opublikowano: 26-10-2010
Dziwny
jest ten świat
Janusz B. Kępka
I. Who is Who?
I.5. „Żyd
Wieczny Tułacz”
Jest to centralna postać średniowiecznej
legendy nieznanego pochodzenia.
Według większości wersji, miał to być
albo stróż Piłata, albo szewc, który popędzał Jezusa niosącego krzyż na
Kalwarię.
Rzekł mu Jesus:
Żydzi „błądzili” też (i „błądzą”)
po Europie. A oto maleńki fragment tej „tułaczki”.
W Europie w krótkim czasie osiągali
absolutną kontrolę nad wieloma dostojnikami Kościoła oraz znaczącą i
znaczną częścią arystokracji[22].
W czasie śledztwa zarządzonego przez króla
Henryka III, a które dotyczyło rytualnego zabójstwa św. Hugona z
Lincoln w 1255 r. – udowodniono, że winowajcami było osiemnastu Żydów.
Zostali osądzeni i wykonano wyroki śmierci.
Z inicjatywy króla Anglii Edwarda I,
Parlament uchwałił Statuty Żydowskie.
W znaczący sposób ograniczono lichwę[23]
oraz władzę lichwiarzy nad dłużnikami.
Jednak Żydzi zlekceważyli królewski
dekret, podobnie jak zlekceważyli dekrety Soboru Laterańskiego (1123 r., określił
zasady celibatu; potępił symonię, czyli praktyki sprzedawania i kupowania za
pieniądze beneficjów, godności i stanowisk kościelnych oraz związanych z nimi
dóbr i korzyści materialnych; potępił konkubinaty duchownych).
W 1290 r. król Edward I
wydał dekret o eksmisji wszystkich Żydów z Anglii.
Był to początek t.zw. Wielkiej Eksmisji[24]:
1. Anglia,
1290 r.
5. Belgia, 1379
r.
9.
Hiszpania, 1492 r.
2.
Francja, 1306 r.
6. Słowacja, 1380 r.
10. Litwa, 1495 r
3.
Saksonia, 1348 r.
7. Austria, 1420
r. 11.
Portugalia, 1498 r.
4. Węgry,
1360 r.
8. Holandia, 1444 r.
12. Włochy,
1540 r.
13. Bawaria, 1551
r.
Jednak, w znacznych ilościach, a także w
ukryciu pozostali np. w Bordeaux, Avignon, Marseille, czyli w znacznej części
Francji. A także północna Alzacja, część północnych Włoch. A także w
ogóle nie byli eksmitowani z niektórych krajów papieskich, jak np. z
Polski.
„Masy
Żydów znalazły się w ten sposób jeszcze raz na Wschodzie i w imperiach
polskim i tureckim. Niewiele gmin zniosło pozostanie w Europie Zachodniej,
gdzie w międzyczasie podlegały wreszcie wszystkim restrykcjom, które
wcześniejsze stulecia zwykle utrzymywały jako idealne. Tak więc można by
powiedzieć, że w pewnym sensie żydowskie Średniowiecze zaczyna się z
początkiem Renesansu” [25].
Wielu wywodzi, że właśnie eksmisja Żydów
z Europy dała początek nowej epoce zwanej Renesansem (Oświecenie,
Odrodzenie), a ponure Średniowiecze jest zasługą „narodu wybranego”.
Wobec tego, zafundowano im…
Ale, oto… wrócili, na przykład:
na Węgry w 1500 r., na Słowację w 1562 r.,
do Anglii w 1600 r., na Litwę w 1700 r.
A także… ponownie byli eksmitowani (np. z
Węgier w 1582 r., ze Słowacji w 1744 r.).
Ale po powrocie do… („ziemi
obiecanej”?), byli jeszcze… silniejsi[26]!
Tylko dwa przykłady.
A. Zemsta na Anglikach.
Oliver Cromwell (1599-1658) został
przekupiony przez Żydowski Spisek Rewolucyjny.
I pisze Cromwell[27]
w liście (po niemiecku) z dnia 16 czerwca 1647 r. do Ebenezera Pratta:
„W
zamian za wsparcie finansowe będziemy popierać przyjęcie Żydów do Anglii.
Jakkolwiek jest to niemożliwe, dopóki żyje Karol. Karol nie może zostać
stracony bez procesu, dla którego odpowiedni grunt obecnie nie istnieje. Stąd
rada, by Karol zginął w zamachu, ale nie będziemy mieć nic wspólnego z
przygotowaniami do znależienia zamachowca, chociaż chcemy pomóc w jego
ucieczce”
W liście z 12 lipca 1647 r. Enebezer Pratt w
odpowiedzi, przedstawia i proponuje:
„Przyznamy
pomoc finansową, gdy tylko Karol zostanie usunięty, a Żydzi przyjęci. Zamach
zbyt niebezpieczny. Powinniście dać Karolowi możliwość ucieczki[28].
