AferyPrawa.com

opublikowano: 21-05-2013

Białystok – SSR Marek Dąbrowski ukrywa przestępstwa aferzysty Waldemara Kuczyńskiego panującego w "Klinice Leczenia Niepłodności Małżeńskiej Kriobank" :-) - z cyklu dziennikarz to zawód podwyższonego ryzyka...

Waldemar Kuczyński wystąpił prywatnym powództwem o pomówienie go przez swoją byłą pacjentkę Danutę Smith z Anglii za pomocą środków masowego przekazu  CZASOPISMA INTERNETOWEGO AFERY PRAWA którego redaktorem jest Zdzisław Raczkowski, polegającym na tym, że w dniu 05.09.2007r na portalu internetowym www.aferyprawa.com, który już nie istnieje zamieszczono artykuł zatytułowany: Klinika Leczenia Niepłodności Małżeńskiej "Kriobank" Białystok, ul Stołeczna 11... i metoda "na viagre" leczenia przez Waldemara Kuczyńskiego bezpłodności kobiet. – oparty na zawiadomieniu Prokuratury Okręgowej w Białymstoku przez poszkodowaną i oszukaną klientkę prywatnej „kliniki?” prowadzonej przez W. Kuczyńskiego w którym oskarżała go błędy w sztuce lekarskiej oraz inne oszustwa. 
Z punktu widzenia PRAWA ta sprawa dawno powinna być umorzona z racji jej przedawnienia - jednak jak widać sędziowie białostoccy kształcili się "gdzieś na wschodzie" i panuje tam do dzisiaj typowy reżim sowiecki i nieznajomość polskiego prawa o czym niejednokrotnie przekonaliśmy się będąc tam na najróżniejszych sprawach osób poszkodowanych przez organa władzy - wszak najwięcej przestępstw popełniają sędziowie...

Przypominamy fakty:
W piśmie do Prokuratury Okręgowej w Białymstoku opublikowanym w czasopiśmie, poszkodowana i oszukana przez W. Kuczyńskiego jego była pacjentka zarzuca mu kolejno:
1/ wykonywanie eksperymentów medycznych: wyjął z biurka 8 opakowań po 100ml Viagry, zapisując na swojej karteczce kwotę 480zł
2/ handel embrionami bez zgody dawców - za coś takiego pozbył się stanowiska Minister Jarosław Gowin
3/ popełnienia błędów lekarskich - pacjenta w innej klinice bez problemów i takich kosztów zaszła w ciążę
4/ brak jasnych rozliczeń z pacjentkami i oszustwa podatkowe - lekarz nie wystawiał faktur za wykonane usługi

Ponadto klientka zarzuciła lekarzowi lekceważący, wręcz chamski stosunek do pacjentek, traktowanie ich jak bezmózgowe maszyny do rodzenia itp. Sam Kuczyński porównywał za to siebie do Boga, co jednoznacznie dowodziło, że jest typowym paranoikiem i powinien być poddany leczeniu psychiatrycznemu.

Funkcjonariusze prokuratury z oczywistych względów ( viagra?:-) "olali" to zawiadomienie - przecież nie można skazać lokalnego "bożka" :-) 

cóż prawda boli...  
Jak się wkrótce dowiedzieliśmy zarówno sędzia A. Kamińska, która wydała wyrok z obrazą przepisów postępowania sądowego oraz obrazą przepisów prawa materialnego, z naruszeniem szeregu procedur sądowych, m.in. nie przesłuchano nawet strony oskarżonej, świadków w sprawie, niepowołania wnioskowanych biegłych sądowych, NIEPOINFORMOWANIA STRONY O WYDANYM WYROKU dnia 20 maja 2009r. itd. przekrętów - jak też radczyni W. Kuczyńskiego Marta Wyszyńska były jego pacjentkami - tak więc ich nieetyczne postępowanie, stronniczość, lojalność i niewiarygodność ich są ewidentne. 
Efektem końcowym było skazanie red. nacz. AFER PRAWA na 80 godzin prac społecznych. Niestety, funkcjonariusze przez 3 lata nie potrafili znaleźć miejsca, gdzie zgodnie ze swoim wykształceniem Z. Raczkowski mógłby pracować...
Ponieważ funkcjonariuszka A. Kamińska bardzo śpieszyła się z wydaniem wyroku - zapomniała o najistotniejszym - nakazanie wykasowania tekstu. Ponieważ redakcja nie miała zakazu publikacji dodano kolejne teksty o skorumpowanych sędziach białostockich:  

