AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

W Y M I A R N I E S P R A W I E D L I W O Ś C I - eskalacja bezprawia przy akceptacji najwyższych władz

Jedność przywrócić i prawdziwość:
Niech prawo zawsze prawo znaczy,
a sprawiedliwość - sprawiedliwość.

Julian Tuwim

List otwarty do
Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego,
Prokuratury Krajowej oraz innych organów i mediów.

Hamburg, 06.03.2009

W Y M I A R N I E S P R A W I E D L I W O Ś C I
eskalacja bezprawia przy współudziale najwyższych władz

Podpisuję się pod przytoczonym powyżej cytatem Juliana Tuwima jako motto niniejszego listu otwartego. W imieniu żony (jako laik w dziedzinie prawa) od lat prowadzę nierówną walkę o przywrócenie prawdy i praworządności z wszechpotężnym aparatem zwanym wymiarem sprawiedliwości. Przytoczone poniżej poszczególne fragmenty tej walki dowodzą, iż Aparat ten wbrew obowiązującemu teoretycznie prawu staje w obronie wyroków i postanowień prokuratorskich wydanych z rażącym i oczywistym nawet dla laika naruszeniem prawa oraz w absolutnym oderwaniu od jasnej i oczywistej dla każdego rzeczywistości dając jednej stronie korzyść majątkową na koszt i szkodę drugiej strony. Stwarzane są więc otwarcie warunki do bezkarnej korupcji poprzez możliwość oparcia wyroku, czy też postanowienia na sprzecznych z materiałem dowodowym twierdzeniach strony. Materiał dowodowy jako sprzeczny z twierdzeniami strony nie podlega w takiej sytuacji żadnej ocenie - zostaje w ramach "swobodnej oceny" swobodnie pominięty, tak jakby go nie było. Miejsce oceny dowodów zajmują arbitralne i ogólnikowe stwierdzenia będące często rażącymi poświadczeniami nieprawdy jak n.p. - w wyniku analizy materiału dowodowego stwierdzono, że nie doszło do jakiegokolwiek przestępstwa.

Zdaniem prokuratury jawne fałszowanie przez Sąd przepisów prawnych oraz sprzeczna z obowiązującą wykładnią interpretacja w celu uzyskania korzyści majątkowej nie jest przestępstwem. Przestępstwem nie są również sądowe poświadczenia nieprawdy. Fakty i dowody uzasadniające podejrzenie popełnienia przestępstwa przez sędziego lub prokuratora nie mają żadnego znaczenia gdyż z pisma Prokuratury Okręgowej w Poznaniu dowiadujemy się, że: "Doniesienia skierowane przeciwko prokuratorom w związku z podejmowanymi przez nich rozstrzygnięciami merytorycznymi nie mogą być z zasady traktowane jako zawiadomienie o przestępstwie, bowiem nie są oparte na racjonalnych przesłankach uprawdopodobniających fakt popełnienia przestępstwa, a w istocie są wyłącznie wyrazem niezadowolenia z określonej decyzji procesowej." Myślę, że komentarz jest zbyteczny.

Przedstawione powyżej "zasady załatwiania" wyroków i postanowień prokuratorskich powodują, że ukrycie jednego przestępstwa następuje za pomocą kolejnych przestępstw i obejmuje co raz większy krąg prokuratorów i sędziów karnych zatwierdzających w drodze zażalenia tak zwane decyzje i rozstrzygnięcia merytoryczne prokuratorów. Gołosłowne lub oparte na fałszu deklaracje prokuratorów i sędziów w oderwaniu od konkretnie przedstawionych dowodów trudno chyba nazwać rozstrzygnięciami merytorycznymi. Brak rozstrzygnięcia w odniesieniu do uzasadniających domniemane przestępstwo dowodów powodować musi utwierdzenie zawiadamiających w przekonaniu, że dowodów tych nie można w logiczny sposób obalić i że dowody te uzasadniają ponad wszelką wątpliwość podejrzenie popełnienia przestępstwa. Kolejne postępowanie próbuje to przestępstwo ukryć i rodzi kolejne postępowania karno-prawne prowadząc do eskalacji bezprawia.

W dużym skrócie przedstawiam kolejne postępowania.