Jego ponowne schwytanie umożliwi potem proces i egzekucję. Wsparcie będzie
hojne, ale bezużyteczne jest dyskutowanie warunków, dopóki nie rozpocznie się
proces.”
Wykonano zgodnie z powyższą instrukcją, i
dnia 30 stycznia 1649 r. król Karol I został publicznie ścięty w Londynie[29].
B. Zemsta na Litwinach.
Unia polsko-litewska rozpłynęła się… we
mgle… wspomnień dawnej świetności.
To po co Władysław Jagiełło wygrał bitwę
pod Grunwaldem?
Zapłaciła też Rzeczpospolita… kolejnymi
rozbiorami.
A co jest, w tym przypadku, tylko i wyłącznie
zasługą jej wspaniałych i jakże mądrych…
Amen.
|
|
|
|
„„Izraelski
sąd najwyższy zakazał armii używania Palestyńczyków w charakterze „żywych
tarcz” w czasie operacji wojskowych.
Izraelscy
żołnierze wielokrotnie używali Palestyńczyków jako osłony w czasie
otaczania i
„Niemiecka
firma ThyssenKrupp Systems zbuduje dla Izraela dwa kolejne okręty podwodne, częściowo
sfinansowane z niemieckiego budżetu. Jak donosi tygodnik „Focus”, decyzję
podjął ustępujący rząd Niemiec w porozumieniu z przyszłą kanclerz Angelą
Merkel, spełniając życzenia władz izraelskich. Marynarka izraelska ma już 3
niemieckie okręty podwodne klasy „Delfin”.
Izrael
chciał, by Niemcy przejęły pełne koszty budowy – ok. 1 mld euro.
Ostatecznie
uzgodniono, że niemiecki budżet pokryje 1/3 wartości kontraktu”. (PAP,
19.11.2005 r.)
I.6. „Uczeni
w piśmie…”
Dosyć popularnie używane jest określenie „uczony w piśmie”, co ma
oznaczać, że jest to człowiek, który czytał (i czyta) wiele mądrych ksiąg,
w tym „zakazanych”, stąd sam jest (bardzo, bardzo) mądry.
A jaka jest prawda?
Otóż, na przykład, treści Biblii najpierw
były opowiadane, a następnie spisywane…
Pierwsze teksty pisane były za pomocą tzw.
alfabetu prahebrajskiego (k’taw daac lub k’taw libāna). Alfabet ten nie
zawierał samogłosek, składał się wyłącznie ze spółgłosek.
Natomiast znaki diaktryczne, używane obecnie
w trudniejszych tekstach, są w użyciu dopiero od IX w. po Chr. Nawet w obecnym
hebrajskim
Wyjątek stanowią dwie litery:
א – alef oraz ע – ain (współczesnego
alfabetu), które mogą oznaczać jakikolwiek dźwięk samogłoskowy. Używane są,
gdy wyraz zaczyna się od samogłoski (א), lub jest to samogłoska długa
w dalszej części wyrazu (ע).
Na przykład, JHW można czytać jako Jahwe
lub Jehowa. A także… „Jak hto woli”.
Dla „niewtajemniczonych” podamy przykład
tekstu[31],
który jednakowo jest (prze)pisany, ale różnie może być… odczytany, i…
rozumiany(!).
Oryginał hebrajski (zapisany literami…
rzymskimi):
Halo im
tetiv
s’et w’im
lo tetiw lapetah
hatāt rowec
Przecie czy
uda ci się
przynieść czy
nie uda u wrót
grzech leży
Natomiast, w literackim przekładzie Biblii
Tysiąclecia, powyższe brzmi:
„Przecież,
gdybyś postępował dobrze, nie miałbyś głowy spuszczonej; jeżeli zaś nie
będziesz dobrze postępował, grzech waruje u wrót…”.
Wskazany Artur Sandauer przedstawia aż dwie
wersje (według niego i przez niego) poprawnie tłumaczonego tekstu:
„Czy
uda ci się pojąć ją za żonę, czy nie uda, u wrót grzechu leżysz”, lub/oraz
„Czy
złożysz pomyślną ofiarę, czy niepomyślną, u wrót grzechu leżysz”.
I jeszcze zacytujemy wskazanego autora (str.
197-198):
„W
istocie Biblia mówi niejednokrotnie o wielu Elohim [Elohim to liczba mnoga];
wspomina też „zastępy niebiańskie”, na czele których stoi Jahweh itp.
Cokolwiek by uczynili teologowie, aby wielobóstwo to zatuszować¨,
faktem jest, że Jahweh należy do szerszego grona bogów i że widzi w Adamie
rywala, który rości sobie pretensje do nieśmiertelności.”, koniec cytatu.
Czytający (także „po nocach”!) i tłumaczący
nam („w biały dzień”!) „święte teksty”, we wskazany wyżej sposób,
zwani są właśnie „uczonymi w piśmie”.
