AferyPrawa.com

 Puławy, dn. 07.11.2011 r.　

Sąd Rejonowy w Puławach

Wydział Karny

za pośrednictwem

Prokuratora Rejonowego w Puławach

Zażalenie　

na czynności przeszukania domu, budynków i całej posesji, będących moją i mojego ojca własnością przez nieumundurowanych funkcjonariuszy policji w dniu 25.10.2011 r..

Na podstawie art.. 236 kpk zaskarżam w.w. rewizję, zarzucając jej:

1) art.. 220 § 2 kpk poprzez nie okazanie mi postanowienia prokuratora lub sądu;

2) art.. 220 § 3 kpk poprzez dokonanie przeszukania na tzw. legitymacje służbowe, bez okazania zgody kierownika jednostki, przy czym mocno niezrozumiałym i zastanawiającym jest przypadek niecierpiący zwłoki;

3) art. 224 § 1 kpk poprzez niepowiadomienie mnie o powodzie i celu przeszukania;

4) art.. 224 § 2 i § 3 kpk poprzez utrudnianie mi w rażący sposób prawa przywołania sąsiada lub współwłaściciela posesji;

5) art.. 148 w zw. z art. 229 kpk poprzez niesporządzenie żadnego protokołu z przeszukania, uwzględniającego dokładny czas i miejsce, osoby uczestniczące, oznaczenie sprawy, przebieg czynności, oświadczenia i wnioski uczestników, postanowienia i zarządzenia wydane w toku tych czynności;

6) art. 220 § 3 zd.1 kpk poprzez brak zatwierdzenia tego przeszukania przez sąd lub prokuratora, o co organ dokonujący przeszukania powinien niezwłocznie zwrócić się;

7) art.. 220 § 3 zd. 2 i 3 kpk poprzez niepoinformowanie mnie o prawie zgłoszenia żądania dostarczenia mi zatwierdzenia przeszukania przez sąd lub prokuratora i niedostarczenie mi go w ciągu 7 dni;

8) w zw. z art.. 227 kpk poprzez niezachowanie umiaru w przeszukaniu;

Uzasadnienie　

W dniu 25.10.2011 r. ok. godz. 13 na moją posesję, gdzie prowadzę hodowlę psów rasowych przyjechał patrol policji z nieumundurowanymi funkcjonariuszami w liczbie 4 osób, z których jedną osobą była asp. Dorota Pomorska, a drugą dzielnicowy z Gołębia, w asyście 2 lekarzy weterynarii, z których jednym był Stanisław Gajda. Do bramy wyszedł pan, który pomaga mi w opiece nad psami. Próbowano wymusić na nim wpuszczenie ich na teren posesji, mówiąc, że ja nie jestem do niczego w tym momencie potrzebna.
Kiedy spotkało to się z jego odmową, próbowano go zastraszyć, kazano podać mu swoje dane osobowe, mówiąc, że za moment zostanie wywieziony na komendę. Jednocześnie radiowóz policji zaczął krążyć wokół mojej posesji. Ponieważ nie odpuszczano, mimo ogromnego lęku (byłam sama) po przerwaniu swoich codziennych czynności, postanowiłam wyjść i wyjaśnić o co chodzi.