BIAŁYSTOK - DOWODY SKORUMPOWANIA SSR ANNY KAMIŃSKIEJ - przez niedopuszczenie do zbadania w jakim stopniu doszło do błędu w sztuce lekarskiej przez Waldemara Kuczyńskiego w jego prywatnej Klinice Leczenia Niepłodności Małżeńskiej "Kriobank" 

Klinika Leczenia Niepłodności Małżeńskiej "Kriobank" Białystok i "przekręt na bezpłodność"- czyli leczenie kobiet viagrą przez prof. Waldemara Kuczyńskiego cd.

Czy sędziowie Sądu Okręgowego w Białymstoku Leszek Kulik, Krzysztof Kamiński i Dariusz Niezabitowski też byli leczeni viagrą przez W. Kuczyńskiego w klinice leczenia bezpłodności "KRIOBANK" ?  

BIAŁYSTOK - JAK PREZES SĄDU OKRĘGOWEGO KRZYSZTOF CHOJNOWSKI KRYJE SWOICH KOLESIÓW Z BRANŻY - z pomówienia redaktora Z. Raczkowskiego przez omylnego lekarza białostockiego W. Kuczyńskiego.

Efektem było wydanie nowego wyroku o sygn. akt. VIII Ko 37/12 przez Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny dnia 07 marca 2012r w przedmiocie uchylenia wyroku wydanego dnia 20 maja 2009r o sygn. akt XIII K 43/08. 

Z uwagi na wznowienia postępowania zostało do sądu wniesione pismo procesowe:

Sprawa do rozpatrzenia dostała się kolejnemu impotentnemu umysłowo funkcjonariuszowi Sądu Rejonowego w Białymstoku SSR Markowi Dąbrowskiemu który zamiast rozpatrzeć wnioski procesowe poszedł na łatwiznę - przebadać psychiatrycznie - jednak nie przestępcę W. Kuczyńskiego, ale pomówionego dziennikarza śledczego nagłaśniającego afery przestępstw sądowych - dla jego dobra własnego ? ! ? – czy ukrycia przestępstw aferzysty to norma białostockich organów władzy ? .  
Wyciągamy ludzi z psychiatryków, robimy z nimi wywiady, a nawet wystawiamy opinie psychiatryczne psychiatrom - wszak to w większości schizofrenicy - ale robimy to z własnej inicjatywy a nie na zamówienie funkcjonariuszy. Ponieważ redakcja pomaga poszkodowanych a tych jest tysiące, stale jesteśmy na wyjazdach interwencyjnych w kraju i za granicą, czego dowodzą publikacje.
Ewidentnie taka działalność nie podoba się skorumpowanym funkcjonariuszom sądowym - tak więc SSR Marek Dąbrowski zdecydował się na środek bardzo radykalny - dnia 16 maja 2013r wydał postanowienie sygn. akt XV K 378/12 - zastosować środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres dwóch miesięcy - dla zmiękczenia go ? - co ewidentnie dowodzi jego niekompetencji i nieproceduralności oraz stronniczości.

Sędzia oparł swoje postanowienie na mocy Art. 249. kpk [Cele zastosowania środków zapobiegawczych] § 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.
Ponadto czytamy dalej: § 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów. - a nic takiego w aktach sprawy nie ma !!!