Ale pozostaje dręczące pytanie: jak brzmi i
jaki jest prawdziwy sens prawdziwego tekstu[32]?
I.7. Kamień z Rosetta (Raszid)

Na bazaltowej płycie tekst wyryty hieroglifami[33], pismem demotycznym[34] oraz po grecku.
Już jeden z generałow, hellenista z zawodu, na miejscu z łatwością odczytał tekst grecki.
Jest to adres hołdowniczy kapłanów egipskich, skierowany w r. 196 przed Chr. do faraona Ptolemeusza V Epifanosa z okazji jego koronacji.
Po kapitulacji w 1801 r. wojsk Napoleona, wszystkie znaleziska wraz z kamieniem zostały przekazane wojskom angielskim, stąd też kamień z Rosetta znajduje się w British Museum w Londynie.
Przyjmuje się, że trzy teksty na kamieniu to jest jeden tekst, ale w trzech różnych zapisach.
Powyższe umożliwiło w 1822 r. Champolionowi (Jean François, profesor Collège de France) odczytanie egipskich hieroglifów.
Czy istnieje kamień z…(?) umożliwiający odczytanie spółgłosek „prahebrajskiego”, ze wskazaniem wstawiania w odpowiednie miejsca samogłosek?
A także (poprawne) odczytanie (po prahebrajsku!) cytowanej wyżej Biblii?
Nie istnieje, m.in. dlatego, że nie istnieje oryginalny tekst! Tej Biblii!
A więc: CO w CO?
I.8.
Krótka (pra)historia „narodów niewybranych”
(także
należy zwracać uwagę na miejsce i daty)
SEMICI – według
Biblii protoplastą plemienia semitów był Sem syn Noego.
Jednak
według współczesnych badań archelogicznych (i nie tylko) obszar zwany
Bliskim Wschodem zamieszkiwany był przez różne ludy i plemiona,
koczownicze, pół-koczownicze i osiadłe:
Arabowie, Akkadowie starożytnej
Babilonii, Asyryjczycy, Kanaanici (włączając: Amorici, Moabici, Edomici,
Ammonici i Fenicjanie); różne plemiona Aramejskie (włączając:
Hebrajskie); oraz znaczna część ludności Etiopii.
Wszystkie te ludy określane są
jako Semici.
Przeważa pogląd, że plemiona te
wywodzą się z Arabii, skąd sukcesywnie rozprzestrzeniły się do
Mezopotamii, na wschodnie wybrzeże Morza Śródziemnego oraz w obszarze delty
Nilu.
Semickie języki –
3 grupy języków:
wschodni – akadyjski;
północno-zachodnie – ugarycki,
kanaanejski, aramejski;
południowo-zachodnie – południowo-arabski
epigraficzny, arabski i języki etiopskie.
Semickie pismo – typ
pisma spółgłoskowego, który powstał na terenie Syrii i Palestyny
w II tysiącleciu p.n.e.
Ugarici –
najstarsze ze znanych plemion semickich (z Arabii) na tych terenach.
Kananejskie królestwo i miasto Ugarit (zach. Syria, 5 tys. lat
przed Chr.).
Pismo ugaryckie
– najstarsze klinowe pismo alfabetyczne (kształt przejęty
od Sumerów), 30 znaków, XIV-XIII w. przed Chr.).
Jahwe – jedno
z bóstw ugaryckich[35].
Żydzi (królestwo Judy - Judea)
przejęli bóstwo Jahwe jako swoje. Zwany też Jahweh[36]
lub Jehowa. Równolegle z
nazwą Jahwe, Żydzi posługiwali się też nazwą Elohim (dosł.
tłum. – bogowie), a także Adonai (hebr. – Panowie moi). Ergo: wielu bogów bezimiennych!
Hebrajczycy czcili różnych bożków danego narodu wśród
którego żyli.
W Egipcie jednym
z głównych bogów był byk Hapi (bóg Nilu). Później, w Grecji – Apis.
Gdy Hebrajczycy opuścili Egipt, porzucili też jego bogów.
Pozostawiony na pustyni byk Hapi (w postaci posągu) określany jest przez Żydów
jako „złoty cielec”.
Warto tu zwrócić uwagę, że bóstwo Jahwe zostało przejęte
od Ugarytów po wyjściu Hebrajczyków z Egiptu, i po przybyciu do
„Ziemi Obiecanej”.
Dlatego wcześniej, Jakubowi (Israelowi), także Mojżeszowi
na górze Horeb i z kolei na górze Synaj, głos nie podał swojego imienia.
A to z tego prostego względu, że ani Jakub ani też Mojżesz, nie znali
jeszcze imion nowych bogów w „ziemi obiecanej”!
A na terenach „ziemi obiecanej”, znacznie wcześniej,
byli już:
Sumerowie
(V tysiąclecie przed Chr.), plemiona nie-semickie przybyłe z Azji środkowej,
prawdopodobnie z Indii. Zajęli południową część Mezopotamii.