Niestety , zamiast poważnego mnie potraktowania zaczęto drwić ze mnie i wyśmiewać mnie.
Na moją prośbę o okazanie nakazu prokuratora usłyszałam odpowiedź, że nakaz będzie za kilka dni, że ja nie znam przepisów, że policjanci w każdej chwili mają prawo wejść na legitymacje (machano mi tymi dokumentami przed nosem). Próbowano zastraszyć mnie na wiele sposobów m. in. że z każdą chwilą pogarszam swoją sytuację, że za moment przyjedzie telewizja i będzie większy wstyd dla mnie, że oni i tak dzisiaj na mój teren wejdą, bo mają do tego prawo, a mój sprzeciw na nic się zda, że jeżeli nie wpuszczę ich dobrowolnie to wejdą i tak siłą. Rozpaczliwie zaczęłam wydzwaniać po znajomych, niestety nikt nie był w podobnej sytuacji. W końcu będąc pod tak silną presją tych wszystkich osób, widząc, że nie poradzę sobie już dłużej sama, zostałam przymuszona do wpuszczenia ich. Pokazałam całą część posesji z psami należącą do mnie. Niestety, funkcjonariuszom to nie wystarczyło, wymuszano na mnie przeszukanie pozostałej części posesji, próbując siłą rozgrodzić ogrodzenie. Poinformowałam, że tamta część należy do mojego ojca i bez jego zgody nikogo nie wpuszczę, prosiłam o opuszczenie posesji do czasu nawiązania z nim kontaktu. Niestety policjanci nie ustępowali, z wielkim trudem po dłuższym czasie udało mi się ich nakłonić do wyjścia poza bramę. Zaczęłam dzwonić do mojego ojca, niestety nie mógł w danej chwili przyjechać, ponieważ nie było autobusu z Puław. Poinformowałam o tym funkcjonariuszy, że potrwa to kilkadziesiąt minut, na co oni ze śmiechem, że nikt tyle czasu nie będzie czekał, że dają mi co najwyżej 5 minut. Zadzwoniłam również do sąsiada, ale on też był poza domem i też potrzebował czasu na dojazd. Do drugiego sąsiada niestety nie miałam telefonu, chciałam podejść osobiście, ale wobec takiego zachowania policjantów nie mogłam opuścić posesji.
W tym momencie dojechało jeszcze 2 osoby z prywatnej fundacji na rzecz ochrony zwierząt VIVA PUŁAWY, reakcja z ich strony była po prostu karygodna. Zaczęli nakłaniać policjantów do wejścia siłą, pani Chmurzyńska (reprezentująca ową fundację) krzyczała, że pewnie zacierane są jakieś ślady, uprzątane trupy itp. Nie mogłam w to wszystko uwierzyć, to był horror. Zrozumiałam, że ktoś zrobił ze mnie przestępcę. Byłam osaczona przez tak wiele osób na raz, znów mnie straszono i drwiono np. że “tatuś mi do niczego nie jest potrzebny, no chyba tylko po to, abym wypłakała się na jego ramieniu“. Siłą zaczęto forsować ogrodzenie, jeden z policjantów próbował przeskoczyć drewnianą bramę (była jednak zbyt słaba, by utrzymać ciężar jego ciała, groziło to wyłamaniem). W międzyczasie zadzwoniłam również z prośbą o pomoc na posterunek policji w Kozienicach, niestety odmówiono mi jej. Wszyscy powstrzymali się dopiero wtedy, kiedy na miejsce dojechał powiatowy lekarz weterynarii dr Jarosław Wiciński. On to pozwolił na dojechanie mojemu ojcu (przywiózł go mój wujo z kuzynem). Ojciec nie godził się na wejście na swoją część bez nakazu prokuratora, jednak policjanci twierdzili, że mają takie prawo a on im nie może tego utrudnić. Choć nikt nie chciał o niczym poinformować o co dokładnie w tym wszystkim chodzi, wpuściliśmy asp. Pomorską i dr Wicińskiego, który wcześniej nie był.
Dokonano przeszukania wszystkich pomieszczeń i terenu. Z ust obydwu lekarzy weterynarii, zarówno dr Wicińskiego jak i dr Gajdy usłyszałam, że stan zdrowia psów i ich kondycja nie budzą zastrzeżeń.
Usłyszałam również, że trzeba pomóc mi oczyścić mnie z pomówień i zarzutów.
Cała akcja trwała ok. 4 godzin i zakończyła się ok. godz. 17.

Podsumowując:

Procedura przeszukania rażąco odbiegała od norm prawa procesowego.
Funkcjonariusze nie okazali postanowienia prokuratora o przeszukaniu, ani zgody komendanta jednostki, na okazane legitymacje mieli prawo wejść tylko w uzasadnionym przypadku sprawy nie cierpiącej zwłoki (przy czym powstają ogromne wątpliwości, czy był to tego typu przypadek ). Zachowanie policjantów wykraczało poza kompetencje i przepisy prawa, w sposób rażący nadużyli oni swoich uprawnień. Nie sporządzono protokołu przeszukania. Policjanci nie znaleźli i nie zatrzymali jakichkolwiek rzeczy czy zwierząt, a opinie ustne obydwu lekarzy były jednakowe: “stan zdrowia i kondycja zwierząt nie budzące zastrzeżeń“. Policjanci mieli obowiązek zwrócenia się niezwłocznie do sądu i prokuratury o zatwierdzenie tego przeszukania, nie poinformowali mnie i mojego ojca o prawie zgłoszenia żądania dostarczenia tego zatwierdzenia w ciągu 7 dni i nie dostarczyli go w ustawowym czasie (powinno to być odnotowane w protokole przeszukania). W związku z powyższym wszystko to wskazuje, że przeszukanie było bezzasadne i nielegalne, mające na celu zastraszenie i zgnębienie mnie i mojej rodziny, co więcej, miało ono charakter podstępu, wyłącznie dla orientacji w sytuacji, by odpowiednio przygotować się do zorganizowanej akcji.

W związku z powyższymi argumentami wnoszę jak na wstępie.