Następnie mamy Art. 250.kpk [Tymczasowe aresztowanie] § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu. a dalej § 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.
§ 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w § 2, zarządza jednocześnie doprowadzenie podejrzanego do sądu. - prokurator nie oskarżył dziennikarza nie wniósł o tymczasowe aresztowanie, tak więc sędzia M. Dąbrowski zadziałał ewidentnie bezprawnie, bez aktu oskarżenia o którym mówi artykuł na który się powołuje.

Kolejny Art. 251.kpk [Treść postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego]
§ 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną zastosowania tego środka. § 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać. [...] 
§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa oraz przytoczenie okoliczności wskazujących na istnienie podstawy i konieczność zastosowania środka zapobiegawczego. W wypadku tymczasowego aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego.
- sędzia w swoje postanowienie uzasadnia:  Nadmienić należy, że sam fakt braku odbierania korespondencji winien skutkować uznaniem zachowania oskarżonego za utrudniające prowadzenie procesu. W tym stanie rzeczy zachowanie oskarżonego uznano za ukrywanie się i utrudnianie wykonania czynności , które Sąd uznał za niezbędne w toku procesu, co wyczerpuje przesłankę z art 258 1 pkt 1 kpk do zastosowania tego środka zapobiegawczego. - i tu należy stwierdzić, że sędzia pisze bajki dla przyklepania swojej zależności od W. Kuczyńskiego. Raczkowski zawsze odbiera korespondencje ponieważ on i wiele ludzi zostało wcześniej oszukiwanych przez sędziów (dowód postępowanie skorumpowanej A. Kamińskiej) , zaskoczonych wyrokami o których dowiaduje sie dopiero z egzekucji komorniczych, odbiera telefony, odpisuje poszkodowanym na setki maili, pisał pisma procesowe, na które nie otrzymywał z kolei odpowiedzi od białostockiego sądu. W tej sytuacji to z winy sądu nie był w stanie zrealizować orzeczenia naruszające jego godność oraz prawa osobiste. Nigdzie się nie ukrywał, a z racji wykonywania pracy interwencyjnie jeździł po całej Polsce, doradzając poszkodowanym przez organa władzy biorąc udział w dziesiątkach spraw sądowych. Jedynie z racji kosztów lub zbieżności terminów nie mógł do tej pory zrobić wywiadu z polecanymi psychiatrami, ale nigdy nie stwierdził, że unika spotkania ponieważ takie wizyty zawsze go interesowały z dziennikarskiego punktu widzenia.
Popierając się Art. 258.kpk [Przesłanki zastosowania tymczasowego aresztowania] sędzia kolejny raz łamie PRAWO ponieważ mamy:
 § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, jeżeli: 1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu, - nie zachodzi taka opcja
2) zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. - nie ma takiej możliwości
§ 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą. - takiej opcji nie przewiduje art.212kk - wyrok z aresztowaniem nie wchodzi w ogóle w rachubę.  
§ 3. Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.- nie ma takiej opcji, dziennikarz ma tyle ludzkich spraw i tragedii, że nie ma czasu nawet o sobie pomyśleć.. 

TAK WIĘC W TEJ SPRAWIE EWIDENTNIE MAMY DOWÓD NIEETYCZNEGO, BŁĘDNEGO, STRONNICZEGO STOSOWANIA PRAWA - DOWODU SKORUMPOWANIA KOLEJNEGO SĘDZIEGO BIAŁOSTOCKIEGO - MARKA DĄBROWSKIEGO ? ! ?

