AferyPrawa.com

opublikowano: 20-10-2011

LIBIA - dlaczego Kadafi? - czyli prowokacje syjonistów dla podpalenia narodów afrykańskich

Rozlegają się znowu. Słyszysz je? Musisz. Nawet głusi je słyszą. To bębny wojny. A bębniarze komponują swoją podłą kakofonię w tym samym miejscu, jak zawsze: Tel Awiw, Waszyngton DC., Londyn, londyńskie City, by być precyzyjnym. Kto ma słuchać tej krwiożerczej melodii? Libia. Wśród ich poprzednich słuchaczy były: zniszczony naród afgański i zdewastowany naród iracki.

Wojna w klasycznym rozumieniu, jest stanem zbrojnych wrogich konfliktów między narodami. Ale wojna bębniarzy jest inna. Według nich, ich wojna jest prowadzona z dziećmi mniejszego Boga. Z kobietami niższego stanu. Mężczyznami o mniejszych prawach. Ich wojna to masowy mord bezbronnych niewinnych, okupacja, kradzież ziemi i zasobów, profanacja i dehumanizacja. Ich wojna to ludobójstwo. Ci bębniarze czasami wydają się mieć charakter innej cywilizacji, z innego świata; wampiry z filmów wyprodukowanych w odmętach moralnie destrukcyjnej instytucji znanej jako Hollywood. Ich celem jest przetrwanie. Przetrwanie, jako jedyny właściciel świata; samotni kontrolerzy, jako istniejąca kabała kapitanów i starszych, którzy będą rządzić masami bydła.

20 lat sankcji, okupacja i dziesiątkowanie ziemi, wody i zasobów naturalnych państwa znanego jako Irak, pozostawiły ten naród, wiernych i odważnych Irakijczyków, znających funkcjonowanie bębniarzy i ich kompozycje w ruinie. Dodajmy jeszcze kolejne 10 lat, a zdecydowany i odważny naród afgański może również pisać eseje o zbrodniczej muzyce, znanej jako amerykański interwencjonizm. W obu przypadkach, zniszczenie ich społeczności przyszło pod maską „humanitaryzmu”. Pociski przyszły zawinięte w bohaterskie kostiumy. Rakiety i bomby pakowane w fałszywe współczucie dla prześladowanych. Gwałty dla wyzwolenia. Mordy dla wolności. Uważajcie Libijczycy; bębniarze chcą z waszego narodu zrobić następną przygodę humanitarną.

Rządzący przywódca libijski Muammar Kadafi w 1969 r. obalił króla Indrisa, monarchiczną marionetkę okupowanej przez syjonistów amerykańskiej machiny wojennej i Włoch, starających się o rekolonizację Libii w takiej czy innej formie. To Kadafi usunął amerykańskie bazy wojskowe z Libii i to Kadafi konsekwentnie wspierał walkę o odzyskanie okupowanej Palestyny od syjonistów i ich bezwzględnych agentów. Dlatego też w mediach światowych był przedstawiany w fałszywym świetle, a zawsze dodawano mu etykietkę „dyktatora”. Dokonywany przez Kadafiego w ostatniej dekadzie proces opuszczania rewolucyjnych ideałów i przybliżania się do aroganckim zachodnich przyjaciół nie usunął tych faktów z umysłów jego nowych i niełatwych sojuszników. Izrael chciał zemsty. Wykorzystując Libijczyków jako ofiarne baranki, a fale protestów w świecie arabskim jako przykrywkę, ukuł spisek usunięcia rządzącego przez 42 lata władcę Libii. Syjonistyczny smok umieścił się w kadrze. A muzyka syjonistycznego chaosu zaczęła grać.

Krótka historia: operacja Trojan, Lockerbie i AbuSalim

Na początku prezydentury zbrodniarza wojennego, Ronalda Reagana, syjonistyczne media hałaśliwie promowały historię, która później stała się długotrwałą propagandą, o libijskim szwadronie śmierci działającym w Stanach Zjednoczonych. Rzekomo, misją tego szwadronu była egzekucja Ronalda Reagana. Źródłem tej historii był Manucher Ghorbanifar, były agent tajnej policji, Savak, obalonego szacha Iranu. Savak, notoryczna instytucja znana z brutalnej techniki tortur, wszystkiego nauczył się od Mosadu i sam Ghorbanifar miał głębokie osobiste powiązania z Mosadem, światowym liderem w terroryzmie fałszywej flagi. Celem tej historii o szwadronie śmierci było zdobycie poparcia amerykańskiej opinii publicznej do ataku na Libię.

