem jest PRAWO, PRAWDA SPRAWIEDLIWOŚĆ DOSTĘP DO INFORMACJI ORAZ DOBRO CZŁOWIEKA |
|
WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
zdzichu
Komentowanie nie jest już możliwe.