Postępowanie cywilne

Sąd Okręgowy w Poznaniu w uzasadnieniu Wyroku z dn.23 października 2002r., sygn.akt: IC 1207/02 na str.2 ustalił następujący stan faktyczny:

"W związku z zaległościami pozwanych w płatnościach za zakupione towary doszło w lipcu 1998r. do spotkania stron w Szczecinie - na spotkaniu tym pozwanym przedstawione zostały rozmiary zadłużenia ( i pozwani potwierdzili wysokość swego długu pisemnie - k.8), doszło jednocześnie do zawarcia ugody regulującej kwestie zapłaty długu pozwanych. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami (umowa z 07 lipca 1998r. - k.84), pozwani zobowiązali się zapłacić powódce kwotę 31.109,04 DM wraz z odsetkami..." i precyzuje ten stan na przełomie stron 4 i 5: "...w tym przypadku umowa (ugoda) zawarta została w Polsce (w Szczecinie,a następnie potwierdzona dokumentem pisemnym sporządzonym w Gnieźnie)."

Ten zgodny z rzeczywistością stan faktyczny potwierdza w pełni zestawienie należności i wpłat zawierające oświadczenie o wysokości zadłużenia podpisane przez strony w Szczecinie dnia 04.07.1998r -k.8 oraz dokument zatytułowany "Umowa" sporządzony w Gnieźnie dnia 07.07.1998r., który stwierdza jednoznacznie powstanie zobowiązania w wyniku umowy ustnej: "W wyniku umowy ustnej zobowiązujemy się do spłaty zobowiązania...", "W wyniku umowy ustnej ustalono...".

Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postępowaniu IACa 114/03 wprowadza oderwany od rzeczywistości i dokumentów fikcyjny stan faktyczny oparty wyłącznie na twierdzeniach pozwanych. Fikcja ta sprowadza się do bezpodstawnej negacji zawarcia umowy ustnej poprzez uznanie, że dokument potwierdzający jej zawarcie jest samoistną i jedyną umową zawartą między stronami, a ta jest nieważna, gdyż zawarte w niej zastrzeżenie o dostarczeniu kopii (sprzecznie z prawem uznane za warunek w rozumieniu art. 89 k.c.) nie zostało przez powódkę spełnione. Sąd zmienia też podstawę dochodzenia roszczeń z "uzgodnień umownych" najpierw na umowę z dnia 07.07.1998r. (będącą potwierdzeniem zawarcia umowy ustnej ! ), a następnie (uznając umowę za nieważną) na rozliczenia z tytułu rachunków pomijając fakt powstania zobowiązania w wyniku umowy ustnej. Pod zarzutem nierozpoznania istoty sprawy sprawa przekazana zostaje do ponownego rozpoznana przez Sąd Okręgowy. Trudno przyjąć, że 3 osobowy "Sąd Apelacyjny" działał tu bezinteresownie.

Przewodniczącym w postępowaniu IC 1815/03 jest delegowany do Sądu Okręgowego sędzia Sądu Rejonowego. W postępowaniu tym utrzymany zostaje fikcyjny stan faktyczny mimo iż zmiana stanu faktycznego nie wiąże swoimi ustaleniami kolejnej instancji (art. 386 §6 k.p.c.). Wymyślone zostają (nie mające nic wspólnego z rzeczywistymi) niemieckie przepisy prawne dotyczące przedawnienia roszczeń według których wszystkie roszczenia skarżącej uległy przedawnieniu. Sąd Okręgowy błędnie zastosował (zamiast Konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów) i stronniczo zinterpretował §366 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB) oraz zgodnie ze wskazaniami pozwanych dokonał podwójnego zaliczenia na korzyść pozwanych kwoty 9.435,37 DEM. Od wyroku IC 1815/03 powódka złożyła apelację.