Logiczne, (chociaż prawników nie uczą logiki) że sądowi odwoławczemu nie pozostaje nic innego jak skorzystać z Art. 259.kpk [Odstąpienie od tymczasowego aresztowania]
§ 1. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności:
1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo, - z pewnością
2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny. - z pewnością
§ 2. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę łagodniejszą albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia. - z pewnością
§ 3. Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą roku.- z pewnością
§ 4. Ograniczenia przewidziane w § 2 i 3 nie mają zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub w inny bezprawny sposób utrudnia postępowanie albo nie można ustalić jego tożsamości. - nie ma takiej opcji

--------------------------------------------

Na razie jeszcze nie wiemy w jaki sposób M. Dąbrowski zaliczył aplikację sędziowską, ale dowiemy się :-) - z pewnością jak każdy togowiec po układach rodzinnych a nie z racji posiadanej wiedzy. 
Dlatego postanowiliśmy uzupełnić wiedzę tego i innych funkcjonariuszy polskiego poDUPAdłego sądownictwa. 

W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 czerwca 2008 r., sygn. akt SK 17/07 czytamy:
Tymczasowe aresztowanie jest najbardziej dolegliwym środkiem zapobiegawczym. Jego konsekwencją jest pobawienie wolności osoby, której wina nie została jeszcze potwierdzona prawomocnym wyrokiem sądowym. W związku z tym przepisy Kodeksu postępowania karnego ograniczające stosowanie tymczasowego aresztowania mają na celu przede wszystkim zagwarantowanie poszanowania prawa do wolności i nietykalności osobistej osoby, wobec której zastosowano ten środek. Dotychczasowe prawa tej osoby (jako skazanej) zostają bowiem znacznie ograniczone w związku z zastosowaniem wobec niej surowszego reżimu przewidzianego w Kodeksie Karnym Wykonawczym, polegającego m.in. na ograniczeniu widzeń, korespondencji, korzystania z telefonu czy przepustek z zakładu karnego. Należy to traktować jako ingerencję w jej wolność osobistą - uznał TK.

W związku z tym rygorystycznie muszą być przestrzegane konstytucyjne warunki ograniczania wolności, przede wszystkim wymóg jasnego, precyzyjnego i kompletnego określenia przez ustawodawcę zasad i trybu każdego dopuszczalnego ograniczenia lub pozbawienia wolności osobistej. Wymagają tego zasady pewności i bezpieczeństwa prawnego i ochrona zaufania do państwa i prawa. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że zaskarżony przepis nie spełnia tych kryteriów, bo nie precyzuje skutku zbiegu tymczasowego aresztowania z karą pozbawienia wolności.
Stwarza także nazbyt dużą swobodę interpretacji dla organów stosujących prawo, które mogą wcielać się w rolę prawodawcy, co jest niedopuszczalne z uwagi na konstytucyjną zasadę wyłączności ustawowej formy ograniczania praw i wolności.

Ewidentnie bez prawomocnego wyroku dziennikarz już został skazany na karę znacznie wyższą niż mógłby być skazany za pomówienie z art. 212 § 1 i 2 k.k, co do którego są duże wątpliwości i naciski o jego wykasowanie zgodnie z prawem unijnym.
Warto zwrócić uwagę na Postanowienie SN z dnia 7 stycznia 2008 r., sygn. V KK 155/07 dot. Art. 212 § 1 k.k. - Wydanie nawet nieobiektywnej opinii nie zawsze jest równoznaczne z pomówieniem, choć daje możliwość dochodzenia swoich racji zwłaszcza na drodze procesu cywilnego, warto przypomnieć, że prawo karne jako mające charakter subsydiarny nie zawsze jest właściwą i skuteczną płaszczyzną ich dochodzenia.
Znaczenie mają następujące orzeczenia Sądu Najwyższego i poglądy doktryny:

- Wyrok SN z 23 maja 2002 r. (V KKN 435/2000), w którym stwierdzono, że: „Nie stanowią zniesławienia oświadczenia i wypowiedzi będące realizacją uprawnień opartych na prawie. Dotyczy to w szczególności krytycznych ocen wyrażonych w opiniach służbowych, skargach, pismach procesowych, krytyce naukowej, artystycznej itp.”.