Wynalazcy koła i pisma klinowego,
znali najdalsze planety układu słonecznego, itd., itp.
Znali technikę wytopu metali: złota,
srebra; artystycznych wyrobów z metali, itp.
Według legend sumeryjskich, świat
należy do Sumerów od chwili jego stworzenia.
Wzorując się na powyższym, Żydzi
z kolei twierdzą, że to właśnie im Jahwe oddał ten świat we władanie i
posiadanie („ziemia obiecana”).
Babilonia – starożytne
państwo semickie w południowej Mezopotamii, utworzone
ok. 2000-1500 p.n.e., ze stolicą w Babilonie. Rozróżnia się trzy
okresy:
1. starobabiloński – rządy
Amorytów, Hammurabi (ok. 2000 – ok. 1500);
2. średniobabiloński – rządy
Kasytów (ok. 1500 – ok. 1000);
3. nowobabiloński – rządy
Chaldejczyków (ok. 1000 – ok. 500), stąd też Babilonia
często zwana jest
Chaldeją.
W 539 r. p.n.e. podbita przez Persów.

Babilon
– starożytne miasto w środkowej
Mezopotamii (obecnie Irak), centrum kultury Mezopotamii: świątynia Esangila
i zikkurat Etemenanki; „droga procesyjna”; pałac królewski z wiszącymi
ogrodami Semiramidy; akadyjskie Babili (brama boga) – po hebr. Babel.
Od początku drugiego tysiąclecia
p.n.e. stolica państwa babilońskiego.
Babilon. Odkopane budowle z czasów Nebukadnezara II
(pocz. VI w.p.n.e.) w okolicy bramy Isztar[37]
(z pracy R. Koldewey’a. Das wiedererstehende Babylon, 3 wyd. 1914).


Babilon.
Rekonstrukcja
„Ulicy procesji“ Isztar i bramy Isztar[38].
W
głębi (horyzont), zbudowana w formie stopni (zikkurat) świątynia Esagila, poświęcona
bogu Mardukowi.
(według
obrazu H. Angera zaprojektowanego przez E. Ungera, autora książki Babylon,
die hellige Stadt,1931).
Zikkurat (ziggurat) – typ starożytnej świątyni
sumeryjskiej, później także babilońskiej,
asyryjskiej i elamickiej, w
kształcie ściętej piramidy stopniowej, złożonej z wielu pięter
z tarasami, zewnętrznie połączonych
schodami, z ołtarzem w najmniejszym budynku na
najwyższym piętrze. Na
podstawie opowiadań kapłanów chaldejskich, opis zikkuratu
Etemenanki („dom fundamentów
nieba i ziemi”) podał Herodot (ok. 485–ok. 425
p.n.e.).
Przeważa pogląd, że zikkurat Ur-Nammu w Ur (częściowo
zrekonstruowany), lub zikkurat
głównej świątyni Marduka w
Babilonie, lub zikkurat Etemenanki, wprost były
odniesieniem
żydowskiej legendy o wieży
Babel.
Hammurabi (XVIII-XVII w. przed Chr.),
władca Babilonii (państwa semickiego).
Włączył Sumerów do swojego królestwa.
Wydał słynny kodeks prawny (Kodeks Hammurabiego), który uważany
jest za
niedościgniony wzór
prawodawstwa dla zwykłych ludzi, i jako niezwykle humanitarny.
Kodeks Hammurabiego wyryty na diorytowym obelisku (stela), w górnej części
wizerunek
Hammurabiego i Szamasza, 3600
linii pismem klinowym; znaleziony został w Suzie (płd-
zach. Iran) w 1902 r., i obecnie
znajduje się w Luwrze.
Prawie tysiąc lat później Żydzi (po względnej
„modyfikacji”) przypisali te prawa Salomonowi, a zapis ich na kamiennej płycie
(dosłownie!) „podarowali”… Mojżeszowi („Oko za oko, ząb za ząb, rękę
za rękę, nogę za nogę”, Genesis, 21, 34).
Obecnie ocenia się, że Dekalog powstał w okresie VIII-VI
w. p.n.e.
A więc, tysiąc lat po Hammurabim, pół tysiąca lat
po „przekazaniu” Mojżeszowi.
Babilońska niewola – pobyt Żydów na wygnaniu w
Babilonii (ok.597-ok.537 p.n.e.)
po zdobyciu i zburzeniu Jerozolimy przez Nebokadnezara II
(Nabuchodonozor II)[39].
Na poniższym rysunku (zaczerpnięty
z „The Wall Chart of World History”, Studio Editions Ltd, 1988, Princess
House, 50 Eastcastle Street, London WIN 7AP, England)
|
|
|
Ponad wieżą umieszczona jest gwiazda sześcioramienna[40],
a pod nią półksiężyc.
Gwiazdę przejęli Żydzi
nazywając ją Gwiazdą Dawida (obecnie godło państwa Izrael).