W postępowaniu IACa 1098/04 ponownie bierze udział sędzia Mikołaj Tomaszewski uczestniczący w sprawie IACa 114/03, która zmieniła rzeczywisty stan faktyczny na sprzeczną z faktami i dokumentami ale zgodną z twierdzeniami pozwanych fikcję. Stan ten utrzymany zostaje i w tym postępowaniu: "Jak wskazano w uzasadnieniu kasatoryjnego orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8.04.2003r. powódka nie wykazała przesłanek warunkujących uznanie tej czynności (zawarcia umowy - dopisek PL) za podstawę dochodzenia roszczeń i należy w pełni powołać się powołane tamże wskazania (art. 386§6 kpc)." Przesłanką warunkującą uznanie "Umowy" pozostało nadal zastrzeżenie sprzecznie z prawem uznane za warunek w rozumieniu art. 89 k.c. W uzasadnieniu wyroku IACa 1098/04 z dnia 24 maja 2005r. skorygowane zostały właściwie jedynie niemieckie przepisy dotyczące przedawnienia roszczeń. Nietknięte pozostało błędne zastosowanie i interpretacja §366 BGB zezwalająca zdaniem Sądu na podwójne zaliczenie wpłat: "Z przedłożonych przez powódkę rozliczeń wynika, iż wpłaty te były zaliczane na poczet innych rachunków, co było niedopuszczalne w świetle obowiązujących przepisów prawnych." Oczywistym celem tego bezprawnego działania było uzyskanie korzyści majątkowej.

Opisane postępowanie cywilne wykazuje, że oczywistą fikcją był nie tylko "stan faktyczny" ale również tak zwana "instancyjna kontrola orzeczeń".

Postępowanie karno-prawne o złożenie fałszywych zeznań - 1Ds. 4400/05

W związku z oparciem wyroku m.in. na fałszywych zeznaniach pozwanych do Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto pismem z dnia 01.08.2005 zgłoszone zostało popełnienie przestępstwa przez pozwanych. Na tej podstawie wszczęte zostało śledztwo 1 Ds. 4400/05. W trakcie śledztwa przesłuchani zostali z pouczeniem o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań zgłaszający oraz pozwani. Pozwani potwierdzili i w tych zeznaniach niezgodne z prawdą fakty. Mimo złożenia przez oskarżanych fałszywych zeznań z pouczeniem o odpowiedzialności karnej śledztwo 1 Ds.4400/05 zostało umorzone na sprzecznej z rzeczywistością podstawie: "Wymienieni nie zostali bowiem pouczeni o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, a tym samym nie mogą odpowiadać za popełnienie przestępstwa fałszywych zeznań." Fakt ten uzasadnia podejrzenie popełnienie przez prokuratora poświadczenia nieprawdy i ukrycia przestępstwa.

Skarga do Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ziobro.

W marcu 2006r. złożona została skarga na oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa, ewidentne naruszenie interesów ogólnospołecznych oraz fałszowanie dowodów, matactwo i nieetyczne zachowanie sędziów w postępowaniu sądowym. Ze względu na ewidentne naruszenie interesów społecznych w piśmie wnioskowano złożenie przez Ministra skargi o niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia. Z odpowiedzi Prokuratury Krajowej wynika jednoznaczny wniosek: SKARGI NIKT NIE PRZECZYTAŁ. W odpowiedzi czytamy bowiem, że złożenie skargi kasacyjnej nie jest możliwe ze względu na upływ terminu. Tak było oczywiście najprościej uniknąć jakiejkolwiek analizy postawionych zarzutów.

Wniosek o wznowienie postępowania 1 Ds. 4400/05

W trakcie postępowania 1 Ds. 4400/05 przygotowano mnie na to, że oskarżani w zeznaniach z pouczeniem o odpowiedzialności karnej z pewnością nie powtórzą nieprawdy na podstawie której (z pominięciem dowodów wskazujących tą nieprawdę) zapadł wyrok. Po zapoznaniu się w dniu 12.09.2006r. z protokołami zeznań oskarżonych z dnia 28.12.2005r. stwierdziłem, że również po pouczeniu oskarżonych o odpowiedzialności karnej z art.233 §1 KK oraz o treści art. 183 kpk zeznania oskarżanych są niezgodne z prawdą. W związku z tym w imieniu żony wysłałem do Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto pismo datowane 23.09.2006r. zatytułowane: "Wniosek o wznowienie postępowania z art. 233 §1 KK w związku ze złożeniem fałszywych zeznań przez oskarżonych dnia 28.12.2005 oraz rozszerzenie zgłoszenia popełnienia przestępstwa o czyny z art. 286 KK - Dokonanie oszustwa na kwotę 9.435,37 DEM oraz na kwotę odsetek umownych. W odpowiedzi z dnia 20.10.2006r. Prokuratura nie zauważyła udokumentowanych oszustw, dowody na nieprawdę nazwała polemiką z zeznaniami w związku z czym stwierdziła brak podstaw do podjęcia na nowo prawomocnie umorzonego postępowania.

Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa oraz wniosek o ściganie 1 Ds 418/07

Pismo z dnia 20.01.2007r. skierowane do Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto zawiadamia o popełnieniu przez oskarżanych następujących przestępstw:
- z art. 233 k.k. poprzez złożenie fałszywych zeznań dnia 28.12.2005 w KP w Poznaniu,
- z art. 284 §2 k.k. poprzez sprzeniewierzenie powierzonego towaru z rachunku nr 476.
- z art. 234 k.k. poprzez fałszywe oskarżenie skarżącej i jej męża o dokonanie oszustwa,
- z art. 286 k.k. poprzez dokonanie oszustwa odnośnie zobowiązania wynikającego zawartej umowy na kwotę 11.659,17 EUR i odsetek umownych od tej kwoty oraz oszustwa na kwotę 9.435,37 DEM (zawartą w kwocie 11.659,17) wynikającą z rozliczeń wpłat na poszczególne rachunki.

Z niewiadomych względów śledztwo zostało wszczęte i umorzone jedynie w odniesieniu do przestępstw z art. 233 i 234 k.k. z pominięciem przestępstw z art. 286 i 284 §2 k.k. Ponownie brak jest merytorycznego rozstrzygnięcia czy zeznania oskarżanych były zgodne z prawdą. Wszystkie istotne dowody na fakt, że zeznania oskarżanych były fałszywe zostały pominięte. W szczególności pominięto najistotniejszy dowód - oświadczenie osoby trzeciej poparte dowodami (załączniki 6,7,8 do zawiadomienia z dn. 20.01.2007r) na fakt otrzymania przez oskarżanych w formie pisemnej kopii potwierdzenia zawarcia umowy (od którego sprzecznie z prawem Sąd uzależnił ważność umowy). Dowód ten przedstawiony i pominięty był po raz pierwszy w ostatnim postępowaniu apelacyjnym IACa 1098/04 a następnie we wszystkich powyżej opisanych postępowaniach karnych.

Skarga o niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia - art. 4241 §1 k.p.c.

Złożona przez adwokata skarga o niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia odrzucona została postanowieniem Sądu Apelacyjnego sygn.akt I WSC 126/07/"no" z dnia 13 czerwca 2007r. ze względu na brak formalny. W składzie SA zasiadał przewodniczący postępowania IACa 1098/04 SSA, który odrzucił skargę nie dopuszczając do kontroli wydanego przez niego wyroku.

Koronacji bezprawia dokonuje Sąd Najwyższy. Złożone zażalenie oddalone zostało przez Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 7 listopada 2007r pod sygn. akt II CZ 80/07 w którego składzie zasiadła była przewodnicząca w sprawie o sygn.akt IACa 114/03 SSN (była SSA) odpowiedzialna za wprowadzenie w fikcji w miejsce dowodów.

Nie można mówić o bezstronnym i niezawisłym sądzie jeśli o dopuszczeniu do kontroli skarżonego wyroku decyduje sędzia który go wydał. Nieistotne w tej sytuacji wydaje się być rozstrzygnięcie czy błąd formalny rzeczywiście miał miejsce czy też nie. Ponad to dwukrotny udział sędziów w tej samej sprawie stanowi naruszenie art. 48 pkt 5 kpc oraz Wyroku TK z dn.20 lipca 2004r. w sprawie SK 19/02 (DZ.U.2004 r. Nr 169, poz. 1783) powodując nieważność tych postępowań z mocy prawa. Brak jest środków prawnych do zakwestionowania tej nieważności oraz uzyskania zwrotu opłaty za nieważne z mocy prawa postępowanie zażaleniowe.

