opublikowano: 26-10-2010
Od planu ewakuacji do decyzji eksterminacji Żydów
Ewakuacja Żydów na wyspę Madagaskar była celem Hitlera w lecie 1940 roku, a nie zagłada według istniejących dokumentów. Dokumenty historyczne świadczą o tym i są dostępne wszystkim jako plany rządu niemieckiego w lecie 1940 roku.
Dwie grudniowe rocznice ilustrują powody zmian w planach rządu w Berlinie: upadek projektu Madagaskar w grudniu 1940 i rok później klęska pod Moskwą, w grudniu 1941. Okres ten ilustruje, jak wielkie zmiany nastąpiły na przestrzeni 12stu miesięcy w historii Drugiej Wojny Światowej. Tak więc zmiany te miały miejsce między grudniowym upadkiem planów opublikowanych przez Adolfa Eichman’a 15go sierpnia, 1940 roku pod tytułem „Reichssicherheitshauptamt: Madagaskar Projekt.”
Plan ten miał za cel usunięcie
Żydów z Europy na
wyspę Madagaskar.
Dopiero zaszłości od lata 1940 do końca 1941
roku, zakończonego
druzgoczącą klęską Niemców w bitwie o Moskwę kojarzą się z decyzją
ludobójstwa. Jeszcze
w 1940 roku nazistowski
rząd w Berlinie był przepełniony nastrojem zwycięstwa na froncie
zachodnim.
Wtedy Niemcy robili plany,
żeby za pomocą floty francuskiej i brytyjskiej po
upadku Paryża
i spodziewanej się przez
Hitlera, szybkiej kapitulacji Londynu, wprowadzić
w życie plan ewakuacji Żydów z Europy
na Madagaskar. Wyspa Madagaskar była
jedną z kilku alternatyw jako
miejsce przyszłego
państwa żydowskiego.
Już w drugiej połowie dziewiętnastego wieku w Europie, omawiano projekt ewakuacji Żydów z Europy na wyspę Madagaskar, kolonię francuską, której mieszkańców nikt się nie pytał o opinię w tej sprawie podobnie jak później stało się Palestynie. Nacjonalizm diaspory żydowskiej wiązał się z tradycyjnymi przekonaniami nauki talmudu o wyższości Żydów nad nie-Żydami i tradycji specjalnej roli Żydów w rządzeniu światem oraz pasożytniczej działalności Żydów, takiej jak lichwa i sprzedaż alkoholu, zwłaszcza na kredyt. W 1897 roku odbył się pierwszy zjazd syjonistów nawołujący do ożywienia nacjonalizmu żydowskiego w ramach programu Theodora Herztla.
Plany
ewakuacji Żydów z Europy były zainicjowane
przez Brytyjczyków H. H. Beamish’a, Arnold’a Leese, lorda Moyne. Później
były one
podjęte były przez rządy W. Brytańji i Francji.
Rokowania na ten temat prowadzono do
późnych lat trzydziestych
i nawet próbowano
zainteresować tym projektem również rząd Polski, na terenie której mieszkało
najwięcej Żydów w
Europie.
Od 1938 roku w Niemczech temat ewakuacji żydów omawiali tacy naziści jak
Julius Stereicher, Hermann Goering i Joachim von Ribbentrop. W maju 1940 roku
Heinrich Himmler pisał o ewakuacji Żydów do kolonii w Afryce.
Zwycięstwo
nad Francją w czerwcu 1940
roku wydawało się
pewne. Wtedy Hitler wierzył,
że wygra powietrzną bitwę o Anglę,
ponieważ miał wtedy najlepsze na świecie lotnictwo i najlepsze łodzie
podwodne. Jednocześnie naziści planowali część elity żydowskiej zatrzymać
w Polsce, w regionie
Lublina, jako zakładników
w celu szantażowania elity żydowskiej w Ameryce,
żeby nie powodowała wojny USA przeciwko Niemcom,
jak to się stało w czasie Pierwszej Wojny Światowej.
Ribbentrop miału uzyskać of
Francji przekazanie Niemcom Madagaskaru. Josef
Goebbels miał kontrować
media na Madagaskarze. Jednostki Waffen SS
pod dowództwem Reinhard’a Heydrich’a,
miały zajmować się doprowadzaniem i ładowaniem Żydów na statki francuskie
i brytyjskie. Herman Goering miał nadzorować gospodarkę na Madagaskarze. W
przeciągu czterech lat Żydzi znajdujący się pod niemiecką okupacją mieli
być przesiedleni na
wyspę Madagaskar,
która miała być protektoratem niemieckim.
Naziści uruchomili działania w tej sprawie władz niemieckich
i planowali pokryć koszty ewakuacji Żydów z Europy za pomocą funduszów
nowego banku, do którego
Niemcy mieli składać pieniądze ze sprzedaży mienia żydowskiego.
Przed 18tym czerwca 1940 Hitler i Ribbentrop omawiali ten plan z Mussolinim.
Budowa getta w Warszawie została wstrzymana
10go lipca 1940,
jak też transporty Żydów z zagranicy do Polski.
Madagaskar miał być zorganizowany jak „super getto” pod żydowskim zarządem
kontrolowanym przez nazistów. Przegrana
Niemców w bitwie o Anglię w
1940 była
faktycznym powodem
upadku planu ewakuacji Żydów na Madagaskar.