Ośmioramienny podział koła – symbol boskości u
Asyryjczyków.
Gwiazda ośmioramienna z nałożenia dwu kwadratów – świat
materii i ducha.
Później, w Średniowieczu – u chrześcijan – symbol
korony cierniowej.
Ci, którzy mają trudności w rozróżnianiu różnych
kalendarzy, mają też okazję poznać te różnice:
Kalendarz babiloński – znany
już w XVIII-XVII w. p.n.e. W Asyrii od ok. XII w. p.n.e. Kalendarz księżycowo-słoneczny;
dzielił rok na 12 lub 13 miesięcy;
Kalendarz żydowski[41]
- księżycowo-słoneczny; dzielił rok na 12 lub 13 miesięcy
po
29-30 dni, miesiąc – na 7 dniowe tygodnie
(Leksykon PWN, Warszawa 1972, str. 487)
Aramejski
język – język semicki Syrii, Palestyny i Mezopotamii (w dorzeczu Tygrysu
i Eufratu, od Zatoki Perskiej i Pustyni Syryjsko-Arabskiej do gór Zagros i
Kurdystanu; różnymi częściami dzisiejszy Irak, Syria, Iran, Turcja.
W I w. p.n.e. język aramejski (z
hebr. Arām – nazwa Syrii) stał się językiem literackim Izraelitów.
Reasumując powyższe,
na
bardzo, bardzo długo przed Hebrajczykami (Izraelitami, Żydami):
·
świat został stworzony dla
Sumerów (nie-semitów),
a nie dla Żydów, których wtedy w ogóle jeszcze nie było na ziemi („tej
ziemi!”),
a tym samym nie było ich w… „ziemi obiecanej”;
·
nie ich prawa, nakazy i zakazy
na kamiennych płytach,
lecz kodeks Hammurabiego;
·
nie ich Bóg Jahwe, lecz jeden z
bogów ugaryckich;
·
nie ich Gwiazda Davida, lecz
babilońska;
·
nie ich kalendarz, lecz babiloński;
·
nie ich wieża Babel, lecz
zikkurat babiloński (wcześniejszy - sumeryjski);
·
nie ich pismo, lecz ugaryckie (późniejsze
– aramejskie);
·
nie ich język literacki, lecz
aramejski.
A tak, przy okazji. Nie ich opowieść o potopie, lecz
znacznie wcześniejsze:
·
mit hinduski (Wisznu ostrzega
Manu o nadchodzącym potopie);
·
sumeryjska legenda o Ziusudrze i
z kolei babilońska legenda o Ut-Napisztim, któremu bóg Ea każe zbudować
arkę, podając też jej wymiary.
A
tym samym:
·
nie ich Noe, lecz hinduski Manu,
sumeryjski Ziusudra,
i babiloński Ut‑Napisztim.
·
a także grecki Deukalion, syn
Prometeusza, a Zeus spuścił potop na Ziemię.
I.9. GWIAZDA
BETLEJEMSKA
W Roku Pańskim 2003,
udostępniano
opłatki wiernym w Polsce, w takim jak niżej opakowaniu
Wierni z wielką pokorą i niemniej „wielką miłością bliźniego
swego” podzielili się opłatkiem.
Ale, w ich (pod-) świadomości pozostał obraz (sześcioramiennej)
Gwiazdy Dawida[42]!
I jest to też… Gwiazda Betlejemska, ponieważ w gwieździe
tej umieszczony jest (jakże śliczny!) obrazek Nowonarodzonego. A przecież
Nowonarodzony urodził się… w Betlejem, na południe od Jerozolimy. A więc…
Gwiazda Betlejemska!
Ale też powyższe jest
kwintesencją metody ogłupiania narodów!
Wskazaliśmy już rodowód sześcioramiennej
Gwiazdy Dawida.
Przecież trzech „mędrców
Wschodu” prowadziła Gwiazda… No, jaka? I skąd?
Gwiazda Wschodu dziesięcioramienna[43],
później wskazywana jako pięcioramienna, i obecnie jako godło wielu państw.
W gwieździe tej, podobnie jak w
niemniej słynnej piramidzie Cheopsa, wprost zakodowana jest divina proportio (!).
Czyli zakodowany jest… „kod życia i śmierci”
tego… „padołu łez i zgrzytania zębów”!
A także… „wszelakiej szczęśliwości”. (nie)Amen.
I.10.
„Franek, co je grane”?
Minął rok. I znowu nastał nam radosny Dzień Bożego
Narodzenia Anno Domini 2004.
Ale… Podwójny numer na święta
i Nowy Rok „Polityki” (Nr 52/53) „uprzejmie donosi”:


Zauważmy, że są dwa rodzaje
gwiazdy pięcioramiennej[44].
|
|
|
Ale także są dwa rodzaje gwiazdy Dawida (lub Salomona),
czyli gwiazdy państwa Izrael.