Otwarte pozostają zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstw przez wszystkich sędziów biorących udział w tej akcji ratowania bezprawia i niesprawiedliwości.

Wniosek do Prokuratury Rejonowej Poznań Stare Miasto z dnia 14.09.2007 1 Ds.601/08

W związku z pominięciem w postępowaniu 1 Ds 418/07 części udokumentowanych czynów przestępczych oraz braku merytorycznego rozstrzygnięcia odnośnie fałszywych zeznań złożony został "Wniosek o dokonanie wymaganych prawem czynności procesowych w odniesieniu do zgłoszonych w piśmie z dnia 20.01.2007 przestępstw z art. 284 §2 k.k i z art. 286 k.k. oraz dokonania oceny prawnej całości przedstawionego przez poszkodowaną materiału dowodowego." Po siedmiu miesiącach sprawa została "załatwiona" postanowieniem o odmowie wszczęcia śledztwa sygn. akt 1 Ds. 601/08 z dnia 10.04.2008r.

Podejrzenie popełnienia przestępstwa przez sędziów S.A. w Poznaniu - 3 Ds. 1093/08

Pismo z dnia 08.03.2008 zawiadamia Prokuraturę Rejonową Poznań Stare Miasto o podejrzeniu 3 sędziów Sądu Apelacyjnego o popełnienie przestępstw z art. 271 §1 (poświadczenie nieprawdy) oraz z art. 271 §3, które trudno wykluczyć ze względu na oczywistą i rażącą obrazę prawa materialnego (art. 65 i 89 k.c.) i procesowego (art.233 w zw.z art.391 k.p.c.) W piśmie zwracam uwagę na fakt, że podejrzani sędziowie odegrali znaczną, jeśli nie wręcz kluczową rolę w przygotowanym przez pozwanych / dłużników czynie przestępczym z art. 286 §1 k.k. oraz na kryminogenny charakter wyroku IACa 114/03 potwierdzony eskalacją bezprawia w kolejnym wyroku IC 1815/03.

Postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia z dnia 31 marca 2008r. spłodzone jak zwykle na bazie nieprawdy i insynuacji uzasadnia w pełni podejrzenie poświadczeń nieprawdy ukrywania przestępstw, i przekroczenia uprawnień przez sprzeczne z k.p.k "załatwienie" sprawy. Na tych samych zasadach "załatwiony" został powyżej opisany wniosek z dnia 14.09.2007r., który krótko po odmowie 3 Ds. 1093/08 doczekał się godnego "załatwienia". Otwarte pozostają oficjalne zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstw przez prokuratorów, którzy "załatwili" (dla dobra wymiaru sprawiedliwości ???) sprawy 3 Ds. 1093/08 i 1 Ds. 601/07.

Zażalenia na postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa 3 Ds.1093/08 i 1 Ds601/08

W oderwaniu od materiału dowodowego potwierdzonego nieprawdą o rzekomej analizie tego materiału oraz innych insynuacjach i poświadczeniach nieprawdy "załatwione" zostały przez tego samego sędziego (mimo wniosku o wyłączenie) obydwa zażalenia. W sprawie 3 Ds. 1093/08 wydano dnia 13.06.2008 postanowienie sygn.akt VIII Kp 337/08, a w sprawie 1 Ds. 601/08 wydano dnia 01.07.2008 postanowienie sygn.akt VIII Kp 375/08. Wniosek o wyłączenie sędziego w sprawie VIII Kp 375/08 nie został uwzględniony gdyż "... przedmiotowa sprawa nie wiąże się z zakończoną sprawą prowadzoną pod sygn.. akt VIII Kp 337/08 ... ", Cytat ten stanowi oczywiste i rażące poświadczenie nieprawdy (art. 271 §1 k.k.) tak jak i następne stwierdzenie jakoby postawiony sędziemu zarzut podejrzenia przestępstwa z art. 271 §1 k.k był gołosłowny. Cytuję postawiony zarzut z załącznika do wniosku o wyłączenie sędziego ... z dnia 29.06.2008: "Stwierdzenie sędziego: "Postępowanie karne nie służy do wzruszania orzeczeń cywilnych." stoi w jaskrawej sprzeczności z art. 404 k.p.c. i uzasadnia jednoznacznie zwłaszcza w połączeniu z pozostałymi poświadczeniami nieprawdy, jak n.p. wskazanie niemożliwej nigdy kasacji jako środka prawnego, podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 271 §1 k.k.." Wskazanie kasacji świadczy ponadto o rzeczywiście głębokiej analizie nie tylko materiału dowodowego ale całej sprawy.