Ta szczególna operacja fałszywej flagi Ghorbanifara nie wykonała misji w takim stopniu, jak zaprojektowała ją syjonistyczna jednostka. Bezprawne państwo izraelskie później podgrzało sytuację i puściło w ruch operację Trojan. Trojan to izraelskie urządzenie komunikacyjne używane przez LAP [LohAma Psicologist], zespół broni psychologicznej Mosadu, stacja przekaźnikowa służąca zmylaniu raportów wywiadowczych transmitowanych z izraelskich okrętów przebywających w regionie. Trojan ma być ulokowany w krajach przeciwnych Konfiguracji Władzy Syjonistycznej, lub według izraelskiej intel terminologii, we „wrogim środowisku”, będącym na celowniku oficjalnej placówki państwowej, np. ambasady. Te fałszywe raporty były odbierane przez państwa sprzymierzone z Izraelem na odrębnych częstotliwościach, gdzie informacje były potwierdzane przez Mosad. Niewiele państw sojuszników wie, że same raporty - tworzone były przez Izrael.

Operacja Trojan odniosła sukces, gdyż urządzenie zostało zainstalowane w samym sercu stolicy Libii, Trypolisie, a rząd amerykański zaczął odbierać liczne wiadomości od Trojana i przetwarzać dowody wywiadu, że Libia miała ścisłe związki z planowaniem i realizacją działań terrorystycznych. Szefowie Mosadu byli bardzo zadowoleni że udała im się manipulacja, zresztą, o czym rząd amerykański doskonale wiedział. 5 kwietnia 1986 r., nastąpiła końcowa faza operacji Trojan, kiedy zbombardowano dyskotekę w Berlinie, powodując trzy ofiary śmiertelne, dwóch amerykańskich żołnierzy i Turczynkę, ciężkich ran doznało 229 innych. Za tę haniebną fałszywą flagę obwiniono Libię, zamach bombowy na dyskotekę La Belle w 1986 roku był szeroko zakrojoną akcją Mosadu, przeprowadzoną z pomocą swoich w CIA. To wydarzenie doprowadziło do zbrojnej akcji wojskowej USA - operacji El Dorado Canyon w dniu 15 kwietnia 1986 r. To zbrodnicze naruszenie suwerenności Libii spowodowało śmierć dziesiątków libijskich cywilów, w tym 15-miesięcznej adoptowanej córki Muammara Kadafiego.

Mord córki Kadafiego i wielu innych niewinnych Libijczyków został zaprojektowany w celu nadania znaczenia Mosadowi w międzynarodowej społeczności wywiadowczej i pokazania arabsko-islamskiemu światu, że Stany Zjednoczone były po stronie syjonistów, a dokładniej że USA stał tam, gdzie syjoniści kazali mu stać. Płk Kadafi doskonale zdawał sobie sprawę z oszustwa, które doprowadziło do zamordowania jego dziecka i arogancji sił próbujących złamać jego i naród libijski. Kadafi nie ustąpił, a jego opór się nie skończył. Wtedy bezprawne państwo izraelskie następnie przełączyło kolejny spisek na wysoki bieg: zniszczenie samolotu Pan Am lot 103 w dniu 21 grudnia 1988 roku, lepiej znany jako zamach nad Lockerbie. W ataku zginęło 270 osób.

Abdelbaset Mohmed Ali al-Megrahi, były oficer libijskiego wywiadu, został skazany na 27 lat w szkockim więzieniu Greenock za tę masową zbrodnię. Al-Megrahi był niewinny. Całkowicie niewinny. Tam nie było najmniejszych dowodów przeciwko niemu. Jego aresztowanie i uwięzienie były przerażającym i celowym błędem wymiaru sprawiedliwości, który okradł jego żonę i pięcioro dzieci z dziesiątków lat wspólnego życia. Błędy popełnione przez konspiracyjną szaradę nieustannie wymuszane przez syjonistyczne media. Dodatkowo, jego skazanie odwróciło uwagę opinii publicznej od prawdziwych wykonawców tej zbrodni 21 grudnia i jej przyczyn, najwyraźniej dalszej demonizacji Kadafiego i Libii.

Zamach nad Lockerbie, przeprowadzono przy pomocy bomby walizkowej, znanego podpisu Mosadu, który wykorzystał ten ładunek wybuchowy w operacji fałszywej flagi w Kenii, licznych wioskach i miastach w okupowanej Palestynie, Bejrucie, Dubaju, Londynie, Houston i Indiach. Zamach nad Lockerbie był kolejną izraelską „brudną sztuczką” wykorzystaną przeciwko odwiecznym wrogom syjonizmu, Arabom/muzułmanom, w celu wspierania antyislamskiego programu codziennego wciągania świata przez instytucje medialne należące do syjonistycznych ekstremistów.

Było to związane z Abu Nidalem, niesławnym „palestyńskim terrorystą,” który został usunięty jako agent Mosadu. Kilka godzin po katastrofie, zespół LAP Mossadu rozpętał wojnę psychologiczną we wszystkich międzynarodowych mediach, przekazując pionkom Izraela, że to Libia stała za zamachem, mówiąc, że nie było nawet najmniejszych wątpliwości. Agenci Mossadu byli w Lockerbie [Szkocja] dzień po zbrodni, aby usunąć dowody ze sceny zbrodni. Dowód? Oczywiście walizka. Szefem bezpieczeństwa Pan American w momencie ataku bombowego był Izaak Jeffet, były szef bezpieczeństwa linii lotniczej El Al, należącej do bezprawnej syjonistycznej jednostki. El Al jest znany jako front dla najbardziej skomplikowanych operacji sabotażowych Mosadu.

Wersja syjonistycznych mediów o wydarzeniach za zamachem nad Lockerbie nie tylko ukryła udział w nim Mosadu, ale także udział CIA. Na pokładzie Pan Am 103 były ogromne ilości przemycanej przez CIA heroiny i agentów CIA i DIA. Bomba walizkowa Mosadu zlikwidowała ich i ochroniła interesy jego [Izaaka Jeffeta] partnera w terroryzmie na globalnym rynku narkotyków.

Wreszcie, Lockerbie służył jeszcze jednemu celowi Mosadu, o implikacjach geopolitycznych, które dosłownie zmieniły świat: Operacja fałszywej flagi 11 września przeprowadzona przez izraelski wywiad i jego sieć sayanim. Lockerbie był główną operacją LAP wojny psychologicznej, stwarzając w umysłach społeczności zachodnich, w szczególności Amerykanów, ideę, że „Arabowie porywają samoloty i rozsadzają je z nienawiści do Zachodu”. Kiedy zdalnie sterowane samoloty SPC Dow Zakheima uderzyły w Twin Towers, Amerykanie (i reszta świata) przypomnieli sobie Lockerbie i nie ruszyli palcem, gdy syjonistyczne media powiedziały im, że właśnie 19 arabskich porywaczy zaatakowało Amerykę. Byli nieświadomi nazwisk Silversteina, Laudera, Lowy’ego, Eisenberga i Harela, głównych zbrodniarzy 11 września.

Z al-Megrahim postawionym w stan oskarżenia i uwagą świata skoncentrowaną na Kadafim za zamach bombowy w Lockerbie, syjoniści cieszyli się z kolejnej udanej akcji niszcząc WTC. W pierwszym kwartale 1992 r., zgodnie z planem, przestępcza ONZ nałożyła krzywdzące sankcje za atak, oczywiście na naród libijski. Sankcje niszczyły zdolności rafinacyjne Libii, uniemożliwiały też Libijczykom podróże przez ponad 10 lat jak też odcięły ich od krewnych w Stanach Zjednoczonych. ONZ nie zniosła sankcji do 2003 r., podczas gdy USA nie zniosły sankcji wobec Libii do 2004 r.

W 1996 r., miało miejsce ciekawe wydarzenie, formalnie nazwane przez syjonistyczne media „zbrodnią w więzieniu Abu Salim”. Wydarzenie to, ostro skrytykowane przez organizacje „praw człowieka,” służyło realizacji programu antyKadafiemu na całym świecie, zainicjowanego przez Mosad i jego LAP, uzasadniającego zbrodnicze sankcje nałożone na Libię przez USA i ONZ. Pomimo przyznania że raporty o rzezi Libijczyków w więzieniu Abu Salim w czerwcu 1996 r. były niesprawdzalne i rzadkie, światowej sławy Human Rights Watch stwierdziła, że zamordowano 1,200 osób. HRW to ta sama, wspierana przez USA organizacja pozarządowa, która wymyśliła rażąco nieprawdziwe opowieści o gazowaniu irackich Kurdów w Halabdży by usprawiedliwić wszczętą przez syjonistów inwazję na Irak, i nadal służy jako doskonałe narzędzie do tworzenia wsparcia dla syjonistycznej koalicji inwazji na Irak 8 lat temu. Raporty wywiadu obaliły „masakrę w Halabdży,” jako tylko czystą propagandę wojenną.

Fałszywą historię o więzieniu Abu Salim wykorzystywali lewicowcy na całym świecie, by uzasadnić „rewolucję” toczącą się w Libii. To żałosne, zresztą nie przypadkowo wpadli w syjonistyczną pułapkę bicia w bębny wojny do inwazji. HRW jest finansowana w wysokości $100 mln przez nikogo innego niż internacjonalistycznego syjonistycznego zbrodniarza wojennego, George Sorosa, który również mocno wspiera finansowo J Street, prookupacyjną, prowojenną, proczystki etniczne syjonistyczną grupę lobbystyczną, podszywającą się pod grupę poszukującą pokoju.

To nie jest przypadek, że Soros, destrukcyjny „miliarder” odpowiedzialny za nieuczciwe operacje giełdowe we Francji, czy bankructwo Banku Anglii i prowadzenie wojny finansowej z Malezją, wycofał inwestycje z Libii zaledwie 3 miesiące przed rozruchami, a teraz jego imperium jest liderem ataku na Kadafiego. Soros jest również odpowiedzialny za infiltrację egipskiej rewolucji i używanie swoich pełnomocników do pisania projektu już nowej konstytucji, która zniewoli afrykański naród niewolnictwem znacznie gorszym niż Mubarak. Syjonistyczny smok już zaczął podpalać narody Libii i Egiptu.

Kiedy tylko mocarstwa zachodnie zniosły sankcje przeciwko Kadafiemu w latach 2003-04, wewnątrz Libii ustanowione zostały ‘prodemokratyczne’ grupy przez różne programy w Departamencie Stanu USA jako sposób trzymania na oku swojego najnowszego sojusznika. Grupy te miały być aktywowane w celu zmiany reżimu pod płaszczykiem powstania lub rewolucji, gdyby Kadafi kiedykolwiek wyłamał się z linii.

Pierwszy błąd Kadafiego w oczach syjonistycznego smoka pojawił się we wrześniu 2009 r., kiedy wygłosił przemówienie w ONZ, gdzie dotknął nerw, który niewielu jeszcze dotknęło, oto słwa Kadafiego: „Cały świat powinien wiedzieć, że J.F.Kennedy chciał zbadać reaktor jądrowy Izraela demon”. Grupa Kidon, elitarna jednostka Mosadu, w zmowie z CIA i elementami zbrodniczej organizacji Meyera Lansky’ego, zamordowali Johna F. Kennedy’ego z kilku powodów. Cicha wojna Kennedy’ego z architektem Al-Nakba, Davidem Ben-Gurionem z powodu programu nuklearnego Izraela jest na górze listy. Izrael nie lubi aby nikt, a zwłaszcza lider tak wyraźny jak Kadafi, wspominali o tym.

Drugą wpadką Kadafiego był libijski konwój pomocy humanitarnej, kierowany przez jednego z jego synów, który to przełamał nielegalne, międzynarodowo potępiane oblężenie przeciwko ludności palestyńskiej [w Strefie Gazy[, w lipcu 2010 r. Statek pomocy „al-Amal”, miał na pokładzie 2,000 ton żywności, oleju, lekarstw i prefabrykowanych domów. Izraelska marynarka wojenna nękała statek i zagroziła pasażerom na pokładzie siłowym przejęciem. Syjoniści pokazali światu jak daleko posuną się w kwestii zachowania śmiertelnego głodu w Strefie Gazy. Mord 9 działaczy na Flotylli Wolności na wodach międzynarodowych mówi o makabrycznych szczegółach.

Zaledwie cztery dni przed „rewolucją 17 lutego” w Libii, płk Muammar Kadafi zaangażował się w trzecie i ostatnie nieszczęście, wywołując bębny wojny syjonistycznego smoka. W wyniku powstań w Tunezji i Egipcie, które usunęły dyktatorów Zayn al-Abidin Ben Alego i Hosni Mubaraka, na ironię dwóch przyjaciół Kadafiego, libijski przywódca wezwał Palestyńczyków do buntu przeciwko izraelskiemu okupantowi. Wezwał Palestyńczyków na całym świecie by zgromadzili się, przybyli do wybrzeży okupowanej Palestyny statkiem, i zwrócili się do syjonizmu by oddał się w ręce represjonowanych Arabów lub zmierzył się z rewolucją.

Utrzymywanie Palestyńczyków jako zdemoralizowanych i podporządkowanych jest główną bronią używaną przez reżim syjonistyczny w 63-letniej okupacji Ziemi Świętej. To dlatego trzyma kolaboranckie pionki takie jak Abbas i Fayyad na stanowiskach by prowadzili Palestyńczyków wieczną drogą syjonistycznej niewoli. Każde wezwanie Palestyńczyków do upominania się o godność uważa za zagrożenie egzystencjalne. Wezwanie Kadafiego do ludzi okupowanej Palestyny mogło być honorowe, ale dla syjonistycznego smoka był to akt wojny.                 

LIBYA : THE ZIONIST DRAGON AND THE DRUMS OF WAR – CZĘŚĆ I

Jonathan Azaziah – 26.03.2011 tłum. Ola Gordon [przypisy w oryginale]

Za: http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/libia-syjonistyczny-smok-i-bebny-wojny/

Tematy w dziale dla inteligentnych:

ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄD�W JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.