[…] Interes społeczny może być uznany za kryterium rozstrzygające antynomię między wolnością prasy i innych środków społecznego przekazu (art. 14 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r.), wolnością wyrażania poglądów i pozyskiwania oraz rozpowszechniania informacji (art. 54 Konstytucji) a chronionymi w treści art. 30 i 47 ustawy zasadniczej dobrami osobistymi”.

- Wyrok SN z 30 września 2003 r. sygn. II KK 176/2002 „1. Kontratyp dozwolonej krytyki, o którym mowa w art. 213 § 2 kk, ma miejsce, gdy zaistnieją łącznie dwie przesłanki. Po pierwsze - gdy udowodniona zostanie prawdziwość zarzutu i po drugie - gdy stwierdzone zostanie, iż zarzut służył obronie społecznie uzasadnionego interesu. Przyjęcie działania w obronie społecznie uzasadnionego interesu wymaga ustalenia, że sprawca kierował się tylko taką intencją, a obce mu były inne względy.

2. Generalne zasady procedowania nakazują organom procesowym badać oraz uwzględniać wszystkie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, co stanowi istotę ustawowego postulatu, aby ustalenia faktyczne odpowiadały prawdzie. Można to osiągnąć tylko wówczas, gdy przedmiotem dociekań jest cały zebrany w sprawie materiał dowodowy, a nie jego fragmenty, i gdy całokształt tego materiału stanie się przedmiotem rozważań sądu”. - niestety w skorumpowanym sądzie białostockich nic nie badano - był "prikaz" skazać i tak funkcjonariuszka z układów, takie "mniej niż zero" A. Kamińska "zdiełała"... dno, bagno, szambo sądowe...

Ponadto dla przypomnienia postanowienie SN z dnia 28 sierpnia 2003 r. sygn. III K 246/2003: „Zakres wolności słowa w sferze życia publicznego musi być szerszy niż w sferze prywatnej, zaś osoby uczestniczące w życiu publicznym muszą liczyć się z krytyką, gdyż świadomie i w sposób nieunikniony wystawiają swe słowa i działania na reakcje społeczeństwa. Krytyka jako wkład w formę debaty publicznej a zarazem kontrola osób sprawujących stanowiska publiczne jest niezbędna w demokratycznym państwie prawa”. - czy nam sie podoba czy nie opinia społeczna ma prawo do osądzania urzędników i funkcjonariuszy władzy.

Ostatnio Sejmowa komisja kultury i środków przekazu poparła większość poprawek Senatu do noweli prawa prasowego. Nowelizację prawa prasowego Sejm uchwalił pod koniec lipca 2012r. Nowela przewiduje pozostawienie sprostowań jako jedynej formy reakcji na publikacje. Senat na początku sierpnia opowiedział się za wprowadzeniem do noweli pięciu poprawek. Jedna z nich przewiduje, że w ciągu 21 dni od wejścia noweli w życie będzie można zażądać sprostowania materiałów prasowych, które ukazały się po 13 czerwca 2012 roku (dzień później, na mocy wyroku Trybunały Konstytucyjnego, przepisy dotyczące sprostowań i odpowiedzi prasowych utraciły moc ). Według wcześniejszych przepisów redaktor naczelny pisma był obowiązany do opublikowania na wniosek zainteresowanej osoby rzeczowego i odnoszącego się do faktów wiadomości nieprawdziwej lub nieścisłej sprostowania albo odpowiedzi na stwierdzenie zagrażające dobrom osobistym. Za uchylanie się od ich publikacji groziła kara grzywny lub ograniczenia wolności. Przepisy te przestały obowiązywać w połowie czerwca br. na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z grudnia 2010 roku. TK orzekł wówczas, że przepisy te nie precyzują, czym jest sprostowanie, a czym odpowiedź, wobec czego decyzję musi podejmować sam redaktor naczelny, a to stawia go w sytuacji, która nie jest dla niego przewidywalna.
cdn.

Więcej