Otwarte pozostają zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstw przez sędziego, który "załatwił" sprawy VIII Kp 337/08 i VIII Kp 375/08 oraz sędziego, który "załatwił" odmownie wniosek o wyłączenie postanowieniem sygn. akt III Ko 189/08 z dnia 30.06.2008r.

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez prokuratora prowadzącego sprawy o sygn. akt 1 Ds. 4400/05 i 1 Ds 418/07 - sprawa 3 Ds. 267/08

Zawiadomienie z dnia 15.08.2008r. przesłałem równocześnie do Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu i Prokuratora Generalnego w Warszawie. Oskarżana prokurator awansowała bowiem z Prokuratury Rejonowej do Okręgowej w Poznaniu. Z tego względu do zawiadomienia (oprócz obszernego materiału dowodowego) załączony został wniosek o wyłączenie Prokuratur w Poznaniu. Rzecznik dyscyplinarny Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu "zgodnie z właściwością" przesyła zawiadomienie i wniosek dnia 20.08.2008r. do Prokuratury Okręgowej w Poznaniu, gdzie zawiadomienie dnia 29.08.2008r. potraktowane zostało jako "... skarga na sposób prowadzenia postępowania przygotowawczego w sprawach o podanych wyżej sygnaturach i jednocześnie wniosek o kontynuowanie postępowań w obu w / wym. sprawach." Ponadto z tego pisma pochodzi też cytat z 2 akapitu na stronie 1 niniejszego pisma: "Doniesienia skierowane przeciw prokuratorom....". Sprawa zostałaby na tym etapie "załatwiona", gdyby nie pismo Prokuratury Krajowej PR III Ko 1992/08 z dnia 26.08.2008r. do Prokuratora Apelacyjnego w Poznaniu z prośbą o wyznaczenie do rozpoznania zawiadomienia przez prokuraturę spoza obszaru działania Prokuratury Okręgowej w Poznaniu.

Tym razem Rzecznik dyscyplinarny Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu informuje, że decyzją Prokuratora Apelacyjnego w Poznaniu "... wyznaczono Prokuratora Okręgowego w Zielonej Górze do procesowego rozpoznania tego zawiadomienia przez podległą mu jednostkę prokuratury."

Pismem Prokuratury Rejonowej w Świebodzinie z dnia 25.09.2008r. poinformowani zostaliśmy o wszczęciu śledztwa pod sygnaturą 3 Ds 267/08 " ... w sprawie przekroczenia uprawnień przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w Poznaniu- Starym Mieście poprzez prowadzenie przez niego postępowań przygotowawczych 1Ds.4400/05/21 i 1Ds.418/07/21 sprzecznie z wymogami kodeksu postępowania karnego, tj. o czyn z art. 231 §1 k.k.".

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstw przez sędziego w postępowaniu IC 1815/03 - sprawa 1DS.4246/08 Prok. Rej. Poznań Stare Miasto

Zawiadomienie z dnia 17.10.2008r. skierowane zostało do Prokuratora Generalnego i zawierało następujące uzasadnione materiałem dowodowym podejrzenia:

1. przestępstwa z art. 271 §1 k.k. poprzez poświadczenia nieprawdy w uzasadnieniu wyroku z dnia 28 kwietnia 2004 r, sygn.akt: IC 1815/03 w 7 przypadkach (podpunkty a-g),

2. przestępstwa z art. 271 §3 k.k., którego popełnienie uzasadnia oczywista i rażąca obraza prawa materialnego (art. 65 i 89 k.c.), fałszowanie przepisów prawa niemieckiego, liczne potwierdzenia nieprawdy oraz przyjęcie korzyści w postaci nominacji na sędziego Sądu Okręgowego w Poznaniu - MP nr 112-1-05 z dnia 31 stycznia 2005r., co nie wyklucza przyjęcia innej korzyści materialnej.