Rok później już nie było
mowy o ewakuacji. W cieniu przegranej bitwy o Anglię, w której polscy piloci
odegrali ważną rolę jak i wobec straty wartości Żydów jako zakładników
zapobiegających
wojnie z USA, oraz
wobec przegranej bitwy o Moskwę perspektywa wojny zmieniła się
bardzo
na niekorzyść Niemiec.Pozostała
możliwość,
że Niemcy wojnę przegrają i wtedy miliony Żydów wschodnich najadą Niemcy i
staną
się ciężarem dla ludności niemieckiej.
Na tym tle, została
zwołana 20go stycznia 1942 roku,
odprawa głównych
biurokratów niemieckich w celu
ogłoszenia
„ostatecznego
rozwiązania sprawy żydowskiej.”
Odprawa w Wannsee,
znana jako „konferencja w Wannsee” była skutkiem
klęski armii niemieckiej pod Moskwą, stratą wartości Żydów jako zakładników
przeciwko Ameryce, jak też z powodu klęski
w bitwie o Anglię.
Na odprawie tej rząd niemiecki
uruchomił
mechanizm zagłady Żydów i Cyganów, jak też nieco później,
zagłady 51
milionów Słowian,
w pierwszym rzędzie Polaków.
Plan nazywany przez nazistów:
„Plan Ost” dotyczył
Słowian, którzy
zamieszkiwali tereny
mające być przyłączone do Niemiec,
w czasie tworzenia wielkiej
niemieckiej przestrzeni życiowej.
Dowodzi tego, między
innymi sam fakt,
że Niemcy w czasie wojny wyprodukowali wielokrotnie większe ilości
gazu do zabijania ludzi w komorach gazowych,
niż było Żydów i
Cyganów na całym
świecie.
Protokół odprawy w Wannsee
przetrwał wojnę i
jest dowodem jak w biurokracji niemieckiej były podzielone role ministerstw i głównych
instytucji do procesu
zmechanizowanego ludobójstwa oraz przetargu na zamówienia od przemysłu
niemieckiego,
potrzebnych w tym zbrodniczym celu,
urządzeń i procedur. Protokół odprawy w Wannsee był w
całości
używany jako dowód rzeczowy zbrodni niemieckich w czasie procesu w Nuremberdze.
Sam protokół był sporządzony przez Adolfa Eichmann’a,
niemieckiego Żyda
urodzonego w Jerozolimie, który pracował
pod nadzorem Reinharda Heydricha,
szefa głównego biura bezpieczeństwa państwa niemieckiego. Tak więc na
przestrzeni jednego roku,
strategia Niemiec nazistowskich, w
sprawie rozwiązania nazistowskiego problemu Żydów przeszła ewolucję od
przymusowej ewakuacji Żydów z Europy,
do super-getta na wyspie Madagaskar
w formie państwa pod protektoratem niemieckim,
do uruchomienia masowych mordów
naprzód Żydów i Cyganów a później Słowian.
Do czasu odprawy w Wannsee, Polacy
a zwłaszcza polska inteligencja byli głównymi ofiarami mordów niemieckiego
aparatu terroru podczas gdy w żadnym innym państwie okupowanym podobnego
„odrąbywania głowy” narodowi nie było czego przykładem m.in. są Czesi i
Francuzi.
Wprowadzenie przez nazistów
niemieckich masowych mordów Żydów,
nie spowodowało przerwy w zabijaniu Polaków. Trzeba pamiętać że Polacy byli
masowo mordowani przez Niemców i przez Sowietów. Ludność żydowska nie
podlegała masowym i systematycznym mordom
sowieckim. Co gorsze na gminnie
Żydzi na kresach kolaborowali
z Sowietami w mordowaniu Polaków.
Propaganda żydowskiego ruchu roszczeniowego podważająca znaczenie odprawy w Wannsee i ukrywa niemieckie plany ewakuacji Żydów z Europy na Madagaskar, w celu przesuwania wstecz daty decyzji pogańskiego rządu Hitlera o dokonaniu ludobójstwa Żydów w celach propagandowych, żeby szerzyć oskarżenia Polaków o partnerstwo z Hitlerem i nawet przeciwko papieżowi Piusowi XII i całemu Chrześcijaństwu. Żydowski ruch roszczeniowy żąda 65 miliardów dolarów odszkodowania od skarbu państwa polskiego za udział w zagładzie Żydów.
W panoramie wojny dwie grudniowe rocznice: zakończenie przez Niemców planów ewakuacji Żydów z Europy na Madagaskar, w grudniu w 1940 roku i rok później decyzja ludobójstwa Żydów pod okupacją niemiecką, po klęsce wojsk niemieckich pod Moskwą w grudniu 1941 roku. Daty te wyznaczają punkty zwrotne w historii w tragedii Żydów w czasie Drugiej Wojny Światowej i są sprzeczne z propagandą lansowaną przez żydowski ruch roszczeniowy.
Iwo Cyprian Pogonowskiwww.pogonowski.com
Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA
Polecam
sprawy poruszane w działach:
SĄDY
PROKURATURA
ADWOKATURA
POLITYKA
PRAWO
INTERWENCJE
- sprawy czytelników
"AFERY PRAWA" - Niezależne Czasopismo
Internetowe www.aferyprawa.com Redaktor Naczelny: mgr inż. ZDZISŁAW RACZKOWSKI |
|
WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
zdzichu
Komentowanie nie jest już możliwe.