I właśnie, zafundowano nam w Anno
Domini 2004 gwiazdki, „lekko przykamuflowane”.
Wierni, z wielką pokorą i „miłością
bliźniego swego”, nałykali się gwiazdek jak niżej:
![]() |
|||
![]() |
|||
Trzeba się dobrze przyjrzeć, aby dojrzeć („Dojrzeliśmy?
No to, spadamy”!) zmodyfikowane(!) gwiazdki sześcioramienne fruwające z aniołkami
nad… Chytre, co?
Tramwajem
przez śródmieście m.st. Warszawy jedzie dwóch „gapowatych”.
Jeden do drugiego mówi (po polsku): „Patrz, Moniek, cały
Pałac Kultury obwieszony jest gwiazdami sześcioramiennymi. Widzisz?”.
Odpowiedź: „Franek, to jest… (anty)semityzm!”[45].
Oczywiście. Jak zawsze, (anty)semici nie mają racji!
Jak na ogół (nie)wiadomo, w Polsce wyróżnić można sześć
pór roku: lato, jesień, przedzimie, zima, przedwiośnie i wiosna.
Oczywiście, większość Polaków wie, w którym z powyższych
okresów jest Boże Narodzenie. Także większość Polaków wie, że w czasie
Bożego Narodzenia bywa tak, że… pada śnieg.
Ponadto, znakomita większość Polaków twierdzi, że wie co
to jest śnieg.
Ale znakomita większość Polaków nie wie jak wygląda…
śnieg.
„Aby patrząc widzieli, a nie ujrzeli;…” .
(Ewangelia
według św. Marka, IV, 12).
Tak wygląda śnieg.
Tak też wygląda śnieg.
I tak też wygląda śnieg.
(o)Płatki śniegu mają postać heksagonalnych[46]
kryształków.
Ale gwiazdki te spadną nam z nieba
w postaci (o)płatków… Za darmo!
Amen(?)
I.11. Antysemityzm
W 2003 r. na ekrany kin amerykańskich
wszedł film The Passion of the Christ
w reżyserii Mela Gibsona.
Papież Jan Paweł II
nie podzielił ich opinii…
„Jest tak,
jak było”.
Tym samym, nie będzie nowego ukrzyżowania!
(„A szkoda” – westchnęli… niektórzy).
O antysemityzm oskarżani są wszyscy nie-Żydzi.
Większość „oskarżanych” jest co najmniej zdumiona i zaprzecza. I nic nie
rozumie!
A przecież, to takie proste:
A to dlatego, że wierzy w Jezusa-Chrystusa,
który nie był semitą!
A wiara w nie-semitę jest antysemityzmem!
Proste?
– Nie całkiem.
– Jak to?
– No, przecież Mahomet był… semitą!
To Arabowie-semici – antysemitami?
– Ale Jahwe też nie był…
– Zamknąć się!
Zauważmy, że w
odróżnieniu od wszystkich innych religii, Judaizm jest religią tylko i wyłącznie
jednego narodu – Narodu Żydowskiego. Bóg Jahwe jest tylko ich Bogiem. Jego główne
zajęcia to: bić i zabijać nie-Żydów i doradzać jak to czynić (patrz np.:
oblężenie i zdobycie Jerycha), jak ich złupić (patrz np.: przygotowania
do ucieczki z Egiptu) oraz błogosławić
i wspierać „naród wybrany” w jego podboju tego (i tamtego też!) świata
(„obiecanego”!). Ponadto, nikt inny poza Żydem (z matki) nie ma prawa do
zbawienia.
Łatwo (nie)zauważyć, że powyższe jest więcej
niż wzorcowo skrajnym rasizmem[47].
Naturalne prawo do obrony przed powyższym
nie-Żydów, niezwykle ostro i hałaśliwie potępiane jest jako…
antysemityzm.
„I poznacie prawdę, a prawda was
wyswobodzi”.
Od (anty)semitów też?
Pardon! Pytać nie wolno?
I.12.
Przyszedł… Ale skąd?
Z
Ewangelii św. Mateusza (3):
3. „A w one dni przyszedł Jan Chrzciciel…”.
7. „A gdy ujrzał wielu faryzeuszów[48]
i saduceuszów, przychodzących do chrztu,
rzekł do
nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem?”.
13. „Wtedy przyszedł Jezus[49]
z Galilei nad Jordan, do Jana,
aby się dać ochrzcić
przez
niego”.
Wielu
wskazywało Jana Chrzciciela jako Mesjasza.
Jan stanowczo zaprzeczał, i chrzcił
(obmywał stopy i dłonie).
W ten sposób poszukiwał
prawdziwego Mesjasza.
Z innych przekazów wiadomo, że obmywając stopy Jezusa Jan
Chrzciciel zauważył szczególne znaki[50]
wskazujące, że właśnie Ten jest Mesjaszem.
Jak to wielu wskazuje, podobnego
rodzaju znaki co Jezus miał też Budda[51].
Daleko na Wschód od Palestyny, Dalajlama (zwierzchnik duchowy kościoła
lamaickiego
w Tybecie, zamek Potala w
Lhasie) już jako niemowlę rozpoznawany był (i jest) po
tradycyjnych znakach (jakich?)
przez komisję dostojników lamajskich.
Jeden z dalajlamów urodził
się w… Hiszpanii! Ale nie był Hiszpanem!
Jaka gwiazda zaprowadziła
do niego dostojników lamajskich?
Zauważmy, że
Gwiazda Betlejemska prowadziła „mędrców” ze Wschodu do miejsca narodzin
Jezusa.
Ale pięć tysięcy lat wcześniej Sumerowie przybyli także
ze Wschodu (z Indii? Tybetu?).
Ale dopiero cztery tysiące lat po
przybyciu Sumerów powstała legenda, że przyjdzie „Wybawiciel z rodu
Davida”, drugiego króla Izraela.
Gdyby Jezus był z rodu Davida, to
gwiazda nie musiałaby sprowadzać „obcych mądrali” ze Wschodu, ponieważ
(mądrzejsi, oczywiście) „wybrańcy” byli na miejscu!
Wskazanym już wyżej językiem
aramejskim posługiwał się Jezus i apostołowie.
W języku aramejskim napisano
ostatnie partie Starego Testamentu, Ewangelię według św. Mateusza, Talmud
Palestyński (Jerozolimski, V w. po Chr.) częściowo zachowany, oraz Babiloński
(VI w. po Chr.) jako dzieło autorytatywne dla ortodoksyjnych Żydów.
Zauważmy też, że Jezus i Chrystus to imiona greckie, a
nie… hebrajskie.
Ergo: Jezus nie tylko, że nie
był Hebrajczykiem (Izraelitą, Żydem),
ale (najprawdopodobniej) nawet nie był… z plemienia semickiego!
Dlatego właśnie, (przyszłej) Matce Jezusa, jako obcej plemiennie,
dano miejsce tylko w stajence, a nie w domu mieszkalnym dla współplemieńców
(dokładnie zgodnie z obowiązującym prawem i obyczajem). Gdyby nie była
brzemienna, to nawet by nie dano Jej miejsca w stajence! Identycznie jak innym.
Dlatego też, tetrarcha[52]
Perei i Galilei, Herod Antypas (22 r. przed,
39 r. po Chr.) „dowiedziawszy się od mędrców ze Wschodu o
narodzinach Jezusa w Betlejemie Judzkim”, – zamierzał zabić
Jezusa. A dlaczego?
Ponieważ „trzej mędrcy” poszukiwali swojego…
mesjasza! A nie żydowskiego!
Z
kolei, ponieważ Jezus był obcoplemiennym, to wykonanie wyroku śmierci
wydanego na Jezusa przez sanhedryn[53]
musiał zatwierdzić Piłat Poncjusz – rzymski prokurator Judei.
Gdyby Jezus był Izraelitą, to wyrok można było wykonać
bez zgody prokuratora rzymskiego. Tak właśnie postąpiono w przypadku dwu
innych, powieszonych obok…
W Imperium Rzymskim obowiązywała zasada[54],
że lokalne prawo mogły stosować lokalne sądy do współplemieńców
zamieszkujących daną prowincję rzymską.
Wyroki wydawane na osoby z zewnątrz (cudzoziemców z
innych prowincji) musiały być zatwierdzane przez prokuratora rzymskiego danej
prowincji rzymskiej.
Piłat Poncjusz początkowo odrzucił
wyrok Sanhedrynu. Jednak, nie chcąc zaogniać i tak napiętych stosunków z
Izraelitami, zatwierdził ich wyrok, mówiąc:
„Nie
winienem krwi tego sprawiedliwego; wasza to rzecz!”.
Za wskazywanie Jezusa jako oczekiwanego
Mesjasza, tenże sam Herod Antypas kazał ściąć Jana Chrzciciela. A posłużono
się pretekstem: publiczne potępienie małżeństwa Heroda z Herodiadą.
Inaczej mówiąc: Herod został… podpuszczony. Przez kogo?
Oczywiście, Jezusa powieszono na krzyżu nie za to, że był
obcoplemienny.
Powieszono za to, że wskazywał Boga Jedynego, który nie
był jednym z bożków Izraelitów, w tym ugaryckiego Jahwe.
A to było więcej niż rażąco sprzeczne ze wskazaniami…
ksiąg, zwanych obecnie Biblią.
Dopiero
Mojżesz
Majmonides (żydowski
filozof, 1135-1204 po Chr.)
za
Arystotelesem (grecki filozof, 384-322
przed Chr.),
a więc
ok. 1,5 tysiąca lat później, czyli dopiero w Średniowieczu wprowadził
do Judaizmu (faryzejskiego) pojęcie Boga jednolitego[55].
A
co pisze Arystoteles, grecki filozof?
„Jeżeli
zatem Bóg posiada zawsze dobro, tak jak my tylko niekiedy, jest to godne
podziwu, a jeśli posiada je w sposób bardziej doskonały, to jest to
jeszcze bardziej przedziwne.
A tak właśnie jest. I życie jest jego udziałem, ponieważ akt intelektu jest
życiem, a Bóg jest tym aktem; sam jego akt jest życiem najlepszym i wiecznym.
Toteż nazywamy Boga wiecznym, najdoskonalszym jestestwem: życie, trwanie
nieustanne i wieczne przynależy Bogu i tym wszystkim jest Bóg”
(Metaphysicorum
liber XII,7).
Zasadnicze
pytanie:
czy
korzenie Europy są judeo-chrześcijańskie,
czy greko-chrześcijańskie?
„Kościół katolicki
obchodzi Dzień Judaizmu, który został ustanowiony przez Konferencję
Episkopatu Polski w 1997 r.
Hasłem
tegorocznego, siódmego już Dnia, są słowa zaczerpnięte ze Starego
Testamentu, z Księgi Zachariasza: „Staniecie się błogosławieństwem”.
W tym roku w świątyniach
katolickich wierni będą się modlić o pogłębienie świadomości, dzięki
której i katolicy i wyznawcy judaizmu mogliby „stać się błogosławieństwem
dla świata”.
(Aktualności, PAP, 17 stycznia 2004 r.)
Kolejne pytanie: czy Judaizm
obchodzi Dzień Katolicyzmu? [56]
Z chwilą podziału
cesarstwa rzymskiego (395 r.), chrześcijaństwo rozpadło się na dwa kościoły:
kościół wschodni z siedzibą w Konstantynopolu, oraz kościół zachodni
z siedzibą w Rzymie (Kościół rzymsko-katolicki, hierarchicznie
scentralizowany z papieżem jako władzą absolutną, oraz swoistym prawem
liturgicznym i systemem dogmatyczno-doktrynalnym). Prawosławie odłączone
od Rzymu w 1054 r.
Prawosławie dosyć jednolicie zachowuje
tradycje chrześcijaństwa.
Natomiast pewna część hierarchów Kościoła
rzymsko‑katolickiego wyraźnie ewoluuje w kierunku podporządkowania
się judaizmowi.
I to ze wskazywaniem „starszych braci w
wierze”!
Powyższe jest o tyle śmieszne, że
hierarchowie ci wierzą w t.zw. zbawienie, a które zarezerwowane jest tylko
i wyłącznie dla „narodu wybranego”, czyli dla Żydów.
Na co więc liczą, lub w co wierzą „młodsi…
nawracani” rzymscy‑katolicy nie-Żydzi?
A może… Żydzi? Ale, ponoć… „wiara
czyni cuda”!
A prawda jest taka, że judaizm w dzisiejszej
formie został ukształtowany przez rabinów-faryzeuszy dopiero po 70 r.,
a więc po ukrzyżowaniu Jezusa, i w opozycji do… chrześcijaństwa!
Więc, kto tu jest „starszym bratem”[57]?

W czasie pielgrzymki do Polski, w Sejmie III
Rzeczypospolitej Polskiej, papież Jan Paweł II
usunąć krzyże chrześcijańskie z terenów
byłego obozu zagłady Auschwitz‑Birkenau!
I… rozkaz wykonano. Usunięto krzyże.
Zakonnice tyż. Amen.
Zauważmy, z jaką pokorą papież wysłuchuje
pouczeń i poleceń „ukochanego
starszego brata” przybyłego do… „ziemi obiecanej”(?)!
Zapraszamy
do lektury:
Ciąg dalszy Dziwny
jest ten świat I. Who is
Who?
Spis
treści książki wydania papierowego
I. Who is Who ? 3
1. Stworzenie świata, Pana Boga i…..
4
II. Czyje prawo?
55
1. Rodowód przepisów prawodawczych..........
55
III. „Cogito ergo sum”..
70
IV. Kraina ubogich ignorantów.........
73
V. „Lenin wiecznie żywy”..
77 Appendix
A. Transformacje…................
79 Od autora Obecne wydanie „Dziwny jest ten świat…” jest znacznie zmienione i uzupełnione. Poruszana jest tu tematyka z trzech istotnych
dziedzin t.zw. „twórczości ludzkiej”: „Jest
dobrze, a będzie jeszcze lepiej!” Tym optymistycznym akcentem
kończąc (na razie)… |
Tematy w dziale dla
inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA
"AFERY
PRAWA" Niezależne Czasopismo Internetowe www.aferyprawa.com redagowane przez dziennikarzy AP i sympatyków z całego świata których celem jest PRAWO, PRAWDA SPRAWIEDLIWOŚĆ DOSTĘP DO INFORMACJI ORAZ DOBRO CZŁOWIEKA |
|
WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
zdzichu
Komentowanie nie jest już możliwe.