3. dokonanie lub współudział w dokonaniu przestępstwa z art. 286 §1 poprzez potwierdzenie fikcyjnego stanu faktycznego z postępowania IACa 114/03 (nie mającego nic wspólnego z materiałem dowodowym i z ustaleniami Sądu poprzedniej I instancji - IC 1207/02), które doprowadziło do błędnego rozporządzenia mieniem powódki.

4. przestępstwa z art. 286 §1 poprzez umyślne podwójne zaliczenie na szkodę powódki wpłat pozwanych w wysokości 9.435,37 DEM wraz z podejrzeniem przyjęcia korzyści materialnych przedstawionych w punkcie 2.

Po przekazaniu zawiadomienia do Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu Rzecznik Dyscyplinarny Prokuratury Apelacyjnej w Poznaniu przekazał zawiadomienie do Prokuratury Okręgowej w Poznaniu, a załączony do zawiadomienia wniosek o wyłączenie Prokuratur w Poznaniu w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstw przez zatrudnionych w nich prokuratorów przesłany został do Prokuratury Okręgowej w Zielonej Górze. W ten sposób Prokuratura Okręgowa w Poznaniu nie musiała rozpatrywać jej wyłączenia, a wniosek o wyłączenie rozszerzyć i zaciemnić miał wszczęte w Świebodzinie śledztwo 3Ds 267/08 do czego po żmudnej prowadzonej przeze mnie walce nie doszło.

Postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa 1Ds.4246/08 z dnia 15.12.2008r. sprowadza się do sformułowania przez prokuratora własnego zarzutu - czynu z art. 231 §1 k.k. w celu jego obalenia i ukrycia (zagubienia w ogólnikowych i arbitralnych stwierdzeniach) realnie postawionych i w pełni uzasadnionych zarzutów.

W ślad za powyższą odmową umorzone zostało dnia 23.12.2008r. również na znanych z poprzednich postępowań "zasadach" śledztwo w sprawie prokuratora 3Ds 267/08

W sprawach 1Ds.4246/08 i 3Ds 267/08 złożono zażalenia. Oba zażalenia rozpatrzone zostaną wspólnie ??? pod sygn. akt III Kp 95/09 dnia 19.03.2009r. w Sądzie Rejonowym Poznań Stare Miasto w sali 329.

Zawiadomienie o popełnieniu przestępstw oraz wniosek o ściganie - 2 Ds.463/08

W związku z popełnieniem przez byłych pozwanych kolejnego oszustwa w odniesieniu do zapłaty kwoty wynikającej z wyroku sądowego oraz odkrycia nie podnoszonego w dotychczasowych zawiadomieniach faktu zatajenia przez pozwanych w zeznaniach faktu zawarcia umowy ustnej prowadzącej do pierwszego oszustwa skierowano do Prokuratury Rejonowej w Gnieźnie Zawiadomienie z dnia 07.11.2008r.

Zasłaniając się postępowaniem sądowym na przyjętych powszechnie zasadach insynuacji, potwierdzeń nieprawdy, ogólnikowych i arbitralnych stwierdzeniach dnia 12.12.2008r wydano postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 2Ds.463/08. Zażalenie rozpatrzone ma być pod sygn.akt II Kp 30/09 dnia 03.03.2009r. w Sądzie Rejonowym w Gnieźnie.

Podkreślić należy, że przedstawione postępowania nie tylko nie obaliły ale wręcz umocniły podejrzenia popełnienia przestępstw przez brak rozstrzygnięć merytorycznych i zrodziły nowe podejrzenia, których końca na razie nie widać, gdyż planowane zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez sędziów Sądu Apelacyjnego w Poznaniu w związku ze sprawą IACa 1098/04 jak i wszystkie otwarte podejrzenia przeciw prokuratorom i sędziom karnym "załatwione" zostaną zgodnie z zasadą pomijania i ukrywania jeśli nikt oprócz mnie nie zainteresuje się poważnie tą małą, ale podejrzewam, że reprezentatywną dla "wymiaru niesprawiedliwości" sprawą.

Przemysław Ledóchowski

Dokumenty w sprawie na stronie: http://bezprawie.pl.tl/

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu